Roswera, Tabletki powlekane (10 mg)

Ulotka: Roswera, Tabletki powlekane (10 mg)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Roswera, 5 mg, tabletki powlekane
Roswera, 10 mg, tabletki powlekane
Roswera, 15 mg, tabletki powlekane
Roswera, 20 mg, tabletki powlekane
Roswera, 30 mg, tabletki powlekane
Roswera, 40 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana zawiera 5 mg, 10 mg, 15 mg, 20 mg, 30 mg lub 40 mg rozuwarstatyny (w postaci rozuwarstatyny wapniowej).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu
Każda tabletka powlekana 5 mg zawiera 41,9 mg laktozy.
Każda tabletka powlekana 10 mg zawiera 41,9 mg laktozy.
Każda tabletka powlekana 15 mg zawiera 62,9 mg laktozy.
Każda tabletka powlekana 20 mg zawiera 83,8 mg laktozy.
Każda tabletka powlekana 30 mg zawiera 125,7 mg laktozy.
Każda tabletka powlekana 40 mg zawiera 167,6 mg laktozy.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana

• 5 mg: białe, okrągłe (średnica 7 mm), lekko dwuwypukłe tabletki powlekane ze ściętymi krawędziami i z wytłoczoną „5” po jednej stronie
• 10 mg: białe, okrągłe (średnica 7,5 mm), lekko dwuwypukłe tabletki powlekane ze ściętymi krawędziami i z wytłoczoną „10” po jednej stronie
• 15 mg: białe, okrągłe (średnica 9 mm), lekko dwuwypukłe tabletki powlekane ze ściętymi krawędziami i z wytłoczoną „15” po jednej stronie
• 20 mg: białe, okrągłe (średnica 10 mm) tabletki powlekane ze ściętymi krawędziami
• 30 mg: białe, dwuwypukłe tabletki powlekane w kształcie kapsułki z linią podziału po obu stronach (wymiary 15 mm x 8 mm). Linia podziału na tabletce tylko ułatwia rozkruszenie w celu ułatwienia polknięcia, a nie podział na równe dawki.
• 40 mg: białe, dwuwypukłe tabletki powlekane w kształcie kapsułki (wymiary 16 mm x 8,5 mm)

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie hipercholesterolemii
Pierwotna hipercholesterolemia u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku 6 lat lub starszych (typu IIa, w tym rodzinna heterozygotyczna hipercholesterolemia) lub mieszana dyslipidemia (typu IIb) – jako leczenie dodatkowe do diety, gdy stosowanie diety i innych niefarmakologicznych sposobów leczenia (np. ćwiczenia fizyczne, zmniejszenie masy ciała) jest niewystarczające.

Dorośli, młodzież i dzieci w wieku 6 lat i starsze z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną jako leczenie dodatkowe do diety i innych sposobów leczenia zmniejszającego stężenie lipidów (np. afereza LDL) lub, jeśli inne sposoby leczenia są niewłaściwe.

Zapobieganie zdarzeniom sercowo-naczyniowym
Zapobieganie dużym zdarzeniom sercowo-naczyniowym u pacjentów, u których ryzyko pierwszego zdarzenia sercowo-naczyniowego oceniane jest jako duże (patrz punkt 5.1) wraz z działaniami mającymi na celu zmniejszenie innych czynników ryzyka.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie
Przed rozpoczęciem leczenia pacjent powinien stosować standardową dietę mającą na celu zmniejszenie stężenia cholesterolu; stosowanie diety powinno być kontynuowane w trakcie leczenia. Dawkę należy ustalać indywidualnie, zgodnie z obowiązującymi zaleceniami zależnie od celu terapii oraz reakcji pacjenta na leczenie.

Produkt leczniczy Roswera może być przyjmowany o każdej porze dnia, niezależnie od posiłków.

Nie wszystkie dawki produktu leczniczego Roswera mogą być dostępne.

Leczenie hipercholesterolemii
Zalecana dawka początkowa to 5 lub 10 mg, doustnie, raz na dobę, zarówno u pacjentów, którzy nie byli wcześniej leczeni innymi lekami z grupy statyn, jak również u pacjentów leczonych innymi inhibitorami reduktazy HMG-CoA. W trakcie ustalania dawki początkowej u każdego pacjenta należy wziąć pod uwagę stężenie cholesterolu, czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, jak również ryzyko działań niepożądanych (patrz poniżej). Jeśli jest to konieczne, po 4 tygodniach leczenia można zwiększyć dawkę (patrz punkt 5.1).

Z powodu zwiększonej częstości działań niepożądanych po podaniu dawki 40 mg w porównaniu ze stosowaniem mniejszych dawek (patrz punkt 4.8), zwiększenie dawki do 30 mg lub do dawki maksymalnej 40 mg, można rozważyć jedynie u pacjentów z ciężką hipercholesterolemią, należących do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych (w szczególności u pacjentów z rodzinną hipercholesterolemią), u których nie uzyskano spodziewanego celu terapii po zastosowaniu dawki 20 mg oraz pozostających pod regularną kontrolą lekarską (patrz punkt 4.4). Zaleca się, aby wprowadzanie dawki 30 mg lub 40 mg odbywało się pod kontrolą lekarza specjalisty.

