Montelukast Sandoz, Tabletki (5 mg)

Ulotka: Montelukast Sandoz, Tabletki (5 mg)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Montelukast Sandoz, 5 mg, tabletki do rozgryzania i żucia

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka do rozgryzania i żucia zawiera montelukast sodowy w ilości odpowiadającej 5 mg montelukastu (Montelukastum).

Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Każda tabletka do rozgryzania i żucia zawiera 1,2 mg aspartamu (E 951), 0,9 mg sacharozy (składnik aromatu wiśniowego) i do 0,002 mg azowego barwnika czerwieni Allura (E 129) (składnik aromatu wiśniowego).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka do rozgryzania i żucia

Różowe lub lekko nakrapiane różowe, okrągle tabletki oznaczone cyfrą „5” po jednej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Montelukast Sandoz jest wskazany jako lek dodatkowy w leczeniu przewlekłej astmy oskrzelowej łagodnej i umiarkowanej u pacjentów, u których nie można uzyskać wystarczającej kontroli objawów za pomocą wziewnych kortykosteroidów oraz doraźnie stosowanych krótko działających beta-agonistów.

Montelukast Sandoz może być również stosowany zamiast małych dawek wziewnych kortykosteroidów u pacjentów z przewlekłą astmą łagodną, u których w ostatnim okresie nie występowały ciężkie napady astmy wymagające zastosowania doustnych kortykosteroidów i którzy nie są w stanie prawidłowo stosować kortykosteroidów wziewnych (patrz punkt 4.2).

Montelukast Sandoz jest również wskazany w zapobieganiu astmie oskrzelowej, w której cechą dominującą jest wysiłkowy skurcz oskrzeli.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie
Dla dzieci, które mają trudności z przyjęciem tabletki do rozgryzania i żucia, dostępny jest produkt leczniczy w postaci granulatu (patrz Charakterystyka Produktu Leczniczego Montelukast Sandoz, 4 mg, granulat).

Zalecaną dawką dla dzieci w wieku od 6 do 14 lat jest jedna tabletka do rozgryzania i żucia 5 mg na dobę, przyjmowana wieczorem. Produkt Montelukast Sandoz należy przyjmować 1 godzinę przed jedzeniem lub 2 godziny po jedzeniu. Dostosowanie dawki w tej grupie wiekowej nie jest konieczne.

Zalecenia ogólne
Terapeutyczny wpływ produktu Montelukast Sandoz na wskaźniki kontroli astmy oskrzelowej jest widoczny w pierwszej dobie. Pacjentów należy poinformować, że przyjmowanie produktu Montelukast Sandoz należy kontynuować zarówno wtedy, gdy objawy astmy są pod kontrolą, jak i w okresach zaostrzenia choroby.
Dostosowanie dawki nie jest konieczne u pacjentów z niewydolnością nerek lub łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. Brak danych dotyczących pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Dawka leku jest jednakowa dla kobiet i mężczyzn.

Stosowanie produktu Montelukast Sandoz zamiast małych dawek kortykosteroidów wziewnych w leczeniu przewlekłej astmy łagodnej
Montelukast nie jest zalecany do stosowania w monoterapii u pacjentów z przewlekłą astmą umiarkowaną. Stosowanie montelukastu zamiast małych dawek kortykosteroidów wziewnych u dzieci z przewlekłą astmą łagodną należy rozważyć tylko wtedy, jeśli w ostatnim czasie nie występowały u nich ciężkie napady astmy wymagające podania kortykosteroidów doustnych i jeśli pacjent nie potrafi prawidłowo stosować kortykosteroidów wziewnych (patrz punkt 4.1). Zgodnie z definicją, przewlekła astma łagodna charakteryzuje się występowaniem objawów astmy częściej niż raz w tygodniu, ale rzadziej niż raz na dobę, występowaniem objawów nocnych częściej niż dwa razy w miesiącu, ale rzadziej niż raz w tygodniu oraz prawidłową czynnością płuc w okresie między kolejnymi epizodami. Jeśli do wizyty kontrolnej (zwykle w ciągu miesiąca) nie udaje się zadowalająco opanować objawów, należy rozważyć zastosowanie dodatkowego lub innego leku przeciwzapalnego, zgodnie z systemem stopniowania leczenia astmy. Należy okresowo oceniać stopień opanowania objawów.

