Clexane, Roztwór (8000 j.m.)

Ulotka: Clexane, Roztwór (8000 j.m.)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Clexane, 2000 j.m. (20 mg) /0,2 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampulko-strzykawkach
Clexane, 4000 j.m. (40 mg) /0,4 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampulko-strzykawkach
Clexane, 6000 j.m. (60 mg) /0,6 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampulko-strzykawkach
Clexane, 8000 j.m. (80 mg) /0,8 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampulko-strzykawkach
Clexane, 10 000 j.m. (100 mg) /1 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampulko-strzykawkach

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

2000 j.m. (20 mg) /0,2 ml
Każda ampulko-strzykawka zawiera enoksaparynę sodową w ilości odpowiadającej 2000 j.m. aktywności anty-Xa (co odpowiada 20 mg) w 0,2 ml wody do wstrzykiwań.

4000 j.m. (40 mg) /0,4 ml
Każda ampulko-strzykawka zawiera enoksaparynę sodową w ilości odpowiadającej 4000 j.m. aktywności anty-Xa (co odpowiada 40 mg) w 0,4 ml wody do wstrzykiwań.

6000 j.m. (60 mg) /0,6 ml
Każda ampulko-strzykawka zawiera enoksaparynę sodową w ilości odpowiadającej 6000 j.m. aktywności anty-Xa (co odpowiada 60 mg) w 0,6 ml wody do wstrzykiwań.

8000 j.m. (80 mg) /0,8 ml
Każda ampulko-strzykawka zawiera enoksaparynę sodową w ilości odpowiadającej 8000 j.m. aktywności anty-Xa (co odpowiada 80 mg) w 0,8 ml wody do wstrzykiwań.

10 000 j.m. (100 mg) /1,0 ml
Każda ampulko-strzykawka zawiera enoksaparynę sodową w ilości odpowiadającej 10 000 j.m. aktywności anty-Xa (co odpowiada 100 mg) w 1,0 ml wody do wstrzykiwań.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Enoksaparyna sodowa jest substancją biologiczną otrzymywaną w wyniku zasadowej depolimeryzacji estru benzylowego heparyny pochodzącej z błony śluzowej jelit świŕ.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do wstrzykiwań w ampulko-strzykawkach.
Przejrzysty, bezbarwny lub żółtawy roztwór o wartości pH 5,5 – 7,5.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Clexane jest wskazany do stosowania u osób dorosłych w:

• Zapobieganiu żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów chirurgicznych z grup umiarkowanego i wysokiego ryzyka, w szczególności poddawanych zabiegom chirurgicznym ortopedycznym lub zabiegom w chirurgii ogólnej, w tym zabiegom w chirurgii onkologicznej.
• Zapobieganiu żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów internistycznych z ostrymi schorzeniami (takimi jak ostra niewydolność serca, niewydolność oddechowa, ciężkie zakażenia lub choroby reumatyczne) i ograniczoną mobilnością, narażonych na podwyższone ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej.
• Leczeniu zakrzepicy żył głębokich (ZZG) i zatorowości płucnej (ZP), z wyłączeniem zatorowości płucnej, która może z dużym prawdopodobieństwem wymagać leczenia trombolitycznego lub zabiegu operacyjnego.
• Przedłużone leczenie zakrzepicy żył głębokich (ZZG) i zatorowości płucnej (ZP) oraz zapobieganie ich nawrotom u pacjentów z aktywną chorobą nowotworową.
• Zapobieganiu tworzeniu się skrzepów w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy.
• Ostrym zespole wieńcowym:
  • Leczenie niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawatu serca bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI), w skojarzeniu z podawanym doustnie kwasem acetylosalicylowym.
  • Leczenie świeżego zawalu mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST (STEMI), w tym zarówno u pacjentów leczonych zachowawczo, jak i poddawanych przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów chirurgicznych z grup umiarkowanego i wysokiego ryzyka
Indywidualne ryzyko zakrzepowo-zatorowe u pacjentów można oszacować na podstawie zwalidowanego modelu stratyfikacji ryzyka.

• U pacjentów z umiarkowanym ryzykiem żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej zalecana dawka enoksaparyny sodowej wynosi 2000 j.m. (20 mg) raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym (SC.). Wykazano, że przedoperacyjne rozpoczęcie (2 godziny przed zabiegiem chirurgicznym) podawania enoksaparyny sodowej w dawce 2000 j.m. (20 mg) jest skuteczne i bezpieczne w zabiegach chirurgicznych związanych z umiarkowanym ryzykiem. U pacjentów z grupy umiarkowanego ryzyka stosowanie enoksaparyny sodowej należy kontynuować przez co najmniej 7–10 dni, niezależnie od stanu pacjenta (np. przywrócenia mobilności). Profilaktykę należy kontynuować dopóki występuje istotne ograniczenie sprawności ruchowej pacjenta.
• U pacjentów z grupy wysokiego ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej zalecana dawka enoksaparyny sodowej wynosi 4000 j.m. (40 mg) raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym, przy czym podawanie najlepiej rozpocząć 12 godzin przed zabiegiem chirurgicznym. Jeśli istnieje potrzeba rozpoczęcia profilaktyki z zastosowaniem enoksaparyny sodowej wcześniej niż 12 godzin przed zabiegiem chirurgicznym (np. u pacjenta z grupy wysokiego ryzyka oczekującego na zabieg chirurgii ortopedycznej), ostatnie wstrzyknięcie należy wykonać nie później niż 12 godzin przed zabiegiem chirurgicznym i należy ponownie rozpocząć podawanie produktu 12 godzin po zabiegu.
  • W przypadku pacjentów, którzy przeszli duży zabieg chirurgii ortopedycznej, zaleca się zastosowanie przedłużonej profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) trwającej do 5 tygodni.
  • W przypadku pacjentów z grupy wysokiego ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ), u których wykonano zabieg chirurgiczny w obrębie jamy brzusznej lub miednicy z powodu choroby nowotworowej, zaleca się przedłużoną profilaktykę ŻChZZ przez 4 tygodnie.

Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów internistycznych
Zalecana dawka enoksaparyny sodowej wynosi 4000 j.m. (40 mg) raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym.
Leczenie z zastosowaniem enoksaparyny sodowej przepisuje się na co najmniej 6 do 14 dni, niezależnie od stanu pacjenta (np. mobilności). Nie określono korzyści ze stosowania leczenia przez czas dłuższy niż 14 dni.

Leczenie zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej
Enoksaparyna sodowa może być podawana podskórnie zarówno raz na dobę w dawce 150 j.m./kg mc. (1,5 mg/kg mc.) jak i dwa razy na dobę w dawce 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.).
Lekarz powinien wybrać schemat w oparciu o indywidualną ocenę, w tym ocenę ryzyka zakrzepowo-zatorowego i ryzyka krwawienia. Schemat dawkowania 150 j.m./kg mc. (1,5 mg/kg mc.) raz na dobę należy stosować u pacjentów bez powikłań, z niskim ryzykiem nawrotu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Schemat dawkowania 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) dwa razy na dobę należy stosować u wszystkich innych pacjentów, np. u osób z otyłością, z objawową zatorowością płucną, chorobą nowotworową, z nawrotową żylną chorobą zakrzepowo-zatorową lub z zakrzepicą proksymalną (żyły biodrowej).

Leczenie enoksaparyną sodową przepisuje się średnio na okres 10 dni. Leczenie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi należy rozpocząć, gdy jest to właściwe (patrz „Zmiana leczenia enoksaparyną sodową na doustne leki przeciwzakrzepowe” na końcu punktu 4.2).

W przedłużonym leczeniu zakrzepicy żył głębokich (ZZG) i zatorowości płucnej (ZP) oraz zapobieganiu ich nawrotom u chorych z aktywną chorobą nowotworową, lekarze powinni dokładnie ocenić indywidualne ryzyko zakrzepowo-zatorowe i ryzyko wystąpienia krwawienia u pacjenta.

Zalecana dawka to 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) podawana dwa razy na dobę we wstrzyknięciach podskórnych przez 5 do 10 dni, a następnie 150 j.m./kg mc. (1,5 mg/kg mc.) raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym podawana do 6 miesięcy. Korzyści z przedłużonego leczenia przeciwzakrzepowego należy ponownie ocenić po 6 miesiącach leczenia.

