Ranofren, Tabletki (5 mg)

Ulotka: Ranofren, Tabletki (5 mg)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Ranofren, 5 mg, tabletki.

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka zawiera 5 mg olanzapiny (Olanzapinum).

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Każda tabletka zawiera 75,4 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka

Tabletki okrągle, żółte, obustronnie wypukłe z rowkiem dzielącym po jednej stronie.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Dorośli
Olanzapina jest wskazana w leczeniu schizofrenii.

Olanzapina jest wskazana w długookresowym leczeniu podtrzymującym pacjentów, u których stwierdzono dobrą odpowiedź na leczenie w początkowej fazie terapii.

Olanzapina jest wskazana w leczeniu średnio nasilonych i ciężkich epizodów manii.

U pacjentów, u których w terapii epizodu manii uzyskano dobrą odpowiedź na leczenie olanzapiną, olanzapina wskazana jest w celu zapobiegania nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej (patrz punkt 5.1).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dorośli
Schizofrenia: zalecana dawka początkowa olanzapiny wynosi 10 mg na dobę.

Epizod manii: dawka początkowa wynosi 15 mg na dobę podawana jako dawka pojedyncza w monoterapii lub 10 mg na dobę w terapii skojarzonej (patrz punkt 5.1).

Zapobieganie nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej: zalecana dawka początkowa wynosi 10 mg/dobę. U pacjentów otrzymujących olanzapinę w leczeniu epizodu manii, aby zapobiec nawrotom, należy kontynuować leczenie tą samą dawką. W przypadku wystąpienia nowego epizodu manii, epizodu mieszanego lub epizodu depresji, należy kontynuować leczenie olanzapiną (w razie potrzeby optymalizując jej dawkę), i jeżeli istnieją wskazania kliniczne – zastosować dodatkowe leczenie objawów afektywnych.

Podczas leczenia schizofrenii, epizodów manii i w celu zapobiegania nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej, dawka dobowa może być ustalana w zależności od stanu klinicznego pacjenta w zakresie 5 do 20 mg/dobę. Zwiększenie dawki ponad rekomendowaną dawkę początkową jest zalecane tylko po ponownej ocenie stanu klinicznego i powinno być dokonywane nie częściej niż co 24 godziny. Olanzapina może być podawana niezależnie od posiłków, ponieważ pokarm nie wpływa na jej wchłanianie. W przypadku planowanego zakończenia leczenia olanzapiną należy rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki leku.

Dzieci i młodzież
Nie zaleca się stosowania olanzapiny u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, z uwagi na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności leczenia. Znacznie większy przyrost masy ciała oraz większe zmiany stężenia lipidów i prolaktyny zgłaszano podczas krótkotrwałych badań z udziałem młodzieży niż w badaniach z udziałem dorosłych (patrz punkty 4.4, 4.8, 5.1 i 5.2).

Pacjenci w podeszłym wieku
Mniejsza dawka początkowa (5 mg/dobę) nie jest rutynowo zalecana, jednak powinna być rozważana u pacjentów w wieku 65 lat i powyżej, gdy przemawiają za tym czynniki kliniczne (patrz również punkt 4.4).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i (lub) wątroby
U tych pacjentów należy rozważyć zastosowanie mniejszej dawki początkowej (5 mg). W przypadkach umiarkowanej niewydolności wątroby (marskość, klasa A lub B w skali Child-Pugh), dawka początkowa powinna wynosić 5 mg i być ostrożnie zwiększana.

Osoby palące
Dawka początkowa i zakres stosowanych dawek u pacjentów niepalących nie wymagają rutynowej korekty w porównaniu z dawkami stosowanymi u pacjentów palących. Metabolizm olanzapiny może być indukowany przez palenie tytoniu. Zalecane jest monitorowanie stanu klinicznego i w razie potrzeby rozważenie zwiększenia dawki olanzapiny (patrz punkt 4.5).

Jeśli występuje więcej niż jeden czynnik, który mógłby spowodować spowolnienie metabolizmu (płeć żeńska, podeszły wiek, niepalenie tytoniu) należy rozważyć zmniejszenie dawki początkowej. U tych pacjentów zwiększanie dawki, jeżeli wskazane, powinno być przeprowadzane z zachowaniem ostrożności. (Patrz punkty 4.5 oraz 5.2)

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Pacjenci ze stwierdzonym ryzykiem wystąpienia jaskry z wąskim kątem przesączania.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych, poprawa stanu klinicznego pacjenta może nastąpić po kilku dniach lub tygodniach. W tym czasie należy dokładnie monitorować stan pacjentów.

Psychoza i (lub) zaburzenia zachowania spowodowane otępieniem
Nie zaleca się stosowania olanzapiny u pacjentów z objawami psychozy i (lub) zaburzeniami zachowania spowodowanymi otępieniem, z powodu zwiększonej śmiertelności oraz ryzyka występowania zdarzeń naczyniowo-mózgowych. W badaniach klinicznych kontrolowanych placebo (w okresie 6-12 tygodni) obejmujących pacjentów w podeszłym wieku (średnia wieku 78 lat) z psychozą spowodowaną otępieniem, i (lub) z zaburzeniami zachowania spowodowanymi otępieniem, odnotowano dwukrotne zwiększenie częstości zgonów u pacjentów leczonych olanzapiną w porównaniu do grupy pacjentów leczonych placebo (odpowiednio 3,5% wobec 1,5%). Zwiększona śmiertelność nie była spowodowana dawkowaniem olanzapiny (średnia dobowa dawka 4,4 mg) lub czasem trwania leczenia. Czynnikami ryzyka, predysponującymi populację pacjentów do zwiększonej śmiertelności, był wiek >65 lat, utrudnienie połykania, sedacja, niedożywienie i odwodnienie, choroby płuc (np. zapalenie płuc z aspiracją lub bez aspiracji) lub jednoczesne stosowanie benzodiazepin. Jednak śmiertelność była większa wśród pacjentów leczonych olanzapiną niż w grupie pacjentów leczonych placebo i pozbawionych czynnika ryzyka.

W tych samych badaniach klinicznych odnotowano niepożądane zdarzenia naczyniowo-mózgowe (np. udar, przemijający napad niedokrwienny), w tym przypadki śmiertelne. Odnotowano trzykrotne zwiększenie częstości występowania niepożądanych zdarzeń naczyniowo-mózgowych w grupie pacjentów leczonych olanzapiną w porównaniu z grupą pacjentów leczonych placebo (odpowiednio 1,3% wobec 0,4%). U wszystkich pacjentów leczonych olanzapiną i placebo, u których wystąpiły zdarzenia naczyniowo-mózgowe, stwierdzono czynniki zwiększające ryzyko. Wiek >75 lat, otępienie naczyniowe lub mieszane były uznane za czynniki ryzyka wystąpienia niepożądanych zdarzeń naczyniowo-mózgowych w związku z leczeniem olanzapiną. Skuteczność olanzapiny nie została ustalona w czasie prowadzenia tych badań.

Choroba Parkinsona
Nie zaleca się stosowania olanzapiny w leczeniu psychozy wywołanej przyjmowaniem agonistów dopaminy u pacjentów z chorobą Parkinsona. W badaniach klinicznych bardzo często zgłaszano nasilenie objawów parkinsonizmu i omamy, które występowały z większą częstością niż w przypadku stosowania placebo (patrz również punkt 4.8), a olanzapina nie była bardziej skuteczna niż placebo w leczeniu objawów psychotycznych. W badaniach wymagane było, aby stan pacjentów był stabilny, kiedy przyjmowali oni najmniejszą skuteczną dawkę leków przeciw parkinsonizmowi (agonistów dopaminy), oraz aby przez cały czas badania przyjmowali oni te same leki przeciw parkinsonizmowi w stałych dawkach. Podawanie olanzapiny rozpoczęto od dawki 2,5 mg/dobę i następnie zwiększano – w zależności od decyzji badacza – maksymalnie do 15 mg/dobę.

Złośliwy zespół neuroleptyczny (ZZN)
ZZN jest stanem potencjalnego zagrożenia życia związanym z przyjmowaniem leków przeciwpsychotycznych. Podczas stosowania olanzapiny również zgłaszano rzadkie przypadki ZZN. Klinicznymi objawami ZZN są: bardzo wysoka gorączka, sztywność mięśni, zaburzenia świadomości oraz objawy niestabilności autonomicznego układu nerwowego (niemiarowe tętno lub wahania ciśnienia tętniczego krwi, tachykardia, obfite pocenie się i zaburzenia rytmu serca). Ponadto, może wystąpić zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatyninowej, mioglobinuria (rabdomioliza) oraz ostra niewydolność nerek. Jeżeli u pacjenta wystąpią objawy podmiotowe i przedmiotowe wskazujące na ZZN lub wysoka gorączka o niewyjaśnionej przyczynie, bez innych klinicznych objawów ZZN, należy odstawić wszystkie leki przeciwpsychotyczne, również olanzapinę.

Hiperglikemia i cukrzyca
Niezbyt często zgłaszano wystąpienie hiperglikemii i (lub) rozwój albo nasilenie objawów cukrzycy z występującą sporadycznie kwasicą ketonową lub śpiączką, w tym kilka przypadków śmiertelnych (patrz punkt 4.8). W niektórych przypadkach odnotowano uprzednie zwiększenie masy ciała, co może być czynnikiem predysponującym. Zaleca się odpowiednie monitorowanie stanu klinicznego, zgodnie z przyjętymi wytycznymi dotyczącymi leczenia przeciwpsychotycznego, np. mierzyć stężenie glukozy we krwi przed rozpoczęciem leczenia, 12 tygodni po rozpoczęciu leczenia olanzapiną, a następnie raz na rok. Pacjentów otrzymujących jakikolwiek lek przeciwpsychotyczny, w tym produkty lecznicze zawierające olanzapinę, należy obserwować, czy nie pojawiają się objawy przedmiotowe i podmiotowe hiperglikemii (takie jak nadmierne pragnienie, nadmierne wydzielanie moczu, nadmierne łaknienie i osłabienie), a pacjentów z cukrzycą lub czynnikami ryzyka predysponującymi do cukrzycy należy regularnie badać, aby wykryć pogorszenie kontroli glikemii. Należy regularnie kontrolować masę ciała, np. przed rozpoczęciem leczenia, 4, 8 i 12 tygodni po rozpoczęciu leczenia olanzapiną a następnie raz na kwartał.

