Lamitrin, Tabletki (100 mg)

Ulotka: Lamitrin, Tabletki (100 mg)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Lamitrin, 25 mg, tabletki
Lamitrin, 50 mg, tabletki
Lamitrin, 100 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Lamitrin, 25 mg, tabletki
Każda tabletka produktu Lamitrin 25 mg tabletki zawiera 25 mg lamotryginy.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka zawiera 23,5 mg laktozy

Lamitrin, 50 mg, tabletki
Każda tabletka produktu Lamitrin 50 mg tabletki zawiera 50 mg lamotryginy.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka zawiera 46,9 mg laktozy

Lamitrin, 100 mg, tabletki
Każda tabletka produktu Lamitrin 100 mg tabletki zawiera 100 mg lamotryginy.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka zawiera 93,9 mg laktozy

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka.

Lamitrin, 25 mg, tabletki
Jasna, żółtobrazowa, wieloplaszczyznowa, kwadratowa o zaokrąglonych rogach tabletka o wymiarze 6,0 mm, oznakowana napisem „GSEC7” na jednej stronie i „25” na drugiej stronie.

Lamitrin, 50 mg, tabletki
Jasna, żółtobrazowa, wieloplaszczyznowa, kwadratowa o zaokrąglonych rogach tabletka o wymiarze 7,4 mm, oznakowana napisem „GSEE1” na jednej stronie i „50” na drugiej stronie.

Lamitrin, 100 mg, tabletki
Jasna, żółtobrazowa, wieloplaszczyznowa, kwadratowa o zaokrąglonych rogach tabletka o wymiarze 9,4 mm, oznakowana napisem „GSEES” na jednej stronie i „100” na drugiej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Padaczka

Dorośli i młodzież w wieku 13 lat i powyżej

• Leczenie skojarzone lub w monoterapii napadów częściowych i uogólnionych, w tym napadów toniczno-klonicznych.
• Napady związane z zespołem Lennoxa-Gastauta. Lamitrin jest stosowany w leczeniu skojarzonym, jednak może zostać zastosowany jako pierwszy lek przeciwpadaczkowy włączany do leczenia zespołu Lennoxa-Gastauta.

Dzieci i młodzież w wieku od 2 do 12 lat

• Leczenie skojarzone napadów częściowych i uogólnionych, w tym napadów toniczno-klonicznych oraz napadów związanych z zespołem Lennoxa-Gastauta.
• Monoterapia w typowych napadach nieświadomości.

Zaburzenia afektywne dwubiegunowe

Dorośli w wieku 18 lat i powyżej

• Zapobieganie epizodom depresji u pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi typu I, u których występują głównie epizody depresji (patrz punkt 5.1).

Lamitrin nie jest wskazany w doraźnym leczeniu epizodów manii ani depresji.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Tabletki Lamitrin powinny być połykane w całości, nie należy ich rozgryzać ani rozkruszać.

Jeżeli obliczona dawka lamotryginy (na przykład w leczeniu dzieci z padaczką lub pacjentów z niewydolnością wątroby) nie zawiera się w określonej liczbie całych tabletek, to w takim przypadku należy podawać dawkę odpowiadającą mniejszej liczbie całych tabletek.

Ponowne rozpoczynanie leczenia

W przypadku ponownego rozpoczynania leczenia lamotryginą u pacjentów, którzy przerwali stosowanie lamotryginy z jakiejkolwiek przyczyny, należy ocenić potrzebę stopniowego zwiększania dawki do dawki podtrzymującej, ponieważ ryzyko wystąpienia ciężkiej wysypki związane jest ze stosowaniem dużych dawek początkowych i zbyt szybkim w stosunku do zalecanego schematu zwiększaniem dawek leku w okresie wprowadzania (patrz punkt 4.4). Im dłuższa przerwa od ostatniej dawki, tym większą uwagę należy zwrócić na stopniowe zwiększenie dawki do dawki podtrzymującej. Jeśli czas od przerwania stosowania lamotryginy jest dłuższy niż pięciokrotny okres półtrwania leku (patrz punkt 5.2), należy zastosować właściwy schemat zwiększania dawki produktu Lamitrin do dawki podtrzymującej.

Zaleca się, aby nie rozpoczynać ponownie leczenia produktem Lamitrin u pacjentów, którzy wcześniej przerwali leczenie z powodu wystąpienia wysypki, chyba że potencjalne korzyści przeważają wyraźnie nad ryzykiem związanym ze stosowaniem leku.

Padaczka

Zalecany schemat zwiększania dawek oraz dawki podtrzymujące u dorosłych i młodzieży w wieku 13 lat i powyżej (Tabela 1) oraz u dzieci i młodzieży w wieku od 2 do 12 lat (Tabela 2) przedstawiono poniżej. Z uwagi na ryzyko wysypki, nie należy przekraczać zalecanych dawek lamotryginy: początkowej i podczas zwiększania dawek (patrz punkt 4.4).

W razie odstawienia jednocześnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych lub dołączenia do schematu leczenia zawierającego lamotryginę leków przeciwpadaczkowych lub innych, należy rozważyć wpływ, jaki może to mieć na farmakokinetykę lamotryginy (patrz punkt 4.5).

Tabela 1: Dorośli i młodzież w wieku 13 lat i powyżej – zalecany schemat dawkowania w leczeniu padaczki

Schemat dawkowania	Tygodnie 1 + 2	Tygodnie 3 + 4	Zwykle stosowana dawka podtrzymująca
Monoterapia:	25 mg/dobę (raz na dobę)	50 mg/dobę (raz na dobę)	100–200 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 50-100 mg co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie. U niektórych pacjentów wymagane było zastosowanie dawki 500 mg/dobę w celu uzyskania pożądanej odpowiedzi na leczenie.
Leczenie skojarzone Z walproinianem (inhibitor glukuronidacji lamotryginy – patrz punkt 4.5): Ten schemat dawkowania powinien być zachowany w leczeniu skojarzonym z walproinianem bez względu na inne stosowane jednocześnie leki.	12,5 mg/dobę (podawane jako 25 mg co drugi dzień)	25 mg/dobę (raz na dobę)	100–200 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 25-50 mg co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie.
Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i Z induktorami glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): Ten schemat dawkowania należy stosować w leczeniu skojarzonym bez walproinianu, ale z: fenytoiną, karbamazepiną, fenobarbitalem, prymidonem, ryfampicyną, lopinawirem/rytonawirem	50 mg/dobę (raz na dobę)	100 mg/dobę (w dwóch dawkach podzielonych)	200–400 mg/dobę (w dwóch dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą, można zwiększać dawkę o maksymalnie 100 mg co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie. U niektórych pacjentów wymagane było zastosowanie dawki 700 mg/dobę w celu uzyskania pożądanej odpowiedzi na leczenie.
Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i BEZ induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): Ten schemat dawkowania należy zastosować w leczeniu skojarzonym z innymi lekami, które w znaczącym stopniu nie hamują ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy.	25 mg/dobę (raz na dobę)	50 mg/dobę (raz na dobę)	100–200 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą, można zwiększać dawkę o maksymalnie 50-100 mg co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie.
U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5), należy zastosować schemat leczenia taki, jak dla lamotryginy w leczeniu skojarzonym z walproinianem.

Tabela 2: Dzieci i młodzież w wieku od 2 do 12 lat – zalecany schemat dawkowania w leczeniu padaczki (całkowita dawka dobowa w mg/kg masy ciała na dobę)

Schemat dawkowania	Tygodnie 1 + 2	Tygodnie 3 + 4	Zwykle stosowana dawka podtrzymująca
Monoterapia w leczeniu typowych napadów nieświadomości:	0,3 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych)	0,6 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych)	1–15 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 0,6 mg/kg/dobę co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej reakcji na leczenie, maksymalna dawka podtrzymująca: 200 mg na dobę.
Leczenie skojarzone Z walproinianem (inhibitor glukuronidacji lamotryginy – patrz punkt 4.5): Ten schemat dawkowania powinien być zachowany w leczeniu skojarzonym z walproinianem bez względu na inne stosowane jednocześnie leki.	0,15 mg/kg/dobę (raz na dobę)	0,3 mg/kg/dobę (raz na dobę)	1–5 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 0,3 mg/kg/dobę co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej reakcji na leczenie, z maksymalną dawką podtrzymującą 200 mg/dobę
Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i Z induktorami glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): Ten schemat dawkowania należy stosować w leczeniu skojarzonym bez walproinianu, ale z: fenytoiną, karbamazepiną, fenobarbitalem, prymidonem, ryfampicyną, lopinawirem/rytonawirem.	0,6 mg/kg/dobę (w dwóch dawkach podzielonych)	1,2 mg/kg/dobę (w dwóch dawkach podzielonych)	5–15 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą, można zwiększać dawkę o maksymalnie 1,2 mg/kg/dobę co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej reakcji na leczenie, z maksymalną dawką podtrzymującą 400 mg/dobę
Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i BEZ induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): Ten schemat dawkowania należy zastosować w leczeniu skojarzonym z innymi lekami, które w znaczącym stopniu nie hamują ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy.	0,3 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych)	0,6 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych)	1–10 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą, można zwiększać dawkę o maksymalnie 0,6 mg/kg/dobę co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej reakcji na leczenie, z maksymalną dawką podtrzymującą 200 mg/dobę
U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5), należy zastosować schemat leczenia taki, jak dla lamotryginy w leczeniu skojarzonym z walproinianem.

Aby zapewnić podawanie właściwej dawki terapeutycznej, należy monitorować masę ciała dziecka, a w razie jej zmiany należy odpowiednio dostosować dawkę. U pacjentów w wieku od dwóch do sześciu lat prawdopodobnie wymagane będzie zastosowanie dawek podtrzymujących z górnego zakresu zalecanego przedziału dawkowania.

W przypadku osiągnięcia kontroli objawów padaczki w leczeniu skojarzonym, można odstawić jednocześnie stosowane inne leki przeciwpadaczkowe i kontynuować leczenie produktem Lamitrin w monoterapii.

Dzieci w wieku poniżej 2 lat

Dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania lamotryginy w terapii skojarzonej napadów częściowych u dzieci w wieku od 1 miesiąca do 2 lat są ograniczone (patrz punkt 4.4). Brak danych dotyczących dzieci w wieku poniżej 1 miesiąca. Z tego względu Lamitrin nie jest zalecany u dzieci w wieku poniżej 2 lat. Jeżeli, opierając się na potrzebie klinicznej, decyzja o leczeniu zostanie jednak podjęta, patrz punkty 4.4, 5.1 i 5.2.

Zaburzenia afektywne dwubiegunowe

Zalecany schemat zwiększania dawek oraz dawki podtrzymujące u dorosłych w wieku 18 lat i powyżej przedstawione są w tabelach poniżej. Przejściowy schemat uwzględnia etap zwiększania dawek lamotryginy, aż do uzyskania stabilizującej dawki podtrzymującej w ciągu sześciu tygodni (Tabela 3), po czym można odstawić inne leki psychotropowe lub przeciwpadaczkowe, jeżeli jest to klinicznie uzasadnione (Tabela 4). Dane dotyczące dostosowania dawki po dołączeniu do terapii innego leku psychotropowego lub przeciwpadaczkowego są również przedstawione poniżej (Tabela 5). Z uwagi na ryzyko wysypki nie należy przekraczać zalecanych dawek lamotryginy: początkowej i podczas zwiększania dawek (patrz punkt 4.4).

Tabela 3: Dorośli w wieku 18 lat i powyżej – zalecany schemat zwiększania dawki lamotryginy w celu osiągnięcia całkowitej podtrzymującej stabilizację dawki dobowej w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.

Schemat dawkowania	Tygodnie 1 + 2	Tygodnie 3 + 4	Tydzień 5	Docelowa dawka stabilizująca (Tydzień 6)*
Lamotrygina stosowana w monoterapii LUB w leczeniu skojarzonym BEZ walproinianu i BEZ induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): Ten schemat dawkowania należy zastosować w leczeniu skojarzonym z innymi lekami, które w znaczącym stopniu nie hamują ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy.	25 mg/dobę (raz na dobę)	50 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych)	100 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych)	200 mg/dobę – zwykle stosowana dawka docelowa zapewniająca optymalną odpowiedź kliniczną (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) Dawki w zakresie 100–400 mg/dobę stosowano w badaniach klinicznych
Leczenie skojarzone Z walproinianem (inhibitor glukuronidacji lamotryginy – patrz punkt 4.5): Ten schemat dawkowania powinien być zachowany w leczeniu skojarzonym z walproinianem bez względu na inne stosowane jednocześnie leki.	12,5 mg/dobę (podawane jako 25 mg co drugi dzień)	25 mg/dobę (raz na dobę)	50 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych)	100 mg/dobę – zwykle stosowana dawka docelowa zapewniająca optymalną odpowiedź kliniczną (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) W zależności od odpowiedzi klinicznej można zastosować maksymalną dawkę 200 mg/dobę
Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i Z induktorami glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): Ten schemat dawkowania należy stosować w leczeniu skojarzonym bez walproinianu, ale z: fenytoiną, karbamazepiną, fenobarbitalem, prymidonem, ryfampicyną, lopinawirem/rytonawirem	50 mg/dobę (raz na dobę)	100 mg/dobę (w dwóch dawkach podzielonych)	200 mg/dobę (w dwóch dawkach podzielonych)	300 mg/dobę w tygodniu 6., zwiększona do zwykle stosowanej dawki docelowej 400 mg/dobę w tygodniu 7., jeśli konieczne do uzyskania optymalnej odpowiedzi klinicznej (w dwóch dawkach podzielonych)
U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5), należy zastosować schemat leczenia taki, jak dla lamotryginy w leczeniu skojarzonym z walproinianem.

*Docelowa dawka stabilizująca jest uzależniona od reakcji na leczenie.

Tabela 4: Dorośli w wieku 18 lat i powyżej – całkowita dobowa dawka lamotryginy podtrzymująca stabilizację w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, po odstawieniu jednocześnie stosowanych leków.

Kiedy docelowa dawka podtrzymująca zostanie osiągnięta, można odstawić inne produkty lecznicze zgodnie z poniższym schematem.

Schemat dawkowania	Aktualnie stosowana dawka stabilizująca lamotryginy (przed odstawieniem)	Tydzień 1 (rozpoczynanie odstawiania)	Tydzień 2	Tydzień 3 i następne*
Odstawienie walproinianu (inhibitor glukuronidacji lamotryginy – patrz punkt 4.5), w zależności od początkowej dawki lamotryginy: Podczas odstawiania walproinianu należy dawkę stabilizującą podwoić, lecz nie zwiększać o więcej niż 100 mg na tydzień	100 mg/dobę	200 mg/dobę	Należy kontynuować leczenie dawką (200 mg/dobę) (w dwóch dawkach podzielonych)
	200 mg/dobę	300 mg/dobę	400 mg/dobę	Należy kontynuować leczenie dawką (400 mg/dobę)
Odstawienie induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5), w zależności od wyjściowej dawki lamotryginy: Ten schemat dawkowania należy stosować w trakcie odstawiania: fenytoiny, karbamazepiny, fenobarbitalu, prymidonu, ryfampicyny, lopinawiru/rytonawiru	400 mg/dobę	400 mg/dobę	300 mg/dobę	200 mg/dobę
	300 mg/dobę	300 mg/dobę	225 mg/dobę	150 mg/dobę
	200 mg/dobę	200 mg/dobę	150 mg/dobę	100 mg/dobę
Odstawianie leków, które w znaczącym stopniu NIE hamują ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): Ten schemat dawkowania należy zastosować w trakcie odstawiania leków, które w znaczącym stopniu nie hamują ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy.	Należy kontynuować leczenie dawką docelową uzyskaną w trakcie etapu zwiększania dawek (200 mg/dobę; w dwóch dawkach podzielonych) (zakres dawek 100–400 mg/dobę)
U pacjentów przyjmujących leki o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5), zalecanym schematem leczenia jest początkowe utrzymanie aktualnie przyjmowanej dawki lamotryginy i dostosowanie terapii w zależności od odpowiedzi klinicznej.

*Dawka może być w razie potrzeby zwiększona do 400 mg/dobę

Tabela 5: Dorośli w wieku 18 lat i powyżej – dostosowanie dawki dobowej lamotryginy po dołączeniu innych produktów leczniczych stosowanych w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.

Brak doświadczeń klinicznych dotyczących dostosowywania dawki dobowej lamotryginy po dołączeniu innych produktów leczniczych. Jednakże, opierając się na badaniach interakcji z innymi produktami leczniczymi, zaleca się następujący schemat dawkowania:

Schemat dawkowania	Aktualna stosowana dawka stabilizująca lamotryginy (przed dołączeniem)	Tydzień 1 (rozpoczynanie dołączania)	Tydzień 2	Tydzień 3 i następne
Włączenie do terapii walproinianu (inhibitor glukuronidacji lamotryginy – patrz punkt 4.5), w zależności od początkowej dawki lamotryginy: Ten schemat dawkowania powinien być zachowany w przypadku dołączania walproinianu, bez względu na inne stosowane jednocześnie leki.	200 mg/dobę	100 mg/dobę	Należy kontynuować leczenie dawką (100 mg/dobę)
	300 mg/dobę	150 mg/dobę	Należy kontynuować leczenie dawką (150 mg/dobę)
	400 mg/dobę	200 mg/dobę	Należy kontynuować leczenie dawką (200 mg/dobę)
Włączenie do terapii induktorów glukuronidacji lamotryginy u pacjentów NIE przyjmujących walproinianu (patrz punkt 4.5), w zależności od początkowej dawki lamotryginy: Ten schemat dawkowania należy stosować w trakcie dołączania do terapii bez walproinianu: fenytoiny, karbamazepiny, fenobarbitalu, prymidonu, rytampicyny, lopinaviru/rytonaviru	200 mg/dobę	200 mg/dobę	300 mg/dobę	400 mg/dobę
	150 mg/dobę	150 mg/dobę	225 mg/dobę	300 mg/dobę
	100 mg/dobę	100 mg/dobę	150 mg/dobę	200 mg/dobę
Dołączenie do terapii leków, które w znaczącym stopniu NIE hamują ani NIE indukują glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): Ten schemat dawkowania należy zastosować w trakcie dołączania do terapii leków, które w znaczącym stopniu nie hamują ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy.	Utrzymywać dawkę docelową uzyskaną w trakcie etapu zwiększania dawek (200 mg/dobę; zakres dawek 100–400 mg/dobę)
U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5), należy zastosować schemat leczenia taki, jak dla lamotryginy w leczeniu skojarzonym z walproinianem.

Przerwanie leczenia produktem Lamitrin u pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi
W badaniach klinicznych po nagłym przerwaniu leczenia lamotryginą nie zwiększała się częstość, nasilenie czy rodzaj działań niepożądanych w porównaniu z placebo. Dlatego u tych pacjentów można przerwać stosowanie lamotryginy bez stopniowej redukcji dawki.

Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat
Stosowanie produktu Lamitrin u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie jest zalecane, ponieważ w przeprowadzonym randomizowanym badaniu z odstawieniem leku wykazano brak znamiennej skuteczności oraz zgłoszono zwiększoną liczbę zachowań samobójczych (patrz punkt 4.4 i 5.1).

Ogólne zalecenia dotyczące dawkowania produktu Lamitrin w szczególnych grupach pacjentów

Kobiety stosujące hormonalne produkty antykoncepcyjne
Stosowanie połączenia etynyloestradiolu/lewonorgestrelu (30 µg/150 µg) powodowało około dwukrotne zwiększenie klirensu lamotryginy i przez to zmniejszenie stężenia lamotryginy. Po etapie dostosowania dawki, konieczne może być stosowanie większych (nawet dwa razy) dawek lamotryginy w celu osiągnięcia pożądanego efektu terapeutycznego. W przypadku odstawienia hormonalnego produktu antykoncepcyjnego, konieczne może być zmniejszenie dawki lamotryginy (nawet o 50%) w celu utrzymania stałego stężenia lamotryginy w surowicy (patrz punkt 4.5).

Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikacji dawkowania. Należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki u pacjentów w podeszłym wieku, u których występują zaburzenia czynności nerek, wątroby lub serca.

Pacjenci z niewydolnością nerek
U pacjentów z niewydolnością nerek może być konieczne zmniejszenie dawki lamotryginy. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) może być konieczne zmniejszenie dawki początkowej i dawki podtrzymującej o 50% w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnością nerek. W miarę poprawy czynności nerek u tych pacjentów może być konieczne zwiększenie dawki lamotryginy (patrz punkt 5.2).

Pacjenci z niewydolnością wątroby
Początkowa dawka, dawka podczas zwiększania i dawka podtrzymująca powinny być zmniejszone o 50% u pacjentów z umiarkowaną (klasa B w skali Child-Pugh) i o 75% u pacjentów z ciężką (klasa C w skali Child-Pugh) niewydolnością wątroby. Zwiększanie dawki powinno być dostosowane do odpowiedzi klinicznej (patrz punkt 5.2).

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wysypka skórna

Jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, u pacjentów stosujących lamotryginę występowały wysypki skórne, które w większości przypadków były łagodne i samoograniczające się. Jednak u niewielkiej części pacjentów może wystąpić ciężka wysypka skórna, w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i toksyczna nekroliza naskórka (TEN), które zagrażają życiu lub powodują trwałe kalectwo, a w niektórych przypadkach kończą się zgonem.

Czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia ciężkiej wysypki skórnej obejmują:

• stosowanie zbyt dużej dawki początkowej lamotryginy,
• przekraczanie zalecanego tempa zwiększania dawkowania lamotryginy,
• jednoczesne stosowanie z walproinianem.

Wystąpienie wysypki skórnej jest również prawdopodobnie związane z wiekiem: najwyższe ryzyko występuje u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

W przypadku wystąpienia wysypki skórnej należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. W przypadku wystąpienia wysypki skórnej pacjent powinien zostać zbadany przez lekarza tak szybko, jak to możliwe. Należy odstawić lamotryginę, chyba że wysypka jest jednoznacznie niezwiązana ze stosowaniem leku.

W przypadku wystąpienia objawów lub oznak sugerujących zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczną nekrolizę naskórka, takich jak wysypka skórna, gorączka, ból gardła, owrzodzenie jamy ustnej, zajęcie błon śluzowych lub obrzęk twarzy, należy natychmiast i trwale odstawić lamotryginę.

Pacjenci pediatryczni w wieku poniżej 2 lat

U dzieci w wieku poniżej 2 lat występuje zwiększone ryzyko wystąpienia ciężkiej wysypki skórnej, dlatego lamotrygina powinna być stosowana w tej grupie wiekowej jedynie w wyjątkowych przypadkach i po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka. W przypadku podjęcia decyzji o leczeniu, należy ściśle przestrzegać zaleceń dotyczących dawkowania i nie należy przekraczać zalecanej dawki.

Zaburzenia afektywne dwubiegunowe u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat

W przeprowadzonym randomizowanym badaniu z odstawieniem leku wykazano brak znamiennej skuteczności oraz zgłoszono zwiększoną liczbę zachowań samobójczych (patrz punkt 5.1).

Reakcje nadwrażliwości

U pacjentów stosujących lamotryginę mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości, które mogą obejmować objawy takie jak wysypka skórna, gorączka, limfadenopatia, nieprawidłowości w badaniach czynności wątroby, eozynofilia, zaburzenia morfologii krwi i zajęcie innych narządów i układów, w tym nerek (np. śródmiąższowe zapalenie nerek) i wątroby (np. zapalenie wątroby). Występowały również reakcje anafilaktyczne (patrz punkt 4.8). Reakcje te mogą zagrażać życiu. W przypadku wystąpienia objawów reakcji nadwrażliwości należy natychmiast odstawić lamotryginę i wdrożyć odpowiednie leczenie. Pacjenci, u których wystąpiła taka reakcja, nie powinni ponownie rozpoczynać leczenia lamotryginą.

Zaburzenia hematologiczne

U pacjentów stosujących lamotryginę mogą wystąpić zaburzenia hematologiczne, w tym leukopenia, małopłytkowość, niedokrwistość aplastyczna, agranulocytoza, pancytopenia i bardzo rzadko czysta aplazja krwinek czerwonych. W przypadku wystąpienia objawów zaburzeń hematologicznych, takich jak gorączka, ból gardła, owrzodzenie jamy ustnej, infekcje, zasinienie lub krwawienie, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Należy odstawić lamotryginę i wdrożyć odpowiednie leczenie.

DGRP (DGRP – zespół rozsianego krzepnięcia wewnątrznaczyniowego z zaburzeniami czynności wielu narządów)

U pacjentów stosujących lamotryginę mogą wystąpić ciężkie reakcje z zajęciem wielu układów i narządów (zwykle związane z nadwrażliwością). Reakcje te mogą obejmować objawy takie jak gorączka, wysypka skórna, zapalenie naczyń, limfadenopatia, zaburzenia morfologii krwi, zajęcie wątroby, rozsiane krzepnięcie wewnątrznaczyniowe (DIC) i zaburzenia czynności wielu narządów. W przypadku wystąpienia objawów DGRP należy natychmiast odstawić lamotryginę i wdrożyć odpowiednie leczenie.

Zaburzenia czynności wątroby

U pacjentów stosujących lamotryginę mogą wystąpić zaburzenia czynności wątroby, w tym ostra niewydolność wątroby. W przypadku wystąpienia objawów zaburzeń czynności wątroby, takich jak żółtaczka, ciemny mocz, ból brzucha, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Należy odstawić lamotryginę i wdrożyć odpowiednie leczenie.

Zaburzenia czynności nerek

U pacjentów stosujących lamotryginę mogą wystąpić zaburzenia czynności nerek, w tym śródmiąższowe zapalenie nerek. W przypadku wystąpienia objawów zaburzeń czynności nerek, takich jak zmniejszenie ilości oddawanego moczu, obrzęki, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Należy odstawić lamotryginę i wdrożyć odpowiednie leczenie.

Zaburzenia czynności tarczycy

U pacjentów stosujących lamotryginę mogą wystąpić zaburzenia czynności tarczycy, w tym niedoczynność tarczycy. W przypadku wystąpienia objawów zaburzeń czynności tarczycy, takich jak zmęczenie, przyrost masy ciała, suchość skóry, należy skontaktować się z lekarzem.

Zaburzenia psychiczne

U pacjentów stosujących lamotryginę mogą wystąpić zaburzenia psychiczne, w tym myśli samobójcze i zachowania samobójcze. Pacjenci i opiekunowie powinni być poinformowani o konieczności zgłaszania lekarzowi wszelkich zmian w zachowaniu lub nastroju. W przypadku wystąpienia myśli samobójczych lub zachowań samobójczych należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Pacjenci z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi

U pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi może wystąpić nasilenie objawów depresji lub wystąpienie objawów manii/hipomanii. W przypadku wystąpienia takich objawów należy skontaktować się z lekarzem.

Pacjenci z padaczką

Jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, u pacjentów z padaczką może wystąpić nasilenie napadów padaczkowych. W przypadku nasilenia napadów padaczkowych należy skontaktować się z lekarzem.

Pacjenci z zaburzeniami rytmu serca

U pacjentów stosujących lamotryginę mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca, w tym wydłużenie odstępu QT. W przypadku wystąpienia objawów zaburzeń rytmu serca, takich jak kołatanie serca, zawroty głowy, omdlenia, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Pacjenci z zaburzeniami metabolicznymi

U pacjentów stosujących lamotryginę mogą wystąpić zaburzenia metaboliczne, w tym kwasica metaboliczna. W przypadku wystąpienia objawów zaburzeń metabolicznych, takich jak szybkie oddychanie, zmęczenie, utrata apetytu, należy skontaktować się z lekarzem.

Pacjenci z zaburzeniami elektrolitowymi

U pacjentów stosujących lamotryginę mogą wystąpić zaburzenia elektrolitowe, w tym hiponatremia. W przypadku wystąpienia objawów zaburzeń elektrolitowych, takich jak nudności, bóle głowy, splątanie, należy skontaktować się z lekarzem.

Pacjenci z zaburzeniami układu nerwowego

U pacjentów stosujących lamotryginę mogą wystąpić zaburzenia układu nerwowego, w zawroty głowy i senność, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci powinni zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, aż do momentu ustalenia, jak lek na nich wpływa.

Monitorowanie

U pacjentów stosujących lamotryginę należy regularnie monitorować stan kliniczny, w tym morfologię krwi, czynność wątroby i nerek, oraz stężenie elektrolitów. W przypadku wystąpienia nieprawidłowości należy odpowiednio dostosować dawkę lub odstawić lek.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakokinetyczne

Lamotrygina jest metabolizowana głównie przez glukuronidację. Leki, które indukują lub hamują glukuronidację, mogą odpowiednio zwiększać lub zmniejszać klirens lamotryginy.

Leki wpływające na metabolizm lamotryginy

• Walproinian hamuje glukuronidację lamotryginy i zmniejsza jej klirens, co prowadzi do około dwukrotnego zwiększenia okresu półtrwania lamotryginy. Dlatego w leczeniu skojarzonym z walproinianem konieczne jest zmniejszenie dawki lamotryginy (patrz punkt 4.2).
• Leki indukujące glukuronidację, takie jak fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, prymidon, ryfampicyna, lopinawir/rytonawir, zwiększają klirens lamotryginy i skracają jej okres półtrwania. Dlatego w leczeniu skojarzonym z tymi lekami może być konieczne zwiększenie dawki lamotryginy (patrz punkt 4.2).
• Leki, które w znaczącym stopniu nie hamują ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy, takie jak leki przeciwpadaczkowe: gabapentyna, lewetyracetam, tiagabina, topiramat, wigabatryna, oraz leki psychotropowe: amitryptylina, bupropion, klomipramina, fluoksetyna, haloperidol, imipramina, olanzapina, risperidon, sertralina, trazodon, nie mają istotnego wpływu na farmakokinetykę lamotryginy. Dlatego w leczeniu skojarzonym z tymi lekami nie ma konieczności modyfikacji dawkowania lamotryginy (patrz punkt 4.2).
• Hormonalne produkty antykoncepcyjne zawierające etynyloestradiol/lewonorgestrel powodują około dwukrotne zwiększenie klirensu lamotryginy i zmniejszenie jej stężenia. Po etapie dostosowania dawki, konieczne może być stosowanie większych (nawet dwa razy) dawek lamotryginy w celu osiągnięcia pożądanego efektu terapeutycznego. W przypadku odstawienia hormonalnego produktu antykoncepcyjnego, konieczne może być zmniejszenie dawki lamotryginy (nawet o 50%) w celu utrzymania stałego stężenia lamotryginy w surowicy (patrz punkt 4.2).

Wpływ lamotryginy na inne leki

Lamotrygina nie ma istotnego wpływu na farmakokinetykę innych leków przeciwpadaczkowych, takich jak walproinian, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, prymidon, gabapentyna, lewetyracetam, tiagabina, topiramat, wigabatryna. Lamotrygina nie ma również istotnego wpływu na farmakokinetykę leków psychotropowych, takich jak amitryptylina, bupropion, klomipramina, fluoksetyna, haloperidol, imipramina, olanzapina, risperidon, sertralina, trazodon.

Interakcje farmakodynamiczne

U pacjentów stosujących lamotryginę w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi mogą wystąpić interakcje farmakodynamiczne, które mogą prowadzić do nasilenia działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy, senność, ataksja. Należy zachować ostrożność podczas stosowania lamotryginy w skojarzeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi.

Inne interakcje

Nie stwierdzono istotnych interakcji lamotryginy z alkoholem. Jednakże, ze względu na możliwość nasilenia działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy i senność, zaleca się unikanie spożywania alkoholu podczas stosowania lamotryginy.

4.6 Ciąża i laktacja

Ciaża

Dane dotyczące stosowania lamotryginy u kobiet w ciąży są ograniczone. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego działania szkodliwego na rozród. Ze względu na brak danych u ludzi, lamotryginę należy stosować w ciąży tylko wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne.

Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia lamotryginą, ponieważ lek może zmniejszać skuteczność hormonalnych produktów antykoncepcyjnych (patrz punkt 4.5).

Laktacja

Lamotrygina przenika do mleka kobiecego. Stężenie lamotryginy w mleku kobiecym jest podobne do stężenia w osoczu matki. U karmionych piersią niemowląt stężenie lamotryginy w osoczu może osiągać stężenia terapeutyczne. Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa, należy zachować ostrożność podczas stosowania lamotryginy u kobiet karmiących piersią. Należy rozważyć korzyści i ryzyko związane z kontynuacją leczenia lamotryginą podczas karmienia piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Lamotrygina może powodować zawroty głowy i senność, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci powinni zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, aż do momentu ustalenia, jak lek na nich wpływa.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane zgłaszane podczas stosowania lamotryginy są wymienione poniżej według częstości występowania i klasy układu narządów (MedDRA). Częstość występowania definiuje się jako: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

• Często: leukopenia
• Niezbyt często: małopłytkowość, niedokrwistość
• Rzadko: agranulocytoza, pancytopenia, aplastyczna anemia
• Bardzo rzadko: czysta aplazja krwinek czerwonych

Zaburzenia układu immunologicznego

• Nieznana: reakcje anafilaktyczne, reakcje nadwrażliwości (patrz punkt 4.4)

Zaburzenia endokrynne

• Nieznana: zaburzenia czynności tarczycy

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

• Nieznana: kwasica metaboliczna, hiponatremia

Zaburzenia psychiczne

• Często: agresja, pobudzenie, drażliwość
• Niezbyt często: zaburzenia koncentracji, myśli samobójcze, zachowania samobójcze
• Rzadko: halucynacje, splątanie
• Nieznana: psychoza

Zaburzenia układu nerwowego

• Bardzo często: zawroty głowy, ból głowy
• Często: senność, ataksja, drżenie, bezsenność
• Niezbyt często: napady padaczkowe, zaburzenia chodu, drgawki
• Rzadko: zaburzenia ruchu, dystonia
• Nieznana: aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych

Zaburzenia oka

• Często: zaburzenia widzenia, podwójne widzenie
• Niezbyt często: zapalenie spojówek

Zaburzenia ucha i błędnika

• Często: szum w uszach

Zaburzenia serca

• Niezbyt często: kołatanie serca
• Rzadko: zaburzenia rytmu serca, wydłużenie odstępu QT

Zaburzenia naczyniowe

• Niezbyt często: uderzenia gorąca, zaczerwienienie twarzy

Zaburzenia żołądka i jelit

• Bardzo często: nudności, wymioty
• Często: biegunka, ból brzucha, suchość błony śluzowej jamy ustnej
• Niezbyt często: zapalenie trzustki

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

• Często: zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych
• Niezbyt często: zapalenie wątroby
• Rzadko: ostra niewydolność wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

• Bardzo często: wysypka skórna
• Często: świąd, pokrzywka
• Niezbyt często: rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka
• Rzadko: łysienie, zmiany barwnikowe skóry

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

• Często: ból pleców, ból stawów
• Niezbyt często: ból mięśni, skurcze mięśni

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

• Niezbyt często: śródmiąższowe zapalenie nerek

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

• Bardzo często: zmęczenie
• Często: gorączka, obrzęk, ból
• Niezbyt często: złe samopoczucie, grypopodobne objawy

Badania diagnostyczne

• Często: zwiększenie stężenia bilirubiny, zwiększenie stężenia kreatyniny
• Niezbyt często: zmniejszenie stężenia sodu, zwiększenie stężenia amoniaku

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu ważne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego.

5. DANE FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwpadaczkowe, inne leki przeciwpadaczkowe, kod ATC: N03AX09.

Lamotrygina jest lekiem przeciwpadaczkowym z grupy fenotiazyny. Mechanizm działania lamotryginy polega na blokowaniu kanałów sodowych zależnych od napięcia, co prowadzi do stabilizacji błony neuronowej i hamowania uwalniania neuroprzekaźników pobudzających, głównie glutaminianu. Lamotrygina wykazuje również działanie przeciwdrgawkowe w modelach zwierzęcych.

W badaniach klinicznych wykazano skuteczność lamotryginy w leczeniu padaczki u dorosłych i dzieci, zarówno w monoterapii, jak i w leczeniu skojarzonym. Lamotrygina jest również skuteczna w zapobieganiu epizodom depresji u pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi typu I.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie
Lamotrygina jest szybko i całkowicie wchłaniana z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w osoczu osiąga po 1-3 godzinach od podania doustnego. Biodostępność wynosi około 98%. Przyjmowanie pokarmu nie wpływa istotnie na wchłanianie lamotryginy.

Dystrybucja
Lamotrygina wiąże się z białkami osocza w około 55%. Objętość dystrybucji wynosi około 1,2 l/kg. Lamotrygina przenika przez barierę krew-mózg i łożysko, a także do mleka kobiecego.

Metabolizm
Lamotrygina jest metabolizowana głównie przez glukuronidację w wątrobie. Głównym metabolitem jest nieaktywny metabolit glukuronidowy. Lamotrygina nie jest metabolizowana przez cytochrom P450.

Eliminacja
Okres półtrwania lamotryginy u zdrowych ochotników wynosi około 24-35 godzin. Klirens lamotryginy wynosi około 0,3-0,4 ml/min/kg. Lamotrygina jest wydalana głównie z moczem w postaci metabolitów, a w niewielkim stopniu w postaci niezmienionej.

Wpływ wieku, płci, rasy
Farmakokinetyka lamotryginy nie zależy istotnie od wieku, płci ani rasy.

Pacjenci z niewydolnością nerek
U pacjentów z niewydolnością nerek klirens lamotryginy może być zmniejszony, co może prowadzić do zwiększenia stężenia lamotryginy w osoczu. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) okres półtrwania lamotryginy może być wydłużony nawet do 60 godzin. Dlatego u tych pacjentów może być konieczne zmniejszenie dawki lamotryginy (patrz punkt 4.2).

Pacjenci z niewydolnością wątroby
U pacjentów z niewydolnością wątroby klirens lamotryginy może być zmniejszony, co może prowadzić do zwiększenia stężenia lamotryginy w osoczu. U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby (klasa B w skali Child-Pugh) okres półtrwania lamotryginy może być wydłużony do około 60 godzin, a u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (klasa C w skali Child-Pugh) do około 90 godzin. Dlatego u tych pacjentów może być konieczne zmniejszenie dawki lamotryginy (patrz punkt 4.2).

5.3 Dane przedkliniczne dotyczące bezpieczeństwa

Badania toksyczności ostrej, podostrej i przewlekłej wykazały, że lamotrygina jest dobrze tolerowana. W badaniach na zwierzętach nie stwierdzono działania rakotwórczego, genotoksycznego ani szkodliwego wpływu na rozród. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego działania szkodliwego na rozród.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodna
Celuloza mikrokrystaliczna
Powidon K30
Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A)
Żelaza tlenek żółty (E 172)
Magnezu stearynian.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Bez specjalnych środków ostrożności podczas przechowywania.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Lamitrin, 25 mg, tabletki
Blistry z folii PVC/Aluminium lub blistry z folii PVC/Aluminium z zabezpieczeniem przed dostępem dzieci.
Opakowanie zawierające 14, 21, 28, 30, 42, 50, 56 lub 100 tabletek.

Blistry z folii PVC/Aluminium.
Opakowanie typu starter zawierające 21 lub 42 tabletki.

Lamitrin, 50 mg, tabletki
Blistry z folii PVC/Aluminium lub blistry z folii PVC/Aluminium/papier z zabezpieczeniem przed dostępem dzieci.
Opakowanie zawierające 14, 28, 30, 42, 56, 90, 98 lub 100 tabletek.

Blistry z folii PVC/Aluminium.
Opakowanie typu starter zawierające 42 tabletki.

Lamitrin, 100 mg, tabletki
Blistry z folii PVC/Aluminium lub blistry z folii PVC/Aluminium/papier z zabezpieczeniem przed dostępem dzieci.
Opakowanie zawierające 28, 30, 42, 50, 56, 60, 90, 98 lub 100 tabletek.

Nie wszystkie opakowania muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań dotyczących usuwania.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

GlaxoSmithKline Trading Services Limited
12 Riverwalk
Citywest Business Campus
Dublin 24
D24 YK11
Irlandia

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Lamitrin, 25 mg, tabletki
Pozwolenie nr R/3548

Lamitrin, 50 mg, tabletki
Pozwolenie nr R/3462

Lamitrin, 100 mg, tabletki
Pozwolenie nr R/3463

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Lamitrin, 25 mg, tabletki
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 13.04.1995
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 23.07.2010

Lamitrin, 50 mg, tabletki
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 06.02.1995
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 23.07.2010

Lamitrin, 100 mg, tabletki
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 06.02.1995
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 23.07.2010

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

29