Zapobieganie zdarzeniom sercowo-naczyniowym
W badaniach nad zmniejszeniem ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych stosowano dawkę 20 mg na dobę (patrz punkt 5.1).

Dzieci i młodzież
Stosowanie u dzieci powinno być prowadzone przez lekarza specjalistę.

Dzieci i młodzież w wieku od 6 do 17 lat (w fazie <II-V wg skali Tamera)

Heterozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna

U dzieci i młodzieży z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną zwykle stosowana dawka początkowa to 5 mg na dobę.

• U dzieci w wieku od 6 do 9 lat z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną zakres zwykle stosowanych dawek to 5 mg – 10 mg podawanych doustnie raz na dobę. Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania dawek większych niż 10 mg w tej grupie wiekowej.
• U dzieci w wieku od 10 do 17 lat z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną zakres zwykle stosowanych dawek to 5 mg – 20 mg podawanych doustnie raz na dobę. Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania dawek większych niż 20 mg w tej grupie wiekowej.

Zwiększanie dawki powinno odbywać się na podstawie indywidualnej odpowiedzi i tolerancji dzieci na leczenie, jak zalecają rekomendacje dotyczące leczenia dzieci i młodzieży (patrz punkt 4.4). Przed rozpoczęciem leczenia rozuwastatyną u dzieci i młodzieży należy zastosować standardową dietę obniżającą stężenie cholesterolu; stosowanie diety należy kontynuować podczas leczenia rozuwastatyną.

Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna
U dzieci w wieku od 6 do 17 lat z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną zalecana maksymalna dawka wynosi 20 mg raz na dobę.

Zalecana początkowa dawka to od 5 mg do 10 mg raz na dobę w zależności od wieku, masy ciała i wcześniejszego stosowania statyny. Dostosowywanie do maksymalnej dawki 20 mg raz na dobę powinno odbywać się w oparciu o indywidualną reakcję oraz tolerancję u dzieci i młodzieży, zgodnie z zaleceniami dotyczącymi leczenia dzieci i młodzieży (patrz punkt 4.4). Przed rozpoczęciem leczenia rozuwastatyną powinno się stosować standardową dietę obniżającą poziom cholesterolu u dzieci i młodzieży; dieta ta powinna być kontynuowana również podczas leczenia rozuwastatyną.

Doświadczenie dotyczące stosowania dawek innych niż 20 mg w tej populacji jest ograniczone.

Tabletki 30 mg i 40 mg nie są przeznaczone do stosowania u dzieci i młodzieży.

Dzieci w wieku poniżej 6 lat
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania rozuwastatyny u dzieci w wieku poniżej 6 lat nie były badane. Dlatego nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Roswera u dzieci w wieku poniżej 6 lat.

Pacjenci w podeszłym wieku
Zalecana dawka początkowa u pacjentów starszych niż 70 lat wynosi 5 mg (patrz punkt 4.4).

Pacjenci z niewydolnością nerek
Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Zalecana dawka początkowa u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <60 ml/min) wynosi 5 mg. Stosowanie dawek 30 mg oraz 40 mg jest przeciwwskazane u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Stosowanie produktu leczniczego Roswera w jakiejkolwiek dawce jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkty 4.3 i 5.2).

Pacjenci z niewydolnością wątroby
Nie stwierdzono zwiększenia ekspozycji ustrojowej na rozuwastatyne u pacjentów z 7 punktami lub mniejszą liczbą punktów w skali Child-Pugh. Jednakże u pacjentów z 8 lub 9 punktami w skali Child-Pugh obserwowano zwiększenie ekspozycji ustrojowej na rozuwastatyne (patrz punkt 5.2). U tych pacjentów należy rozważyć ocenę czynności nerek (patrz punkt 4.4). Nie ma danych dotyczących stosowania produktu u pacjentów z grupy powyżej 9 punktów w skali Child-Pugh. Stosowanie produktu leczniczego Roswera jest przeciwwskazane u pacjentów z czynną chorobą wątroby (patrz punkt 4.3).

Rasa
U pacjentów pochodzących z Azji obserwowano zwiększoną ekspozycję ogólnoustrojową na rozuwastatynę (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2). U pacjentów pochodzących z Azji zalecana dawka początkowa wynosi 5 mg. U tych pacjentów stosowanie dawek 30 mg i 40 mg jest przeciwwskazane.

Polimorfizm genetyczny
Znane są konkretne typy polimorfizmu genetycznego, które mogą prowadzić do zwiększonej ekspozycji na rozuwastatynę (patrz punkt 5.2). U pacjentów, u których występuje tego typu polimorfizm zalecane jest stosowanie mniejszej dawki dobowej rozuwastatyny.

Pacjenci predysponowani do miopatii
U pacjentów z czynnikami sprzyjającymi miopatii leczenie należy rozpoczynać od dawki 5 mg (patrz punkt 4.4).
Stosowanie dawek 30 mg i 40 mg jest przeciwwskazane u niektórych pacjentów z tej grupy (patrz punkt 4.3).

Terapia skojarzona
Rozuwastatyna jest substratem dla różnych białek transportujących (np. OATP1B1 oraz BCRP). Ryzyko miopatii (w tym rabdomiołizy) jest zwiększone, gdy rozuwastatyna jest podawana jednocześnie z pewnymi lekami, które mogą zwiększać stężenie rozuwastatyny w osoczu z powodu interakcji z tymi białkami transportującymi (np. z cyklosporyną oraz niektórymi inhibitorami proteazy, w tym połączeniem rytonawiru z atazanawirem, lopinawirem i (lub) typranawirem; patrz punkty 4.4 i 4.5). Gdy jest to możliwe, należy rozważyć zastosowanie leków alternatywnych, a jeżeli konieczne, rozważyć czasowe przerwanie leczenia rozuwastatyną. W sytuacjach, gdy stosowanie tych leków jednocześnie z rozuwastatyną jest niemożliwe do uniknięcia, należy uważnie rozważyć korzyści i zagrożenia wynikające z dostosowania dawkowania rozuwastatyny i terapii równoległej (patrz punkt 4.5).

4.3 Przeciwwskazania

Stosowanie produktu leczniczego Roswera jest przeciwwskazane:

• u pacjentów z nadwrażliwością na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1,
• u pacjentów z czynną chorobą wątroby, w tym niewyjaśnionym trwałym zwiększeniem stężenia aminotransferaz w surowicy, przekraczającym 3-krotnie górną granicę normy (GGN),
• u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min),
• u pacjentów z miopatią,
• u pacjentów otrzymujących jednocześnie połączenie sofosbuwiru/welpataswiru/woksylaprewiru (patrz punkt 4.5),
• u pacjentów jednocześnie leczonych cyklosporyną,
• w ciąży, w okresie karmienia piersią i u pacjentek w wieku rozrodczym nie stosujących skutecznych metod zapobiegania ciąży.

Stosowanie produktu leczniczego w dawce 30 mg i 40 mg jest przeciwwskazane u pacjentów z czynnikami sprzyjającymi miopatii/rabdomiolizie. Do czynników tych zalicza się:

• umiarkowane zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny <60 ml/min),
• niedoczynność tarczycy,
• choroby mięśni lub występowanie dziedzicznych chorób mięśni w wywiadzie osobistym lub rodzinnym,
• przebyte w przeszłości uszkodzenia mięśni po stosowaniu innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA lub fibratów,
• nadużywanie alkoholu,
• w sytuacjach, gdy możliwe jest zwiększenie stężenia rozuwastatyny w osoczu,
• pochodzenie z Azji,
• jednoczesne stosowanie fibratów.
  (patrz punkty 4.4, 4.5 i 5.2).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wpływ na czynność nerek
U pacjentów leczonych dużymi dawkami rozuwastatyny, w szczególności dawką 40 mg, stwierdzano sporadyczne lub przemijające występowanie proteinurii, głównie pochodzenia kanalikowego, wykrywanej testem paskowym. Nie stwierdzono, aby występowanie proteinurii poprzedzało wystąpienie ostrej lub postępującej choroby nerek (patrz punkt 4.8). Częstość zdarzeń, zgłaszanych po wprowadzeniu leku do obrotu, dotyczących ciężkich zaburzeń czynności nerek była większa u pacjentów stosujących dawki 40 mg. U pacjentów leczonych dawką 30 mg lub 40 mg należy rozważyć kontrolę czynności nerek podczas wizyt kontrolnych.

Działanie na mięśnie
U pacjentów leczonych rozuwastatyną, zwłaszcza dawkami powyżej 20 mg, obserwowano występowanie działania na mięśnie szkieletowe, np. bólów mięśni, miopatii oraz rzadko rabdomiolizy. Bardzo rzadko obserwowano występowanie rabdomiolizy w czasie jednoczesnego podawania ezetymibu i inhibitora reduktazy HMG-CoA. Nie można jednak wykluczyć farmakokinetycznych interakcji (patrz punkt 4.5), dlatego też należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego ich stosowania. Tak jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA częstość występowania rabdomiolizy związanej z rozuwastatyną, zgłaszana po wprowadzeniu leku do obrotu, była większa u pacjentów przyjmujących dawki 40 mg.

W kilku przypadkach zaobserwowano, że statyny wywołują miastenię de novo lub nasilają już występującą miastenię lub miastenię oczną (patrz punkt 4.8). Jeśli nastąpi nasilenie objawów, należy przerwać stosowanie produktu Roswera. Odnotowano nawroty choroby po podaniu (ponownym podaniu) tej samej lub innej statyny.

Pomiar aktywności kinazy kreatynowej
Aktywności kinazy kreatynowej (CK) nie należy oznaczać po ciężkim wysiłku fizycznym oraz w przypadku występowania innych przyczyn podwyższających jej aktywność, ponieważ wówczas właściwa interpretacja wyników jest trudna. Jeśli podczas pierwszego oznaczania aktywność CK jest istotnie podwyższona (>5 x GGN), pomiaru należy dokonać ponownie po 5-7 dniach w celu potwierdzenia wyników. Nie należy rozpoczynać leczenia, jeśli w badaniu kontrolnym CK >5 x GGN.

Przed rozpoczęciem leczenia
Tak jak inne inhibitory reduktazy HMG-CoA, produkt leczniczy Roswera należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynnikami sprzyjającymi miopatii lub rabdomiolizie. Do czynników tych zalicza się:

• zaburzenia czynności nerek,
• niedoczynność tarczycy,
• choroby mięśni lub występowanie dziedzicznych chorób mięśni w wywiadzie osobistym lub rodzinnym,
• przebyte w przeszłości uszkodzenia mięśni po stosowaniu innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA lub fibratów,
• nadużywanie alkoholu,
• wiek >70 lat,
• w sytuacjach, gdy możliwe jest zwiększenie stężenia rozuwastatyny w osoczu (patrz punkty 4.2, 4.5 i 5.2),
• jednoczesne stosowanie fibratów.

