Bioxetin, Tabletki

Ulotka: Bioxetin, Tabletki

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

BIOXETIN, 20 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna tabletka zawiera 20 mg fluoksetyny (w postaci chlorowodorku fluoksetyny).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka.

Okrągle, obustronnie płaskie tabletki ze ściętymi krawędziami, o średnicy w zakresie 5,8 – 6,2 mm.

Bez plam, skaz i pęknięć, o barwie białej lub białawej.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1. Wskazania do stosowania

Dorośli:

• Epizody dużej depresji.
• Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne.
• Bulimia (żarłoczność psychiczna): Stosowanie produktu Bioxetin jest wskazane jako uzupełnienie psychoterapii w celu ograniczenia częstości ataków bulimii, zwracania spożytych pokarmów lub zażywania środków przeczyszczających.

Dzieci w wieku 8 lat i starsze oraz młodzież:

• Epizod dużej depresji o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego, jeśli po 4-6 sesjach pacjent nie odpowiada na psychoterapię. Leki przeciwdepresyjne można zalecać dzieciom i młodzieży z depresją umiarkowaną lub ciężką jedynie łącznie z psychoterapią.

4.2. Dawkowanie i sposób podawania

Epizody dużej depresji:

Dorośli i osoby w podeszłym wieku: Zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. Dawkowanie należy ponownie ocenić i dostosować w razie konieczności w okresie 3 do 4 tygodni po rozpoczęciu leczenia, a także później, jeśli uzna się to za właściwe ze względów klinicznych. Chociaż w przypadku stosowania leku w większych dawkach możliwość wystąpienia działań niepożądanych jest większa – w przypadku pacjentów, u których nie uzyskano wystarczającej odpowiedzi na leczenie dawką 20 mg, dawkę można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 60 mg na dobę (patrz punkt 5.1). Dawkę należy zmieniać ostrożnie, w sposób indywidualny dla każdego pacjenta tak, aby utrzymać najmniejszą skuteczną dawkę leku.

Pacjenci z depresją powinni być leczeni przez okres przynajmniej 6 miesięcy, aby zagwarantować całkowite ustąpienie objawów choroby.

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne:

Dorośli i osoby w podeszłym wieku: Zalecana dawka wynosi 20 mg na dobę. Chociaż w przypadku stosowania leku w większych dawkach możliwość wystąpienia działań niepożądanych jest większa – w przypadku pacjentów, u których po dwóch tygodniach terapii nie uzyskano wystarczającej odpowiedzi na leczenie dawką 20 mg, dawkę można stopniowo zwiększać, maksymalnie do 60 mg na dobę.

Jeśli w ciągu 10 tygodni nie nastąpi poprawa stanu chorego, należy ponownie rozważyć zasadność leczenia fluoksetyną. Jeśli uzyskano dobrą odpowiedź na zastosowanie leku można kontynuować leczenie dostosowując dawkę indywidualnie dla każdego pacjenta. Chociaż brak jest systematycznych badań, których wyniki dałyby odpowiedź na pytanie, jak długo należy kontynuować leczenie fluoksetyną, to, ponieważ zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne mają charakter przewlekły, uzasadnione jest rozważenie stosowania leku przez okres dłuższy niż 10 tygodni w przypadku pacjentów odpowiadających na leczenie. Dawkowanie należy zmieniać ostrożnie, w sposób indywidualny dla każdego pacjenta tak, aby utrzymać najmniejszą skuteczną dawkę leku. Okresowo należy oceniać konieczność dalszego leczenia. Niektórzy specjaliści zalecają jednoczesną psychoterapię behawioralną u pacjentów dobrze odpowiadających na leczenie farmakologiczne.

W zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych nie wykazano długotrwałej skuteczności leczenia (powyżej 24 tygodni).

Bulimia nervosa (zarłoczność psychiczna) – dorośli i osoby w podeszłym wieku: Zalecana dawka wynosi 60 mg na dobę. W bulimii nie wykazano długotrwałej skuteczności leczenia (powyżej 3 miesięcy).

Dorośli – wszystkie wskazania: Zalecana dawka może być zwiększona lub zmniejszona. Nie zbadano wpływu dawek większych niż 80 mg na dobę.

Fluoksetyna może być podawana w dawce pojedynczej lub w dawkach podzielonych, podczas posiłku lub pomiędzy posiłkami.

Substancje czynne mogą być obecne w organizmie przez kilka tygodni po zaprzestaniu stosowania leku. Należy o tym pamiętać rozpoczynając lub kończąc leczenie.

Dzieci w wieku 8 lat i starsze oraz młodzież (epizod dużej depresji o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego):

Leczenie powinno być rozpoczęte i prowadzone pod nadzorem specjalisty. Dawka początkowa wynosi 10 mg na dobę. W przypadku dawki 10 mg należy użyć odpowiedniego produktu zawierającego 10 mg fluoksetyny dostępnego w obrocie. Dawkę należy zmieniać ostrożnie, w sposób indywidualny dla każdego pacjenta tak, aby utrzymać najmniejszą skuteczną dawkę leku.

Po upływie tygodnia lub dwóch dawkę można zwiększyć do 20 mg na dobę. Doświadczenia kliniczne z użyciem dawki większej niż 20 mg są minimalne. Dane dotyczące leczenia dłuższego niż 9 tygodni są ograniczone.

Dzieci o mniejszej masie ciała:

Ponieważ u dzieci o mniejszej masie ciała stężenia leku w osoczu są większe, efekt terapeutyczny można u nich osiągnąć stosując mniejsze dawki (patrz punkt 5.2).

W przypadku dzieci, które odpowiedziały na leczenie, po 6 miesiącach należy ponownie rozważyć konieczność dalszego leczenia. Jeśli nie uzyskano korzyści klinicznych w ciągu 9 tygodni, należy rozważyć zasadność leczenia.

Pacjenci w podeszłym wieku: Należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki leku. Na ogół dawka dobowa nie powinna być większa niż 40 mg. Maksymalna zalecana dawka leku wynosi 60 mg na dobę.

Zaburzenia czynności wątroby: Mniejszą dawkę lub większe odstępy w przyjmowaniu kolejnych dawek (np. 20 mg co drugi dzień) należy rozważyć u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby (patrz punkt 5.2) lub u pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki mogące wykazywać interakcje z produktem Bioxetin (patrz punkt 4.5).

Objawy odstawienia po zaprzestaniu stosowania produktu Bioxetin: Należy unikać nagłego odstawienia leku. W przypadku zakończenia leczenia produktem Bioxetin dawkę należy stopniowo zmniejszać w okresie co najmniej jednego do dwóch tygodni, aby ograniczyć ryzyko wystąpienia reakcji odstawienia (patrz punkt 4.4 oraz punkt 4.8). Jeśli po zmniejszeniu dawki leku lub przerwaniu leczenia pojawią się nietolerowane przez pacjenta objawy, można rozważyć wznowienie leczenia z użyciem wcześniej stosowanej dawki. Następnie lekarz może zalecić dalsze, stopniowe zmniejszanie dawki, ale w wolniejszym tempie.

Sposób podawania
Podanie doustne.

4.3. Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
• Jednoczesne stosowanie fluoksetyny z nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy (np.: iproniazyd) (patrz punkty 4.4 i 4.5).
• Jednoczesne podawanie fluoksetyny i metoprololu, stosowanego w niewydolności serca (patrz punkt 4.5).

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat
W badaniach klinicznych częściej obserwowano występowanie zachowań samobójczych (próby i myśli samobójcze) oraz wrogość (głównie agresje, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) u dzieci i młodzieży przyjmujących leki przeciwdepresyjne, w porównaniu z grupą placebo. Produkt leczniczy Bioxetin może być stosowany u dzieci i młodzieży w wieku od 8 do 18 lat w leczeniu epizodów depresji o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego, ale nie należy go stosować w innych wskazaniach. Jeśli, w oparciu o potrzebę kliniczną, zostanie jednak podjęta decyzja o leczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia objawów samobójczych. Ponadto, dostępne dane dotyczące długotrwałego wpływu na bezpieczeństwo stosowania fluoksetyny u dzieci i młodzieży, w tym wzrost, dojrzewanie płciowe oraz rozwój poznawczy, emocjonalny i rozwój zachowania są ograniczone (patrz punkt 5.3).

W trwającym 19 tygodni badaniu klinicznym zaobserwowano zmniejszenie przyrostu masy ciała i wzrostu u dzieci i młodzieży leczonych fluoksetyną (patrz punkt 5.1). Nie ustalono, czy lek wpływa na osiągnięcie prawidłowego wzrostu w wieku dorosłym. Nie można wykluczyć prawdopodobieństwa opóźnienia dojrzewania płciowego (patrz punkt 4.8 i 5.3). Należy zatem monitorować rozwój dziecka w zakresie wzrostu i dojrzewania płciowego (wzrost, masa ciała i stadium rozwoju płciowego wg Tamera) w trakcie leczenia fluoksetyną i po jego zakończeniu. W przypadku stwierdzenia opóźnienia rozwoju należy rozważyć skierowanie pacjenta do pediatry.

W badaniach klinicznych z udziałem dzieci i młodzieży często zgłaszano występowanie stanów maniakalnych i hipomaniakalnych (patrz punkt 4.8). Z tego powodu zaleca się regularne monitorowanie pacjentów w kierunku występowania manii lub hipomanii. W przypadku wystąpienia u pacjenta fazy maniakalnej należy przerwać stosowanie fluoksetyny.

Ważne jest dokładne omówienie ryzyka oraz możliwych korzyści wynikających z leczenia z dzieckiem albo nastolatkiem i (lub) jego rodzicami.

Wysypka i reakcje alergiczne
Zgłaszano występowanie wysypki, reakcji anafilaktoidalnych oraz innych postępujących zaburzeń układowych (w obrębie skóry, nerek, wątroby lub płuc), czasami o ciężkim przebiegu. W przypadku wystąpienia wysypki lub innych objawów alergicznych, których nie można powiązać z inną przyczyną, należy przerwać podawanie fluoksetyny.

Drgawki
Stosowanie leków przeciwdepresyjnych wiąże się z potencjalnym ryzykiem wystąpienia drgawek. Podobnie jak w przypadku stosowania innych leków przeciwdepresyjnych, fluoksetynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z drgawkami w wywiadzie. Leczenie należy przerwać w przypadku wystąpienia drgawek lub zwiększenia częstości ich występowania. Należy unikać stosowania fluoksetyny u pacjentów z niestabilnymi napadami padaczkowymi. Pacjenci z kontrolowaną padaczką powinni być objęci ścisłą obserwacją (patrz punkt 4.5).

Terapia elektrowstrząsowa
Zgłaszano występowanie rzadkich przypadków przedłużających się napadów drgawkowych u pacjentów leczonych fluoksetyną, u których zastosowano elektrowstrząsy. Z tego powodu zaleca się ostrożność w tej grupie pacjentów.

Mania
Leki przeciwdepresyjne należy stosować ostrożnie u pacjentów z manią lub hipomanią w wywiadzie. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych, należy przerwać stosowanie fluoksetyny, gdy u pacjenta wystąpi faza maniakalna.

Czynność wątroby lub nerek
Fluoksetyna jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie i wydalana przez nerki. U pacjentów z istotnymi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się stosowanie mniejszych dawek np. podając lek co drugi dzień. W przypadku stosowania fluoksetyny w dawce wynoszącej 20 mg na dobę przez 2 miesiące u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (wskaźnik filtracji klebuszkowej, GFR <10 mL/min.) wymagających dializy, nie wykazano żadnych różnic w zakresie stężenia fluoksetyny czy norfluoksetyny w osoczu w porównaniu z grupą kontrolną pacjentów z prawidłową czynnością nerek.

Tamoksyfen
Fluoksetyna, silny inhibitor CYP2D6, może prowadzić do zmniejszenia stężeń endoksyfenu, jednego z najważniejszych aktywnych metaboliców tamoksyfenu. Dlatego, o ile to możliwe, należy unikać stosowania fluoksetyny podczas leczenia tamoksyfenem (patrz punkt 4.5).

Wpływ na układ sercowo-naczyniowy
W okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT oraz arytmii komorowej, w tym torsade de pointes (patrz punkty 4.5, 4.8 oraz 4.9).
Fluoksetynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, wydłużonym odstępem QT w wywiadzie rodzinnym lub innym stanem klinicznym, predysponującym do arytmii (np. hipokaliemia, hipomagnezemia, bradykardia, ostry zawat mięśnia sercowego lub niewyrównana niewydolność serca), lub zwiększoną ekspozycją na fluoksetynę (np. zaburzenia czynności wątroby).
Jeśli leczeniu poddawani są pacjenci ze stabilną chorobą serca, przed rozpoczęciem leczenia należy ocenić wynik badania EKG.
Jeśli podczas leczenia fluoksetyną wystąpią objawy arytmii serca, należy przerwać leczenie oraz wykonać badanie EKG.

Zmniejszenie masy ciała
U pacjentów przyjmujących fluoksetynę może dojść do zmniejszenia masy ciała, jednak jest to zwykle proporcjonalne do początkowej masy ciała.

Cukrzyca
U pacjentów chorych na cukrzycę leki z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI, ang. selective serotonin reuptake inhibitor) mogą zmieniać stężenie glukozy we krwi. Podczas leczenia fluoksetyną może wystąpić hipoglikemia, a po odstawieniu fluoksetyny może dojść do hiperglikemii. Z tego powodu może być konieczne dostosowanie dawki insuliny i (lub) doustnych leków przeciwcukrzycowych.

Samobójstwo, myśli samobójcze lub kliniczne nasilenie choroby
Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samookaleczenia oraz samobójstwa (zachowania samobójcze). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania znaczącej remisji. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu kilku pierwszych tygodni leczenia lub dłużej, pacjentów należy poddać ścisłej obserwacji do czasu wystąpienia poprawy. Z doświadczeń klinicznych wynika, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnym etapie powrotu do zdrowia.

Inne zaburzenia psychiczne, w których przepisywany jest produkt leczniczy Bioxetin, mogą być również związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zachowań samobójczych. Ponadto zaburzenia te mogą współistnieć z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. W związku z tym u pacjentów leczonych z powodu innych zaburzeń psychicznych należy podjąć takie same środki ostrożności, jak u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi.

Pacjenci z zachowaniami samobójczymi w wywiadzie lub pacjenci przejawiający przed rozpoczęciem leczenia znacznego stopnia skłonności samobójcze, należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i należy ich poddać ścisłej obserwacji w trakcie leczenia.
Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych nad lekami przeciwdepresyjnymi, stosowanymi u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, wykazała zwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat, stosujących leki przeciwdepresyjne.

W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i w przypadku zmiany dawki, należy ścisle obserwować pacjentów, szczególnie z grupy podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, wystąpienie zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza.

Akatyzja lub niepokój psychoruchowy
Stosowanie fluoksetyny wiązało się z rozwojem akatyzji, którą charakteryzuje subiektywnie odczuwany nieprzyjemny lub przykry niepokój oraz konieczność poruszania się, często połączona z niemożnością siedzenia lub ustania w miejscu. Największe prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów zachodzi w okresie pierwszych kilku tygodni leczenia. W przypadku pacjentów, u których takie objawy wystąpią, zwiększanie dawki może być szkodliwe.

Objawy odstawienia obserwowane po przerwaniu leczenia lekami z grupy SSRI
Objawy odstawienia występują często po przerwaniu leczenia, zwłaszcza gdy leczenie przerwano nagle (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych działania niepożądane występowały po przerwaniu leczenia u około 60% pacjentów w grupie stosującej fluoksetynp oraz w grupie placebo. 17% tych działań niepożądanych w grupie otrzymującej fluoksetynp i 12% w grupie placebo miało charakter ciężki.

Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia może zależeć od kilku czynników, do których należą czas trwania leczenia oraz wielkość dawki, a także tempo zmniejszania dawki. Najczęściej zgłaszane reakcje to: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), osłabienie (astenia), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie i bóle głowy. Na ogół objawy te mają nasilenie łagodne do umiarkowanego, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie. Występują zwykle w ciągu pierwszych kilku dni po odstawieniu leku. Zwykle objawy te ustępują samoistnie w okresie 2 tygodni, chociaż u niektórych osób mogą utrzymywać się dłużej (2-3 lub więcej miesięcy). Dlatego w przypadku zakończenia leczenia zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki produktu leczniczego Bioxetin przez okres co najmniej jednego do dwóch tygodni, zależnie od potrzeb pacjenta (patrz podpunkt „Objawy odstawienia po zaprzestaniu stosowania produktu leczniczego Bioxetin”, punkt 4.2).

Krwawienie
Odnotowano występowanie związanych z podawaniem leków z grupy SSRI krwawień w obrębie skóry – wybroczyn i plamicy. Wybroczyny występowały niezbyt często w czasie leczenia fluoksetyną.
Inne krwawienia (np. krwawienia z narządów rodnych, przewodu pokarmowego oraz inne krwawienia w obrębie skóry i błon śluzowych) występowały rzadko. Zalecana jest ostrożność u pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI, zwłaszcza w przypadku jednoczesnego stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych, leków zaburzających czynność płytek krwi (np. atypowych leków neuroleptycznych, takich jak klozapina, pochodnych fenotiazyny, większości trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwasu acetylosalicylowego, niesteroidowych leków przeciwzapalnych) lub innych leków mogących zwiększyć ryzyko krwawień, a także u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia krwi w wywiadzie (patrz punkt 4.5).

Leki z grupy SSRI i SNRI mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwotoku poporodowego (patrz punkty 4.6 i 4.8).

Rozszerzenie źrenic
Odnotowano przypadki rozszerzenia źrenic związanego ze stosowaniem fluoksetyny. Należy zachować ostrożność, przepisując fluoksetynę pacjentom z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym lub pacjentom z grupy ryzyka ostrej jaskry z zamkniętym kątem przesączania.

Zespół serotoninowy lub złośliwy zespół neuroleptyczny
W rzadkich przypadkach zgłaszano rozwój zespołu serotoninowego lub incydentów podobnych do złośliwego zespołu neuroleptycznego w związku z leczeniem fluoksetyną, zwłaszcza gdy lek był stosowany jednocześnie z innymi produktami o działaniu serotoninergicznym (między innymi L-tryptofanem) i (lub) neuroleptykami oraz buprenorfiną (patrz punkt 4.5). Ze względu na to, że zespoły te mogą wywołać objawy potencjalnie zagrażające życiu, należy przerwać leczenie fluoksetyną w razie pojawienia się grupy objawów (takich jak: hipertermin, sztywność, drgawki kloniczne mięśni, chwiejność układu autonomicznego z możliwymi gwałtownymi wahaniami czynności życiowych, zmiany świadomości ze spłątaniem włącznie, drażliwość, skrajne pobudzenie prowadzące do delirium i śpiączki) oraz zastosować wspomagające leczenie objawowe.

Nieodwracalne, nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (MAO) (np.:iproniazyd)
Ciężkie, niekiedy prowadzące do zgonu, działania niepożądane odnotowano u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki z grupy SSRI (selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny) oraz nieodwracalne, nieselektywne inhibitory MAO (inhibitory monoaminooksydazy). Odnotowano również przypadki przypominające objawy zespołu serotoninowego (które mogą wykazywać podobieństwo i być rozpoznane jako złośliwy zespół neuroleptyczny). W takich przypadkach korzystne może być podanie cyproheptadyny lub dantrolenu. W wyniku interakcji z inhibitorami MAO mogą wystąpić: hipertermia, sztywność, drgawki kloniczne mięśni, niestabilność układu autonomicznego z możliwymi gwałtownymi wahaniami czynności życiowych, zmiany świadomości ze spłątaniem włącznie, drażliwość i skrajne pobudzenie prowadzące do delirium i śpiączki.
Z tego powodu jednoczesne stosowanie fluoksetyny i nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Leczenie fluoksetyną można rozpocząć nie wcześniej niż 2 tygodnie po zakończeniu stosowania nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO, ze względu na trwały efekt ich działania – do dwóch tygodni. Należy zachować przynajmniej 5-tygodniową przerwę po odstawieniu fluoksetyny, a przed rozpoczęciem leczenia nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO.

Zaburzenia seksualne
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) mogą powodować objawy zaburzeń seksualnych. Istnieją doniesienia o długotrwałych zaburzeniach seksualnych, w których objawy utrzymują się pomimo przerwania stosowania SSRI/SNRI.

Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Okres półtrwania: Biorąc pod uwagę interakcje farmakodynamiczne i farmakokinetyczne z innymi lekami (np. w przypadku przestawienia pacjentów z fluoksetyny na inne leki przeciwdepresyjne) należy pamiętać o długich okresach półtrwania w fazie eliminacji fluoksetyny i norfluoksetyny (patrz punkt 5.2).

Przeciwwskazane skojarzenia

• Nieodwracalne, nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (MAO) (np.:iproniazyd): Ciężkie, w niektórych przypadkach prowadzące do zgonu działania niepożądane odnotowano u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki z grupy SSRI (selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny) oraz nieodwracalne, nieselektywne inhibitory MAO (inhibitory monoaminooksydazy). Odnotowano również przypadki przypominające objawy zespołu serotoninowego (które mogą wykazywać podobieństwo i być rozpoznane jako złośliwy zespół neuroleptyczny). W takich przypadkach korzystne może być podanie cyproheptadyny lub dantrolenu. W wyniku interakcji z inhibitorami MAO mogą wystąpić: hipertermia, sztywność, drgawki kloniczne mięśni, niestabilność układu autonomicznego z możliwymi gwałtownymi wahaniami czynności życiowych, zmiany świadomości ze spłątaniem włącznie, drażliwość i skrajne pobudzenie prowadzące do delirium i śpiączki.
  Z tego powodu jednoczesne stosowanie fluoksetyny i nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Leczenie fluoksetyną można rozpocząć nie wcześniej niż 2 tygodnie po zakończeniu stosowania nieodwracalnych, nieselektywnych inhibitorów MAO, ze względu na trwały efekt ich działania – do dwóch tygodni. Należy zachować przynajmniej 5-tygodniową przerwę po odstawieniu fluoksetyny, przed rozpoczęciem leczenia nieodwracalnymi, nieselektywnymi inhibitorami MAO.
• Metoprolol stosowany w niewydolności serca: Ryzyko działań niepożądanych metoprololu w tym nasilonej bradykardił, może być zwiększone ze względu na hamowanie przez fluoksetynę jego metabolizmu (patrz punkt 4.3).

