Dicloberl retard, Kapsułki twarde

Ulotka: Dicloberl retard, Kapsułki twarde

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Dicloberl retard, 100 mg, kapsułki o przedłużonym uwalnianiu, twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna kapsułka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 100 mg diklofenaku sodowego.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu
Jedna kapsułka o przedłużonym uwalnianiu, zawiera 67,5 mg sacharozy.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułka o przedłużonym uwalnianiu, twarda.
Kapsułki żelatynowe w kolorze białym do kremowego.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie objawowe bólu i stanu zapalnego w:

• ostrym zapaleniu stawów, w tym atakach dny moczanowej
• przewlekłym zapaleniu stawów, szczególnie w reumatoidalnym zapaleniu stawów (przewlekle zapalenie wielostawowe),
• zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa (choroba Bechterewa) i innych zapalnych chorobach reumatycznych kręgosłupa,
• zaostrzeniach w chorobie zwyrodnieniowej stawów i chorobie zwyrodnieniowej kręgosłupa
• zapalnych chorobach reumatycznych tkanek miękkich,
• pourazowych stanach zapalnych i obrzękach.

Z powodu opóźnionego uwalniania substancji czynnej Dicloberl retard nie jest odpowiedni do leczenia chorób, w których wymagane jest natychmiastowe działanie terapeutyczne produktu leczniczego.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Diklofenak jest dawkowany w zależności od nasilenia objawów choroby. Zalecana dawka dobowa dla osób dorosłych wynosi od 50 mg do 150 mg diklofenaku sodowego.

Dawkowanie produktu leczniczego Dicloberl retard u osób dorosłych: 1 kapsułka o przedłużonym uwalnianiu na dobę (co odpowiada 100 mg diklofenaku sodowego).

Szczególne grupy pacjentów

Osoby w podeszłym wieku:
Nie jest wymagana zmiana dawkowania. Z powodu możliwości wystąpienia działań niepożądanych pacjentów w podeszłym wieku należy monitorować szczególnie wnikliwie (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia czynności nerek:
Nie jest wymagane zmniejszenie dawkowania u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (pacjenci z ciężką niewydolnością nerek, patrz punkt 4.3).

Zaburzenia czynności wątroby (patrz punkt 5.2):
Nie jest wymagane zmniejszenie dawkowania u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby (pacjenci z ciężką niewydolnością wątroby, patrz punkt 4.3).

Dzieci i młodzież
Informacje dotyczące stosowania u dzieci i młodzieży – patrz punkt 4.3.

Sposób podawania
Kapsułki należy połykać w całości, popijając dużą ilością płynu. Pacjentom z wrażliwym żołądkiem zaleca się przyjmowanie kapsułek podczas posiłków.
Lekarz decyduje o okresie stosowania produktu leczniczego.
W chorobach reumatycznych może być wymagane długotrwałe stosowanie Dicloberl retard.

Występowanie działań niepożądanych można ograniczyć, stosując produkt w najmniejszej skutecznej dawce i nie dłużej niż to konieczne do kontrolowania objawów (patrz punkt 4.4).

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną (diklofenak) lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1;
• nie należy stosować produktu leczniczego u osób, u których podanie kwasu acetylosalicylowego lub innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) było przyczyną wystąpienia skurczu oskrzeli, napadu astmy, zapalenia błony śluzowej nosa lub pokrzywki w wywiadzie;
• niespecyficzne zaburzenia krwiotworzenia;
• czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, krwawienie lub perforacja;
• czynne lub nawracające owrzodzenia/krwawienia z przewodu pokarmowego (dwa lub więcej oddzielne epizody potwierdzonego owrzodzenia lub krwawienia);
• perforacja lub krwawienia z przewodu pokarmowego, związane z leczeniem NLPZ w wywiadzie;
• czynne krwawienia z naczyń mózgowych lub innych czynnych krwawień;
• ciężka niewydolność wątroby lub nerek (patrz punkt 4.4);
• stwierdzona zastoinowa niewydolność serca (klasa II-IV wg NYHA), choroba niedokrwienne serca, choroba naczyń obwodowych i (lub) choroba naczyń mózgowych.
• trzeci trymestr ciąży (patrz punkt 4.6);
• u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz pkt. 4.2) ze względu na zbyt dużą zawartość substancji czynnej.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Informacje ogólne
Przyjmowanie produktu w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz punkt 4.2 oraz ryzyko dotyczące przewodu pokarmowego i układu krążenia podane poniżej).

Należy unikać równoczesnego stosowania produktu Dicloberl retard z innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, w tym także selektywnymi inhibitorami cykloksygenazy-2, ze względu na brak korzyści wynikających z działania synergistycznego i ryzyka nasilenia się działań niepożądanych.

Osoby w podeszłym wieku:
Produkt należy stosować ostrożnie u osób w podeszłym wieku ze względu na choroby współistniejące. W przypadku pacjentów w podeszłym wieku osłabionych i z niską masą ciała zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznej dawki.
Częstość występowania działań niepożądanych podczas leczenia NLPZ, zwłaszcza krwawień z przewodu pokarmowego, owrzodzeń oraz perforacji jest większa u osób w podeszłym wieku. Takie reakcje ze strony układu pokarmowego w przypadku osób w podeszłym wieku mają poważniejsze konsekwencje i mogą prowadzić do zgonu (patrz punkt 4.2).

Owrzodzenie, krwawienie i perforacja przewodu pokarmowego:
Opisywano krwawienia z przewodu pokarmowego, chorobę wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy i perforacje w przypadku stosowania wszystkich NLPZ, występujące w różnym czasie w trakcie leczenia, z objawami ostrzegawczymi lub bez i z lub bez występujących ciężkich działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego w wywiadzie.

Ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego, choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy i perforacji zwiększa się wraz ze zwiększaniem dawek NLPZ, jest większe u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i (lub) dwunastnicy w wywiadzie, w szczególności jeżeli było powikłane krwawieniem lub perforacją (patrz punkt 4.3) oraz u osób w podeszłym wieku. U takich osób leczenie należy rozpoczynać i kontynuować stosując najmniejsze skuteczne dawki.

U takich pacjentów oraz u pacjentów wymagających jednoczesnego podawania kwasu acetylosalicylowego w małej dawce lub innych leków, które mogą zwiększać ryzyko zdarzeń dotyczących przewodu pokarmowego należy rozważyć jednoczesne podawanie z lekami o działaniu ochronnym na błonę śluzową żołądka (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej) (patrz poniżej i punkt 4.5).

Pacjenci, u których występują działania niepożądane dotyczące przewodu pokarmowego w wywiadzie, w szczególności osoby w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszystkie nieprawidłowe objawy brzuszne (np. krwawienie z przewodu pokarmowego), w szczególności na początku leczenia.

Należy zalecić ostrożność u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki, które mogą zwiększać ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy lub krwawienia, takie jak systemowe kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny lub leki przeciwpłytkowe, takie jak kwas acetylosalicylowy (patrz punkt 4.5).

W przypadku wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego lub choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy u pacjenta stosującego Dicloberl retard, produkt leczniczy należy odstawić. Należy poinstruować pacjenta, aby w przypadku wystąpienia ostrego bólu w nadbrzuszu, smolistych stoleów lub krwistych wymiotów odstawił produkt leczniczy i natychmiast udał się do lekarza.

Należy ostrożnie i pod ścisłą kontrolą lekarską podawać NLPZ pacjentom z objawami wskazującymi na występowanie chorób przewodu pokarmowego, pacjentom u których w wywiadzie występowały objawy choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy, krwawienie lub perforacje, u pacjentów z wcześniejszym występowaniem w wywiadzie chorób układu pokarmowego (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Crohna), gdyż może wystąpić u nich zaostrzenie choroby (patrz punkt 4.8).

Stosowanie NLPZ, w tym diklofenaku, może wiązać się ze zwiększeniem ryzyka nieszczelności zespolenia żołądkowo-jelitowego. Zaleca się ścisły nadzór medyczny i zachowanie ostrożności podczas stosowania diklofenaku po operacjach przewodu pokarmowego.

Wpływ na układ krążenia i naczynia zaopatrujące mózg
Należy zachować ostrożność u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie ponieważ w związku z leczeniem NLPZ zgłaszano zatrzymanie płynów i obrzęki.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie diklofenaku, szczególnie w dużych dawkach (150 mg na dobę) w leczeniu długoterminowym jest związane ze zwiększeniem ryzyka incydentów zakrzepowych w tętnicach (np. zawał serca lub udar).

Diklofenak należy stosować bardzo ostrożnie u pacjentów z istotnymi czynnikami ryzyka zdarzeń sercowo – naczyniowych (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu).

Produkt ten należy stosować możliwie jak najkrócej i w najmniejszej skutecznej dawce dobowej, ze względu na możliwość nasilenia ryzyka po zastosowaniu diklofenaku w dużych dawkach i długotrwale. Należy okresowo kontrolować konieczność kontynuacji leczenia objawowego i odpowiedź na leczenie.

Reakcje skórne
Bardzo rzadko, w związku ze stosowaniem NLPZ, opisywano występowanie ciężkich reakcji skórnych, niektórych ze skutkiem śmiertelnym, w tym złuszczającego zapalenia skóry, zespołu Stevensa-Johnsona i toksycznej martwicy naskórka (patrz punkt 4.8).
Wydaje się, że największe ryzyko wystąpienia tych reakcji występuje na początku leczenia: w większości przypadków początek takiej reakcji występuje w trakcie pierwszego miesiąca leczenia. W razie wystąpienia pierwszych oznak wysypki skórnej, zmian na błonie śluzowej lub innych objawów nadwrażliwości, należy odstawić produkt leczniczy Dicloberl retard. Należy poinstruować pacjenta, aby w takich przypadkach natychmiast powiadomił lekarza i nie stosował produktu leczniczego Dicloberl retard.

Wpływ na wątrobę
Przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu stosowania diklofenaku u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność, ponieważ ich stan może się pogorszyć w trakcie leczenia diklofenakiem.
Tak jak inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) także diklofenak, może zwiększać aktywność jednego lub więcej enzymów wątrobowych. Jeżeli diklofenak ma być stosowany przez dłuższy czas lub wielokrotnie, zaleca się, jako środek ostrożności, regularne kontrolowanie parametrów czynnościowych wątroby. Diklofenak należy odstawić natychmiast po wystąpieniu klinicznych objawów niewydolności wątroby. Podczas stosowania diklofenaku może wystąpić zapalenie wątroby niepoprzedzone objawami prodromalnymi.

Należy zachować ostrożność, stosując diklofenak u pacjentów z porfirią wątrobową, ponieważ może on wywołać atak choroby.

Wpływ na nerki
Ze względu na to, iż zgłaszano przypadki zatrzymania płynów i obrzęki w związku z leczeniem lekami z grupy NLPZ, w tym diklofenakiem, należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek w wywiadzie, u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów stosujących jednocześnie leki moczopędne lub produkty lecznicze, które istotnie wpływają na czynność nerek oraz u pacjentów ze znacznym zmniejszeniem objętości płynów pozakomórkowych z jakiegokolwiek powodu, np. przed lub po większym zabiegu chirurgicznym (patrz punkt 4.3).

W takich przypadkach, jako środek ostrożności, po zastosowaniu diklofenaku zaleca się monitorowanie czynności nerek. Przerwanie leczenia zazwyczaj prowadzi do powrotu do stanu sprzed leczenia.

Inne
Dicloberl retard można stosować dopiero po uważnym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka w:

• w przypadku wrodzonych zaburzeń metabolizmu porfiryn (np. ostrej porfirii przerywanej),
• u pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak układowy toczeń rumieniowały (SLE) i mieszana choroba tkanki łącznej (wydaje się, iż pacjenci są bardziej narażeni na wystąpienie niektórych działań niepożądanych np. jałowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych – patrz punkt 4.8).

Dicloberl retard można stosować tylko pod ścisłą kontrolą lekarza (i w razie konieczności natychmiast reagować):

• u pacjentów z astmą, katarem siennym, polipami nosa lub przewlekłymi chorobami płuc przebiegającymi ze zwężeniem dróg oddechowych lub przewlekłymi infekcjami układu oddechowego (zwłaszcza z objawami przypominającymi alergiczny nieżyt błony śluzowej nosa), ponieważ u takich pacjentów istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych. Mogą one wystąpić w postaci napadów astmy (tak zwana astma aspirynowa), obrzęku naczynioruchowego (Quinckego) lub pokrzywki,
• u pacjentów, u których występują reakcje alergiczne na inne substancje np. reakcje skórne, świąd lub pokrzywka, gdyż istnieje u nich zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości również po zastosowaniu produktu leczniczego Dicloberl retard.

Bardzo rzadko mogą wystąpić ciężkie, ostre reakcje nadwrażliwości (np. wstrząs anafilaktyczny). Po wystąpieniu pierwszych objawów reakcji nadwrażliwości po podaniu produktu leczniczego Dicloberl retard należy przerwać stosowanie produktu. Odpowiednie leczenie objawowe powinno być wdrożone przez fachowy personel.
Reakcje nadwrażliwości mogą także rozwinąć się w zespół Kounisa, ciężką reakcję alergiczną, która może prowadzić do zawalu mięśnia sercowego. Objawy takich reakcji mogą obejmować ból w klatce piersiowej występujący w związku z reakcją alergiczną na diklofenak.

Diklofenak może okresowo hamować agregację płytek. Z tego powodu należy uważnie monitorować pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia.

Podobnie jak inne NLPZ, Dicloberl retard ze względu na właściwości farmakodynamiczne może maskować objawy przedmiotowe i podmiotowe zakażenia. Bardzo rzadko opisywano zaostrzenie stanów zapalnych wywołanych zakażeniem (np. rozwój martwiczego zapalenia powięzi) w relacji czasowej z systemowym zastosowaniem NLPZ. Istnieje możliwy związek tych zaburzeń z mechanizmem działania NLPZ.
W przypadku wystąpienia objawów zakażenia i ich nasilenia w trakcie stosowania produktu leczniczego Dicloberl retard, pacjent powinien niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Należy ustalić, czy istnieją wskazania do leczenia przeciwinfekcyjnego czy do antybiotykoterapii.

Podczas długotrwałego podawania diklofenaku wymagane jest regularne monitorowanie wskaźników czynności wątroby i nerek oraz badanie morfologii krwi.

Jeśli leki przeciwbólowe są stosowane długotrwale, może wystąpić ból głowy, którego nie wolno leczyć, zwiększając dawki tych leków.

Nawykowe stosowanie leków przeciwbólowych, szczególnie skojarzeń kilku czynnych substancji o działaniu przeciwbólowym, może powodować nieodwracalne uszkodzenie nerek (nefropatia spowodowana lekami przeciwbólowymi).

W wyniku jednoczesnego spożywania alkoholu działania niepożądane związane z substancją czynną, szczególnie te dotyczące przewodu pokarmowego lub ośrodkowego układu nerwowego, mogą nasilać się podczas stosowania NLPZ.

Wpływ na płodność kobiet, patrz punkt 4.6.

Produkt leczniczy zawiera sacharozę jako substancję pomocniczą. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.

Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Inne leki z grupy NLPZ, łącznie z pochodnymi kwasu salicylowego
Jednoczesne podawanie leków z grupy NLPZ z powodu działania synergistycznego może zwiększać ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy oraz krwawienia. Z tego powodu jednoczesne stosowanie diklofenaku i innych leków z grupy NLPZ nie jest zalecane (patrz punkt 4.4).

Digoksyna, fenytoina i lit
Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Dicloberl retard i digoksyny, fenytoiny lub litu może zwiększać stężenie tych leków w osoczu. Konieczne jest monitorowanie stężenia litu w surowicy. Zalecane jest monitorowanie stężenia digoksyny lub fenytoiny w surowicy.

Leki moczopędne, leki beta-adrenolityczne, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) i antagoniści angiotensyny II
NLPZ mogą zmniejszać działanie leków moczopędnych i leków zmniejszających ciśnienie krwi (np. leki beta-adrenolityczne, inhibitory konwertazy angiotensyny i antagoniści angiotensyny II). Z tego względu zaleca się okresowe monitorowanie ciśnienia krwi. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (np. pacjenci odwodnieni lub pacjenci w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek), jednoczesne podawanie inhibitora ACE lub antagonisty angiotensyny II z lekiem, który powoduje zahamowanie cyklooksygenazy może prowadzić do dalszego pogorszenia czynności nerek, łącznie z ciężką niewydolnością nerek, zwykle odwracalną. W związku z tym podane powyżej leki należy podawać ostrożnie, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjentów należy poinformować o konieczności przyjmowania odpowiedniej ilości płynów. Należy regularnie kontrolować czynność nerek tych pacjentów po rozpoczęciu jednoczesnego stosowania tych leków, jak również podczas kontynuacji leczenia.
W wyniku jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Dicloberl retard oraz leków moczopędnych oszczędzających potas może wystąpić hiperkaliemia.
W związku z powyższym zaleca się częste monitorowanie stężenia potasu podczas jednoczesnego stosowania tych leków.

Kortykosteroidy:
Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy oraz krwawienia (patrz punkt 4.4).

Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)
Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej żołądka i (lub) dwunastnicy oraz krwawienia (patrz punkt 4.4).

Metotreksat
Diklofenak może hamować klirens nerkowy metotreksatu, zwiększając tym samym jego stężenie we krwi. Należy zachować ostrożność przy podawaniu produktu leczniczego Dicloberl retard w ciągu 24 godzin przed lub po podaniu metotreksatu gdyż może to zwiększać stężenie metotreksatu w surowicy i zwiększać jego działania toksyczne.

Cyklosporyna
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (jak diklofenak sodowy) mogą zwiększać działanie nefrotoksyczne cyklosporyny ze względu na wpływ na prostaglandyny nerkowe. W związku z tym diklofenak powinien być podawany w dawkach mniejszych niż u pacjentów nieotrzymujących cyklosporyny.

Leki przeciwzakrzepowe oraz leki przeciwpłytkowe
Należy zachować ostrożność, ponieważ jednoczesne stosowanie z NLPZ może zwiększać działanie leków przeciwpłytkowych i leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna (patrz punkt 4.4). Należy zachować ostrożność ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia. Wprawdzie badania kliniczne nie świadczą o tym, aby diklofenak wpływał na działanie leków przeciwzakrzepowych, jednak donoszono o zwiększonym ryzyku krwotoku u pacjentów przyjmujących jednocześnie diklofenak i leki przeciwzakrzepowe. Pacjentów takich należy uważnie kontrolować.

Probenecyd
Produkty lecznicze, które zawierają probenecyd mogą opóźniać wydalanie diklofenaku.

Leki przeciwcukrzycowe
Badania kliniczne wykazały, że diklofenak można podawać jednocześnie z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. pochodnymi sulfonylomocznika) bez wpływu na ich działanie kliniczne. Jednakże wystąpiły pojedyncze przypadki zarówno działania hipoglikemizującego jak i hiperglikemizującego, które spowodowały konieczność zmiany dawkowania leków przeciwcukrzycowych w trakcie leczenia diklofenakiem.
Z tego powodu monitorowanie stężenia glukozy we krwi jest konieczne podczas jednoczesnego stosowania.

Chinolony przeciwbakteryjne
Odnotowano pojedyncze przypadki wystąpienia drgawek, które mogły być spowodowane jednoczesnym stosowaniem chinolonów i niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ).

Kolestypol i cholestyramina
Związki te indukują opóźnienie lub zmniejszenie wchłaniania diklofenaku. Dlatego zaleca się przyjmowanie diklofenaku co najmniej godzinę przed lub 4 do 6 godzin po przyjęciu kolestypolu/cholestyraminy.

Silne induktory CYP2C9
Zaleca się zachowanie ostrożności dotyczącej przepisywania diklofenaku z silnymi inhibitorami CYP2C9 (takimi jak sulfinpyrazon i worykonazol), ze względu na możliwość znacznego zwiększenia stężenia i ekspozycji na diklofenak w wyniku hamowania metabolizmu diklofenaku.

Tenofowir
Jednoczesne stosowanie tenofowiru z lekami z grupy NLPZ może powodować zwiększenie stężenia azotu mocznikowego i kreatyniny, należy zatem monitorować czynność nerek w celu kontrolowania potencjalnego synergicznego wpływu na czynność nerek.

Deferazyroks
Jednoczesne stosowanie deferazyroksu z lekami z grupy NLPZ może zwiększyć ryzyko toksycznego działania na przewód pokarmowy. W przypadku jednoczesnego stosowania deferazyroksu z lekami z grupy NLPZ wymagana jest ścisła obserwacja kliniczna.

Mifepriston
Ze względu na teoretyczne ryzyko, że inhibitory syntezy prostaglandyn mogą zmienić skuteczność mifepristonu nie należy stosować NLPZ przez 8-12 dni po podaniu mifepristonu. Ograniczone dane wskazują, że jednoczesne stosowanie NLPZ w dniu podania prostaglandyn nie ma negatywnego wpływu na działanie mifepristonu lub prostaglandyn na dojrzewanie szyjki macicy i kurczliwość macicy oraz nie zmniejsza skuteczności klinicznej farmakologicznego przerwania ciąży.

Pemetreksed
Jednoczesne przyjmowanie pemetreksedu i NLPZ może zmniejszać eliminację pemetreksedu, dlatego należy zachować szczególną ostrożność podczas podawania dużych dawek NLPZ. U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek (klirens kreatyniny od 45 do 79 ml/ minutę) należy unikać jednoczesnego podawania pemetreksedu z NLPZ na 2 dni przed i 2 dni po podaniu pemetreksedu.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża
Działanie hamujące syntezę prostaglandyn może mieć negatywny wpływ na przebieg ciąży i (lub) rozwój embrionu lub płodu. Dane z badań farmakoepidemiologicznych sugerują zwiększone ryzyko poronienia i zaburzeń budowy serca po zastosowaniu inhibitora syntezy prostaglandyn we wczesnej ciąży. Wartość bezwzględnego ryzyka wystąpienia wad rozwojowych układu sercowo-naczyniowego wzrosła z mniej niż 1% do około 1,5%. Uważa się, iż ryzyko zwiększa się wraz ze zwiększaniem dawki i czasu trwania leczenia.

W badaniach na zwierzętach wykazano, że podawanie inhibitora syntezy prostaglandyn powodowało poronienie przed lub po zagnieżdżeniu się jaja płodowego oraz śmiertelność embrionów lub płodów. Dodatkowo u zwierząt, którym podawano inhibitory syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy obserwowano zwiększoną częstość występowania różnych wad płodu włączając zaburzenia budowy układu sercowo-naczyniowego.

Od 20. tygodnia ciąży stosowanie diklofenaku może powodować malowodzie wskutek zaburzeń czynności nerek płodu. Może ono występować krótko po rozpoczęciu leczenia i jest zwykle odwracalne po jego przerwaniu. Ponadto, odnotowano przypadki zwężenia przewodu tętniczego po leczeniu w drugim trymestrze, z których większość ustąpiła po zaprzestaniu leczenia. W pierwszym i drugim trymestrze ciąży nie należy podawać diklofenaku, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli diklofenak jest stosowany przez kobietę starającą się o ciążę lub podczas pierwszego i drugiego trymestru ciąży, zastosowana dawka powinna być jak najmniejsza, a czas trwania leczenia jak najkrótszy. Należy rozważyć przedporodowe monitorowanie w kierunku malowodzia i zwężenia przewodu tętniczego po ekspozycji na diklofenak przez kilka dni od 20. tygodnia ciąży. W przypadku stwierdzenia malowodzia lub zwężenia przewodu tętniczego leczenie należy przerwać.

Pod koniec ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn:

• mogą narażać płód na:
• działanie kardiotoksyczne (z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego i nadciśnieniem płucnym);
• działanie nefrotoksyczne z upośledzeniem czynności nerek, które może prowadzić do malowodzia;
• mogą narażać matkę i noworodka pod koniec ciąży na:
• przedłużony czas krwawienia, działanie przeciwagregacyjne, które może wystąpić nawet przy bardzo małych dawkach;
• hamowanie czynności skurczowej macicy, co może powodować opóźnienie lub przedłużenie porodu.

W związku z tym diklofenak jest przeciwwskazany w trzecim trymestrze ciąży.

Karmienie piersią
Diklofenak przenika do mleka kobiecego w tak małych ilościach, że nie można oczekiwać szkodliwego działania na dziecko. Jednakże, ponieważ nie ma odpowiednich danych dotyczących stosowania diklofenaku u kobiet karmiących piersią, produktu Dicloberl retard nie należy stosować w okresie karmienia piersią.

Płodność
Dane dotyczące ludzi wskazują, że inhibitory syntezy prostaglandyn, takie jak diklofenak, mogą powodować zaburzenia płodności poprzez wpływ na owulację. Działanie to jest przemijające i ustępuje po odstawieniu leczenia. Nie zaleca się podawania diklofenaku kobietom, które mają trudności z zajściem w ciążę lub u których prowadzone są badania niepłodności.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

W trakcie leczenia mogą wystąpić zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia lub inne zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego. W przypadku wystąpienia takich objawów pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Poniżej wymieniono działania niepożądane, które mogą wystąpić w trakcie leczenia diklofenakiem. Częstość występowania działań niepożądanych została zdefiniowana następująco:

• Bardzo często (≥1/10)
• Często (≥1/100 do <1/10)
• Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100)
• Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000)
• Bardzo rzadko (<1/10 000)
• Nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

• Niezbyt często: niedokrwistość (w tym niedokrwistość hemolityczna), małopłytkowość
• Rzadko: granulocytopenia, agranulocytoza, pancytopenia
• Bardzo rzadko: aplazja szpiku

Zaburzenia układu immunologicznego

• Niezbyt często: reakcje nadwrażliwości (w tym skurcz oskrzeli, zapalenie naczyń)
• Rzadko: wstrząs anafilaktyczny/anafilaksja
• Bardzo rzadko: zespół Kounisa

Zaburzenia psychiczne

• Niezbyt często: zaburzenia snu
• Rzadko: depresja, dezorientacja, lęk, koszmary senne
• Bardzo rzadko: zaburzenia psychotyczne

Zaburzenia układu nerwowego

• Często: ból głowy, zawroty głowy
• Niezbyt często: senność
• Rzadko: parestezje, zaburzenia pamięci, drgawki, drżenie, zaburzenia smaku
• Bardzo rzadko: zaburzenia czucia (np. hipestezja), zaburzenia mowy, udar mózgu, zapalenie nerwu wzrokowego

Zaburzenia oka

• Niezbyt często: zaburzenia widzenia (niewyraźne widzenie)
• Rzadko: podwójne widzenie
• Bardzo rzadko: zaburzenia percepcji wzrokowej (np. mroczki), ślepota przemijająca (przemijająca utrata wzroku)

Zaburzenia ucha i błędnika

• Często: zawroty głowy
• Niezbyt często: szum w uszach
• Rzadko: zaburzenia słuchu

Zaburzenia serca

• Rzadko: zawał mięśnia sercowego, niewydolność serca, tachykardia, ból w klatce piersiowej
• Bardzo rzadko: zaburzenia rytmu serca (np. migotanie przedsionków, częstoskurcz nadkomorowy, migotanie komór)

Zaburzenia naczyniowe

• Rzadko: nadciśnienie tętnicze, zapalenie naczyń
• Bardzo rzadko: niedociśnienie tętnicze, zaostrzenie choroby wieńcowej

Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia

• Niezbyt często: astma (w tym duszność)
• Rzadko: zapalenie płuc

Zaburzenia żołądka i jelit

• Często: nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, niestrawność, wzdęcia, utrata apetytu
• Niezbyt często: krwawienie z przewodu pokarmowego (krwiste wymioty, krwisty stolec, smoliste stolce), zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie przełyku
• Rzadko: owrzodzenie żołądka i (lub) dwunastnicy, perforacja lub krwawienie (czasami śmiertelne, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku), zapalenie trzustki, zapalenie jelita grubego, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zaostrzenie choroby Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, zwężenie jelita, zaparcie, zapalenie języka, zapalenie błony śluzowej przełyku z tworzeniem się zwężeń i owrzodzeń
• Bardzo rzadko: nieszczelność zespolenia żołądkowo-jelitowego