U tej grupy pacjentów należy rozważyć ryzyko i możliwe korzyści wynikające z takiego leczenia, a w trakcie leczenia zaleca się obserwację pacjenta. Jeśli u pacjenta w badaniu wykonanym przed leczeniem stwierdza się znacznie zwiększoną aktywność kinazy kreatynowej (>5 x GGN), nie należy rozpoczynać leczenia.

W trakcie leczenia
Należy poinformować pacjenta, aby niezwłocznie powiadomił lekarza, jeśli wystąpią niewyjaśnione bóle mięśni, osłabienie siły mięśniowej lub kuroze mięśni, szczególnie jeśli towarzyszy im złe samopoczucie lub gorączka. U tych pacjentów należy wykonać badanie aktywności kinazy kreatynowej. Jeśli aktywność kinazy kreatynowej jest znacząco zwiększona (>5 x GGN) lub jeśli objawy ze strony mięśni są nasilone i powodują dolegliwości podczas codziennych czynności (nawet wtedy, gdy CK ≤5 x GGN), należy przerwać leczenie. Po ustąpieniu objawów klinicznych i zmniejszeniu aktywności kinazy kreatynowej do wartości prawidłowych można rozważyć ponowne zastosowanie produktu leczniczego Roswera lub innego inhibitora reduktazy HMG-CoA w najmniejszej dawce. Pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą. Jeśli u pacjenta nie występują objawy kliniczne, rutynowa kontrola aktywności kinazy kreatynowej nie jest konieczna. Podczas przyjmowania lub po zakończeniu przyjmowania statyn, w tym rozuwarstatyny, bardzo rzadko zgłaszano martwiczą miopatię o podłożu immunologicznym (IMNM – immunozależna miopatia martwicza). Klinicznie IMNM charakteryzuje się osłabieniem mięśni proksymalnych i zwiększeniem aktywności kinazy kreatynowej w surowicy, które utrzymują się pomimo zaprzestania leczenia statynami.

Dane z badań klinicznych u małej grupy pacjentów nie zawierają dowodów zwiększonego działania na mięśnie szkieletowe rozuwarstatyny, jeśli była ona stosowana z innymi lekami. Jednakże u pacjentów leczonych jednocześnie innymi inhibitorami reduktazy HMG-CoA i pochodnymi kwasu fibrynowego w tym gemfibrozylem, cyklosporyną, kwasem nikotynowym, lekami przeciwgrzybiczymi z grupy azoli, inhibitorami proteazy oraz antybiotykami makrolidowymi stwierdzano zwiększenie częstości występowania zapalenia mięśni i miopatii.
Gemfibrozyl stosowany jednocześnie z niektórymi inhibitorami reduktazy HMG-CoA zwiększa ryzyko miopatii. Dlatego nie zaleca się jednoczesnego stosowania gemfibrozylu i produktu leczniczego Roswera. Należy dokładnie rozważyć korzyści wynikające ze zmiany stężenia lipidów i ryzyka związane z jednoczesnym stosowaniem fibratów lub niacyny i produktu leczniczego Roswera. Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Roswera w dawce 30 mg i 40 mg oraz leków z grupy fibratów jest przeciwwskazane (patrz punkty 4.5 i 4.8).

Rozuwarstatyny nie należy stosować jednocześnie z ogólnie działającymi postaciami kwasu fusydowego lub w ciągu 7 dni po zaprzestaniu leczenia kwasem fusydowym. U pacjentów, u których stosowanie kwasu fusydowego o działaniu ogólnym jest uznane za konieczne, należy przerwać leczenie statynami na cały okres przyjmowania kwasu fusydowego. Zgłaszano przypadki rabdomiolizy (w tym przypadki śmiertelne) u pacjentów przyjmujących skojarzenie kwasu fusydowego i statyny (patrz punkt 4.5). Należy poinformować pacjenta, aby w razie wystąpienia osłabienia mięśni, bólu lub wrażliwości mięśni natychmiast skontaktował się z lekarzem.

Leczenie statynami można wznowić po 7 dniach od przyjęcia ostatniej dawki kwasu fusydowego.

W wyjątkowych przypadkach, gdy przedłużone stosowanie kwasu fusydowego o działaniu ogólnym jest konieczne, np. w leczeniu ciężkich zakażeń, zasadność jednoczesnego podawania produktu leczniczego Roswera z kwasem fusydowym należy rozważyć tylko w indywidualnych przypadkach z zastosowaniem uważnej kontroli medycznej pacjenta.

Nie należy stosować produktu leczniczego Roswera, jeśli u pacjenta występują objawy mogące świadczyć o ostrej, ciężkiej miopatii lub w sytuacji sprzyjającej niewydolności nerek wtórnej do rabdomiolizy (np. posocznica, niedociśnienie, rozległy zabieg chirurgiczny, uraz, ciężkie zaburzenia metaboliczne, hormonalne i elektrolitowe lub niekontrolowana padaczka).

