Ranimax Teva, Tabletki powlekane

Ulotka: Ranimax Teva, Tabletki powlekane

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Ranimax Teva, 150 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna tabletka powlekana zawiera 150 mg ranitydyny (Ranitidinum) w postaci chlorowodorku (co odpowiada 168 mg ranitydyny chlorowodorku).

Substancja pomocnicza: laktoza jednowodna 3,90 mg

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki powlekane

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Objawowe leczenie nawracających dolegliwości dyspeptycznych nie związanych z chorobą organiczną przewodu pokarmowego, takich jak:

• zgaga
• nadkwaśność soku żołądkowego
• bóle w nadbrzuszu

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dorośli i młodzież od 16 lat:

W przypadku występowania nawracających objawów dyspeptycznych należy zastosować 1 tabletkę 150 mg, w razie potrzeby 2 razy na dobę. Nie należy stosować więcej niż 2 tabletki preparatu na dobę.

Jeśli dolegliwości nie ustępują po 2 tygodniach leczenia, należy zweryfikować diagnozę.

4.3 Przeciwwskazania

• nadwrażliwość na ranitydynę i (lub) substancje pomocnicze
• marskość wątroby z nadciśnieniem wrotnym w wywiadzie
• dzieci i młodzież w wieku poniżej 16 lat

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Objawy uczulenia: Nagle wystąpienie uczucia ściskania w klatce piersiowej, świszczący oddech, wysypka, świąd powiek i twarzy mogą być objawami uczulenia na preparat.

Interakcja z warfaryną: Obserwowano zmiany czasu protrombinowego podczas jednoczesnego stosowania ranitydyny i warfaryny; zalecane jest zachowanie ostrożności w przypadku jednoczesnego stosowania ranitydyny i leków przeciwzakrzepowych oraz okresowe kontrolowanie czasu protrombinowego.

Pacjenci w podeszłym wieku: Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65. roku życia) są bardziej narażeni na wystąpienie działań niepożądanych ze strony układu nerwowego; należy zwrócić szczególną uwagę na subtelne lub jawne zmiany osobowości lub możliwe interakcje z innymi lekami.

Wykluczenie nowotworowej choroby: Przed rozpoczęciem leczenia pacjentów z owrzodzeniem żołądka należy wykluczyć nowotworowy charakter choroby, zwłaszcza u osób, u których dolegliwości dyspeptyczne nie występowały wcześniej lub zmieniły charakter, a także u osób, u których wraz z zaburzeniami dyspeptycznymi występuje chudnięcie, ponieważ leczenie ranitydyną może maskować objawy choroby nowotworowej i opóźniać rozpoznanie.

Niewydolność nerek: Lek wydalany jest głównie przez nerki i dlatego u pacjentów z niewydolnością nerek występuje podwyższone stężenie leku w osoczu. Należy dostosować dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek. U pacjentów dializowanych lek należy podawać po zakończeniu dializy.

Niewydolność wątroby: Niewydolność wątroby nie wpływa na parametry farmakokinetyczne preparatu, należy jednak zachować ostrożność podczas stosowania ranitydyny u pacjentów z niewydolnością wątroby.

Porfiria ostra: Ranitydyna może powodować nasilenie napadów porfirii ostrej; należy unikać stosowania preparatu u pacjentów z porfirią ostrą w wywiadzie.

Pozaszpitalne zapalenie płuc: U osób w podeszłym wieku, pacjentów z przewlekłą chorobą płuc, cukrzycą lub pacjentów z obniżoną odpornością istnieje większe ryzyko rozwoju pozaszpitalnego zapalenia płuc. Duże badanie epidemiologiczne wykazało zwiększenie ryzyka rozwoju pozaszpitalnego zapalenia płuc u osób przyjmujących tylko ranitydynę, względem pacjentów, którzy przestali przyjmować lek o względny wzrost ryzyka 1,82 (95% CI 1,26-2,64).

Inne ostrzeżenia:

• Nie zaleca się podawania leku jednocześnie z terapią substytucyjną enzymami trzustkowymi lub w ostrym zapaleniu trzustki
• Palenie tytoniu zmniejsza skuteczność leku
• Pacjentów leczonych jednocześnie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi i ranitydyną należy poddawać regularnej kontroli
• Preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Ranitydyna może wpływać na absorpcję, biotransformację i eliminację nerkową innych leków. Zmieniona farmakokinetyka może wymagać dostosowania dawkowania stosowanych jednocześnie leków lub zaprzestanie ich stosowania.

Występują następujące mechanizmy interakcji:

1) Zahamowanie cytochromu P450:

Ranitydyna stosowana w zwykłych dawkach terapeutycznych nie nasila działania leków, które są inaktywowane przez ten system enzymatyczny, tj. diazpam, lidokaina, fenytoina, propranolol i teofilina.

Donoszono o zmienionym czasie protrombinowego przy jednoczesnym stosowaniu z pochodnymi kumaryny (np. warfaryną). Z powodu wąskiego indeksu terapeutycznego, zaleca się dokładną kontrolę wydłużonego lub skróconego czasu protrombinowego podczas jednoczesnego leczenia ranitydyną.

2) Mechanizm kompetycyjny dla wydzielania kanalikowego:

Ranitydyna jest częściowo eliminowana przez system kationowy, dlatego może wpływać na klirens innych leków eliminowanych tą drogą. Duże dawki ranitydyny (stosowane np. w chorobie Zollingera–Ellisona) mogą zmniejszyć wydalanie prokainamidu i N-acetyloprokainamidu i skutkować zwiększonym stężeniem tych leków w osoczu.

3) Zmiana pH w żołądku:

Biodostępność pewnych leków może być zmieniona. Może to objawiać się zwiększeniem absorpcji (triazolam, midazolam, glipizyd) lub zmniejszeniem absorpcji (np. ketokonazol, atazanawir, delawirdyna, gefitynib). Podczas jednoczesnego stosowania należy zachować przynajmniej 2 godziny przerwy między podaniem tych leków i ranitydyny.

Ranitydyna może hamować metabolizm glipizydu, glibenklamidu, metoprololu, midazolamu, nifedypiny, fenytoiny, teofiliny. Jednoczesne stosowanie z fenytoiną może zwiększać ryzyko ataksji.

Inne interakcje:

• Leki zobojętniające oraz pokarm nie wpływają istotnie na parametry farmakokinetyczne ranitydyny
• Brak jest dowodów występowania interakcji pomiędzy ranitydyną i amoksycyliną oraz metronidazolem
• Duże dawki (2 g) sukralfatu stosowane jednocześnie z ranitydyną mogą wpływać na obniżenie wchłaniania ranitydyny

Erlotynib: Jednoczesne podawanie ranitydyny w dawce 300 mg oraz erlotynibu zmniejsza ekspozycję na erlotynib [AUC] oraz maksymalne stężenie [C_max] o odpowiednio 33% i 54%.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża: Lek może być stosowany w okresie ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Ranitydyna przenika przez łożysko. Podobnie jak inne leki, ranitydyna powinna być stosowana w czasie ciąży tylko wówczas, gdy lekarz uzna to za konieczne.

Laktacja: Lek przenika do mleka kobiecego i może hamować wydzielanie żołądkowe, hamować metabolizm leków i pobudzać ośrodkowy układ nerwowy u karmionego piersią noworodka. Nie zaleca się stosowania leku w okresie karmienia piersią, chyba że lekarz uzna to za konieczne.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Lek nie powoduje zwykle upośledzenia zdolności kierowania pojazdami mechanicznymi oraz wykonywania innych czynności wymagających wzmożonej uwagi. Pogorszenie sprawności psychofizycznej może wystąpić, jeżeli pojawią się takie objawy niepożądane jak zawroty głowy, senność, stany splątania, niewyraźne widzenie.

4.8 Działania niepożądane

Bezpieczeństwo stosowania ranitydyny oceniano w trzech badaniach klinicznych obejmujących 1187 pacjentów, którym podawano ranitydynę w dawce 75 mg (maksymalnie cztery dawki na dobę przez 7 do 14 dni) i 1181 pacjentów, którym podawano placebo. Działania niepożądane obserwowano u 26% stosujących placebo i 25% w grupie pacjentów leczonych ranitydyną.

Częstość działań niepożądanych:

• bardzo często (≥ 1/10)
• często (≥1/100 do < 1/10)
• niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100)
• rzadko (≥1/10 000 do < 1/1 000)
• bardzo rzadko (< 1/10 000, włączając pojedyncze przypadki)
• częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

• Bardzo rzadko: zmiany morfologii krwi (leukopenia, trombocytopenia), agranulocytoza lub pancytopenia
• Częstość nieznana: zwiększenie stężenia kreatyniny oraz przypadki granulocytopenii

Zaburzenia układu immunologicznego

• Rzadko: Reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, gorączka, niedociśnienie tętnicze, ból w klatce piersiowej)
• Bardzo rzadko: wstrząs anafilaktyczny
• Częstość nieznana: duszność, sporadycznie wysypki, zespół Stevensa-Johnsona

Zaburzenia psychiczne

• Bardzo rzadko: odwracalne splątanie, depresja i omamy

Zaburzenia układu nerwowego

• Bardzo rzadko: bóle głowy (czasem ciężkie), zawroty głowy i przemijające mimowolne zaburzenia ruchowe
• Częstość nieznana: zaburzenia smaku, stany splątania, niepokój ruchowy, omamy wzrokowe i słuchowe

Zaburzenia oka

• Bardzo rzadko: odwracalne niewyraźne widzenie

Zaburzenia serca

• Bardzo rzadko: bradykardia, blok przedsionkowo-komorowy, tachykardia

Zaburzenia naczyniowe

• Bardzo rzadko: zapalenie naczyń

Zaburzenia żołądka i jelit

• Bardzo rzadko: ostre zapalenie trzustki, biegunka
• Niezbyt często: ból brzucha, zaparcia, nudności
• Częstość nieznana: bóle w nadbrzuszu, wzdęcia lub odbijanie, przemijająca hipergastrynemia

