Nebbud, Zawiesina do nebulizacji (0,5 mg/ml)

Ulotka: Nebbud, Zawiesina do nebulizacji (0,5 mg/ml)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Nebbud, 0,5 mg/ml, zawiesina do nebulizacji

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 ml zawiesiny do nebulizacji zawiera 0,5 mg budezonidu.
Każda ampulka 2 ml zawiesiny zawiera 1 mg budezonidu.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Zawiesina do nebulizacji.
Biała lub biaława zawiesina do nebulizacji w amputce z polietylenu o niskiej gęstości.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Nebbud w postaci zawiesiny do nebulizacji wskazany jest do stosowania:

• u pacjentów z astmą oskrzelową, u których stosowanie inhalatorów ciśnieniowych z dozownikiem lub inhalatorów proszkowych nie powoduje wystarczającego działania bądź jest niewskazane,
• u niemowląt i dzieci z pseudokrupem czyli ostrym zapaleniem krtani (laryngitis acuta),
• w leczeniu zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), w przypadku gdy stosowanie budezonidu w postaci zawiesiny do nebulizacji jest uzasadnione,
• u pacjentów dorosłych z przewlekłym zapaleniem zatok z polipami nosa.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie i sposób podawania we wskazaniu: astma oskrzelowa, ostre zapalenie krtani oraz zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc
Nebbud w postaci zawiesiny do nebulizacji należy podawać za pomocą odpowiedniego nebulizatora o konstrukcji zapewniającej wytwarzanie cząstek o wielkości umożliwiającej przechodzenie kropli do płuc. Na ogół nebulizatory takie mają DV(50) < 3 µm oraz DV(90) < 6 µm.
Nebbud w postaci zawiesiny do nebulizacji może być także podawany w odpowiednim nebulizatorze siateczkowym.
Nebulizatory ultradźwiękowe klasyczne nie są odpowiednie do podawania produktu Nebbud w postaci zawiesiny do nebulizacji.

Dawkę produktu Nebbud, zawiesina do nebulizacji należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta.
Dawkę należy zmniejszyć do najmniejszej dawki zapewniającej odpowiednią kontrolę astmy.
Jeżeli zalecana dawka dobowa leku wynosi do 1 mg, produkt Nebbud można stosować raz na dobę.
Nebbud można stosować raz na dobę u pacjentów nie leczonych dotychczas glikokortykosteroidami oraz u pacjentów z dobrze kontrolowanymi objawami choroby za pomocą wziewnych glikokortykosteroidów. Nebbud stosowany raz na dobę można podawać rano lub wieczorem. Jeżeli nastąpi zaostrzenie objawów choroby, należy zwiększyć dawkę dobową produktu. Podczas stosowania dawki dobowej większej niż 1 mg, produkt należy podawać dwa razy na dobę.

W celu zminimalizowania ryzyka zakażenia grzybiczego jamy ustnej i gardła, pacjent powinien po inhalacji wypłukać usta wodą. Ważne jest, aby poinformować pacjenta lub opiekuna o konieczności umycia wodą skóry twarzy po użyciu maski na twarz w celu zapobieżenia podrażnieniom skóry twarzy.

Dawka początkowa
Podczas rozpoczynania leczenia, w okresach zaostrzenia astmy oraz podczas zmniejszania dawki lub odstawiania glikokortykosteroidów doustnych zalecana dawka produktu Nebbud wynosi:

• Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku) i młodzież w wieku powyżej 12 lat: 1 mg do 2 mg na dobę. W bardzo ciężkich przypadkach dawkę można zwiększyć.
• Dzieci w wieku od 6 miesięcy do 12 lat: 0,25 mg do 0,5 mg na dobę. U dzieci, które zażywają doustnie glikokortykosteroidy, można w razie konieczności zwiększyć dawkę dobową do 1 mg.

U małych dzieci, które nie mogą wdychać produktu przez ustnik, produkt powinien być podawany przez maskę twarzową.

Dawka podtrzymująca
Dawkę podtrzymującą należy dostosować do potrzeb danego pacjenta. Po osiągnięciu działania leczniczego należy zmniejszyć dawkę podtrzymującą do najmniejszej dawki, która zapewnia odpowiednią kontrolę astmy.

• Dorośli (w tym pacjenci w podeszłym wieku) i młodzież w wieku powyżej 12 lat: całkowita dawka dobowa wynosi od 0,5 mg do 4 mg.
• Dzieci w wieku od 6 miesięcy do 12 lat: całkowita dawka dobowa wynosi 0,25 mg do 2 mg na dobę.

Poprawa stanu klinicznego po zastosowaniu produktu Nebbud może nastąpić w ciągu kilku godzin od rozpoczęcia leczenia. Pełne działanie lecznicze uzyskuje się po kilku tygodniach od rozpoczęcia leczenia.