Zapobieganie tworzeniu się skrzepów podczas hemodializy
Zalecana dawka wynosi 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) enoksaparyny sodowej.
U pacjentów z wysokim ryzykiem krwawienia dawkę należy zmniejszyć do 50 j.m./kg mc. (0,5 mg/kg mc.) w przypadku stosowania podwójnego dostępu naczyniowego lub do 75 j.m./kg mc.(0,75 mg/kg mc.), jeśli dostęp naczyniowy jest pojedynczy.

Podczas hemodializy enoksaparyne sodową należy podać do linii tętniczej krążenia pozaustrojowego na początku sesji dializy. Efekt takiej dawki jest zazwyczaj wystarczający na 4-godzinną sesję; jednak w przypadku zaobserwowania pierścieni fibrynowych, na przykład po dłuższej niż zwykle sesji dializy, można podać dodatkową dawkę od 50 j.m. do 100 j.m./kg mc. (od 0,5 do 1 mg/kg mc.).

Nie ma dostępnych danych na temat pacjentów stosujących enoksaparynę sodową w profilaktyce lub leczeniu poddawanych sesjom hemodializy.

Ostry zespół wieńcowy: leczenie niestabilnej dławicy piersiowej i zawalu mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST oraz leczenie świeżego zawalu mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST

• W leczeniu niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawalu mięśnia sercowego bez uniesienia odeinka ST zalecana dawka enoksaparyny sodowej wynosi 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) co 12 godzin we wstrzyknięciu podskórnym w skojarzeniu z terapią przeciwpłytkową. Leczenie należy kontynuować przez co najmniej 2 dni, a następnie do czasu ustabilizowania się stanu klinicznego pacjenta. Zwykle leczenie trwa od 2 do 8 dni. Zaleca się także podawanie kwasu acetylosalicylowego u wszystkich pacjentów bez przeciwwskazań w początkowej nasycającej dawce doustnej 150–300 mg (u pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej kwasu acetylosalicylowego), a następnie w dawce podtrzymującej 75-325 mg/dobę przez długi czas, niezależnie od strategii leczenia.
• W leczeniu świeżego zawalu mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST zalecana dawka enoksaparyny sodowej to 3000 j.m. (30 mg) w pojedynczym szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) w połączeniu z dawką podskórną 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.), a następnie należy podawać podskórnie 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) co 12 godzin (maksymalnie 10 000 j.m. (100 mg) w przypadku każdej z pierwszych dwóch dawek podskórnych). Jednocześnie należy wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwpłytkowe, takie jak podawany doustnie kwas acetylosalicylowy (w dawce 75 mg do 325 mg raz na dobę), o ile nie występują przeciwwskazania do takiego leczenia. Zalecany czas trwania leczenia wynosi 8 dni lub do czasu wypisu ze szpitala, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. Podczas jednoczesnego stosowania z leczeniem trombolitycznym (o swoistym działaniu na fibrynę lub bez swoistego działania na fibrynę), enoksaparynę sodową należy podać w okresie od 15 minut przed do 30 minut po rozpoczęciu leczenia fibrynolitycznego.
  • Dawkowanie u pacjentów w wieku ≥75 lat przedstawiono w punkcie „Pacjenci w podeszłym wieku”.

W przypadku pacjentów poddawanych przezskórnej interwencji wieńcowej, jeśli ostatnią dawkę enoksaparyny sodowej podano podskórnie mniej niż 8 godzin przed wypełnieniem balonu, wówczas nie jest konieczne podawanie dodatkowych dawek. Jeśli ostatnią dawkę podskórną podano więcej niż 8 godzin przed wypełnieniem balonu, wówczas należy podać enoksaparynę sodową w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) w dawce 30 j.m./kg mc. (0,3 mg/kg mc.).

Dzieci i młodzież
Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności enoksaparyny sodowej u dzieci i młodzieży.

Osoby w podeszłym wieku
We wszystkich wskazaniach z wyjątkiem zawalu mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST nie jest konieczne zmniejszenie dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku, chyba że występują zaburzenia czynności nerek (patrz poniżej „Zaburzenia czynności nerek” oraz punkt 4.4).
W leczeniu świeżego zawalu mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST u pacjentów w podeszłym wieku (≥75 lat) nie należy stosować początkowego szybkiego wstrzyknięcia dożylnego (bolus). Podawanie produktu leczniczego należy rozpocząć od dawki 75 j.m./kg mc.(0,75 mg/kg mc.) podskórnie co 12 godzin (maksymalnie 7500 j.m. (75 mg) podskórnie w odniesieniu do pierwszych dwóch dawek, a następnie 75 j.m./kg mc. (0,75 mg/kg mc.) podskórnie w odniesieniu do pozostałych dawek). Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek – patrz poniżej „Zaburzenia czynności nerek” oraz punkt 4.4.

Zaburzenia czynności wątroby
Dostępne dane dotyczące pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby są ograniczone (patrz punkty 5.1 i 5.2) i należy zachować ostrożność podczas leczenia tych pacjentów (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia czynności nerek (patrz punkty 4.4 i 5.2)

• Cieżkie zaburzenia czynności nerek
  Nie zaleca się stosowania enoksaparyny sodowej u pacjentów ze schylkową chorobą nerek (klirens kreatyniny <15 ml/min) ze względu na brak danych dotyczących tej populacji poza zapobieganiem powstawania skrzepów w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy.
  Tabela dawkowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny [15-30] ml/min):

  Wskazanie	Schemat dawkowania
  Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej	2000 j.m. (20 mg) podskórnie raz na dobę
  Leczenie zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej	100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) masy ciała podskórnie raz na dobę
  Przedłużone leczenie zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej u pacjentów z aktywną chorobą nowotworową	100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) masy ciała podskórnie raz na dobę
  Leczenie niestabilnej dławicy piersiowej i zawalu mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST	100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) masy ciała podskórnie raz na dobę
  Leczenie świeżego zawalu mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST (u pacjentów w wieku poniżej 75 lat)	1 x 3000 j.m. (30 mg) w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) plus 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) masy ciała podskórnie, a następnie 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) masy ciała podskórnie co 24 godziny
  Leczenie świeżego zawalu mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST (u pacjentów w wieku powyżej 75 lat)	Bez początkowego szybkiego wstrzyknięcia dożylnego (bolus), 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) masy ciała podskórnie, a następnie 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) masy ciała podskórnie co 24 godziny

  Zalecenia dotyczące modyfikacji dawek nie mają zastosowania we wskazaniu związanym z hemodializami.

• Umiarkowane i łagodne zaburzenia czynności nerek
  Choć nie zaleca się modyfikowania dawek u pacjentów z umiarkowanymi (klirens kreatyniny 30-50 ml/min) lub łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 50–80 ml/min), zaleca się uważne monitorowanie kliniczne takich pacjentów.

Sposób podawania
Produktu leczniczego Clexane nie należy podawać domięśniowo.

W profilaktyce żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej po zabiegach chirurgicznych, w leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej, przedłużonym leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej u pacjentów z aktywną chorobą nowotworową, leczeniu niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawalu mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST enoksaparynę sodową należy podawać we wstrzyknięciu podskórnym.

• W świeżym zawale mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST leczenie należy rozpocząć od pojedynczego szybkiego wstrzyknięcia dożylnego (bolus), po którym należy niezwłocznie wykonać wstrzyknięcie podskórne.
• W zapobieganiu tworzenia się skrzepów w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy lek należy podać do linii tętniczej krążenia pozaustrojowego.

Jednorazowa ampulko-strzykawka jest gotowa do bezpośredniego użycia.

• Technika wstrzyknięcia podskórnego:
  Wstrzyknięcie najlepiej wykonać wtedy, gdy pacjent znajduje się w pozycji leżącej. Enoksaparynę sodową podaje się w głębokich wstrzyknięciach podskórnych.
  W przypadku używania ampulko-strzykawek nie należy usuwać pęcherzyka powietrza ze strzykawki przed wstrzyknięciem, gdyż może to spowodować zmniejszenie podanej dawki. Jeśli wymagane jest dostosowanie ilości leku do wstrzyknięcia według masy ciała pacjenta, wówczas należy użyć ampulko-strzykawek z podziałką w celu uzyskania wymaganej objętości poprzez usunięcie nadmiaru roztworu przed wstrzyknięciem. Należy pamiętać, że w niektórych przypadkach nie jest możliwe uzyskanie dokładnej dawki ze względu na dokładność podziałki na strzykawce – w takim przypadku należy zaokrąglić objętość do najbliższej podziałki.
  Produkt leczniczy należy podawać na przemian w lewą lub prawą przednio-boczną lub tylno-boczną część powłok brzusznych.
  Całą długość igły należy wprowadzić pionowo w fald skóry powstały po delikatnym uchwyceniu jej kciukiem i palcem wskazującym. Nie należy uwalniać fałdu skóry przed zakończeniem wstrzykiwania. Po podaniu produktu leczniczego nie należy pocierać miejsca wstrzyknięcia.
  Uwaga dla ampulko-strzykawek zaopatrzonych w automatyczny system zabezpieczający: System zabezpieczający jest uruchamiany po zakończeniu wstrzyknięcia.

W przypadku samodzielnego podawania leku przez pacjenta należy zalecić mu przestrzeganie instrukcji przedstawionych w ulotce dla pacjenta dołączonej do opakowania leku.

• Szybkie wstrzyknięcie dożylne (bolus) (tylko w przypadku leczenia świeżego zawalu mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST):
  W świeżym zawale mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST leczenie należy rozpocząć od pojedynczego szybkiego wstrzyknięcia dożylnego (bolus), po którym należy niezwłocznie wykonać wstrzyknięcie podskórne.
  Do wstrzykiwań dożylnych można używać zarówno fiołek wielodawkowych jak i ampulko-strzykawek.
  Enoksaparynę sodową należy podawać przez linię dożylną. Produktu leczniczego nie wolno mieszać ani podawać z innymi produktami leczniczymi. W celu uniknięcia ewentualnego mieszania enoksaparyny sodowej z innymi produktami leczniczymi, dostęp żylny należy przepłukać odpowiednią objętością soli fizjologicznej lub roztworu dekstrozy przed wykonaniem i po wykonaniu szybkiego wstrzyknięcia dożylnego (bolus) enoksaparyny sodowej, w celu oczyszczenia miejsca wprowadzania produktu leczniczego. Enoksaparynę sodową można bezpiecznie podawać z roztworem fizjologicznym soli (0,9% roztwór chlorku sodu) lub 5% roztworem wodnym dekstrozy.
  • Wstępne szybkie wstrzyknięcie dożylne (bolus) 3000 j.m. (30 mg)
    W celu wykonania wstępnego szybkiego wstrzyknięcia dożylnego (bolus) enoksaparyny sodowej w dawce 3000 j.m. (30 mg) przy użyciu ampulko-strzykawki z podziałką należy usunąć nadmiar objętości, tak aby w strzykawce pozostała tylko objętość odpowiadająca 3000 j.m. (30 mg). Dawkę 3000 j.m. (30 mg) można wówczas wstrzyknąć bezpośrednio do linii dożylnej.
  • Dodatkowe szybkie wstrzyknięcie dożylne (bolus) w przypadku wykonywania zabiegu przezskórnej interwencji wieńcowej, jeśli ostatnią dawkę podskórną podano więcej niż 8 godzin przed wypełnieniem balonu
    W przypadku pacjentów poddawanych zabiegowi przezskórnej interwencji wieńcowej, jeśli ostatnią dawkę podskórną podano więcej niż 8 godzin przed wypełnieniem balonu, wówczas należy wykonać dodatkowe szybkie wstrzyknięcie dożylne (bolus) w dawce 30 j.m./kg mc. (0,3 mg/kg mc.).
    W celu zapewnienia dokładności podania niewielkiej objętości produktu, zaleca się rozcieńczenie leku do 300 j.m./ml (3 mg/ml).
    Aby uzyskać roztwór o stężeniu 300 j.m./ml (3 mg/ml) zaleca się użycie ampulko-strzykawki zawierającej 6000 j.m. (60 mg) enoksaparyny sodowej i worka infuzyjnego o pojemności 50 ml (z roztworem fizjologicznym soli (0,9%) lub 5% roztworem wodnym dekstrozy) w następujący sposób:
    Pobrać 30 ml płynu z worka infuzyjnego za pomocą strzykawki i usunąć ten płyn. Wstrzyknąć całą zawartość ampulko-strzykawki zawierającej 6000 j.m. (60 mg) enoksaparyny sodowej do pozostałych w worku 20 ml roztworu. Delikatnie wymieszać zawartość worka. Pobrać wymaganą objętość rozcieńczonego roztworu za pomocą strzykawki w celu podania produktu do linii dożylnej.
    Po wykonaniu rozcieńczenia objętość przeznaczoną do wstrzyknięcia można obliczyć przy użyciu następującego wzoru: [objętość rozcieńczonego roztworu (ml) = masa ciała pacjenta (kg) x 0,1] lub w oparciu o poniższą tabelę. Zaleca się, aby przygotować rozcieńczony roztwór bezpośrednio przed użyciem.
    Objętość przeznaczona do wstrzyknięcia przez linię dożylną po wykonaniu rozcieńczenia do docelowego stężenia 300 j.m. (3 mg)/ml.

    Masa ciała [kg]	j.m.	[mg]	Objetość przeznaczona do wstrzyknięcia po rozcieńczeniu do docelowego stężenia 300 j.m. (3 mg) /ml [ml]
    45	1350	13,5	4,5
    50	1500	15	5
    55	1650	16,5	5,5
    60	1800	18	6
    65	1950	19,5	6,5
    70	2100	21	7
    75	2250	22,5	7,5
    80	2400	24	8
    85	2550	25,5	8,5
    90	2700	27	9
    95	2850	28,5	9,5
    100	3000	30	10
    105	3150	31,5	10,5
    110	3300	33	11
    115	3450	34,5	11,5
    120	3600	36	12
    125	3750	37,5	12,5
    130	3900	39	13
    135	4050	40,5	13,5
    140	4200	42	14
    145	4350	43,5	14,5
    150	4500	45	15

Zmiana leczenia enoksaparyną sodową na doustne leki przeciwzakrzepowe
W leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej leczenie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi należy rozpocząć, gdy jest to właściwe (zwykle w ciągu 72 godzin od rozpoczęcia leczenia enoksaparyną sodową). Leczenie enoksaparyną sodową należy kontynuować przez co najmniej 5 dni i do czasu, gdy międzynarodowy współczynnik znormalizowany (INR) osiągnie wartość w przedziale 2,0–3,0 przez co najmniej 24 godziny. Średni czas leczenia enoksaparyną sodową wynosi 10 dni.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
• Nadwrażliwość na heparynę lub heparynoidy (w tym heparynę drobnocząsteczkową).
• Aktywne krwawienie o znacznym nasileniu.
• Znaczna małopłytkowość (<50 000/mm³) związaną z dodatnim wynikiem testu na obecność przeciwciał przeciwko heparynie in vitro.
• Znaczne zaburzenia krzepnięcia.
• Znaczne zaburzenia czynności wątroby lub trzustki.
• Wrzód trawienny w ostrej fazie.
• Udar mózgu (z wyjątkiem zatorowości) w ostrej fazie.
• Choroby przebiegające z nasilonym krwawieniem.
• Urazy ośrodkowego układu nerwowego, operacje okulistyczne lub operacje układu nerwowego.
• Nie należy podawać domięśniowo.
• Nie należy stosować produktu leczniczego Clexane w celu zapobiegania tworzeniu się skrzepów w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy u pacjentów z infekcyjnym zapaleniem wsierdzia.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Krwawienie
Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwzakrzepowych, u pacjentów leczonych enoksaparyną sodową może wystąpić krwawienie w dowolnym miejscu. W niektórych sytuacjach może być konieczne przerwanie leczenia enoksaparyną sodową (patrz punkt 4.9).

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem krwawienia, takich jak:

• Pacjenci z wrodzonym lub nabytym zaburzeniem krzepnięcia.
• Pacjenci z aktywnym wrzodem trawiennym.
• Pacjenci z niedawno przebytym udarem niedokrwiennym.
• Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.
• Pacjenci po niedawno przebytych operacjach.
• Pacjenci w podeszłym wieku.

Małopłytkowość
Przed rozpoczęciem leczenia enoksaparyną sodową oraz w trakcie leczenia należy regularnie oznaczać liczbę płytek krwi.
W przypadku wystąpienia małopłytkowości (zmniejszenie liczby płytek krwi poniżej 100 000/mm³ lub o 30–50% w porównaniu z wartością wyjściową) należy przerwać leczenie enoksaparyną sodową.
Małopłytkowość indukowana heparyną (HIT) jest reakcją immunologiczną, która może prowadzić do małopłytkowości i powikłań zakrzepowych, czasami zagrażających życiu. HIT może wystąpić u 0,5%–1% pacjentów leczonych heparyną. HIT występuje rzadziej w przypadku stosowania heparyn drobnocząsteczkowych niż heparyny niefrakcjonowanej.
W przypadku wystąpienia HIT lub podejrzenia HIT (np. zmniejszenie liczby płytek krwi o 30–50% w porównaniu z wartością wyjściową, zakrzepica, rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe lub martwica skóry w miejscu wstrzyknięcia) należy natychmiast przerwać leczenie enoksaparyną sodową. U takich pacjentów należy zastosować alternatywne leczenie przeciwzakrzepowe, które nie jest pochodną heparyny.

Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zwiększa się ekspozycja na enoksaparynę sodową. Zwiększona ekspozycja może prowadzić do zwiększonego ryzyka krwawienia. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) należy rozważyć dostosowanie dawkowania (patrz punkt 4.2). U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 30–50 ml/min) należy zachować ostrożność i rozważyć dostosowanie dawkowania. U wszystkich pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zaleca się uważne monitorowanie kliniczne.

Otyłość
U pacjentów z otyłością (wskaźnik masy ciała [BMI] >30 kg/m²) zwiększa się ekspozycja na enoksaparynę sodową. Zwiększona ekspozycja może prowadzić do zwiększonego ryzyka krwawienia. U takich pacjentów należy zachować ostrożność i rozważyć dostosowanie dawkowania.

Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby zwiększa się ekspozycja na enoksaparynę sodową. Zwiększona ekspozycja może prowadzić do zwiększonego ryzyka krwawienia. U takich pacjentów należy zachować ostrożność i rozważyć dostosowanie dawkowania.

Długotrwałe leczenie
Podczas długotrwałego leczenia enoksaparyną sodową może dojść do zmniejszenia gęstości mineralnej kości i zwiększenia ryzyka złamań. Ryzyko to jest większe u pacjentów leczonych przez ponad 3 miesiące.

Zastępowanie zaworów serca
Nie zaleca się stosowania enoksaparyny sodowej w celu zapobiegania zakrzepicy u pacjentów ze sztucznymi zastawkami serca.

Znieczulenie zewnątrzoponowe lub nakłucie lędźwiowe
Stosowanie enoksaparyny sodowej u pacjentów poddawanych znieczuleniu zewnątrzoponowemu lub nakłuciu lędźwiowemu wiąże się z ryzykiem powstania krwiaka, który może prowadzić do długotrwałych lub nieodwracalnych porażeń. Ryzyko to jest większe w przypadku stosowania cewnika zewnątrzoponowego, jednoczesnego stosowania innych leków wpływających na hemostazę (np. NLPZ), urazu podczas nakłucia lub w przypadku powtarzanych nakłuć.
W celu zmniejszenia ryzyka powstania krwiaka należy przestrzegać następujących zaleceń:

• Znieczulenie zewnątrzoponowe lub nakłucie lędźwiowe powinien wykonywać doświadczony lekarz.
• Należy zachować ostrożność przy wyborze dawki enoksaparyny sodowej.
• Należy zachować odpowiedni odstęp czasu między podaniem enoksaparyny sodowej a założeniem lub usunięciem cewnika.
• Należy monitorować objawy neurologiczne (np. ból pleców, osłabienie nóg, zaburzenia czucia).

Inne
Należy zachować ostrożność u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, retinopatią cukrzycową oraz u pacjentów po niedawnych porodach.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Stosowanie enoksaparyny sodowej z innymi lekami wpływającymi na hemostazę może zwiększać ryzyko krwawienia. Należą do nich:

• Leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna, acenokumarol).
• Leki przeciwpłytkowe (np. kwas acetylosalicylowy, klopidogrel).
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ).
• Fibrinolityki (np. streptokinaza).
• Selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI).

Należy zachować ostrożność podczas stosowania enoksaparyny sodowej z tymi lekami i rozważyć dostosowanie dawkowania.

Nie zaleca się stosowania enoksaparyny sodowej z dekstranem, ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia.

4.6 Ciąża i laktacja

Ciaża
Dane dotyczące stosowania enoksaparyny sodowej u kobiet w ciąży są ograniczone. Stosowanie w ciąży jest możliwe tylko wtedy, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu.
Enoksaparyna sodowa nie przechodzi przez barierę łożyskową.

Karmienie piersią
Enoksaparyna sodowa jest wydzielana w niewielkich ilościach do mleka kobiecego. Stosowanie w okresie karmienia piersią jest możliwe, ale należy zachować ostrożność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Enoksaparyna sodowa nie wpływa lub wpływa w nieznacznym stopniu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane są wymienione według częstości występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Często: krwawienie (np. z nosa, z przewodu pokarmowego, z rany pooperacyjnej), krwiak w miejscu wstrzyknięcia.
Niezbyt często: małopłytkowość (w tym małopłytkowość indukowana heparyną – HIT).
Rzadko: niedokrwistość pokrwotoczna.
Bardzo rzadko: eozynofilia, zakrzepica związana z HIT.

Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: reakcje nadwrażliwości (np. pokrzywka, wysypka, świąd).
Bardzo rzadko: wstrząs anafilaktyczny.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Rzadko: zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: reakcje w miejscu wstrzyknięcia (np. ból, zaczerwienienie, obrzęk).
Niezbyt często: martwica skóry w miejscu wstrzyknięcia.
Rzadko: wypadanie włosów.

Zaburzenia kości
Rzadko: osteoporoza (przy długotrwałym stosowaniu).

Zaburzenia naczyniowe
Rzadko: nadciśnienie tętnicze.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: gorączka.

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy przerwać leczenie i skontaktować się z lekarzem.

4.9 Przedawkowanie

Przedawkowanie enoksaparyny sodowej może prowadzić do powikłań krwotocznych.
W przypadku przedawkowania należy przerwać leczenie i monitorować parametry krzepnięcia. W przypadku ciężkiego krwawienia można podać siarczan protaminy. 1 mg siarczanu protaminy neutralizuje około 1 mg enoksaparyny sodowej. Należy pamiętać, że siarczan protaminy nie neutralizuje w pełni działania przeciwzakrzepowego enoksaparyny sodowej (maksymalnie około 60%).

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: antytrombina, kod ATC: B01AB05.
Enoksaparyna sodowa jest heparyną drobnocząsteczkową o średniej masie cząsteczkowej około 4500 daltonów. Działa przez wiązanie z antytrombiną i wzmocnienie jej działania, co prowadzi do hamowania czynnika Xa i trombiny (czynnika IIa). Stosunek aktywności anty-Xa do anty-IIa wynosi około 4:1.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Enoksaparyna sodowa jest wchłaniana podskórnie z biodostępnością około 100%. Maksymalne stężenie we krwi osiąga po 3–5 godzinach od podania. Okres półtrwania wynosi około 4–5 godzin. Enoksaparyna sodowa jest metabolizowana w wątrobie i wydalana głównie z moczem.

5.3 Dane przedkliniczne dotyczące bezpieczeństwa

Dane przedkliniczne nie wykazały szczególnego zagrożenia dla ludzi, z wyjątkiem działań związanych z głównym działaniem farmakologicznym (działanie przeciwkrzepliwe).

6. INNE INFORMACJE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Woda do wstrzykiwań.

6.2 Niezgodności

Nie mieszać z innymi produktami leczniczymi.

6.3 Okres ważności

2 lata.

6.4 Specjalne przechowywanie

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Nie zamrażać. Chronić od światła.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Ampulko-strzykawki z igłą, w opakowaniach po 2, 6, 10, 12, 18, 20, 24, 30, 50 lub 100 sztuk.

6.6 Instrukcja użycia

Jednorazowa ampulko-strzykawka jest gotowa do bezpośredniego użycia. Nie usuwać pęcherzyka powietrza przed wstrzyknięciem.

6.7 Podmiot odpowiedzialny

Sanofi-Aventis Sp. z o.o.
ul. Bonifraterska 17
00-203 Warszawa

6.8 Numer pozwolenia na dopuszczenie do obrotu

2000 j.m. (20 mg)/0,2 ml: 16700
4000 j.m. (40 mg)/0,4 ml: 16701
6000 j.m. (60 mg)/0,6 ml: 16702
8000 j.m. (80 mg)/0,8 ml: 16703
10 000 j.m. (100 mg)/1,0 ml: 16704

6.9 Data wydania pozwolenia na dopuszczenie do obrotu

16.12.1998

6.10 Data aktualizacji ulotki

2024-01-15