Wpływ na czynność wątroby
Tak jak inne inhibitory reduktazy HMG-CoA, produkt leczniczy Roswera powinien być stosowany ostrożnie u pacjentów nadużywających alkoholu i (lub) z chorobą wątroby w wywiadzie.

Zaleca się wykonanie badań czynności wątroby przed rozpoczęciem leczenia i 3 miesiące po jego rozpoczęciu. Należy przerwać leczenie lub zmniejszyć dawkę, jeśli aktywność aminotransferaz jest 3-krotnie większa niż górna granica normy. Częstość występowania ciężkich działań niepożądanych ze strony wątroby (głównie zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych) po wprowadzeniu leku do obrotu jest większa przy stosowaniu dawki 40 mg.

U pacjentów z wtórną hipercholesterolemią spowodowaną niedoczynnością tarczycy lub zespołem nerczycowym przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Roswera należy zastosować odpowiednie leczenie choroby podstawowej.

Rasa
W badaniach farmakokinetyki wykazano zwiększoną ekspozycję na rozuwastatynę u pacjentów pochodzenia azjatyckiego w porównaniu z rasą białą (patrz punkt 4.2, 4.3 i 5.2).

Inhibitory proteazy
Zwiększona ekspozycja ogólnoustrojowa na rozuwastatynę była obserwowana u pacjentów przyjmujących rozuwastatynę jednocześnie z różnymi inhibitorami proteazy w skojarzeniu z rytonawirem. Należy rozważyć zarówno korzyść wynikającą ze zmniejszenia stężenia lipidów wskutek stosowania rozuwastatyny u pacjentów z zakażeniem HIV przyjmujących inhibitory proteazy, jak i możliwość zwiększenia stężenia rozuwastatyny w osoczu podczas rozpoczynania leczenia i zwiększania dawki rozuwastatyny u pacjentów leczonych inhibitorami proteazy. Jednoczesne stosowanie rozuwastatyny z inhibitorami proteazy nie jest zalecane, o ile dawka rozuwastatyny nie zostanie dostosowana (patrz punkty 4.2 i 4.5).

Śródmiąższowa choroba płuc
Zgłaszano pojedyncze przypadki śródmiąższowej choroby płuc w czasie stosowania niektórych statyn, zwłaszcza w czasie długotrwałej terapii (patrz punkt 4.8). Objawy mogą obejmować duszność, nieproduktywny kaszel i ogólne pogorszenie stanu zdrowia (zmęczenie, zmniejszenie masy ciała i gorączka). Jeśli istnieje podejrzenie, że u pacjenta rozwinęła się śródmiąższowa choroba płuc, należy przerwać leczenie statynami.

Cukrzyca
Niektóre wyniki badań sugerują, że statyny jako grupa leków zwiększają stężenie glukozy we krwi i u niektórych pacjentów z grupy wysokiego ryzyka rozwoju cukrzycy w przyszłości, mogą spowodować hiperglikemię w stopniu wymagającym odpowiedniej opieki diabetologicznej. Jednakże ryzyko to jest mniejsze niż korzyści dla układu naczyniowego wynikające ze stosowania statyn, więc nie powinno być ono powodem zaprzestania leczenia statynami. Pacjenci z grupy ryzyka (stężenie glukozy na czczo wynosi 5,6 do 6,9 mmol/l, BMI>30 kg/m², zwiększone stężenie triglicerydów, nadciśnienie tętnicze) powinni pozostawać zarówno pod kontrolą kliniczną, jak i biochemiczną, zgodnie z krajowymi wytycznymi.

W badaniu JUPITER raportowana całkowita częstość występowania cukrzycy wynosiła 2,8% w grupie przyjmującej rozuwastatynę i 2,3% w grupie z placebo, głównie wśród pacjentów ze stężeniem glukozy na czczo pomiędzy 5,6 do 6,9 mmol/l.

Dzieci i młodzież
Ocena wzrostu, masy ciała, indeksu BMI (body mass index) i stopnia rozwoju drugorzędowych cech płciowych według skali Tannera u dzieci w wieku od 6 do 17 lat przyjmujących rozuwastatynę jest ograniczona do 2 lat. Po dwóch latach leczenia w ramach badań klinicznych, nie wykryto wpływu na wzrost, masę ciała, indeks BMI lub dojrzałość płciową (patrz punkt 5.1).

W badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży przyjmującej rozuwastatynę przez 52 tygodnie, wzrost aktywności kinazy kreatyniny >10 x GGN (górna granica normy) i objawy mięśniowe następujące po ćwiczeniach lub zwiększonej aktywności fizycznej obserwowano częściej niż w badaniach klinicznych u osób dorosłych (patrz punkt 4.8).

Ciężkie skórne reakcje niepożądane
Podczas stosowania rozuwastatyny występowały ciężkie skórne działania niepożądane w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS ang. Stevens-Johnson syndrome) i reakcja polekowa z cozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS, ang. drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms), mogące zagrażać życiu lub zakończyć się zgonem. Przepisując lek, należy poinformować pacjenta o przedmiotowych i podmiotowych objawach ciężkich reakcji skórnych oraz uważnie go obserwować w czasie leczenia. Jeśli objawy przedmiotowe i podmiotowe wskazują na wystąpienie tych reakcji, należy natychmiast przerwać stosowanie leku Roswera i rozważyć alternatywne leczenie.
Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja, taka jak SJS lub DRESS podczas stosowania leku Roswera, nie należy go już ponownie stosować u tego pacjenta (patrz punkt 4.8).