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

• Niezbyt często: zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy
• Rzadko: zapalenie wątroby, żółtaczka, zaburzenia czynności wątroby
• Bardzo rzadko: ciężkie uszkodzenie wątroby (w tym śmiertelne zapalenie wątroby, martwica wątroby, niewydolność wątroby)

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

• Często: wysypka
• Niezbyt często: pokrzywka
• Rzadko: wypadanie włosów, wyprysk, świąd, nadwrażliwość na światło, pęcherzyce, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna martwica naskórka (zespół Lyella), łysienie
• Bardzo rzadko: złuszczające zapalenie skóry, zapalenie skóry, rumień guzowaty, krostkowica, zapalenie naczyń (np. plamica Schoenleina-Henocha)

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

• Niezbyt często: obrzęki, zatrzymanie płynów, niewydolność nerek, zespół nerczycowy, białkomocz, krwiomocz
• Rzadko: martwica brodawek nerkowych, śródmiąższowe zapalenie nerek

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

• Niezbyt często: obrzęk

Badania diagnostyczne

• Często: zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy
• Niezbyt często: zwiększenie stężenia mocznika w surowicy

Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach

• Bardzo rzadko: zaostrzenie zakażenia i stanu zapalnego (np. rozwój martwiczego zapalenia powięzi)

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu ważne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego.

4.9 Przedawkowanie

Objawy
Objawy przedawkowania są zwykle łagodne i obejmują ból głowy, nudności, wymioty, ból w nadbrzuszu, zawroty głowy, parestezje lub drgawki. W rzadkich przypadkach mogą wystąpić krwawienia z przewodu pokarmowego, śpiączka, podwyższone ciśnienie tętnicze, ostra niewydolność nerek i depresja oddechowa. Wystąpienie drgawek zostało zgłoszone po przedawkowaniu diklofenaku, szczególnie u małych dzieci.

Leczenie
Nie ma specyficznego antidotum. Leczenie objawowe i podtrzymujące. W przypadku niedawnego przyjęcia (w ciągu 4 godzin) podanie węgla aktywowanego i (lub) środków przeczyszczających może zmniejszyć wchłanianie. Wymuszona diureza, dializa lub hemoperfuzja prawdopodobnie nie są skuteczne ze względu na wysokie wiązanie diklofenaku z białkami osocza i jego intensywny metabolizm.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: NLPZ, pochodne kwasu fenylooctowego, kod ATC: M01AB05

Diklofenak jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ) o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Jego mechanizm działania polega na hamowaniu syntezy prostaglandyn, które są głównymi mediatorami stanu zapalnego, bólu i gorączki. Diklofenak hamuje cyklooksygenazę (COX), zarówno izoformę COX-1, jak i COX-2.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Po podaniu doustnym diklofenak jest prawie całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego. Wchłanianie diklofenaku z postaci o przedłużonym uwalnianiu zachodzi powoli, ale całkowicie. Maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po około 5 godzinach od podania. Wiązanie z białkami osocza wynosi ponad 99%. Diklofenak ulega metabolizmowi pierwszego przejścia. Głównym metabolitem jest 4′-hydroksydiklofenak. Około 60% podanej dawki jest wydalane z moczem, a reszta z żółcią w postaci metabolitów. Okres półtrwania diklofenaku w osoczu wynosi 1-2 godziny. Jednak okres półtrwania w mazi stawowej jest dłuższy i wynosi około 3-6 godzin.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Sacharoza, skrobia kukurydziana, szelak, talk, amoniowego metakrylanu kopolimer (typ A) (Eudragit RL PO), sodu wodorotlenek, żelatyna, tytanu dwutlenek (E 171)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nieznane.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister wykonany z nieprzezroczystej, biało pigmentowanej folii typu PP-COC-PP, zamknięty miękką folią aluminiową (opakowanie zabezpieczające przed dziećmi), w tekturowym pudełku.

Oryginalne opakowanie zawierające 10 lub 20 kapsułek o przedłużonym uwalnianiu.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

BERLIN – CHEMIE AG
Glienicker Weg 125
12489 Berlin, Niemcy

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

4922

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 28 kwietnia 2000
Data przedłużenia pozwolenia: 05 lipca 2010

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO