Ulotka: Aglan, Roztwór do wstrzykiwań
Spis treści
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Aglan, 15 mg/1,5 ml, roztwór do wstrzykiwań
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każdy ml roztworu zawiera 10 mg meloksykamu.
Jedna ampulka zawiera 15 mg meloksykamu w 1,5 ml roztworu w postaci soli enolowej powstającej in situ w trakcie procesu wytwarzania.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 1 ampulka zawiera 1,77 mg sodu w 1,5 ml roztworu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do wstrzykiwań.
Przejrzysty roztwór koloru żółtego do zielonkowego bez widocznych cząstek, o pH między 8,4 do 9,2.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
- Krótkotrwałe leczenie objawowe zaostrzeń reumatoidalnego zapalenia stawów i zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa w przypadkach, w których podanie meloksykamu doustnie lub doodbytniczo nie jest możliwe.
- Krótkotrwałe leczenie objawowe zaostrzeń choroby zwyrodnieniowej stawów.
Produkt leczniczy Aglan jest wskazany do stosowania u dorosłych pacjentów.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Jedno wstrzyknięcie 15 mg raz na dobę.
Dawka dobowa meloksykamu nie powinna przekraczać 15 mg.
Leczenie jest zwykle ograniczone do pojedynczej iniekcji rozpoczynającej leczenie, maksymalny czas podawania 2 – 3 dni w uzasadnionych przypadkach (np. kiedy podanie meloksykamu doustnie i doodbytniczo nie może być zastosowane).
Działania niepożądane mogą być zminimalizowane poprzez zastosowanie najmniejszej skutecznej dawki przez najkrótszy czas leczenia niezbędny do kontrolowania objawów (patrz punkt 4.4). Należy okresowo poddawać ponownej ocenie potrzeby pacjenta w zakresie łagodzenia objawów i reakcji na leczenie.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku (patrz punkt 5.2)
Zalecana dawka dobowa u pacjentów w podeszłym wieku wynosi 7,5 mg (połowa ampulki) (patrz również punkty 4.2 „Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych” oraz 4.4).
Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych (patrz punkt 4.4)
W przypadku pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych, np. choroby przewodu pokarmowego lub choroby układu sercowo-naczyniowego, leczenie należy rozpocząć od dawki 7,5 mg na dobę (pół ampulki 1,5 ml).
Zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 5.2)
Ten produkt leczniczy jest przeciwwskazany u pacjentów niedializowanych z ciężką niewydolnością nerek (patrz punkt 4.3). U pacjentów dializowanych z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, dawka dobowa nie powinna przekraczać 7,5 mg (połowa ampulki).
U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek (pacjenci z klirensem kreatyniny powyżej 25 ml/minute) nie ma potrzeby zmniejszenia dawki. (Ciężka niewydolność nerek, pacjenci niedializowani, patrz punkt 4.3).
Zaburzenia czynności wątroby (patrz punkt 5.2)
Nie ma potrzeby zmniejszenia dawki u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (Ciężkie zaburzenia czynności wątroby, patrz punkt 4.3).
Dzieci i młodzież:
Produktu leczniczego Aglan nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt 4.3).
Sposób podawania
Podanie domięśniowe.
Wstrzyknięcie powinno być wykonywane powoli i głęboko w część grzbietowo-pośladkową (górny zewnętrzny kwadrant pośladka) mięśnia pośladkowego przy ścisłym zachowaniu warunków aseptycznych. W przypadku wielokrotnego podawania należy podawać naprzemiennie w lewy i prawy pośladek. Przed wstrzyknięciem należy zawsze sprawdzić, czy igła nie znajduje się w żyle.
W przypadku wystąpienia silnego bólu podczas wstrzyknięcia, należy natychmiast przerwać podawanie produktu leczniczego.
U pacjentów z endoprotezą stawu biodrowego wstrzyknięcie należy wykonywać po przeciwległej stronie.
Do kontynuacji leczenia należy stosować doustną postać (tabletki).
4.3 Przeciwwskazania
Ten produkt leczniczy jest przeciwwskazany w następujących sytuacjach:
- nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1;
- nadwrażliwość na substancje o podobnym działaniu, np. leki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), kwas acetylosalicylowy (ASA);
Produktu leczniczego Aglan nie wolno podawać pacjentom, u których stwierdzono objawy astmy, polipy nosa, obrzęk naczynioworuchowy lub pokrzywkę po zastosowaniu ASA lub innych leków z grupy NLPZ; - zaburzenia hemostatyczne lub jednoczesne stosowanie z lekami przeciwzakrzepowymi (przeciwwskazanie związane z drogą podania);
- krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja w wywiadach, w związku ze stosowanym wcześniej leczeniem NLPZ;
- czynna lub nawracająca choroba wrzodowa i (lub) krwawienie z przewodu pokarmowego (dwa lub więcej różnych epizodów potwierdzonego owrzodzenia lub krwawienia);
- krwotok z przewodu pokarmowego, krwawienie z naczyń mózgowych lub inne nieprawidłowe krwawienia;
- ciężka niewydolność wątroby;
- ciężka niewydolność nerek u pacjentów niedializowanych;
- ciężka niewydolność serca;
- trzeci trymestr ciąży (patrz punkt 4.6);
- dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Stosowanie leku w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy okres konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz punkt 4.2 oraz wpływ na przewód pokarmowy i ryzyko sercowo-naczyniowe poniżej).
W przypadku niewystarczającego działania terapeutycznego nie wolno przekraczać zalecanej dawki dobowej, nie należy też dodawać do terapii dodatkowego NLPZ, ponieważ może to zwiększyć toksyczność, podczas gdy nie udowodniono korzyści terapeutycznych. Należy unikać jednoczesnego leczenia meloksykamem z innymi NLPZ, w tym selektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2.
Meloksykam nie jest odpowiedni do leczenia u pacjentów ostrego bólu.
W przypadku braku poprawy po kilku dniach, należy ponownie ocenić kliniczne korzyści płynące z leczenia.
Przed rozpoczęciem leczenia meloksykamem należy sprawdzić, czy kiedykolwiek występowało u pacjenta zapalenie przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka i (lub) wrzody żołądka, aby zapewnić ich całkowite wyleczenie. Należy regularnie zwracać uwagę na możliwy nawrót choroby u pacjentów leczonych meloksykamem i z tego typu przypadkami w wywiadzie.
Wpływ na układ pokarmowy
W każdym momencie leczenia lekami z grupy NLPZ odnotowywano występowanie krwawienia z przewodu pokarmowego, choroby wrzodowej lub perforacji, które mogą być śmiertelne, z lub bez objawów ostrzegawczych bądź podobnych zdarzeń dotyczących przewodu pokarmowego występujących w wywiadzie.
Ryzyko wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego, choroby wrzodowej lub perforacji zwiększa się wraz ze zwiększaniem dawki leku z grupy NLPZ, u pacjentów, u których występują owrzodzenia przewodu pokarmowego w wywiadzie, szczególnie powikłane krwawieniem lub perforacją (patrz punkt 4.3) oraz w podeszłym wieku. U tych pacjentów leczenie należy prowadzić, stosując najmniejszą możliwą dawkę leczniczą.
U tych pacjentów należy rozważyć leczenie skojarzone z lekami osłonowymi (np. mizoprostol lub inhibitory pompy protonowej), jak również u pacjentów wymagających jednoczesnego stosowania małych dawek kwasu acetylosalicylowego lub innych produktów mogących zwiększać ryzyko działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego (patrz poniżej punkt 4.5).
Pacjenci, u których w wywiadzie występowało działanie toksyczne na przewód pokarmowy, szczególnie w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszelkie niepokojące objawy dotyczące przewodu pokarmowego (szczególnie krwawienie), a zwłaszcza na początku leczenia.
Nie zaleca się stosowania meloksykamu u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki, które mogą zwiększać ryzyko powstawania owrzodzeń lub krwawienia, takie jak heparyna w dawkach leczniczych lub stosowana u pacjentów w podeszłym wieku, antykoagulanty takie jak warfaryna, inne niesteroidowe leki przeciwzapalne lub kwas acetylosalicylowy w dawkach ≥ 500 mg w jednorazowo lub ≥ 3 g w całkowitej dawce dobowej (patrz punkt 4.5).
W przypadku, gdy u pacjenta otrzymującego produkt leczniczy Aglan wystąpi krwawienie z przewodu pokarmowego lub owrzodzenie, produkt leczniczy należy odstawić.
Należy zachować ostrożność podczas stosowania leków z grupy NLPZ u pacjentów z zaburzeniami żołądka i jelit w wywiadzie (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna), ponieważ istniejąca choroba może ulec zaostrzeniu (patrz punkt 4.8).
Wpływ na układ krążenia i naczynia mózgowe
Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie lub łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca, z zatrzymaniem płynów i z obrzękami należy odpowiednio kontrolować i wydawać właściwe zalecenia. Zatrzymanie płynów i obrzęki były zgłaszane w związku z leczeniem NLPZ.
Zaleca się monitorowanie ciśnienia tętniczego u pacjentów z ryzykiem przed rozpoczęciem leczenia, a zwłaszcza podczas rozpoczynania leczenia meloksykamem.
Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie niektórych NLPZ (szczególnie długotrwale w dużych dawkach) jest związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów tętniczych (np. zawał serca lub udar). Dane te są niewystarczające, aby wykluczyć takie ryzyko w przypadku przyjmowania meloksykamu.
Pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych i (lub) chorobą naczyń mózgowych powinni być leczeni meloksykamem bardzo rozważnie. Podobną rozwagę należy zachować przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu).
Reakcje skórne
U pacjentów leczonych meloksykamem odnotowano występowanie zagrażających życiu reakcji skórnych: zespół Stevensa-Johnsona (ang. SJS – Stevens-Johnson Syndrome) i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (ang. TEN – Toxic Epidermal Necrolysis). Pacjentów należy poinformować o możliwych objawach i konieczności ścisłego monitorowania reakcji skórnych. Ryzyko wystąpienia SJS i TEN jest największe w ciągu pierwszych tygodni leczenia.
Leczenie meloksykamem należy przerwać w przypadku pojawienia się objawów SJS lub TEN (np.: postępująca wysypka, często z pęcherzami lub zmianami chorobowymi dotyczącymi błon śluzowych).
Wczesne zdiagnozowanie SJS i TEN oraz natychmiastowe odstawienie podejrzewanego produktu leczniczego daje najlepsze rokowanie.
Należy na stałe przerwać stosowanie meloksykamu u pacjentów, u których wystąpił SJS lub TEN związany ze stosowaniem meloksykamu.
Podczas stosowania meloksykamu notowano przypadki trwałego rumienia (wykwitu) polekowego (FDE, ang. fixed drug eruption).
U pacjentów ze stwierdzonym w wywiadzie FDE związanym ze stosowaniem meloksykamu, nie należy ponownie zlecać leczenia meloksykamem. Podczas stosowania innych oksykamów może wystąpić reaktywność krzyżowa.
Parametry czynności wątroby i nerek
Tak jak dla większości leków z grupy NLPZ sporadycznie obserwowano zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy krwi, zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy krwi lub zmiany innych parametrów czynności wątroby, jak również zwiększone stężenie kreatyniny i azotu mocznikowego w surowicy krwi, a także nieprawidłowe wartości innych wyników badań. W większości przypadków były to zaburzenia nieznaczne i przemijające. W przypadku, gdy zaburzenia są znaczące lub utrzymują się, należy przerwać stosowanie meloksykamu i przeprowadzić odpowiednie badania kontrolne.
Zaburzenia czynności nerek
Leki z grupy NLPZ hamują działanie prostaglandyn nerkowych polegające na rozszerzaniu naczyń krwionośnych i w ten sposób, poprzez zmniejszenie filtracji kłębuszkowej, mogą indukować czynnościową niewydolność nerek. To działanie niepożądane jest zależne od dawki. U pacjentów, których dotyczą wymienione poniżej czynniki ryzyka, na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki produktu leczniczego zalecana jest kontrola diurezy i innych parametrów czynności nerek:
- podeszły wiek;
- jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE), antagonistów angiotensyny II, sartanów lub leków moczopędnych (patrz punkt 4.5);
- hipowolemia (bez względu na przyczynę);
- zastoinowa niewydolność serca;
- niewydolność nerek;
- zespół nerczycowy;
- nefropatia toczniowa;
- ciężkie zaburzenie czynności wątroby (stężenie albumin w surowicy < 25 g/l lub punktacja w skali Child-Pugh ≥ 10).
W rzadkich przypadkach stosowanie leków z grupy NLPZ może powodować śródmiąższowe zapalenie nerek, kłębuszkowe zapalenie nerek, martwicę rdzenia nerki lub zespół nerczycowy.
U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek poddawanych hemodializie dawka meloksykamu nie powinna być większa niż 7,5 mg. Nie jest konieczna redukcja dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (tj. u pacjentów z klirensem kreatyniny powyżej 25 ml/minutę).
Zatrzymanie sodu, potasu i wody w organizmie
Podawanie leków z grupy NLPZ może spowodować zatrzymanie sodu, potasu i wody w organizmie, co może zaburzać działanie leków moczopędnych powodujących wydalanie sodu z moczem. Ponadto może wystąpić zmniejszenie skuteczności działania leków obniżających ciśnienie (patrz punkt 4.5).
W konsekwencji u wrażliwych pacjentów mogą wystąpić lub zaostrzyć się obrzęki, niewydolność serca lub nadciśnienie tętnicze. Dlatego konieczna jest obserwacja kliniczna pacjentów z grup ryzyka (patrz punkt 4.2 i 4.3).
Hiperkaliemia
Rozwojowi hiperkaliemii może sprzyjać cukrzyca lub jednoczesne stosowanie leków zwiększających stężenie potasu we krwi (patrz punkt 4.5). W takich przypadkach należy regularnie kontrolować stężenie potasu.
Jednoczesne stosowanie z pemetreksedem
U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek należy zaprzestać podawania meloksykamu co najmniej na 5 dni przed, w czasie i co najmniej 2 dni po podaniu pemetreksedu (patrz punkt 4.5).
Inne ostrzeżenia i środki ostrożności
Pacjenci osłabieni oraz o lżejszej budowie ciała mogą wykazywać gorszą tolerancję potencjalnych działań niepożądanych i powinni znajdować się pod ścisłą kontrolą.
Jak w przypadku stosowania innych leków z grupy NLPZ, wymagana jest szczególna ostrożność u pacjentów w podeszłym wieku, u których istnieje większe prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń czynności nerek, wątroby lub serca. U osób w podeszłym wieku występuje zwiększona częstość działań niepożądanych NLPZ, a w szczególności krwawienia lub perforacji przewodu pokarmowego, które mogą zakończyć się zgonem (patrz punkt 4.2).
Meloksykam może maskować objawy istniejącej infekcji.
Podobnie, jak w przypadku innych leków z grupy NLPZ podawanych domięśniowo, w miejscu wstrzyknięcia może wystąpić ropień i martwica.
Stosowanie meloksykamu, tak jak każdego produktu leczniczego, o którym wiadomo, że hamuje syntezę cyklooksygenazy/prostaglandyny, może mieć wpływ na płodność i nie jest zalecane u kobiet planujących ciążę. U kobiet mających problemy z zajściem w ciążę lub będących w trakcie leczenia z powodu niepłodności należy rozważyć odstawienie meloksykamu (patrz punkt 4.6).
Aglan zawiera sód
Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na ampulkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Ryzyko związane z hiperkaliemią
Pewne produkty lecznicze lub grupy terapeutyczne mogą sprzyjać wystąpieniu hiperkaliemii: sole potasu, diuretyki oszczędzające potas, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), antagoniści receptora angiotensyny II, niesteroidowe leki przeciwzapalne, (niskocząsteczkowe lub niefrakcjonowane) heparyny, cyklosporyna, takrolimus i trimetoprym.
Wystąpienie hiperkaliemii może zależeć od obecności innych czynników.
Ryzyko jej wystąpienia jest większe, gdy wyżej wymienione leki są podawane jednocześnie z meloksykamem.
Interakcje farmakodynamiczne
Inne leki z grupy NLPZ i kwas acetylosalicylowy
Jednoczesne stosowanie z innymi lekami z grupy NLPZ, kwasem acetylosalicylowym w dawce jednorazowej ≥ 500 mg lub w dawce ≥ 3 g na dobę nie jest zalecane (patrz punkt 4.4).
Kortykosteroidy (np. glikokortykosteroidy)
Jednoczesne stosowanie kortykosteroidów wymaga ostrożności i uważnej obserwacji pacjenta ze względu na zwiększone ryzyko krwawień lub owrzodzeń w obrębie przewodu pokarmowego.
Leki przeciwzakrzepowe lub heparyna
Zwiększone ryzyko krwawienia wskutek hamowania czynności płytek krwi i uszkodzenia błony śluzowej żołądka i dwunastnicy. Leki z grupy NLPZ mogą nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych takich, jak warfaryna (patrz punkt 4.4). Nie zaleca się jednoczesnego stosowania leków z grupy NLPZ i leków przeciwzakrzepowych lub heparyny u pacjentów w podeszłym wieku lub w dawkach leczniczych (patrz punkt 4.3 i 4.4).
Ze względu na podanie domięśniowe, meloksykam w postaci roztworu do wstrzykiwań jest przeciwwskazany u pacjentów leczonych lekami przeciwzakrzepowymi (patrz punkty 4.3 i 4.4).
W pozostałych przypadkach stosowania heparyny (np. w dawkach profilaktycznych) należy zachować ostrożność z uwagi na zwiększone ryzyko krwawienia.
Leki trombolityczne i przeciwpłytkowe
Zwiększone ryzyko krwawienia wskutek hamowania czynności płytek krwi i uszkodzenia błony śluzowej żołądka i dwunastnicy.
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)
Wzrost ryzyka krwawienia z przewodu pokarmowego (patrz punkt 4.4).
Leki moczopędne, inhibitory konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE) i antagoniści receptora angiotensyny II
Leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać działanie leków moczopędnych i innych leków przeciwnadciśnieniowych. U niektórych pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (np. pacjentów odwodnionych lub pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek) jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE lub antagonistów angiotensyny II i leków hamujących cyklooksygenazę może powodować dalsze pogorszenie czynności nerek, w tym ostrą niewydolność nerek, która zazwyczaj jest odwracalna. Dlatego podczas takiego leczenia skojarzonego należy zachować ostrożność, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjentów należy odpowiednio nawodnić i należy rozważyć kontrolę czynności nerek po rozpoczęciu leczenia skojarzonego i dalsze kontrole przeprowadzane okresowo (patrz również punkt 4.4).
Inne leki przeciwnadciśnieniowe (np. leki blokujące receptory beta-adrenergiczne)
Może wystąpić osłabienie działania hipotensyjnego leków blokujących receptory beta-adrenergiczne (wskutek zahamowania syntezy prostaglandyn, które rozszerzają naczynia krwionośne).
Inhibitory kalcyneuryny (np. cyklosporyna, takrolimus):
Leki z grupy NLPZ mogą nasilać nefrotoksyczne działanie inhibitorów kalcyneuryny poprzez wpływ na prostaglandyny nerkowe. W trakcie leczenia skojarzonego należy kontrolować czynność nerek.
Zalecane jest uważne monitorowanie funkcji nerek, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku.
Deferazyroks
Jednoczesne podawanie meloksykamu i deferazyroksu może zwiększać ryzyko działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów leczniczych.
Interakcje farmakokinetyczne (wpływ meloksykamu na farmakokinetykę innych leków)
Lit
Stwierdzono, że leki z grupy NLPZ powodują zwiększenie stężenia litu w osoczu (spowodowane zmniejszonym wydalaniem litu z moczem), co może doprowadzić do osiągnięcia wartości toksycznych. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania litu i NLPZ (patrz punkt 4.4). Jeśli takie leczenie skojarzone okaże się konieczne, należy dokładnie monitorować stężenia litu w osoczu po rozpoczęciu leczenia, po zmianie dawkowania oraz po zakończeniu leczenia meloksykamem.
Metotreksat
NLPZ mogą zmniejszać wydzielanie metotreksatu przez kanaliki nerkowe zwiększając przez to stężenie metotreksatu w osoczu. Z tego powodu nie zaleca się jednoczesnego stosowania NLPZ u pacjentów leczonych dużymi dawkami metotreksatu (powyżej 15 mg na tydzień) (patrz punkt 4.4).
Ryzyko interakcji pomiędzy lekami z grupy NLPZ i metotreksatem należy także wziąć pod uwagę u pacjentów leczonych małymi dawkami metotreksatu, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. W przypadku konieczności leczenia skojarzonego należy monitorować wskaźniki morfologii krwi oraz czynność nerek. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania NLPZ i metotreksatu w ciągu 3 dni, w takim przypadku może nastąpić zwiększenie stężenia metotreksatu w osoczu i powodować zwiększoną toksyczność metotreksatu.
Pomimo, że jednoczesne stosowanie meloksykamu nie wpływa znacząco na farmakokinetykę metotreksatu (w dawce 15 mg na tydzień), należy uwzględnić, że NLPZ mogą zwiększyć hematologiczne działanie toksyczne metotreksatu (patrz powyżej). (Patrz punkt 4.8).
Pemetreksed
W przypadku jednoczesnego stosowania meloksykamu i pemetreksedu u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 45 do 79 ml/minutę), należy przerwać podawanie meloksykamu na 5 dni przed, w dniu podania i 2 dni po podaniu pemetreksedu.
Jeżeli konieczne jest jednoczesne stosowanie meloksykamu i pemetreksedu, pacjent powinien być dokładnie monitorowany, zwłaszcza w zakresie małej liczby krwinek (mielosupresji), problemów z nerkami (toksyczny wpływ na nerki) i działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego.
U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 45 ml/minutę) nie jest zalecane jednoczesne stosowanie meloksykamu i pemetreksedu.
U pacjentów z prawidłową czynnością nerek (klirens kreatyniny ≥ 80 ml/minutę), dawki 15 mg meloksykamu mogą zmniejszać wydalanie pemetreksedu i w konsekwencji zwiększać częstość jego działań niepożądanych. W związku z tym należy zachować ostrożność podczas podawania 15 mg meloksykamu jednocześnie z pemetreksedem u pacjentów z prawidłową czynnością nerek (klirens kreatyniny ≥ 80 ml/minutę).
Interakcje farmakokinetyczne (wpływ innych leków na farmakokinetykę meloksykamu)
Cholestyramina
Cholestyramina przyspiesza wydalanie meloksykamu przez przerwanie krążenia wątrobowo-jelitowego, w wyniku czego klirens meloksykamu zwiększa się o 50%, a okres półtrwania ulega skróceniu do 13 ± 3 godzin. Opisana interakcja jest klinicznie znacząca.
Interakcje farmakokinetyczne (wpływ połączenia meloksykamu i innych leków na farmakokinetykę)
Doustne leki przeciwcukrzycowe (pochodne sulfonylomocznika, nateglinid)
Meloksykam jest eliminowany prawie całkowicie w procesach metabolizmu wątrobowego, z czego w około dwóch trzecich z udziałem enzymów cytochromu (CYP) P450 (główny szlak z udziałem CYP 2C9 i poboczny szlak z udziałem CYP 3A4), a w jednej trzeciej innymi szlakami, takimi jak utlenianie z udziałem peroksydazy. Należy wziąć pod uwagę możliwość interakcji farmakokinetycznych podczas jednoczesnego podawania meloksykamu i leków hamujących lub metabolizowanych przez CYP 2C9 i (lub) CYP 3A4. Należy spodziewać się interakcji za pośrednictwem CYP 2C9 w przypadku jednoczesnego stosowania z produktami leczniczymi, takimi jak doustne leki przeciwcukrzycowe (pochodne sulfonylomocznika, nateglinid), które mogą prowadzić do zwiększenia stężenia tych leków w osoczu. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania meloksykamu i tych leków, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku.
Zastosowanie z innymi lekami
Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, lekami moczopędnymi tiazydowymi, digoksyną, cymetydyną, lekami zobojętniającymi kwas żołądkowy i furosemidem.
4.6 Ciąża i laktacja
Ciaża
W badaniach na zwierzętach nie wykazano bezpośredniej ani pośredniej szkodliwości dla przebiegu ciąży, rozwoju zarodka lub płodu, porodu lub rozwoju poporodowego. Jednakże, podobnie jak w przypadku innych leków hamujących syntezę prostaglandyn, należy unikać stosowania produktu leczniczego Aglan w I i II trymestrze ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. W III trymestrze ciąży meloksykam jest przeciwwskazany, ponieważ wszystkie leki z grupy NLPZ mogą powodować u płodu:
- toksyczność sercowo-płucną (przedwczesne zamknięcie przewodu tętniczego i nadciśnienie płucne),
- zaburzenia czynności nerek, które mogą prowadzić do skąpomoczu i małowodzia,
- w przypadku podania w późnej ciąży może dojść do przedłużenia czasu krwawienia u matki i płodu, a także do hamowania czynności skurczowej macicy, co może opóźniać lub przedłużać poród.
W związku z tym meloksykam jest przeciwwskazany w III trymestrze ciąży.
Karmienie piersią
Meloksykam przenika do mleka kobiecego w niewielkim stopniu. Nie ma dostępnych danych dotyczących wpływu na niemowlęta karmione piersią. Należy unikać stosowania meloksykamu podczas karmienia piersią.
Płodność
Meloksykam może utrudniać zajście w ciążę i dlatego nie jest zalecany u kobiet planujących ciążę. U kobiet mających problemy z zajściem w ciążę lub będących w trakcie leczenia z powodu niepłodności należy rozważyć odstawienie meloksykamu (patrz punkt 4.4).
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Podczas leczenia mogą wystąpić zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia lub inne zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego. W przypadku wystąpienia takich objawów pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Działania niepożądane mogą być zminimalizowane poprzez zastosowanie najmniejszej skutecznej dawki przez najkrótszy czas leczenia niezbędny do kontrolowania objawów (patrz punkt 4.4).
Poniżej wymieniono działania niepożądane związane ze stosowaniem meloksykamu, podzielone według częstości występowania i klasyfikacji układów i narządów (wg MedDRA). Częstość występowania zdefiniowano jako: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
| Układ narządów | Częstość | Działanie niepożądane |
|---|---|---|
| Zaburzenia krwi i układu chłonnego | Często | Niedokrwistość |
| Niezbyt często | Eozynofilia, leukopenia, małopłytkowość | |
| Rzadko | Agranulocytoza | |
| Częstość nieznana | Aplazja szpiku | |
| Zaburzenia układu immunologicznego | Niezbyt często | Reakcje nadwrażliwości |
| Rzadko | Wstrząs anafilaktyczny, reakcje anafilaktoidalne | |
| Częstość nieznana | Obrzęk naczynioruchowy | |
| Zaburzenia metabolizmu i odżywiania | Niezbyt często | Hiperkaliemia |
| Zaburzenia psychiczne | Niezbyt często | Zaburzenia snu, zmiany nastroju |
| Rzadko | Zaburzenia koncentracji, splątanie | |
| Zaburzenia układu nerwowego | Często | Zawroty głowy, ból głowy, senność |
| Niezbyt często | Zaburzenia smaku | |
| Rzadko | Zaburzenia czucia | |
| Zaburzenia oka | Niezbyt często | Zaburzenia widzenia (niewyraźne widzenie), zapalenie spojówek |
| Rzadko | Zaburzenia akomodacji | |
| Zaburzenia ucha i błędnika | Często | Zawroty głowy |
| Niezbyt często | Szum w uszach | |
| Zaburzenia serca | Niezbyt często | Kołatanie serca |
| Rzadko | Niewydolność serca | |
| Częstość nieznana | Zawał mięśnia sercowego | |
| Zaburzenia naczyniowe | Niezbyt często | Nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze, uderzenia gorąca |
| Częstość nieznana | Zaburzenia naczyniowo-mózgowe | |
| Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia | Niezbyt często | Astma oskrzelowa (w tym zaostrzenie astmy), duszność |
| Rzadko | Obrzęk płuc | |
| Częstość nieznana | Zapalenie zatok przynosowych | |
| Zapalenie oskrzeli | ||
| Zaburzenia żołądka i jelit | Bardzo często | Niestrawność |
| Często | Ból brzucha, nudności, wymioty, zaparcia, wzdęcia, biegunka, krwawienie z przewodu pokarmowego (utajone lub jawne), które może prowadzić do niedokrwistości poporodowej, perforacja przewodu pokarmowego | |
| Niezbyt często | Zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie przełyku, wrzód żołądka i (lub) dwunastnicy (z krwawieniem lub bez krwawienia lub z perforacją), odbijanie | |
| Rzadko | Zapalenie jamy ustnej | |
| Bardzo rzadko | Zapalenie trzustki | |
| Częstość nieznana | Zaostrzenie choroby Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, zapalenie jelita grubego | |
| Zapalenie żołądka i dwunastnicy | ||
| Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych | Często | Zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy krwi (ALT, AST) |
| Niezbyt często | Zaburzenia czynności wątroby, zwiększenie stężenia bilirubiny | |
| Rzadko | Zapalenie wątroby | |
| Bardzo rzadko | Niewydolność wątroby | |
| Częstość nieznana | Cholestatyczne zapalenie wątroby | |
| Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | Często | Wysypka (w tym wysypka grudkowo-plamista) |
| Niezbyt często | Pokrzywka, świąd | |
| Rzadko | Obrzęk naczynioruchowy, wyprysk, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, pęcherzowe zapalenie skóry, łysienie, suchość skóry, nadmierna potliwość, fotowrażliwość | |
| Zaburzenia nerek i dróg moczowych | Niezbyt często | Zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi i (lub) mocznika w surowicy krwi, zaburzenia czynności nerek |
| Rzadko | Ostra niewydolność nerek | |
| Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania | Często | Obrzęki obwodowe |
| Niezbyt często | Gorączka, złe samopoczucie | |
| Rzadko | Ból w miejscu podania, ropień w miejscu podania | |
| Badania diagnostyczne | Często | Zwiększenie masy ciała |
Opis wybranych działań niepożądanych
W przypadku długotrwałego stosowania meloksykamu w dawce 15 mg na dobę, częstość występowania owrzodzeń, perforacji lub krwawień z przewodu pokarmowego była wyższa niż w przypadku stosowania 7,5 mg na dobę.
U pacjentów z astmą oskrzelową w wywiadzie, u których występują polipy nosa lub u których występują inne objawy alergii, mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości po zastosowaniu leków z grupy NLPZ. W rzadkich przypadkach mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości (np. wstrząs anafilaktyczny, reakcje anafilaktoidalne).
Bardzo rzadko mogą wystąpić ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN), które mogą zagrażać życiu i mogą być śmiertelne (patrz punkt 4.4).
Zgłaszano przypadki trwałego rumienia (wykwitu) polekowego (FDE) w związku ze stosowaniem meloksykamu (patrz punkt 4.4).
W przypadku wystąpienia działań niepożądanych, w tym działań niepożądanych niewymienionych w tej ulotce, należy powiadomić lekarza lub farmaceutę.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: niesteroidowe leki przeciwzapalne i przeciwreumatyczne, oksykamy.
Kod ATC: M01AC06
Meloksykam jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ) o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Wykazuje działanie hamujące na syntezę prostaglandyn, które są mediatorami procesu zapalnego. Meloksykam jest silnym inhibitorem cyklooksygenazy-2 (COX-2), natomiast w mniejszym stopniu hamuje cyklooksygenazę-1 (COX-1). W warunkach in vitro w stężeniach terapeutycznych meloksykam nie hamuje COX-1. Selektywne hamowanie COX-2 zmniejsza ryzyko działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego i nerek, w porównaniu z nieselektywnymi inhibitorami COX.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Po podaniu domięśniowym meloksykam jest szybko i całkowicie wchłaniany. Maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) osiągane jest po około 1,5 godziny. Biodostępność bezwzględna po podaniu domięśniowym wynosi prawie 100%.
Dystrybucja
Meloksykam wiąże się z białkami osocza, głównie z albuminami, w ponad 99%. Objętość dystrybucji wynosi średnio 10 l. W badaniach na szczurach wykazano, że meloksykam przenika przez barierę łożyskową i w niewielkim stopniu przenika do mleka.
Metabolizm
Meloksykam ulega prawie całkowitemu metabolizmowi w wątrobie. Głównym metabolitem jest 5’-karboksymeloksykam (60% dawki), powstający przez utlenianie pośredniego metabolitu – 5’-hydroksymetylomeloksykamu. Peroksydaza przekształca meloksykam w innym szlaku metabolicznym w pochodną hydroksylową, która następnie jest metabolizowana do pochodnej sulfonianowej. In vitro wykazano, że CYP 2C9 bierze udział w metabolizmie meloksykamu, a CYP 3A4 w mniejszym stopniu. W utworzeniu drugiego metabolitu uczestniczy CYP 2C9, jednak jego rola w metabolizmie meloksykamu jest mniejsza.
Eliminacja
Meloksykam jest wydalany głównie w postaci nieczynnych metabolitów, równomiernie z moczem i kałem. Mniej niż 5% dawki jest wydalane w postaci niezmienionej z kałem. Tylko śladowe ilości niezmienionego leku (0,2%) są wykrywane w moczu. Okres półtrwania meloksykamu w osoczu wynosi około 20 godzin. Klirens osoczowy wynosi średnio 8 ml/minutę. Farmakokinetyka meloksykamu jest liniowa w zakresie dawek od 7,5 do 15 mg po podaniu domięśniowym.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku farmakokinetyka meloksykamu nie ulega znaczącym zmianom. U pacjentów w podeszłym wieku występuje zwiększona częstość działań niepożądanych NLPZ, a w szczególności krwawienia lub perforacji przewodu pokarmowego, które mogą zakończyć się zgonem (patrz punkt 4.2).
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny większy niż 25 ml/minutę) farmakokinetyka meloksykamu nie ulega znaczącym zmianom. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek farmakokinetyka meloksykamu może ulec zmianie, co może prowadzić do zwiększenia stężenia wolnego meloksykamu. U pacjentów dializowanych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, dawka dobowa nie powinna przekraczać 7,5 mg (patrz punkt 4.2).
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasy A i B w skali Child-Pugh) farmakokinetyka meloksykamu nie ulega znaczącym zmianom. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych (patrz punkt 4.3).
5.3 Dane przedkliniczne
Dane przedkliniczne nie wykazały szczególnego zagrożenia dla ludzi, opartego na konwencjonalnych badaniach bezpieczeństwa farmakologicznego, toksyczności po podaniu pojedynczej dawki i powtarzanych dawek, genotoksyczności i rakotwórczości.
W badaniach na zwierzętach nie wykazano bezpośredniej ani pośredniej szkodliwości dla przebiegu ciąży, rozwoju zarodka lub płodu, porodu lub rozwoju poporodowego.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
- Meglumina
- Poloksamer 188
- Glicyna
- Sodu wodorotlenek
- Sodu chlorek
- Glikofurol
- Woda do wstrzykiwań
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Ze względu na brak badań dotyczących zgodności, nie wolno mieszać tego produktu z innymi produktami leczniczymi.
6.3 Okres ważności
2 lata
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Ampulki przechowywać w oryginalnym opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Przezroczysta szklana ampulka 2 ml ze szkła hydrolitycznego klasy I, zawierająca 1,5 ml roztworu do wstrzykiwań.
Wielkość opakowania
- 5 x 1,5 ml
- 10 x 1,5 ml
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowywania produktu leczniczego do stosowania
Wstrzyknięcie jest przeznaczone do użytku dla jednego pacjenta i powinno być wykonane natychmiast po otwarciu ampulki. Wstrzyknięcia nie należy wykonywać w przypadku obecności cząstek stałych w roztworze. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Zentiva k.s., U Kabelovny 130, Dolni Měcholupy, 102 37 Praga, Republika Czeska
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr: 15960
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 3 września 2009 r.
Data przedłużenia pozwolenia: 16 stycznia 2015
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
10/2023
