Ulotka: Ketrel, Tabletki powlekane (200 mg)
Spis treści
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
KETREL, 25 mg, tabletki powlekane
KETREL, 100 mg, tabletki powlekane
KETREL, 200 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka Ketrel 25 mg zawiera 25 mg kwetiapiny (Quetiapinum) w postaci kwetiapiny fumaranu.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: każda tabletka zawiera 7,5 mg laktozy jednowodnej i lak żółcieni pomarańczowej.
Każda tabletka Ketrel 100 mg zawiera 100 mg kwetiapiny (Quetiapinum) w postaci kwetiapiny fumaranu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: każda tabletka zawiera 30 mg laktozy jednowodnej.
Każda tabletka Ketrel 200 mg zawiera 200 mg kwetiapiny (Quetiapinum) w postaci kwetiapiny fumaranu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: każda tabletka zawiera 60 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana
Ketrel 25 mg: okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o barwie pomarańczowej.
Ketrel 100 mg: okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o barwie żółtej.
Ketrel 200 mg: okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane o barwie białej.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Ketrel jest wskazany do stosowania:
- w leczeniu schizofrenii,
- w leczeniu choroby dwubiegunowej, w tym:
- epizodów maniakalnych o umiarkowanym lub ciężkim nasileniu w przebiegu choroby dwubiegunowej,
- epizodów ciężkiej depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej
- zapobiegania nawrotom epizodów maniakalnych lub epizodów depresji u pacjentów z chorobą dwubiegunową, którzy reagowali na wcześniejsze leczenie kwetiapiną.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dla każdego ze wskazań schemat dawkowania produktu leczniczego jest inny. Należy dopilnować, aby pacjent otrzymał dokładne informacje dotyczące dawkowania odpowiedniego dla jego choroby.
Ketrel można przyjmować z pokarmem lub bez.
Dorośli
Leczenie schizofrenii
Ketrel należy podawać dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa przez pierwsze cztery dni leczenia wynosi: 50 mg (dzień 1.), 100 mg (dzień 2.), 200 mg (dzień 3). i 300 mg (dzień 4). Od 4 dnia dawka powinna wynosić od 300 do 450 mg na dobę (dawka zwykle skuteczna). Dawka może być zmieniana w zakresie od 150 do 750 mg na dobę, zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji leczenia przez pacjenta.
Leczenie ciężkich epizodów maniakalnych o umiarkowanym i ciężkim nasileniu w przebiegu choroby dwubiegunowej
W leczeniu epizodów maniakalnych w przebiegu choroby dwubiegunowej Ketrel należy podawać dwa razy na dobę. Całkowita dawka dobowa przez pierwsze cztery dni leczenia wynosi: 100 mg (dzień 1.), 200 mg (dzień 2.), 300 mg (dzień 3.), 400 mg (dzień 4). Następnie dawka może być zwiększana maksymalnie o 200 mg na dobę do dawki dobowej 800 mg w szóstym dniu leczenia.
Zależnie od reakcji pacjenta i tolerancji dawka dobowa w leczeniu podtrzymującym może wynosić od 200 do 800 mg na dobę. Zwykle dawka skuteczna wynosi od 400 do 800 mg na dobę.
Leczenie ciężkich epizodów depresyjnych związanych z chorobą dwubiegunową:
Ketrel powinien być stosowany raz dziennie, przed snem. Przez pierwsze cztery dni leczenia całkowite dawki dobowe wynoszą odpowiednio: 50 mg (dzień 1.), 100 mg (dzień 2.), 200 mg (dzień 3.), 300 mg (dzień 4). Zalecana dawka dobowa wynosi 300 mg.
W badaniach klinicznych nie obserwowano dodatkowych korzyści ze stosowania produktu w dawce 600 mg w porównaniu z dawką 300 mg (patrz punkt 5.1). W pojedynczych przypadkach korzystne może być stosowanie dawki 600 mg. Dawki większe niż 300 mg powinny być wprowadzane przez lekarzy doświadczonych w leczeniu choroby dwubiegunowej. U niektórych pacjentów, w przypadku problemów wynikających z gorszej tolerancji leczenia, w badaniach klinicznych wykazano, że można rozważyć zmniejszenie dawki do minimum 200 mg.
Zapobieganie nawrotom w chorobie dwubiegunowej
Pacjenci, u których wystąpiła odpowiedź na leczenie kwietiaplną w ostrym leczeniu choroby dwubiegunowej, powinni kontynuować przyjmowanie produktu Ketrel w tej samej dawce, w celu zapobiegania nawrotom epizodów maniakalnych, maniakalno-depresyjnych lub depresyjnych w przebiegu choroby dwubiegunowej. Dawka produktu Ketrel może być dostosowana w zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta, w zakresie dawek od 300 do 800 mg na dobę. Ważne, aby w terapii podtrzymującej stosować najmniejsze skuteczne dawki leku.