Stosowanie produktu Montelukast Sandoz a inne metody leczenia astmy oskrzelowej
Jeśli produkt Montelukast Sandoz jest stosowany jako lek uzupełniający dla wziewnych kortykosteroidów, nie powinno się nagle zastępować tych leków produktem Montelukast Sandoz (patrz punkt 4.4).

Dzieci
Produktu Montelukast Sandoz o mocy 5 mg nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 6 lat. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności w tej grupie wiekowej.
Tabletki powlekane 10 mg są przeznaczone dla dorosłych i młodzieży w wieku 15 lat i starszej.
Tabletki do rozgryzania i żucia 4 mg są przeznaczone dla dzieci w wieku od 2 do 5 lat.
Granulat 4 mg jest przeznaczony dla dzieci w wieku od 6 miesięcy do 5 lat.

Sposób podawania
Podanie doustne.
Tabletki należy rozgryźć przed połknięciem.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Pacjentów należy poinformować, że nie wolno stosować montelukastu w postaci doustnej do leczenia ostrych napadów astmy i w takim przypadku powinni mieć możliwość szybkiego zastosowania odpowiednich leków używanych dotychczas. Jeśli wystąpi ostry napad astmy, należy zastosować krótko działającego wziewnego beta-agonistę. Jeśli konieczne jest zastosowanie większej niż dotychczas dawki krótko działającego leku beta-sympatykomimetycznego, należy jak najszybciej zasięgnąć porady lekarza.

Nie należy nagle zastępować montelukastem kortykosteroidów wziewnych lub doustnych.

Brak danych, które wskazywałyby na możliwość zmniejszenia dawki kortykosteroidów doustnych podczas jednoczesnego stosowania montelukastu.

W rzadkich przypadkach u pacjentów przyjmujących leki przeciwastmatyczne, w tym montelukast, może wystąpić układowa eozynofilia, niekiedy z klinicznymi cechami zapalenia naczyń, które odpowiadają obrazowi zespołu Churga-Strauss, często leczonego kortykosteroidami stosowanymi ogólnie. Przypadki te wiązały się niekiedy ze zmniejszeniem dawki lub odstawieniem doustnych kortykosteroidów. Chociaż nie ustalono związku przyczynowego ze stosowaniem antagonistów receptora leukotrienowego, lekarze powinni zwracać uwagę na takie objawy, jak eozynofilia, wysypka pochodzenia naczyniowego, zaostrzenie objawów płucnych, powikłania kardiologiczne i (lub) neuropatia. Pacjentów, u których występują te objawy, należy ponownie zbadać i zweryfikować stosowany dotychczas schemat leczenia.

Leczenie montelukastem nie zwalnia pacjentów z astmą aspirynową z zakazu stosowania kwasu acetylosalicylowego i innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych.

Zdarzenia o podłożu neuropsychiatrycznym, takie jak zmiany w zachowaniu, depresja i skłonności samobójcze były zgłaszane we wszystkich grupach wiekowych przyjmujących montelukast (patrz punkt 4.8). Objawy mogą być poważne i utrzymywać się, jeśli leczenie nie zostanie przerwane. Dlatego należy przerwać leczenie montelukastem, jeśli podczas leczenia wystąpią zdarzenia o podłożu neuropsychiatrycznym. Pacjentów i (lub) opiekunów należy poinformować, aby zwracali uwagę na zdarzenia o podłożu neuropsychiatrycznym i poinstruować o konieczności powiadomienia lekarza prowadzącego w przypadku wystąpienia takich zmian w zachowaniu.

Produkt Montelukast Sandoz zawiera aspartam, azowy barwnik czerwień Allura (E 129) sód i sacharozę.

• Ten produkt leczniczy zawiera 1,2 mg aspartamu w każdej tabletee do rozgryzania i żucia. Aspartam jest źródłem fenyloalaniny. Może być szkodliwy dla pacjentów z fenyloketonurią. Jest to rzadka choroba genetyczna, w której fenyloalanina gromadzi się w organizmie z powodu jej nieprawidłowego wydalania.
• Ten produkt leczniczy zawiera azowy barwnik czerwień Allura (E 129), który może wywoływać reakcje alergiczne.
• Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w tabletee do rozgryzania i żucia, to znaczy produkt leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.
• Ten produkt leczniczy zawiera sacharozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Montelukast można podawać jednocześnie z innymi lekami zwykle stosowanymi w zapobieganiu i długotrwałym leczeniu astmy. W badaniach interakcji leków montelukast w zalecanej dawce terapeutycznej nie wpływał istotnie klinicznie na farmakokinetykę następujących leków: teofiliny, prednizonu, prednizolonu, doustnych środków antykoncepcyjnych (etynyloestradiol z noretyndronem 35:1), terfenadyny, digoksyny i warfaryny.