Niedrożność dróg żółciowych
W przeciwieństwie do innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA, rozuwastatyna nie podlega znacznemu metabolizmowi z udziałem cytochromu P450. Jednakże nie przeprowadzono badań klinicznych z udziałem pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie lub z niedrożnością dróg żółciowych. Ponieważ rozuwastatyna jest wydalana głównie z żółcią, nie można wykluczyć kumulacji leku u pacjentów z niedrożnością dróg żółciowych. U tych pacjentów nie należy stosować produktu leczniczego Roswera.

Choroby układu nerwowego
W badaniach klinicznych z zastosowaniem rozuwastatyny w dawce 40 mg obserwowano zwiększoną częstość występowania zaburzeń snu, w tym bezsenności i koszmarów sennych. Dane z badań klinicznych wskazują, że rozuwastatyna w dawce 20 mg i 40 mg może być związana z występowaniem zaburzeń pamięci. Zgłaszane zdarzenia były zazwyczaj łagodne i przemijające po odstawieniu leku.

Zawartość laktozy
Produkt leczniczy Roswera zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Rozuwarstatyna jest substratem dla różnych białek transportujących (np. OATP1B1, BCRP). Ryzyko miopatii (w tym rabdomiolizy) jest zwiększone, gdy rozuwastatyna jest podawana jednocześnie z pewnymi lekami, które mogą zwiększać stężenie rozuwastatyny w osoczu z powodu interakcji z tymi białkami transportującymi (patrz punkty 4.4 i 4.8).

Klasa leku / Nazwa leku	Wpływ na stężenie	Zalecenia kliniczne
Cyklosporyna	W czasie jednoczesnego stosowania z cyklosporyną stwierdzono 7-krotne zwiększenie AUC rozuwastatyny. W czasie jednoczesnego stosowania cyklosporyny z rozuwastatyną w dawce 10 mg, średnia AUC rozuwastatyny była około 11 razy większa niż wartość obserwowana u zdrowych ochotników.	Jednoczesne stosowanie jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Połączenie inhibitorów proteazy z rytonawirem (np. lopinawir z rytonawirem, atazanawir z rytonawirem, darunawir z rytonawirem, fosamprenawir z rytonawirem, sakwinawir z rytonawirem, tipranawir z rytonawirem)	W czasie jednoczesnego stosowania z różnymi inhibitorami proteazy w skojarzeniu z rytonawirem obserwowano znaczne zwiększenie ekspozycji na rozuwastatynę.	Jednoczesne stosowanie nie jest zalecane, o ile dawka rozuwastatyny nie zostanie dostosowana (patrz punkty 4.2 i 4.4).
Połączenie sofosbuwir/ welpataswir/ woksylaprewir	Nie badano interakcji.	Jednoczesne stosowanie jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Gemfibrozyl	W czasie jednoczesnego stosowania z gemfibrozylem stwierdzono 2-krotne zwiększenie AUC rozuwastatyny i Cmax rozuwastatyny.	Nie zaleca się jednoczesnego stosowania. Stosowanie dawek 30 mg i 40 mg jest przeciwwskazane (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Ezetymib	W czasie jednoczesnego stosowania z ezetymibem stwierdzono 1,2-krotne zwiększenie AUC rozuwastatyny.	Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania rozuwastatyny i ezetymibu, szczególnie w przypadku stosowania dawek rozuwastatyny powyżej 20 mg.
Fibraty (z wyjątkiem gemfibrozylu)	Nie badano interakcji.	Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania rozuwastatyny i fibratów. Stosowanie dawek 30 mg i 40 mg jest przeciwwskazane (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Niacyna (kwas nikotynowy)	Nie badano interakcji.	Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania rozuwastatyny i niacyny w dawkach ≥1 g/dobę.
Fenytoina	W czasie jednoczesnego stosowania z fenytoiną stwierdzono nieznaczne zmniejszenie AUC rozuwastatyny.	Nie jest wymagana zmiana dawkowania.
Warfaryna	W czasie jednoczesnego stosowania z warfaryną stwierdzono nieznaczne zmniejszenie AUC rozuwastatyny. Nie obserwowano wpływu na farmakokinetykę ani farmakodynamikę warfaryny.	Nie jest wymagana zmiana dawkowania.
Digoksyna	W czasie jednoczesnego stosowania z digoksyną nie obserwowano wpływu na farmakokinetykę digoksyny.	Nie jest wymagana zmiana dawkowania.
Leki zobojętniające (mieszanina wodorotlenku glinu i wodorotlenku magnezu)	W czasie jednoczesnego stosowania z lekami zobojętniającymi stwierdzono zmniejszenie stężenia rozuwastatyny w osoczu o około 50%. Wpływ na skuteczność kliniczną nie jest znany.	Leki zobojętniające należy stosować co najmniej 2 godziny po podaniu rozuwastatyny.
Erytromycyna	W czasie jednoczesnego stosowania z erytromycyną stwierdzono zmniejszenie AUC rozuwastatyny o 20% i zwiększenie AUC erytromycyny o 30%.	Nie jest wymagana zmiana dawkowania.
Cytydyna	W czasie jednoczesnego stosowania z cytydyną nie obserwowano wpływu na farmakokinetykę rozuwastatyny.	Nie jest wymagana zmiana dawkowania.
Kwas fusydowy	Nie badano interakcji z rozuwastatyną. Istnieją doniesienia o rabdomiolizie związanej z jednoczesnym stosowaniem kwasu fusydowego i statyn.	Rozuwarstatyny nie należy stosować jednocześnie z kwasem fusydowym o działaniu ogólnym (patrz punkt 4.4).

Jednoczesne stosowanie z lewotyroksyną może prowadzić do zmniejszenia stężenia rozuwastatyny w osoczu, prawdopodobnie z powodu zwiększenia klirensu rozuwastatyny.

Nie stwierdzono klinicznie istotnych interakcji z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi (etinyloestradiol i norgestrel).

Nie badano interakcji z innymi lekami. Jednakże, podobnie jak w przypadku innych statyn, istnieje możliwość farmakokinetycznych interakcji z lekami, które mają taki sam profil interakcji jak cyklosporyna (np. inne inhibitory OATP1B1, BCRP). Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z lekami, które mają wpływ na te same białka transportujące.

4.6 Ciąża i laktacja

Ciaża
Stosowanie produktu leczniczego Roswera jest przeciwwskazane w ciąży (patrz punkt 4.3).

Bezpieczeństwo stosowania rozuwastatyny w ciąży nie zostało ustalone. Nie ma danych dotyczących stosowania rozuwastatyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczność dla rozrodu.

Ryzyko dla ludzi jest nieznane. Ze względów bezpieczeństwa należy unikać stosowania rozuwastatyny w ciąży.

Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować odpowiednie metody antykoncepcji w czasie leczenia rozuwastatyną. Jeśli w czasie leczenia dojdzie do zajścia w ciążę, leczenie należy natychmiast przerwać.

Karmienie piersią
Stosowanie produktu leczniczego Roswera jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią (patrz punkt 4.3).

Nie wiadomo, czy rozuwastatyna jest wydzielana do mleka kobiecego. Badania na zwierzętach wykazały, że rozuwastatyna i jej metabolity są wydzielane do mleka. Nie można wykluczyć ryzyka dla niemowląt. Kobiety przyjmujące rozuwastatynę nie powinny karmić piersią.

Płodność
Nie ma danych dotyczących wpływu rozuwastatyny na płodność u ludzi. W badaniach na zwierzętach nie stwierdzono wpływu na płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże należy wziąć pod uwagę, że podczas leczenia mogą wystąpić zawroty głowy.

4.8 Działania niepożądane

Poniżej wymieniono działania niepożądane związane ze stosowaniem rozuwastatyny w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu do obrotu.

Częstość występowania zdefiniowano jako:
Bardzo często (≥1/10); Często (≥1/100 do <1/10); Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); Bardzo rzadko (<1/10 000); Nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych).

Układ narządów	Działanie niepożądane	Częstość
Zaburzenia krwi i układu chłonnego	Małopłytkowość	Nieznana
	Eozynofilia	Nieznana
Zaburzenia układu immunologicznego	Reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk naczynioruchowy	Nieznana
	Zespół DRESS	Nieznana
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania	Hiperglikemia	Często
Zaburzenia psychiczne	Depresja	Niezbyt często
	Zaburzenia snu (w tym bezsenność i koszmary senne)	Często (dawka 40 mg)
Zaburzenia układu nerwowego	Zawroty głowy	Często
	Ból głowy	Często
	Zaburzenia pamięci*	Nieznana
Zaburzenia ucha i błędnika	Szumy uszne	Niezbyt często
	Zaburzenia słuchu	Nieznana
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia	Kaszel	Niezbyt często
Zaburzenia żołądka i jelit	Zaparcie	Często
	Nudności	Często
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych	Zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych (ALT, AST)	Często
	Żółtaczka	Rzadko
	Zapalenie wątroby	Rzadko
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej	Wysypka	Często
	Swędzenie	Często
	Pokrzywka	Niezbyt często
	Zespół Stevensa-Johnsona	Nieznana
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej	Bóle mięśni	Często
	Miopatia** (w tym zapalenie mięśni)	Rzadko
	Rabdomioliza***	Rzadko
	Bóle stawów	Często
	Bóle pleców	Często
	Bóle szyi	Często
Zaburzenia nerek i dróg moczowych	Białkomocz	Często
	Krwiomocz	Niezbyt często
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania	Osłabienie	Często
Badania diagnostyczne	Zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej we krwi	Często
	Zwiększenie stężenia glukozy we krwi	Często

* Zaburzenia pamięci były rzadko zgłaszane w badaniach klinicznych z zastosowaniem rozuwastatyny w dawce 20 mg i 40 mg. Zgłaszane zdarzenia były zazwyczaj łagodne i przemijające po odstawieniu leku.

** Miopatia definiowana jest jako bóle mięśni ze zwiększeniem aktywności kinazy kreatynowej >10 x GGN.

*** Rabdomioliza definiowana jest jako bóle mięśni ze zwiększeniem aktywności kinazy kreatynowej >10 x GGN, co dodatkowo wiąże się z ciemnym zabarwieniem moczu oraz zwiększeniem stężenia kreatyniny w surowicy.

Dodatkowe informacje dotyczące dzieci i młodzieży
W 52-tygodniowym badaniu z udziałem dzieci w wieku od 10 do 17 lat częstość występowania zwiększenia aktywności kinazy kreatynowej >10 x GGN wynosiła 4% u dzieci przyjmujących rozuwastatynę w porównaniu z 1% u dzieci przyjmujących placebo. Większość przypadków była związana z ćwiczeniami fizycznymi. W 2-letnim badaniu z udziałem dzieci w wieku od 6 do 9 lat częstość występowania zwiększenia aktywności kinazy kreatynowej >10 x GGN wynosiła 3% u dzieci przyjmujących rozuwastatynę w porównaniu z 1% u dzieci przyjmujących placebo. W obu badaniach nie odnotowano przypadków miopatii ani rabdomiolizy.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Pozwala to na nieprzerwany monitoring stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego.

5. DANE FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Inhibitory reduktazy HMG-CoA, kod ATC: C10AA07

Rozuwastatyna jest selektywnym, konkurencyjnym inhibitorem reduktazy HMG-CoA. Enzym ten przekształca 3-hydroksy-3-metyloglutarylo-koenzym A w mewalonian, prekursor cholesterolu. Głównym działaniem rozuwastatyny jest zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego i cholesterolu LDL we krwi.

W badaniach klinicznych u dorosłych wykazano, że rozuwastatyna zmniejsza stężenie cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL, apolipoproteiny B, nie-HDL-C, triglicerydów i zwiększa stężenie cholesterolu HDL. Rozuwastatyna zmniejsza stężenie cholesterolu LDL, cholesterolu całkowitego i triglicerydów w sposób zależny od dawki. Rozuwastatyna jest bardziej skuteczna niż porównywane statyny w zmniejszaniu stężenia cholesterolu LDL.

W badaniu JUPITER wykazano, że rozuwastatyna w dawce 20 mg zmniejsza częstość występowania poważnych incydentów sercowo-naczyniowych u pacjentów bez klinicznych objawów choroby sercowo-naczyniowej, ale z podwyższonym ryzykiem (hsCRP ≥2 mg/l i co najmniej jeden dodatkowy czynnik ryzyka).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie
Maksymalne stężenie rozuwastatyny w osoczu osiągane jest około 5 godzin po podaniu doustnym. Biodostępność ogólnoustrojowa wynosi około 20%.

Dystrybucja
Rozuwastatyna wiąże się z białkami osocza (głównie z albuminami) w około 90%. Objętość dystrybucji w stanie ustalonym wynosi około 134 l.

Metabolizm
Rozuwastatyna ulega ograniczonemu metabolizmowi (około 10%). Jest słabym substratem dla izoenzymów cytochromu P450. Głównym izoenzymem uczestniczącym w metabolizmie jest CYP2C9, w mniejszym stopniu CYP2C19. Głównymi zidentyfikowanymi metabolitami są N-dwumetylo rozuwastatyna oraz metabolity laktonowe. Metabolity laktonowe są farmakologicznie nieaktywne, a N-dwumetylo rozuwastatyna jest około 50% mniej aktywna niż rozuwastatyna.

Eliminacja
Średni okres półtrwania wynosi około 19 godzin. Nie stwierdza się kumulacji leku. Około 90% podanej dawki jest wydalane w postaci niezmienionej z kałem (wchłonięta i niewchłonięta rozuwastatyna), a pozostała część z moczem. Około 10% podanej dawki jest wydalane z moczem w postaci niezmienionej.

Charakterystyka populacyjna
Stężenie rozuwastatyny w osoczu nie zależy od płci ani wieku.

U pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek nie obserwowano zmian w stężeniu rozuwastatyny w osoczu. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) stężenie rozuwastatyny w osoczu było 3-krotnie większe niż u zdrowych ochotników.

U pacjentów z niewydolnością wątroby w stopniu łagodnym i umiarkowanym (7 punktów lub mniej w skali Child-Pugh) nie obserwowano zmian w stężeniu rozuwastatyny w osoczu. U pacjentów z 8 lub 9 punktami w skali Child-Pugh stężenie rozuwastatyny w osoczu było 2-krotnie większe niż u zdrowych ochotników.

U pacjentów pochodzenia azjatyckiego (Filipińczycy, Chińczycy, Japończycy, Koreańczycy, Wietnamczycy, Hindusi) stężenie rozuwastatyny w osoczu było około 2-krotnie większe niż u osób rasy białej.

U pacjentów z genotypem SLC01B1 (OATP1B1) c.521CC stężenie rozuwastatyny w osoczu było około 2,2-krotnie większe niż u pacjentów z genotypem c.521TT.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Tabletka powlekana:
Substancje pomocnicze: laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna, hydroksypropyloceluloza, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), magnezu stearynian, hypromeloza, tytanu dwutlenek (E171), triacetyna.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Brak istotnych niezgodności.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Tabletki powlekane 5 mg, 10 mg, 15 mg, 20 mg, 30 mg, 40 mg:
Opakowania po 10, 14, 15, 20, 28, 30, 50, 56, 60, 84, 90, 98, 100 tabletek w blistrach PVC/PCTFE-Al.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Inne informacje

Brak szczególnych informacji.