Citaxin, Tabletki powlekane

Ulotka: Citaxin, Tabletki powlekane

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Citaxin, 20 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana zawiera 20 mg cytalopramu (Citalopramum), w postaci cytalopramu bromowodorku – 24,98 mg.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna 26,667 mg.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana.

Biała, owalna, obustronnie wypukła tabletka powlekana z linią podziału. Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

• Leczenie depresji i profilaktyka nawrotów zaburzeń depresyjnych nawracających.
• Zaburzenie lękowe z napadami lęku z agorafobią lub bez agorafobii.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Depresja
Dorośli:
Cytalopram należy podawać doustnie w pojedynczej dawce wynoszącej 20 mg na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć maksymalnie do 40 mg na dobę.

Zaburzenia lękowe z napadami lęku
Dorośli:
W pierwszym tygodniu leczenia zaleca się stosowanie pojedynczej dawki 10 mg doustnie, a następnie zwiększenie dawki do 20 mg na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć maksymalnie do 40 mg na dobę.

Osoby w podeszłym wieku (>65 lat)
U osób w podeszłym wieku dawkę należy zmniejszyć do połowy zalecanej dawki, tj. 10–20 mg na dobę. Maksymalna zalecana dawka dobowa dla osób w podeszłym wieku wynosi 20 mg.

Dzieci i młodzież (poniżej 18 lat)
Citaxin nie powinien być stosowany w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt 4.4).

Niewydolność nerek
Nie ma potrzeby zmniejszania dawki u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek. Brak informacji na temat stosowania produktu u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 20 ml/min).

Upośledzenie czynności wątroby
U osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby podczas dwóch pierwszych tygodni leczenia zaleca się stosowanie dawki początkowej 10 mg na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. U pacjentów z ciężkim upośledzeniem czynności wątroby zaleca się zachowanie ostrożności i uwagi przy ustalaniu dawkowania (patrz punkt 5.2).

Pacjenci z wolnym metabolizmem z udziałem cytochronu CYP2C19
Pacjentom z wolnym metabolizmem przy udziale izoenzymu CYP2C19, w ciągu dwóch pierwszych tygodni leczenia zaleca się dawkę początkową 10 mg na dobę. W zależności od reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć do 20 mg na dobę (patrz punkt 5.2).

Czas trwania leczenia
Działanie przeciwdepresyjne zazwyczaj uzyskuje się po 2-4 tygodniach terapii. Leczenie lekami przeciwdepresyjnymi ma charakter objawowy i należy je kontynuować wystarczająco długo, aby zapobiec nawrotom depresji. Zwykle prowadzone jest przez okres 6 miesięcy po ustąpieniu objawów depresji.
U pacjentów z nawracającą depresją (jednobiegunową) leczenie podtrzymujące może trwać nawet kilka lat, aby zapobiec nowym epizodom choroby.

Maksymalną skuteczność w leczeniu zaburzenia lękowego z napadami lęku osiąga się po około 3 miesiącach stosowania produktu. Odpowiedź ta utrzymuje się w trakcie kontynuowanego leczenia.

Objawy odstawienia obserwowane po przerwaniu leczenia selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitor, SSRI)
Należy unikać nagłego odstawiania leku. Po podjęciu decyzji o przerwaniu leczenia cytalopramem, dawkę należy zmniejszać stopniowo, przez okres, co najmniej 1-2 tygodni, aby zmniejszyć ryzyko reakcji z odstawienia (patrz punkt 4.4 oraz 4.8). W razie wystąpienia objawów nietolerowanych przez pacjenta, będących następstwem zmniejszania dawki lub odstawienia leku, należy rozważyć wznowienie stosowania poprzednio przepisanej dawki. Następnie lekarz może kontynuować zmniejszanie dawki, ale w bardziej stopniowy sposób.

Sposób podawania
Produkt leczniczy Citaxin podaje się w pojedynczej dawce, raz na dobę. Można go przyjmować o każdej porze dnia, z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na cytalopram lub na którąkolwiek substancje pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
• Równoczesne leczenie pimozydem.
• Inhibitory monoaminooksydazy (MAO)
  U pacjentów otrzymujących lek z grupy SSRI w skojarzeniu z inhibitorem monoaminooksydazy, w tym z selektywnym inhibitorem MAO-B – selegiliną oraz odwracalnym inhibitorem MAO – moklobemidem, oraz u pacjentów, którzy niedawno zaprzestali stosowania leku z grupy SSRI i rozpoczęli stosowanie inhibitora MAO, obserwowano przypadki ciężkich reakcji, niekiedy powodujących zgon. W niektórych przypadkach obserwowano objawy podobne do występujących w zespole serotoninowym.
  Cytalopramu nie wolno stosować w skojarzeniu z inhibitorem MAO, w tym z selegiliną, w dawce przekraczającej 10 mg na dobę.
  Leczenie cytalopramem można rozpocząć 14 dni po zaprzestaniu podawania nieselektywnych inhibitorów MAO oraz co najmniej jeden dzień po zaprzestaniu stosowania moklobemidu.
  Leczenie inhibitorami MAO można wprowadzić 7 dni po zaprzestaniu podawania cytalopramu (patrz punkt 4.5).
• Cytalopram jest przeciwwskazany do stosowania u osób, u których stwierdzono wydłużenie odstępu QT oraz u osób z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT.
• Cytalopram jest przeciwwskazany do jednoczesnego stosowania z lekami wydłużającymi odstęp QT (patrz punkt 4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

• Leczenie pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów z niewydolnością nerek i wątroby, patrz punkt 4.2.
• Stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat
  Produkt leczniczy Citaxin nie powinien być stosowany w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. W toku prób klinicznych zachowania samobójcze (próby samobójcze oraz myśli samobójcze) oraz wrogość (szczególnie agresję, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) obserwowano częściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż u grupy, której podawano placebo. Jeśli, w oparciu o istniejącą potrzebę kliniczną podjęta jednak zostanie decyzja o leczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia objawów samobójczych. Ponadto, brak długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania.
• Paradoksalne objawy lękowe
  Niektórzy pacjenci z zespołem lęku napadowego mogą odczuwać nasilone objawy lękowe w początkowym okresie przyjmowania leków przeciwdepresyjnych. Ta paradoksalna reakcja zazwyczaj ustępuje po dwóch tygodniach nieprzerwanego leczenia. Zaleca się małą dawkę początkową w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa paradoksalnego działania wywołującego stany lękowe (patrz punkt 4.2).
• Hiponatremia
  Informowano o występowaniu hiponatremii (zmniejszenie stężenia sodu w osoczu), zapewne w wyniku nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (wazopresyny), jako rzadkim działaniu niepożądanym leków z grupy SSRI. Szczególną grupę ryzyka stanowią pacjentki w podeszłym wieku.
• Samobójstwo/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego
  Depresja wiąże się ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych, aktów autoagresji oraz samobójstw (prób samobójczych). Ryzyko to utrzymuje się do momentu wystąpienia znaczącej remisji. Poprawa może nastąpić dopiero po upływie kilku lub więcej tygodni leczenia. Dlatego do tego czasu pacjentów należy poddać ścisłej obserwacji. Z doświadczeń klinicznych wynika, iż ryzyko samobójstwa może wzrastać w początkowych etapach procesu zdrowienia.
  Inne zaburzenia psychiczne, w których stosuje się cytalopram, również mogą się wiązać ze zwiększeniem zagrożenia zdarzeniami związanymi z samobójstwem. Ponadto, zaburzenia te mogą przebiegać z dużą depresją. Lecząc pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi, należy zatem zachować te same środki ostrożności, co podczas leczenia pacjentów z dużą depresją.
  Wiadomo, że pacjenci ze zdarzeniami związanymi z samobójstwem w wywiadzie lub wykazujący nasilone myśli samobójcze przed rozpoczęciem leczenia są bardziej zagrożeni myślami lub próbami samobójczymi, i dlatego powinni być dokładnie monitorowani podczas terapii. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych nad lekami przeciwdepresyjnymi, stosowanymi u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, wykazała zwiększone (w porównaniu z placebo) ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów w wieku poniżej 25 lat, stosujących leki przeciwdepresyjne.
  W trakcie leczenia, zwłaszcza na początku terapii i po zmianie dawki, należy uważnie obserwować pacjentów, szczególnie z grupy podwyższonego ryzyka. Pacjentów (oraz ich opiekunów) należy uprzedzić o konieczności zwrócenia uwagi na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, pojawienie się zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia, o konieczności niezwłocznego zwrócenia się do lekarza.
• Akatyzja/niepokój psychoruchowy
  Stosowanie leków z grupy SSRI/SNRI (SNRI (ang. serotonin norepinephrine reuptake inhibitors) – inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny) wiąże się z rozwojem akatyzji, charakteryzującej się nieprzyjemnie odczuwanym stanem niepokoju i potrzebą poruszania się, którym często towarzyszy niezdolność siedzenia lub stania bez ruchu. Wystąpienie akatyzji jest najbardziej prawdopodobne w pierwszych tygodniach leczenia. U pacjentów, u których wystąpią te objawy, zwiększenie dawki może być szkodliwe.
• Mania
  U pacjentów z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym może dojść do wystąpienia fazy maniakalnej. W razie wystąpienia u pacjenta fazy maniakalnej należy zaprzestać podawania cytalopramu.
• Napady padaczkowe
  Choć badania na zwierzętach wykazały, że cytalopram nie wywołuje padaczki, należy zachować ostrożność stosując ten lek, podobnie jak inne leki przeciwdepresyjne, u pacjentów z napadami padaczkowymi w wywiadzie.
• Cukrzyca
  Tak jak to opisano w przypadku innych leków psychotropowych, cytalopram może wpływać na działanie i (lub) wydzielanie insuliny oraz stężenie glukozy we krwi, dlatego konieczna może być modyfikacja leczenia przeciwcukrzycowego u pacjentów z cukrzycą. Ponadto, sama choroba depresyjna może wpływać na stężenia glukozy we krwi.
• Jaskra
  Produkty lecznicze z grupy SSRI, w tym cytalopram, mogą wpływać na wielkość źrenicy, wywołując jej rozszerzenie. Rozszerzenie źrenicy może powodować zwężenie kąta przesączania, w wyniku czego następuje zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego i rozwój jaskry z zamkniętym kątem przesączania, szczególnie u pacjentów, u których występują czynniki predysponujące. Należy zachować ostrożność podczas stosowania cytalopramu u pacjentów z jaskrą z zamkniętym kątem przesączania lub z jaskrą w wywiadzie.
• Zespół serotoninowy
  Należy zachować ostrożność stosując cytalopram w skojarzeniu z lekami o działaniu serotoninergicznym, takimi jak sumatryptan lub inne tryptany, tramadol i tryptofan. W rzadkich przypadkach donoszono o występowaniu zespołu serotoninowego u pacjentów otrzymujących leki z grupy SSRI. Jednoczesne wystąpienie takich objawów, jak pobudzenie, splątanie, drżenia mięśniowe, mioklonie i hipertermia może wskazywać na ten zespół (patrz punkt 4.5).
• Krwotoki
  Istnieją doniesienia o nieprawidłowych krwawieniach do skóry (wybroczynach i plamicy) związanych ze stosowaniem leków z grupy SSRI. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI, zwłaszcza w przypadku równoczesnego stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych, produktów leczniczych, o których wiadomo, że wpływają na czynność płytek krwi (np. atypowych leków przeciwpsychotycznych i pochodnych fenotiazyny, większości trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwasu acetylosalicylowego i niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), tyklopidyny i dipirydamolu) oraz u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia w wywiadzie (patrz punkt 4.5). Leki z grupy SSRI i SNRI mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwotoku poporodowego (patrz punkty 4.6 i 4.8).
• Leczenie elektrowstrząsami
  Doświadczenie kliniczne dotyczące równoczesnego stosowania leków z grupy SSRI i leczenia elektrowstrząsami jest ograniczone i zaleca się zachowanie ostrożności podczas takiego leczenia skojarzonego.
• Odwracalne, selektywne inhibitory MAO-A
  Na ogół nie zaleca się skojarzonego leczenia cytalopramem i inhibitorami MAO-A ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego (patrz punkt 4.5).
• Równoczesne leczenie nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami MAO – patrz punkt 4.5.
• Dziurawiec zwyczajny
  Stosowanie leków z grupy SSRI w skojarzeniu z preparatami ziołowymi zawierającymi dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) może doprowadzić do zwiększenia częstości działań niepożądanych (patrz punkt 4.5).
• Objawy odstawienia po przerwaniu leczenia selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. SSRI)
  Objawy odstawienia po przerwaniu leczenia są częste zwłaszcza, jeśli odstawienie leku jest nagłe (patrz punkt 4.8). W badaniu klinicznym z użyciem cytalopramu, dotyczącym zapobiegania nawrotom, zdarzenia niepożądane obserwowano u 40% pacjentów, którzy przerwali aktywną terapię cytalopramem (w grupie kontynuującej leczenie wystąpiły one u 20% pacjentów).
  Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia może zależeć od wielu czynników, w tym od czasu trwania leczenia i dawki oraz szybkości zmniejszania dawki. Najczęściej zgłaszanymi objawami są zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i wyraziste sny), pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub) wymioty, drżenie, splątanie, pocenie się, ból głowy, biegunka, kołatanie serca, chwiejność emocjonalną, drażliwość oraz zaburzenia widzenia.
  Na ogół objawy te mają łagodne i umiarkowane nasilenie, choć u niektórych pacjentów mogą być silnie wyrażone.
  Objawy zazwyczaj występują w ciągu kilku pierwszych dni po odstawieniu leku, choć istnieją bardzo rzadkie doniesienia o takich objawach u pacjentów, którzy przypadkowo pominęli dawkę leku.
  Na ogół ustępują samoistnie, zazwyczaj w ciągu 2 tygodni, choć u niektórych osób mogą utrzymywać się dłużej (2-3 miesiące lub dłużej). W przypadku odstawiania leku zaleca się zatem stopniowe zmniejszanie dawki cytalopramu przez okres kilku tygodni lub miesięcy, w zależności od potrzeb pacjenta.
• Wydłużenie odstępu QT
  Wykazano, że cytalopram powoduje wydłużenie odstępu QT zależne od dawki. W okresie po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT i występowanie komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym zaburzenia typu torsade de pointes głównie wśród kobiet, osób z hipokaliemią oraz osób z wcześniej występującym wydłużeniem odstępu QT lub innymi chorobami serca (patrz punkty 4.3, 4.5, 4.8, 4.9 oraz 5.1).
  Zaleca się zachowanie ostrożności u osób z nasiloną bradykardią, pacjentów po niedawno przebytym ostrym zawale mięśnia sercowego oraz osób z niewyrównaną niewydolnością serca.
  Zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia i hipomagnezemia, zwiększają ryzyko wystąpienia złośliwych arytmii, dlatego przed rozpoczęciem leczenia cytalopramem zaburzenia te należy wyrównać.
  U osób ze stabilną chorobą serca przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć ocenę zapisu EKG. Jeśli podczas leczenia cytalopramem wystąpią objawy zaburzeń rytmu serca, należy przerwać leczenie i wykonać badanie EKG.
• Zaburzenia czynności seksualnych
  Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitors, SSRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych (patrz punkt 4.8). Zgłaszano przypadki długotrwałych zaburzeń czynności seksualnych, w których objawy utrzymywały się pomimo przerwania stosowania SSRI.

Ostrzeżenia dotyczące substancji pomocniczych

Laktoza
Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Sód
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w jednej tabletce, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakodynamiczne
Na poziomie farmakodynamicznym istnieje zaledwie kilka udokumentowanych przypadków zespołu serotoninowego podczas podawania cytalopramu z moklobemidem i buspironem.

Przeciwwskazane leczenie skojarzone

• Inhibitory MAO [nieselektywne i selektywne IMAO-A (moklobemid)] – ryzyko zespołu serotoninowego (patrz punkt 4.3).
• Wydłużenie odstępu QT
  Nie przeprowadzono badań interakcji farmakokinetycznych i farmakodynamicznych cytalopramu z innymi lekami wydłużającymi odstęp QT. Nie można wykluczyć efektu addytywnego cytalopramu z tymi lekami. Dlatego, przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie cytalopramu i leków wydłużających odstęp QT, takich jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna w postaci dożylnej, pentamidyna, leki przeciw malarii a szczególnie halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna) itp.
• Pimozyd
  Równoczesne podawanie pojedynczej dawki 2 mg pimozytu pacjentom leczonym racemicznym cytalopramem w dawce 40 mg na dobę przez 11 dni powodowało zwiększenie wartości pola pod krzywą stężenie-czas (AUC) oraz Cmax pimozytu, niemniej jednak niekonsekwentnie w całym badaniu. Równoczesne podawanie pimozytu i cytalopramu powodowało średnie wydłużenie odstępu QTc o około 10 ms. W związku z interakcjami odnotowanymi po małych dawkach pimozytu, skojarzone podawanie cytalopramu i pimozytu jest przeciwwskazane.

Terapia skojarzona, podczas której należy zachować ostrożność

• Selegilina (selektywny inhibitor MAO-B)
  Badanie interakcji farmakokinetycznych i farmakodynamicznych, w którym cytalopram (20 mg na dobę) podawano w skojarzeniu z selegiliną, będącą selektywnym inhibitorem MAO-B (10 mg na dobę) nie wykazało klinicznie istotnych interakcji. Pacjenci dobrze tolerowali terapię skojarzoną selegiliną i cytalopramem.
• Serotoninergiczne produkty leczonicze
  Lit i tryptofan
  W badaniach klinicznych, w których cytalopram podawano w skojarzeniu z litem, nie stwierdzono interakcji farmakodynamicznych. Istnieją jednak doniesienia o nasileniu działania, gdy leki z grupy SSRI podawano z litem lub tryptofanem i dlatego skojarzoną terapię tymi lekami należy stosować z zachowaniem ostrożności.
  Podawanie cytalopramu w skojarzeniu z lekami będącymi agonistami receptorów serotoninowych (receptorów 5-HT) (np. z tramadolem lub sumatryptanem) może prowadzić do nasilenia działania związanego z przekaźnictwem 5-HT.
• Dziurawiec zwyczajny
  Mogą wystąpić dynamiczne interakcje leków z grupy SSRI z dziurawcem zwyczajnym (Hypericum perforatum), powodujące nasilenie działań niepożądanych (patrz punkt 4.4).
• Krwotoki
  Istnieją doniesienia o nieprawidłowych krwawieniach w obrębie skóry (wybroczynach i plamicy) związanych ze stosowaniem leków z grupy SSRI. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI, zwłaszcza w przypadku równoczesnego stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych, produktów leczniczych o których wiadomo, że wpływają na czynność płytek krwi (np. atypowych leków przeciwpsychotycznych i pochodnych fenotiazyny, większości trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwasu acetylosalicylowego i niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), tyklopidyny i dipirydamolu) oraz u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia w wywiadzie.
• Terapia elektrowstrząsowa
  Brak badań klinicznych, które ustalałyby zagrożenia lub korzyści związane ze skojarzonym stosowaniem terapii elektrowstrząsowej i cytalopramu (patrz punkt 4.4).
• Alkohol
  Nie zaleca się spożywania alkoholu w czasie stosowania leków z grupy SSRI, chociaż badania kliniczne nie wykazały niepożądanych interakcji farmakodynamicznych cytalopramu z alkoholem.

Interakcje farmakokinetyczne
Biotransformacja cytalopramu do demetylocytalopramu dokonuje się za pośrednictwem izoenzymów cytochromu P-450: CYP2C19 (ok. 38%), CYP3A4 (ok. 31%) i CYP2D6 (ok. 31%). To, że cytalopram jest metabolizowany przez więcej niż jeden izoenzym CYP oznacza, że hamowanie jego biotransformacji jest mało prawdopodobne i prawdopodobieństwo wystąpienia interakcji farmakokinetycznych podczas stosowania w praktyce klinicznej cytalopramu w skojarzeniu z innymi lekami jest bardzo małe.

Wpływ innych produktów leczniczych na właściwości farmakokinetyczne cytalopramu

• Podawanie cytalopramu w skojarzeniu z ketokonazolem (silnym inhibitorem CYP3A4) nie spowodowało zmiany jego właściwości farmakokinetycznych.
• Badanie interakcji farmakokinetycznych litu i cytalopramu nie wykazało żadnych interakcji farmakokinetycznych.
• Cymetydyna (silny inhibitor CYP2D6, 3A4 oraz 1A2) wywołała umiarkowane zwiększenie średniego stężenia cytalopramu w stanie stacjonarnym.
• Podawanie escytalopramu (aktywny enancjomer cytalopramu) w skojarzeniu z 30 mg omeprazolu (inhibitor CYP2C19) raz na dobę spowodowało umiarkowane (o około 50%) zwiększenie stężenia escytalopramu w osoczu.
  Należy w związku z tym zachować ostrożność w przypadku stosowania jednocześnie z inhibitorami CYP2C19 (np. omeprazol, esomeprazol, flukonazol, fluwoksamina, lanzoprazol, tyklopidyna) oraz z cymetydyną. Może być konieczne zmniejszenie dawki cytalopramu na podstawie monitorowania działań niepożądanych podczas jednoczesnego leczenia.

Działanie cytalopramu na inne produkty lecznicze

• Badanie interakcji farmakokinetycznych i farmakodynamicznych, w którym cytalopram podawano w skojarzeniu z metoprololem (substratem CYP2D6), wykazało dwukrotne zwiększenie stężenia metoprololu, ale nie wykazało statystycznie istotnego zwiększenia działania metoprololu na ciśnienie krwi i częstość akcji serca u zdrowych ochotników.
• W porównaniu z innymi lekami z grupy SSRI, będącymi istotnymi inhibitorami izoenzymów, cytalopram i demetylocytalopram nie odgrywają właściwie roli jako inhibitory CYP2C9, CYP2E1 i CYP3A4, i są zaledwie słabymi inhibitorami CYP1A2, CYP2C19 i CYP2D6.
• Gdy cytalopram podawano w skojarzeniu z substratami CYP1A2 (klozapiną i teofiliną), CYP2C9 (warfaryną), CYP2C19 (imipraminą i mefenytoiną), CYP2D6 (sparteiną, imipraminą, amitryptyliną, rysperydonem) oraz CYP3A4 (warfaryną, karbamazepiną i triazolamem) nie obserwowano żadnej zmiany właściwości farmakokinetycznych cytalopramu lub tylko niewielkie jej zmiany, nie mające znaczenia klinicznego.
• W badaniu interakcji farmakokinetycznych cytalopram nie powodował żadnych zmian we właściwościach farmakokinetycznych digoksyny.
• W badaniu interakcji farmakokinetycznych cytalopram nie powodował żadnych zmian we właściwościach farmakokinetycznych lewotyreoksyny.
• W badaniu interakcji farmakokinetycznych cytalopram nie powodował żadnych zmian we właściwościach farmakokinetycznych klozapiny.

Interakcje z lekami przeciwzakrzepowymi
W badaniu interakcji farmakokinetycznych cytalopram nie powodował żadnych zmian we właściwościach farmakokinetycznych warfaryny. Jednakże, w okresie po wprowadzeniu do obrotu, zgłaszano przypadki zmiany czasu krwawienia podczas równoczesnego stosowania warfaryny i cytalopramu. W związku z tym, należy zachować ostrożność podczas stosowania cytalopramu w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi.

Interakcje z lekami przeciwpadaczkowymi
W badaniu interakcji farmakokinetycznych cytalopram nie powodował żadnych zmian we właściwościach farmakokinetycznych karbamazepiny. Jednakże, w okresie po wprowadzeniu do obrotu, zgłaszano przypadki zwiększenia stężenia karbamazepiny podczas równoczesnego stosowania karbamazepiny i cytalopramu. W związku z tym, zaleca się monitorowanie stężenia karbamazepiny w osoczu podczas równoczesnego stosowania z cytalopramem.

4.6 Ciąża i laktacja

Ciaża
Dane dotyczące stosowania cytalopramu u kobiet w ciąży (> 2500 przypadków) nie wskazują na działanie teratogenne cytalopramu. Niektóre badania epidemiologiczne sugerują zwiększone ryzyko wystąpienia wad serca (głównie wad przegrody międzykomorowej i międzyprzedsionkowej) związane ze stosowaniem cytalopramu podczas ciąży. Ryzyko w porównaniu z populacją ogólną wzrasta z <1% do około 2%.
U noworodków, których matki stosowały leki z grupy SSRI lub SNRI w późnym okresie ciąży, obserwowano następujące objawy: zaburzenia oddychania, sinicę, bezdech, drgawki, niestabilność temperatury ciała, trudności w karmieniu, wymioty, hipoglikemię, wzmożone lub osłabione napięcie mięśniowe, wzmożone odruchy, drżenie, drażliwość, apatię, niepokój, zaburzenia snu i ciągły płacz. Objawy te mogą wynikać z działań toksycznych leków z grupy SSRI i SNRI lub ewentualnie zespołu odstawienia. W większości przypadków objawy miały łagodne lub umiarkowane nasilenie i ustępowały samoistnie.
W przypadku stosowania leku z grupy SSRI w czasie ciąży, zwłaszcza w późnym okresie ciąży, lekarz powinien rozważyć potencjalne ryzyko i korzyści wynikające z leczenia. W razie stosowania cytalopramu w okresie ciąży, zwłaszcza w ostatnim trymestrze ciąży, należy poinformować lekarza prowadzącego ciążę. Nie należy nagle przerywać leczenia cytalopramem.
Jeśli podczas ciąży stosowany jest cytalopram, szczególnie w ostatnim trymestrze ciąży, należy poinformować neonatologa, aby mógł on obserwować dziecko pod kątem możliwych objawów odstawienia lub działania serotoninergicznego.
Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że stosowanie inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitors, SSRI) w czasie ciąży, szczególnie w drugiej połowie ciąży, może zwiększać ryzyko wystąpienia nadciśnienia płucnego u noworodków (ang. persistent pulmonary hypertension of the newborn, PPHN). Obserwowane ryzyko było około 2-3-krotnie większe niż w populacji ogólnej, co odpowiada 1-2 przypadkom na 1000 ciąż. Należy zachować ostrożność podczas przepisywania leków z grupy SSRI kobietom w ciąży.

Karmienie piersią
Cytalopram przenika do mleka kobiecego. U niemowląt karmionych piersią stężenia cytalopramu w osoczu wynosiły około 5% stężeń w osoczu matki. W okresie karmienia piersią nie należy stosować cytalopramu, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli cytalopram stosowany jest w okresie karmienia piersią, należy obserwować dziecko pod kątem wystąpienia działań niepożądanych.

Płodność
Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu cytalopramu na płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Pomimo że cytalopram nie wpływa lub wpływa w nieznacznym stopniu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, zaleca się pacjentom zachowanie ostrożności, ponieważ depresja może powodować zaburzenia koncentracji.

4.8 Działania niepożądane

Poniżej wymieniono działania niepożądane zgłaszane w trakcie leczenia cytalopramem oraz, w nawiasach, częstość ich występowania: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Rzadko: małopłytkowość.
Częstość nieznana: krwawienia, takie jak krwawienia z przewodu pokarmowego, krwawienia z dróg rodnych (w tym krwawienia z macicy), wybroczyny, plamica, krwawienia z nosa (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: reakcje anafilaktyczne.

Zaburzenia endokrynne
Częstość nieznana: zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Często: zmniejszenie łaknienia, zwiększenie masy ciała.
Niezbyt często: zwiększenie łaknienia, zmniejszenie masy ciała.
Częstość nieznana: hiponatremia (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia psychiczne
Często: senność, bezsenność, lęk, pobudzenie, zmniejszenie libido, lęk nerwicowy, zaburzenia orgazmu (u kobiet).
Niezbyt często: splątanie, koszmary senne, depersonalizacja, nerwowość, depresja, zaburzenia koncentracji, bruksizm, niepokój.
Rzadko: agresja, euforia, omamy, mania, atak paniki.
Częstość nieznana: myśli samobójcze i zachowania samobójcze (patrz punkt 4.4), drażliwość, zespół niepokoju ruchowego (akatyzja) (patrz punkt 4.4), zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, majaczenie.

Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: suchość w jamie ustnej.
Często: zawroty głowy, drżenie, parestezje.
Niezbyt często: zaburzenia smaku, omdlenie, migrena, zaburzenia ruchowe.
Rzadko: drgawki, zaburzenia pozapiramidowe, dyskineza, dystonia.
Częstość nieznana: zespół serotoninowy (patrz punkt 4.4), tężyczka.

Zaburzenia oka
Często: zaburzenia akomodacji.
Niezbyt często: rozszerzenie źrenic.
Częstość nieznana: jaskra (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia ucha i błędnika
Często: szumy uszne.

Zaburzenia serca
Niezbyt często: tachykardia.
Rzadko: bradykardia.
Częstość nieznana: wydłużenie odstępu QT, zaburzenia rytmu serca, w tym zaburzenia rytmu typu torsade de pointes (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia naczyniowe
Często: niedociśnienie ortostatyczne.
Niezbyt często: nadciśnienie tętnicze.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Często: zapalenie zatok, ziewanie.

Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: nudności.
Często: biegunka, wymioty, zaparcia, niestrawność.
Niezbyt często: zwiększone wydzielanie śliny.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Rzadko: zaburzenia czynności wątroby (zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych).
Bardzo rzadko: zapalenie wątroby.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: zwiększona potliwość, wysypka, świąd.
Niezbyt często: pokrzywka, wypadanie włosów.
Rzadko: obrzęk naczynioruchowy.
Bardzo rzadko: zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, reakcje nadwrażliwości na światło.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Często: bóle stawów, bóle mięśni.
Niezbyt często: osłabienie mięśni.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Niezbyt często: zatrzymanie moczu, zwiększenie częstości oddawania moczu.

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Często: zaburzenia wytrysku, zaburzenia erekcji, niemoc płciowa.
Niezbyt często: zaburzenia miesiączkowania, takie jak krwotok miesiączkowy i krwawienie z macicy, bolesne miesiączkowanie, wydzielina z pochwy, ból piersi, powiększenie piersi, wydzielina z piersi.
Rzadko: mlekotok.
Częstość nieznana: krwawienie z pochwy (patrz punkt 4.4), priapizm.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Bardzo często: zmęczenie.
Często: osłabienie, gorączka.
Niezbyt często: obrzęki obwodowe.
Rzadko: złe samopoczucie.

Badania diagnostyczne
Niezbyt często: nieprawidłowy zapis EKG.

Objawy odstawienia po przerwaniu leczenia
Objawy odstawienia po przerwaniu leczenia są częste, zwłaszcza jeśli odstawienie leku jest nagłe (patrz punkt 4.4). Najczęściej zgłaszanymi objawami są zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i wyraziste sny), pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub) wymioty, drżenie, splątanie, pocenie się, ból głowy, biegunka, kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, drażliwość oraz zaburzenia widzenia. Na ogół objawy te mają łagodne i umiarkowane nasilenie, choć u niektórych pacjentów mogą być silnie wyrażone. Objawy zazwyczaj występują w ciągu kilku pierwszych dni po odstawieniu leku. Na ogół ustępują samoistnie, zazwyczaj w ciągu 2 tygodni, choć u niektórych osób mogą utrzymywać się dłużej (2-3 miesiące lub dłużej).

4.9 Przedawkowanie

Objawy
W okresie po wprowadzeniu do obrotu, większość przypadków przedawkowania cytalopramu, zarówno jako jedynego leku, jak i w skojarzeniu z innymi lekami, nie powodowała zgonów. W przypadkach śmiertelnych przedawkowanie cytalopramu było zwykle skojarzone z innymi lekami.
Objawy przedawkowania cytalopramu: wymioty, drżenie, senność, sinica, drgawki, tachykardia, niepokój, pobudzenie, splątanie, zawroty głowy, zmiana ciśnienia tętniczego, rozszerzenie źrenic, nieprawidłowe czynności wątroby, niewydolność nerek, rabdomioliza, śpiączka, złośliwe zaburzenia rytmu serca (w tym torsade de pointes), zatrzymanie krążenia. Zgłaszano również wydłużenie odstępu QT.

Leczenie
Nie ma specyficznej odtrutki. Leczenie powinno być objawowe i podtrzymujące. Należy monitorować czynność serca i wykonać badanie EKG w przypadku przedawkowania cytalopramu. Zaleca się monitorowanie pacjenta przez co najmniej kilka dni, ponieważ maksymalne stężenie w osoczu może wystąpić po kilku godzinach, a okres półtrwania cytalopramu wynosi około 35 godzin.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, kod ATC: N06AB04.

Cytalopram jest silnym i selektywnym inhibitorem neuronalnego wychwytu serotoniny (5-HT). Cytalopram ma niewielkie powinowactwo do receptorów serotoninowych 5-HT1A i 5-HT2, receptorów dopaminergicznych D1 i D2, receptorów adrenergicznych α1, α2 i β, receptorów histaminowych H1, receptorów muskarynowych M1, M2, M3, M4 i M5 oraz receptorów opioidowych μ, κ i δ. Cytalopram nie wykazuje działania pobudzającego, uspokajającego ani przeciwlękowego.

Wykazano, że cytalopram powoduje wydłużenie odstępu QT zależne od dawki. Mechanizm tego działania nie jest w pełni poznany. W okresie po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT i występowanie komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym zaburzenia typu torsade de pointes głównie wśród kobiet, osób z hipokaliemią oraz osób z wcześniej występującym wydłużeniem odstępu QT lub innymi chorobami serca (patrz punkty 4.3, 4.4, 4.5, 4.8 oraz 4.9).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie
Cytalopram wchłania się prawie całkowicie po podaniu doustnym. Wchłanianie nie jest zależne od pokarmu. Maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po około 4 godzinach. Biodostępność wynosi około 80%.

Dystrybucja
Pozorna objętość dystrybucji wynosi około 12-17 l/kg. Wiązanie z białkami osocza, głównie z albuminami, jest mniejsze niż 80%.

Metabolizm
Cytalopram jest metabolizowany w wątrobie do demetylocytalopramu, który jest farmakologicznie aktywny, lecz w mniejszym stopniu niż cytalopram. Dalsza biotransformacja prowadzi do powstania kwasu dedwumetylocytalopramowego i pochodnych kwasu propionowego. Biotransformacja cytalopramu do demetylocytalopramu dokonuje się za pośrednictwem izoenzymów cytochromu P-450: CYP2C19 (ok. 38%), CYP3A4 (ok. 31%) i CYP2D6 (ok. 31%).

Eliminacja
Średni okres półtrwania cytalopramu wynosi około 1,5 dnia. Całkowity klirens wynosi około 0,3-0,4 l/min, a klirens nerkowy wynosi około 0,05-0,08 l/min. W stanie stacjonarnym stężenie demetylocytalopramu w osoczu wynosi około połowy stężenia cytalopramu. Cytalopram i jego metabolity są wydalane głównie z moczem (ok. 85%) i w mniejszym stopniu z kałem (ok. 15%).

Zależność od wieku
U osób w podeszłym wieku (>65 lat) okres półtrwania jest około 1,5- do 2,5-krotnie dłuższy, a klirens jest o 50% mniejszy niż u osób młodszych.

Zależność od płci
U kobiet stężenie w stanie stacjonarnym jest około 1,5-krotnie wyższe niż u mężczyzn.

Niewydolność wątroby
U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby (klasy B i C w skali Child-Pugh) okres półtrwania cytalopramu jest około 2-krotnie dłuższy (średnio 63 godzin), a klirens jest o 37% mniejszy niż u osób z prawidłową czynnością wątroby.

Niewydolność nerek
U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 10-53 ml/min) nie obserwowano zmian w farmakokinetyce cytalopramu w porównaniu z osobami zdrowymi.

Wolni metabolizatorzy CYP2C19
U osób z genetycznie uwarunkowanym wolnym metabolizmem przy udziale izoenzymu CYP2C19, okres półtrwania cytalopramu jest około 2-krotnie dłuższy (średnio 68 godzin), a klirens jest o 60% mniejszy niż u osób z szybkim metabolizmem.

5.3 Dane przedkliniczne

W badaniach toksykologicznych na zwierzętach nie wykazano szczególnego zagrożenia dla ludzi.

W badaniach na gryzoniach wykazano, że cytalopram nie ma działania genotoksycznego ani rakotwórczego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

• Rdzeń tabletki: laktoza jednowodna; skrobia kukurydziana; żelatywa; krospowidon; krzemionka koloidalna bezwodna; stearynian magnezu.
• Otoczka: hypromeloza; tytanu dwutlenek (E 171); makrogol 400.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Brak szczególnych zaleceń.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.

6.5 Rodzaj opakowania i zawartość

Tabletki powlekane pakowane w blistry z folii PVC/PVDC i folii aluminiowej. Opakowania: 10, 14, 20, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 98 lub 100 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Inne szczególne informacje o produkcie leczniczym

Brak.

7. POSIADACZE POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

KRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Słowenia

8. NUMER(Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

• Citaxin 20 mg, tabletki powlekane – 21628

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA ODNOWIENIA POZWOLENIA

• Data pierwszego pozwolenia: 2004-02-05
• Data ostatniego odnowienia: 2020-02-05

10. DATA ZATWIERDZENIA TREŚCI CHARAKTERYSTYKI

2023-04-13

11. LEK WIELKOOPAKOWANIOWY

Nie.