Carboplatin Accord, Koncentrat

Ulotka: Carboplatin Accord, Koncentrat

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Carboplatin Accord, 10 mg/mL, koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 ml koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji zawiera 10 mg karboplatyny

• Każda fiolka o pojemności 5 mL zawiera 50 mg karboplatyny
• Każda fiolka o pojemności 15 mL zawiera 150 mg karboplatyny
• Każda fiolka o pojemności 45 mL zawiera 450 mg karboplatyny
• Każda fiolka o pojemności 60 mL zawiera 600 mg karboplatyny

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji

Przezroczysty, bezbarwny do lekko jasnożółtego roztwór, wolny od cząstek stałych.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Karboplatyna jest wskazana do stosowania u osób dorosłych w leczeniu:

1. zaawansowanego raka jajnika pochodzenia nabłonkowego w:
   1. leczeniu pierwszego rzutu,
   2. leczeniu drugiego rzutu, jeśli leczenie innymi lekami okazało się nieskuteczne.
2. drobnokomórkowego raka płuca.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie:

Zalecana dawka karboplatyny dla dotychczas nieleczonych dorosłych pacjentów z prawidłową czynnością nerek, tj. z klirensem kreatyniny > 60 mL/min wynosi 400 mg/m² pc. podawana w pojedynczej dawce w krótkiej infuzji dożylnej trwającej od 15 do 60 min. Alternatywnym sposobem określania dawki może być zastosowanie wzoru Calverta (patrz poniżej):

Dawka (mg) = docelowa wartość AUC (mg/mL x min) x [GFR mL/min + 25]

Docelowa wartość AUC	Planowana chemioterapia	Status terapeutyczny pacjenta
5-7 mg/mL x min	karboplatyna w monoterapii	dotychczas nieleczony
4-6 mg/mL x min	karboplatyna w monoterapii	wcześniej leczony
4-6 mg/mL x min	karboplatyna + cyklofosfamid	dotychczas nieleczony

Uwaga: na podstawie wzoru Calverta, całkowita dawka karboplatyny jest obliczana w mg, a nie w mg/m² pc.

Leczenia nie należy powtarzać wcześniej niż po upływie czterech tygodni od poprzedniego kursu leczenia karboplatyną i (lub) zanim liczba granulocytów obojętnochłonnych nie wyniesie co najmniej 2000 komórek/mm³, a liczba płytek krwi co najmniej 100 000 komórek/mm³.

Dawka początkowa powinna być zmniejszona o 20-25% u pacjentów z czynnikami ryzyka takimi jak wcześniejsza terapia mielosupresyjna i niski stopień stanu sprawności pacjenta (punktacja 2-4 wg skali ECOG-Zubroda lub poniżej 80 wg skali Karnofsky’ego).

Zaleca się określenie najniższych wartości wyników morfologii krwi (nadir) przez wykonywanie cotygodniowych oznaczeń, podczas początkowych kursów leczenia karboplatyną, w celu dostosowania dawkowania w kolejnych cyklach leczenia.

Do przygotowywania i podawania produktu leczniczego nie należy stosować igieł lub zestawów kropiówkowych zawierających elementy aluminiowe, które mogą mieć kontakt z karboplatyną. Aluminium reaguje z karboplatyną powodując tworzenie osadu i (lub) utratę siły działania.

Podczas przygotowywania i podawania produktu leczniczego należy stosować środki ostrożności zalecane dla substancji niebezpiecznych. Produkt leczniczy musi być przygotowywany przez personel, który został przeszkolony w zakresie bezpiecznego stosowania i zaopatrzony w rękawice ochronne, maskę i fartuch.

Zaburzenia czynności nerek:
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę karboplatyny należy zmniejszyć (wg wzoru Calverta) oraz kontrolować najniższe wartości hematologiczne (nadir) i czynność nerek.

U pacjentów z klierensem kreatyniny mniejszym niż 60 mL/min istnieje zwiększone ryzyko znacznego zahamowania czynności szpiku kostnego. Częstość występowania ciężkiej leukopenii, neutropenii lub trombocytopenii utrzymywala się na poziomie 25% zgodnie z poniższymi zaleceniami dotyczącymi dawkowania:

Wyjściowy klirens kreatyniny	Dawka początkowa (Dzień 1)
41-59 mL/min	250 mg/m[2] iv.
16-40 mL/min	200 mg/m[2] iv.

Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania karboplatyny we wstrzyknięciach u chorych z klirensem kreatyniny 15 mL/min lub mniejszym, które pozwoliłyby określić zalecane dawkowanie.

Wszystkie powyższe zalecenia odnośnie dawkowania dotyczą leczenia początkowego. Późniejsze dawkowanie powinno być dostosowane w zależności od tolerancji pacjenta oraz dopuszczalnego poziomu mielosupresji.

Leczenie skojarzone
Optymalne stosowanie karboplatyny w skojarzeniu z innymi środkami mielosupresyjnymi wymaga dostosowania dawkowania zależnie od obranych zasad leczenia i schematu leczenia.

Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w wieku powyżej 65 lat, dostosowanie dawki karboplatyny do ogólnego stanu jest niezbędne na początku leczenia oraz podczas kolejnych kursów terapeutycznych.

Dzieci i młodzież
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania karboplatyny u dzieci i młodzieży nie zostały dotychczas ustalone. Nie ma dostępnych danych.
Nie ma wystarczających informacji pozwalających na ustalenie zaleceń dotyczących dawkowania u dzieci i młodzieży.

Sposób podawania
Lek Carboplatin Accord należy podawać wyłącznie dożylnie.
Instrukcja dotycząca rozcieńczania produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.

4.3 Przeciwwskazania

Karboplatyna jest przeciwwskazana u pacjentów:

• z nadwrażliwością na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1,
• z ciężkim zahamowaniem czynności szpiku,
• z istniejącą wcześniej ciężką niewydolnością nerek (z klirensem kreatyniny ≤ 30 mL na minutę), chyba, że w ocenie lekarza i pacjenta możliwe korzyści płynące z leczenia przeważają ryzyko,
• z krwawiącymi guzami,
• jednocześnie ze szczepionką przeciwko żółtej febrze (patrz punkt 4.5),
• u pacjentów z występującą w przeszłości ciężką reakcją alergiczną na karboplatyne lub inne związki zawierające platynę.

Dostosowanie dawki może pozwolić na stosowanie produktu w przypadku łagodnego zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 4.2).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Karboplatyna powinna być podawana wyłącznie pod nadzorem wykwalifikowanego lekarza, który jest doświadczony w stosowaniu chemioterapii. Wyposażenie diagnostyczne i terapeutyczne powinno być łatwo dostępne w celu leczenia ewentualnych powikłań.

Należy uważnie kontrolować morfologię krwi obwodowej, badania neurologiczne oraz czynność nerek i wątroby. Ocenę morfologii krwi należy wykonywać przed rozpoczęciem leczenia karboplatyną, a następnie w tygodniowych odstępach. Lek należy odstawić w przypadku stwierdzenia nieprawidłowego zahamowania czynności szpiku kostnego lub zaburzeń czynności nerek lub wątroby.

Zazwyczaj leczenie karboplatyną nie powinno być powtarzane częściej niż co 4 tygodnie w celu upewnienia się, że wystąpił nadir parametrów hematologicznych oraz nastąpiła zadowalająca poprawa.

Występowanie, nasilenie i przewlekłość toksyczności mogą być większe u pacjentów, którzy uprzednio przeszli intensywne leczenie lekiem stosowanym w ich chorobie lub cisplatyną, są mało sprawni i są w podeszłym wieku. Parametry czynności nerek należy ocenić przed, podczas i po terapii karboplatyną.

