Metindol Retard, Tabletki o przedłużonym uwalnianiu

Ulotka: Metindol Retard, Tabletki o przedłużonym uwalnianiu

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Methodol Retard, 75 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 75 mg indometacyjny (Indometacinum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka o przedłużonym uwalnianiu
Tabletki okrągłe, obustronnie płaskie ze ściętym obrzeżem, barwy białokremowej

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

• Ostre reumatoidalne zapalenie stawów
• Zesztywniające zapalenie kręgosłupa
• Choroba zwyrodnieniowa stawów
• Zapalenie stawu biodrowego
• Ostre stany zapalne mięśni szkieletowych
• Ból krzyżowo-lędźwiowego odcinka kręgosłupa
• Stany zapalne tkanek okołostawowych (zapalenie kaletki maziowej, zapalenie ścięgna, zapalenie błony maziowej, zapalenie pochewki ścięgna, zapalenie torebki stawowej)
• Stany zapalne, bóle i obrzęki związane z zabiegami ortopedycznymi
• Bolesne miesiączkowanie pierwotne

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dorośli:
Choroby układu kostno-mięśniowo-stawowego: 1 tabletka o przedłużonym uwalnianiu jeden lub 2 razy na dobę, w zależności od skuteczności i tolerancji leczenia.
Bolesne miesiączkowanie: 1 tabletka o przedłużonym uwalnianiu 1 raz na dobę od momentu wystąpienia bolesnych skurczów lub krwawienia, przez okres, jaki zwykle trwają.

Dzieci: Methodol Retard nie jest zalecany do stosowania u dzieci ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania.

Pacjenci w podeszłym wieku: ponieważ u pacjentów z tej grupy wiekowej stosujących indometacyjnego częstość występowania objawów niepożądanych jest większa, należy zachować szczególną ostrożność i stosować najmniejszą dawkę skuteczną przez możliwie najkrótszy czas. W trakcie leczenia pacjentów należy monitorować celem wykrycia krwawień z przewodu pokarmowego.

Uwaga: w celu ograniczenia ryzyka wystąpienia podrażnienia przewodu pokarmowego, Methodol Retard powinien być zawsze przyjmowany razem z posiłkiem lub mlekiem. Leczenie należy rozpoczynać od małych dawek, które w razie potrzeby należy zwiększać.

Przyjmowanie leku w najmniejszej dawce skutecznej przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz punkt 4.4).

W przypadku pominięcia kolejnej dawki produktu leczniczego w wyznaczonym czasie pacjent powinien przyjąć ją jak najszybciej. Jeśli jednak zbliża się czas przyjęcia następnej dawki, należy pominąć opuszczoną dawkę. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na indometacyjne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1, lub na inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)
• Występowanie po zastosowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych lub kwasu acetylosalicylowego napadów astmy, pokrzywki lub zapalenia błony śluzowej nosa w wywiadzie
• Obrzęk naczynioruchowy
• Jednoczesne przyjmowanie innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych, w tym wybiórczych inhibitorów COX-2 (zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych)
• Ciężka niewydolność serca, nerek lub wątroby (patrz punkt 4.4)
• Choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy, czynna lub w wywiadzie
• Polipy nosa
• Trzeci trymestr ciąży

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Objawy niepożądane dotyczące przewodu pokarmowego można złagodzić przyjmując produkt leczniczy razem z pokarmem, mlekiem lub środkami zobojętniającymi sok żołądkowy.

Pacjentów przyjmujących indometacyjne należy uważnie obserwować, aby wykryć wszelkie objawy nadwrażliwości na produkt leczniczy.
Szczególną ostrożność należy zachować stosując produkt u pacjentów w podeszłym wieku, u których objawy niepożądane występują częściej, niż u młodych pacjentów (patrz punkt 4.2).
Produkt leczniczy należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami krwawienia, chorobami psychicznymi, padaczką oraz chorobą Parkinsona, ponieważ może je nasilać.
Należy zachować ostrożność stosując produkt u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek, wątroby lub serca, z nadciśnieniem, niewydolnością serca oraz stanami predysponującymi do retencji płynów w organizmie, ponieważ indometacyjna, podobnie jak inne leki przeciwzapalne, może powodować pogorszenie czynności nerek oraz retencje płynów, nasilając te stany (patrz punkt 4.8). U takich pacjentów należy stosować możliwie najmniejsze dawki i monitorować czynność nerek.
U pacjentów ze zmniejszonym przepływem krwi przez nerki, u których prostaglandyny nerkowe odgrywają istotną rolę w utrzymaniu perfuzji nerkowej, stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) może spowodować wystąpienie jawnej dekompensacji czynności nerek (ich odstawienie zwykle powoduje, że czynność nerek powraca do stanu wyjściowego). Największe ryzyko wystąpienia takiego stanu istnieje u pacjentów z upośledzeniem czynności nerek lub wątroby, cukrzycą, w podeszłym wieku, z utratą płynów pozakomórkowych, zastoinową niewydolnością serca, sepsą, oraz jednocześnie stosujących leki nefrotoksyczne. U wszystkich pacjentów, u których rezerwa nerkowa może być zmniejszona, produkt należy stosować z zachowaniem ostrożności, okresowo monitorując czynność nerek.
Należy zachować ostrożność stosując Metindol Retard u pacjentów z astmą w wywiadzie, ponieważ niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą u nich wywoływać skurcz oskrzeli.
U pacjentów przyjmujących niesteroidowe leki przeciwzapalne, na każdym etapie leczenia mogą wystąpić krwawienia z przewodu pokarmowego oraz owrzodzenia i perforacja przewodu pokarmowego (których skutki mogą być śmiertelne). Mogą one wystąpić bez objawów zwiastujących, zarówno u pacjentów, u których występowały już nieprawidłowości przewodu pokarmowego, jak i osób, u których wcześniej ich nie stwierdzono. W przypadku wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego lub owrzodzenia przewodu pokarmowego, Metindol Retard należy odstawić.

Pacjenci, zwłaszcza w podeszłym wieku, u których w przeszłości podczas stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych występowały objawy niepożądane dotyczące przewodu pokarmowego powinni zgłaszać wszelkie objawy zaburzeń żołądka i jelit (szczególnie objawy krwawienia), zwłaszcza jeśli wystąpią w początkowym okresie leczenia.
Należy zachować ostrożność stosując produkt u pacjentów z istniejącą już patologią estcy (np. z uchyłkami, rakiem), wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego lub chorobą Leśniowskiego-Crobna oraz osób, u których te nieprawidłowości się rozwijają, ponieważ indometacyna może je nasilać.
U pacjentów przyjmujących długotrwale indometacyjne mogą wystąpić złogi w obrębie rogówki oraz zmiany w obrębie siatkówki, dlatego należy u nich okresowo wykonywać badania okulistyczne.
U pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów zmiany w obrębie oczu mogą być spowodowane zarówno przez sam proces chorobowy, jak i stosowanie indometacyjny, dlatego okresowe przeprowadzanie badań okulistycznych są u nich szczególnie ważne. W przypadku stwierdzenia w badaniu okulistycznym zmian, za które odpowiedzialna może być indometacyna, produkt należy odstawić.
Należy zachować ostrożność u pacjentów, którzy poza produktem Metindol Retard przyjmują również inne leki mogące wpływać niekorzystnie na przewód pokarmowy lub zwiększające ryzyko występowania krwawień, takie jak kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryne) czy leki przeciwpłytkowe (np. kwas acetylosalicylowy).
Stan pacjentów przyjmujących Metindol Retard, szczególnie przewlekłe, należy okresowo kontrolować, aby możliwie wcześnie wykryć wszelkie objawy niepożądanego działania produktu na krew (niedokrwistość), czynność wątroby czy przewód pokarmowy.
Należy pamiętać, że indometacyna, podobnie jak inne niesteroidowe leki przeciwzapalne, może maskować objawy zakażeń, co może powodować opóźnienie rozpoczęcia ich leczenia. Zaleca się zachowanie ostrożności w trakcie stosowania indometacyjny u pacjentów ze współistniejącą chorobą infekcyjną. Należy również zachować ostrożność stosując szczepionki z żywymi mikroorganizmami u pacjentów przyjmujących indometacyjne.
Indometacyna hamuje agregacje płytek krwi, dlatego stosując ją należy zachować ostrożność i pamiętać o zwiększonym ryzyku wystąpienia krwawień (zwłaszcza u pacjentów, u których z innych przyczyn ryzyko to jest już zwiększone). Zahamowanie agregacji płytek krwi zwykle przemija w ciągu 24 godzin od odstawienia indometacyjny.
Należy zachować ostrożność u pacjentów w okresie pooperacyjnym, ponieważ czas krwawienia jest u nich wydłużony (choć może nie przekraczać zakresu wartości prawidłowych).
Stosowanie indometacyjny może niekorzystnie wpływać na płodność u kobiet i nie jest zalecane u kobiet, które planują zajście w ciążę. W przypadku kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę lub które są poddawane badaniom w związku z niepłodnością, należy rozważyć zakończenie stosowania indometacyjny.
Przyjmowanie leku w najmniejszej dawce skutecznej przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz punkt 4.2 oraz wpływ na przewód pokarmowy i układ krążenia poniżej).

Wpływ na układ krążenia i naczynia mózgowe
Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie lub łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca, z zatrzymaniem płynów i z obrzękami należy odpowiednio kontrolować i wydawać właściwe zalecenia. Zgłaszano zatrzymanie płynów i obrzęki w związku z leczeniem NLPZ.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie niektórych niesteroidowych leków przeciwzapalnych (zwłaszcza długotrwale w dużych dawkach) jest związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (np. zawał serca lub udar). Brak jest wystarczających danych, aby wykluczyć takie ryzyko w przypadku przyjmowania indometacyjny.

Pacjenci z niewyleczonym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych lub chorobą naczyń mózgu powinni być leczeni indometacyjną bardzo rozważnie. Podobną rozwagę należy zachować przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu).

U pacjentów z układowym toczniem rumieniowatym i mieszaną chorobą tkanki łącznej ryzyko wystąpienia aseptycznego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych może być zwiększone (patrz punk 4.8).

Należy unikać jednoczesnego stosowania dwóch lub więcej niesteroidowych leków przeciwzapalnych.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

• Niesteroidowe leki przeciwzapalne – z powodu ryzyka wystąpienia działań niepożądanych należy unikać jednoczesnego stosowania dwóch lub więcej NLPZ.
• Kwas acetylosalicylowy i inne pochodne kwasu acetylosalicylowego – nie zaleca się jednoczesnego stosowania z indometacyjną, ponieważ nie następuje zwiększenie skuteczności, natomiast zwiększa się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego. Kwas acetylosalicylowy ponadto może powodować zmniejszenie stężenia indometacyjny we krwi.
• Leki przeciwbakteryjne – NLPZ mogą zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek u pacjentów przyjmujących leki z grupy 4-chinolonów a u pacjentów leczonych cyprofloksacyjną mogą spowodować wystąpienie reakcji skórnych oraz neurotoksyczności.
• Leki przeciwwirusowe – jednoczesne stosowanie za­leytabiny i indometacyjny powoduje zmiany w farmakodynamice tych leków. Jednoczesne stosowanie indometacyjny i zydowudyny zwiększa ryzyko wystąpienia toksycznego działania hematologicznego. Ryzyko wystąpienia działania toksycznego indometacyjny zwiększa się w wyniku jednoczesnego podawania ritonawiru.
• Leki cytotoksyczne – należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania indometacyjny i cyklofosfamidu, ponieważ może dojść do ostrego zatrucia wodnego. Indometacyjna może zmniejszać wydzielanie kanalikowe metotreksatu, powodując zwiększenie jego działania toksycznego – dlatego, stosując indometacyjne jednocześnie z metotreksatem należy zachować ostrożność.
• Leki przeciwdepresyjne (selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny) – jednoczesne stosowanie z indometacyjną powoduje zwiększenie ryzyka występowania krwawień.
• Leki przeciwcukrzycowe – NLPZ mogą zwiększać siłę działania pochodnych sulfonylomocznika. W pojedynczych przypadkach jednoczesne stosowanie indometacyjny i metforminy może spowodować wystąpienie kwasicy metabolicznej.
• Leki przeciwpadaczkowe – NLPZ prawdopodobnie mogą zwiększać działanie fenytoiny.
• Leki przeciwpsychotyczne – jednoczesne stosowanie indometacyjny i haloperydolu może zwiększać senność.
• Środki przeciwzakrzepowe – NLPZ mogą zwiększać działanie leków przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna (patrz punkt 4.4).
• Leki przeciwpłytkowe – u pacjentów przyjmujących klopidogrel ryzyko wystąpienia krwawienia jest zwiększone. Indometacyjna może hamować agregację płytek krwi (działanie to przemija w okresie 24 godzin od jej odstawienia) i wydłużać czas krwawienia (działanie to może być nasilone u pacjentów, u których występują zaburzenia hemostazy).
• Probenecyd – zmniejsza wydalanie indometacyjny, zwiększając jej stężenie w osoczu. U pacjentów przyjmujących probenceyd dawki indometacyjny należy zwiększać stopniowo, zachowując ostrożność.
• Leki przeciwnadeiśnieniowe – indometacyjna może znacznie zmniejszać działanie przeciwnadeiśnieniowe leków blokujących receptory beta-adrenergiczne (częściowo poprzez hamowanie syntezy prostaglandyn). U pacjentów przyjmujących inhibitory konwertazy może dojść do hiperkaliemii. Należy zachować ostrożność stosując indometacyjnę u pacjentów przyjmujących leki alfa-adrenolityczne, beta-adrenolityczne, inhibitory konwertazy, antagonistów receptora angiotensyny II, hydralazynę lub nifedypinę. Po zastosowaniu indometacyjny do leczenia osoby z nadciśnieniem tętniczym przyjmującej wymienione leki należy ponownie ocenić skuteczność leków przeciwnadeiśnieniowych.
• Leki moczopędne – NLPZ mogą zmniejszać skuteczność wszystkich rodzajów leków moczopędnych. Indometacyjna może u niektórych pacjentów zmniejszać działanie moczopędne i zmniejszające ciśnienie krwi tiazydów i furosemidu oraz powodować blokadę indukowanego przez furosemid zwiększenia aktywności reninowej osocza. Leki moczopędne zwiększają ryzyko wystąpienia działania nefrotoksycznego NLPZ.
• Glikozydy nasercowe – NLPZ mogą zwiększać stężenie glikozydów w surowicy, zmniejszać przesączanie kłębkowe oraz nasilać niewydolność serca.
• Cyklosporyna – NLPZ mogą zwiększać toksyczność cyklosporyny (prawdopodobnie poprzez zmniejszanie syntezy prostacyklin przez nerki). U pacjentów przyjmujących cyklosporynę niesteroidowe leki przeciwzapalne należy stosować ostrożnie, monitorując czynność nerek.
• Kortykosteroidy – zwiększają ryzyko występowania owrzodzeń oraz krwawień z przewodu pokarmowego. Stosowanie równocześnie z indometacyjną pozwala na zmniejszenie ich dawki. Zmniejszanie dawek należy jednak prowadzić ostrożnie i pod kontrolą lekarza.
• Sole litu – indometacyna, jako inhibitor syntezy prostaglandyn, może zwiększać stężenie litu w osoczu i zmniejszać jego klirens nerkowy u pacjentów, u których stężenie litu w osoczu osiągnęło stan stacjonarny. W przypadku konieczności jednoczesnego stosowania wymienionych leków niezbędne jest częstsze monitorowanie stężenia litu we krwi.
• Triamteren – stosowanie go jednocześnie z indometacyjną może prowadzić do odwracalnej niewydolności nerek, dlatego należy unikać stosowania tych leków razem.
• Diflunisal – stosowanie go jednocześnie z indometacyjną powoduje znaczne (o ok. 1/3) zwiększenie stężenia w osoczu tego drugiego leku i prowadzić może do krwawienia z przewodu pokarmowego (niekiedy powodującego śmierć), dlatego należy unikać stosowania tych leków jednocześnie.
• Takrolimus – w trakcie jednoczesnego stosowania z indometacyjną zwiększa się ryzyko wystąpienia działania nefrotoksycznego.
• Kwas tiludronowy – indometacyna może zwiększać dostępność biologiczną bisfosfonianów.
• Benzodiazepiny – w przypadku jednoczesnego stosowania diazepamu i indometacyny zwiększa się ryzyko wystąpienia zawrotów głowy.
• Desmopresyna – indometacyna, w trakcie jednoczesnego stosowania, może zwiększać działanie desmopresyny.
• Mifepryston – należy unikać stosowania NLPZ w okresie do 8-12 dni od użycia mifeprystonu.
• Leki zmniejszające napięcie mięśni szkieletowych – indometacyna może zmniejszać szybkość wydalania baklofenu i w ten sposób zwiększać jego działanie toksyczne.
• Muromonab-CD3 – u pacjentów przyjmujących jednocześnie muromonab-CD3 i indometacynę ryzyko wystąpienia psychozy i encefalopatii jest zwiększone.
• Leki rozszerzające naczynia – w przypadku jednoczesnego stosowania z NLPZ ryzyko wystąpienia krwawień jest zwiększone.

Wpływ leku na wyniki badań laboratoryjnych:
Indometacyna może w następujący sposób wpływać na wyniki badań laboratoryjnych:

• zwiększenie aktywności jednego lub większej ilości enzymów wątrobowych (istotne zwiększenie AlAT lub AspAT obserwowano u mniej niż 1% pacjentów przyjmujących NLPZ w trakcie badań klinicznych); w przypadku utrzymywania się lub nasilania tych nieprawidłowości, równoczesnego wystąpienia objawów świadczących o zaburzeniach czynności wątroby, czy objawów ogólnoustrojowych, takich jak eczynofilia i wysypka, należy przerwać leczenie;
• fałszywie ujemne wyniki próby deksametazonowej (należy zachować ostrożność interpretując wyniki tej próby u pacjentów przyjmujących indometacynę).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Brak jest wystarczających danych dotyczących stosowania indometacyny u kobiet w ciąży.
Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane.
Hamowanie syntezy prostaglandyn może niekorzystnie wpływać na przebieg ciąży i (lub) rozwój zarodka lub płodu. Dane z badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko poronienia lub wad rozwojowych i wytrzewienia po zastosowaniu inhibitora syntezy prostaglandyn we wczesnej ciąży. Bezwzględne ryzyko wad rozwojowych układu sercowo-naczyniowego wzrosło z mniej niż 1% do około 1,5%. Uważa się, że ryzyko wzrasta wraz z dawką i czasem leczenia. U zwierząt wykazano, że podanie inhibitora syntezy prostaglandyn skutkuje zwiększoną częstością utraty zarodka przed i po implantacji oraz obumarcia płodu. Ponadto u zwierząt, którym podawano inhibitor syntezy prostaglandyn w okresie organogenezy, zgłaszano zwiększoną częstość występowania różnych wad rozwojowych, w tym wad układu sercowo-naczyniowego.

Od 20. tygodnia ciąży stosowanie Metindol Retard może powodować malowodzie wynikające z zaburzenia nerek płodu. Może to nastąpić wkrótce po rozpoczęciu leczenia i zwykle ustępuje po jego przerwaniu. Ponadto zgłaszano przypadki zwężenia przewodu tętniczego po leczeniu w drugim trymestrze, z których większość ustąpiła po zaprzestaniu leczenia. W związku z tym, nie należy podawać indometacyjny w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli indometacyjna jest stosowana u kobiet planujących ciążę oraz w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, należy stosować możliwie jak najmniejszą dawkę, a czas trwania leczenia powinien być jak najkrótszy. Po ekspozycji na Metindol Retard przez kilka dni od 20. tygodnia ciąży należy rozważyć monitorowanie przedporodowe pod kątem malowodzia i zwężenia przewodu tętniczego. Metindol Retard należy odstawić w przypadku stwierdzenia malowodzia lub zwężenia przewodu tętniczego.

W trzecim trymestrze ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą wywołać u płodu:

• toksyczne działanie na płuca i serce (przedwczesne zwężenie/zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne);
• zaburzenie czynności nerek (patrz powyżej);

pod koniec ciąży u matki i noworodka:

• wydłużenie czasu krwawienia, działanie przeciwpłytkowe, które może wystąpić nawet po bardzo małych dawkach;
• zahamowanie skurczów macicy skutkujące opóźnieniem lub przedłużeniem porodu.

W związku z tym indometacyjna jest przeciwwskazana w trzecim trymestrze ciąży (patrz punkty 4.3 i 5.3).

Produktu Metindol Retard nie należy stosować w okresie karmienia piersią, ponieważ przenika do mleka kobiecego i może być szkodliwy dla niemowląt.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Metindol Retard wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
W trakcie leczenia mogą wystąpić zawroty głowy, senność, zmęczenie i zaburzenia widzenia. Pacjenci przyjmujący indometacyjne powinni unikać prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn oraz wykonywania czynności wymagających pełnej sprawności psychofizycznej.

4.8 Działania niepożądane

Częstość występowania przedstawionych poniżej działań niepożądanych nie jest znana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

• Zaburzenia żołądka i jelit: nudności, brak łaknienia, wymioty, zapalenie błony śluzowej żołądka, bóle w nadbrzuszu, bóle brzucha, zaparcie, biegunka, wzdęcia, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, owrzodzenia mogące wystąpić w każdym odcinku przewodu pokarmowego (mogące powodować nawet zwężenie lub niedrożność przewodu pokarmowego), krwawienie z esicy (nawet bez wyraźnego owrzodzenia lub uchyłka) lub perforacja istniejącej patologii esicy (takiej jak rak czy uchyłek), nasilenie bólu brzucha lub zaostrzenie choroby u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego lub chorobą Leśniowskiego-Crohna (lub wystąpienie tej patologii) i lokalnym zapaleniem jelita, owrzodzenia żołądka i (lub) dwunastnicy oraz krwawienie z przewodu pokarmowego i perforacja przewodu pokarmowego (niekiedy prowadzące do zgonu), szczególnie u starszych pacjentów; w przypadku wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego Metindol Retard należy odstawić. Wystąpieniu działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego można zapobiegać poprzez podawanie indometacyjny razem z posiłkiem, mlekiem lub lekiem zobojętniającym kwaśną treść przewodu pokarmowego.
• Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zastój żółci, żółtaczka i zapalenie wątroby (niekiedy prowadzące do śmierci).
• Zaburzenia układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy, uczucie pustki w głowie (bólowi głowy można zapobiegać rozpoczynając leczenie od małej dawki indometacyjny i zwiększając ją powoli) – objawy te zwykle ustępują w trakcie dalszego leczenia lub po zmniejszeniu dawek indometacyjny, jeśli jednak pomimo zmniejszenia dawek ból głowy utrzymuje się, produkt należy odstawić; aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (szczególnie u pacjentów ze schorzeniami autoimmunologicznymi, takimi jak toczeń rumieniowany czy mieszana choroba tkanki łącznej) z takimi objawami, jak sztywność karku, bóle głowy, nudności, wymioty, gorączka czy zaburzenia orientacji (patrz punkt 4.4); zawroty głowy, zaburzenia mowy, omdlenia, śpiączka, obrzęk mózgu, nerwowość, dezorientacja, senność, drgawki, parestezie, neuropatia obwodowa, ruchy mimowolne, nasilenie napadów padaczki, parkinsonizm (objawy te najczęściej są przemijające i ustępują w trakcie leczenia, niekiedy powodują jednak konieczność przerwania leczenia).
• Zaburzenia psychiczne: dezorientacja, bezsenność, depersonalizacja, omamy, depresja, uczucie niepokoju, pobudzenie, inne zaburzenia psychiczne (objawy te najczęściej są przemijające i przemijają w trakcie leczenia, niekiedy powodują jednak konieczność przerwania leczenia).
• Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: uczucie zmęczenia, złe samopoczucie, bóle w klatce piersiowej, nadmierne pocenie się, obrzęki.
• Zaburzenia serca: tachykardia, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, niewydolność serca.
• Zaburzenia naczyniowe: nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze, zapalenie naczyń.
• Zaburzenia ucha i błędnika: szumy uszne, zaburzenia słuchu.
• Zaburzenia oka: zaburzenia widzenia (niewyraźne widzenie), złogi w obrębie rogówki, zmiany w obrębie siatkówki (w tym zwyrodnienie plamki żółtej), utrata wzroku, obrzęk powiek, obrzęk spojówek.
• Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: duszność, astma, skurcz oskrzeli, zaostrzenie astmy.
• Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: wysypka, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, świąd, łysienie, zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka, złuszczające zapalenie skóry, nadwrażliwość na światło, reakcje pęcherzowe, w tym zespół toksyczno-rumieniowy z eozynofilią (DRESS).
• Zaburzenia nerek i dróg moczowych: kłębuszkowe zapalenie nerek, martwica brodawek nerkowych, białkomocz, krwiomocz, zespół nerczycowy, niewydolność nerek, zatrzymanie płynów w organizmie, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, hiperkaliemia.
• Zaburzenia krwi i układu chłonnego: niedokrwistość (w tym niedokrwistość hemolityczna), małopłytkowość (czasami z krwotokiem skórno-śluzówkowym), agranulocytoza, leukopenia, pancytopenia, eozynofilia.
• Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: hiperkaliemia, hiponatremia, zmniejszenie apetytu, zmniejszenie masy ciała, zaostrzenie cukrzycy.
• Zaburzenia układu immunologicznego: reakcje nadwrażliwości (w tym wstrząs anafilaktyczny), reakcje anafilaktoidalne, gorączka, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli.
• Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: zaburzenia erekcji.
• Badania diagnostyczne: zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny, zwiększenie stężenia kreatyniny, zwiększenie stężenia mocznika, zwiększenie stężenia potasu, zmniejszenie stężenia sodu, zmniejszenie stężenia hemoglobiny.

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy skontaktować się z lekarzem.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: NLPZ, pochodne kwasu indolooctowego
Kod ATC: M01A B01

Indometacyna jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Jej działanie polega na hamowaniu syntezy prostaglandyn, które są mediatorami stanu zapalnego. Indometacyna jest inhibitorem cyklooksygenazy (COX-1 i COX-2).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Indometacyna jest dobrze wchłaniana z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie we krwi osiąga w ciągu 2 godzin od podania. Wiązanie z białkami osocza wynosi 90%. Indometacyna przenika przez barierę łożyska i do mleka kobiecego. Metabolizm zachodzi w wątrobie. Wydalana jest głównie z moczem w postaci nieaktywnych metabolitów. Okres półtrwania wynosi 4,5 godziny.

5.3 Przedkliniczne dane bezpieczeństwa

Badania toksyczności powtarzanej nie wykazały zagrożeń dla ludzi w zalecanych dawkach. W badaniach na zwierzętach wykazano działanie embriotoksyczne i teratogenne przy wysokich dawkach. Indometacyna może wpływać na płodność u samic zwierząt.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

• Skrobia ziemniaczana
• Celuloza mikrokrystaliczna
• Eudragit RSPO
• Talk
• Magnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

5 lat

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z foli PVC/Aluminium w tekturowym pudełku

• 25 szt. (1 blister po 25 szt.)
• 50 szt. (2 blistry po 25 szt.)

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania produktu leczniczego

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Bausch Health Ireland Limited
3013 Lake Drive
Citywest Business Campus
Dublin 24, D24PPT3
Irlandia

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr R/1675

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu:
22.05.1985 r. / 1398
24.05.1999 r. / R/1675
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 31.05.2013 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZEŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO