Melobax 15, Tabletki

Ulotka: Melobax 15, Tabletki

1. NAZWA WŁASNA PRODUKTU LECZNICZEGO

Melobax 15, 15 mg, tabletki

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 15 mg meloksykamu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: każda tabletka zawiera 86 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Jasnożółta tabletka o okrągłym kształcie, z rowkiem dzielącym na jednej stronie.
Tabletkę można podzielić na połowy.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

• Krótkotrwałe leczenie objawowe zaostrzeń choroby zwyrodnieniowej stawów.
• Długotrwałe leczenie objawowe reumatoidalnego zapalenia stawów lub zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa.

Produkt leczniczy Melobax jest przeznaczony dla młodzieży w wieku powyżej 16 lat oraz dorosłych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Przyjmowanie produktu leczniczego w najmniejszej dawce skutecznej przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz punkt 4.4).
Należy okresowo kontrolować, jak pacjent reaguje na leczenie i w jakim stopniu wymaga leczenia objawowego, zwłaszcza u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów.

• Zaostrzenie choroby zwyrodnieniowej stawów: 7,5 mg/dobę (pół tabletki 15 mg). W razie konieczności, w przypadku braku poprawy, dawka może zostać zwiększona do 15 mg/dobę (jedna tabletka 15 mg).
• Reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa: 15 mg/dobę (jedna tabletka 15 mg) (patrz również – „Szczególne grupy pacjentów” poniżej).
• W zależności od odpowiedzi terapeutycznej dawka może zostać zmniejszona do 7,5 mg/dobę (pół tabletki 15 mg).

NIE NALEŻY PRZEKRACZAĆ DAWKI 15 MG/DOBĘ.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku i ze zwiększonym ryzykiem działań niepożądanych (patrz punkt 5.2):

Zalecana dawka w długotrwałym leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów i zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa u pacjentów w podeszłym wieku wynosi 7,5 mg na dobę. Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem działań niepożądanych powinni zacząć leczenie od dawki 7,5 mg na dobę (patrz punkt 4.4).

• Zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 5.2): U pacjentów dializowanych z powodu ciężkiej niewydolności nerek nie należy przekraczać dawki 7,5 mg na dobę. Nie ma konieczności zmniejszania dawki u pacjentów z łagodnym i umiarkowanym upośledzeniem niewydolności nerek (tj. u pacjentów z klirensem kreatyniny większym niż 25 ml/min). (Pacjenci z ciężką niewydolnością nerek, ale niedializowani – patrz punkt 4.3).
• Zaburzenia czynności wątroby (patrz punkt 5.2): Nie ma konieczności zmniejszania dawki u pacjentów z łagodnym i umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (pacjenci z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby – patrz punkt 4.3).
• Dzieci i młodzież: Meloksykam jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 16 lat (patrz punkt 4.3).

Ten produkt leczniczy dostępny jest również w innych mocach, które mogą być właściwsze.

Sposób podawania
Podanie doustne.
Tabletki należy przyjmować podczas posiłku, popijając wodą lub innym płynem.

4.3 Przeciwwskazania

Produkt leczniczy jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:

• trzeci trymestr ciąży (patrz punkt 4.6 „Wpływ na płodność, ciążę i laktację”);
• dzieci i młodzież w wieku poniżej 16 lat;
• nadwrażliwość na meloksykam lub na którąkolwiek substancje pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 lub nadwrażliwość na substancje o podobnym mechanizmie działania, np. leki z grupy NLPZ, kwas acetylosalicylowy. Meloksykamu nie należy podawać pacjentom, u których występują objawy astmy, polipy nosa, obrzęk naczynioruchowy lub pokrzywka po podaniu kwasu acetylosalicylowego lub innych leków z grupy NLPZ;
• krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja przewodu pokarmowego w wywiadzie, powiązane przyczynowo z uprzednim leczeniem NLPZ;
• czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub nawroty choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy w wywiadzie (dwa lub więcej oddzielnych epizodów potwierdzonego powstawania owrzodzeń lub krwawienia);
• ciężkie zaburzenie czynności wątroby;
• ciężka, niedializowana niewydolność nerek;
• krwawienie z przewodu pokarmowego, krwawienie naczyniowo-mózgowe lub inne krwawienia w wywiadzie;
• ciężka niewydolność serca.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Działania niepożądane można zminimalizować stosując możliwie najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie jak najkrótszy okres czasu konieczny do uzyskania kontroli objawów (patrz punkt. 4.2, oraz wpływ na przewód pokarmowy i układ krążenia poniżej).

Zalecana maksymalna dawka dobowa nie powinna być przekraczana w przypadku niewystarczającego działania terapeutycznego, nie należy również jednocześnie stosować innych leków z grupy NLPZ, ponieważ może to prowadzić do zwiększenia działania toksycznego, przy braku dowodów dotyczących korzyści terapeutycznych. Należy unikać jednoczesnego stosowania meloksykamu wraz z innymi lekami z grupy NLPZ, w tym z selektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2.

Meloksykam nie jest odpowiedni w leczeniu pacjentów, u których konieczne jest uzyskanie ulgi w ostrych objawach bólowych.

Jeśli po kilku dniach nie uzyska się poprawy, należy ponownie ocenić korzyści kliniczne dla pacjenta wynikające z leczenia.

Przed rozpoczęciem leczenia meloksykamem należy upewnić się, czy występujące w wywiadzie zapalenie przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka i (lub) choroba wrzodowa żołądka, zostały całkowicie wyleczone. Rutynowo należy zwrócić szczególną uwagę na możliwość wystąpienia nawrotów wyżej wymienionych chorób u pacjentów w trakcie leczenia meloksykamem.

Wpływ na układ pokarmowy
W przypadku wszystkich leków z grupy NLPZ, w każdym momencie leczenia opisywano występowanie krwawienia z przewodu pokarmowego, powstawanie owrzodzeń lub perforacji, które może być śmiertelne, poprzedzone lub nie objawami ostrzegawczymi i występujące u pacjentów z wywiadem lub bez w kierunku ciężkich chorób przewodu pokarmowego.

Ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji wzrasta wraz ze zwiększeniem dawki NLPZ u pacjentów z chorobą wrzodową w wywiadzie, szczególnie w przypadkach powikłanych krwawieniem lub perforacją (patrz punkt 4.3) oraz u osób w podeszłym wieku. W tej grupie pacjentów leczenie należy rozpoczynać stosując najmniejszą dostępną dawkę. Leczenie skojarzone produktami leczniczymi działającymi ochronnie (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej) należy rozważyć u tych pacjentów, jak również w grupie pacjentów wymagających jednoczesnego leczenia małymi dawkami aspiryny lub innymi lekami zwiększającymi ryzyko działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego (patrz poniżej i punkt 4.5).

Pacjenci zgłaszający w wywiadzie toksyczne działanie na przewód pokarmowy, w szczególności pacjenci w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszelkie nietypowe objawy brzuszne (zwłaszcza krwawienia z przewodu pokarmowego), szczególnie na początku leczenia.

Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki, które mogą zwiększać ryzyko powstawania owrzodzeń lub krwawienia, takie jak heparyna stosowana leczniczo lub u pacjentów w wieku geriatrycznym, leki przeciwzakrzepowe takie jak warfaryna, inne niesteroidowe leki przeciwzapalne, kwas acetylosalicylowy podawany w dawkach (≥500 mg jako pojedyncza dawka lub ≥3g jako całkowita dawka dobowa) (patrz punkt 4.5).

W razie wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego lub owrzodzenia przewodu pokarmowego należy zaprzestać stosowania meloksykamu.

