Magnevist, Roztwór do wstrzykiwań

Ulotka: Magnevist, Roztwór do wstrzykiwań

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Magnevist, 469 mg/ml, roztwór do wstrzykiwań

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każdy mililitr roztworu zawiera 469,01 mg (0,5 mmol) dimegluminy gadopentetonianu.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do wstrzykiwań.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy przeznaczony do diagnostyki, wyłącznie do podania dożylnego.

• Rezonans magnetyczny (ang. Magnetic Resonance Imaging – MRI) głowy i rdzenia kręgowego.
  Szczególnie do uwidaczniania guzów oraz następczej diagnostyki różnicowej przy podejrzeniu oponiaka, nerwiaka osłonkowego (nervu słuchowego), guzów naciekających (np. glejaka) i przerzutów; do uwidaczniania małych i (lub) izointensywnych guzów; przy podejrzeniu nawrotu po leczeniu operacyjnym lub radioterapii; w celu różnicowania rzadko występujących nowotworów, takich jak: naczyniaki plodowe, wyściółczaki i mikrogruczolaki przysadki; dla lepszego określenia topografii guzów pochodzenia pozamózgowego.
  Dodatkowo w MRI rdzenia kręgowego: różnicowanie guzów wewnątrzrdzeniowych i zewnątrzrdzeniowych; uwidacznianie guzów litych i torbielowatych w rdzeniu; określenie topografii gura wewnątrzrdzeniowego.
• MRI całego ciała
  Badania obejmują twarzoczaszkę, okolice szyi, klatkę piersiową wraz z sercem i jamę brzuszną, piersi u kobiet, miednićę, układ kostno-stawowy oraz naczynia całego ciała.

Magnevist umożliwia uzyskanie informacji diagnostycznej służącej zwłaszcza:

• potwierdzeniu lub wykluczeniu guzów, nacieków i zmian naczyniowych;
• określeniu topografii i granic tych zmian;
• różnicowaniu struktury wewnętrznej zmian chorobowych;
• ocenie stanu krążenia w prawidłowych i chorobowo zmienionych tkankach,
• różnicowaniu guza i tkanek bliznowatych po zakończeniu leczenia,
• rozpoznaniu nawracającej dyskopatii po zabiegu operacyjnym,
• półilościowej ocenie czynności nerek, z diagnostyką anatomiczną narządu włącznie.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

4.2.1 Sposób podawania

Magnevist należy podawać wyłącznie we wstrzyknięciu dożylnym, zgodnie z zaleceniami zawartymi w punkcie 6.6.

4.2.2 Dawkowanie

Dorośli

• MRI głowy i rdzenia kręgowego
  0,2 ml/kg mc. produktu Magnevist (równowartość 0,1 mmol dimegluminy gadopentetonianu na kilogram masy ciała).
  Maksymalna jednorazowa dawka produktu Magnevist: 0,6 ml/kg mc.
• MRI całego ciała
  0,2 ml/kg mc. produktu Magnevist.
  Maksymalna jednorazowa dawka produktu Magnevist: 0,6 ml/kg mc.

4.2.3 Dodatkowe informacje dotyczące specjalnych grup pacjentów

Dzieci i młodzież
Dzieci: 0,2 ml produktu Magnevist na kilogram masy ciała.
Maksymalna jednorazowa dawka: 0,4 ml produktu Magnevist na kilogram masy ciała.
Dzieci poniżej dwóch lat: ograniczone doświadczenie w badaniu MRI całego ciała.

U dzieci poniżej dwóch lat, aby uniknąć obrażeń, zalecaną dawkę należy podawać ręcznie, a nie za pomocą strzykawki automatycznej.

Zaburzenia czynności nerek
Magnevist jest przeciwwskazany do stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR <30 ml/min/1,73 m²) i (lub) z ostrym uszkodzeniem nerek oraz u pacjentów w okolooperacyjnym okresie przeszczepienia wątroby (patrz punkt 4.3). Magnevist może być stosowany tylko po wnikliwej analizie stosunku korzyści do ryzyka u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (GFR <30–59 ml/min/1,73 m²), w dawkach nie większych niż 0,2 ml/kg mc. (0,1 mmol/kg mc.) (patrz punkt 4.4). Podczas jednego badania nie należy stosować więcej niż jednej dawki produktu leczniczego. Z uwagi na brak danych dotyczących wielokrotnego podania leku, nie należy stosować produktu Magnevist w odstępach czasu mniejszych, niż co najmniej 7 dni.

• Noworodki do 4. tygodnia życia, niemowlęta do 1. roku życia i dzieci
  Magnevist jest przeciwwskazany do stosowania u noworodków do 4. tygodnia życia (patrz punkt 4.3).
  Z uwagi na niewystarczająco rozwiniętą czynność nerek u niemowląt do 1. roku życia, Magnevist powinien być stosowany w tej grupie pacjentów jedynie po starannym rozważeniu, w dawce nie większej niż 0,2 ml/kg mc (0,1 mmol/kg mc.). Podczas jednego badania nie należy stosować więcej niż jednej dawki leku. Z uwagi na brak danych dotyczących wielokrotnego podania leku, nie należy stosować leku Magnevist w odstępach czasu mniejszych, niż co najmniej 7 dni.
  Badanie całego ciała metodą NMR z podaniem kontrastu nie jest zalecane u dzieci poniżej 6. miesiąca życia.
• Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku 65 lat i powyżej)
  Podczas stosowania produktu u pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawki, należy jednak zachować ostrożność (patrz punkt 4.4).

4.3 Przeciwwskazania

Magnevist jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR <30ml/min/1,73 m²) i (lub) z ostrym uszkodzeniem nerek, u pacjentów w okołooperacyjnym okresie przeszczepienia wątroby, u których wykonano lub planuje się przeszczepienie wątroby oraz u noworodków do 4. tygodnia życia (patrz punkt 4.4).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

• Nadwrażliwość
  Należy szczególnie uważnie oszacować stosunek korzyści do ryzyka w przypadku pacjentów ze stwierdzoną nadwrażliwością na jakikolwiek ze składników produktu Magnevist.
  Jak w przypadku innych środków kontrastowych podawanych dożylnie, podanie produktu Magnevist może być związane z wystąpieniem reakcji reckomoanafilaktycznych / nadwrażliwości lub innych reakcji idiosynkrażji, charakteryzujących się odpowiedzią ze strony układu sercowo-naczyniowego, oddechowego lub skóry, obejmujących ostre reakcje w tym wstrząs.
  Ryzyko reakcji nadwrażliwości jest większe w przypadku:
  • wcześniejszej reakcji po podaniu środków kontrastowych,
  • astmy oskrzelowej w wywiadzie,
  • zaburzeń alergicznych w wywiadzie.

  U pacjentów ze skłonnością do alergii (zwłaszcza w przypadkach wymienionych powyżej w wywiadzie) decyzja dotycząca zastosowania produktu Magnevist musi być podjęta po szczególnie rozważnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka.
  Większość z tych reakcji występuje w ciągu co najmniej pół godziny po podaniu środka kontrastowego. Dlatego zaleca się obserwację pacjenta po zakończeniu badania.
  Konieczny jest dostęp do leków do leczenia reakcji nadwrażliwości, jak również gotowość do zastosowania działań doraźnych.
  Rzadko mogą wystąpić reakcje opóźnione (po kilku godzinach lub po kilku dniach) (patrz punkt 4.8).
  Pacjenci z chorobą układu sercowo-naczyniowego są w grupie podwyższonego ryzyka poważnych, ostrych reakcji nadwrażliwości prowadzących nawet do zgonu.

• Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
  Przed podaniem produktu Magnevist u wszystkich pacjentów należy wykonać badania laboratoryjne w kierunku dysfunkcji nerek.
  Odnotowano przypadki ne­kopochodnego zwłóknienia układowego (NSF) związane z zastosowaniem dimegluminy gadopentetonianu lub niektórych innych środków cienujących zawierających związki gadolinu u pacjentów z ostrą lub przewlekłą niewydolnością nerek (GFR <30ml/min/1,73m²) i (lub) z ostrym uszkodzeniem nerek. Z tego powodu u tych pacjentów przeciwwskazane jest stosowanie produktu Magnevist (patrz punkt 4.3). Pacjenci poddani zabiegowi przeszczepienia wątroby są szczególnie narażeni, ponieważ ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek w tej grupie pacjentów jest wysokie. Dlatego też Magnevist nie powinien być stosowany u pacjentów w okołooperacyjnym okresie przeszczepienia wątroby oraz u noworodków (patrz punkt 4.3).
  Brak danych na temat przypadków występowania NSF u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek (GFR 30-59 ml/min/1,73m²). Z tego względu zaleca się ostrożność podczas stosowania produktu Magnevist w tej grupie pacjentów.
  Remodializa na krótko po zastosowaniu produktu Magnevist u pacjentów hemodializowanych może być pomocna w usuwaniu produktu Magnevist z organizmu. Nie ma dowodów, że rozpoczęcie hemodializy u pozostałych, niedalizowanych pacjentów zapobiega lub leczy NSF.
• Noworodki i niemowlęta
  Magnevist jest przeciwwskazany u noworodków do 4. tygodnia życia (patrz punkt 4.3).
  Ze względu na nie w pełni rozwiniętą czynność nerek u niemowląt do 1. roku życia, produkt Magnevist należy stosować u tych pacjentów jedynie po starannym rozważeniu.
• Pacjenci w podeszłym wieku
  Z uwagi na zmniejszoną eliminację dimegluminy gadopentetonianu u osób w podeszłym wieku, należy badać pacjentów w wieku 65 lat i powyżej w kierunku dysfunkcji nerek.
• Napady drgawkowe
  W rzadkich przypadkach obserwowano zwiększone ryzyko napadów drgawkowych w związku z podaniem środka kontrastowego Magnevist u pacjentów z napadami drgawkowymi lub zmianami wewnątrzczaszkowymi (patrz punkt 4.8).

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Dotychczas nie są znane interakcje z innymi lekami.

• Wpływ na wyniki testów diagnostycznych
  Wynik oznaczenia stężenia żelaza w osoczu metodą kompleksometryczną (używając np. batofenantroliny) uzyskanego z krwi pobranej w ciągu 24 godzin po podaniu produktu Magnevist może być zanizony, gdyż roztwór środka kontrastowego zawiera wolny DTPA.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża
Brak danych dotyczących stosowania dimegluminy gadopentetonianu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Produktu Magnevist nie należy stosować w okresie ciąży, jeśli stan kliniczny kobiety nie wskazuje na konieczności stosowania dimegluminy gadopentetonianu.

Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy dimegluminy gadopentetonian przenika do mleka ludzkiego. Na podstawie dostępnych danych dotyczących zwierząt stwierdzono przenikanie dimegluminy gadopentetonianu do mleka (szczegóły patrz punkt 5.3). Nie można wykluczyć zagrożenia dla dziecka karmionego piersią.
Pacjentka nie powinna karmić piersią przez co najmniej 24 godziny po podaniu produktu Magnevist.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nieistotny.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Ogólny profil bezpieczeństwa produktu Magnevist jest opracowany w oparciu o dane uzyskane od 11 000 pacjentów biorących udział w badaniach klinicznych i z monitorowania produktu po wprowadzeniu do obrotu.

U pacjentów otrzymujących produkt Magnevist najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi (≥ 0,4 %) są:

• różne reakcje w miejscu podania,
• bóle głowy,
• nudności.

Większość działań niepożądanych występujących w badaniach klinicznych miało przebieg łagodny lub umiarkowany.

