Falcimar, Tabletki powlekane

Ulotka: Falcimar, Tabletki powlekane

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Falcimar, 250 mg + 100 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka produktu leczniczego Falcimar zawiera 250 mg atowakwonu i 100 mg proguaniłu chlorowodorku.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana.

Różowobrązowe do brązowych, dwustronnie wypukłe tabletki powlekane z wytłoczonym oznaczeniem „404” na jednej stronie i wytłoczonym oznaczeniem „G” na drugiej.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Falcimar jest produktem leczniczym złożonym zawierającym określone dawki atowakwonu i proguaniłu chlorowodorku, który działa schizontobójczo na znajdujące się we krwi oraz wątrobie schizonty Plasmodium falciparum – pierwotniaka wywołującego malariae.

Falcimar jest stosowany w:

• profilaktyce malarii spowodowanej przez pierwotniaka Plasmodium falciparum u osób dorosłych i dzieci o masie ciała ponad 40 kg.
• leczeniu ostrej, niepowikłanej malarii spowodowanej przez pierwotniaka Plasmodium falciparum u osób dorosłych i dzieci o masie ciała 11 kg lub większej.

Ze względu na to, że Falcimar jest skuteczny w zarazeniach spowodowanych przez wrażliwe i oporne na inne leki szczepy P. falciparum, szczególnie zaleca się go w profilaktyce i leczeniu malarii spowodowanej przez szczepy P. falciparum oporne na inne leki przeciwmalaryczne.

Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne i lokalne informacje dotyczące częstości występowania oporności na leki przeciwmalaryczne. Oficjalne wytyczne zawierają zazwyczaj wskazówki przygotowane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) i organy opieki zdrowotnej.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Profilaktyka:

Profilaktyka powinna:

• zostać rozpoczęta od 24 do 48 godzin przed dotarciem na rejon endemiczny malarii,
• być kontynuowana w trakcie pobytu,
• trwać przez kolejne 7 dni od opuszczenia rejonu.

Bezpieczeństwo i skuteczność działania produktu leczniczego Falcimar na częściowo odpornych mieszkańców rejonów endemicznych zostały ustalone w badaniach trwających do 12 miesięcy. W przypadku osób nieodpornych, średni czas ekspozycji na działanie produktu w badaniach klinicznych trwał 27 dni.

• Osoby dorosłe i młodzieży o masie ciała większej niż 40 kg: Jedna tabletka produktu leczniczego Falcimar dziennie.

Tabletki produktu leczniczego Falcimar 250 mg /100 mg nie są zalecane w profilaktyce malarii u osób o masie ciała mniejszej niż 40 kg.

Leczenie:

• Osoby dorosłe: Cztery tabletki produktu leczniczego Falcimar przyjmowane w pojedynczej dawce dobowej przez trzy kolejne dni.
• Dzieci o masie ciała 11 kg lub większej:
  • ≥ 11 do < 21 kg masy ciała: Jedna tabletka codziennie przez trzy kolejne dni.
  • ≥ 21 do < 31 kg masy ciała: Dwie tabletki w pojedynczej dawce dobowej przez trzy kolejne dni.
  • ≥ 31 do ≤ 40 kg masy ciała: Trzy tabletki w pojedynczej dawce dobowej przez trzy kolejne dni.
  • > 40 kg masy ciała: Dawka jak u osób dorosłych.

Osoby w podeszłym wieku
Badania farmakokinetyczne wskazują, że u osób w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawkowania (patrz punkt 5.2).

Zaburzenia czynności wątroby
Badania farmakokinetyczne wskazują, że u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby dostosowywanie dawek nie jest konieczne. Mimo że nie przeprowadzono badań u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, nie przewiduje się specjalnych środków ostrożności lub dostosowania dawkowania (patrz punkt 5.2).

Niewydolność nerek
Badania farmakokinetyczne wskazują, że u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek, dostosowanie dawek nie jest konieczne. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) w leczeniu ostrej gorączki powodowanej przez P. falciparum, zaleca się stosowanie leków alternatywnych do produktu leczniczego Falcimar (patrz punkty 4.4 i 5.2). Aby dowiedzieć się więcej o profilaktyce malarii (P. falciparum) u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek – patrz punkt 4.3.

Sposób podawania
Dawkę dobową należy przyjmować każdego dnia o tej samej porze z pokarmem lub napojem mlecznym (w celu zapewnienia maksymalnej absorpcji).

Nie należy kruszyć tabletek.

Jeśli pacjenci w danym okresie nie tolerują pokarmu, to należy podać im Falcimar, lecz działanie ogólnoustrojowe atowakwonu będzie wówczas zmniejszone. W przypadku wymiotów, w ciągu godziny po podaniu produktu dawkę należy powtórzyć.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Falcimar jest przeciwwskazany w profilaktyce malarii (P. falciparum) u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml / min).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Jeżeli w profilaktyce lub leczeniu malarii osoby przyjmujące Falcimar wymiotują w ciągu godziny po przyjęciu dawki, powinna ona zostać przyjęta ponownie. W przypadku biegunki zaleca się kontynuowanie normalnego dawkowania. U osób z biegunką lub wymiotami wchłanianie atowakwonu może być słabsze, przy czym zaburzenia te nie miały związku z jego mniejszą skutecznością w badaniach klinicznych dotyczących profilaktyki malarii. Jednakże podobnie jak w przypadku innych leków przeciwmalarycznych, pacjentom u których wystąpiła biegunka lub wymioty należy zalecić kontynuowanie stosowania metod zapobiegania malarii, a mianowicie stosowanie środków ochrony osobistej (środków odstraszających czy moskitier do zawieszenia nad łóżkiem).

U pacjentów z ostrą malarią i towarzyszącą biegunką lub wymiotami, należy rozważyć terapię alternatywną. Jeśli w leczeniu malarii u tych pacjentów jest stosowany Falcimar, należy uważnie monitorować parazytenię i stan kliniczny pacjenta.

Działanie produktu leczniczego Falcimar nie zostało sprawdzone w leczeniu malarii mózgowej ani innych ciężkich objawów powikłanej malarii, w tym hiperparazytemii, obrzęku płuc lub niewydolności nerek.

Od czasu do czasu u pacjentów przyjmujących Falcimar zgłaszano silne reakcje alergiczne (w tym anafilaksję). Jeśli u pacjentów wystąpi reakcja alergiczna (patrz punkt 4.8), należy natychmiast przerwać podawanie produktu leczniczego Falcimar i rozpocząć stosowne leczenie.

Wykazano, że Falcimar nie działa na hipnozoity Plasmodium vivax, ponieważ nawrót pasożyta zdarzał się nagminnie gdy malaria (P. vivax) była leczona wyłącznie tym produktem. Podróżujący silnie narażeni na obecność pasożytów P. vivax lub P. ovale, a także inne osoby zakażone przez jednego z tych pasożytów, wymagają dodatkowego leczenia lekiem działającym na hipnozoity.

W przypadku zakażeń wywołanych przez P. falciparum po zakończeniu leczenia produktem leczniczym Falcimar lub gdy stosowanie tego produktu w profilaktyce było nieskuteczne, pacjenci powinni być leczeni różnymi lekami schizontobójczymi, ponieważ takie zdarzenia mogą świadczyć o oporności pasożyta.

Należy ściśle monitorować parazytenię u pacjentów przyjmujących jednocześnie tetracyklinę (patrz punkt 4.5).

W miarę możliwości należy unikać jednoczesnego stosowania produktu leczniczego Falcimar i efawirenz lub wzmocnionych inhibitorów proteazy (patrz punkt 4.5).

Nie zaleca się jednoczesnego przyjmowania produktu leczniczego Falcimar z rytampicyną lub ryfabutyną (patrz punkt 4.5).

Nie zaleca się również jednoczesnego stosowania metoklopramidu. Należy zastosować wówczas inne leczenie przeciwwymiotne (patrz punkt 4.5).

Zaleca się zachowywanie ostrożności podczas wprowadzania lub wycofywania profilaktyki malarycznej, lub podczas leczenia pacjentów produktem leczniczym Falcimar w trakcie ciągłego leczenia warfaryna i innymi lekami przeciwzakrzepowymi opartymi na kumarynie (patrz punkt 4.5).

Atowakwon może zwiększać stężenie etopozydu i jego metabolitu (patrz punkt 4.5).

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min), podczas leczenia ostrej malarii (P. falciparum) zaleca się alternatywy produkt dla produktu leczniczego Falcimar (patrz punkty 4.2, 4.3 i 5.2).

Nie ustalono szczegółów dot. bezpieczeństwa i skuteczności produktu leczniczego Falcimar w profilaktyce malarii u pacjentów, o masie ciała mniejszej niż 40 kg lub w leczeniu malarii u dzieci, o masie ciała mniejszej niż 11 kg.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Jednoczesne stosowanie rytampicyny lub rytabutyny nie jest zalecane, ponieważ powoduje ono zmniejszenie stężenia atowakwonu w osoczu odpowiednio o około 50% i 34% (patrz punkt 4.4).

Jednoczesne leczenie metoklopramidem wiąże się ze znacznym spadkiem (około 50%) stężenia atowakwonu w osoczu (patrz punkt 4.4). Wówczas należy zastosować inne leczenie przeciwwymiotne.

W przypadku jednoczesnego stosowania efawirenzu lub wzmocnionych inhibitorów proteazy, obserwowany jest spadek stężenia atowakwonu do 75%. Należy unikać takiego skojarzenia leków, gdy tylko jest to możliwe (patrz punkt 4.4).

Proguanil może nasilać działanie warfaryny i innych leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny, co może prowadzić do zwiększenia ryzyka krwotoków. Mechanizm potencjalnej interakcji z lekami nie został ustalony. Należy zachować ostrożność podczas wprowadzania lub wycoływania profilaktyki malarycznej u pacjentów, lub podczas leczenia atowakwonem i proguaniłem w trakcie ciągłego leczenia doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi. Dawkowanie doustnych leków przeciwzakrzepowych w trakcie leczenia produktu leczniczego Falcimar lub po rezygnacji z niego (w oparciu o wyniki INR) może wymagać dostosowania.

Jednoczesne leczenie tetracykling było związane ze spadkiem stężenia atowakwonu w osoczu.

Jednoczesne podawanie atowakwonu i indynawiru powoduje spadek wartości Cmin indynawiru (spadek o 23%, 90% CI 8-35%). Należy zachować ostrożność przepisując atowakwon wraz z indynawirem, ze względu na możliwy spadek stężenia indynawiru.

Podczas jednoczesnego podawania atowakwonu w profilaktyce PCP, w dawkach 45 mg/kg mc. na dobę dzieciom (n=9) z ostrą białaczką limfoblastyczną stwierdzono zwiększenie stężenia (AUC) etopozydu w osoczu i jego metabolitu (pirokatechny) średnio o 8,6% (P=0,055) i 28,4% (P=0,031) (odpowiednio w porównaniu do jednoczesnego stosowania etopozydu i sulfametoksazolu z trimetopymem). Należy zachować ostrożność u pacjentów podejmujących jednoczesne leczenie etopozydem (patrz punkt 4.4).

Proguanil jest metabolizowany głównie przez enzym CYP2C19. Nie są znane żadne potencjalne interakcje farmakokinetyczne enzymu CYP2C19 (patrz punkt 5.2) z innymi substratami, inhibitorami (np. moklobemidem, fluwoksaminą) lub induktorami (np. artemizyną, karbamazeping).

Atowakwon silnie wiąże się z białkami (> 99%), lecz nie wypiera on innych silnie wiążych się z białkami leków in vitro, co wskazuje na to, że są mało prawdopodobne interakcje atowakwonu z takimi lekami.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża
Nie ustalono czy równoczesne stosowanie atowakwonu i chlorowodorku proguanilu u kobiet w ciąży jest bezpieczne. Nie jest również znane związane z tym ryzyko.
Badania na zwierzętach nie wykazały żadnych dowodów teratogenności takiego skojarzenia leków. Nie wykazano niepożądanego działania poszczególnych składników na przebieg ciąży lub rozwój zarodka/płodu (patrz punkt 5.3).
Należy unikać stosowania produktu leczniczego Falcimar w ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. W przypadku stosowania produktu leczniczego Falcimar w ciąży, należy podawać kwas foliowy.

Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy atowakwon i proguanil są wydzielane do mleka kobiecego. W badaniach na zwierzętach stwierdzono, że atowakwon i proguanil są wydzielane do mleka. Nie można wykluczyć ryzyka dla niemowląt karmionych piersią. Należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub przerwaniu/nie rozpoczynaniu leczenia produktem leczniczym Falcimar, uwzględniając korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Płodność
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy, należy zachować ostrożność.

4.8 Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi w profilaktyce malarii były bóle brzucha, ból głowy, nudności i biegunka. W leczeniu malarii najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były: kaszel, ból głowy, nudności, gorączka, ból brzucha, wymioty i biegunka.

Działania niepożądane zgłaszane w profilaktyce i leczeniu malarii wymieniono poniżej według klasy układów narządów MedDRA i częstości występowania. Częstość występowania zdefiniowano jako: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000) oraz częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Niezbyt często: niedokrwistość, leukopenia.
Rzadko: małopłytkowość.
Częstość nieznana: agranulocytoza, pancytopenia, aplazja szpiku kostnego.

Zaburzenia układu immunologicznego
Częstość nieznana: reakcje anafilaktyczne, reakcje alergiczne.

Zaburzenia psychiczne
Często: bezsenność, nieprawidłowe sny.
Niezbyt często: depresja, lęk.
Rzadko: omamy.

Zaburzenia układu nerwowego
Często: ból głowy, zawroty głowy.
Rzadko: drgawki.

Zaburzenia ucha i błędnika
Często: zawroty głowy.

Zaburzenia serca
Rzadko: wydłużenie odstępu QTc w zapisie EKG.

Zaburzenia naczyniowe
Niezbyt często: niedociśnienie.

Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: nudności, ból brzucha.
Często: wymioty, biegunka, niestrawność, wzdęcia, zaparcia.
Niezbyt często: zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, wrzodziejące zapalenie jamy ustnej.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Niezbyt często: zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych.
Rzadko: zapalenie wątroby, żółtaczka cholestatyczna.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: wysypka, świąd.
Niezbyt często: pokrzywka.
Rzadko: rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka, reakcja polekowa z eozynofilią i objawami układowymi (DRESS).

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Często: bóle mięśniowe.
Niezbyt często: bóle stawowe.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: gorączka, osłabienie, złe samopoczucie.
Niezbyt często: zmęczenie.

Badania diagnostyczne
Często: zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej (ALT).
Niezbyt często: zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej (AST).

4.9 Przedawkowanie

Objawy
Przedawkowanie produktu leczniczego Falcimar może skutkować nasileniem działań niepożądanych, w szczególności nudności, wymiotów, zawrotów głowy, bólów głowy, bólów brzucha, biegunki i bezsenności. Może również wystąpić zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych. Przedawkowanie proguanilu może prowadzić do wypadania włosów i owrzodzenia w jamie ustnej, a także do zwiększenia wartości INR.

Postępowanie
Nie ma specyficznej odtrutki. Leczenie powinno być objawowe i wspomagające. Należy monitorować czynność wątroby i nerek oraz stan krwi. W przypadku niedawnego spożycia (w ciągu 1 godziny) można rozważyć wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka. Węgiel aktywny może zmniejszyć wchłanianie atowakwonu i proguanilu, jeśli zostanie podany w ciągu godziny od przyjęcia produktu leczniczego Falcimar. Atowakwon silnie wiąże się z białkami osocza, dlatego nie jest usuwany podczas dializy. Proguanil jest częściowo usuwany podczas dializy.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwmalaryczne, kod ATC: P01B B51.

Mechanizm działania: Atowakwon jest inhibitorem transportu elektronów i hamuje replikację mitochondrialnego DNA pasożytów. Proguanil jest inhibitorem reduktazy dihydrofolianowej. Połączenie atowakwonu i proguanilu działa synergistycznie przeciwko Plasmodium falciparum.

Oporność: W badaniach klinicznych oporność na Falcimar była rzadka. U pacjentów z nawrotem po leczeniu Falcimarem należy zastosować lek z innej grupy terapeutycznej.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Atowakwon
Wchłanianie: Powolne i zmienne, poprawione przez podanie z pokarmem tłuszczowym. Biodostępność: Niska i zmienna. Wiązanie z białkami osocza: >99%. Metabolizm: Ekstensywny, nie z udziałem CYP. T1/2: 2-3 dni. Wydalanie: >94% z kałem.

Proguanil
Wchłanianie: Dobre. Biodostępność: ~100%. Wiązanie z białkami osocza: ~75%. Metabolizm: Przez CYP2C19 do aktywnego metabolitu (cykloguanil). T1/2: 12-21 godzin. Wydalanie: Głównie z moczem (40-60% jako proguanil, <20% jako cykloguanil).

Grupy szczególne
Dzieci: Farmakokinetyka podobna do dorosłych przy dawkowaniu opartym na masie ciała.
Niewydolność nerek: U pacjentów z klirensem kreatyniny <30 ml/min stężenie proguanilu i cykloguanilu jest zwiększone.
Niewydolność wątroby: U pacjentów z łagodną/umiarkowaną niewydolnością wątroby stężenie atowakwonu może być zmniejszone.

5.3 Dane przedkliniczne

Badania toksykologiczne nie wykazały szczególnego ryzyka dla ludzi. Nie stwierdzono genotoksyczności, kancerogenności ani wpływu na płodność w badaniach na zwierzętach.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Substancje pomocnicze to: skrobia kukurydziana preżelowana, koloidalny dwutlenek krzemu, powidon (K-30), magnezu stearynian, hypromeloza, tytanu dwutlenek (E171), czerwony tlenek żelaza (E172), talk, glikol propylenowy, wosk Carnauba.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią. Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Butelka z poli(tereftalanu etylenu) (PET) z zatyczką z polietylenu o dużej gęstości (HDPE) i folią uszczelniającą zawierającą aluminium. Opakowania zawierające 3, 12 lub 24 tabletki.

Butelka z politereftalanu etylenu (PET) z zatyczką z polietylenu o dużej gęstości (HDPE) i folią uszczelniającą zawierającą aluminium oraz saszetką z żelem krzemionkowym. Opakowania zawierające 100 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą być dostępne.

6.6 Inne informacje

Nie dotyczy.

7. POSIADACZE POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

[Nazwa i adres Posiadacza Pozwolenia na Dopuszczenie do Obrotu]

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(-A) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

[Numer(y) pozwolenia]

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

[Data(y)]

10. DATA ZAWIADOMIENIA O OSTATNIEJ REWIZJI TEKSTU

[Data]

11. WERSJA SZCZEGÓŁOWYCH INFORMACJI DLA PACJENTA

[Numer wersji]