Pacjentom z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie (wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Crohna) leki z grupy NLPZ należy podawać z zachowaniem ostrożności, ponieważ mogą zaostrzyć przebieg tych chorób (patrz punkt 4.8 „Działania niepożądane”).

Wpływ na układ krążenia i naczynia mózgowe
Konieczna jest odpowiednia obserwacja oraz wydawanie właściwych zaleceń pacjentom z nadciśnieniem tętniczym i (lub) zastoinową niewydolnością serca o nasileniu łagodnym do umiarkowanego w wywiadzie, ponieważ odnotowano przypadki zatrzymania płynów oraz obrzęki w związku ze stosowaniem leków z grupy NLPZ.
Kliniczne monitorowanie ciśnienia krwi u pacjentów z grupy ryzyka zalecane jest przed rozpoczęciem leczenia oraz w szczególności w trakcie rozpoczynania leczenia meloksykamem.

Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie niektórych leków z grupy NLPZ, w tym meloksykamu (w szczególności w dużych dawkach oraz długotrwale) może wiązać się z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (na przykład zawał serca lub udar). Dane te są niewystarczające, aby wykluczyć takie ryzyko w przypadku meloksykamu.

Pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, ustabilizowaną chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych i (lub) chorobą naczyń mózgu powinni być leczeni meloksykamem bardzo rozważnie. Podobną rozwagę należy zachować przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu).

Reakcje skórne
Ciężkie reakcje skórne, niektóre mogące zakończyć się zgonem, obejmujące złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, obserwowano w powiązaniu ze stosowaniem NLPZ (patrz punkt 4.8). Najwyższe ryzyko pojawienia się tych reakcji występuje najprawdopodobniej w początkowym okresie leczenia: objawy pojawiają się w większości przypadków w pierwszym miesiącu leczenia. Należy przerwać podawanie meloksykamu jak tylko pojawi się wysypka, zmiany na błonach śluzowych lub inne objawy nadwrażliwości.
Należy poinformować pacjentów o objawach i uważnie obserwować reakcje skórne. Najlepsze wyniki w opanowaniu zespołu Stevensa-Johnsona lub toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka uzyskuje się poprzez wczesne rozpoznanie oraz natychmiastowe przerwanie stosowania podejrzewanego produktu leczniczego. Szybkie odstawienie leku wiąże się z lepszym rokowaniem.
Jeśli u pacjenta przyjmującego meloksykam wystąpił zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie naskórka nigdy nie wolno ponownie stosować meloksykamu.

Parametry czynności wątroby i nerek
Podobnie jak podczas stosowania większości leków z grupy NLPZ, sporadycznie może wystąpić zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, stężenia bilirubiny w surowicy lub innych wskaźników czynności wątroby, a także zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy i azotu mocznikowego we krwi, jak również innych zmian wskaźników badań laboratoryjnych. W większości są to objawy przemijające oraz nieznaczne. Należy odstawić meloksykam i wykonać odpowiednie badania, gdy tego typu zaburzenia są znaczące lub utrzymujące się.

Czynnościowa niewydolność nerek
Leki z grupy NLPZ poprzez hamowanie działania rozszerzającego naczynia krwionośne prostaglandyn nerkowych, mogą spowodować zaburzenia czynności nerek i zmniejszać przesączanie kłębuszkowe. To działanie niepożądane jest zależne od dawki. Na początku leczenia oraz po zwiększeniu dawki należy uważnie kontrolować wydalanie moczu oraz czynność nerek u pacjentów z następującymi czynnikami ryzyka:

• podeszły wiek;
• jednoczesne leczenie inhibitorami ACE, antagonistami receptora angiotensyny II, sartanami, lekami moczopędnymi (patrz punkt 4.5 „Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji”);
• hipowolemia (niezależnie od przyczyny);
• zastoinowa niewydolność serca;
• niewydolność nerek;
• zespół nerczycowy;
• nefropatia toczniowa;
• zapalenie nerek
• ciężkie zaburzenie czynności wątroby (albumina surowicy < 25 g/l lub ≥10 w skali Child Pugh).

W rzadkich przypadkach stosowanie leków z grupy NLPZ może powodować śródmiąższowe zapalenie nerek, kłębuszkowe zapalenie nerek, martwicę rdzenia nerki lub zespół nerczycowy.

U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek poddawanych hemodializie dawka meloksykamu nie powinna być większa niż 7,5 mg. Nie jest konieczne zmniejszenie dawki u pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek (tj. u pacjentów z klirensem kreatyniny powyżej 25 ml/min).

Zatrzymanie sodu, potasu i wody w organizmie
Podawanie leków z grupy NLPZ może spowodować zatrzymanie sodu, potasu i wody w organizmie, oraz zaburzenia działania natriuretycznego leków moczopędnych. Ponadto może wystąpić zmniejszenie skuteczności działania leków przeciwnadciśnieniowych (patrz punkt 4.5). W konsekwencji u wrażliwych pacjentów mogą wystąpić lub zaostrzyć się obrzęki, niewydolność serca lub nadciśnienie tętnicze. Konieczna jest obserwacja kliniczna pacjentów z grup ryzyka (patrz punkty 4.2 i 4.3).

Hiperkaliemia
Cukrzyca lub jednoczesne leczenie, które zwiększa stężenie potasu we krwi może sprzyjać rozwojowi hiperkaliemii (patrz punkt 4.5). W takich przypadkach należy regularnie kontrolować stężenie potasu.

Jednoczesne stosowanie z pemetreksedem
U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek należy zaprzestać podawania meloksykamu co najmniej na 5 dni przed, w czasie i co najmniej 2 dni po podaniu pemetreksedu (patrz punkt 4.5).

Inne ostrzeżenia i środki ostrożności
Działania niepożądane są często gorzej tolerowane przez pacjentów w wieku podeszłym, o wątłej budowie ciała lub osłabionych, dlatego w ich przypadku konieczna jest szczególna kontrola. Podobnie jak podczas stosowania innych leków z grupy NLPZ, istnieje konieczność szczególnie dokładnej obserwacji pacjentów w wieku podeszłym, u których często występują zaburzenia czynności nerek, wątroby i serca. U osób w podeszłym wieku występuje zwiększona częstość działań niepożądanych NLPZ, a w szczególności krwawienia lub perforacji przewodu pokarmowego, które mogą zakończyć się zgonem (patrz punkt 4.2).

Meloksykam, podobnie jak inne leki z grupy NLPZ, może maskować objawy choroby podstawowej.

Stosowanie meloksykamu może prowadzić do zaburzeń płodności i nie jest zalecane u kobiet planujących ciążę. U kobiet mających problemy z zajściem w ciążę lub poddawanych badaniu przyczyn niepłodności, należy rozważyć odstawienie meloksykamu (patrz punkt 4.6).

Melobax zawiera laktozę. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Badania interakcji przeprowadzone zostały wyłącznie na osobach dorosłych.

Ryzyko związane z hiperkaliemią:
Pewne produkty lecznicze lub grupy terapeutyczne mogą sprzyjać wystąpieniu hiperkaliemii: sole potasu, diuretyki oszczędzające potas, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), antagoniści receptora angiotensyny II, niesteroidowe leki przeciwzapalne, niskocząsteczkowe lub niefrakcjonowane heparyny, cyklosporyna, takrolimus i trimetopym.
Wystąpienie hiperkaliemii może zależeć od obecności innych czynników.
Ryzyko jej wystąpienia jest wyższe, gdy ww. produkty lecznicze są podawane jednocześnie z meloksykamem.

Interakcje farmakodynamiczne:

• Inne leki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) i kwas acetylosalicylowy: Jednoczesne stosowanie meloksykamu (patrz punkt 4.4) z innymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, kwasem acetylosalicylowym w dawkach ≥500 mg jako pojedyncza dawka lub ≥3g jako całkowita dawka dobowa nie jest zalecane.
• Kortykosteroidy (np. glikokortykosteroidy): jednoczesne stosowanie kortykosteroidów wymaga ostrożności i uważnej obserwacji pacjenta z uwagi na zwiększone ryzyko krwawienia lub owrzodzeń w przewodzie pokarmowym.
• Leki przeciwzakrzepowe lub heparyna stosowana u pacjentów w podeszłym wieku lub w dawkach leczniczych: ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego jest znacząco zwiększone z powodu zahamowania czynności płytek i uszkodzenia błony śluzowej przewodu pokarmowego. Leki z grupy NLPZ mogą nasilić działanie leków przeciwzakrzepowych takich jak warfaryna (patrz punkt 4.4). Nie zaleca się równoczesnego stosowania leków z grupy NLPZ i leków przeciwzakrzepowych ani heparyny stosowanej u pacjentów w wieku geriatrycznym lub w dawkach leczniczych (patrz punkt 4.4). W pozostałych przypadkach stosowania heparyny zalecane jest zachowanie ostrożności z uwagi na zwiększone ryzyko krwawienia. Jeśli uniknięcie jednoczesnego stosowania tych leków nie jest możliwe należy ściśle kontrolować INR.
• Leki trombolityczne i antyagregacyjne: zwiększone ryzyko krwawienia w wyniku zahamowania czynności płytek i uszkodzenia błony śluzowej przewodu pokarmowego.
• Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI): wzrost ryzyka krwawienia z przewodu pokarmowego.
• Leki moczopędne, inhibitory ACE i antagoniści receptora angiotensyny II: Leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać działanie leków moczopędnych i innych leków przeciwnadciśnieniowych. U niektórych pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (np. pacjentów odwodnionych lub pacjentów w podeszłym wieku z zaburzoną czynnością nerek) jednoczesne podawanie inhibitorów ACE lub antagonistów receptora angiotensyny II i leków hamujących aktywność cyklooksygenazy może doprowadzić do dalszego pogorszenia czynności nerek, w tym możliwej ostrej niewydolności nerek, która zwykle jest odwracalna. Dlatego też połączenie tych leków należy stosować z zachowaniem ostrożności, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjentów należy odpowiednio nawodnić i należy rozważyć kontrolę czynności nerek po rozpoczęciu leczenia skojarzonego oraz okresowo w późniejszym okresie leczenia zaleca się monitorowanie czynności nerek (patrz punkt 4.4).
• Inne leki przeciwnadciśnieniowe (np. leki beta-adrenolityczne): Może wystąpić zmniejszenie skuteczności działania przeciwnadciśnieniowego leków blokujących receptory beta-adrenergiczne (spowodowane zahamowaniem syntezy prostaglandyn działających rozkurczająco na naczynia).
• Inhibitory kalcyneuryny (np. cyklosporyna, takrolimus): Może wystąpić zwiększenie działania nefrotoksycznego inhibitorów kalcyneuryny w wyniku działania leków z grupy NLPZ z powodu wpływu na prostaglandyny nerkowe. Podczas leczenia skojarzonego zaleca się obserwację czynności nerek. Uważna kontrola czynności nerek zalecana jest szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku.
• Wkładki wewnątrzmaciczne: Istnieją doniesienia, że leki z grupy NLPZ zmniejszają skuteczność wkładek wewnątrzmacicznych. Odnotowano zmniejszenie skuteczności wkładek wewnątrzmacicznych w wyniku stosowania leków z grupy NLPZ, jednak wymaga to dalszego potwierdzenia.
• Deferazyroks: Jednoczesne podawanie meloksykamu i deferazyroksu może zwiększać ryzyko działań niepożądanych w przewodzie pokarmowym. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów leczniczych.

Interakcje farmakokinetyczne: wpływ meloksykamu na farmakokinetykę innych leków

• Lit: Odnotowano, że leki z grupy NLPZ zwiększają stężenie litu we krwi (w wyniku zmniejszonego wydalania litu przez nerki), które może osiągnąć wartości toksyczne. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania litu i leków z grupy NLPZ (patrz punkt 4.4). W przypadku konieczności zastosowania leczenia skojarzonego zaleca się dokładną kontrolę stężenia litu w osoczu podczas rozpoczynania leczenia, dostosowywania dawkowania i po odstawieniu meloksykamu.
• Metotreksat: Leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać wydzielanie kanalikowe metotreksatu, przez co zwiększa się jego stężenie w osoczu. Dlatego nie jest zalecane leczenie skojarzone lekami z grupy NLPZ u pacjentów otrzymujących duże dawki metotreksatu (powyżej 15 mg/tydzień) (patrz punkt 4.4). Ryzyko wystąpienia interakcji pomiędzy lekami z grupy NLPZ i metotreksatem należy rozważyć również u pacjentów przyjmujących małe dawki metotreksatu, szczególnie u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. W razie konieczności leczenia skojarzonego należy obserwować wskaźniki krwi i wskaźniki czynności nerek. Szczególną uwagę należy zwrócić w sytuacjach, gdy metotreksat podawany jest jednocześnie z lekami z grupy NLPZ do 3 dni, ponieważ może to spowodować zwiększenie stężenia metotreksatu w osoczu i zwiększenie działania toksycznego. Pomimo tego, że farmakokinetyka metotreksatu (w dawkach 15 mg/tydzień) nie zmieniała się znacząco pod wpływem jednoczesnego podawania meloksykamu, to należy zawsze mieć na uwadze możliwość zwiększenia toksyczności hematologicznej metotreksatu po podaniu leków z grupy NLPZ (patrz wyżej) (patrz punkt 4.8).
• Pemetreksed: W przypadku jednoczesnego stosowania meloksykamu i pemetreksedu u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 45 do 79 ml/min), należy przerwać podawanie meloksykamu na 5 dni przed, w dniu podania i 2 dni po podaniu pemetreksedu. Jeżeli konieczne jest jednoczesne stosowanie meloksykamu i pemetreksedu, pacjent powinien być dokładnie monitorowany, zwłaszcza w zakresie mielosupresji i działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 45 ml/min) jednoczesne stosowanie meloksykamu i pemetreksedu nie jest zalecane. U pacjentów z normalną czynnością nerek (klirens kreatyniny ≥ 80 ml/min), dawki 15 mg meloksykamu mogą zmniejszać wydalanie pemetreksedu i w konsekwencji zwiększać częstość jego działań niepożądanych. W związku z tym należy zachować ostrożność podczas podawania 15 mg meloksykamu jednocześnie z pemetreksedem u pacjentów z normalną czynnością nerek (klirens kreatyniny > 80 ml/min).

Interakcje farmakokinetyczne: Wpływ innych leków na farmakokinetykę meloksykamu

• Cholestyramina: Cholestyramina przyspiesza wydalanie meloksykamu poprzez zaburzenie krążenia wątrobowo-jelitowego, co powoduje zwiększenie klirensu meloksykamu o 50% i skrócenie okresu półtrwania do 13 ± 3 godz. Ta interakcja ma znaczenie kliniczne.
• Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych z podawanymi równocześnie lekami zobojętniającymi, cymetydyną i digoksyną.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Płodność
Stosowanie meloksykamu, podobnie jak każdego innego leku hamującego cyklooksygenazę i syntezę prostaglandyn, może niekorzystnie wpływać na płodność u kobiet i nie jest zalecane u kobiet, które planują zajść w ciążę. W przypadku kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę lub które są poddawane badaniom w związku z niepłodnością, należy rozważyć zakończenie stosowania meloksykamu.

Ciąża
Zahamowanie syntezy prostaglandyn może mieć niekorzystny wpływ na ciążę i (lub) rozwój embrionalny lub płodowy. Dane z przeprowadzonych badań epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko poronienia i deformacji mięśnia sercowego oraz wytrzewienia wrodzonego w wyniku stosowania inhibitora syntezy prostaglandyn we wczesnym stadium ciąży. Całkowite ryzyko wystąpienia deformacji sercowo-naczyniowych wzrosło z poniżej 1% do około 1,5%. Uważa się, że ryzyko rośnie wraz z wielkością dawki i czasem trwania leczenia. Podawanie inhibitora syntezy prostaglandyn u zwierząt wykazało zwiększoną liczbę poronień przed i po zagnieżdżeniu oraz śmiertelność embrionalno-płodową. Ponadto, u zwierząt otrzymujących inhibitory syntezy prostaglandyn w czasie trwania organogenezy odnotowano zwiększoną liczbę przypadków różnego rodzaju deformacji, w tym sercowo-naczyniowych. Podczas pierwszego i drugiego trymestru ciąży nie należy stosować meloksykamu, chyba że jest to absolutnie konieczne. Jeśli meloksykam jest stosowany u kobiet, które starają się o dziecko lub w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, należy stosować możliwie najmniejszą dawkę przez możliwie najkrótszy okres czasu.

Pod koniec ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn:

• mogą u płodu powodować: toksyczność sercowo-płucną (z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego i nadciśnieniem płucnym);
• mogą u noworodka powodować: zaburzenia czynności nerek, które mogą prowadzić do skąpomoczu i małowodzia, a także – prawdopodobnie – do zwiększonego ryzyka krwawienia wewnątrzczaszkowego.

U matki i noworodka pod koniec ciąży może wystąpić: przedłużenie czasu krwawienia, działanie przeciwskurczowe na macicę, które może hamować poród lub powodować przedłużenie porodu.

W związku z tym meloksykam jest przeciwwskazany w trzecim trymestrze ciąży.

Laktacja
Meloksykam przenika do mleka kobiecego w niewielkich ilościach. Nie zaleca się stosowania meloksykamu w okresie karmienia piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

W trakcie leczenia mogą wystąpić zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia lub inne zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego. W przypadku wystąpienia takich objawów, pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Poniżej wymieniono działania niepożądane, które mogą wystąpić podczas leczenia meloksykamem. Częstość występowania określono w następujący sposób:

• Bardzo często (≥1/10)
• Często (≥1/100 do <1/10)
• Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100)
• Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000)
• Bardzo rzadko (<1/10 000)
• Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Częstość: Często: niedokrwistość
Niezbyt często: leukopenia, małopłytkowość
Bardzo rzadko: agranulocytoza, pancytopenia
Nieznana: eozynofilia

Zaburzenia układu immunologicznego
Częstość: Niezbyt często: reakcje nadwrażliwości
Rzadko: wstrząs anafilaktyczny
Nieznana: reakcje anafilaktoidalne

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Częstość: Często: hiperkaliemia

Zaburzenia psychiczne
Częstość: Niezbyt często: zaburzenia snu, zmiany nastroju
Rzadko: splątanie, depresja

Zaburzenia układu nerwowego
Częstość: Często: zawroty głowy, ból głowy, senność
Niezbyt często: zaburzenia smaku, zaburzenia koncentracji

Zaburzenia oka
Częstość: Często: zaburzenia widzenia
Niezbyt często: zapalenie spojówek

Zaburzenia ucha i błędnika
Częstość: Często: zawroty głowy

Zaburzenia serca
Częstość: Niezbyt często: tachykardia, kołatanie serca
Bardzo rzadko: niewydolność serca

Zaburzenia naczyniowe
Częstość: Często: wzrost ciśnienia tętniczego
Niezbyt często: niedociśnienie, uderzenia gorąca
Bardzo rzadko: choroba zakrzepowo-zatorowa, zawał serca, dławica piersiowa

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Częstość: Często: duszność
Niezbyt często: zaostrzenie astmy oskrzelowej
Bardzo rzadko: skurcz oskrzeli

Zaburzenia żołądka i jelit
Częstość: Bardzo często: zaburzenia żołądkowo-jelitowe (np. ból brzucha, niestrawność, nudności, wymioty)
Często: biegunka, zaparcie, wzdęcia, odbijanie
Niezbyt często: zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie przełyku, owrzodzenie żołądka i (lub) dwunastnicy, perforacja żołądka i (lub) dwunastnicy, krwawienie z żołądka i (lub) dwunastnicy
Rzadko: zapalenie żołądka, krwawienie z przewodu pokarmowego (w tym krwawienie z jelita grubego), zapalenie jelit, zaostrzenie zapalenia okrężnicy lub choroby Crohna
Bardzo rzadko: zapalenie trzustki

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Częstość: Często: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (np. transaminaz)
Niezbyt często: zapalenie wątroby
Rzadko: niewydolność wątroby, żółtaczka

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Częstość: Często: wysypka (w tym wysypka plamisto-grudkowa)
Niezbyt często: pokrzywka, świąd
Rzadko: obrzęk naczynioruchowy, złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka
Bardzo rzadko: rumień wielopostaciowy, pęcherzowe zapalenie skóry, fotodermatoza

Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Częstość: Często: zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy i (lub) mocznika
Niezbyt często: zaburzenia czynności nerek
Rzadko: ostra niewydolność nerek

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Częstość: Często: obrzęki obwodowe
Niezbyt często: złe samopoczucie

Badania diagnostyczne
Częstość: Często: zwiększenie masy ciała

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: niesteroidowe leki przeciwzapalne i przeciwreumatyczne, pochodne oksykamów.
Kod ATC: M01AC06

Mechanizm działania: Meloksykam jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ) o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Wykazuje silne powinowactwo do hamowania cyklooksygenazy-2 (COX-2) niż cyklooksygenazy-1 (COX-1).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie: Meloksykam jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym. Stężenie maksymalne w osoczu osiągane jest w ciągu 5-6 godzin po podaniu. Wchłanianie nie jest zależne od przyjmowania pokarmu.

Rozprowadzanie: Meloksykam wiąże się z białkami osocza w około 99,5%. Objętość dystrybucji wynosi około 10 l. Przenika do mazi stawowej, gdzie stężenia osiągają około 50% stężeń w osoczu.

Metabolizm: Meloksykam jest prawie całkowicie metabolizowany w wątrobie do czterech nieaktywnych metabolitów.

Wydalanie: Wydalany jest głównie w postaci metabolitów z moczem i kałem. Okres półtrwania w osoczu wynosi około 20 godzin. Klirens osoczowy wynosi około 8 ml/min.

U pacjentów w podeszłym wieku farmakokinetyka meloksykamu nie ulega istotnej zmianie. U pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek oraz z łagodną i umiarkowaną niewydolnością wątroby nie ma konieczności dostosowania dawkowania.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

• Celuloza mikrokrystaliczna
• Skrobia żelowana, kukurydziana
• Laktoza jednowodna
• Skrobia kukurydziana
• Sodu cytrynian
• Krzemionka koloidalna bezwodna
• Magnezu stearynian

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu

Brak szczególnych wymagań dotyczących przechowywania.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Folia PVC/PVDC i hartowana na twardo folia aluminiowa. Opakowania kartonowe zawierają 7, 10, 14, 15, 20, 28, 30, 50, 60, 100, 140, 280, 300, 500 lub 1000 tabletek (nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie).

6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące przygotowania leku do stosowania

Nie ma szczególnych wymagań.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Ranbaxy (Poland) Sp. z o. o., ul. Kubickiego 11, 02-954 Warszawa

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr 12269

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 08.06.2006 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 29.01.2010 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZEŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

20.10.2017