Pole pod krzywą stężenia montelukastu w osoczu (AUC) u osób, które otrzymywały jednocześnie fenobarbital, zmniejszało się o około 40%. Ponieważ montelukast jest metabolizowany przez izoenzym CYP3A4, 2C8 i 2C9, należy zachować ostrożność (zwłaszcza u dzieci) podczas jednoczesnego podawania montelukastu z lekami indukującymi aktywność tych enzymów, takimi jak fenytoina, fenobarbital i rytampicyna.

Badania in vitro wykazały, że montelukast jest silnym inhibitorem izoenzymu CYP2C8. Jednak dane z klinicznego badania interakcji montelukastu z rozyglitazonem (substrat testowy, reprezentujący leki metabolizowane głównie przez CYP2C8) wykazały, że montelukast nie hamuje in vivo aktywności CYP2C8. W związku z tym nie są spodziewane istotne zmiany w biotransformacji leków metabolizowanych przez ten enzym (takich jak paklitaksel, rozyglitaron i repaglinid).

W badaniach in vitro wykazano, że montelukast jest substratem CYP2C8 oraz w znacznie mniejszym stopniu 2C913A4. W badaniu klinicznym interakcji leków, w którym zastosowano montelukast i gemfibrozyl (inhibitor zarówno CYP2C8, jak i 2C9), gemfibrozyl 4,4-krotnie zwiększał ogólnoustrojową ekspozycję na montelukast. Dostosowanie dawkowania montelukastu podczas jednoczesnego stosowania z gemfibrozylem lub innymi silnymi inhibitorami CYP2C8 nie jest zawsze konieczne, ale lekarze powinni wziąć pod uwagę możliwość nasilenia działań niepożądanych.

Na podstawie danych z badań in vitro nie oczekuje się występowania klinicznie istotnych interakcji leku ze słabszymi inhibitorami CYP2C8 (tj. trimetoprim). Jednoczesne podawanie montelukastu z itrakonazolem, silnym inhibitorem CYP3A4, nie zwiększało znacząco ogólnoustrojowej ekspozycji na montelukast.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża
Badania na zwierzętach nie wykazują szkodliwego wpływu na przebieg ciąży lub rozwój zarodka i (lub) płodu.
Ograniczone dane dotyczące zastosowania leku podczas ciąży nie sugerują istnienia związku przyczynowego między podawaniem montelukastu i występowaniem wad rozwojowych (np. wad kończyn), rzadko opisywanych w skali całego świata po wprowadzeniu leku do obrotu.
Montelukast można stosować w okresie ciąży jedynie wówczas, gdy zostanie to uznane za bezwzględnie konieczne.

Karmienie piersią
Badania na szczurach wykazały, że montelukast przenika do mleka (patrz punkt 5.3). Nie wiadomo, czy montelukast i (lub) jego metabolity przenikają do mleka kobiecego.
Montelukast można stosować u kobiet karmiących piersią jedynie wówczas, gdy zostanie to uznane za bezwzględnie konieczne.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Montelukast nie wpływa lub wywiera nieznaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak pacjenci zgłaszali senność lub zawroty głowy.

4.8 Działania niepożądane

Montelukast był oceniany w następujących badaniach klinicznych u pacjentów z przewlekłą astmą:

• tabletki powlekane 10 mg u około 4000 dorosłych pacjentów i młodzieży (w wieku 15 lat i starszych)
• tabletki powlekane 10 mg u około 400 dorosłych pacjentów i młodzieży (w wieku 15 lat i starszych) z sezonowym alergicznym zapaleniem blony śluzowej nosa i astmą
• tabletki do rozgryzania i żucia 5 mg u około 1750 dzieci w wieku od 6 do 14 lat
• tabletki do rozgryzania i żucia 4 mg u 851 dzieci w wieku od 2 do 5 lat,
• granulat 4 mg u 175 dzieci w wieku od 6 miesięcy do 2 lat.