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

• Rzadko: przemijające i odwracalne zmiany aktywności enzymów wątrobowych
• Bardzo rzadko: Zapalenie wątroby z żółtaczką lub bez

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

• Rzadko: wysypka
• Bardzo rzadko: rumień wielopostaciowy, łysienie
• Częstość nieznana: świąd skóry

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

• Bardzo rzadko: objawy mięśniowo-szkieletowe, takie jak bóle stawów i mięśni

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

• Rzadko: zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi
• Bardzo rzadko: ostre śródmiąższowe zapalenie nerek

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi

• Bardzo rzadko: odwracalna impotencja, ginekomastia i mlekotok
• Częstość nieznana: obniżenie libido u mężczyzn

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia:

• Częstość nieznana: zakażenia górnego odcinka układu oddechowego, katar, grypa i objawy grypopodobne

Dzieci i młodzież:

Bezpieczeństwo ranitydyny zostało ocenione u dzieci w wieku od 0 do 16 lat z chorobą związaną z wydzielaniem kwasu żołądkowego. Ranitydyna była ogólnie dobrze tolerowana, a profil działań niepożądanych był podobny do tego u dorosłych.

4.9 Przedawkowanie

Dane dotyczące przedawkowania są bardzo ograniczone. Dawki do 18 g na dobę powodowały nasilenie działań niepożądanych obserwowanych w trakcie stosowania leku w dawkach 150 do 300 mg/dobę (bradykardia, arytmia komorowa, senność, uczucie suchości w jamie ustnej, niedociśnienie).

Nie jest znane specyficzne antidotum oraz nie ma zaleceń co do swoistego sposobu postępowania. W przypadku przedawkowania preparatu należy obserwować stan kliniczny pacjenta i w razie konieczności zastosować leczenie objawowe.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: antagoniści receptora H₂. Kod ATC: A02BA02.

Ranitydyna jest kompetycyjnym i odwracalnym antagonistą receptora histaminowego H₂. Hamuje podstawowe i stymulowane wydzielanie kwasu solnego. W wyniku konkurencyjnego i selektywnego blokowania wiązania histaminy z receptorem H₂ prowadzi do zmniejszenia wewnątrzkomórkowego stężenia cyklicznego AMP, stymulatora działania H⁺, K⁺, ATPazy, odgrywającej zasadniczą rolę w wydzielaniu jonów wodorowych przez komórki okładzinowe żołądka.

Ranitydyna w dawkach od 150 do 300 mg hamuje wydzielanie żołądkowe stymulowane przez histaminę, gastrynę, acetylocholinę, drażnienie nerwu błędnego, kofeinę i pokarm.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie: Lek wchłania się z przewodu pokarmowego. Biodostępność leku wynosi średnio 50% i zwiększa się nieznacznie w niewydolności wątroby. Maksymalne stężenie leku w surowicy występuje po czasie t_max = 2,3±1,0 h.

Dystrybucja: Ranitydyna wiąże się z białkami osocza w około 15%, przenika przez barierę krew/mózg, krew/łożysko i do mleka matki. Objętość dystrybucji V_d wynosi od 6 do 2,4 l/kg.

Metabolizm: Lek jest częściowo metabolizowany w wątrobie, w znacznym stopniu podczas pierwszego przejścia przez wątrobę. Głównymi metabolitami w moczu są: N-tlenek (<4% przyjętej dawki), S-tlenek (1%) oraz demetyloranitydyna.

Eliminacja: Okres półtrwania t_1/2 leku w osoczu wynosi 2,5±1,78 h. Klirens nerkowy wynosi 530 ml/min. Lek wydalany jest głównie z moczem; około 30% dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej w czasie 24 godzin.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Brak danych odnośnie działania karcynogennego i mutagennego ranitydyny u ludzi. Długotrwałe stosowanie u zwierząt (myszy, szczury) dawek do 2 g/kg masy ciała nie powodowało kancerogennego działania ranitydyny.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

• Skrobia kukurydziana
• Celuloza mikrokrystaliczna
• Powidon
• Magnezu stearynian

Otoczka:

• Hypromeloza
• Tytanu dwutlenek (E 171)
• Laktoza jednowodna
• Makrogol 6000

6.2. Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3. Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem i wilgocią.

6.5. Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii Al/PVC lub w polipropylenowe pojemniki z polipropylenową zakrętką, w tekturowym pudełku.

• 10 szt. – 1 blister po 10 szt.
• 20 szt. – 2 blistry po 10 szt.
• 30 szt. – 3 blistry po 10 szt.
• 10 szt. – 1 pojemnik po 10 szt.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o., ul. Emilii Plater 53, 00-113 Warszawa

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

R/1446

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu – 1993.02.04 (Certyfikat Rejestracyjny nr 3938)

Data ostatniego przedłużenia pozwolenia na dopuszczenie do obrotu – 2014.02.17

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO