Aglan 15, Tabletki

Ulotka: Aglan 15, Tabletki

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

AGLAN 15, 15 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Aglan 15, 15 mg, tabletki:
Każda tabletka zawiera 15 mg meloksykamu.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Każda tabletka zawiera 119,7 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki.
Aglan 15, 15 mg, tabletki: jasnożółte, okrągle, obustronnie wypukłe tabletki ze skośnymi krawędziami, z wytloczeniem „B” i „19” po obu stronach linii podziału z jednej strony, gładkie z drugiej.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

• Krótkotrwale leczenie objawowe zaostrzeń choroby zwyrodnieniowej stawów.
• Długotrwale leczenie objawowe reumatoidalnego zapalenia stawów lub zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa.

Aglan 15 jest przeznaczony dla dorosłych i młodzieży w wieku od 16 lat.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie
Całą dawkę dobową należy podawać w pojedynczej dawce raz na dobę.

Przyjmowanie produktu leczniczego w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz punkt 4.4).

Należy okresowo oceniać stan pacjenta pod względem złagodzenia objawów i odpowiedzi na leczenie, szczególnie u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów.

Zaostrzenie choroby zwyrodnieniowej stawów
7,5 mg na dobę, to jest pół tabletki 15 mg.
Jeśli to konieczne, przy braku poprawy, dawkę można zwiększyć do 15 mg na dobę, to jest jedna tabletka 15 mg.

Reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa
15 mg na dobę, to jest jedna tabletka 15 mg (patrz również punkt: „Szczególne grupy pacjentów” poniżej). Dawkę można zmniejszać do 7,5 mg, to jest pół tabletki 15 mg na dobę w zależności od odpowiedzi terapeutycznej.

NIE PRZEKRACZAĆ MAKSYMALNEJ DAWKI DOBOWEJ WYNOSZĄCEJ 15 MG.

Szczególne grupy pacjentów:

• Pacjenci w podeszłym wieku (patrz punkt 5.2)
  Zalecana dawka dobowa w długotrwałym leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów i zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa u pacjentów w podeszłym wieku wynosi 7,5 mg. (patrz również punkt Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych oraz punkt 4.4.)
• Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych (patrz punkt 4.4.)
  Pacjenci z podwyższonym ryzykiem działań niepożądanych np. choroba przewodu pokarmowego lub choroba układu sercowo-naczyniowego powinni rozpoczynać leczenie od dawki 7,5 mg na dobę
• Zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 5.2)
  Ten produkt leczniczy jest przeciwwskazany u pacjentów medializowanych z ciężką niewydolnością nerek (patrz punkt 4.3).
  U pacjentów dializowanych z ciężką niewydolnością nerek nie należy przekraczać dawki dobowej 7,5 mg.
  U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (np. pacjentów z klirensem kreatyning powyżej 25 ml/min) nie ma potrzeby zmniejszenia dawki.
• Zaburzenia czynności wątroby (patrz punkt 5.2)
  Nie ma potrzeby zmniejszenia dawki u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. (W przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, patrz punkt 4.3).
• Dzieci i młodzież
  Meloksykam jest przeciwskazany u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 16 lat (patrz punkt 4.3).

Sposób podawania
Podanie doustne.
Tabletki należy przyjmować podczas posiłku, popijając woda lub innym płynem.

4.3 Przeciwwskazania

Ten produkt leczniczy jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

• nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1,
• nadwrażliwość na substancje o podobnym działaniu, np. NLPZ, kwas acetylosalicylowy,
• meloksykamu nie należy podawać pacjentom, u których stwierdzono astmę, polipy nosa, obrzęk naczynioruchowy lub pokrzywkę po zastosowaniu kwasu acetylosalicylowego lub innych leków z grupy NLPZ,
• krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja w wywiadzie, w związku ze stosowanym wcześniej leczeniem lekami z grupy NLPZ,
• czynna lub nawracająca choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy i (lub) krwawienie (dwa lub więcej różnych przypadków udowodnionego owrzodzenia lub krwawienia),
• krwawienie z przewodu pokarmowego, krwawienie z naczyń mózgowych i inne nieprawidłowe krwawienia,
• ciężka niewydolność wątroby,
• ciężka niewydolność nerek, nieleczona dializami,
• dzieci i młodzież w wieku poniżej 16 lat
• trzeci trymestr ciąży (patrz punkt 4.6)
• ciężka niewydolności serca.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Przyjmowanie produktu leczniczego w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz punkt 4.2. oraz Wpływ na przewód pokarmowy i układ krążenia poniżej).

W przypadku niewystarczającego działania terapeutycznego nie zaleca się przekraczać zalecanej dawki dobowej, ani nie należy włączać do terapii dodatkowo leków z grupy NPLZ, ponieważ może to zwiększyć toksyczne działanie produktu leczniczego, podczas gdy korzyści terapeutyczne takiego leczenia nie zostały udowodnione. Należy unikać jednoczesnego stosowania meloksykamu z innymi NLPZ, włączając selektywne inhibitory cyklooksygenazy-2.

Meloksykam nie jest odpowiedni do leczenia pacjentów wymagających złagodzenia ostrego bólu.

Należy ponownie ocenić korzyści kliniczne wynikające z leczenia, jeśli stan pacjenta nie ulegnie poprawie w ciągu kilku dni.

Należy sprawdzić czy u pacjenta kiedykolwiek występowało zapalenie przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka i (lub) owrzodzenie żołądka, aby zapewnić ich całkowite wyleczenie przed rozpoczęciem terapii meloksykamen. Należy zawsze uwzględnić możliwość nawrotu u pacjentów leczonych meloksykamem, u których w przeszłości występowały powyższe schorzenia.

Wpływ na układ pokarmowy
W każdym momencie leczenia lekami z grupy NLPZ odnotowywano występowanie krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji, które mogą być nawet śmiertelne, z lub bez objawów ostrzegawczych bądź podobnych zdarzeń dotyczących żołądka i jelit występujących w przeszłości.

Ryzyko wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego, choroby wrzodowej lub perforacji zwiększa się wraz ze zwiększaniem dawki leku z grupy NLPZ, u pacjentów z owrzodzeniem przewodu pokarmowego w wywiadzie, szczególnie powikłanym krwawieniem lub perforacją (patrz punkt 4.3) oraz w podeszłym wieku. U tych pacjentów leczenie należy prowadzić stosując najmniejszą możliwą dawkę terapeutyczną.

U tych pacjentów należy rozważyć leczenie skojarzone z lekami osłonowymi (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej), jak również u pacjentów wymagających jednoczesnego stosowania małych dawek kwasu acetylosalicylowego lub innych produktów leczniczych mogących zwiększać ryzyko działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego (patrz poniżej oraz punkt 4.5).

Pacjenci, u których wystąpiło działanie toksyczne na przewód pokarmowy w wywiadzie, szczególnie w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszelkie niepokojące objawy dotyczące przewodu pokarmowego (szczególnie krwawienie), w szczególności na początku leczenia.

U pacjentów otrzymujących jednocześnie leki, które mogą zwiększać ryzyko owrzodzenia lub krwawienia, takie jak heparyna w dawkach leczniczych lub stosowana u pacjentów w podeszłym wieku, leki przeciwzakrzepowe takie jak warfaryna, inne niesteroidowe leki przeciwzapalne lub kwas acetylosalicylowy w dawce pojedynczej ≥ 500 mg lub w dawce ≥ 3 g na dobę jednoczesne stosowanie z meloksykamem nie jest zalecane (patrz punkt 4.5).

W przypadku, gdy u pacjenta otrzymującego produkt leczniczy Aglan wystąpi krwawienie z przewodu pokarmowego, produkt leczniczy należy odstawić.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania leków z grupy NLPZ u pacjentów z zaburzeniami dotyczącymi przewodu pokarmowego w wywiadzie (zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna), ponieważ istniejąca choroba może ulec zaostrzeniu (patrz punkt 4.8).

Wpływ na układ krążenia i naczynia mózgowe
Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie i (lub) łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca, z zatrzymaniem płynów i z obrzękami, które były zgłaszane w związku z leczeniem NLPZ, należy odpowiednio kontrolować i wydawać właściwe zalecenia.
U pacjentów z grup ryzyka zaleca się monitorowanie ciśnienia tętniczego krwi wyjściowo oraz zwłaszcza na początku leczenia meloksykamem.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie niektórych NLPZ (szczególnie długotrwale w dużych dawkach) może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawal serca lub udar). Dane te są niewystarczające, aby wykluczyć takie ryzyko w przypadku przyjmowania meloksykamu.

Pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych i (lub) chorobą naczyń mózgu powinni być leczeni meloksykamem bardzo rozważnie. Podobną rozwagę należy zachować przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu).

Reakcje skórne
U pacjentów leczonych meloksykamem odnotowano występowanie zagrażających życiu reakcji skórnych: zespół Stevensa-Johnsona (ang. SJS – Stevens-Johson Syndrome) i toksyczne, martwicze oddzielanie się naskórka (ang. TEN – Toxic Epidermal Necrolysis). Pacjentów należy poinformować o możliwych objawach i konieczności ścisłego monitorowania reakcji skórnych. Ryzyko wystąpienia SJS i TEN jest największe w ciągu pierwszych tygodni leczenia.
Leczenie meloksykamem należy przerwać w przypadku pojawienia się objawów SJS lub TEN (np.: postępująca wysypka, często z pęcherzami lub zmianami chorobowymi dotyczącymi błon śluzowych).
Wczesne zdiagnozowanie SJS i TEN oraz natychmiastowe odstawienie podejrzewanego produktu leczniczego daje najlepsze rokowanie.
Należy na stałe przerwać stosowanie meloksykamu u pacjentów, u których wystąpił SJS lub TEN związany ze stosowaniem meloksykamu.

Podczas stosowania meloksykamu notowano przypadki trwałego rumienia (wykwitu) polekowego (FDE, ang. fixed drug eruption).
U pacjentów ze stwierdzonym w wywiadzie FDE związanym ze stosowaniem meloksykamu, nie należy ponownie zlecać leczenia meloksykamem. Podczas stosowania innych oksykamów może wystąpić reaktywność krzyżowa.

Parametry czynności wątroby i nerek
Tak jak dla większości NLPZ, sporadyczne obserwowano zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy krwi, zwiększone stężenie bilirubiny lub zmiany innych parametrów czynności wątroby, jak również zwiększone stężenie kreatyniny i azotu mocznikowego w surowicy krwi, a także nieprawidłowe wartości innych wyników badań. W większości przypadków były to zaburzenia nieznaczne i przemijające. W przypadku, gdy zaburzenia są znaczące lub utrzymują się należy przerwać stosowanie meloksykamu i przeprowadzić odpowiednie badania kontrolne.

Niewydolność nerek
Leki z grupy NLPZ hamują działanie prostaglandyn nerkowych polegające na rozszerzaniu naczyń krwionośnych i w ten sposób, poprzez zmniejszenie filtracji klebuszkowej, mogą indukować czynnościową niewydolność nerek. To działanie niepożądane jest zależne od dawki. U pacjentów, których dotyczą wymienione poniżej czynniki ryzyka, na początku leczenia lub po zwiększaniu dawki produktu leczniczego zalecana jest kontrola diurezy i innych parametrów czynności nerek:

• podeszły wiek;
• jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE), antagonistów angiotensyny II, sartanów, leków moczopędnych (patrz punkt 4.5);
• hipowolemia (bez względu na przyczynę);
• zastoinowa niewydolność serca;
• niewydolność nerek;
• zespół nerczycowy;
• nefropatia toczniowa;
• ciężkie zaburzenie czynności wątroby (stężenie albumin w surowicy < 25 g/l lub punktacja w skali Child-Pugh ≥ 10).

W rzadkich przypadkach stosowanie leków z grupy NLPZ może powodować śródmiąższowe zapalenie nerek, kłębuszkowe zapalenie nerek, martwięc rdzenia nerki lub zespół nerczycowy.

U pacjentów ze schylkową niewydolnością nerek poddawanych hemodializie dawka produktu Aglan 15 nie powinna być większa niż 7,5 mg. Nie jest konieczna redukcja dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (tj. u pacjentów z klirensem kreatyniny powyżej 25 ml/min).

Zatrzymanie sodu, potasu i wody w organizmie
Podawanie leków z grupy NLPZ może spowodować zatrzymanie sodu, potasu i wody w organizmie, co może zaburzać działanie leków moczopędnych powodujących wydalanie sodu z moczem. Ponadto może wystąpić zmniejszenie skuteczności działania leków obniżających ciśnienie (patrz punkt 4.5).
W konsekwencji u wrażliwych pacjentów mogą wystąpić lub zaostrzyć się obrzęki, niewydolność serca lub nadciśnienie tętnicze. Dlatego konieczna jest obserwacja kliniczna pacjentów z grup ryzyka (patrz punkty 4.2 i 4.3).

Hiperkaliemia
Rozwojowi hiperkaliemii może sprzyjać cukrzyca lub jednoczesne stosowanie leków zwiększających stężenie potasu we krwi (patrz punkt 4.5). W takich przypadkach należy regularnie kontrolować stężenie potasu.

Jednoczesne stosowanie z pemetreksedem
U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek należy zaprzestać podawania meloksykamu co najmniej na 5 dni przed, w czasie i co najmniej 2 dni po podaniu pemetreksedu (patrz punkt 4.5).

Inne ostrzeżenia i środki ostrożności
Działania niepożądane są często gorzej tolerowane przez pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów o lżejszej budowie ciała lub pacjentów osłabionych, dlatego tacy pacjenci wymagają ścisłej kontroli.
Jak w przypadku stosowania innych leków z grupy NLPZ, wymagana jest szczególna ostrożność u pacjentów w podeszłym wieku, u których istnieje większe prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń czynności nerek, wątroby lub serca. U pacjentów w podeszłym wieku częstość występowania działań niepożądanych jest większa, szczególnie krwawień z przewodu pokarmowego i perforacji, które mogą być śmiertelne (patrz punkt 4.2).

Meloksykam, podobnie jak inne leki z grupy NLPZ, może maskować objawy istniejącej infekcji.

Zaburzenia płodności u kobiet
Stosowanie meloksykamu, tak jak każdego produktu leczniczego, o którym wiadomo, że hamuje syntezę cyklooksygenazy/prostaglandyny, może mieć wpływ na płodność i nie jest zalecane u kobiet planujących ciążę. U kobiet mających problemy z zajściem w ciążę lub będących w trakcie leczenia z powodu niepłodności należy rozważyć odstawienie meloksykamu (patrz punkt 4.6).

Aglan 15 zawiera laktozę i sód
Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem zlego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w tabletce; to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Ryzyko związane z hiperkaliemią
Pewne produkty lecznicze lub grupy terapeutyczne mogą sprzyjać wystąpieniu hiperkaliemii: sole potasu, diuretyki oszczędzające potas, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), antagonist receptora angiotensyny II, niesteroidowe leki przeciwzapalne, (niskocząsteczkowe lub niefrakcionowane) heparyny, cyklosporyna, takrolimus i trimetoprym.
Wystąpienie hiperkaliemii może zależeć od obecności innych czynników.
Ryzyko jej wystąpienia jest wyższe, gdy wyżej wymienione produkty lecznicze są podawane jednocześnie z meloksykamem.

Interakcje farmakodynamiczne

• Inne leki z grupy NLPZ i kwas acetylosalicylowy
  Jednoczesne stosowanie z innymi lekami z grupy NLPZ, kwasem acetylosalicylowym w dawce pojedynczej ≥ 500 mg lub w dawce całkowitej ≥ 3000 mg na dobę nie jest zalecane (patrz punkt 4.4).
• Kortykosteroidy (np. glikokortykosteroidy)
  Jednoczesne stosowanie kortykosteroidów wymaga ostrożności i uważnej obserwacji pacjenta ze względu na zwiększone ryzyko krwawień lub owrzodzeń w obrębie przewodu pokarmowego.
• Leki przeciwzakrzepowe lub heparyna
  Znacznie zwiększone ryzyko krwawień, poprzez hamowanie czynności płytek krwi oraz uszkodzenie blony śluzowej żołądka i dwunastnicy. Leki z grupy NLPZ mogą nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna (patrz punkt 4.4). Jednoczesne stosowanie NLPZ i leków przeciwzakrzepowych lub heparyny podawanej u pacjentów w podeszłym wieku lub w dawkach leczniczych nie jest zalecane (patrz punkt 4.4).
  W pozostałych przypadkach stosowania heparyny (np. w dawkach profilaktycznych) należy zachować ostrożność z uwagi na zwiększone ryzyko krwawienia.
  Wymagana jest ścisła kontrola wskaźnika INR, jeśli okaże się, że uniknięcie takiego leczenia skojarzonego jest niemożliwe.
• Leki trombolityczne i przeciwpłytkowe
  Zwiększone ryzyko krwawień, poprzez hamowanie czynności płytek krwi oraz uszkodzenie blony śluzowej żołądka i dwunastnicy.
• Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. SSRI):
  Zwiększone ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego.
• Leki moczopędne, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) i antagonist receptora angiotensyny II:
  Leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać działanie leków moczopędnych i innych leków przeciwnadciśnieniowych. U niektórych pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (np. pacjentów odwodnionych lub pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek) jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE lub antagonistów angiotensyny II i środków hamujących cyklooksygenazę może powodować dalsze pogorszenie czynności nerek, w tym ostrą niewydolność nerek, która zazwyczaj jest odwracalna. Dlatego podczas takiego leczenia skojarzonego należy zachować ostrożność, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjentów należy odpowiednio nawodnić i należy rozważyć kontrolę czynności nerek po rozpoczęciu leczenia skojarzonego i dalsze kontrole przeprowadzane okresowo (patrz również punkt 4.4).
• Inne leki przeciwnadciśnieniowe (np. leki blokujące receptory beta-adrenergiczne):
  Może wystąpić zmniejszenie skuteczności działania przeciwnadeiśnieniowego leków blokujących receptory beta-adrenergiczne (spowodowane zahamowaniem syntezy prostaglandyn o działaniu rozszerzającym naczynia krwionośne).
• Inhibitory kalcyneuryny (np. cyklosporyna, takrolimus)
  Leki z grupy NLPZ mogą zwiększać działanie nefrotoksyczne inhibitorów kalcyneuryny z powodu swojego wpływu na prostaglandyny nerkowe. Podczas jednoczesnego stosowania tych leków zaleca się dokładną kontrolę czynności nerek, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku.
• Deferazyroks
  Jednoczesne stosowanie meloksykamu i deferazyroksu może zwiększać ryzyko działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów leczniczych.

Interakcje farmakokinetyczne (Wpływ meloksykamu na farmakokinetykę innych leków):

• Lit
  Stwierdzono, że leki z grupy NLPZ powodują zwiększenie stężenia litu w osoczu (spowodowane zmniejszonym wydalaniem litu z moczem), co może doprowadzić do osiągnięcia wartości toksycznych. Nie zaleca się jednoczesnego stosowani litu i NLPZ (patrz punkt 4.4). Jeśli takie leczenie skojarzone okaże się konieczne, należy dokładnie monitorować stężenia litu w osoczu po rozpoczęciu leczenia, po zmianie dawkowania oraz po zakończeniu leczenia meloksykamem.
• Metotreksat
  NLPZ mogą zmniejszać wydalanie metotreksatu przez kanaliki nerkowe zwiększając przez to stężenie metotreksatu w osoczu. Dlatego też, nie zaleca się jednoczesnego stosowania leków NLPZ u pacjentów leczonych dużymi dawkami metotreksatu (powyżej 15 mg/(ydzień) (patrz punkt 4.4).
  Ryzyko interakcji metotreksatu z lekami z grupy NLPZ należy również rozważyć u pacjentów leczonych małymi dawkami metotreksatu, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
  W przypadku gdy takie leczenie skojarzone okaże się konieczne należy monitorować wskaźniki morfologii krwi oraz czynność nerek. Należy zachować ostrożność, gdy NLPZ i metotreksat są podawane jednocześnie przez 3 dni, w ciągu których stężenie metotreksatu w osoczu może zwiększyć się i spowodować zwiększoną toksyczność.
  Chociaż jednoczesne stosowanie meloksykamu nie wpływa znacząco na farmakokinetykę metotreksatu (w dawce 15 mg/(ydzień), należy uwzględnić, że NLPZ mogą zwiększyć hematologiczną toksyczność metotreksatu (patrz powyżej). (Patrz punkt 4.8).
• Pemetreksed
  W przypadku jednoczesnego stosowania meloksykamu i pemetreksedu u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny od 45 do 79 ml/min), należy przerwać podawanie meloksykamu na 5 dni przed, w dniu podania i 2 dni po podaniu pemetreksedu.
  Jeżeli konieczne jest jednoczesne stosowanie meloksykamu i pemetreksedu, pacjent powinien być dokładnie monitorowany, zwłaszcza w zakresie mielosupresji i działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 45 ml/min) jednoczesne stosowanie meloksykamu i pemetreksedu nie jest zalecane.
  U pacjentów z normalną czynnością nerek (klirens kreatyniny ≥ 80 ml/min), dawki 15 mg meloksykamu mogą zmniejszać wydalanie pemetreksedu i w konsekwencji zwiększać częstość jego działań niepożądanych. W związku z tym należy zachować ostrożność podczas podawania 15 mg meloksykamu jednocześnie z pemetreksedem u pacjentów z prawidłową czynnością nerek (klirens kreatyniny ≥ 80 ml/min).

Interakcje farmakokinetyczne (Wpływ innych leków na farmakokinetykę meloksykamu):

• Cholestyramina
  Cholestyramina przypiesza wydalanie meloksykamu poprzez przerwanie krążenia wątrobowo-jelitowego, w związku z czym klirens meloksykamu zwiększa się o 50% a okres półtrwania zmniejsza się do 13+3 godzin. Powyższa interakcja jest klinicznie znacząca.

Interakcje farmakokinetyczne: Wpływ jednoczesnego podania meloksykamu i innych leków na farmakokinetykę

• Doustne leki przeciwcukrzycowe (pochodne sulfonylomocznika, nateglinid)
  Meloksykam jest wydalany prawie całkowicie w procesach metabolizmu wątrobowego, z czego w około dwóch trzecich z udziałem enzymów cytochronu (CYP) P450 (główny szlak z udziałem CYP 2C9 i poboczny szlak z udziałem CYP 3A4), a w jednej trzeciej innymi szlakami, takimi jak utlenianie z udziałem peroksydazy. Należy wziąć pod uwagę możliwość interakcji farmakokinetycznych podczas jednoczesnego podawania meloksykamu i leków hamujących lub metabolizowanych przez CYP 2C9 i (lub) CYP 3A4. Należy spodziewać się interakcji za pośrednictwem CYP 2C9 w przypadku jednoczesnego stosowania z produktami leczniczymi, takimi jak doustne leki przeciwcukrzycowe (pochodne sulfonylomocznika, nateglinid), które mogą prowadzić do zwiększenia stężenia tych leków i meloksykamu w osoczu. Pacjentów stosujących jednocześnie meloksykam z pochodnymi sulfonylomocznika lub nateglinidem należy uważnie obserwować.
• Inhibitory CYP 2C9 (np. sulfinpirazon, amiodaron)
  Należy spodziewać się interakcji za pośrednictwem CYP 2C9 w przypadku jednoczesnego stosowania z produktami leczniczymi, takimi jak sulfinpirazon, amiodaron, które mogą prowadzić do zwiększenia stężenia meloksykamu w osoczu. Pacjentów stosujących jednocześnie meloksykam z inhibitorami CYP 2C9 należy uważnie obserwować.
• Induktory CYP 2C9 (np. ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina)
  Należy spodziewać się interakcji za pośrednictwem CYP 2C9 w przypadku jednoczesnego stosowania z produktami leczniczymi, takimi jak ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina, które mogą prowadzić do zmniejszenia stężenia meloksykamu w osoczu. Pacjentów stosujących jednocześnie meloksykam z induktorami CYP 2C9 należy uważnie obserwować.

4.6 Ciąża i laktacja

Ciaża
Jak w przypadku innych leków z grupy NLPZ, meloksykam nie jest zalecany w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli meloksykam jest stosowany u kobiet starających się o zajście w ciążę lub w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, należy podawać go w najmniejszej skutecznej dawce i przez najkrótszy okres konieczny do złagodzenia objawów.
W trzecim trymestrze ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą narażać płód na:

• działanie kardiotoksyczne (przedwczesne zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne),
• zaburzenia czynności nerek, które mogą prowadzić do skąpomoczu i małowodzia,
• możliwe przedłużenie czasu krwawienia u matki i płodu, spowodowane działaniem przeciwpłytkowym, które może wystąpić nawet po bardzo małych dawkach,
• hamowanie skurczów macicy, co może opóźnić lub przedłużyć poród.

W konsekwencji meloksykam jest przeciwwskazany w trzecim trymestrze ciąży.

Karmienie piersią
Meloksykam przenika do mleka kobiecego w niewielkim stopniu. W okresie karmienia piersią nie należy stosować meloksykamu.

Płodność
Meloksykam może upośledzać płodność u kobiet i dlatego nie jest zalecany u kobiet starających się o zajście w ciążę. U kobiet mających problemy z zajściem w ciążę lub będących w trakcie leczenia z powodu niepłodności należy rozważyć odstawienie meloksykamu (patrz punkt 4.4).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Zaburzenia widzenia, zawroty głowy, senność i inne zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego mogą wystąpić po zastosowaniu leków z grupy NLPZ. W przypadku wystąpienia takich objawów pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Poniżej wymieniono działania niepożądane związane ze stosowaniem meloksykamu w monoterapii, z częstością występowania określoną następująco:

• Bardzo często (≥1/10)
• Często (≥1/100 do <1/10)
• Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100)
• Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000)
• Bardzo rzadko (<1/10 000)
• Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

W każdej grupie częstości działania niepożądane przedstawiono w kolejności malejącej ciężkości.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego:
Często: niedokrwistość
Niezbyt często: leukopenia, małopłytkowość
Bardzo rzadko: agranulocytoza, pancytopenia

Zaburzenia układu immunologicznego:
Niezbyt często: reakcje nadwrażliwości
Bardzo rzadko: wstrząs anafilaktyczny, reakcje anafilaktoidalne

Zaburzenia psychiczne:
Niezbyt często: zaburzenia snu, zmiany nastroju
Bardzo rzadko: dezorientacja, depresja

Zaburzenia układu nerwowego:
Często: zawroty głowy, ból głowy
Niezbyt często: senność
Bardzo rzadko: zaburzenia smaku

Zaburzenia serca:
Niezbyt często: kołatanie serca
Bardzo rzadko: niewydolność serca

Zaburzenia naczyniowe:
Niezbyt często: zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, uderzenia gorąca
Bardzo rzadko: obniżenie ciśnienia tętniczego krwi

Zaburzenia układu oddechowego:
Niezbyt często: duszność
Bardzo rzadko: zaostrzenie astmy oskrzelowej

Zaburzenia żołądka i jelit:
Bardzo często: zaburzenia żołądkowo-jelitowe (np. ból brzucha, niestrawność, nudności, wymioty)
Często: biegunka, zaparcie, wzdęcia, odbijanie
Niezbyt często: zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie przełyku
Bardzo rzadko: krwawienie z przewodu pokarmowego, perforacja lub owrzodzenie żołądka, dwunastnicy lub jelit, które mogą być śmiertelne, zapalenie jamy ustnej, zapalenie trzustki, zaostrzenie zapalenia jelita grubego lub choroby Leśniowskiego-Crohna (patrz punkt 4.4)

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:
Często: zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy krwi (ALT, AST) lub fosfatazy alkalicznej
Bardzo rzadko: zapalenie wątroby, zaburzenia czynności wątroby, w tym żółtaczka i (lub) zapalenie wątroby, które mogą być śmiertelne

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:
Często: wysypka (w tym wysypka plamisto-grudkowa)
Niezbyt często: pokrzywka, świąd
Bardzo rzadko: pęcherzowe zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, rumień wielopostaciowy, trwały rumień polekowy, złuszczające zapalenie skóry, fotodermatoza

Zaburzenia nerek i dróg moczowych:
Niezbyt często: zaburzenia czynności nerek (zwiększenie stężenia kreatyniny i (lub) mocznika w surowicy krwi)
Bardzo rzadko: ostra niewydolność nerek

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
Często: obrzęki obwodowe
Niezbyt często: złe samopoczucie

Badania diagnostyczne:
Często: zwiększenie masy ciała

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych, w tym działań niepożądanych niewymienionych w tej ulotce, należy powiadomić lekarza lub farmaceutę.

5. DANE FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: niesteroidowe leki przeciwzapalne i przeciwreumatyczne, oksykamy.
Kod ATC: M01AC06

Meloksykam jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ) z grupy oksykamów, wykazującym działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. Działanie to jest związane z hamowaniem syntezy prostaglandyn, wynikającym z hamowania enzymów cyklooksygenazy (COX). Wykazano, że meloksykam w większym stopniu hamuje COX-2 niż COX-1.

W badaniach klinicznych wykazano, że częstość występowania działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego (owrzodzenia perforacje, krwawienia) podczas stosowania meloksykamu w dawce 7,5 mg i 15 mg była mniejsza niż podczas stosowania diklofenaku w dawce 100 mg i piroksykamu w dawce 20 mg, a porównywalna z częstością występowania tych działań podczas stosowania naproksenu w dawce 750 mg i 1000 mg.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie
Meloksykam jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym. Stężenie w osoczu osiąga maksymalne wartości po 5 do 6 godzinach. Wchłanianie meloksykamu nie zmienia się po podaniu podczas posiłku. Biodostępność po podaniu doustnym wynosi 89%.

Dystrybucja
Meloksykam wiąże się w ponad 99% z białkami osocza. Jego objętość dystrybucji jest mała, średnio około 10 litrów. W badaniach na zwierzętach stwierdzono przenikanie meloksykamu przez barierę łożyskową i do mleka.

Metabolizm
Meloksykam ulega prawie całkowitemu metabolizmowi w wątrobie. Głównym metabolitem jest 5′-karboksymeloksykam (60% dawki), który powstaje przez utlenianie pośredniego metabolitu, 5′-hydroksymetylomeloksykamu. Aktywność peroksydazy przyczynia się do powstania drugiego metabolitu, stanowiącego 16% podanej dawki. In vitro wykazano, że w metabolizmie meloksykamu uczestniczy CYP 2C9, a w mniejszym stopniu CYP 3A4. W badaniach in vivo udział CYP 2C9 wydaje się dominujący.

Eliminacja
Meloksykam jest wydalany głównie w postaci nieaktywnych metabolitów, w równej ilości z kałem i moczem. Mniej niż 5% dawki jest wydalane w postaci niezmienionej z kałem, podczas gdy tylko śladowe ilości są wydalane w postaci niezmienionej z moczem. Okres półtrwania meloksykamu w osoczu wynosi około 20 godzin. Klirens osoczowy wynosi średnio 8 ml/min. Stan równowagi stężeń osiągany jest w ciągu 3 do 5 dni.

Właściwości farmakokinetyczne w szczególnych grupach pacjentów
U pacjentów w podeszłym wieku farmakokinetyka meloksykamu nie ulega istotnej zmianie.
U pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby lub nerek istotne zmiany farmakokinetyki meloksykamu nie występują.
U pacjentów dializowanych z ciężką niewydolnością nerek zwiększa się objętość dystrybucji, co może prowadzić do wyższych stężeń wolnego meloksykamu.

5.3 Dane przedkliniczne

Dane przedkliniczne nie wykazały szczególnego zagrożenia dla ludzi, na podstawie konwencjonalnych badań toksyczności, genotoksyczności i rakotwórczości.

W badaniach na zwierzętach wykazano, że podobnie jak w przypadku innych inhibitorów syntezy prostaglandyn, meloksykam powodował opóźnienie owulacji i był toksyczny dla rozrodczości, powodując zmniejszenie liczby implantacji. W badaniach na szczurach wykazano, że meloksykam przedłuża czas trwania ciąży, gdy jest podawany w dawkach toksycznych dla matki. Podobne efekty obserwowano w przypadku innych leków z grupy NLPZ.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

• Laktoza jednowodna
• Celuloza mikrokrystaliczna
• Krzemionka koloidalna bezwodna
• Magnezu stearynian
• Sodu cytrynian dwuwodny
• Krospowidon (typu A)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Bez specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister z folii PVC/PVDC/Aluminium, ulotka dla pacjenta, pudełko tekturowe.

Wielkość opakowania:
Aglan 15, 15 mg, tabletki: 10, 20, 30, 60 lub 100 tabletek

Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowywania produktu leczniczego do stosowania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Zentiva k.s., U Kabelovny 130, Dolni Mecholupy, 102 37 Praga 10, Republika Czeska.

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr: 11705.

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 05.07.2005
Data przedłużenia pozwolenia: 28.06.2010

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

08/2023