Niezalecane skojarzenia

• Tamoksyfen: W literaturze opisywano interakcje farmakokinetyczne między inhibitorami CYP2D6 i tamoksyfenem, powodujące spadek stężenia w osoczu, o 65-75% jednej z bardziej aktywnych postaci tamoksyfenu, czyli endoksyfenu. W niektórych badaniach zgłaszano zmniejszoną skuteczność tamoksyfenu stosowanego jednocześnie z niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi z grupy SSRI. Ponieważ nie można wykluczyć osłabienia działania tamoksyfenu, jeżeli to możliwe, należy unikać jednoczesnego podawania tamoksyfenu z silnymi inhibitorami CYP2D6 (włączając fluoksetynę) (patrz punkt 4.4).
• Alkohol: W badaniach nie wykazano, aby fluoksetyna nasilała działanie lub zwiększała stężenie alkoholu we krwi. Nie zaleca się jednak spożywania alkoholu podczas stosowania leków z grupy SSRI.
• Leki z grupy inhibitorów MAOI-A w tym moklobemid, linezolid oraz chlorek metyloitonimowy (błękit metylenowy): Stosowanie z fluoksetyną zwiększa ryzyko zespołu serotoninowego, obejmującego biegunkę, tachykardię, pocenie, drżenie, spłątanie lub śpiączkę. Jeżeli nie można uniknąć jednoczesnego stosowania tych substancji czynnych z fluoksetyną, należy podjąć ścisłą obserwację kliniczną pacjenta, a jednoczesne stosowanie tych środków należy rozpocząć od najmniejszych zalecanych dawek (patrz punkt 4.4).
• Mekwitazyna: ryzyko działań niepożądanych mekwitazyny (takich jak wydłużenie odstępu QT), ze względu na hamowanie jej metabolizmu przez fluoksetynę.
• Fenotiazyny: Ryzyko działań niepożądanych fenotiazyny, ze względu na hamowanie jej metabolizmu przez fluoksetynę.
• Pochodne ergotaminy: Ryzyko działań niepożądanych ergotaminy, ze względu na hamowanie jej metabolizmu przez fluoksetynę.
• Leki przeciwarytmiczne (takie jak propafenon, flekainid i enkainid): Ryzyko działań niepożądanych leków przeciwarytmicznych, ze względu na hamowanie ich metabolizmu przez fluoksetynę.
• Leki przeciwpsychotyczne (takie jak haloperidol, klozapina i risperidon): Ryzyko działań niepożądanych leków przeciwpsychotycznych, ze względu na hamowanie ich metabolizmu przez fluoksetynę.
• Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TCA) i inne leki przeciwdepresyjne (takie jak imipramina, dezypramina i nortryptylina): Ryzyko działań niepożądanych trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, ze względu na hamowanie ich metabolizmu przez fluoksetynę. W przypadku jednoczesnego stosowania należy rozważyć zmniejszenie dawki trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych.
• Leki przeciwpadaczkowe (takie jak karbamazepina, fenytoina): Ryzyko działań niepożądanych leków przeciwpadaczkowych, ze względu na hamowanie ich metabolizmu przez fluoksetynę. Jednocześnie leki przeciwpadaczkowe mogą zmniejszać stężenie fluoksetyny w osoczu. W przypadku jednoczesnego stosowania zaleca się monitorowanie stężenia leków przeciwpadaczkowych w osoczu i odpowiednie dostosowanie ich dawki.
• Fenytoina: Stosowanie fluoksetyny z fenytoiną może prowadzić do zwiększenia stężenia fenytoiny w osoczu, co może prowadzić do wystąpienia toksyczności. W przypadku jednoczesnego stosowania zaleca się monitorowanie stężenia fenytoiny w osoczu i odpowiednie dostosowanie jej dawki.
• Leki przeciwzakrzepowe (takie jak warfaryna): Ryzyko krwawień. W przypadku jednoczesnego stosowania zaleca się monitorowanie czasu protrombinowego (INR) po rozpoczęciu lub zakończeniu leczenia fluoksetyną i odpowiednie dostosowanie dawki leku przeciwzakrzepowego.
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i kwas acetylosalicylowy: Ryzyko krwawień (patrz punkt 4.4).
• Leki przeciwcukrzycowe: W przypadku jednoczesnego stosowania może być konieczne dostosowanie dawki insuliny i (lub) doustnych leków przeciwcukrzycowych (patrz punkt 4.4).
• Leki o wąskim indeksie terapeutycznym, głównie metabolizowane przez CYP2D6 (takie jak propafenon, flekainid, atomoksetyna, dekstrometorfan i metoprolol stosowany w innych wskazaniach niż niewydolność serca): Ryzyko działań niepożądanych tych leków, ze względu na hamowanie ich metabolizmu przez fluoksetynę. W przypadku jednoczesnego stosowania należy rozważyć zmniejszenie dawki tych leków.
• Leki o wąskim indeksie terapeutycznym, głównie metabolizowane przez CYP2C9 (takie jak fenytoina i warfaryna): Ryzyko działań niepożądanych tych leków, ze względu na hamowanie ich metabolizmu przez fluoksetynę. W przypadku jednoczesnego stosowania należy rozważyć zmniejszenie dawki tych leków.
• Leki o wąskim indeksie terapeutycznym, głównie metabolizowane przez CYP2C19 (takie jak fenytoina): Ryzyko działań niepożądanych tych leków, ze względu na hamowanie ich metabolizmu przez fluoksetynę. W przypadku jednoczesnego stosowania należy rozważyć zmniejszenie dawki tych leków.
• Leki o wąskim indeksie terapeutycznym, głównie metabolizowane przez CYP3A4 (takie jak pochodne ergotaminy i chinidyna): Ryzyko działań niepożądanych tych leków, ze względu na hamowanie ich metabolizmu przez fluoksetynę. W przypadku jednoczesnego stosowania należy rozważyć zmniejszenie dawki tych leków.
• Leki wydłużające odstęp QT (takie jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperidol), leki przeciwdepresyjne (np. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne), niektóre leki przeciwbakteryjne (np. makrolidy, chinolony), niektóre leki przeciwgrzybicze (np. triazole), niektóre leki przeciwhistaminowe (np. terfenadyna, astemizol, mizolastyna), atomoksetyna, buprenorfina, metadon i chinina): Ryzyko wydłużenia odstępu QT, co może prowadzić do zwiększenia ryzyka wystąpienia groźnych dla życia zaburzeń rytmu serca (w tym torsade de pointes) (patrz punkt 4.4).
• Leki serotoninergiczne (takie jak L-tryptofan, tramadol, triptany, inne leki z grupy SSRI, leki z grupy SNRI i hiperycyna (ziele dziurawca)): Ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego (patrz punkt 4.4).
• Leki o wysokim powinowactwie do białek osocza (takie jak warfaryna i digitoksyna): W przypadku jednoczesnego stosowania zaleca się monitorowanie stężenia tych leków w osoczu i odpowiednie dostosowanie ich dawki.
• Lit: W przypadku jednoczesnego stosowania zaleca się monitorowanie stężenia litu w osoczu. Fluoksetyna może nasilać lub osłabiać działanie litu.
• Digoksyna: W przypadku jednoczesnego stosowania zaleca się monitorowanie stężenia digoksyny w osoczu i odpowiednie dostosowanie jej dawki.
• Buprenorfina: Ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego. W przypadku jednoczesnego stosowania zaleca się monitorowanie pacjenta, zwłaszcza na początku leczenia i w trakcie zmiany dawki (patrz punkt 4.4).
• Cyklosporyna: W przypadku jednoczesnego stosowania zaleca się monitorowanie stężenia cyklosporyny w osoczu i odpowiednie dostosowanie jej dawki.

4.6. Ciąża i laktacja

Ciaża
Dane dotyczące stosowania fluoksetyny u kobiet w ciąży (> 10 000 przypadków) nie wykazały zwiększonego ryzyka wad wrodzonych ogółem pod wpływem fluoksetyny. Dane dotyczące stosowania w pierwszym trymestrze ciąży (> 3 000 przypadków) nie wykazały zwiększonego ryzyka wad wrodzonych serca pod wpływem fluoksetyny. Dane dotyczące stosowania w trzecim trymestrze ciąży są ograniczone (kilkaset przypadków). W przypadku stosowania inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) w trzecim trymestrze ciąży, zwłaszcza w ostatnim miesiącu, odnotowano występowanie działań niepożądanych. U noworodków mogą wystąpić: drażliwość, drżenie, osłabienie napięcia mięśniowego, uporczywy płacz, trudności w ssaniu lub zaburzenia snu. Objawy te mogą wskazywać na efekt działania leku lub ewentualny zespół odstawienia. Częstość występowania tych objawów nie jest znana. W przypadku stosowania fluoksetyny w trzecim trymestrze ciąży należy liczyć się z możliwością przedłużonego czasu jej działania u noworodka, ze względu na długi okres półtrwania fluoksetyny i jej aktywnego metabolitu.

U noworodków matek, które stosowały SSRI lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) w późnej ciąży (głównie w trzecim trymestrze), odnotowano przypadki wystąpienia nadciśnienia płucnego u noworodków (PPHN). PPHN występuje z częstością od 2 do 3 na 1000 noworodków w populacji ogólnej i wiąże się ze znaczną zachorowalnością i śmiertelnością. W opublikowanych badaniach epidemiologicznych stwierdzono 2-3-krotny wzrost ryzyka PPHN u noworodków matek stosujących SSRI po 20. tygodniu ciąży. Ryzyko to wydaje się niskie w porównaniu z korzyściami wynikającymi z leczenia ciężkiej depresji.

Fluoksetynę można stosować w ciąży jedynie w przypadku, gdy jest to bezwzględnie konieczne. Należy unikać nagłego odstawienia leku. W przypadku stosowania fluoksetyny do końca ciąży lub do porodu, należy liczyć się z możliwością wystąpienia działań niepożądanych u noworodka.

W przypadku stosowania fluoksetyny w okresie ciąży, zwłaszcza w ostatnim trymestrze lub bezpośrednio przed porodem, należy liczyć się z możliwością wystąpienia u noworodka następujących działań niepożądanych: zaburzenia oddychania, sinica, napady drgawkowe, niestabilność temperatury ciała, trudności w karmieniu, wymioty, hipoglikemia, wzmożone lub osłabione napięcie mięśniowe, wzmożone odruchy, drżenie, nerwowość, drażliwość, apatia, bezsenność i ciągły płacz. Objawy te mogą wskazywać na efekt działania leku lub ewentualny zespół odstawienia. W większości przypadkach powyższe objawy mają charakter łagodny i ustępują samoistnie.

W przypadku stosowania inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) w ciąży, zwłaszcza w ostatnim trymestrze, odnotowano zwiększone ryzyko krwotoku poporodowego (patrz punkt 4.4 i 4.8).

Karmienie piersią
Fluoksetyna i norfluoksetyna są wydzielane do mleka kobiecego. U karmionych piersią niemowląt stężenia fluoksetyny i norfluoksetyny w osoczu wynoszą odpowiednio około 14% i 20% stężeń w osoczu matki. W rzadkich przypadkach odnotowano występowanie drgawek u niemowląt karmionych piersią. Stosowanie fluoksetyny w okresie karmienia piersią nie jest zalecane. W przypadku konieczności stosowania fluoksetyny w okresie karmienia piersią, należy rozważyć zaprzestanie karmienia piersią, zwłaszcza w przypadku stosowania dużych dawek leku lub u wcześniaków. Należy wziąć pod uwagę korzyści z karmienia piersią oraz korzyści z leczenia dla matki i ryzyko dla dziecka.

Płodność
Dane dotyczące wpływu fluoksetyny na płodność u ludzi są ograniczone. W badaniach na zwierzętach nie wykazano wpływu fluoksetyny na płodność (patrz punkt 5.3).

4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Fluoksetyna może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci powinni zachować ostrożność, dopóki nie upewnią się, że lek nie wpływa niekorzystnie na te czynności.

4.8. Działania niepożądane

Działania niepożądane, które mogą wystąpić w trakcie leczenia fluoksetyną, są z reguły łagodne i przemijające. Częstość występowania działań niepożądanych jest największa w pierwszych tygodniach leczenia i zmniejsza się w miarę jego kontynuowania.

Poniżej wymieniono działania niepożądane, które mogą wystąpić w trakcie leczenia fluoksetyną. Działania niepożądane są wymienione według grup układów i narządów, w kolejności malejącej częstości występowania: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

• Rzadko: małopłytkowość.
• Bardzo rzadko: zaburzenia krzepnięcia krwi (takie jak wybroczyny, plamica).

Zaburzenia układu immunologicznego

• Rzadko: reakcje anafilaktoidalne (w tym pokrzywka, świąd, obrzęk naczynioruchowy, duszność).
• Bardzo rzadko: reakcje anafilaktyczne.

Zaburzenia endokrynne

• Rzadko: zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny (SIADH).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

• Często: zmniejszenie łaknienia, utrata masy ciała.
• Rzadko: hipoglikemia, hiponatremia.
• Bardzo rzadko: hiperglikemia.

Zaburzenia psychiczne

• Bardzo często: bezsenność.
• Często: niepokój, pobudzenie, lęk, nerwowość, zaburzenia koncentracji, zaburzenia snu, koszmary senne.
• Niezbyt często: myśli samobójcze, zachowania samobójcze, mania lub hipomania, depersonalizacja, agresja, wrogość, zaburzenia myślenia.
• Rzadko: myśli samobójcze i zachowania samobójcze (patrz punkt 4.4), zaburzenia psychotyczne.
• Bardzo rzadko: zespół serotoninowy (patrz punkt 4.4).
• Częstość nieznana: niepokój psychoruchowy (akatyzja) (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia układu nerwowego

• Bardzo często: ból głowy.
• Często: zawroty głowy, senność, drżenie, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia smaku.
• Niezbyt często: zaburzenia koordynacji ruchowej, omamy, splątanie, pobudzenie, drgawki.
• Rzadko: dystonia, dyskineza, zaburzenia ruchowe (w tym drżenie, sztywność, hiperkineza), zaburzenia mowy, zaburzenia świadomości, złośliwy zespół neuroleptyczny (patrz punkt 4.4).
• Bardzo rzadko: zaburzenia ruchowe (w tym drżenie, sztywność, hiperkineza) o charakterze przetrwałym.

Zaburzenia oka

• Rzadko: rozszerzenie źrenic, zaburzenia widzenia.
• Bardzo rzadko: jaskra.

Zaburzenia ucha i błędnika

• Często: szum w uszach.

Zaburzenia serca

• Niezbyt często: kołatanie serca, tachykardia.
• Rzadko: zaburzenia rytmu serca (w tym torsade de pointes, częstoskurcz komorowy, migotanie komór, zaburzenia przewodzenia, wydłużenie odstępu QT).

Zaburzenia naczyniowe

• Niezbyt często: uderzenia gorąca, niedociśnienie ortostatyczne, nadciśnienie tętnicze.
• Rzadko: krwotok (w tym krwawienie z narządów rodnych, krwawienie z przewodu pokarmowego, krwawienie z błon śluzowych, krwawienie z skóry), zapalenie naczyń.
• Bardzo rzadko: nadciśnienie płucne u noworodków (PPHN) (patrz punkt 4.6).

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

• Często: duszność, zapalenie gardła.
• Rzadko: zaburzenia oddychania.

Zaburzenia żołądka i jelit

• Bardzo często: nudności, suchość w jamie ustnej.
• Często: wymioty, biegunka, niestrawność, zaparcie.
• Niezbyt często: zaburzenia żołądkowo-jelitowe (w tym ból brzucha, wzdęcia, odbijanie), zaburzenia połykania.
• Rzadko: zapalenie trzustki.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

• Niezbyt często: zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy.
• Rzadko: zapalenie wątroby, żółtaczka.
• Bardzo rzadko: niewydolność wątroby.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

• Często: nadmierna potliwość, wysypka, świąd.
• Niezbyt często: pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, łysienie.
• Rzadko: reakcje fototoksyczne, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka.
• Bardzo rzadko: zapalenie skórno-mięśniowe.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

• Często: ból stawów, ból mięśni.
• Niezbyt często: zaburzenia mięśniowo-szkieletowe (w tym ból pleców, sztywność mięśni, skurcze mięśni).

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

• Rzadko: zaburzenia oddawania moczu (w tym zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu, częstomocz), śródmiąższowe zapalenie nerek.

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

• Bardzo często: zaburzenia wytrysku.
• Często: zaburzenia czynności seksualnych (w tym zaburzenia erekcji, zmniejszenie libido, anorgazmia), zaburzenia miesiączkowania.
• Niezbyt często: mlekotok, powiększenie piersi u mężczyzn.
• Rzadko: zaburzenia seksualne o charakterze przetrwałym (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

• Bardzo często: osłabienie (astenia).
• Często: gorączka, złe samopoczucie, zmęczenie.
• Niezbyt często: obrzęk, ból w klatce piersiowej, dreszcze.
• Rzadko: zaburzenia chodu.

Badania diagnostyczne

• Często: zwiększenie stężenia cholesterolu w surowicy.
• Niezbyt często: zmniejszenie stężenia sodu w surowicy, zwiększenie stężenia triglicerydów w surowicy.

Urazy, zatrucia i powikłania proceduralne

• Rzadko: złamania kości.

Dzieci i młodzież (8-18 lat)
W badaniach klinicznych z udziałem dzieci i młodzieży częstość i rodzaj działań niepożądanych były na ogół podobne jak u dorosłych. W badaniach klinicznych z udziałem dzieci i młodzieży często zgłaszano występowanie stanów maniakalnych i hipomaniakalnych (patrz punkt 4.4). W trwającym 19 tygodni badaniu klinicznym zaobserwowano zmniejszenie przyrostu masy ciała i wzrostu u dzieci i młodzieży leczonych fluoksetyną (patrz punkt 4.4 i 5.1).

Objawy odstawienia obserwowane po przerwaniu leczenia
Objawy odstawienia występują często po przerwaniu leczenia, zwłaszcza gdy leczenie przerwano nagle (patrz punkt 4.4). W badaniach klinicznych działania niepożądane występowały po przerwaniu leczenia u około 60% pacjentów w grupie stosującej fluoksetynp oraz w grupie placebo. 17% tych działań niepożądanych w grupie otrzymującej fluoksetynp i 12% w grupie placebo miało charakter ciężki.
Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia może zależeć od kilku czynników, do których należą czas trwania leczenia oraz wielkość dawki, a także tempo zmniejszania dawki. Najczęściej zgłaszane reakcje to: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne marzenia senne), osłabienie (astenia), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie i bóle głowy. Na ogół objawy te mają nasilenie łagodne do umiarkowanego, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie. Występują zwykle w ciągu pierwszych kilku dni po odstawieniu leku. Zwykle objawy te ustępują samoistnie w okresie 2 tygodni, chociaż u niektórych osób mogą utrzymywać się dłużej (2-3 lub więcej miesięcy). Dlatego w przypadku zakończenia leczenia zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki produktu leczniczego Bioxetin przez okres co najmniej jednego do dwóch tygodni, zależnie od potrzeb pacjenta (patrz podpunkt „Objawy odstawienia po zaprzestaniu stosowania produktu leczniczego Bioxetin”, punkt 4.2).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego.

4.9. Przedawkowanie

Objawy
Objawy przedawkowania fluoksetyny obejmują: nudności, wymioty, drgawki, zaburzenia czynności serca (zaburzenia rytmu serca, zatrzymanie krążenia), zaburzenia czynności płuc i (lub) ośrodkowego układu nerwowego (pobudzenie, lęk, splątanie, śpiączka), a także inne objawy, takie jak suchość w jamie ustnej, rozszerzenie źrenic, osłabienie (astenia), zawroty głowy, drżenie, szybkie ruchy gałek ocznych (oczopląs), sinica. Zgłaszano przypadki zgonu w wyniku przedawkowania fluoksetyny, głównie w przypadku jednoczesnego stosowania z innymi lekami lub alkoholem.

Leczenie
Nie ma specyficznej odtrutki. Leczenie jest objawowe i wspomagające. Należy utrzymywać drożność dróg oddechowych, zapewnić odpowiednie utlenowanie i wentylację. Należy monitorować czynność serca i inne funkcje życiowe. Zaleca się monitorowanie EKG ze względu na możliwość wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Stosowanie węgla aktywowanego może być bardziej skuteczne niż płukanie żołądka. W przypadku wystąpienia drgawek można podać diazepam. Ze względu na dużą objętość dystrybucji fluoksetyny, wymuszona diureza, dializa otrzewnowa, hemodializa lub hemoperfuzja prawdopodobnie nie będą skuteczne.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1. Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny. Kod ATC: N06AB03.

Mechanizm działania: Fluoksetyna jest selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny (5-HT) w obrębie synaps neuronów ośrodkowego układu nerwowego. Działanie przeciwdepresyjne fluoksetyny jest prawdopodobnie związane z jej zdolnością do hamowania wychwytu zwrotnego serotoniny w obrębie synaps neuronów ośrodkowego układu nerwowego. Fluoksetyna jest znacznie bardziej aktywna w hamowaniu wychwytu zwrotnego serotoniny niż noradrenaliny. Fluoksetyna nie wykazuje istotnego powinowactwa do receptorów α1-, α2- i β-adrenergicznych, serotoninergicznych (z wyjątkiem 5HT2c), dopaminergicznych, histaminergicznych H1, muskarynowych i GABA.

Właściwości farmakodynamiczne związane z bezpieczeństwem stosowania

Wydłużenie odstępu QT: W badaniach in vitro fluoksetyna wykazywała powinowactwo do kanału hERG i blokowała prąd potasowy IKr, co może prowadzić do wydłużenia odstępu QT. W badaniach klinicznych z udziałem zdrowych ochotników fluoksetyna powodowała niewielkie wydłużenie odstępu QT (średnio 3-6 ms). W okresie po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT oraz arytmii komorowej, w tym torsade de pointes, głównie u pacjentów z czynnikami ryzyka (patrz punkt 4.4).

Kliniczna skuteczność i bezpieczeństwo

Dorośli: Skuteczność fluoksetyny w leczeniu epizodów dużej depresji, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych i bulimii nervosa została udowodniona w badaniach klinicznych.

Dzieci i młodzież (8-18 lat): Skuteczność fluoksetyny w leczeniu epizodów dużej depresji o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego została udowodniona w badaniach klinicznych. W trwającym 19 tygodni badaniu klinicznym zaobserwowano zmniejszenie przyrostu masy ciała i wzrostu u dzieci i młodzieży leczonych fluoksetyną. Średni przyrost wzrostu był o 1,1 cm mniejszy, a przyrost masy ciała o 1,1 kg mniejszy w grupie otrzymującej fluoksetynę w porównaniu z grupą placebo. Nie ustalono, czy lek wpływa na osiągnięcie prawidłowego wzrostu w wieku dorosłym. Nie można wykluczyć prawdopodobieństwa opóźnienia dojrzewania płciowego (patrz punkt 4.4 i 4.8).

5.2. Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie: Fluoksetyna jest dobrze wchłaniana z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym. Maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) osiąga po 6-8 godzinach. Biodostępność wynosi około 70% i nie jest istotnie zmieniona przez przyjmowanie pokarmu.

Dystrybucja: Fluoksetyna wiąże się z białkami osocza w około 94%. Objętość dystrybucji wynosi 20-45 l/kg.

Metabolizm: Fluoksetyna jest metabolizowana w wątrobie głównie przez izoenzym CYP2D6 cytochromu P450 do norfluoksetyny, która jest aktywnym metabolitem. Norfluoksetyna jest dalej metabolizowana do nieaktywnych metabolitów. Fluoksetyna i norfluoksetyna są inhibitorami izoenzymu CYP2D6.

Eliminacja: Okres półtrwania fluoksetyny wynosi 1-3 dni, a norfluoksetyny 7-15 dni. Po podaniu pojedynczej dawki okres półtrwania fluoksetyny wynosi 2-3 dni, a po podaniu wielokrotnym wydłuża się do 4-6 dni. Okres półtrwania norfluoksetyny po podaniu pojedynczej dawki wynosi 7-9 dni, a po podaniu wielokrotnym wydłuża się do 12-14 dni. Fluoksetyna jest wydalana głównie z moczem (60-80%) w postaci metabolitów, a w mniejszym stopniu z kałem (10-20%).

Charakterystyka farmakokinetyczna w szczególnych grupach pacjentów

Zaburzenia czynności wątroby: U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby okres półtrwania fluoksetyny i norfluoksetyny może się wydłużyć. Zaleca się stosowanie mniejszych dawek lub większych odstępów między dawkami u tych pacjentów (patrz punkt 4.2).

Zaburzenia czynności nerek: U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (wskaźnik filtracji klebuszkowej, GFR <10 mL/min.) wymagających dializy, nie wykazano istotnych różnic w zakresie stężenia fluoksetyny czy norfluoksetyny w osoczu w porównaniu z grupą kontrolną pacjentów z prawidłową czynnością nerek.

Dzieci i młodzież: Farmakokinetyka fluoksetyny u dzieci i młodzieży jest podobna jak u dorosłych. U dzieci o mniejszej masie ciała stężenia leku w osoczu są większe, co może wymagać stosowania mniejszych dawek (patrz punkt 4.2).

Pacjenci w podeszłym wieku: Farmakokinetyka fluoksetyny u pacjentów w podeszłym wieku jest podobna jak u młodszych dorosłych.

5.3. Dane przedkliniczne

Dane przedkliniczne nie ujawniły szczególnego zagrożenia dla ludzi, opartego na konwencjonalnych badaniach farmakologii bezpieczeństwa, powtarzanej dawki toksycznej, genotoksyczności, potencjału kancerogennego i toksyczności dla rozrodczości.

W badaniach na zwierzętach nie wykazano wpływu fluoksetyny na płodność. W badaniach na szczurach stosowanie fluoksetyny w okresie ciąży i laktacji wiązało się ze zwiększoną śmiertelnością noworodków. W badaniach na szczurach i królikach nie wykazano teratogenności fluoksetyny.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1. Wykaz substancji pomocniczych

• Skrobia kukurydziana
• Celuloza mikrokrystaliczna
• Kroskarmeloza sodowa
• Krzemionka koloidalna bezwodna
• Stearynian magnezu

6.2. Niezgodności farmaceutyczne

Brak istotnych klinicznie niezgodności.

6.3. Okres ważności

3 lata.

6.4. Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią. Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

6.5. Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Tabletki pakowane w blistry z folii PVC/PVDC i aluminium. Opakowania: 14, 28, 56 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą być dostępne w obrocie.

6.6. Instrukcja stosowania i postępowania

Brak szczególnych zaleceń.

7. POSIADACZ POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

BIOTON S.A.
ul. Zagościniec 10
05-510 Konstancin-Jeziorna
Polska

8. NUMER(POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Rzeczpospolita Polska: 22764

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA ODNOWIENIA POZWOLENIA

Data pierwszego pozwolenia: 17.07.2006 r.
Data odnowienia pozwolenia: 17.07.2011 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA TREŚCI CHARAKTERYSTYKI

15.12.2023 r.