Najcięższymi działaniami niepożądanymi występującymi u pacjentów otrzymujących Magnevist są:

• nerkopochodne zwłóknienie układowe (NSF),
• reakcja rzekomoanafilaktyczna / wstrząs rzekomoanafilaktyczny.

Rzadko obserwowano opóźnione reakcje nadwrażliwości / rzekomoanafilaktyczne (od kilku godzin do kilku dni) (patrz punkt 4.4).

Działania niepożądane w formie tabelarycznej
Działania niepożądane obserwowane po zastosowaniu produktu Magnevist są przedstawione w poniższej tabeli. Terminologia działań niepożądanych oparta jest na systemie klasyfikacji układów i narządów MedDRA. W celu opisania określonych reakcji oraz ich synonimów i stanów pokrewnych zastosowano najbardziej odpowiedni termin MedDRA.

Działania niepożądane zgłoszone w trakcie badań klinicznych zostały wymienione zgodnie z częstością występowania, którą pogrupowano według konwencji: niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000). Działania niepożądane zaobserwowane jedynie po wprowadzeniu produktu do obrotu, dla których częstość występowania nie mogła być określona, zostały przedstawione w kolumnie zatytułowanej „Częstość nieznana”.

Tabela 1. Działania niepożądane zgłoszone w trakcie badań klinicznych lub po wprowadzeniu do obrotu

Klasyfikacja układów i narządów	Niezbyt często	Rzadko	Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego			podwyższony poziom żelaza w surowicy*
Zaburzenia układu immunologicznego		nadwrażliwość / reakcja rzekomoanafilaktyczna (np. wstrząs rzekomoanafilaktyczny*, reakcja rzekomoanafilaktyczna³* , reakcje nadwrażliwości³*, wstrząs³*, niedociśnienie³*, zapalenie spojówek, utrata przytomności³*, ucisk w gardle*, kichanie, pokrzywka, świąd, wysypka, rumień, duszność*, zatrzymanie oddechu³*, skurcz oskrzeli³*, świszczący oddech, skurcz krtani³*, obrzęk krtani³*, obrzęk gardła³*, sinica³*, katar³, obrzęk naczynioruchowy⁴*, obrzęk twarzy⁴, odruch częstoskurczu⁵)
Zaburzenia psychiczne	dezorientacja	niepokój, dezorientacja
Zaburzenia układu nerwowego	drgawki*, parestezie, uczucie palenia, drżenie mięśni	śpiączka*, ospałość*, zaburzenia mowy, omamy węchowe
Zaburzenia oka		zaburzenia wzroku, ból oka, łzawienie
Zaburzenia ucha i błędnika		zaburzenia słuchu, ból ucha
Zaburzenia serca	tachykardia*, niemiarowość	zatrzymanie akcji serca*, zwolnienie akcji serca / bradykardia*
Zaburzenia naczyniowe	zakrzepowe zapalenie żył, wypieki na twarzy, rozszerzenie naczyń	omdlenie*, reakcja wazowagalna, wzrost ciśnienia krwi
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia	podrażnienie gardła, ból gardła i krtani / dyskomfort gardła, kaszel	niewydolność oddechowa, zwiększenie częstości oddechów lub zmniejszenie częstości oddechów, obrzęk pluc*
Zaburzenia żołądka i jelit	wymioty, nudności	ból brzucha, dolegliwości brzucha, biegunka, ból zęba, uczucie drybku w ustach, ból tkanki miękkiej w ustach i parestezje	ślinotok
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych			podwyższony poziom bilirubiny we krwi, podwyższona aktywność enzymów wątrobowych
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej			nerkopochodne zwłóknienie układowe (NSF)*
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej		ból kończyn	ból kręgosłupa, bóle stawów
Zaburzenia nerek i dróg moczowych			ostra niewydolność nerek*, **, zwiększone stężenie kreatyniny**, nietrzymanie moczu, parcie na mocz
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania	ból, uczucie ciepła, uczucie zimna, reakcje w miejscu podania (np. uczucie zimna w miejscu podania, parestezje, opuchlizna, ciepło, ból, obrzęk, podrażnienie, krwotok, rumień, dyskomfort, martwica⁸, zakrzepowe zapalenie żył⁸, zapalenie żył⁸, zapalenie⁹, wybroczyny⁸)	ból w klatce piersiowej, gorączka, obrzęki obwodowe, złe samopoczucie, zmęczenie, pragnienie, niemoc	dreszcze, pocenie się, podwyższona temperatura ciała lub obniżona temperatura ciała

* Zgłaszano przypadki zagrożenia życia i (lub) przypadki zgonów.
** U pacjentów z występującą wcześniej niewydolnością nerek.
§ Reakcje zidentyfikowane po wprowadzeniu produktu na rynek (częstość nieznana).

Opis wybranych działań niepożądanych
U pacjentów z niewydolnością nerek zależną od dializy, którym podawano Magnevist, często obserwowano opóźnione i przemijające reakcje podobne do zapalenia, takie jak gorączka, dreszcze, podwyższenie poziomu białka C-reaktywnego. Pacjenci ci przechodzili badanie MRI z zastosowaniem produktu Magnevist w przeddzień hemodializy. Zgłaszano przypadki легkopochodnego zwłóknienia układowego (NSF) podczas stosowania produktu Magnevist (patrz punkt 4.4).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02 222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309,e-mail: ndl@urpl.gov.pl.

4.9 Przedawkowanie

W przypadku nieumyślnego przedawkowania, w ramach środków ostrożności zaleca się kontrolę czynności nerek u pacjentów z niewydolnością nerek.

Magnevist może zostać usunięty z organizmu drogą hemodializy. Nie ma natomiast danych potwierdzających, że hemodializa zapobiega wystąpieniu nerkopochodnego zwłóknienia układowego (NSF).

5. WAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: środki kontrastowe do badania metodą rezonansu magnetycznego
Kod ATC: V 08 CA 01

Magnevist jest paramagnetycznym środkiem kontrastowym do badań z zastosowaniem rezonansu magnetycznego. Wzmocnienie kontrastowe obrazu powoduje sól dwu-N-metyloglukaminowa kwasu gadopentetowego, dimeglumina, związek kompleksowy gadolinu i kwasu pentetowego (kwas dietylenotriamino-pentaoctowy = DTPA). Przy odpowiedniej technice badania zastosowanej w MRI (np. sekwencja T1-zależna spin-echo gradientowe), jon gadolinu powoduje skrócenie czasu spin-siatka relaksacji wzbudzonych jąder atomowych i w następstwie wzmocnienie intensywności sygnału od momentu zakontrastowania badanych tkanek.

Gadopentetonian dimegluminy jest silnym związkiem paramagnetycznym, który powoduje wyraźne skrócenie czasów relaksacji nawet w niewielkich stężeniach. Efektywność paramagnetyczna, skrócenie czasu relaksacji, zależy od wpływu na czas relaksacji w sekwencji spin-siatka protonów w osoczu i wynosi około 4,95 l/mmol/s oraz tylko w niewielkim stopniu zależy od siły pola magnetycznego.

DTPA tworzy trwały kompleks z paramagnetycznym jonem gadolinu, charakteryzujący się wyjątkowo dużą stabilnością w warunkach in vivo i in vitro (log K=22-23). Gadopentetonian dimegluminy, dimeglumina, jest bardzo dobrze rozpuszczalna w wodzie, wysoce hydrofilna; współczynnik dystrybucji między n-butanolem a buforem o pH 7,6 wynosi około 0,0001. Związek nie wykazuje szczególnych właściwości wiązania białek lub hamującego wpływu na czynność enzymów (np. Na˝i K˝ ATP-azy mięśnia sercowego). Magnevist nie aktywuje układu dopełniacza i prawdopodobnie dlatego rzadko wywołuje reakcje rzekomoanafilaktyczne.

W badaniach in vitro, w których zastosowano gadopentetonian dimegluminy, dimegluming w dużych stężeniach i długotrwałą inkubację, stwierdzono nieznaczny wpływ na morfologię erytrocytów. Po dożylnym podaniu środka kontrastowego Magnevist ludziom, odwracalny proces może prowadzić do słabej hemolizy wewnątrznaczyniowej, co tłumaczy niewielki wzrost stężenia bilirubiny i żelaza w surowicy sporadycznie obserwowany w pierwszych godzinach po wstrzyknięciu.

Właściwości fizyko-chemiczne 0,5 mmol/ml roztworu środka kontrastowego Magnevist przedstawia poniższa tabelka:

Magnevist 0,5 mmol/ml

Parametr	Wartość
Stężenie środka kontrastowego (mg/ml)	469
Osmolalność (Osm/kg H2O) w temp. 37°C	1,96
Lepkość (mPa·s) w temp. 20°C w temp. 37°C	4,9 2,9
Gęstość (g/ml) w temp. 20°C w temp. 37°C	1,210 1,195
pH	7,0-7,9

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Gadopentetonian dimegluminy w organizmie wykazuje podobne właściwości jak inne biologicznie nieczynne substancje o dużej hydrofilności (np. mannitol, inulina).

Farmakokinetyka w organizmie człowieka nie zależy od dawki.

• Dystrybucja
  Po podaniu dożylnym związek ulega szybkiej dystrybucji do przestrzeni zewnątrzkomórkowej. Po podaniu dawki 0,25 mmol dimegluminy gadopentetonianu /kg mc. (=0,5 ml środka kontrastowego Magnevist/kg), poziom w osoczu zmniejsza się po wczesnej fazie dystrybucji trwającej kilka minut z okresem półtrwania wynoszącym około 90 minut, identycznym jak współczynnik wydalania przez nerki. Po podaniu dawki 0,1 mmol/kg mc. (=0,2 ml środka kontrastowego Magnevist/kg), po 3 minutach od wstrzyknięcia stężenie dimegluminy gadopentetonianu w osoczu wynosiło 0,6 mmol/l, a po 60 minutach 0,24 mmol/l.
  Po siedmiu dniach od dożylnego podania znakowanego dimegluminy gadopentetonianu, w innych częściach ciała zarówno szczurów jak i psów oznaczono znacznie mniej niż 1% podanej dawki.
  Względnie największe stężenie związku oznaczono w nerkach, gdzie występował w postaci niezmienionego kompleksu gadolinu.
  Związek nie przenika przez barierę krew-jądra. Nieznaczna ilość związku, która przenika przez łożysko jest szybko wydalana przez płód.
• Metabolizm
  Nie stwierdzono produktów rozkładu paramagnetycznego jonu ani obecności żadnych metabolitów.
• Wydalanie
  Gadopentetonian dimegluminy jest wydalany przez nerki w postaci niezmienionej przez filtrację kłębuszkową. Po 6 godzinach od podania wydalono 83% podanej dawki, a po 24 godzinach 91% w moczu. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek okres półtrwania wydalania wynosi 90 minut. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek okres półtrwania wydalania jest wydłużony. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) okres półtrwania wydalania może wynosić ponad 30 godzin.
  Wydalanie z kałem jest niewielkie (mniej niż 0,1% podanej dawki).

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

W badaniach toksyczności ostrej i podostrej u zwierząt, po podaniu dożylnym, dimeglumina gadopentetonianu była dobrze tolerowana. Dawka śmiertelna LD₅₀ dla myszy wynosiła 10 mmol/kg mc. (około 10 g/kg mc.), a dla szczurów 15 mmol/kg mc. (około 15 g/kg mc.).

W badaniach toksyczności przewlekłej u szczurów i psów, po wielokrotnym podaniu dożylnym, dimeglumina gadopentetonianu była dobrze tolerowana. W badaniach toksyczności przewlekłej u szczurów i psów, po wielokrotnym podaniu dożylnym, dimeglumina gadopentetonianu była dobrze tolerowana. W badaniach toksyczności przewlekłej u szczurów i psów, po wielokrotnym podaniu dożylnym, dimeglumina gadopentetonianu była dobrze tolerowana.

W badaniach toksyczności reprodukcyjnej u szczurów i królików nie wykazano działania teratogennego, embriotoksycznego ani wpływu na płodność. W badaniu toksyczności rozwojowej u szczurów, po wielokrotnym podaniu dożylnym w okresie organogenezy, nie stwierdzono działania embriotoksycznego ani teratogennego. W badaniu toksyczności rozwojowej u królików, po wielokrotnym podaniu dożylnym w okresie organogenezy, nie stwierdzono działania embriotoksycznego ani teratogennego.

W badaniach farmakologicznych nie stwierdzono istotnych działań na ośrodkowy układ nerwowy, układ krążenia, oddychanie, przewód pokarmowy ani na czynność nerek.

W badaniach mutagennych in vitro i in vivo nie wykazano działania mutagennego.

W badaniach kancerogenezy u szczurów i myszy nie stwierdzono działania kancerogennego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

• meglumina
• kwas pentetowy
• woda do wstrzykiwań

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie stwierdzono.

6.3 Okres ważności

5 lat.

6.4 Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Nie zamrażać. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Butelka ze szkła typu I (5 ml, 10 ml, 15 ml, 20 ml) z zakrętką z gumy butylowej i aluminiowym wieczkiem zabezpieczającym. Wielkości opakowań: 1, 5, 10, 20, 25, 50, 100 i 250 butelek.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Produkt nie wymaga ochrony przed światłem w trakcie przygotowywania. Dalsze informacje patrz punkt 4.4.

Ocena wzrokowa

Przed użyciem produkt należy poddać ocenie wzrokowej.
Nie należy używać produktu Magnevist w przypadku istotnego odbarwienia, obecności cząsteczek stałych lub uszkodzenia opakowania.

Fiolki

Produkt Magnevist należy pobrać z opakowania do strzykawki bezpośrednio przed podaniem.
Nie należy nigdy przekłuwać gumowej zatyczki więcej niż raz.
Produkt niewykorzystany w czasie jednego badania należy wyrzucić.

Opakowania o dużej objętości

Dodatkowo, przy stosowaniu butelek do infuzji zawierających 50 lub 100 ml stosuje się następujące zalecenia:

• Produkt można podawać tylko przy użyciu środków zatwierdzonych procedurą zapewniającą sterylność środka kontrastowego.
• Należy przestrzegać instrukcji podanych przez producenta sprzętu.
• U dzieci poniżej dwóch lat wymaganą dawkę należy podać ręcznie a nie stosować strzykawki automatycznej, aby uniknąć zranienia.

Niewykorzystany produkt Magnevist pozostały w otwartych pojemnikach należy wyrzucić na koniec dnia badań (maksymalnie do 24 godzin).

Dalsze informacje patrz również punkt 6.3.

Zerwaną z fiolki lub butelki etykietę należy przykleić w karcie pacjenta w celu umożliwienia właściwej rejestracji zastosowanego produktu leczniczego zawierającego gadolin. Należy również odnotować dawkę. Jeżeli stosowane są elektroniczne karty pacjenta należy wpisać w rejestr pacjenta nazwę produktu, numer serii oraz dawkę.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Bayer AG
Kaiser-Wilhelm-Allee 1
51373 Leverkusen
Niemcy

8. NUMERY POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

2793/Z
R/0602

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

• 01.02.1993 r.
• 26.03.1999 r.
• 29.04.2004 r.
• 29.04.2005 r.
• 20.06.2008 r.
• 12.04.2013 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

13