Toksyczność hematologiczna
Leukopenia, neutropenia oraz trombocytopenia są zależne od dawki i ograniczające dawkę. Należy często kontrolować morfologię krwi obwodowej w trakcie leczenia karboplatyną. Pozwoli to monitorować toksyczność, pomoże ustalić nadir oraz poprawę parametrów hematologicznych oraz pomoże dostosować kolejną dawkę. Mediana dni o najniższej wartości wyników badań to dzień 21 u pacjentów otrzymujących karboplatynę oraz dzień 15 u pacjentów otrzymujących karboplatynę w skojarzeniu z innymi środkami chemioterapeutycznymi. Zazwyczaj nie należy stosować ponownie terapii z użyciem karboplatyny, dopóki liczba leukocytów, neutrofi li oraz płytek krwi nie powróci do normy. Jeśli liczba białych krwinek spadnie poniżej 2000 krwinek/mm³ lub liczba płytek krwi spadnie poniżej 100 tys. płytek/mm³ należy rozważyć odroczenie leczenia karboplatyną do czasu widocznej poprawy parametrów hematologicznych, co następuje zwykle po 5-6 tygodniach. Konieczne może okazać się zastosowanie transfuzji, zalecane jest również zmniejszenie dawki w przypadku kontynuacji leczenia.

Pacjenci z ciężką i uporczywą mielosupresją mają wysokie ryzyko wystąpienia powikłań inf ekcyjnych, w tym ze skutkiem śmiertelnym (patrz punkt 4.8). Jeśli wystąpi którekolwiek z tych zdarzeń, należy przerwać stosowanie karboplatyny i rozważyć zmianę dawki или przerwanie leczenia.

Mielosupresja wywołana przez leczenie karboplatyną jest ściśle związana z klirensem nerkowym leku. U pacjentów z nieprawidłową czynnością nerek lub jednocześnie otrzymujących inne potencjalnie nefrotoksyczne leki, mielosupresja (szczególnie trombocytopenia) może być ciężka i długotrwała. Początkowe dawki karboplatyny w tych grupach pacjentów należy odpowiednio zmniejszyć (patrz punkt 4.2), a wyniki leczenia należy starannie monitorować poprzez częste oznaczenia morfologii krwi między poszczególnymi kursami leczenia.

Przy równocześnie stosowanej chemioterapii może wystąpić addytywne działanie mielosupresyjne. Leczenie skojarzone z innymi lekami mielosupresyjnymi może wymagać modyfikacji dawki/harmonogramu podawania, aby zminimalizować działanie addytywne.

Niedokrwistość jest częsta i skumulowana, jednak rzadko wymaga transfuzji.

U pacjentów leczonych karboplatyną obserwowano niedokrwistość hemolityczną z występowaniem polekowych przeciwciał odpornościowych. Może to prowadzić do zgonu.

Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy)
Przypadki ostrej białaczki promielocytowej i zespołu mielodysplastycznego (ang. myelodysplastic syndrome, MDS) lub ostrej białaczki szpikowej (ang. acute myeloid leukemia, AML) obserwowano po upływie kilku lat od zakończenia leczenia karboplatyną lub innych terapii przeciwnowotworowych.

Zespół hemolityczno-mocznicowy (ang. haemolytic-uraemic syndrome, HUS)
Zespół hemolityczno-mocznicowy (HUS) jest zagrażającym życiu działaniem niepożądanym. Należy przerwać leczenie karboplatyną, jeśli wystąpią pierwsze objawy mikroangiopatycznej niedokrwistości hemolitycznej, takie jak gwałtowny spadek stężenia hemoglobiny z współistniejącą malopłytkowością, zwiększenie w surowicy stężenia bilirubiny, kreatyniny, azotu mocznikowego we krwi lub LDH. Niewydolność nerek może nie być odwracalna po zaprzestaniu leczenia i może być konieczne wykonanie dializy.

Reakcje alergiczne
Podobnie jak w przypadku innych leków na bazie platyny, mogą wystąpić reakcje alergiczne, najczęściej podczas podawania, wymagające przerwania wlewu. Pacjentów należy dokładnie obserwować i musi być zastosowane odpowiednie leczenie objawowe (leki przeciwhistaminowe, adrenalina i (lub) glikokortykosteroidy). Reakcje krzyżowe, czasami śmiertelne, zgłaszano dla wszystkich związków platyny (patrz punkty 4.3 i 4.8).

Notowano przypadki reakcji nadwrażliwości, prowadzące do zespołu Kounisa (ostrego skurczu tętnic wieńcowych w przebiegu reakcji alergicznej, co może spowodować zawał mięśnia sercowego, patrz punkt 4.8).

Nefrotoksyczność
Podczas leczenia karboplatyną może wystąpić pogorszenie czynności nerek. Częstość oraz nasilenie nefrotoksyczności może wzrosnąć u pacjentów, którzy mieli zaburzenia czynności nerek przed leczeniem karboplatyną. Nie jest jasne, czy odpowiedni schemat nawadniania mögłby przezwyciężyć takie działanie, ale konieczne jest zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia w przypadku nasilonych zmian w wynikach badań czynnościowych nerek. Zaburzenia czynności nerek występują częściej u pacjentów, u których uprzednio występowała nefrotoksyczność wskutek leczenia cisplatyną.

Choroba zarostowa żył wątrobowych
Zgłaszano przypadki choroby zarostowej żył wątrobowych (zespołu niedrożności zatokowej wątroby), przy czym niektóre z nich były śmiertelne. Zaleca się obserwowanie, czy u pacjentów nie występują objawy przedmiotowe lub podmiotowe zaburzeń czynności wątroby lub nadciśnienia wrotnego, nie wynikające w oczywisty sposób z przerzutów do wątroby.

Zespół lizy (rozpadu) guza (ang. tumour lysis syndrome, TLS)
W obserwacjach po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano przypadki zespołu lizy (rozpadu) guza (TLS) u pacjentów po zastosowaniu karboplatyny w monoterapii lub w połączeniu z innymi chemioterapeutykami. Pacjentów w grupie wysokiego ryzyku TLS, np. pacjentów ze zwiększonym wskaźnikiem proliferacji, dużymi rozmiarami guza i wysoką wrażliwością na działanie środków cytotoksycznych, należy dokładnie obserwować oraz zastosować odpowiednie środki ostrożności.

Toksyczność neurologiczna
Obwodowa toksyczność neurologiczna występuje dość często, jest łagodna, ograniczona do parestezji i zmniejszenia głębokich odruchów ścięgnistych, a częstotliwość wzrasta u pacjentów w wieku powyżej 65 lat i(lub) u pacjentów wcześniej leczonych cisplatyną. Monitorowanie i badanie układu nerwowego powinno być prowadzane w regularnych odstępach czasu.

Zaburzenia widzenia, w tym utratę wzroku, zgłaszano po zastosowaniu karboplatyny w dawkach większych niż zalecane u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Odzyskanie wzroku, całkowite lub w znacznym stopniu, następuje w ciągu kilku tygodni od zakończenia podawania wysokich dawek.

Zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii (ang. Reversible Posterior Leukoencephalopathy Syndrome – RPLS)
U pacjentów otrzymujących karboplatyne w skojarzeniu z chemioterapią zgłaszano przypadki zespołu odwracalnej tylnej leukoencefalopatii (RPLS). RPLS jest rzadkim, odwracalnym po zaprzestaniu leczenia, szybko rozwijającym się zaburzeniem neurologicznym, które może obejmować napady drgawek, nadciśnienie, ból głowy, splątanie, ślepotę i inne zaburzenia widzenia oraz zaburzenia neurologiczne (patrz punkt 4.8). Rozpoznanie RPLS opiera się na potwierdzeniu za pomocą badań obrazowych mózgu, najlepiej MRI (obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego).

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku
Badania z zastosowaniem terapii skojarzonej z użyciem karboplatyny i cyklofosfamidu wykazały, że pacjenci w podeszłym wieku leczeni karboplatyną są bardziej podatni na rozwój ciężkiej malopłytkowości niż młodsi pacjenci. U pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek jest często osłabiona, co należy wziąć pod uwagę podczas ustalania dawkowania.

Funkcje słuchowe
Podczas leczenia karboplatyną zgłaszano występowanie zaburzeń słuchu. Ototoksyczność może być bardziej nasilona u dzieci i jest bardziej prawdopodobna u pacjentów wcześniej leczonych cisplatyną. Należy wziąć pod uwagę audiogramy.

Przypadki utraty słuchu z opóźnionym początkiem wystąpienia opisywano u dzieci i młodzieży. Zaleca się prowadzenie długotrwałej kontroli audiometrycznej w tej populacji.

Inne
Stosowanie żywych lub żywych atenuowanych szczepionek u pacjentów z odpornością obniżoną przez stosowanie chemioterapeutyków (w tym karboplatyny) może prowadzić do ciężzych lub śmiertelnych zakażeń. Należy unikać stosowania szczepień żywymi szczepionkami u pacjentów otrzymujących karboplatyne. Należy stosować zabite lub inaktywowane szczepionki, jednak odpowiedź na takie szczepionki może być zmniejszona.

Podczas sporządzania i podawania karboplatyny nie wolno stosować sprzętu zawierającego elementy aluminiowe (patrz punkt 4.5).

Nie badano karboplatyny pod względem potencjalnych właściwości rakotwórczych, jednak w przypadku związków o podobnym mechanizmie działania i mutagenności donoszono o wykrywanych właściwościach rakotwórczych.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Karboplatyna może oddziaływać z aluminium, z wytworzeniem czarnego osadu. Igły, strzykawki, cewniki lub zestawy do podawania dożylnego, które zawierają części aluminiowe mogące wejść w kontakt z karboplatyną, nie powinny być stosowane do przygotowywania lub podawania leku.

Ze względu na zwiększenie ryzyka zakrzepów w przypadku chorób rozrostowych, często stosuje się leczenie przeciwzakrzepowe. Duża zmienność wewnątrzosobnicza krzepliwości podczas choroby, a także możliwość interakcji pomiędzy doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi i lekami stosowanymi w chemioterapii przeciwnowotworowej może wymagać zwiększenia częstości monitorowania INR, jeśli pacjent jest leczony doustnymi środkami przeciwzakrzepowymi.

Jednoczesne stosowanie, które jest przeciwwskazane
Szczepionka przeciwko żółtej febrze: ryzyko wystąpienia śmiertelnego uogólnionego odczynu poszczepiennego (patrz punkt 4.3).

Jednoczesne podawanie, które nie jest zalecane

• Żywe atenuowane szczepionki (z wyjątkiem żółtej febry): ryzyko chorób ogólnoustrojowych, mogących prowadzić do zgonu. Ryzyko jest większe u pacjentów o odporności zmniejszonej w wyniku choroby podstawowej. Należy stosować szczepionki inaktywowane, jeśli istnieją (polio).
• Fenytoina, fosfenytoina: ryzyko nasilenia drgawek (wynikające ze zmniejszenia wchłaniania fenytoiny z przewodu pokarmowego przez lek cytotoksyczny), ryzyko zwiększonej toksyczności lub utraty skuteczności leku cytotoksycznego (z powodu zwiększenia metabolizmu wątrobowego przez fenytoing).

Jednoczesne stosowanie, które należy rozważyć

• Cyklosporyna (i przez ekstrapolację takrolimus i sirolimus): nadmierna immunosupresja z ryzykiem limfoproliferacji.
• Leczenie skojarzone z lekami nefrotoksycznymi lub ototoksycznymi, takimi jak aminoglikozydy, wankomycyna, kapreomycyna i leki moczopedne może zwiększać lub nasilać toksyczność, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek, ze względu na indukowane przez karboplatyne zmiany klirensu nerkowego.
• Diuretyki pętlowe: należy rozważyć jednoczesne podawanie karboplatyny z diuretykami pętlowymi z powodu skumulowanej nefrotoksyczności i ototoksyczności.

Leczenie skojarzone z innymi lekami mioelosupresyjnymi może wymagać zmiany dawki lub zmiany schematu dawkowania w celu zminimalizowania addytywnego działania mielosupresyjnego.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Kobiety w wieku rozrodczym/ Antykoncepcja u mężczyzn i kobiet
Kobietom w wieku rozrodczym należy zalecić, aby unikały zajścia w ciążę podczas przyjmowania karboplatyny oraz stosowały skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia karboplatyną i przez co najmniej 7 miesięcy po przyjęciu ostatniej dawki.

Mężczyznom w wieku dojrzałości płciowej, leczonym karboplatyną zaleca się stosowanie skutecznych metod antykoncepcji i nie poczynanie dziecka w trakcie leczenia i do 4 miesięcy po jego zakończeniu.

