Avasart, Tabletki powlekane (160 mg)

Ulotka: Avasart, Tabletki powlekane (160 mg)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

AVASART, 160 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna tabletka powlekana zawiera 160 mg walsartanu (Valsartanum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna 3,84 mg.

Pełen wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana, koloru żółtego, podłużna, bez plam i uszkodzeń, z linią podziału po jednej stronie.
Tabletkę można podzielić na połowy.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Nadciśnienie tętnicze
Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego.

Niewydolność serca
Leczenie dorosłych pacjentów z objawową niewydolnością serca, gdy inhibitory ACE nie są tolerowane, lub u pacjentów nietolerujących beta-adrenolityków jako terapia wspomagająca leczenie inhibitorami ACE wówczas, gdy nie można zastosować antagonistów receptora mineralokortykoidowego (patrz punkty 4.2, 4.4, 4.5 i 5.1).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Nadciśnienie tętnicze
Zalecana dawka początkowa leku Avasart to 80 mg raz na dobę. Działanie przeciwnadciśnieniowe jest wyraźnie zauważalne w ciągu 2 tygodni, a maksymalny stopień osiąga w ciągu 4 tygodni.
W przypadku niektórych pacjentów, u których nie uzyska się odpowiedniej kontroli ciśnienia krwi, dawkę można zwiększyć do 160 mg, a maksymalnie do 320 mg.
Produkt leczniczy Avasart może być stosowany jednocześnie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Dodatkowe zastosowanie leku moczopędnego, takiego jak hydrochlorotiazyd, powoduje większe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi u tych pacjentów.

Niewydolność serca
Zalecana dawka początkowa leku Avasart to 40 mg (% tabletki powlekanej Avasart, 80 mg) dwa razy na dobę. Zwiększanie dawki kolejno do 80 mg i 160 mg podawanych dwa razy na dobę powinno być przeprowadzane w odstępach co najmniej dwutygodniowych, do uzyskania największej dawki tolerowanej przez pacjenta. W przypadku jednoczesnego stosowania leku moczopędnego należy rozważyć zmniejszenie jego dawki. Maksymalna dawka dobowa zastosowana w badaniach klinicznych wynosiła 320 mg walsartanu w dawkach podzielonych.
Walsartan może być stosowany jednocześnie z innym leczeniem niewydolności serca. Jednakże, trójskładnikowe połączenie inhibitora ACE, walsartanu z beta-adrenolitykiem lub lekiem moczopędnym oszczędzającym potas nie jest zalecane (patrz punkty 4.4 i 5.1).
Ocena pacjentów z niewydolnością serca powinna zawsze uwzględniać ocenę czynności nerek.

Sposób podawania
Avasart może być przyjmowany niezależnie od posiłków; powinien być popijany wodą.

Dodatkowe informacje dotyczące szczególnych populacji

• Osoby w podeszłym wieku
  Nie ma konieczności zmiany dawkowania u osób w podeszłym wieku.
• Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
  Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z klirensen kreatyniny >10 mL/min (patrz punkty 4.4 i 5.2).
• Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
  U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby przebiegającymi bez cholestazy nie należy stosować dawek większych niż 80 mg walsartanu na dobę. Stosowanie produktu Avasart jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami wątroby i u pacjentów z cholestazą (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2).
• Dzieci i młodzież
  Z uwagi na brak danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności produktu leczniczego, nie zaleca się stosowania produktu Avasart u dzieci w wieku poniżej 18 lat.

4.3 Przeciwwskazania

• nadwraźliwość na substancję czynną i (lub) którąkolwiek substancję pomocniczą pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1,
• ciężkie zaburzenie czynności wątroby, marskość wątroby, cholestaza,
• drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6 ),
• jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Avasart z produktami zawierającymi aliskiren jest przeciwwskazane u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik filtracji kłębuszkowej, GFR<60 mL/min/l,73 m²) (patrz punkty 4.5 i 5.1).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

• Hiperkalemia
  W przypadku jednoczesnego przyjmowania preparatów zawierających potas, leków moczopędnych oszczędzających potas, zamienników soli kuchennej zawierających potas lub innych leków, które mogą powodować zwiększenie stężenia potasu (heparyna itp.), preparat należy stosować ostrożnie i często kontrolować stężenie potasu.
• Pacjenci z niedoborem sodu i (lub) odwodnieni
  W rzadkich przypadkach na początku terapii produktem leczniczym Avasart u pacjentów ze znacznym niedoborem sodu i (lub) odwodnionych, np. z powodu przyjmowania dużych dawek leków moczopędnych, może wystąpić objawowe niedocisnienie tętnicze. Zanim zacznie się leczenie produktem leczniczym Avasart należy wyrównać niedobór sodu i (lub) objętość krwi krążącej, poprzez np. zmniejszenie dawki leku moczopędnego.
• Zweżenie tętnicy nerkowej
  W przypadku pacjentów z obustronnym zweżeniem tętnicy nerkowej lub zweżeniem tętnicy jedynej czynnej nerki, bezpieczeństwo stosowania produktu leczniczego Avasart nie zostało ustalone. Krótkotrwałe podawanie produktu leczniczego Avasart 12 pacjentom z wtórnym nadciśnieniem tętniczym spowodowanym jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej, nie wywołało istotnych zmian hemodynamicznych w nerkach, nie wpłynęło też na stężenie kreatyniny w surowicy lub azotu mocznikowego (BUN) we krwi. Jednakże, w związku z tym, że inne leki działające na układ renina-angiotensyna-aldosteron mogą powodować zwiększenie stężenia mocznika we krwi i kreatyniny w surowicy u pacjentów z jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej, zaleca się, jako środek ostrożności, regularne kontrole czynności nerek.
• Przeszczepienie nerek
  Brak doświadczenia odnośnie bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego Avasart u pacjentów, którym niedawno przeszczepiono nerkę.
• Hiperaldosteronizm pierwotny
  Produktu leczniczego Avasart nie należy stosować u pacjentów z pierwotnym hiperaldosteronizmem z uwagi na to, że leki działające na układ renina-angiotensyna-aldosteron są u tych pacjentów nieskuteczne.
• Zweżenie zastawki aorty i zastawki dwudzielnej, kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory
  Tak jak w przypadku innych preparatów działających rozszerzająco na naczynia, wskazana jest szczególna ostrożność u pacjentów, u których występuje zweżenie zastawki aorty lub zastawki dwudzielnej, lub kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi odpływu z lewej komory (HOCM).
• Zaburzenia czynności nerek
  Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek, z klirensen kreatyniny >10 mL/ml. Obecnie brak jest doświadczeń w zakresie bezpiecznego stosowania leku u pacjentów z klirensen kreatyniny <10 mL/min i pacjentów dializowanych, dlatego walsartan należy stosować w tej grupie pacjentów z zachowaniem ostrożności (patrz punkty 4.2 i 5.2).
• Zaburzenia czynności wątroby
  U pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby przebiegającym bez cholestazy walsartan należy stosować ostrożnie (patrz punkty 4.2 i 5.2).
• Obrzęk naczynioruchowy jelit
  U pacjentów leczonych antagonistami receptora angiotensyny II, (w tym zawierających walsartan) notowano występowanie obrzęku naczynioruchowego jelit (patrz punkt 4.8). U tych pacjentów występowały ból brzucha, nudności, wymioty i biegunka. Objawy ustąpiły po przerwaniu leczenia antagonistami receptora angiotensyny II. Jeśli u pacjenta zostanie rozpoznany obrzęk naczynioruchowy jelit, należy przerwać stosowanie walsartanu i rozpocząć odpowiednią obserwację do czasu całkowitego ustąpienia objawów.
• Ciąża
  W trakcie ciąży nie należy rozpoczynać leczenia antagonistami receptora angiotensyny II (AIIRA). Jeśli dalsze leczenie AIIRA nie jest nieodzowne, u pacjentek planujących ciążę należy przejść na alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w trakcie ciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży leczenie AIIRA należy natychmiast przerwać i, jeśli to właściwe, rozpocząć alternatywne leczenie (patrz punkty 4.3 i 4.6).
• Niewydolność serca
  U pacjentów z niewydolnością serca terapia skojarzona trzema lekami (inhibitorem ACE, lekiem blokującym receptory β-adrenergiczne i produktem Avasart) nie wykazała żadnej klinicznej korzyści (patrz punkt 5.1). Takie leczenie skojarzone wyraźnie zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych i z tego powodu nie jest zalecane.
  Należy zachować ostrożność na początku leczenia u pacjentów z niewydolnością serca. Ocena stanu pacjenta z niewydolnością serca powinna zawsze obejmować ocenę czynności nerek (patrz punkt 4.2).
  Stosowanie produktu leczniczego Avasart u pacjentów z niewydolnością serca zwykle powoduje pewne obniżenie ciśnienia krwi, ale odstawienie produktu leczniczego ze względu na utrzymujące się objawowe niedociśnienie tętnicze nie jest zwykle konieczne, pod warunkiem że pacjent przestrzega zaleceń dawkowania (patrz punkt 4.2).
  U pacjentów, u których czynność nerek może zależeć od aktywności układu renina-angiotensyna (np. pacjenci z ciężką zastoinową niewydolnością serca), leczenie inhibitorami konwertazy angiotensyny związane było z oligurią i (lub) postępującą azotemią oraz, w rzadkich przypadkach, z ostrą niewydolnością nerek i (lub) zgonem. Ponieważ walsartan jest antagonistą receptora angiotensyny II, nie można wykluczyć, że stosowanie produktu Avasart może być związane z zaburzeniami czynności nerek.

Ryzyko działań niepożądanych, zwłaszcza niedociśnienia, hiperkaliemii oraz pogorszenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) może się zwiększyć, gdy produkt leczniczy Avasart jest stosowany jednocześnie z inhibitorem ACE. U pacjentów z niewydolnością serca, zastosowanie trójskładnikowego połączenia inhibitora ACE, leku beta-adrenolitycznego oraz produktu leczniczego Avasart nie wykazało żadnych korzyści klinicznych (patrz punkt 5.1). Takie połączenie znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, dlatego nie jest zalecane. Trójskładnikowe połączenie inhibitora ACE, antagonisty receptora mineraickortykoidowego i walsartanu także nie jest zalecane. Stosowanie tych połączeń powinno odbywać się pod nadzorem specjalisty, a czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi pacjenta powinny być ściśle monitorowane.

Należy zachować ostrożność podczas rozpoczynania leczenia u pacjentów z niewydolnością serca. Ocena pacjentów z niewydolnością serca powinna zawsze uwzględniać ocenę czynności nerek (patrz punkt 4.2).

Stosowanie produktu leczniczego Avasart u pacjentów z niewydolnością serca zwykle skutkuje obniżeniem ciśnienia tętniczego krwi, a przerwanie leczenia z powodu utrzymującego się objawowego niedociśnienia zwykle nie jest konieczne, jeśli przestrzegane są instrukcje odnośnie dawkowania (patrz punkt 4.2).

U pacjentów, których czynność nerek może zależeć od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron (np. pacjenci z ciężką zastoinową niewydolnością serca), leczenie inhibitorami ACE było związane z oligurią i (lub) postępującą azotemią oraz w rzadkich przypadkach z ostrą niewydolnością nerek i (lub) zgonem. Nie można wykluczyć, że zastosowanie produktu leczniczego Avasart może być związane z zaburzeniem czynności nerek, ponieważ walsartan jest antagonistą receptora angiotensyny II.

Inhibitory ACE oraz antagoniści receptora angiotensyny II nie powinni być jednocześnie stosowane u pacjentów z nefropatłą cukrzycową

Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) (ang. Renin-Angiotensin-Aldosterone-system, RAAS).

Istnieją dowody, iż jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II (ang. Angiotensin Receptor Blockers, ARB) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkaliemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu (patrz punkty 4.5 i 5.1).

Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane.
U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.

Produkt leczniczy Avasart zawiera laktozę
Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

• Równoczesne stosowanie, które nie jest zalecane:
  • Lit
    Zgłaszano przypadki odwracalnego zwiększenia stężenia litu w surowicy i nasilenia jego toksyczności podczas jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE. Z powodu braku doświadczeń w zakresie jednoczesnego stosowania walsartanu i litu, nie zaleca się tego leczenia skojarzonego. Jeśli takie leczenie skojarzone okaże się konieczne, zaleca się ścisłe kontrolowanie stężenia litu w surowicy krwi.
  • Leki moczopędne oszczędzające potas, suplementy potasu, zamienniki soli kuchennej zawierające potas i inne substancje, które mogą zwiększać stężenie potasu.
    Jeśli zostanie stwierdzona konieczność zastosowania produktu leczniczego wpływającego na stężenie potasu w skojarzeniu z walsartanem, zaleca się kontrolowanie stężenia potasu w oscczu.
• Wymagana ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu:
  • Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tym selektywne inhibitory COX-2, kwas acetylosalicylowy w dawce >3 g/dobę i nieselektywne NLPZ.
    W przypadku jednoczesnego podawania antagonistów receptora angiotensyny II z NLPZ może nastąpić osłabienie działania hipotensyjnego. Ponadto jednoczesne stosowanie antagonistów receptora angiotensyny II i NLPZ może prowadzić do podwyższonego ryzyka pogorszenia się czynności nerek i zwiększenia stężenia potasu w surowicy krwi. Z tego względu zaleca się kontrolę czynności nerek na początku leczenia, jak również zapewnienie odpowiedniego nawodnienia pacjenta.
• Inne
  W badaniach interakcji lekowych walsartanu nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji z walsartanem i żadną z następujących substancji: cymetydyna, warfaryna, furosemid, digoksyna, atenolol, indometacyna, hydrochlorotiazyd, amlodypina i glibenklamid.

Dane badania klinicznego wykazały, że podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkaliemia oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAA w monoterapii (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.1).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża
Nie zaleca się stosowania leków z grupy antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRA) w trakcie pierwszego trymestru ciąży (patrz punkt 4.4). Stosowanie leków AIIRA jest przeciwwskazane w trakcie drugiego i trzeciego trymestru ciąży (patrz punkty 4.3 i 4.4).

Potwierdzone dane epidemiologiczne dotyczące ryzyka teratogenności po podaniu inhibitorów ACE w trakcie pierwszego trymestru ciąży nie są rozstrzygające, niemniej nie można wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Brak jest danych z kontrolowanych badań epidemiologicznych dotyczących ryzyka AIIRA, niemniej podobne ryzyko może istnieć dla tej klasy leków. Jeśli dalsze leczenie AIIRA nie jest nieodzowne, u pacjentek planujących ciążę należy przejść na alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w trakcie ciąży. W przypadku stwierdzenia ciąży leczenie AIIRA należy natychmiast przerwać i, jeśli to właściwe, rozpocząć alternatywne leczenie.
Stwierdzono, że ekspozycja na AIIRA w drugim i trzecim trymestrze wywiera toksyczny wpływ na plody (pogorszenie czynności nerek, malowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodki ludzkie (niewydolność nerek, hipotonia, hiperkaliemia) – patrz również punkt 5.3 „Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie”.
W razie ekspozycji na AIIRA począwszy od drugiego trymestru ciąży zaleca się kontrolne badania ultrasonograficzne czynności nerek i rozwoju czaszki.

Niemowlęta, których matki stosowały AIIRA, należy objąć ścisłą obserwacją w kierunku hipotonii (patrz również punkty 4.3 i 4.4).

Karmienie piersią
Z uwagi na brak informacji dotyczących stosowania walsartanu w trakcie karmienia piersią, nie zaleca się produktu leczniczego Avasart i preferuje alternatywne leki o lepiej ustalonym profilu bezpieczeństwa w okresie karmienia piersią, szczególnie podczas karmienia noworodków lub wcześniaków.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Brak badań dotyczących wpływu produktu leczniczego Avasart na zdolność prowadzenia pojazdów.
Podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych lub obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu należy wziąć pod uwagę, że mogą wystąpić zawroty głowy i uczucie zmęczenia.

4.8 Działania niepożądane

W kontrolowanych badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z nadciśnieniem tętniczym ogólna częstość występowania działań niepożądanych w grupie leczonej walsartanem była porównywalna z częstością występującą w grupie otrzymującej placebo i odpowiadała jego właściwościom farmakologicznym. Wydaje się, że częstość występowania działań niepożądanych nie była związana z dawką ani czasem trwania leczenia; nie wykazano również związku z płcią, wiekiem lub rasą pacjentów.
Działania niepożądane zgłaszane w trakcie badań klinicznych, po wprowadzeniu leku do obrotu i z badań laboratoryjnych są wymienione w tabeli poniżej zgodnie z klasyfikacją układów i narządów.

Działania niepożądane zostały sklasyfikowane według częstości ich występowania (najczęstsze działania wymieniono w pierwszej kolejności) zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Dla wszystkich działań niepożądanych stwierdzonych po wprowadzeniu leku do obrotu i w badaniach laboratoryjnych nie jest możliwe ustalenie częstości ich występowania, dlatego są wymienione z określeniem częstości jako „nieznana”.

Nadciśnienie tętnicze

Profil bezpieczeństwa obserwowany w kontrolowanych badaniach klinicznych u pacjentów w stanie po zawale mięśnia sercowego i (lub) z niewydolnością serca różni się od ogólnego profilu bezpieczeństwa stwierdzanego u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Może być to związane z pierwotną chorobą pacjenta. Działania niepożądane, które wystąpiły u pacjentów z niewydolnością serca, są wymienione poniżej:

Niewydolność serca

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Pozwala to na nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Antagonisty receptora angiotensyny II, kod ATC: C09CA03.
Walsartan jest silnym, specyficznym i selektywnym antagonistą receptora angiotensyny II (AT1). Wiąże się z receptorem AT1 z ok. 20 000 razy większym powinowactwem niż z receptorem AT2. Działanie antagonisty receptora angiotensyny II powoduje zwiększenie aktywności osi renina-angiotensyna-aldosteron, ale nie znosi działania bradykinin. Wykazano, że walsartan nie hamuje kininazy II, enzymu rozkładającego bradykininy. W badaniach klinicznych walsartan powodował obniżenie ciśnienia tętniczego bez wpływu na częstość akcji serca.
Walsartan nie wiąże się i nie blokuje innych receptorów hormonalnych ani jonowych kanałów bramkowanych ważnych w regulacji czynności układu sercowo-naczyniowego.

W badaniu klinicznym u pacjentów z niewydolnością serca (NYHA II-IV) przyjmujących leki stosowane w niewydolności serca (w tym inhibitory ACE, beta-adrenolityki, leki moczopędne i glikozydy naparstnicy), dodanie walsartanu w dawce do 160 mg dwa razy na dobę nie przyniosło dodatkowych korzyści w porównaniu z placebo. W badaniu klinicznym u pacjentów z ostrym zawałem mięśnia sercowego związanym z klinicznymi lub radiologicznymi objawami niewydolności serca lub dysfunkcją lewej komory, stosowanie walsartanu (rozpoczętego w ciągu 12 godzin od wystąpienia objawów zawału i kontynuowanego średnio przez 2 lata) nie wpłynęło na śmiertelność z jakiejkolwiek przyczyny. Jednakże w podgrupie pacjentów z niewydolnością serca i/lub dysfunkcją lewej komory, którzy nie mogli być leczeni inhibitorem ACE, walsartan zmniejszał śmiertelność z przyczyn sercowo-naczyniowych.

W badaniu klinicznym u pacjentów z wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym, stosowanie walsartanu w skojarzeniu z inhibitorem ACE nie przyniosło dodatkowych korzyści w porównaniu z monoterapią inhibitorem ACE. Jednocześnie zwiększyło się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

W badaniu klinicznym u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym, stosowanie walsartanu w skojarzeniu z inhibitorem ACE nie przyniosło dodatkowych korzyści w porównaniu z monoterapią inhibitorem ACE. Jednocześnie zwiększyło się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

W badaniu klinicznym u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory, stosowanie walsartanu w skojarzeniu z inhibitorem ACE nie przyniosło dodatkowych korzyści w porównaniu z monoterapią inhibitorem ACE. Jednocześnie zwiększyło się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

W badaniu klinicznym u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z białkomoczem, stosowanie walsartanu w skojarzeniu z inhibitorem ACE nie przyniosło dodatkowych korzyści w porównaniu z monoterapią inhibitorem ACE. Jednocześnie zwiększyło się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

W badaniu klinicznym u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu 2 z białkomoczem, stosowanie walsartanu w skojarzeniu z inhibitorem ACE nie przyniosło dodatkowych korzyści w porównaniu z monoterapią inhibitorem ACE. Jednocześnie zwiększyło się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Po podaniu doustnym walsartanu wchłanianie jest szybkie, ale wielkość wchłaniania jest bardzo zróżnicowana. Średnia absolutna biodostępność wynosi ok. 25%. Pokarm zmniejsza ekspozycję na walsartan (AUC) o ok. 40% i Cmax o ok. 50%. W ciągu 8 godzin po podaniu 80 mg walsartanu AUC zmniejsza się o 30% w przypadku podania z posiłkiem. Nie obserwuje się jednak istotnego klinicznie wpływu na efekt terapeutyczny, dlatego walsartan można przyjmować niezależnie od posiłków.
Walsartan wiąże się głównie z albuminami surowicy (94-97%).
Walsartan jest usuwany głównie w postaci niezmienionej: ok. 70% w kale i ok. 30% w moczu.
Okres półtrwania walsartanu po podaniu doustnym wynosi ok. 6 godzin.
U pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 70 lat) klirens walsartanu jest zmniejszony w porównaniu z osobami młodszymi. Jednakże nie ma konieczności modyfikacji dawki.
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek klirens walsartanu zależny jest od klirensu kreatyniny. U pacjentów z klirensem kreatyniny >10 mL/min nie ma konieczności modyfikacji dawki. U pacjentów z klirensem kreatyniny <10 mL/min i u pacjentów dializowanych doświadczenia są ograniczone, dlatego walsartan należy stosować z zachowaniem ostrożności.
U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby (klasa A i B wg Child-Pugh) klirens walsartanu jest zmniejszony w porównaniu z osobami zdrowymi. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg Child-Pugh) klirens walsartanu jest zmniejszony o ok. 50%. U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby nie należy stosować dawek większych niż 80 mg na dobę. Stosowanie produktu Avasart jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby i u pacjentów z cholestazą.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach toksyczności wielokrotnego podawania, genotoksyczności i rakotwórczości nie stwierdzono szczególnego zagrożenia dla ludzi.
W badaniach na zwierzętach nie stwierdzono bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu w odniesieniu do ciąży, rozwoju zarodka/płodu, porodu lub rozwoju poporodowego.
W badaniach na zwierzętach stwierdzono, że walsartan przenika przez barierę łożyskową. Stosowanie antagonistów receptora angiotensyny II u kobiet w ciąży wywołuje toksyczność płodową i noworodkową (zaburzenia czynności nerek, malowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) oraz zwiększa śmiertelność płodów i noworodków.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

• Powidon
• Celuloza mikrokrystaliczna
• Krospowidon
• Krzemionka koloidalna bezwodna
• Magnezu stearynian
• Otoczka:
  • Hypromeloza 6cP
  • Laktoza jednowodna
  • Makrogol 6000
  • Tytanu dwutlenek (E 171)
  • Żelaza tlenek żółty (E 172)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

2 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blister PVC/PVDC//Aluminium po 7 tabletek. W tekturowym pudełku znajdują się:

• 14 szt. – 2 blistry po 7 tabletek
• 28 szt. – 4 blistry po 7 tabletek

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Wszelkie resztki niewykorzystanego produktu leczniczego należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

POLFARMEX S.A.
ul. Józefów 9
99-300 Kutno
Tel. + 48 24 357 44 44

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

16610

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 17.03.2010 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 16.04.2015 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

14