Osoby w podeszłym wieku
Podobnie jak inne produkty lecznicze przeciwpsychotyczne, Ketrel należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów w podeszłym wieku, szczególnie w początkowym okresie terapii. Konieczne może być wolniejsze zwiększanie dawki i stosowanie mniejszej dawki dobowej niż u młodszych pacjentów, zależnie od indywidualnej odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta na leczenie. Średni klirens osoczowy kwietiaplny u pacjentów w podeszłym wieku był zmniejszony o 30% do 50% w porównaniu z wartościami występującymi u młodszych pacjentów. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u pacjentów w wieku powyżej 65 lat z epizodami depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej.
Dzieci i młodzież
Ketrel nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ze względu na brak danych uzasadniających stosowanie w tej grupie wiekowej. Dostępne dane z badań klinicznych produktu zawierającego kwetiapinę przedstawione są w punktach 4.4, 4.8, 5.1 i 5.2.
Zaburzenia czynności nerek
Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
Zaburzenia czynności wątroby
Kwetiapina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie. Dlatego produkt leczniczy Ketrel należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów ze stwierdzonymi zaburzeniami czynności wątroby, szczególnie w początkowym okresie stosowania. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie należy rozpoczynać od dawki dobowej wynoszącej 25 mg. Dawkę można zwiększać codziennie o 25 mg do 50 mg, aż do dawki skutecznej, zależnie od odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta na leczenie.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Jednoczesne stosowanie inhibitorów układu cytochromu P450 3A4, takich jak inhibitory proteazy wirusa HIV, leki przeciwgrzybicze z grupy azoli, erytromycyna, klarytromycyna i nefazodon, jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Ze względu na to, że istnieje kilka wskazań do stosowania produktu Ketrel, należy rozważyć profil bezpieczeństwa leku w odniesieniu do konkretnego rozpoznania u danego pacjenta oraz stosowanej u pacjenta dawki.
Dzieci i młodzież
Nie jest wskazane stosowanie kwetiapiny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, gdyż nie ma danych dotyczących stosowania leku w tej grupie wiekowej. Dane z badań klinicznych z użyciem kwetiapiny wykazały, że oprócz znanego profilu bezpieczeństwa określonego u pacjentów dorosłych (patrz punkt 4.8), niektóre działania niepożądane u dzieci i młodzieży występowały częściej (zwiększenie laknienia, zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy, wymioty, zapalenie blony śluzowej nosa oraz omdlenia) lub mogą mieć inne konsekwencje u dzieci i młodzieży (objawy pozapiramidowe i drażliwość). Wystąpiło też jedno działanie niepożądane, które nie było obserwowane wcześniej w toku badań u dorosłych (zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi). U dzieci i młodzieży obserwowano również zmiany czynności gruczołu tarczowego.
Ponadto, długoterminowy wpływ leczenia kwetiapiną na bezpieczeństwo, w tym na wzrost i dojrzewanie u dzieci i młodzieży, nie był badany przez okres dłuższy niż 26 tygodni. Nie jest również znany długoterminowy wpływ leczenia na rozwój poznawczy i behawioralny.
Dane z kontrolowanych placebo badań klinicznych prowadzonych z udziałem dzieci i młodzieży wykazały, że ze stosowaniem kwetiapiny było związane częstsze występowanie objawów pozapiramidowych (EPS) w porównaniu z grupą placebo u pacjentów leczonych z powodu schizofrenii, a także z powodu zaburzeń maniakalnych oraz depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej (patrz punkt 4.8).
Samobójstwa/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego
Depresja w przebiegu choroby dwubiegunowej jest związana ze zwiększanym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samouszkodzeń i samobójstw (zdarzenia związane z próbami samobójczymi). Ryzyko to utrzymuje się do czasu uzyskania istotnej klinicznie remisji. W związku z tym, że poprawka może wystąpić dopiero po kilku pierwszych lub więcej tygodniach leczenia, pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską do czasu wystąpienia poprawy. Doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstw zwiększa się we wczesnej fazie poprawy klinicznej.
Dodatkowo lekarz prowadzący powinien uwzględnić ryzyko wystąpienia prób samobójczych po nagłym zaprzestaniu leczenia kwetiapina, ze względu na znane czynniki ryzyka związane z leczoną chorobą.
Innym chorobom i zaburzeniom psychicznym, w leczeniu których przepisywana jest kwetiapina również może towarzyszyć zwiększone ryzyko podejmowania prób samobójczych. Ponadto, z zaburzeniami tymi mogą współistnieć epizody ciężkiej depresji. Z tego względu podczas leczenia pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi należy stosować te same środki ostrożności, jakie stosuje się w toku leczenia pacjentów z ciężką depresją.
Wiadomo, że pacjenci ze zdarzeniami związanymi z próbami samobójczymi w wywiadzie lub ci przejawiający znacznego stopnia wyobrażenia samobójcze przed rozpoczęciem leczenia, są bardziej zagrożeń występowaniem myśli samobójczych lub prób samobójczych i powinni podlegać ścisłemu monitorowaniu w toku leczenia. Metanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych leków przeciwdepresyjnych u pacjentów dorosłych z zaburzeniami psychicznymi wykazała zwiększone ryzyko zachowań samobójczych wśród przyjmujących leki przeciwdepresyjne w porównaniu z placebo u pacjentów w wieku poniżej 25 lat.