Pacjenci przyjmujący doustne glikokortykosteroidy:
Nebbud może umożliwić zastąpienie lub zmniejszenie dawki doustnych glikokortykosteroidów zapewniając jednoczesne utrzymanie działania leczniczego. Więcej informacji na temat odstawiania doustnych glikokortykosteroidów, patrz punkt 4.4.

Astma
Po uzyskaniu właściwej kontroli astmy, stosowanie budezonidu w postaci zawiesiny do nebulizacji pozwala na zastąpienie lub znaczące zmniejszenie dawki doustnych glikokortykosteroidów. Podczas zmiany leczenia z doustnych glikokortykosteroidów na leczenie budezonidem w postaci zawiesiny do nebulizacji pacjent powinien być we względnie stabilnym stanie. Zaleca się stosowanie przez 10 dni dużych dawek budezonidu w postaci zawiesiny do nebulizacji w skojarzeniu z wcześniej stosowanym glikokortykosteroidem doustnym w niezmienionej dawce.
Następnie dawka doustnego glikokortykosteroidu powinna być stopniowo zmniejszana (np. mniej więcej o 2,5 mg prednizolonu lub równoważną dawkę innego glikokortykosteroidu na miesiąc) do możliwie najmniejszego poziomu zapewniającego kontrolę objawów choroby. Często stosowanie doustnych glikokortykosteroidów można całkowicie zastąpić budezonidem w postaci zawiesiny do nebulizacji. Dalsze informacje dotyczące przerwania stosowania glikokortykosteroidów, patrz punkt 4.4.

Pseudokrup
Zwykle stosowana dawka u niemowląt i dzieci z pseudokrupem to 2 mg budezonidu podane w postaci nebulizacji. Można podać tę dawkę w całości lub podzielić ją na dwie i podać dwie dawki po 1 mg w odstępie 30 minut. Ten sposób dawkowania może być powtarzany co 12 godzin, maksymalnie do 36 godzin lub do uzyskania poprawy stanu klinicznego.

Zaostrzenia POChP
Na podstawie ograniczonych danych z badań klinicznych zalecana dawka produktu Nebbud, zawiesina do nebulizacji wynosi od 4 do 8 mg na dobę, podzielona na 2 do 4 podań. Leczenie należy provadzić aż do uzyskania poprawy stanu klinicznego, przy czym nie zaleca się leczenia dłuższego niż przez 10 dni.

Podział dawek i mieszalność
Nebbud w postaci zawiesiny do nebulizacji może być mieszany z 0,9% roztworem chlorku sodu lub z innymi roztworami do nebulizacji terbutaliny, salbutamolu, fenoterolu, acetylocysteiny, kromoglikanu disodowego bądź bromku ipratropiowego.

Całkowita objętość zawiesiny znajdująca się w plastikowym pojemniku (ampulce) może być dzielona w celu uzyskania odpowiedniej dawki. Ampulka jest oznakowana poziomą linią przerywaną. Po odwróceniu ampulki zamknięciem do dołu linia ta oznacza objętość 1 ml. Jeśli ma być użyty tylko 1 ml, należy usunąć płyn znajdujący się nad linią wskaźnikową. Otwarty pojemnik plastikowy należy zawsze przechowywać w folii laminowanej, w oryginalnym opakowaniu.
Zawartość otwartej ampulki nadaje się do użycia w ciągu 12 godzin.

Zalecane dawkowanie

Dawka (mg)	Nebbud, zawiesina do nebulizacji 0,5 mg/ml (1 mg/2 ml) Objętość (ml)
0,25	–
0,5	1
0,75	–
1,0	2
1,5	3
2,0	4

Jeśli konieczne jest zwiększenie działania leczniczego, szczególnie u pacjentów, u których nie występuje nadmierne wydzielanie śluzu w drogach oddechowych, zaleca się raczej zwiększenie dawki budezonidu niż leczenie skojarzone z glikokortykosteroidami doustnymi, ze względu na mniejsze ryzyko wystąpienia działania ogólnoustrojowego.

Przewlekle zapalenie zatok z polipami nosa
Zwykle stosowana dawka u dorosłych wynosi 1 mg produktu Nebbud podawane co 12 godzin przez okres 14 dni.
Nebbud w postaci zawiesiny do nebulizacji powinien zostać podany przy użyciu odpowiedniego nebulizatora przeznaczonego do nebulizacji pulsacyjnej zatokowej np. PARI SINUS2 zgodnie z Instrukcją użytkowania dołączoną do nebulizatora.

Nebulizacja zatokowa aerozolem pulsacyjnym różni się od regularnej nebulizacji wziewnej standardowym nebulizatorem pneumatycznym czy siateczkowym. Przed zastosowaniem pacjent powinien upewnić się, że stosuje właściwe urządzenie. Wytwarzany w trakcie nebulizacji aerozol powinien dostawać się wyłącznie do zatok przynosowych. Stąd potrzeba zastosowania urządzenia wytwarzającego aerozol pulsacyjny przystosowanego do nebulizacji zatokowej.

Sposób podawania

Zalecenia dotyczące stosowania produktu Nebbud w postaci zawiesiny do nebulizacji
Nebbud w postaci zawiesiny do nebulizacji należy podawać za pomocą odpowiedniego nebulizatora.
Nebulizatory ultradźwiękowe nie są odpowiednie do podawania produktu Nebbud.
Dawka budezonióu podawana pacjentowi różni się w zależności od zastosowanego urządzenia. Czas nebulizacji oraz dostarczona dawka leku zależą od szybkości przepływu, pojemności komory nebulizatora i objętości napełnienia. Nebbud w postaci zawiesiny do nebulizacji przeznaczony jest do stosowania w nebulizatorze dyszowym wyposażonym w ustnik lub odpowiednią maskę na twarz (np. w badaniach klinicznych ten produkt podawano przez nebulizator Pari LC Jet Plus).

Nebulizator powinien być połączony do kompresora o odpowiednim przepływie powietrza wynoszącym 6 – 8 l/min, a objętość napełnienia powinna wynosić 2 – 4 ml.
W przypadku utrzymywania się nieprzyjemnego uczucia zatykania nosa, bólu ucha zabieg należy przerwać. Nie należy stosować w trakcie infekcji kataralnej.

Nebbud w postaci zawiesiny do nebulizacji może być także podawany w odpowiednim nebulizatorze siateczkowym (badania przeprowadzono in vitro m.in. przy użyciu impaktora kaskadowego NGI z aerozolem generowanym z urządzenia Philips InnoSpire Go).

W leczeniu przewlekłego zapalenia zatok z polipami nosa produkt Nebbud należy podawać za pomocą odpowiedniego nebulizatora przeznaczonego do nebulizacji zatokowej pulsacyjnej (badania kliniczne i in vitro przeprowadzone były przy użyciu nebulizatora PARI SINUS2).

Instrukcja stosowania produktu:

• Przygotować nebulizator do użycia zgodnie z zaleceniami producenta.
• Oddzielić ampulkę z oznaczonego paska przez przekręcenie i pociągnięcie.
• Delikatnie wstrząsnąć ampulką.
• Trzymając ampulkę pionowo do góry odkręcić zamknięcie.
• Ampulka oznaczona jest linią przerywaną wskazującą objętość 1 ml, jeżeli pojemnik odwróci się do góry dnem. Jeżeli ma być użyta objętość tylko 1 ml należy opróżnić zawartość pojemnika do poziomu linii wskaźnikowej. Otwarty pojemnik plastikowy należy przechowywać w folii, w oryginalnym opakowaniu.
• Zawartość plastikowego pojemnika jednostkowego nadaje się do użycia w ciągu 12 godzin od jego otwarcia.
• Wycisnąć odpowiednią ilość zawiesiny z ampulki do komory nebulizatora.
• Użyć nebulizatora zgodnie z zaleceniami producenta.
• Komorę nebulizatora umyć i wysuszyć. Komorę nebulizatora oraz ustnik lub maskę na twarz należy umyć w gorącej wodzie z dodatkiem łagodnego detergentu. Starannie wypłukać i wysuszyć podłączając komorę nebulizatora do wlotu sprężonego powietrza lub kompresora.
• Pacjentów należy poinstruować, aby po zakończeniu inhalacji zalecanej dawki przepłukiwali jamę ustną wodą w celu zmniejszenia ryzyka kandydozy jamy ustnej i gardła.
• Pacjentów stosujących maskę na twarz należy poinstruować, aby po zakończeniu inhalacji myli twarz wodą w celu uniknięcia podraŜnień.

WaŜnel Pacjentów naleŜy poinstruować, aby:

• uwaŜnie przeczytali zalecenia dotyczące stosowania znajdujące się w Ulotce dla Pacjenta dołączonej do każdego opakowania produktu do nebulizacji;
• przygotowali nebulizator do użycia zgodnie z zaleceniami producenta;
• przepłukiwali jamę ustną wodą po zakończeniu inhalacji zalecanej dawki w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia pleśniawek jamy ustnej i gardła (kandydozy);
• w przypadku stosowania maski na twarz, myli twarz po zakończeniu inhalacji w celu uniknięcia podraŜnień.

Pacjentów naleŜy poinformować, Ŝe nebulizatory ultradźwiękowe nie są odpowiednie do podawania budezonidu w postaci zawiesiny do nebulizacji i nie są do tego zalecane.

4.3 Przeciwwskazania

NadwraŜliwość na budezonid lub na którakolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeŜenia i środki ostroŜności dotyczące stosowania

Nebbud nie jest odpowiedni do leczenia nagle występujących trudności w oddychaniu, w tym ostrych napadów astmy, w których wymagane jest zastosowanie krótko działających leków rozszerzających oskrzela w postaci inhalacji.
NaleŜy zachować szczególną ostroŜność u pacjentów z czynną lub nieaktywną gruźlicą płuc oraz u pacjentów z grzybiczymi lub wirusowymi zakaŜeniami dróg oddechowych. Podczas stosowania wziewnych glikokortykosteroidów wystąpić mogą zakażenia grzybicze w obrębie jamy ustnej.
W przypadku takiego zakażenia może być konieczne zastosowanie odpowiedniego leczenia przeciwgrzybiczego, a u niektórych pacjentów przerwanie stosowania glikokortykosteroidów wziewnych (patrz punkt 4.2).

Pacjenci niestosujący steroidów:
Działanie lecznicze uzyskuje się na ogół w ciągu 10 dni. U pacjentów, u których występuje nadmierne wydzielanie śluzu w oskrzelach można na początku podawać dodatkowo przez krótki okres (około dwóch tygodni) doustne glikokortykosteroidy. Po zakończeniu podawania glikokortykosteroidu doustnego podawanie samego produktu Nebbud w postaci zawiesiny do nebulizacji powinno być wystarczające.

Pacjenci stosujący steroidy:
Zmiana leczenia z doustnych kortykosteroidów na kortykosteroidy wziewne patrz punkt 4.2.
Przed rozpoczęciem zmiany leczenia glikokortykosteroidami doustnymi na leczenie budezonidem w postaci zawiesiny do nebulizacji, pacjent powinien być we względnie stabilnym stanie. Nebbud w postaci zawiesiny do nebulizacji podaje się wówczas w skojarzeniu z dotychczas stosowaną dawką steroidów przez około 10 dni. Po tym okresie dawkę steroidu doustnego należy stopniowo zmniejszać (np. o 2,5 mg prednizolonu lub równoważną dawkę odpowiednika na miesiąc) do możliwie najmniejszej dawki. W wielu przypadkach możliwe jest całkowite zastąpienie doustnego glikokortykosteroidu budezonidem w postaci zawiesiny do nebulizacji.

Podczas zmiany leczenia doustnymi glikokortykosteroidami na leczenie produktem Nebbud w postaci zawiesiny do nebulizacji, ogólnoustrojowe działanie kortykosteroidu jest zazwyczaj słabsze, co może powodować występowanie objawów alergicznych lub zapalenia stawów, takich jak zapalenie błony śluzowej nosa, wyprysk oraz bóle mięśni i stawów. Należy wówczas zastosować odpowiednie leczenie tych objawów. W rzadkich przypadkach, wystąpienie takich objawów, jak zmęczenie, ból głowy, nudności i wymioty, może wskazywać na niewystarczającą aktywność glikokortykosteroidową. W takich przypadkach może być konieczne okresowe zwiększenie dawki glikokortykosteroidów doustnych.

Tak jak podczas stosowania innych leków wziewnych, po podaniu produktu może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli z nasileniem świszczącego oddechu bezpośrednio po zastosowaniu dawki produktu. Jeśli to nastąpi, natychmiast należy odstawić wziewny budezonid, ponownie ocenić sposób leczenia i w razie konieczności zastąpić je innym.
Pacjenci, u których było konieczne doraźne leczenie dużymi dawkami glikokortykosteroidów lub długotrwale leczenie największymi zalecanymi dawkami wziewnych glikokortykosteroidów, również należą do grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia niewydolności kory nadnerczy, kiedy są narażeni na ciężkie sytuacje stresowe.

Należy rozważyć dodatkowe ogólnoustrojowe leczenie glikokortykosteroidami w okresach stresu lub podczas planowanych zabiegów chirurgicznych.

Glikokortykosteroidy wziewne mogą powodować działania ogólnoustrojowe, szczególnie w przypadku przyjmowania dużych dawek przez długi okres. Prawdopodobieństwo wystąpienia tych działań jest mniejsze niż w przypadku stosowania glikokortykosteroidów doustnych. Możliwe działania ogólnoustrojowe to: zespół Cushinga, cushingoidalne rysy twarzy, zahamowanie czynności nadnerczy, spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćma, jaskra oraz rzadziej zaburzenia psychiczne lub zmiany zachowania, w tym nadpobudliwość psychoruchowa, zaburzenia snu, lęk, depresja lub agresja (szczególnie u dzieci). W związku z tym, ważne jest zmniejszenie dawki glikokortykosteroidu wziewnego do najmniejszej dawki zapewniającej skuteczną kontrolę astmy.

Wpływ na wzrost
Zaleca się regularne kontrolowanie wzrostu dzieci długotrwale leczonych glikokortykosteroidami wziewnymi. W przypadku spowolnienia wzrostu należy zweryfikować sposób leczenia w celu obniżenia dawki wziewnych glikokortykosteroidów. Przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu leczenia należy dokładnie rozważyć korzyści wynikające ze stosowania glikokortykosteroidu i ryzyko związane ze spowolnieniem wzrostu. Ponadto, należy rozważyć skierowanie pacjenta do pulmonologa dziecięcego.

Zapalenie płuc u pacjentów z POChP
U pacjentów z POChP otrzymujących wziewne kortykosteroidy zaobserwowano zwiększenie częstości występowania zapalenia płuc, w tym zapalenia płuc wymagającego hospitalizacji. Istnieją pewne dowody na zwiększone ryzyko wystąpienia zapalenia płuc wraz ze zwiększeniem dawki steroidów, ale nie zostało to jednoznacznie wykazane we wszystkich badaniach.
Nie ma jednoznacznych dowodów klinicznych na różnice między produktami zawierającymi wziewne kortykosteroidy, dotyczące stopnia ryzyka występowania zapalenia płuc.
Lekarze powinni szczególnie wnikliwie obserwować pacjentów z POChP, czy nie rozwija się u nich zapalenie płuc, ponieważ kliniczne objawy takich zakażeń oraz zaostrzenia POChP często się nakładają.
Do czynników ryzyka zapalenia płuc u pacjentów z POChP należą aktualne palenie tytoniu, starszy wiek, niski wskaźnik masy ciała (BMI) i ciężka postać POChP.

Zaburzenia widzenia
Zaburzenie widzenia może wystąpić w wyniku ogólnoustrojowego i miejscowego stosowania kortykosteroidów. Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy rozważyć skierowanie go do okulisty w celu ustalenia możliwych przyczyn, do których może należeć zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, takie jak centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), którą notowano po ogólnoustrojowym i miejscowym stosowaniu kortykosteroidów.

Nebbud nie jest przeznaczony do szybkiego łagodzenia ostrych napadów astmy, w których wymagane jest podanie krótko działającego leku rozszerzającego oskrzela. W przypadku, gdy krótko działający lek rozszerzający oskrzela okaże się nieskuteczny lub konieczne będzie zastosowanie większej niż zwykle liczby inhalacji, pacjent powinien zwrócić się do lekarza. W takiej sytuacji należy rozważyć zmianę leczenia, np. poprzez zwiększenie dawek budezonidu wziewnego lub wprowadzenie do leczenia długo działającego beta-mimetyku, lub okresowe zastosowanie doustnego glikokortykosteroidu.

Osłabiona czynność wątroby może wpływać na eliminację glikokortykosteroidów powodując zmniejszenie szybkości eliminacji i zwiększenie ekspozycji ogólnoustrojowej. Należy ostrzec pacjenta o możliwym wystąpieniu ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Jednakże klirens osoczowy po dożylnym podaniu dawki budezonidu u pacjentów z marskością wątroby był zbliżony do występującego u pacjentów zdrowych. Po doustnym zastosowaniu dostępność ogólnoustrojowa budezonidu zwiększała się z powodu osłabionej czynności wątroby w wyniku zmniejszonego metabolizmu pierwszego przejścia. Znaczenie kliniczne tej obserwacji w odniesieniu do podawania produktu Nebbud w postaci zawiesiny do nebulizacji nie jest znane, gdyż brak jest danych dotyczących budezonidu wziewnego. Należy jednak oczekiwać zwiększonego stężenia w osoczu i, w związku z tym, zwiększonego ryzyka ogólnoustrojowych działań niepożądanych.

Badania in vivo wykazały, iż doustne podanie ketokonazolu i itrakonazolu (znanych inhibitorów aktywności CYP3A4 w wątrobie i błonie śluzowej jelit) powoduje zwiększenie ekspozycji ogólnoustrojowej na budezonid. Należy unikać jednoczesnego podawania budezonidu z ketokonazolem, itrakonazolem, inhibitorami proteazy HIV lub innymi silnymi inhibitorami CYP3A4 (patrz punkt 4.5). Jeśli nie jest to możliwe, przerwa między podawaniem wchodzących w interakcje leków powinna być jak najdłuższa. Należy również rozważyć zmniejszenie dawki budezonidu (patrz punkt 4.5).

Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z czynną lub nieaktywną gruźlicą płuc, oraz u pacjentów z zakażeniem grzybiczym lub wirusową infekcją dróg oddechowych.

Pacjentom należy zalecić, aby:

• przepłukiwali jamę ustną wodą po zakończeniu inhalacji zalecanej dawki w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia pleśniawek jamy ustnej i gardła;
• w przypadku stosowania maski na twarz, myli twarz po zakończeniu inhalacji w celu uniknięcia podrażnień skóry;
• myli i przechowywali nebulizator zgodnie z zaleceniami producenta; komorę nebulizatora należy myć po każdym użyciu; komorę nebulizatora oraz ustnik lub maskę na twarz należy myć w gorącej wodzie z dodatkiem łagodnego detergentu; starannie wypłukać i wysuszyć podłączając komorę nebulizatora do wlotu sprężonego powietrza lub kompresora.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Metabolizm budezonidu przebiega głównie z udziałem CYP3A4. Inhibitory tego enzymu, np. ketokonazol i itrakonazol oraz inhibitory proteazy HIV mogą zatem kilkukrotnie zwiększać działanie ogólnoustrojowe budezonidu (patrz punkt 4.4 i punkt 5.2). Ponieważ nie ma danych umożliwiających dostosowanie dawek, należy unikać jednoczesnego stosowania tych leków. Jeśli nie jest to możliwe, przerwa między przyjmowaniem poszczególnych leków powinna być możliwie jak najdłuższa, należy również rozważyć zmniejszenie dawki budezonidu. Inne silne inhibitory CYP3A4, takie jak cyklosporyna, etynyloestradiol i troleandomycyna, również mogą znacząco zwiększać stężenie budezonidu w osoczu.

Ograniczone dane dotyczące interakcji wziewnego budezonidu w dużej dawce wskazują, że znaczne zwiększenie stężenia w osoczu (średnio cztery razy) może wystąpić, jeśli itrakonazol w dawce 200 mg raz na dobę jest podawany jednocześnie z wziewnym budezonidem (pojedyncza dawka 1000 µg).

Zwiększone stężenie w osoczu i nasilone działanie glikokortykosteroidów było obserwowane u kobiet leczonych estrogenami i steroidami antykoncepcyjnymi. Nie obserwowano takiego działania podczas jednoczesnego przyjmowania budezonidu i małych dawek doustnych środków antykoncepcyjnych.
Inne silne inhibitory CYP3A4, takie jak erytromycyna i klarytromycyna mogą również znacząco zwiększać stężenie budezonidu w osoczu. Jednoczesne podawanie cymetydyny może prowadzić do nieznacznego zwiększenia stężenie budezonidu w osoczu, które jest zazwyczaj nieistotne klinicznie.

Jednoczesne podawanie z cymetydyną może nieznacznie zwiększać stężenie budezonidu w osoczu, nie ma to jednak na ogół znaczenia klinicznego.

Jednoczesne stosowanie budezonidu ze steroidami o działaniu ogólnoustrojowym lub podawanymi donosowo prowadzi do addytywnego działania hamującego czynność nadnerczy.

Spodziewane jest, że jednoczesne podawanie inhibitorów CYP3A4, w tym produktów zawierających kobicystat, zwiększy ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych. Należy unikać łączenia leków, chyba że korzyść przewyższa zwiększone ryzyko ogólnoustrojowych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem glikokortykosteroidów; w takim przypadku pacjenta należy obserwować w celu wykrycia ogólnoustrojowych działań glikokortykosteroidów.

Ze względu na możliwe zahamowanie czynności kory nadnerczy, test stymulacji ACTH wykonywany w celu wykrycia niedoczynności przysadki może wskazywać fałszywe wyniki (małe wartości).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża
Większość wyników prospektywnych badań epidemiologicznych i doświadczenie uzyskane po wprowadzeniu produktu do obrotu na świecie nie wykazują niepożądanego wpływu na zdrowie płodu lub noworodka, jeśli budezonid stosowany był w postaci inhalacji w czasie ciąży. Ważne jest zarówno dla płodu jak i dla matki utrzymanie odpowiedniego leczenia astmy podczas ciąży. Podobnie jak w przypadku innych leków, budezonid można stosować w ciąży jedynie wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne. W przypadku stosowania dużych dawek glikokortykosteroidów w czasie ciąży należy monitorować rozwój płodu.

Karmienie piersią
Budezonid przenika do mleka kobiecego. Jednakże w dawkach terapeutycznych nie oczekuje się szkodliwego wpływu na dziecko. Budezonid można stosować w okresie karmienia piersią.

Płodność
Nie ma danych dotyczących wpływu budezonidu na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Budezonid nie wpływa lub wpływa w nieistotnym stopniu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane zgłaszane podczas stosowania budezonidu w postaci zawiesiny do nebulizacji są na ogół łagodne i przemijające. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi są kandydoza jamy ustnej i gardła, chrypka oraz podrażnienie gardła. Te działania niepożądane można zminimalizować przez płukanie jamy ustnej wodą po inhalacji. W przypadku stosowania maski na twarz może wystąpić podrażnienie skóry twarzy. Można tego uniknąć przez umycie twarzy po inhalacji.

Częstość występowania działań niepożądanych określono jako: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia układu immunologicznego
Niezbyt często: reakcje nadwrażliwości (np. wysypka, pokrzywka, świąd, obrzęk naczynioruchowy).
Bardzo rzadko: reakcje anafilaktyczne.

Zaburzenia metaboliczne i odżywiania
Bardzo rzadko: zahamowanie czynności kory nadnerczy, zahamowanie wzrostu u dzieci i młodzieży.

Zaburzenia psychiczne
Bardzo rzadko: depresja, zaburzenia zachowania (głównie u dzieci).

Zaburzenia układu nerwowego
Często: ból głowy.

Zaburzenia oka
Bardzo rzadko: zaćma, jaskra.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Często: chrypka, podrażnienie gardła, kaszel.
Niezbyt często: paradoksalny skurcz oskrzeli.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: zasinienie skóry, podrażnienie skóry twarzy w przypadku stosowania maski na twarz.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: kandydoza jamy ustnej i gardła.

Podczas stosowania wziewnych glikokortykosteroidów mogą wystąpić ogólnoustrojowe działania niepożądane, szczególnie w przypadku stosowania dużych dawek przez długi okres. Działania te są znacznie rzadsze i mniej nasilone niż w przypadku glikokortykosteroidów podawanych ogólnoustrojowo. Mogą one obejmować: zahamowanie czynności kory nadnerczy, spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćmę i jaskrę (patrz punkt 4.4).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu jest ważne, ponieważ pozwala na nieprzerwany monitoring stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

4.9 Przedawkowanie

Ostre przedawkowanie wziewnego budezonidu nie stanowi zagrożenia dla życia. W przypadku długotrwałego stosowania dawek znacznie przekraczających zalecane może wystąpić objawowe zahamowanie czynności kory nadnerczy. W takich przypadkach należy stopniowo zmniejszać dawkę budezonidu zgodnie z zaleceniami dotyczącymi odstawiania doustnych glikokortykosteroidów. Budezonid jest dobrze tolerowany w przypadku przedawkowania. W przypadku długotrwałego stosowania dawek znacznie przekraczających zalecane może wystąpić objawowe zahamowanie czynności kory nadnerczy. W takich przypadkach należy stopniowo zmniejszać dawkę budezonidu zgodnie z zaleceniami dotyczącymi odstawiania doustnych glikokortykosteroidów. W przypadku ostrego przedawkowania nie jest wymagane żadne specyficzne leczenie.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: kortykosteroidy do stosowania ogólnoustrojowego, glikokortykosteroidy, kod ATC: H02AB09.

Budezonid jest glikokortykosteroidem o silnym miejscowym działaniu przeciwzapalnym i słabym działaniu ogólnoustrojowym. W badaniach in vitro stwierdzono, że budezonid ma bardzo wysokie powinowactwo do receptora glikokortykosteroidowego. Działanie przeciwzapalne budezonidu jest około 15 razy silniejsze niż działania deksametazonu i około 6 razy silniejsze niż prednizolonu. Budezonid nie wykazuje działania mineralokortykoidowego.

W badaniach klinicznych wykazano, że budezonid zmniejsza częstość występowania zaostrzeń astmy i poprawia czynność płuc u pacjentów z astmą. Wykazano, że stosowany w dawce 400 mikrogramów na dobę będzie miał podobną skuteczność jak flutykazon w dawce 200 mikrogramów na dobę. Wykazano, że stosowany w dawce 800 mikrogramów na dobę będzie miał podobną skuteczność jak budezonid w dawce 800 mikrogramów na dobę podawany za pomocą inhalatora proszkowego.

Wykazano, że stosowanie budezonidu w postaci zawiesiny do nebulizacji u niemowląt i dzieci z pseudokrupem zmniejsza nasilenie objawów choroby i zapobiega hospitalizacji.

Wykazano, że stosowanie budezonidu w postaci zawiesiny do nebulizacji u pacjentów z zaostrzeniem POChP zmniejsza częstość występowania zaostrzeń i poprawia czynność płuc.

Wykazano, że stosowanie budezonidu w postaci zawiesiny do nebulizacji u pacjentów z przewlekłym zapaleniem zatok z polipami nosa zmniejsza nasilenie objawów choroby i poprawia jakość życia.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie
Budezonid jest szybko wchłaniany po podaniu wziewnym. Maksymalne stężenie w osoczu osiąga w ciągu 10-30 minut po podaniu. Dostępność ogólnoustrojowa po podaniu wziewnym wynosi około 39% podanej dawki. Dostępność ogólnoustrojowa po podaniu doustnym wynosi około 11% podanej dawki, co wskazuje na znaczny metabolizm pierwszego przejścia w wątrobie.

Dystrybucja
Budezonid wiąże się z białkami osocza w około 85-90%. Objętość dystrybucji wynosi około 3 l/kg.

Metabolizm
Budezonid jest metabolizowany głównie w wątrobie przez izoenzym CYP3A4 cytochromu P450. Głównymi metabolitami są 6β-hydroksybudezonid i 16α-hydroksyprednizolon, które mają mniej niż 1% aktywności glikokortykosteroidowej budezonidu.

Eliminacja
Budezonid jest eliminowany głównie z moczem w postaci metabolitów. Klirens wynosi około 1,2 l/min, a okres półtrwania około 2-3 godzin.

Zależność farmakokinetyki od wieku
Farmakokinetyka budezonidu u dzieci i osób w podeszłym wieku nie była badana.

Zależność farmakokinetyki od płci
Nie stwierdzono istotnych różnic w farmakokinetyce budezonidu między mężczyznami i kobietami.

Zależność farmakokinetyki od rasy
Nie stwierdzono istotnych różnic w farmakokinetyce budezonidu między różnymi grupami rasowymi.

Zależność farmakokinetyki od czynności wątroby
U pacjentów z marskością wątroby stwierdzono zwiększenie dostępności ogólnoustrojowej budezonidu po podaniu doustnym, co jest prawdopodobnie spowodowane zmniejszeniem metabolizmu pierwszego przejścia w wątrobie. Znaczenie kliniczne tej obserwacji w odniesieniu do podawania wziewnego nie jest znane.

Zależność farmakokinetyki od czynności nerek
Nie badano farmakokinetyki budezonidu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Jednakże, ponieważ budezonid jest eliminowany głównie przez metabolizm, nie oczekuje się, aby zaburzenia czynności nerek miały istotny wpływ na farmakokinetykę budezonidu.

5.3 Dane przedkliniczne

Dane przedkliniczne nie ujawniły szczególnego zagrożenia dla ludzi, opartego na konwencjonalnych badaniach bezpieczeństwa farmakologicznego, toksyczności po podaniu pojedynczej dawki, toksyczności po podaniu powtarzanych dawek, genotoksyczności i potencjału rakotwórczego.

W badaniach na zwierzętach stwierdzono, że budezonid ma działanie teratogenne przy wysokich dawkach. Jednakże, w badaniach klinicznych u ludzi nie stwierdzono zwiększonego ryzyka wad wrodzonych u dzieci matek leczonych budezonidem w czasie ciąży.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

• Disodu edetynian
• Sodu chlorek
• Polisorbat 80
• Kwas cytrynowy jednowodny
• Sodu cytrynian
• Woda do wstrzykiwań

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie stwierdzono niezgodności farmaceutycznych.

6.3 Okres ważności

3 lata.
Po otwarciu ampulki, zawartość należy zużyć w ciągu 12 godzin.

6.4 Specjalne ostrzeżenia dotyczące przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Nie zamrażać.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Opakowanie zawiera 20 lub 60 amputek z polietylenu o niskiej gęstości, zamkniętych folią laminowaną.
Wielkości opakowań: 20 lub 60 amputek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Instrukcja stosowania i postępowania

Nebbud w postaci zawiesiny do nebulizacji jest przeznaczony do stosowania w nebulizatorze. Nie należy stosować nebulizatorów ultradźwiękowych.
Przed użyciem należy delikatnie wstrząsnąć ampulką.
Po otwarciu ampulki, zawartość należy zużyć w ciągu 12 godzin.
Należy postępować zgodnie z instrukcją użytkowania nebulizatora.
Po inhalacji należy przepłukać jamę ustną wodą.
W przypadku stosowania maski na twarz, po inhalacji należy umyć twarz wodą.
Nebulizator należy czyścić i konserwować zgodnie z instrukcją producenta.

7. POSIADACZ POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Orion Corporation
Orionintie 1
FI-02200 Espoo
Finlandia

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Nebbud, 0,5 mg/ml, zawiesina do nebulizacji
EU/1/02/213/001-002

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA ODNOWIENIA POZWOLENIA

Data pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 21 lutego 2002 r.
Data odnowienia pozwolenia: 21 lutego 2007 r.

10. DATA ZAWIADOMIENIA O TEKŚCIE CHARAKTERYSTYKI

25 stycznia 2024 r.