Zmiany stężenia lipidów
W badaniu klinicznym kontrolowanym placebo, u pacjentów leczonych olanzapiną obserwowano niepożądane zmiany w stężeniu lipidów (patrz punkt 4.8). W przypadku wystąpienia zmian w stężeniu lipidów należy zastosować odpowiednie leczenie, w szczególności u pacjentów z zaburzeniami przemiany lipidów i u pacjentów, u których występują czynniki ryzyka rozwoju takich zaburzeń. U pacjentów otrzymujących jakikolwiek lek przeciwpsychotyczny, w tym produkt leczniczy zawierający olanzapinę, należy regularnie badać stężenie lipidów, zgodnie z przyjętymi wytycznymi dotyczącymi leczenia przeciwpsychotycznego, np. przed rozpoczęciem leczenia, 12 tygodni po rozpoczęciu leczenia olanzapiną a następnie co 5 lat.

Aktywność przeciwcholinergiczna
Choć wykazano aktywność przeciwcholinergiczną olanzapiny in vitro, doświadczenia z badań klinicznych ujawniły małą częstość występowania objawów z tym związanych. Jednakże, ponieważ doświadczenie kliniczne związane ze stosowaniem olanzapiny u pacjentów ze współistniejącymi chorobami jest ograniczone, należy zachować ostrożność przepisując lek pacjentom z przerostem gruczołu krokowego, niedrożnością porażenną jelit i podobnymi schorzeniami.

Czynność wątroby
Często obserwowano przejściowe i bezobjawowe zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych – aminotransferazy alaninowej (AlAT) i aminotransferazy asparaginianowej (AspAT), zwłaszcza w początkowym etapie podawania leku. Należy zachować ostrożność i wykonywać badania kontrolne u pacjentów ze zwiększoną aktywnością AlAT i (lub) AspAT, u pacjentów z objawami podmiotowymi i przedmiotowymi niewydolności wątroby, u pacjentów z uprzednio stwierdzoną ograniczoną czynnościową rezerwą wątrobową oraz u pacjentów stosujących leki o potencjalnym działaniu hepatotoksycznym. U pacjentów, u których stwierdzono zapalenie wątroby (w tym wątrobokomórkowe i cholestatyczne uszkodzenie wątroby oraz mieszaną postać uszkodzenia wątroby), należy przerwać leczenie olanzapiną.

Neutropenia
Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których stwierdza się z jakiejkolwiek przyczyny małą liczbę leukocytów i (lub) granulocytów obojętnochłonnych, u pacjentów przyjmujących leki mogące wywoływać neutropenie, u pacjentów z zahamowaniem czynności i (lub) toksycznym uszkodzeniem szpiku indukowanym przez leki w wywiadzie, u pacjentów z zahamowaniem czynności szpiku spowodowanym przez współistniejącą chorobę, radioterapię bądź chemioterapię i u pacjentów z hipereozynofilią lub chorobą mieloproliferacyjną. U pacjentów leczonych jednocześnie olanzapiną i walproinianem często zgłaszano neutropenie (patrz punkt 4.8).

Przerwanie leczenia
Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), po nagłym przerwaniu stosowania olanzapiny zgłaszano wystąpienie ostrych objawów, takich jak: pocenie się, bezsenność, drżenie, lęk, nudności lub wymioty.

Odstęp QT
W badaniach klinicznych istotne klinicznie wydłużenie odstępu QTc u pacjentów leczonych olanzapiną (skorygowane wg wzoru Fridericia [QTeF] ≥ 500 milisekund [ms] w każdym momencie po rozpoczęciu badania, dla pacjentów z odstępem QTeF<500 ms przed rozpoczęciem badania) występowało niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100). W porównaniu z placebo nie stwierdzono istotnych różnic w częstości występowania kardiologicznych zdarzeń niepożądanych. Jednakże, należy zachować ostrożność zalecając jednoczesne stosowanie olanzapiny i innych leków powodujących wydłużenie odstępu QTc, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT, zastoinową niewydolnością serca, przerostem mięśnia sercowego, zmniejszonym stężeniem potasu lub magnezu we krwi.

Choroba zakrzepowo-zatorowa
Podczas leczenia olanzapiną, niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) zgłaszano przejściowe występowanie zakrzepicy z zatorami w układzie żylnym. Związek pomiędzy pojawiającymi się zakrzepami z zatorami w układzie żylnym a leczeniem olanzapiną nie został ustalony. Jednakże ze względu na to, że u pacjentów ze schizofrenią często występują czynniki ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia produktem Ranofren należy rozpoznać wszystkie możliwe czynniki ryzyka zakrzepicy, np. unieruchomienie, oraz podjąć odpowiednie działania prewencyjne.

Ogólna aktywność ośrodkowego układu nerwowego
Ze względu na to, że olanzapina działa przede wszystkim na ośrodkowy układ nerwowy, należy zachować ostrożność stosując ją jednocześnie z innymi lekami o działaniu ośrodkowym oraz z alkoholem. Możliwe jest działanie antagonistyczne olanzapiny wobec bezpośrednich i pośrednich agonistów dopaminy, ponieważ wykazano in vitro antagonizm olanzapiny z dopaminą.

Napady drgawek
Należy zachować ostrożność stosując olanzapinę u pacjentów z napadami drgawek w wywiadzie lub poddanych czynnikom obniżającym próg drgawkowy. Niezbyt często zgłaszano napady drgawek u pacjentów leczonych olanzapiną. W większości tych przypadków zgłaszano w wywiadzie napady drgawek lub czynniki zwiększające ryzyko ich wystąpienia.

Późne dyskinezy
W badaniach porównawczych trwających 1 rok lub krócej późne dyskinezy występowały z istotnie statystycznie mniejszą częstością w przypadku stosowania olanzapiny. Ryzyko wystąpienia późnych dyskinez rośnie wraz z czasem trwania leczenia. Dlatego jeżeli u pacjenta przyjmującego olanzapinę wystąpią objawy podmiotowe i przedmiotowe późnych dyskinez, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub odstawienie leku. Po odstawieniu leku objawy te mogą przejściowo ulec zaostrzeniu lub dopiero wystąpić.

Niedociśnienie ortostatyczne
U pacjentów w wieku podeszłym obserwowano w trakcie badań klinicznych niezbyt częste przypadki niedociśnienia ortostatycznego. Zaleca się okresowe pomiary ciśnienia tętniczego u pacjentów w wieku powyżej 65 lat.

Nagły zgon sercowy
Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano występowanie nagłych zgonów sercowych u pacjentów stosujących olanzapinę. W retrospektywnym, obserwacyjnym, kohortowym badaniu ryzyko nagłego zgonu sercowego u pacjentów leczonych olanzapiną było około dwa razy większe niż u pacjentów niestosujących leków przeciwpsychotycznych. W badaniu tym wykazano porównywalne ryzyko nagłego zgonu sercowego w przypadku stosowania olanzapiny i innych atypowych leków przeciwpsychotycznych uwzględnionych w analizie zbiorczej.

Dzieci i młodzież
Olanzapina nie jest wskazana do stosowania w leczeniu dzieci i młodzież. W badaniach z udziałem pacjentów w wieku od 13 do 17 lat występowały różne działania niepożądane, w tym zwiększenie masy ciała, zmiana parametrów metabolicznych i zwiększenie stężenia prolaktyny (patrz punkt 4.8 i 5.1).

Laktoza
Tabletki Ranofren zawierają laktozę. Pacjenci, cierpiący na rzadkie dziedziczne schorzenia, związane z nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zaburzeniami wchłaniania glukozo-galaktozy, nie powinni stosować tego produktu leczniczego.

Sód
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Dzieci i młodzież
Badania dotyczące interakcji brali udział tylko dorośli pacjenci.

Potencjalne interakcje mające wpływ na olanzapinę
Ponieważ olanzapina jest metabolizowana przez CYP1A2, substancje, które wybiórczo indukują lub hamują ten izoenzym mogą mieć wpływ na farmakokinetykę olanzapiny.

Indukcja CYP1A2
Metabolizm olanzapiny może być indukowany przez palenie tytoniu i karbamazepinę, co może prowadzić do zmniejszenia stężenia olanzapiny. Obserwowano jedynie nieznaczne do średniego zwiększenie klirensu olanzapiny. Znaczenie kliniczne tego faktu jest prawdopodobnie ograniczone, ale zalecane jest monitorowanie stanu klinicznego i w razie potrzeby rozważenie zwiększenia dawki olanzapiny (patrz punkt 4.2).

Hamowanie CYP1A2
Stwierdzono istotne hamowanie metabolizmu olanzapiny przez fluwoksaminę, która jest specyficznym inhibitorem CYP1A2. Stężenie maksymalne Cmax olanzapiny po podaniu fluwoksaminy zwiększało się średnio o 54% u niepalących kobiet i o 77% u palących mężczyzn. Pole pod krzywą (AUC) zwiększało się średnio o odpowiednio 52% i o 108%. W przypadku równoczesnego stosowania fluwoksaminy lub innego inhibitora CYP1A2 takiego jak np. cyprofloksacyna, należy rozważyć zmniejszenie dawki początkowej olanzapiny. W przypadku rozpoczęcia leczenia inhibitorem CYP1A2, należy rozważyć zmniejszenie dawki olanzapiny.

Zmniejszenie dostępności biologicznej
Węgiel aktywowany zmniejsza dostępność biologiczną podanej doustnie olanzapiny o 50 do 60% i powinien być podawany co najmniej 2 godziny przed olanzapiną lub 2 godziny po niej. Nie stwierdzono, aby fluoksetyna (inhibitor CYP2D6), pojedyncze dawki leków zobojętniających kwas solny (glin, magnez) czy cymetydyna w istotny sposób wpływały na farmakokinetykę olanzapiny.

Potencjalny wpływ olanzapiny na inne produkty lecznicze
Olanzapina może wywierać antagonistyczne działanie wobec bezpośrednich i pośrednich agonistów dopaminy.

Olanzapina nie hamuje in vitro głównych izoenzymów CYP450 (np. 1A2, 2D6, 2C9, 2C19, 3A4). Dlatego też nie należy się spodziewać żadnych szczególnych interakcji. Potwierdzono to w badaniach in vivo, w których nie stwierdzono hamowania metabolizmu następujących substancji czynnych: trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych (głównie szlak metaboliczny CYP2D6), warfaryny (CYP2C9), teofiliny (CYP1A2) lub diazepamu (CYP3A4 i 2C19).

Nie stwierdzono interakcji olanzapiny podawanej równocześnie z litem czy biperydenem.

Monitorowanie stężeń terapeutycznych walproinianu w osoczu nie wskazuje na konieczność zmiany jego dawki po rozpoczęciu jednoczesnego podawania olanzapiny.

Ogólna aktywność ośrodkowego układu nerwowego
Należy zachować ostrożność u pacjentów spożywających alkohol lub stosujących leki mogące hamować aktywność ośrodkowego układu nerwowego. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania olanzapiny i produktów leczniczych podawanych w leczeniu choroby Parkinsona u pacjentów z chorobą Parkinsona i otępieniem (patrz punkt 4.4)

Odstęp QTc
Należy zachować ostrożność stosując jednocześnie olanzapinę z lekami, które powodują wydłużenie odstępu QTc (patrz punkt 4.4).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża
Nie przeprowadzono odpowiednich kontrolowanych badań u kobiet w ciąży. Należy poinformować pacjentkę, aby powiadomiła lekarza o zajściu w ciążę lub planowaniu ciąży w czasie leczenia olanzapiną. Ze względu na ograniczone doświadczenie u kobiet w ciąży, olanzapina może być stosowana w ciąży jedynie w przypadku, kiedy spodziewane korzyści dla matki przeważają nad potencjalnym ryzykiem dla płodu.

Noworodki, których matki stosowały leki przeciwpsychotyczne (w tym olanzapinę) w trzecim trymestrze ciąży, są narażone na wystąpienie działań niepożądanych, takich jak objawy pozapiramidowe i (lub) objawy z odstawienia. Objawy te mogą mieć różną ciężkość i czas trwania. Zgłaszano przypadki pobudzenia, hipertonii, hipotonii, drżenia, senności, zaburzeń oddechowych, trudności w pobieraniu pokarmu. Z tego względu noworodki, których matki stosowały leki przeciwpsychotyczne w trzecim trymestrze ciąży, powinny być uważnie obserwowane.

Karmienie piersią
W badaniu z udziałem zdrowych kobiet karmiących piersią stwierdzono, że olanzapina przenika do mleka ludzkiego. U niemowląt średnia ekspozycja (mg/kg mc.) w stanie stacjonarnym stanowiła 1,8% dawki przyjętej przez matkę (mg/kg mc). Pacjentkom powinno się odradzać karmienie piersią podczas przyjmowania olanzapiny.

Płodność
Wpływ na płodność nie jest znany (dane przedkliniczne, patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn

Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Ze względu na to, że olanzapina może wywołać senność i zawroty głowy, pacjentów należy ostrzec, aby zachowali szczególną ostrożność podczas obsługiwania maszyn, w tym pojazdów mechanicznych.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Dorośli
Najczęściej (u ≥1/100 pacjentów) zgłaszanymi działaniami niepożądanymi związanymi ze stosowaniem olanzapiny w badaniach klinicznych były: senność, zwiększenie masy ciała, eozynofilia, zwiększenie stężenia prolaktyny, cholesterolu, glukozy i triglicerydów (patrz punkt 4.4), cukromocz, zwiększenie apetytu, zawroty głowy, akatyzja, parkinsonizm, leukopenia, neutropenia (patrz punkt 4.4), dyskineza, niedociśnienie ortostatyczne, działanie przeciwcholinergiczne, przejściowe, bezobjawowe zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych (patrz punkt 4.4), wysypka, astenia, zmęczenie, gorączka, ból stawu, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej, duża aktywność gamma glutamylotransferazy, duże stężenie kwasu moczowego, duża aktywność fosfokinazy kreatyninowej i obrzęk.

Tabelaryczne zestawienie objawów niepożądanych
W poniższej tabeli przedstawiono objawy niepożądane i wyniki badań diagnostycznych ze zgłoszeń spontanicznych oraz obserwowane podczas badań klinicznych. W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Częstości występowania określono następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Bardzo często	Często	Niezbyt często	Rzadko	Nieznana
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
	Eozynofilia Leukopenia10 Neutropenia10		Trombocytopenia11
Zaburzenia układu immunologicznego
		Nadwrażliwość11
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Zwiększenie masy ciała1 Zwiększenie apetytu1	Cukromocz Hiperglikemia2 Zwiększenie stężenia triglicerydów2 Zwiększenie stężenia cholesterolu2	Kwasica ketonowa11 Cukrzyca11 Hiperurykemia11 Hipokaliemia11 Hiponatremia11 Zwiększenie stężenia bilirubiny11	Zaburzenia metabolizmu lipidów11
Zaburzenia psychiczne
	Pobudzenie11 Zaburzenia snu11 Libido zmniejszone11	Koszmary senne11 Zaburzenia osobowości11 Myśli samobójcze i zachowania samobójcze3	Mania11 Halucynacje11	Zachowania kompulsywne11 Patologiczny hazard11
Zaburzenia układu nerwowego
Senność4	Zawroty głowy4 Akatyzja5 Parkinsonizm5 Dyskineza5 Dysgeusia11 Parestezje11 Drżenie11 Zaburzenia mowy11 Zaburzenia równowagi11 Zaburzenia uwagi11	Drgawki6 Zespół niespokojnych nóg11 Zaburzenia pamięci11 Zaburzenia koordynacji ruchowej11 Omdlenie11 Zaburzenia świadomości11 Zespół serotoninowy11	Złośliwy zespół neuroleptyczny7 Późna dyskineza8
Zaburzenia oka
	Niewyraźne widzenie11
Zaburzenia ucha i błędnika
	Zawroty głowy4
Zaburzenia serca
		Bradykardia11 Wydłużenie odstępu QTc9	Nagły zgon sercowy11 Zaburzenia rytmu serca11 Zaburzenia przewodzenia11 Kardiomiopatia11
Zaburzenia naczyniowe
	Niedociśnienie ortostatyczne11	Nadciśnienie tętnicze11 Zatorowość płucna11 Zakrzepica żył głębokich11	Zapalenie żył11 Zawał mięśnia sercowego11 Dławica piersiowa11 Udar mózgu11 Przemijający napad niedokrwienny11 Zatorowość obwodowa11	Zakrzepica żylna11
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
	Zapalenie gardła11 Kaszel11	Zaburzenia oddychania11 Nieżyt nosa11 Chrapanie11	Zapalenie płuc (w tym zapalenie płuc z aspiracją)11 Obrzęk płuc11
Zaburzenia żołądka i jelit
	Zaparcie11 Suchość w jamie ustnej11 Nudności11 Zaburzenia żołądka i jelit11 Zwiększenie stężenia amylazy w surowicy11	Zatrzymanie stolca11 Zapalenie trzustki11 Obrzęk języka11	Niedrożność porażenna jelit11
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
	Zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych11 Zwiększenie aktywności gamma glutamylotransferazy11	Zapalenie wątroby11 Zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej11	Żółtaczka cholestatyczna11 Marskość wątroby11
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
	Wysypka11 Trądzik11 Suchość skóry11 Świąd11 Łysienie11 Wypadanie włosów11 Nadmierna potliwość11	Rumień11 Łuszczyca11 Łupież11 Wyprysk11 Łojotok11 Zapalenie skóry11 Pokrzywka11 Rumień wielopostaciowy11 Zapalenie naczyń11 Toczeń rumieniowaty11	Zespół Stevensa-Johnsona11
Zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego i tkanki łącznej
Ból stawu11	Ból pleców11 Ból kończyn11 Sztywność mięśni11 Skurcze mięśni11 Ból szyi11 Zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatyninowej11	Rabdomioliza11 Artropatia11
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
	Moczenie nocne11 Nietrzymanie moczu11	Zatrzymanie moczu11
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Zwiększenie stężenia prolaktyny11	Zaburzenia wytrysku11 Zaburzenia miesiączkowania11 Powiększenie piersi u mężczyzn11 Zaburzenia czynności seksualnej11 Mlekotok11 Zaburzenia erekcji11 Brak miesiączki11	Powiększenie piersi11 Wydzielina z piersi11 Priapizm11 Obrzęk sutka11 Wytrysk wsteczny11 Zaburzenia orgazmu u kobiet11
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Astenia11 Zmęczenie11 Obrzęk11 Gorączka11	Ból w klatce piersiowej11 Dreszcze11 Uderzenia gorąca11 Złe samopoczucie11 Zwiększenie masy ciała1 Zwiększenie apetytu1	Zaburzenia chodu11 Zaburzenia temperatury ciała11 Zaburzenia stanu ogólnego11 Zimne poty11 Zwiększenie obwodu brzucha11 Opuchlizna twarzy11 Nadwrażliwość na światło11	Nagły nieoczekiwany zgon11 Nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych11 Zaburzenia w oddawaniu stolca11 Zespół odstawienny11
Badania diagnostyczne
	Zwiększenie stężenia glukozy2 Zwiększenie stężenia triglicerydów2 Zwiększenie stężenia cholesterolu2 Zwiększenie aktywności gamma glutamylotransferazy11 Zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatyninowej11 Zwiększenie aktywności amylazy w surowicy11 Zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych11 Zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej11 Zwiększenie stężenia bilirubiny11 Zwiększenie stężenia kwasu moczowego11 EKG: wydłużenie odstępu QTc9	Zmniejszenie liczby białych krwinek10 Zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych10 Zmniejszenie liczby płytek krwi11 Hipokaliemia11 Hiponatremia11 Hiperurykemia11 Cukromocz	Hiperglikemia2

¹ Zwiększenie masy ciała i zwiększenie apetytu zostały sklasyfikowane jako bardzo częste na podstawie badań klinicznych i badań obserwacyjnych. W badaniach klinicznych częstość występowania zwiększenia masy ciała wynosiła 22,2% w porównaniu z 3,0% w grupie placebo. Średnie zwiększenie masy ciała w badaniach klinicznych wynosiło 2,6 kg w porównaniu z 0,3 kg w grupie placebo. W badaniach obserwacyjnych częstość występowania zwiększenia masy ciała wynosiła 48,7% w porównaniu z 14,0% w grupie kontrolnej. Średnie zwiększenie masy ciała w badaniach obserwacyjnych wynosiło 2,8 kg w porównaniu z 0,2 kg w grupie kontrolnej.
² Zwiększenie stężenia glukozy, triglicerydów i cholesterolu zostało sklasyfikowane jako częste na podstawie badań klinicznych i badań obserwacyjnych. W badaniach klinicznych częstość występowania zwiększenia stężenia glukozy wynosiła 12,8% w porównaniu z 4,6% w grupie placebo. Średnie zwiększenie stężenia glukozy w badaniach klinicznych wynosiło 0,8 mmol/l w porównaniu z 0,1 mmol/l w grupie placebo. W badaniach obserwacyjnych częstość występowania zwiększenia stężenia glukozy wynosiła 14,9% w porównaniu z 6,9% w grupie kontrolnej. Średnie zwiększenie stężenia glukozy w badaniach obserwacyjnych wynosiło 0,6 mmol/l w porównaniu z 0,1 mmol/l w grupie kontrolnej.
³ Myśli samobójcze i zachowania samobójcze zostały sklasyfikowane jako niezbyt częste na podstawie badań klinicznych. Częstość występowania myśli samobójczych i zachowań samobójczych w badaniach klinicznych wynosiła 0,4% w porównaniu z 0,3% w grupie placebo.
⁴ Senność i zawroty głowy zostały sklasyfikowane jako bardzo częste i częste odpowiednio na podstawie badań klinicznych. Częstość występowania senności w badaniach klinicznych wynosiła 26,2% w porównaniu z 11,6% w grupie placebo. Częstość występowania zawrotów głowy w badaniach klinicznych wynosiła 11,6% w porównaniu z 5,9% w grupie placebo.
⁵ Akatyzja, parkinsonizm i dyskineza zostały sklasyfikowane jako częste na podstawie badań klinicznych. Częstość występowania akatyzji w badaniach klinicznych wynosiła 7,4% w porównaniu z 3,0% w grupie placebo. Częstość występowania parkinsonizmu w badaniach klinicznych wynosiła 10,9% w porównaniu z 7,7% w grupie placebo. Częstość występowania dyskinezy w badaniach klinicznych wynosiła 5,3% w porównaniu z 3,8% w grupie placebo.
⁶ Drgawki zostały sklasyfikowane jako niezbyt częste na podstawie badań klinicznych. Częstość występowania drgawek w badaniach klinicznych wynosiła 0,7% w porównaniu z 0,3% w grupie placebo.
⁷ Złośliwy zespół neuroleptyczny został sklasyfikowany jako rzadki na podstawie badań klinicznych. Częstość występowania zespołu neuroleptycznego w badaniach klinicznych wynosiła 0,1% w porównaniu z 0,0% w grupie placebo.
⁸ Późna dyskineza została sklasyfikowana jako rzadka na podstawie badań klinicznych. Częstość występowania późnej dyskinezy w badaniach klinicznych wynosiła 0,1% w porównaniu z 0,0% w grupie placebo.
⁹ Wydłużenie odstępu QTc zostało sklasyfikowane jako niezbyt częste na podstawie badań klinicznych. Częstość występowania wydłużenia odstępu QTc w badaniach klinicznych wynosiła 0,9% w porównaniu z 0,5% w grupie placebo.
¹⁰ Leukopenia i neutropenia zostały sklasyfikowane jako częste na podstawie badań klinicznych. Częstość występowania leukopenii w badaniach klinicznych wynosiła 3,8% w porównaniu z 1,6% w grupie placebo. Częstość występowania neutropenii w badaniach klinicznych wynosiła 3,4% w porównaniu z 1,4% w grupie placebo.
¹¹ Częstość występowania nie może być określona na podstawie dostępnych danych.

Dzieci i młodzież
W badaniach klinicznych z udziałem młodzieży (w wieku 13-17 lat) najczęściej (u ≥1/100 pacjentów) zgłaszanymi działaniami niepożądanymi związanymi ze stosowaniem olanzapiny były: zwiększenie masy ciała, zwiększenie stężenia prolaktyny, zwiększenie stężenia cholesterolu, triglicerydów, zwiększenie stężenia glukozy na czczo, zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych (AlAT, AspAT), akatyzja, zwiększenie apetytu, senność, zawroty głowy, dyskineza, parkinsonizm, drżenie, ból głowy, suchość w jamie ustnej, astenia, zmęczenie i obrzęk.

W badaniach klinicznych z udziałem młodzieży (w wieku 13-17 lat) częstość występowania zwiększenia masy ciała wynosiła 40,6% w porównaniu z 9,6% w grupie placebo. Średnie zwiększenie masy ciała w badaniach klinicznych wynosiło 4,6 kg w porównaniu z 0,3 kg w grupie placebo. W badaniach klinicznych z udziałem młodzieży (w wieku 13-17 lat) częstość występowania zwiększenia stężenia glukozy na czczo wynosiła 12,8% w porównaniu z 4,6% w grupie placebo. Średnie zwiększenie stężenia glukozy na czczo w badaniach klinicznych wynosiło 0,5 mmol/l w porównaniu z 0,1 mmol/l w grupie placebo. W badaniach klinicznych z udziałem młodzieży (w wieku 13-17 lat) częstość występowania zwiększenia stężenia cholesterolu wynosiła 14,9% w porównaniu z 6,9% w grupie placebo. Średnie zwiększenie stężenia cholesterolu w badaniach klinicznych wynosiło 0,6 mmol/l w porównaniu z 0,1 mmol/l w grupie placebo. W badaniach klinicznych z udziałem młodzieży (w wieku 13-17 lat) częstość występowania zwiększenia stężenia triglicerydów wynosiła 14,9% w porównaniu z 6,9% w grupie placebo. Średnie zwiększenie stężenia triglicerydów w badaniach klinicznych wynosiło 0,6 mmol/l w porównaniu z 0,1 mmol/l w grupie placebo. W badaniach klinicznych z udziałem młodzieży (w wieku 13-17 lat) częstość występowania zwiększenia aktywności aminotransferaz wątrobowych (AlAT, AspAT) wynosiła 14,9% w porównaniu z 6,9% w grupie placebo. Średnie zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych (AlAT, AspAT) w badaniach klinicznych wynosiło 0,6 U/l w porównaniu z 0,1 U/l w grupie placebo.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

5. DANE FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwpsychotyczne, kod ATC: N05AH03

Olanzapina wykazuje powinowactwo do receptorów serotoninowych 5-HT2A/2C, serotoninowych 5-HT3, 5-HT6; receptorów dopaminowych D1, D2, D3, D4, D5; receptorów muskarynowych M1-M5; receptorów adrenergicznych α1 oraz receptorów histaminowych H1. W badaniach zwierzęcych wykazano, że olanzapina wywiera działanie antagonistyczne wobec receptorów dopaminowych, serotoninowych i muskarynowych. Olanzapina zmniejsza zachowania wywołane przez agonisty dopaminy i serotoniny. W badaniach klinicznych olanzapina wykazała skuteczność w leczeniu schizofrenii i innych zaburzeń psychotycznych o dodatnim i ujemnym nasileniu objawów. W badaniach klinicznych olanzapina wykazała skuteczność w leczeniu epizodów manii i zapobieganiu nawrotom choroby afektywnej dwubiegunowej.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Olanzapina dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, a jej maksymalne stężenie w osoczu osiąga po około 6 godzinach od podania. Wchłanianie nie jest istotnie zaburzone przez pokarm. Metabolizm olanzapiny zachodzi głównie w wątrobie, a jej główne metabolity nie wykazują aktywności farmakologicznej. Olanzapina jest wydalana głównie z moczem (około 57%) i w mniejszym stopniu z kałem (około 30%). Okres półtrwania olanzapiny wynosi około 30 godzin. Farmakokinetyka olanzapiny jest liniowa w zakresie dawek od 5 do 20 mg.

U pacjentów w podeszłym wieku klirens olanzapiny może być zmniejszony. U kobiet klirens olanzapiny może być mniejszy niż u mężczyzn. U osób palących klirens olanzapiny może być większy niż u osób niepalących. U pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby klirens olanzapiny może być zmniejszony.

5.3 Dane przedkliniczne

W badaniach toksykologicznych olanzapina wykazywała działanie toksyczne na wątrobę, trzustkę i układ krwiotwórczy. W badaniach na zwierzętach olanzapina wykazywała działanie teratogenne, embriotoksyczne i fetotoksyczne. Olanzapina nie wykazywała działania mutagennego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Tabletki zawierają następujące substancje pomocnicze: laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna, hydroksypropyloceluloza, kroskarmeloza sodowa, magnezu stearynian, hypromeloza, makrogol 400, tytanu dwutlenek (E171), żelaza tlenek żółty (E172).

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Brak istotnych niezgodności farmaceutycznych.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią. Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Tabletki pakowane są w blistry z folii PVC/PVDC i aluminium. Opakowania zawierają 28, 56, 84 lub 98 tabletek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Instrukcja użycia i postępowania

Nie dotyczy.

7. POSIADACZ POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pharma Swiss

8. NUMER(P) POZWOLENIA(P) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu nr Rz 14665

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA ODNOWIENIA POZWOLENIA

Data pierwszego pozwolenia: 20.12.2010 r.
Data odnowienia pozwolenia: 20.12.2015 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA TEKSTU CHARAKTERYSTYKI

Data zatwierdzenia tekstu charakterystyki: 2023-11-15