Montelukast był oceniany w następującym badaniu klinicznym z udziałem pacjentów z astmą okresową:

• granulat i tabletki do rozgryzania i żucia 4 mg u 1038 dzieci w wieku od 6 miesięcy do 5 lat.

W badaniach klinicznych następujące działania niepożądane związane ze stosowaniem leku były zgłaszane często (≥1/100 do <1/10) przez pacjentów leczonych montelukastem i występowały częściej niż u pacjentów otrzymujących placebo:

Profil bezpieczeństwa nie zmieniał się podczas długotrwałego stosowania (do 2 lat u osób dorosłych i do 12 miesięcy u dzieci w wieku od 6 do 14 lat) w ramach badań klinicznych u ograniczonej liczby pacjentów. Łącznie 502 dzieci w wieku od 2 do 5 lat było leczonych montelukastern przez co najmniej 3 miesiące, 338 przez 6 miesięcy lub dłużej i 534 przez 12 miesięcy lub dłużej. Również u tych pacjentów profil bezpieczeństwa nie zmieniał się podczas długotrwałego leczenia.
Podczas leczenia trwającego до 3 miesięcy profil bezpieczeństwa nie zmieniał się u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 2 lat.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
Działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu montelukastu do obrotu wymieniono w poniższej tabeli według klasyfikacji układów i narządów, stosując szczególną terminologię. Kategorie częstości określono na podstawie odpowiednich badań klinicznych.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również do podmiotu odpowiedzialnego.

4.9 Przedawkowanie

W długotrwałych badaniach astmy oskrzelowej, w których montelukast podawano dorosłym pacjentom przez 22 tygodnie w dawkach do 200 mg na dobę, a w badaniach krótkotrwałych przez okres około tygodnia w dawkach do 900 mg na dobę, nie stwierdzono klinicznie istotnych działań niepożądanych.

Po wprowadzeniu leku do obrotu oraz w badaniach klinicznych opisywano przypadki ostrego przedawkowania montelukastu. Dotyczyły one dawek do 1000 mg u osób dorosłych i dzieci (około 61 mg/kg mc. u 42-miesięcznego dziecka). Obserwacje kliniczne i laboratoryjne były zgodne z profilem bezpieczeństwa u dorosłych i dzieci. W większości przypadków nie wystąpiły działania niepożądane.

Objawy przedawkowania
Najczęściej występujące działania niepożądane były zgodne z profilem bezpieczeństwa montelukastu i obejmowały m.in. ból brzucha, senność, pragnienie, ból głowy, wymioty i wzmożoną aktywność psychoruchową.

Postępowanie
Brak dokładnych informacji dotyczących leczenia przedawkowania montelukastu. Nie wiadomo, czy montelukast jest usuwany metodą dializy otrzewnowej lub hemodializy.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: inne leki stosowane w chorobach obturacyjnych dróg oddechowych do stosowania wewnętrznego, antagoniści receptora leukotrienowego.
Kod ATC: R03DC03

Mechanizm działania
Leukotrieny cysteinylowe (LTC4, LTD4, LTE4) są cikozanoidami o silnym działaniu zapalnym, uwalnianymi przez różne komórki, w tym przez komórki tuczne i eozynofile. Te ważne mediatory sprzyjające rozwojowi astmy wiążą się z receptorami dla leukotrienów cysteinylowych (CysLT), występującymi w drogach oddechowych człowieka i wywołują różne reakcje, w tym skurcz oskrzeli, wydzielanie śluzu, zwiększoną przepuszczalność naczyń krwionośnych i napływ eozynofilów.

Działania farmakodynamiczne
Montelukast jest związkiem aktywnym po podaniu doustnym o dużym i wybiórczym powinowactwie do receptora CysLT1. W badaniach klinicznych montelukast już w małych dawkach (5 mg) hamuje skurcz oskrzeli wywołany wdychaniem LTD4. Rozszerzenie oskrzeli obserwowano w ciągu 2 godzin od podania doustnego. Montelukast nasilał rozszerzenie oskrzeli spowodowane podaniem leku beta-sympatykomimetycznego. Leczenie montelukastem hamowało zarówno wczesną, jak i późną fazę skurczu oskrzeli wywołanego prowokacją antygenową. W porównaniu z placebo montelukast zmniejszał liczbę eozynofilów we krwi obwodowej u dorosłych i u dzieci. W osobnym badaniu leczenie montelukastem znacząco zmniejszało liczbę eozynofilów w drogach oddechowych (mierzoną w plwocinie). U pacjentów dorosłych i u dzieci w wieku od 2 do 14 lat montelukast zmniejszał, w porównaniu z placebo, liczbę eozynofilów we krwi obwodowej, powodując kliniczną poprawę kontroli astmy oskrzelowej.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
W badaniach u dorosłych montelukast podawany w dawce 10 mg raz na dobę powodował, w porównaniu z placebo, znaczącą poprawę porannych wartości FEV1 (zmiana w stosunku do wartości początkowej: 10,4% vs. 2,7%), porannego szczytowego przepływu (PEF) i wieczornego PEF, zmniejszenie częstości stosowania leku doraźnego (beta-agonisty) o 26% i zmniejszenie częstości zaostrzeń astmy oskrzelowej o 37%. W badaniu z udziałem dorosłych pacjentów z astmą aspirynową montelukast znacząco poprawiał kontrolę astmy oskrzelowej, mierzoną za pomocą FEV1.

U dzieci w wieku od 6 do 14 lat montelukast podawany w dawce 5 mg raz na dobę powodował, w porównaniu z placebo, znaczącą poprawę porannych wartości FEV1 (zmiana w stosunku do wartości początkowej: 8,7% vs. 4,2%), porannego PEF i wieczornego PEF, zmniejszenie częstości stosowania leku doraźnego (beta-agonisty) o 12,9% i zmniejszenie częstości zaostrzeń astmy oskrzelowej o 36,8%.

U dzieci w wieku od 2 do 5 lat montelukast podawany w dawce 4 mg raz na dobę powodował, w porównaniu z placebo, znaczącą poprawę wskaźników kontroli astmy oskrzelowej. W badaniu przeprowadzonym u dzieci w wieku od 6 do 24 miesięcy montelukast podawany w dawce 4 mg raz na dobę powodował, w porównaniu z placebo, zmniejszenie częstości zaostrzeń astmy oskrzelowej.

W badaniu z udziałem pacjentów z astmą okresową w wieku od 6 miesięcy do 5 lat, montelukast podawany w dawce 4 mg raz na dobę powodował, w porównaniu z placebo, zmniejszenie częstości zaostrzeń astmy oskrzelowej.

Montelukast nie jest wskazany do leczenia ostrych napadów astmy oskrzelowej.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie
Montelukast jest szybko wchłaniany po podaniu doustnym. U dorosłych średnia biodostępność wynosi 64% po przyjęciu na czczo. Maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) osiągane jest w ciągu 3 do 4 godzin (Tmax) po podaniu tabletek do rozgryzania i żucia. Biodostępność i Cmax nie są istotnie zmienione przez obecność pokarmu.

Rozmieszczenie
Montelukast wiąże się z białkami osocza w ponad 99%. Klirens objętościowy w stanie równowagi (Vdss) wynosi średnio 8-11 litrów. Badania na szczurach z użyciem radioznaczonego montelukastu wskazują na minimalne przenikanie przez barierę krew-mózg. Ponadto stężenie radioznaczonego montelukastu w gruczołach mlecznych szczurów w 24 godziny po podaniu wynosiło 0,2-krotność stężenia w osoczu.

Metabolizm
Montelukast jest metabolizowany w wątrobie. W badaniach in vitro z użyciem mikrosomów wątrobowych człowieka wykazano, że izoenzymy CYP3A4, 2C8 i 2C9 biorą udział w biotransformacji montelukastu. W oparciu o dane in vitro stwierdzono, że montelukast w stężeniach terapeutycznych nie hamuje izoenzymów CYP3A4, 2C9, 1A2, 2A6, 2C19 ani 2D6.

Eliminacja
Plazmowy klirens montelukastu u zdrowych osób dorosłych wynosi średnio 45 ml/min. Po podaniu doustnym radioznaczonego montelukastu 86% radioaktywności zostało wydalone z kałem w ciągu 5 dni i <0,2% z moczem. W kale wykryto wyłącznie metabolit montelukastu. W stanie równowagi, po podawaniu raz na dobę 10 mg dorosłym, średni okres półtrwania montelukastu wynosi od 2,7 do 5,5 godzin w różnych grupach badanych.

Właściwości farmakokinetyczne u dzieci
Farmakokinetyka montelukastu była badana u dzieci w wieku od 6 do 14 lat po podaniu 5 mg tabletek do rozgryzania i żucia. Farmakokinetyka montelukastu u dzieci w wieku od 2 do 5 lat była badana po podaniu 4 mg tabletek do rozgryzania i żucia lub 4 mg granulatu. Farmakokinetyka montelukastu u dzieci w wieku od 6 do 24 miesięcy była badana po podaniu 4 mg granulatu. Farmakokinetyka montelukastu u dzieci w wieku od 6 do 24 miesięcy była badana po podaniu 4 mg granulatu. Farmakokinetyka montelukastu u dzieci w wieku od 6 do 24 miesięcy była badana po podaniu 4 mg granulatu. Farmakokinetyka montelukastu u dzieci w wieku od 6 do 24 miesięcy była badana po podaniu 4 mg granulatu. Farmakokinetyka montelukastu u dzieci w wieku od 6 do 24 miesięcy była badana po podaniu 4 mg granulatu.

U dzieci w wieku od 2 do 5 lat farmakokinetyka montelukastu po podaniu 4 mg granulatu była podobna do farmakokinetyki po podaniu 4 mg tabletek do rozgryzania i żucia. U dzieci w wieku od 6 do 24 miesięcy farmakokinetyka montelukastu po podaniu 4 mg granulatu była podobna do farmakokinetyki u dzieci w wieku od 2 do 5 lat. Farmakokinetyka montelukastu u dzieci w wieku od 6 do 14 lat po podaniu 5 mg tabletek do rozgryzania i żucia była podobna do farmakokinetyki u dorosłych po podaniu 10 mg tabletek powlekanych.

Właściwości farmakokinetyczne u osób w podeszłym wieku
Farmakokinetyka montelukastu u osób w podeszłym wieku (≥65 lat) po podaniu 10 mg tabletek powlekanych nie różniła się istotnie od farmakokinetyki u młodszych osób dorosłych (≥18 lat).

Właściwości farmakokinetyczne u pacjentów z niewydolnością nerek
Farmakokinetyka montelukastu nie była badana u pacjentów z niewydolnością nerek. Ponieważ montelukast i jego metabolity nie są usuwane w znacznym stopniu przez nerki, nie oczekuje się, aby dawka leku wymagała korekty u pacjentów z niewydolnością nerek.

Właściwości farmakokinetyczne u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby
U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby i objawami klinicznymi nie obserwowano zmian w klirensie montelukastu. Klirens montelukastu nie był badany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C w skali Child-Pugh).

5.3 Dane przedkliniczne

W badaniach toksyczności wielokrotnego podawania, genotoksyczności, kancerogenności i toksyczności dla rozrodczości nie stwierdzono szczególnego zagrożenia dla ludzi.

W badaniach toksyczności wielokrotnego podawania u szczurów i małp stwierdzano minimalne zmiany w wątrobie, które były odwracalne po odstawieniu leku. W badaniach na szczurach i małpach dawki, przy których obserwowano te zmiany, wynosiły odpowiednio 200 mg/kg mc./dobę i 800 mg/kg mc./dobę, co odpowiada około 100 i 450-krotności zalecanej dawki u ludzi (pod względem AUC).

W badaniach na szczurach montelukast przenikał przez barierę łożyskową i był wydzielany do mleka.

W badaniach na szczurach montelukast nie wpływał na płodność samic i samców w dawce do 400 mg/kg mc./dobę (około 230-krotności zalecanej dawki u ludzi pod względem AUC).

W badaniach kancerogenności na szczurach i myszach montelukast nie wykazywał działania rakotwórczego w dawkach do 200 mg/kg mc./dobę i 100 mg/kg mc./dobę, co odpowiada około 120 i 50-krotności zalecanej dawki u ludzi pod względem AUC.

W standardowych badaniach genotoksyczności montelukast nie wykazywał działania mutagennego.

6. INFORMACJE DOTYCZĄCE PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO

Sandoz GmbH, Biochemiestrasse 10, 6250 Kundl, Austria

7. DATA OSTATNIEJ WERYFIKACJI