Ciąża
Nie przeprowadzono kontrolowanych badań z udziałem kobiet w ciąży. Podejrzewa się, że karboplatyna podawana w czasie ciąży powoduje poważne wady wrodzone. Wykazano, że karboplatyna jest embriotoksyczna i teratogenna u szczurów.

Zarówno mężczyźni, jak i kobiety otrzymujący karboplatynę powinni zostać poinformowani o potencjalnym ryzyku wystąpienia niepożądanego wpływu leczenia na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Karboplatyny nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że stan kliniczny kobiety tego wymaga.

Karmienie piersią
Karboplatyna i jej aktywne metabolity zostały zidentyfikowane w mleku leczonych matek. Ze względu na możliwość wystąpienia ciężkich działań niepożądanych u niemowląt karmionych piersią, należy przerwać karmienie piersią w trakcie leczenia i na 1 miesiąc po podaniu ostatniej dawki lub należy przerwać leczenie, biorąc pod uwagę jak bardzo lek jest istotny dla matki.

Płodność
Leczenie karboplatyną może mieć wpływ na płodność mężczyzn i kobiet. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety, przed rozpoczęciem leczenia karboplatyną powinni zasięgnąć porady w sprawie możliwości zachowania płodności.

Należy ostrzec pacjentów przyjmujących karboplatynę i poddawanych leczeniu przeciwnowotworowemu, że może u nich wystąpić supresja gonad prowadząca do braku miesiączki lub azoospermii. Skutki te wydają się być zależne od dawki oraz czasu trwania leczenia i mogą być nieodwracalne. Prognozowanie stopnia zaburzenia funkcjonalnego jąder i jajników jest utrudnione ze względu na częste stosowanie kombinacji kilku leków przeciwnowotworowych, co sprawia, że trudno jest ocenić wpływ poszczególnych czynników.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie prowadzono badań dotyczących wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże karboplatyna może powodować nudności, wymioty, zaburzenia widzenia i ototoksyczność. Dlatego pacjenci powinni być ostrzeżeni o potencjalnym wpływie tych zaburzeń na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Częstość występowania działań niepożądanych przedstawionych poniżej jest oparta na zbiorczych danych uzyskanych od 1 893 pacjentów otrzymujących karboplatynę w monoterapii oraz na podstawie doświadczeń po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.

Poniższy wykaz został opracowany zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA, z użyciem następujących kategorii częstości:

• Bardzo często (≥1/10)
• Często (≥1/100, <1/10)
• Niezbyt często (≥1/1000, ≤1/100)
• Rzadko (≥1/10 000, ≤1/1000)
• Bardzo rzadko (<1/10 000)
• Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Grupa układów i narządów	Częstość	Termin wg MedDRA
Nowotwory łagodne i złośliwe (w tym torbiele i polipy)	Nieznana	Nowotwór wtórny związany z leczeniem
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze	Często	Zakażenia*
	Nieznana	Zapalenie płuc
Zaburzenia krwi i układu chłonnegoa	Bardzo często	Małopłytkowość, neutropenia, leukopenia, niedokrwistość
	Często	Krwotok*
	Nieznana	Niewydolność szpiku kostnego, gorączka neutropeniczna, zespół hemolityczno-mocznicowy (HUS), niedokrwistość hemolityczna**
Zaburzenia układu immunologicznegoa	Często	Nadwraźliwość, reakcje anafilaktoidalne
	Rzadko	Obrzęk naczynioruchowy
Zaburzenia metabolizmu i odżywianiaa	Nieznana	Zespół lizy guza (TLS)
Zaburzenia psychiczne	Nieznana	Majaczenie
Zaburzenia układu nerwowegoa	Często	Neuropatia obwodowa, parestezje, zawroty głowy
	Nieznana	Zaburzenia widzenia, utrata słuchu, szumy uszne, drgawki, zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii (RPLS)
Zaburzenia sercaa	Nieznana	Zatrzymanie krążenia, zespół Kounisa, niewydolność serca, zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie
Zaburzenia naczyniowe	Nieznana	Zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersiaa	Nieznana	Zapalenie płuc, zwłóknienie płuc, duszność
Zaburzenia żołądka i jelita	Bardzo często	Nudności, wymioty
	Często	Biegunka, zaparcia, ból brzucha
	Nieznana	Zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowycha	Nieznana	Zaburzenia czynności wątroby, choroba zarostowa żył wątrobowych
Zaburzenia skóry i tkanki podskórneja	Często	Wypadanie włosów, wysypka, świąd
	Nieznana	Rumieniowate wykwity skórne, pokrzywka, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczna nekroliza naskórka (TEN)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej	Nieznana	Bóle stawów, bóle mięśni
Zaburzenia nerek i dróg moczowycha	Często	Zaburzenia czynności nerek
	Nieznana	Niewydolność nerek
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podaniaa	Często	Gorączka, ból, osłabienie, astenia
	Nieznana	Ból w miejscu podania, zapalenie w miejscu podania, rumień w miejscu podania, martwica tkanek w miejscu podania
Badania diagnostycznea	Bardzo często	Zmniejszenie klirensu kreatyniny, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy, zwiększenie stężenia mocznika w surowicy
	Nieznana	Zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej w surowicy, zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy

^a Zgłaszano przypadki śmiertelne.

* Zakażenia i krwotoki są często związane z mielosupresją.

** Niedokrwistość hemolityczna może być związana z występowaniem przeciwciał.

Opis wybranych działań niepożądanych

Zaburzenia hematologiczne
Mielosupresja (leukopenia, neutropenia, trombocytopenia i niedokrwistość) jest zależna od dawki i ograniczająca dawkę. Mediana najniższych wartości (nadir) dla liczby płytek krwi i neutrofilów występuje około 21 dnia u pacjentów otrzymujących karboplatynę w monoterapii i około 15 dnia u pacjentów otrzymujących karboplatynę w skojarzeniu z innymi lekami chemioterapeutycznymi. Parametry hematologiczne zazwyczaj powracają do wartości wyjściowych w ciągu 5-6 tygodni po podaniu leku.

Zgłaszano przypadki niewydolności szpiku kostnego, w tym przypadki śmiertelne, związane z długotrwałą i ciężką mielosupresją.

Zgłaszano przypadki niedokrwistości hemolitycznej z występowaniem przeciwciał, w tym przypadki śmiertelne.

Zgłaszano przypadki zespołu hemolityczno-mocznicowego (HUS), w tym przypadki śmiertelne.

Zaburzenia układu nerwowego
Zaburzenia widzenia, w tym utrata wzroku, zgłaszano po zastosowaniu karboplatyny w dawkach większych niż zalecane u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Odzyskanie wzroku, całkowite lub w znacznym stopniu, następuje w ciągu kilku tygodni od zakończenia podawania wysokich dawek.

Zgłaszano przypadki zespołu odwracalnej tylnej leukoencefalopatii (RPLS).

Zaburzenia serca
Zgłaszano przypadki zespołu Kounisa (ostrego skurczu tętnic wieńcowych w przebiegu reakcji alergicznej, co może spowodować zawał mięśnia sercowego).

Zaburzenia wątroby
Zgłaszano przypadki choroby zarostowej żył wątrobowych (zespołu niedrożności zatokowej wątroby), przy czym niektóre z nich były śmiertelne.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu jest ważne, ponieważ pozwala na nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka produktu leczniczego.

4.9 Przedawkowanie

Objawy przedawkowania karboplatyny są związane głównie z toksycznością hematologiczną i mogą obejmować ciężką mielosupresję, taką jak leukopenia, neutropenia i trombocytopenia, a także zaburzenia czynności wątroby i nerek.

Nie ma specyficznej odtrutki na przedawkowanie karboplatyny. Leczenie powinno być objawowe i wspomagające, w tym transfuzje krwi i/lub czynników wzrostu oraz odpowiednie leczenie wspomagające w przypadku zakażeń i krwawień. Hemodializa może zwiększyć klirens karboplatyny, ale jej skuteczność w leczeniu przedawkowania nie została ustalona.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwnowotworowe, pochodne platyny, kod ATC: L01XA02

Karboplatyna jest cytostatycznym związkiem zawierającym platynę, który działa poprzez tworzenie wewnątrzcząsteczkowych i międzycząsteczkowych wiązań krzyżowych z DNA, co prowadzi do hamowania syntezy DNA, RNA i białek. Karboplatyna jest analogiem cisplatyny, ale charakteryzuje się mniejszą nefrotoksycznością i neurotoksycznością, chociaż wywołuje większą mielosupresję.

W badaniach klinicznych karboplatyna wykazała skuteczność w leczeniu zaawansowanego raka jajnika oraz drobnokomórkowego raka płuca.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Po podaniu dożylnym karboplatyna wykazuje dwufazową kinetykę eliminacji. Wiązanie z białkami osocza jest niskie (około 30%). Karboplatyna jest wydalana głównie przez nerki, a jej klirens jest skorelowany z klirensem kreatyniny. Okres półtrwania w fazie dystrybucji wynosi około 1-2 godzin, a w fazie eliminacji około 2,5-6 godzin. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek obserwuje się wydłużenie okresu półtrwania i zwiększone stężenia leku w osoczu.

6. DANE FARMAKACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

• Woda do wstrzykiwań

6.2 Niezgodności

Nie należy mieszać karboplatyny z innymi lekami, z wyjątkiem tych, które są zalecane do rozcieńczania (patrz punkt 6.6). Nie należy stosować sprzętu zawierającego aluminium (igły, zestawy do infuzji), ponieważ aluminium reaguje z karboplatyną, powodując utratę siły działania i powstawanie osadu.

6.3 Okres ważności

3 lata.

Po rozcieńczeniu: Ze względów mikrobiologicznych produkt leczniczy należy zużyć natychmiast. Jeśli nie jest używany natychmiast, czas przechowywania przed użyciem i warunki przechowywania są odpowiedzialnością użytkownika i nie powinny przekraczać 24 godzin w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że rozcieńczanie zostało przeprowadzone w kontrolowanych i zwalidowanych aseptycznych warunkach.

6.4 Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania

Przechowywać w lodówce (2°C – 8°C). Nie zamrażać.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
W celu ochrony przed promieniowaniem należy przestrzegać krajowych wytycznych dotyczących postępowania z cytostatykami.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji w fiolkach ze szkła typu I, zamkniętych korkiem z bromobutylu i aluminiową zakrętką z plastikowym wieczkiem.
Wielkości opakowań: 1 fiolka 5 ml, 15 ml, 45 ml lub 60 ml.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą być wprowadzone do obrotu.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

Przygotowanie i podawanie produktu leczniczego musi być przeprowadzane przez odpowiednio przeszkolony personel, stosujący środki ostrożności zalecane dla substancji niebezpiecznych (rękawice, maska, fartuch).

Carboplatin Accord należy rozcieńczyć przed podaniem. Koncentrat należy rozcieńczyć w 5% roztworze glukozy (50 mg/ml) lub 0,9% roztworze chlorku sodu, aby uzyskać końcowe stężenie nie mniejsze niż 0,5 mg/ml karboplatyny. Roztwór należy przygotować bezpośrednio przed użyciem.

Nie należy stosować igieł lub zestawów do infuzji zawierających elementy aluminiowe.

Należy unikać kontaktu roztworu ze skórą lub błonami śluzowymi. W przypadku kontaktu, należy natychmiast przemyć dotknięty obszar dużą ilością wody.

Wszelkie niewykorzystane produkty lub odpady należy usuwać zgodnie z lokalnymi wymaganiami.

7. POSIADACZ POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Accord Healthcare S.L.U.
World Trade Center, Moll de Barcelona, s/n,
Edifici Est 6ª planta,
08039 Barcelona,
Hiszpania

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(-A) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

• Carboplatin Accord 50 mg/5 ml: EU/1/16/1140/001
• Carboplatin Accord 150 mg/15 ml: EU/1/16/1140/002
• Carboplatin Accord 450 mg/45 ml: EU/1/16/1140/003
• Carboplatin Accord 600 mg/60 ml: EU/1/16/1140/004

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data pierwszego pozwolenia: 28 września 2016 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA TEKSTU

Data ostatniego przeglądu: {MM/RRRR}

11. STATUS OTC

Lek wydawany na receptę.