Leczeniu farmakologicznemu, zwłaszcza we wczesnej fazie terapii oraz po zmianie dawki leku, powinien towarzyszyć ścisły nadzór i monitorowanie pacjentów, w szczególności tych bardziej zagrożonych. Należy zadbać o to, by pacjenci (a także osoby sprawujące opiekę nad pacjentami) zdawali sobie sprawę z potrzeby uważnego śledzenia zmian stanu zdrowia pod kątem wystąpienia jakiegokolwiek pogorszenia stanu klinicznego, zachowań lub myśli samobójczych oraz niezwykłych zmian w zachowaniu, a także natychmiastowego zgłoszenia się do lekarza w przypadku ich wystąpienia.
W krótszych kontrolowanych placebo badaniach klinicznych u pacjentów z ciężką depresją w przebiegu choroby dwubiegunowej obserwowano zwiększone ryzyko zdarzeń związanych z próbami samobójczymi u młodych, dorosłych pacjentów (w wieku poniżej 25 lat), którzy byli leczeni kwetiapiną w porównaniu do pacjentów otrzymujących placebo (odpowiednio 3,0% vs 0%).
Ryzyko zaburzeń metabolicznych
Uwzględniając obserwowane ryzyko pogorszenia profilu metabolicznego, w tym zmian masy ciała, stężenia glukozy we krwi (patrz Hiperglikemia) oraz lipidów, które stwierdzano w toku badań klinicznych, podczas rozpoczynania leczenia powinny być oceniane parametry metaboliczne pacjentów, a podczas leczenia powinny być regularnie wykonywane badania kontrolne pod kątem ewentualnych zmian tych parametrów. W razie pogorszenia tych parametrów należy postępować odpowiednio do stanu klinicznego pacjenta (patrz również punkt 4.8).
Objawy pozapiramidowe
W kontrolowanych placebo badaniach klinicznych ze stosowaniem kwetiapiny była związana zwiększona częstość występowania objawów pozapiramidowych (ang. extrapyramidal syndrome, EPS) w porównaniu z placebo, u pacjentów dorosłych leczonych z powodu ciężkich epizodów depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej (patrz punkty 4.8 oraz 5.1).
Ze stosowaniem kwetiapiny związane było występowanie akatyzji, charakteryzującej się subiektywnie nieprzyjemnym lub denerwującym niepokojem ruchowym i przymusem poruszania się, czemu często towarzyszyła niemożność siedzenia lub stania w spokojnym bezruchu. Prawdopodobieństwo wystąpienia tego zaburzenia jest największe w pierwszych kilku tygodniach leczenia. U pacjentów, u których pojawią się takie objawy, zwiększenie dawki może być szkodliwe.
Dyskinezy późne
W razie wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych dyskinez późnych należy rozważyć zmniejszenie dawki leku lub przerwanie leczenia kwetiapiną. Objawy dyskinez późnych mogą się pogłębić lub nawet dopiero pojawić się po zakończeniu leczenia (patrz punkt 4.8).
Senność i zawroty głowy
Z leczeniem kwetiapiną jest związane występowanie senności i podobnych objawów, takich jak uspokojenie (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych dotyczących leczenia pacjentów z depresją w przebiegu choroby dwubiegunowej objawy te występowały zazwyczaj podczas pierwszych 3 dni leczenia i miały łagodne lub umiarkowane nasilenie. Pacjenci, u których występuje senność o ciężkim nasileniu, mogą wymagać częstszych wizyt przynajmniej przez pierwsze 2 tygodnie od wystąpienia senności lub do czasu poprawy i może być potrzebne rozważenie przerwania leczenia.
Niedociśnienie ortostatyczne
Z leczeniem kwetiapiną jest związane występowanie niedociśnienia ortostatycznego oraz towarzyszące mu zawroty głowy (patrz punkt 4.8), które – podobnie jak senność – pojawiają się zwykle w początkowym okresie zwiększania dawki do poziomu podtrzymującego. Może to zwiększać częstość urazów związanych z upadkami, szczególnie u pacjentów w wieku podeszłym. Z tego względu pacjentom należy zalecić zachowanie ostrożności do czasu poznania potencjalnych efektów działania tego produktu.
Kwetiapinę należy ostrożnie stosować u pacjentów z rozpoznaną chorobą układu sercowo-naczyniowego, chorobą naczyniową mózgu, a także w przypadku innych stanów predysponujących do niskiego ciśnienia tętniczego. Jeśli wystąpi niedociśnienie ortostatyczne, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub wolniejsze jej zwiększanie, szczególnie u pacjentów ze współistniejącą w tle chorobą układu krążenia.
Napady padaczki
W kontrolowanych badaniach klinicznych nie wykazano różnicy częstości występowania napadów padaczki u pacjentów leczonych kwetiapiną lub otrzymujących placebo. Nie są dostępne żadne dane dotyczące częstości występowania napadów drgawkowych u pacjentów z zaburzeniami drgawkowymi w wywiadzie. Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z padaczką w wywiadzie (patrz punkt 4.8).
Złośliwy zespół neuroleptyczny
Występowanie złośliwego zespołu neuroleptycznego jest związane ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym również kwetiapiny (patrz punkt 4.8). Objawy kliniczne obejmują hipertermię, zaburzenia stanu psychicznego, sztywność mięśni, zaburzenia czynności układu autonomicznego i zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej. W razie ich wystąpienia należy przerwać leczenie kwetiapiną i zastosować odpowiednie leczenie.
Zespół serotoninowy
Jednoczesne podawanie produktu Kettel i innych leków serotoninergicznych, takich jak inhibitory MAO, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) lub trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne mogą powodować zespół serotoninowy, będący stanem mogącym zagrażać życiu (patrz punkt 4.5).
Jeśli leczenie w skojarzeniu z innymi lekami serotoninergicznym jest klinicznie uzasadnione, zaleca się uważne obserwowanie pacjenta, zwłaszcza na początku leczenia i podczas zwiększania dawki. Objawy zespołu serotoninowego mogą obejmować zmiany stanu psychicznego, niestabilność autonomiczną, zaburzenia nerwowo-mięśniowe i (lub) objawy żołądkowo-jelitowe.
Jeśli podejrzewa się wystąpienie zespołu serotoninowego, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie produktu leczniczego, w zależności od nasilenia objawów.
Częsta neutropenia i agranulocytoza
W badaniach klinicznych kwietiapiny zgłaszano występowanie ciężkiej neutropenii (liczba neutrofilów <0,5 x 109/l). Większość przypadków ciężkiej neutropenii wystąpiła kilka miesięcy po rozpoczęciu leczenia kwietiaping. Brak dowodów na zależność zjawiska od dawki. W praktyce klinicznej w okresie porejestracyjnym w niektórych przypadkach nastąpił zgon. Prawdopodobnymi czynnikami ryzyka są mała liczba leukocytów przed rozpoczęciem leczenia oraz wywołana przez leki neutropenia w wywiadzie. Jednakże, w niektórych przypadkach neutropenia wystąpiła u pacjentów bez wcześniejszych czynników ryzyka. Należy przerwać leczenie kwietiaping, jeśli liczba neutrofilów wynosi <1,0 x 109/l. Należy obserwować pacjenta w celu wykrycia wczesnych oznak i objawów infekcji i kontrolować liczbę neutrofilów (aż do czasu, gdy ich liczba zwiększy się do ponad 1,5 x 109/l) (patrz punkt 5.1).
Neutropenie należy wziąć pod uwagę u pacjentów z zakażeniem lub gorączką, szczególnie gdy brak oczywistych czynników predysponujących; w takich przypadkach należy stosować odpowiednie postępowanie, zależne od stanu klinicznego pacjenta.
Pacjentom należy zalecić niezwłoczne zgłaszanie wystąpienia oznak/objawów mogących odpowiadać agranulocytozie lub zakażeniu (tj. gorączki, osłabienia, senności lub bólu gardła) w dowolnym czasie podczas leczenia produktem Ketrel. U takich pacjentów należy natychmiast sprawdzić liczbę krwinek białych (WBC) oraz bezwzględną liczbę leukocytów obojętnochłonnych (ANC), szczególnie gdy nie ma czynników predysponujących.
Interakcje
Patrz także punkt 4.5.
Jednoczesne stosowanie kwietiapiny z silnymi induktorami enzymów wątrobowych, takimi jak karbamazepina lub fenytoina, znacząco zmniejsza stężenie kwietiapiny w osoczu, co może wpływać na skuteczność leczenia kwietiaping. U pacjentów otrzymujących leki indukujące enzymy wątrobowe, leczenie kwietiaping można rozpocząć tylko, gdy w opinii lekarza korzyści wynikające z leczenia kwietiaping przewyższają ryzyko wynikające z przerwania leczenia lekiem indukującym enzymy wątrobowe. Ważne, aby zmiany leku indukującego enzymy wątrobowe dokonywać stopniowo i, jeśli jest to konieczne, zastąpić go lekiem niewpływającym na enzymy wątrobowe (np. walproinian sodu).
Masa ciała
U pacjentów leczonych kwietiaping zgłaszano zwiększenie masy ciała. Należy kontrolować masę ciała pacjenta i stosować odpowiednie postępowanie klinicznie, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia przeciwpsychotycznego (patrz punkty 4.8 oraz 5.1).
Hiperglikemia
Hiperglikemia i (lub) rozwój lub zaostrzenie cukrzycy, sporadycznie związane z kwasicą ketonową lub śpiączką były zgłaszane rzadko. W niektórych przypadkach nastąpił zgon pacjenta (patrz punkt 4.8). Niekiedy obserwowano wcześniejsze zwiększenie masy ciała, co może być czynnikiem predysponującym. Zalecane jest monitorowanie kliniczne, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia przeciwpsychotycznego. Pacjenci leczeni dowolnym lekiem przeciwpsychotycznym, także kwietiaping, powinni być obserwowani pod kątem występowania oznak i objawów hiperglikemii (takich jak polidypsja, poliuria, polifàgia i osłabienie), a pacjenci z cukrzycą lub z czynnikami ryzyka cukrzycy powinni być regularnie monitorowani pod kątem pogorszenia kontroli glikemii. Należy prowadzić regularne pomiary masy ciała.
Lipidy
W badaniach klinicznych z kwetiapiną obserwowano zwiększenie stężenia triglicerydów, cholesterolu LDL oraz cholesterolu całkowitego, a także zmniejszenie stężenia frakcji HDL (patrz punkt 4.8). W razie zmian stężenia lipidów należy postępować zgodnie z praktyką kliniczną.
Wydłużenie odstępu QT
Podczas badań klinicznych oraz stosowania kwetiapiny zgodnie z Charakterystyką Produktu Leczniczego nie stwierdzono związku między stosowaniem kwetiapiny a występowaniem przetrwalnego wydłużenia odstępu QT. W praktyce porejestracyjnej zgłaszano występowanie wydłużenia odstępu QT podczas stosowania kwetiapiny w dawkach terapeutycznych (patrz punkt 4.8) oraz po przedawkowaniu (patrz punkt 4.9). Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych, należy zachować ostrożność, jeśli kwetiapina jest stosowana u pacjentów z chorobami układu krążenia lub wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym. Należy też zachować ostrożność, jeśli kwetiapina jest stosowana jednocześnie z innymi lekami wydłużającymi odstęp QT lub jednocześnie z lekami neurolęptycznymi, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia sercowego, hipokaliemia lub hipomagnezemia (patrz punkt 4.5).
Kardiomiopatia i zapalenie mięśnia sercowego
Kardiomiopatię i zapalenie mięśnia sercowego zgłaszano w toku badań klinicznych oraz w praktyce porejestracyjnej (patrz punkt 4.8). U pacjentów z podejrzeniem kardiomiopatii lub zapalenia mięśnia sercowego należy rozważyć przerwanie leczenie kwetiapiną.
Ostre objawy odstawienia
Po nagłym zaprzestaniu podawania kwetiapiny opisywano ostre objawy odstawienia, takie jak bezsenność, nudności, bóle głowy, biegunka, wymioty, zawroty głowy i rozdrażnienie. Dlatego zaleca się stopniowe odstawianie kwetiapiny przez okres co najmniej jednego do dwóch tygodni (patrz punkt 4.8).
Pacjenci w podeszłym wieku z objawami psychotycznymi w przebiegu chorób otepiennych
Kwetiapina nie jest zatwierdzona do leczenia pacjentów z objawami psychotycznymi w przebiegu chorób otepiennych.
W randomizowanych badaniach klinicznych, kontrolowanych placebo u pacjentów w przebiegu choroby otepiennej, po zastosowaniu niektórych atypowych leków przeciwpsychotycznych obserwowano w przybliżeniu 3-krotne zwiększenie ryzyka powikłań dotyczących układu naczyniowego mózgu. Mechanizm takiego działania nie jest znany. Nie można wykluczyć zwiększonego ryzyka w przypadku innych leków przeciwpsychotycznych i w innych grupach pacjentów. Należy zachować ostrożność podczas stosowania kwetiapiny u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru.
Meta-analiza danych dotyczących atypowych leków przeciwpsychotycznych wykazała, że u pacjentów w podeszłym wieku z objawami psychotycznymi w przebiegu choroby otepiennej występuje większe ryzyko zgonu niż w grupie otrzymującej placebo. Jednak w dwóch 10-tygodniowych badaniach kontrolowanych placebo przeprowadzonych w tej samej grupie pacjentów (n=710, średnia wieku 83 lata, grupa wiekowa 56-99 lat) śmiertelność w grupie leczonej produktem zawierającym kwetiapinę wynosiła 5,5% i 3,2% w grupie otrzymującej placebo. Przyczyny śmierci pacjentów były różne, odpowiadały spodziewanym dla tej populacji. Na podstawie tych danych nie można ustalić związku przyczynowego pomiędzy zgonami pacjentów w podeszłym wieku z zespołami otepiennymi, a stosowaniem kwetiapiny.
Zaburzenia polykania
Podczas leczenia kwetiapiną zgłaszano występowanie zaburzeń polykania (patrz punkt 4.8). Kwetiapina powinna być stosowana z ostrożnością u pacjentów zagrożonych wystąpieniem zachłystowego zapalenia płuc.
Zaparcie stołca i niedrożność jelit
Zaparcie stanowi czynnik ryzyka wystąpienia niedrożności jelit. Podczas leczenia kwetiapiną zgłaszano występowanie zaparcia i niedrożności jelit (patrz punkt 4.8), w tym również przypadki śmiertelne u pacjentów bardziej narażonych na wystąpienie niedrożności jelit, między innymi u tych, którzy przyjmują równolegle liczne leki, które zmniejszają motorykę jelit i (lub) którzy nie są w stanie zgłosić objawów zaparcia. U pacjentów z niedrożnością jelit należy stosować ścisłe monitorowanie stanu klinicznego i pilne działania terapeutyczne.
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych zgłaszano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ). Pacjenci leczeni lekami przeciwpsychotycznymi często zgłaszają się z nabytymi czynnikami ryzyka ŻChZZ, dlatego wszystkie możliwe czynniki ryzyka ŻChZZ należy zidentyfikować przed i podczas leczenia kwetiapiną i podjąć odpowiednie kroki zapobiegawcze.
Zapalenie trzustki
Przypadki zapalenia trzustki zgłaszano w toku badań klinicznych oraz w porejestracyjnej praktyce klinicznej. Wśród doniesień z praktyki porejestracyjnej, choć nie we wszystkich przypadkach występowały czynniki ryzyka, u wielu pacjentów wykazano czynniki, o których wiadomo, że sprzyjają rozwojowi zapalenia trzustki, takie jak zwiększone stężenie triglicerydów (patrz punkt 4.4), kamica żółciowa oraz spożywanie alkoholu.
Dodatkowe informacje
Dane dotyczące stosowania jednocześnie kwetiapiny i kwasu walproinowego lub soli litu są ograniczone.
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby kwetiapina jest eliminowana wolniej niż u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. U tych pacjentów należy rozważyć wolniejsze zwiększanie dawki i stosowanie mniejszej dawki dobowej niż u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby, zależnie od indywidualnej odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta na leczenie.
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek kwetiapina jest eliminowana wolniej niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek. U tych pacjentów należy rozważyć wolniejsze zwiększanie dawki i stosowanie mniejszej dawki dobowej niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek, zależnie od indywidualnej odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta na leczenie.
U pacjentów w podeszłym wieku średni klirens osoczowy kwetiapiny był zmniejszony o 30% do 50% w porównaniu z wartościami występującymi u młodszych pacjentów. U tych pacjentów należy rozważyć wolniejsze zwiększanie dawki i stosowanie mniejszej dawki dobowej niż u młodszych pacjentów, zależnie od indywidualnej odpowiedzi klinicznej i tolerancji pacjenta na leczenie.
Ketrel zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.
Ketrel 25 mg zawiera lak żółcieni pomarańczowej, który może powodować reakcje alergiczne.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Kwetiapina jest metabolizowana głównie przez izoenzym CYP3A4 układu cytochromu P450. Jednoczesne stosowanie inhibitorów CYP3A4 może powodować zwiększenie stężenia kwetiapiny w osoczu.
Jednoczesne stosowanie inhibitorów CYP3A4, takich jak inhibitory proteazy wirusa HIV, leki przeciwgrzybicze z grupy azoli, makrolidy (np. erytromycyna i klarytromycyna) oraz nefazodon jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Jednoczesne stosowanie induktorów CYP3A4, takich jak fenytoina, karbamazepina, ryfampicyna, barbiturany i glikokortykosteroidy może zwiększać klirens kwetiapiny i powodować zmniejszenie stężenia kwetiapiny w osoczu. W takich przypadkach może być konieczne zwiększenie dawki kwetiapiny. W razie zaprzestania stosowania induktora CYP3A4 może być konieczne zmniejszenie dawki kwetiapiny (patrz punkt 4.4).
Kwetiapina i hydroksykwetiapina nie wpływają na metabolizm leków metabolizowanych przez izoenzymy cytochromu P450: CYP1A2, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6 i CYP3A4. Dlatego nie należy oczekiwać istotnych interakcji między kwetiapiną a lekami metabolizowanymi przez te enzymy.
Kwetiapina może nasilać działanie innych leków działających na ośrodkowy układ nerwowy, zwłaszcza alkoholu i benzodiazepin.
Ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, podczas jednoczesnego stosowania produktu Ketrel z innymi lekami serotoninergicznymi, takimi jak inhibitory MAO, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) lub trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, zaleca się uważne obserwowanie pacjenta, zwłaszcza na początku leczenia i podczas zwiększania dawki (patrz punkt 4.4).
Ze względu na działanie blokujące receptory alfa1-adrenergiczne, kwetiapina może nasilać działanie niektórych leków przeciwnadciśnieniowych. Może być konieczne zmniejszenie dawki tych leków.
Ze względu na potencjalne działanie na ciśnienie tętnicze krwi, należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leków, które mogą powodować niedociśnienie ortostatyczne.
Ze względu na potencjalne działanie na odstęp QT, należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania leków, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT, takich jak leki przeciwarytmiczne klasy IA (np. chinidyna, dysopyramid) i klasy III (np. amiodaron, sotalol), niektóre leki przeciwhistaminowe, niektóre leki przeciwpsychotyczne i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne.
Jednoczesne stosowanie lewodopy i agonistów dopaminy może zmniejszać skuteczność tych leków. Kwetiapina może działać antagonistycznie w stosunku do tych leków.
Jednoczesne stosowanie tiazydów i leków moczopędnych może zwiększać ryzyko wystąpienia hiponatremii.
4.6 Ciąża i laktacja
Ciaża
Nie ma odpowiednich danych dotyczących stosowania kwetiapiny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały jedynie ograniczoną szkodliwość. Ketrel nie powinien być stosowany w ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli produkt jest stosowany w okresie ciąży lub jeśli pacjentka zajdzie w ciążę w trakcie leczenia, należy poinformować ją o potencjalnym zagrożeniu dla płodu.
U noworodków, których matki w trzecim trymestrze ciąży przyjmowały leki przeciwpsychotyczne, mogą występować objawy odstawienne, w tym pobudzenie lub wzmożone napięcie mięśniowe, drżenie, senność, zaburzenia oddychania lub trudności w karmieniu. U tych noworodków należy uważnie obserwować.
Karmienie piersią
Kwetiapina jest wydzielana do mleka kobiecego. Podczas leczenia kwetiapiną nie należy karmić piersią.
Płodność
Badania na zwierzętach wykazały wpływ na płodność. Wpływ na płodność u ludzi nie jest znany.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Ze względu na działanie uspokajające kwetiapina może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci powinni być ostrzeżeni o możliwości wystąpienia senności (zwłaszcza na początku leczenia lub w przypadku zmiany dawki) i nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, dopóki nie ocenią, czy lek nie wpływa niekorzystnie na te czynności.
4.8 Działania niepożądane
Poniżej wymieniono działania niepożądane związane ze stosowaniem kwetiapiny, zgłaszane w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu produktu do obrotu.
Działania niepożądane są wymienione według częstości występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Niezbyt często: leukopenia, neutropenia
Rzadko: małopłytkowość
Bardzo rzadko: agranulocytoza
Częstość nieznana: zmniejszenie liczby neutrofilów, zmniejszenie liczby krwinek białych
Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: reakcje nadwrażliwości (np. pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja)
Zaburzenia endokrynne
Bardzo często: zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy (objawy kliniczne występują rzadko)
Często: niedoczynność tarczycy
Rzadko: hiperprolaktynemia
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo często: zwiększenie masy ciała
Często: zwiększenie apetytu, hiperglikemia, zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego, zwiększenie stężenia triglicerydów
Niezbyt często: zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL, zwiększenie stężenia cholesterolu LDL, cukrzyca, hiponatremia
Rzadko: kwasica ketonowa w przebiegu cukrzycy, śpiączka cukrzycowa
Częstość nieznana: zwiększenie stężenia glukozy we krwi na czczo, pogorszenie kontroli glikemii u pacjentów z cukrzycą
Zaburzenia psychiczne
Bardzo często: senność
Często: bezsenność, lęk, pobudzenie, koszmary senne
Niezbyt często: splątanie, depersonalizacja, libido zmniejszone, agresywne zachowanie, omamy
Rzadko: reakcje psychotyczne, mania, myśli samobójcze i zachowania samobójcze (patrz punkt 4.4), majaczenie
Bardzo rzadko: napady padaczki, złośliwy zespół neuroleptyczny (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: zawroty głowy, ból głowy
Często: suchość błony śluzowej jamy ustnej, akatyzja, objawy pozapiramidowe (w tym dyskineza, dystonia, hiperkinezja, drżenie, sztywność mięśniowa, hipokinezja, ruchy mimowolne)
Niezbyt często: napady padaczkowe, omdlenia, dyskineza późna, zaburzenia mowy, zaburzenia czucia
Rzadko: przejściowe zaburzenia pamięci, zaburzenia połykania
Bardzo rzadko: zespół niespokojnych nóg
Zaburzenia oka
Niezbyt często: niewyraźne widzenie
Rzadko: zaćma
Zaburzenia ucha i błędnika
Niezbyt często: zawroty głowy
Zaburzenia serca
Często: tachykardia
Niezbyt często: kołatanie serca, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, bradykardia
Rzadko: zaburzenia przewodzenia sercowego, zaburzenia rytmu serca
Bardzo rzadko: nagły zgon sercowy, kardiomiopatia, zapalenie mięśnia sercowego
Zaburzenia naczyniowe
Bardzo często: niedociśnienie ortostatyczne (związane z zawrotami głowy)
Często: zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi
Niezbyt często: omdlenia
Rzadko: nadciśnienie tętnicze, zatorowość płucna, zakrzepica żył głębokich
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Często: duszność, nieżyt nosa
Niezbyt często: kaszel
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: suchość błony śluzowej jamy ustnej
Często: zaparcie, nudności, wymioty, niestrawność, ból brzucha
Niezbyt często: biegunka, wzdęcia
Rzadko: niedrożność jelit, zapalenie trzustki
Bardzo rzadko: porażenie jelit
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Niezbyt często: zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy
Rzadko: żółtaczka
Bardzo rzadko: uszkodzenie wątroby, zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: wysypka
Niezbyt często: świąd, pokrzywka, łysienie, nadmierna potliwość
Rzadko: obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość na światło, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona
Bardzo rzadko: martwica toksyczna rozpływna naskórka
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Często: ból pleców
Niezbyt często: sztywność mięśni, bóle stawów, bóle mięśni
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Niezbyt często: nietrzymanie moczu
Rzadko: zatrzymanie moczu
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Często: zaburzenia wzwodu, zaburzenia ejakulacji
Niezbyt często: nieprawidłowe miesiączkowanie, powiększenie piersi u mężczyzn, mlekotok
Rzadko: priapizm
Bardzo rzadko: obrzęk sutków
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Bardzo często: osłabienie
Często: obrzęk obwodowy, gorączka
Niezbyt często: ból w klatce piersiowej, złe samopoczucie, zwiększenie masy ciała
Rzadko: zespół odstawienny (patrz punkt 4.4)
Badania diagnostyczne
Bardzo często: zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy
Często: zwiększenie stężenia gamma-glutamylotranspeptydazy (GGTP) w surowicy, nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby
Niezbyt często: zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy, zmniejszenie stężenia sodu w surowicy, zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy, zwiększenie stężenia kinazy kreatynowej w surowicy
4.9 Przedawkowanie
W przypadkach przedawkowania kwetiapiny obserwowano senność, sedację, tachykardię, niedociśnienie tętnicze, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG i śpiączkę. Zgłaszano również przypadki zgonu związane z przedawkowaniem kwetiapiny, głównie w połączeniu z innymi lekami.
W przypadku przedawkowania należy zapewnić leczenie objawowe i wspomagające. Należy rozważyć monitorowanie czynności serca z powodu ryzyka wydłużenia odstępu QT. Nie ma specyficznej odtrutki.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwpsychotyczne, kod ATC: N05AH04.
Kwetiapina jest lekiem przeciwpsychotycznym o szerokim powinowactwie do wielu receptorów neuroprzekaźników. Wykazuje powinowactwo do receptorów serotoninergicznych (5-HT1A i 5-HT2), dopaminergicznych (D1 i D2), adrenergicznych (alfa1 i alfa2) oraz histaminergicznych (H1). Kwetiapina nie wykazuje powinowactwa do receptorów cholinergicznych (muskarynowych).
Działanie przeciwpsychotyczne kwetiapiny jest prawdopodobnie związane z antagonistycznym działaniem wobec receptorów dopaminergicznych i serotoninergicznych. Działanie przeciwdepresyjne obserwowane w badaniach klinicznych może wynikać z działania antagonistycznego wobec receptorów 5-HT2.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Kwetiapina jest dobrze wchłaniana z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym. Maksymalne stężenie w osoczu osiąga po około 1-2 godzinach. Biologiczny okres półtrwania wynosi około 7 godzin. Kwetiapina jest intensywnie metabolizowana w wątrobie, głównie przez izoenzym CYP3A4. Głównym metabolitem jest hydroksykwetiapina, który jest farmakologicznie czynny. Kwetiapina i jej metabolity są wydalane głównie z moczem.
5.3 Dane przedkliniczne
Badania toksykologiczne nie wykazały szczególnego zagrożenia dla ludzi, z wyjątkiem zagrożeń wymienionych w innych sekcjach Charakterystyki Produktu Leczniczego.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Ketrel 25 mg: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, celuloza mikrokrystaliczna, powidon, magnezu stearynian, hypromeloza, makrogol 400, tytanu dwutlenek (E171), żelaza tlenek żółty (E172), żelaza tlenek czerwony (E172).
Ketrel 100 mg: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, celuloza mikrokrystaliczna, powidon, magnezu stearynian, hypromeloza, makrogol 400, tytanu dwutlenek (E171), żelaza tlenek żółty (E172).
Ketrel 200 mg: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, celuloza mikrokrystaliczna, powidon, magnezu stearynian, hypromeloza, makrogol 400, tytanu dwutlenek (E171).
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Brak istotnych niezgodności.
6.3 Okres ważności
3 lata.
6.4 Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią. Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania
Tabletki powlekane pakowane w blistry z folii PVC/PVDC lub Alu/Alu. Opakowania: 60 tabletek.
6.6 Inne specjalne środki ostrożności
Brak szczególnych zaleceń.
7. POSIADACZE POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Nazwa i adres posiadacza pozwolenia na dopuszczenie do obrotu.
8. NUMER(Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Ketrel 25 mg: [Numer pozwolenia]
Ketrel 100 mg: [Numer pozwolenia]
Ketrel 200 mg: [Numer pozwolenia]
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA ODNOWIENIA POZWOLENIA
Data pierwszej autoryzacji: [Data]
Data ostatniego odnowienia: [Data]
