Ulotka: Egiramlon, Kapsułki twarde (10 mg + 10 mg)
Spis treści
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Egiramlon, 5 mg + 5 mg, kapsułki, twarde
Egiramlon, 5 mg + 10 mg, kapsułki, twarde
Egiramlon, 10 mg + 5 mg, kapsułki, twarde
Egiramlon, 10 mg + 10 mg, kapsułki, twarde
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Egiramlon, 5 mg + 5 mg, kapsułki, twarde:
jedna kapsułka twarda zawiera 5 mg ramiprylu oraz 5 mg amlodypiny (w postaci 6,95 mg amlodypiny bezylanu).
Egiramlon, 5 mg + 10 mg, kapsułki, twarde:
jedna kapsułka twarda zawiera 5 mg ramiprylu oraz 10 mg amlodypiny (w postaci 13,9 mg amlodypiny bezylanu).
Egiramlon, 10 mg + 5 mg, kapsułki, twarde:
jedna kapsułka twarda zawiera 10 mg ramiprylu oraz 5 mg amlodypiny (w postaci 6,95 mg amlodypiny bezylanu).
Egiramlon, 10 mg + 10 mg kapsułki, twarde:
jedna kapsułka twarda zawiera 10 mg ramiprylu oraz 10 mg amlodypiny (w postaci 13,9 mg amlodypiny bezylanu).
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Egiramlon, 5 mg + 5 mg, kapsułki, twarde:
Otoczka kapsułki twardej o mocy 5 mg + 5 mg zawiera czerwień Allura AC-FD&C Red 40 (E 129) w następującej ilości:
0,0288 mg w korpusie kapsułki oraz 0,0192 mg w wieczku kapsułki.
Egiramlon, 5 mg + 10 mg, kapsułki, twarde:
Otoczka kapsułki twardej o mocy 5 mg + 10 mg zawiera azorubinę, karmoizynę (E 122) w następującej ilości:
0,2542 mg w wieczku kapsułki.
Egiramlon, 10 mg + 5 mg, kapsułki, twarde:
Otoczka kapsułki twardej o mocy 10 mg + 5 mg zawiera czerwień Allura AC-FD&C Red 40 (E 129) w następującej ilości:
0,0384 mg w wieczku kapsułki.
Egiramlon, 10 mg + 10 mg kapsułki, twarde:
Otoczka kapsułki twardej o mocy 10 mg + 10 mg zawiera azorubinę, karmoizynę (E 122) w następującej ilości:
0,3813 mg w korpusie kapsułki oraz 0,2542 mg w wieczku kapsułki.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Kapsułki, twarde
Egiramlon, 5 mg + 5 mg, kapsułki, twarde:
Twarde, żelatynowe kapsułki samozamykające się typu Coni Snap, bez oznaczeń, wielkości 2, z nieprzezroczystym, w kolorze ametystowym (ciemnoróżowym) korpusem i nieprzezroczystym, w kolorze ametystowym (ciemnoróżowym) wieczkiem, wypełnione białym lub niemal białym granulatem.
Egiramlon, 5 mg + 10 mg, kapsułki, twarde:
Twarde, żelatynowe kapsułki samozamykające się typu Coni Snap, bez oznaczeń, wielkości 0, z nieprzezroczystym, w kolorze cielistym (jasnoróżowym) korpusem i nieprzezroczystym, w kolorze kasztanowym wieczkiem, wypełnione białym lub niemal białym granulatem.
Egiramlon, 10 mg + 5 mg, kapsułki, twarde:
Twarde, żelatynowe kapsułki samozamykające się typu Coni Snap, bez oznaczeń, wielkości 0, z nieprzezroczystym, cielistego koloru korpusem i nieprzezroczystym w kolorze ametystowym (ciemnoróżowym) wieczkiem, wypełnione białym lub niemal białym granulatem.
Egiramlon, 10 mg + 10 mg, kapsułki, twarde:
Twarde, żelatynowe kapsułki samozamykające się typu Coni Snap, bez oznaczeń, wielkości 0, z nieprzezroczystym, koloru kasztanowego korpusem i nieprzezroczystym, koloru kasztanowego wieczkiem, wypełnione białym lub niemal białym granulatem.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Egiramlon jest wskazany w leczeniu zastępczym nadciśnienia tętniczego u pacjentów, u których uzyskano odpowiednią kontrolę ciśnienia podczas jednoczesnego stosowania poszczególnych substancji czynnych w takich samych dawkach jak w tym preparacie złożonym, ale w oddzielnych produktach.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Egiramlon jest wskazany u pacjentów, u których ciśnienie tętnicze jest odpowiednio kontrolowane podczas oddzielnego stosowania produktów zawierających jedną substancję czynną w takiej samej dawce, jaką zawiera produkt złożony.
Zalecana dawka dobowa to jedna kapsułka o określonej mocy.
Produkt leczniczy złożony nie jest odpowiedni do rozpoczynaniu leczenia nadciśnienia.
Jeśli konieczna okaże się zmiana dawki, należy określić oddzielnie odpowiednią dawkę poszczególnych substancji czynnych i dopiero po dostosowaniu dawki każdej z substancji można rozważyć zastosowanie produktu Egiramlon.
Egiramlon można stosować wyłącznie u pacjentów, u których podczas dostosowywania dawki poszczególnych substancji czynnych, dawki 5 mg ramiprylu i 5 mg amlodypiny stanowiły najmniejsze skuteczne dawki.
Dorośli
W przypadku pacjentów leczonych diuretykami zalecana jest ostrożność ze względu na możliwość nadmiernej utraty płynów i (lub) soli. Należy monitorować czynność nerek oraz stężenie potasu w surowicy.
Szczególne grupy pacjentów:
Zaburzenia czynności wątroby
Schemat dawkowania u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie został ustalony, dlatego dostosowując dawkę amlodypiny należy zachować ostrożność, dawka początkowa powinna być możliwie najmniejsza spośród wszystkich dostępnych (patrz punkty 4.4 i 5.2). Nie przeprowadzono badań dotyczących farmakokinetyki amlodypiny w ciężkich zaburzeniach czynności wątroby. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby dawkowanie amlodypiny należy rozpocząć od najmniejszej dawki, a następnie stopniowo należy ją zwiększać.
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie ramiprylem można rozpocząć wyłącznie pod ścisłą kontrolą lekarza, a maksymalna dawka wynosi 2,5 mg na dobę. U takich pacjentów nie należy stosować produktu leczniczego Egiramlon, ponieważ zawiera dawkę ramiprylu większą niż 2,5 mg.
Zaburzenia czynności nerek
Aby określić optymalną dawkę początkową i podtrzymującą u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, dawki ramiprylu i amlodypiny należy dostosowywać oddzielnie (odnośnie szczegółów – patrz Charakterystyki Produktów Leczniczych dla produktów zawierających pojedynczą substancje czynną).
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest wymagane dostosowanie dawki amlodypiny.
Amlodypina nie jest usuwana z organizmu za pomocą dializy. Należy ją stosować szczególnie ostrożnie u pacjentów dializowanych (patrz punkt 4.4).
Dobową dawkę ramiprylu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek należy określić na podstawie klirensu kreatyniny.
- jeśli klirens kreatyniny wynosi ≥ 60 ml/min, dawka początkowa nie musi być dostosowana. Maksymalna dawka dobowa wynosi 10 mg.
- jeśli klirens kreatyniny wynosi < 60 ml/min oraz u hemodializowanych pacjentów z nadciśnieniem Egiramlon jest zalecany tylko u pacjentów, u których zmieniono optymalna dawke podtrzymującą ramiprylu na 5 mg podczas dostosowywania dawki ramiprylu.
U pacjentów dializowanych produkt leczniczy należy podawać kilka godzin po zakończeniu dializy.
W trakcie leczenia produktem leczniczym Egiramlon należy kontrolować czynność nerek i stężenie potasu w surowicy. W przypadku pogorszenia czynności nerek, podawanie preparatu należy przerwać, a wchodzące w jego skład substancje czynne podawać w odpowiednio dostosowanych dawkach.
Osoby w podeszłym wieku
Osobom w podeszłym wieku można podawać zalecane dawki amlodypiny, należy jednak zachować ostrożność podczas zwiększania dawki (patrz punkty 4.4 i 5.2).
Należy podać mniejszą dawkę początkowa ramiprylu oraz wolniej dostosowywać dawkę, ze względu na większe ryzyko działań niepożądanych. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Egiramlon u pacjentów bardzo osłabionych i w bardzo podeszłym wieku.
Pacjenci leczeni produktem złożonym zawierającym sakubitryl i walsartan
Leku Egiramlon nie wolno podawać jednocześnie z sakubitrylem+walsartanem ze względu na potencjalne ryzyko obrzęku naczynioruchowego, w przypadku stosowania inhibitora ACE z sakubitrylem+walsartanem.
Nie wolno rozpoczynać leczenia produktem leczniczym Egiramlon przez co najmniej 36 godzin od zakończenia stosowania sakubitrylu+walsartanu (patrz punkty 4.4 i 4.5).
Dzieci i młodzież
Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Egiramlon u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności.
Sposób podawania
Kapsułka twarda, podanie doustne.
Produkt leczniczy Egiramlon należy przyjmować raz na dobę, o tej samej porze, niezależnie od posiłku. Kapsułek nie wolno rozgryzać ani żuć. Nie należy ich przyjmować z sokiem grejpfrutowym.
4.3 Przeciwwskazania
Związane z ramiprylem:
- obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie (dziedziczny, idiopatyczny lub jeśli obrzęk naczynioruchowy wystąpił podczas wcześniejszego stosowania inhibitorów ACE lub antagonistów receptora angiotensyny II ( AIIRA)
- pozaustrojowe metody leczenia powodujące kontakt krwi z powierzchniami o ujemnym ladunku elektrycznym (patrz punkt 4.5)
- znaczne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy jedynej czynnej nerki
- drugi i trzeci trymestr ciąży (patrz punkty 4.4 i 4.6)
- ramiprylu nie wolno stosować u pacjentów z niedociśnieniem lub niestabilnych hemodynamicznie
- jednoczesne stosowanie z produktami zawierającymi aliskiren u pacjentów z cukrzycą lub zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego, GFR<60 ml/min/1,73 m2) (patrz punkty 4.5 i 5.1).
- jednoczesne stosowanie z sakubitrylem+walsartanem, ze względu na zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego (patrz punkty 4.4 i 4.5)
Związane z amlodypina:
- ciężkie niedociśnienie
- wstrząs (w tym wstrząs kardiogenny)
- zwężenie drogi odpływu z lewej komory (np. zwężenie zastawki aorty znacznego stopnia)
- niestabilna hemodynamicznie niewydolność serca po ostrym zawale mięśnia sercowego.
Związane z produktem leczniczym Egiramlon:
- nadwrażliwość na substancje czynne, pochodne dihydropirydyny, inhibitory ACE lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Związane z ramiprylem:
Szczególne grupy pacjentów
Ciąża
Nie należy rozpoczynać podawania inhibitorów ACE podczas ciąży. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia inhibitorem ACE, u pacjentek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadciśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitorów ACE i, jeśli jest to wskazane, należy rozpocząć leczenie alternatywne (patrz punkty 4.3 i 4.6).
Pacjenci z grupy dużego ryzyka wystąpienia niedociśnienia
- Pacjenci z silnie pobudzonym układem renina-angiotensyna-aldosteron
Pacjenci z silnie pobudzonym układem renina-angiotensyna-aldosteron są zagrożeni ostrym, wyraźnym spadkiem ciśnienia krwi i pogorszenia czynności nerek na skutek hamowania ACE. Takie ryzyko występuje zwłaszcza wtedy, gdy inhibitor ACE lub towarzyszący diuretyk podaje się po raz pierwszy lub przy pierwszym zwiększeniu dawki. Znaczącą aktywację układu renina-angiotensyna-aldosteron można przewidzieć i w takich przypadkach niezbędny jest nadzór medyczny, w tym monitorowanie ciśnienia tętniczego, na przykład u pacjentów:- z ciężkim nadciśnieniem tętniczym
- z niewyrównaną zastoinową niewydolnością serca
- z istotnym hemodynamicznie zaburzeniem napełniania lub odpływu z lewej komory (np. zwężenie zastawki aorty lub zastawki dwudzielnej)
- z jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej i drugą czynną nerką
- z niedoborem płynów lub soli, lub u których takie zaburzenia mogą powstać (w tym pacjentów stosujących diuretyki)
- z marskością wątroby i (lub) wodobrzuszem
- poddawanych dużym zabiegom chirurgicznym lub znieczuleniu ogólnemu środkami powodującymi hipotensję.
Na ogół zaleca się aby przed leczeniem skorygować odwodnienie, hipowolemię i niedobór soli (u chorych z niewydolnością serca takie działania trzeba jednak dokładnie rozważyć wobec ryzyka przeciążenia objętościowego).
- Z przemijającą lub trwałą niewydolnością serca po zawale mięśnia sercowego.
- Pacjenci zagrożeni niedokrwieniem serca lub mózgu w przypadku znacznego niedociśnienia.
Początkowa faza leczenia wymaga szczególnego nadzoru medycznego.
Pacjenci w podeszłym wieku
Patrz punkt 4.2.
Podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA)
Istnieją dowody, iż jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE), antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRA) lub aliskirenu zwiększa ryzyko niedociśnienia, hiperkalemii oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostrej niewydolności nerek). W związku z tym nie zaleca się podwójnego blokowania układu RAA poprzez jednoczesne zastosowanie inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu (patrz punkty 4.5 i 5.1).
Jeśli zastosowanie podwójnej blokady układu RAA jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone wyłącznie pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe pacjenta, takie jak: czynność nerek, stężenie elektrolitów oraz ciśnienie krwi powinny być ściśle monitorowane.
U pacjentów z nefropatią cukrzycową nie należy stosować jednocześnie inhibitorów ACE oraz antagonistów receptora angiotensyny II.
Zabiegi operacyjne
Zaleca się zaprzestanie leczenia inhibitorami ACE takimi jak ramipryl, w miarę możliwości na dzień przed operacją.
Monitorowanie czynności nerek
Czynność nerek należy ocenić przed leczeniem i sprawdzać podczas leczenia, korygując dawkowanie na podstawie uzyskanych wyników, zwłaszcza w pierwszych tygodniach terapii. Szczególnie dokładnego monitorowania wymagają pacjenci z zaburzeniami czynności nerek ( patrz punkt 4.2). Podczas leczenia występuje ryzyko zaburzeń czynności nerek, zwłaszcza u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca lub po przeszczepie nerki.
Obrzęk naczynioruchowy
Leczenie skojarzone inhibitorem ACE (np. ramiprylem) oraz sakubitrylem+walsartanem jest przeciwwskazane ze względu na zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego (patrz punkt 4.3). Nie wolno rozpoczynać leczenia produktem leczniczym Egiramlon do 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu+walsartanu. Po przerwaniu stosowania produktu leczniczego Egiramlon nie wolno rozpoczynać leczenia sakubitrylem+walsartanem do 36 godzin od zażycia ostatniej dawki produktu leczniczego Egiramlon (patrz punkty 4.2, 4.3 i 4.5).
Jednoczesne stosowanie innych inhibitorów NEP (np. racekadotrylu) i inhibitorów ACE (np. ramiprylu) może również zwiększać ryzyko obrzęku naczyniowego (patrz punkt 4.5). Dlatego konieczna jest dokładna ocena stosunku korzyści do ryzyka przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami NEP (np. racekadotrylem) u pacjentów przyjmujących ramipryl.
Donoszono o obrzęku naczynioruchowym u pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym ramiprylem (patrz punkt 4.8). Ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego może się zwiększać w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów kinazy mTOR (ssaczy cel rapamycyny), np. temsyrolimus, ewerolimus, syrolimus lub wildagliptyny.
W przypadku obrzęku naczynioruchowego ramipryl należy odstawić.
Należy niezwłocznie rozpocząć leczenie doraźne w warunkach szpitalnych. Pacjenta trzeba obserwować co najmniej 12-24 godziny i wypisać ze szpitala dopiero po całkowitym ustąpieniu objawów.
Donoszono o obrzęku naczynioruchowym jelit u pacjentów leczonych inhibitorami ACE, w tym ramiprylem (patrz punkt 4.8). Tacy pacjenci zgłaszają się z powodu bólu brzucha (z nudnościami i wymiotami lub bez).
Odczyny anafilaktyczne podczas odczulania
Podczas stosowania inhibitorów ACE zwiększa się prawdopodobieństwo oraz nasilenie reakcji anafilaktycznych i rzekomoanafilaktycznych na jad owadów i inne alergeny. Przed odczulaniem należy rozważyć czasowe odstawienie ramiprylu.
Hiperkaliemia
U niektórych chorych leczonych inhibitorami ACE, w tym ramiprylem obserwuje się hiperkaliemię. Do osób zagrożonych ryzykiem rozwoju hiperkalemii należą: pacjenci z niewydolnością nerek, w wieku >70 lat, niekontrolowaną cukrzycą, stosujące sole potasu, osoby przyjmujące diuretyki oszczędzające potas, suplementy potasu lub inne leki mogące podwyższać stężenie potasu w surowicy. Czynnikami ryzyka są też stany takie jak odwodnienie, ostra niewydolność serca lub zaostrzenie przewlekłej niewydolności serca i kwasica metaboliczna. Jeśli jednoczesne stosowanie wyżej wymienionych leków jest konieczne, zaleca się regularną kontrolę stężenia potasu w surowicy (patrz punkt 4.5).
Hiponatremia
U niektórych pacjentów leczonych ramiprylem obserwowano zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego i w konsekwencji hiponatremię. U osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów z ryzykiem rozwoju hiponatremii zalecane jest regularne kontrolowanie stężenia sodu w surowicy.
Neutropenia/agramulocytoza
Rzadko opisywano neutropenie/agramulocytozę, jak również trombocytopenię i niedokrwistość i donoszono o hamowaniu czynności szpiku. Zaleca się monitorowanie liczby leukocytów w celu wykrycia możliwej leukopenii. Częstsze wykonywanie badań kontrolnych doradza się w początkowej fazie leczenia oraz u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, pacjentów z kolagenozami (np. toczeń rumieniowaty lub twardzina) i u wszystkich leczonych innymi lekami, które mogą zmieniać obraz krwi (patrz punkty 4.5 i 4.8).
Różnice etniczne
Inhibitory ACE częściej powodują obrzęk naczynioruchowy u pacjentów rasy czarnej niż u pozostałych.
Podobnie jak inne inhibitory ACE, ramipryl może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego u pacjentów rasy czarnej niż u pozostałych, prawdopodobnie z powodu częstszego występowania stanu niskoreninowego w populacji osób z nadciśnieniem rasy czarnej.
Kaszel
U pacjentów stosujących inhibitory ACE może wystąpić kaszel. Charakterystyczne jest, że kaszel ten jest suchy, uporczywy i ustępuje po przerwaniu leczenia. Kaszel indukowany leczeniem inhibitorami ACE należy wziąć pod uwagę w trakcie diagnostyki różnicowej kaszlu.
Związane z amlodypiną:
Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym.
Niewydolność serca
Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z niewydolnością serca. W długoterminowym badaniu z udziałem pacjentów z ciężką niewydolnością serca (stopień III i IV według NYHA) opisywana częstość występowania obrzęku płuc była większa w grupie leczonej amlodypiną w porównaniu z grupą otrzymującą placebo (patrz punkt 5.1).
Antagonistów wapnia, w tym amlodypinę, należy stosować ostrożnie u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, gdyż leki te mogą zwiększać ryzyko późniejszych zdarzeń sercowo-naczyniowych i zgonów.
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby okres półtrwania amlodypiny jest wydłużony a wartości AUC zwiększone, nie ustalono zaleceń dotyczących dawkowania. W związku z tym leczenie amlodypiną należy zaczynać od dolnej granicy zakresu dawkowania i zachowywać ostrożność zarówno przy włączaniu leczenia jak i przy zwiększaniu dawki. U pacjentów z ciężkim upośledzeniem czynności wątroby konieczne może być powolne zwiększanie dawki i staranna kontrola.
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować ostrożność podczas zwiększania dawki (patrz punkty 4.2 i 5.2).
Zaburzenia czynności nerek
Amlodypina może być stosowana u pacjentów z niewydolnością nerek w zwykłych dawkach. Zmiany stężenia amlodypiny w osoczu nie odzwierciedlają stopnia uszkodzenia nerek. Amlodypina nie jest usuwana z organizmu podczas dializy.
Inne
Otoczka kapsułki 5 mg + 5 mg oraz kapsułki 10 mg + 5 mg zawierają czerwień Allura AC-FD&C Red 40 (E129), otoczka kapsułki 5 mg + 10 mg oraz kapsułki 10 mg + 10 mg zawierają azorubinę, karmoizynę (E122). Barwniki te mogą powodować reakcje uczuleniowe.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Związane z ramiprylem
Dane z badania klinicznego wykazały, że podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAAS) w wyniku jednoczesnego zastosowania inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II lub aliskirenu jest związana z większą częstością występowania zdarzeń niepożądanych, takich jak: niedociśnienie, hiperkalienta oraz zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek) w porównaniu z zastosowaniem leku z grupy antagonistów układu RAAS w monoterapii (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.1).
Leczenie skojarzone przeciwwskazane
- Metody leczenia pozaustrojowego, powodujące kontakt krwi z powierzchniami o ujemnym ładunku elektrycznym. Do takich metod należą dializa lub hemofiltracja przez niektóre błony o dużej przepuszczalności (np. poliakrylonitrylowe) i afereza lipoprotein o małej gęstości z użyciem siarczanu dekstranu, ponieważ zwiększają ryzyko ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych (patrz punkt 4.3). Jeśli takie leczenie jest konieczne, należy rozważyć zastosowanie błony dializacyjnej innego typu lub leku przeciwnadciśnieniowego z innej grupy.
- Jednoczesne stosowanie inhibitorów ACE (np. ramiprylu) z sakubitrylem+walsartanem jest przeciwwskazane, ponieważ jednoczesne zahamowanie neprylizyny (NEP) i ACE może zwiększać ryzyko obrzęku naczynioruchowego. Nie wolno rozpoczynać leczenia produktem leczniczym Egiramlon wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki sakubitrylu+walsartanu. Nie wolno rozpoczynać leczenia sakubitrylem+walsartanem wcześniej niż po upływie 36 godzin od przyjęcia ostatniej dawki produktu leczniczego Egiramlon (patrz punkty 4.2 i 4.3).
Środki ostrożności
- Sole potasu, heparyna, diuretyki oszczędzające potas i inne substancje czynne zwiększające stężenie potasu w osoczu (w tym antagoniści angiotensyny II, takrolimus, cyklosporyna): może wystąpić hiperkalemia, dlatego należy monitorować stężenie potasu w surowicy.
- Trimetoprim, również występujący w produktach złożonych z sulfametoksazolem (kotrimoksazol): U pacjentów przyjmujących inhibitory ACE z trimetoprimem lub trimetoprimem w skojarzeniu z sulfametoksazolem (kotrimoksazol) obserwowano zwiększone ryzyko hiperkaliemii.
- Leki przeciwnadciśnieniowe (np. diuretyki) i inne substancje, które mogą obniżać ciśnienie krwi (np. azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, ostre spożycie alkoholu, baklofen, alfuzosyna, doksazosyna, prazosyna, tamsulozyna, terazosyna): można przewidywać zwiększenie ryzyka niedociśnienia (patrz punkt 4.2 dotyczący diuretyków).
- Sympatomimetyki wazopresyjne i inne substancje (np. izoproterenol, dobutamina, adrenalina, noradrenalina), które mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie ramiprylu: zaleca się monitorowanie ciśnienia krwi.
- Allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki i inne substancje, które mogą zmieniać morfologię krwi: zwiększają prawdopodobieństwo reakcji hematologicznych (patrz punkt 4.4).
- Sole litu: inhibitory ACE mogą zmniejszać wydalanie litu i w ten sposób nasilać toksyczność leku. Stężenie litu we krwi musi być monitorowane.
- Leki przeciwcukrzycowe, w tym insulina: mogą występować objawy hipoglikemii. Należy monitorować glikemię.
- Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i kwas acetylosalicylowy: można przewidywać osłabienie efektu przeciwnadciśnieniowego ramiprylu. Ponadto równoczesne leczenie inhibitorami ACE i NLPZ może prowadzić do wzrostu ryzyka pogorszenia czynności nerek oraz wzrostu kalemii.
- Inhibitory mTOR lub wildagliptyna: Ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego może się zwiększać w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów kinazy mTOR (np. temsyrolimus, ewerolimus, syrolimus) lub wildagliptyny. Należy zachować ostrożność na początku leczenia (patrz punkt 4.4).
- Inhibitory neprylizyny (NEP): Opisywano zwiększone ryzyko obrzęku naczynioruchowego w przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów ACE (np. ramiprylu) i inhibitorów NEP (racekadotrylu) (patrz punkt 4.4).
Związane z amlodypiną:
Wpływ innych produktów leczniczych na amlodypinę
- Inhibitory CYP3A4: jednoczesne stosowanie amlodypiny i silnych lub umiarkowanych inhibitorów CYP3A4 (inhibitory proteaz, azolowe leki przeciwgrzybicze, makrolidy, takie jak erytromycyna lub klarytromycyna; werapamil i diltiazem), może doprowadzić do istotnego zwiększenia narażenia na amlodypinę i w wyniku tego do zwiększonego ryzyka niedociśnienia. Kliniczne znaczenie tych zmian w farmakokinetyce może być większe u osób w starszym wieku. W związku z tym konieczna może być kontrola kliniczna i modyfikacja dawkowania. Klarytromycyna jest inhibitorem CYP3A4. U pacjentów przyjmujących klarytromycynę z amlodypiną zwiększa się ryzyko niedociśnienia. Podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i amlodypiny zaleca się uważną obserwację pacjentów.
- Leki indukujące CYP3A4: Stosowanie amlodypiny jednocześnie ze znanymi induktorami CYP3A4 może zmieniać jej stężenie w osoczu. Dlatego też, zarówno podczas stosowania amlodypiny razem z induktorami CYP3A4, a szczególnie z silnymi induktorami CYP3A4 (np. rytampicyna, ziele dziurawca), jak i po jego zakończeniu, należy kontrolować ciśnienie tętnicze i rozważyć dostosowanie dawki.
Nie zaleca się przyjmowania amlodypiny jednocześnie z grejpfrutami lub sokiem grejpfrutowym, gdyż u niektórych pacjentów może to zwiększać biodostępność leku, prowadząc do silniejszego działania obniżającego ciśnienie.
Dantrolen (w infuzji)
U zwierząt obserwowano zakończone zgonem migotanie komór i zapaść krążeniową, związane z hiperkalemią po podaniu werapamilu i dożylnym podaniu dantrolenu. Z powodu ryzyka hiperkalemii zaleca się unikanie podawania antagonistów wapnia, takich jak amlodypina, u pacjentów ze skłonnością do hipertermii złośliwej i leczonych z powodu hipertermii złośliwej.
Wpływ amlodypiny na inne produkty lecznicze
Działanie przeciwnadciśnieniowe amlodypiny nasila działanie innych produktów leczniczych o właściwościach obniżających ciśnienie tętnicze.
W badaniach klinicznych interakcji amlodypina nie wpływała na farmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny lub warfaryny.
- Takrolimus: Istnieje ryzyko zwiększenia stężenia takrolimusu we krwi w przypadku jednoczesnego podawania z amlodypiną. Aby uniknąć toksyczności takrolimusu, stosowanie amlodypiny u pacjenta leczonego takrolimusem wymaga monitorowania stężenia takrolimusu we krwi i w razie potrzeby modyfikacji jego dawki.
- Inhibitory kinazy mTOR (ssaczy cel rapamycyny): Inhibitory kinazy mTOR, np. syrolimus, temsyrolimus i ewerolimus są substratami CYP3A. Amlodypina jest słabym inhibitorem CYP3A. W przypadku jednoczesnego stosowania inhibitorów kinazy mTOR, amlodypina może zwiększać narażenie na te inhibitory.
- Cyklosporyna: Nie przeprowadzono badań interakcji cyklosporyny i amlodypiny u zdrowych ochotników ani w innych populacjach z wyjątkiem pacjentów po przeszczepieniu nerki, u których obserwowano różnego stopnia zwiększenie minimalnych stężeń cyklosporyny przed kolejną dawką (średnio 0%-40%). U pacjentów po przeszczepieniu nerki leczonych amlodypiną należy rozważyć monitorowanie stężeń cyklosporyny i w razie potrzeby zmniejszyć dawkę cyklosporyny.
- Symwastatyna: Podanie wielokrotne amlodypiny w dawce 10 mg z 80 mg symwasttyny powodowało 77% zwiększenie ekspozycji na symwastatynę w porównaniu do podawania samej symwastatyny. U pacjentów przyjmujących amlodypine, maksymalna dawka dobowa symwastatyny wynosi do 20 mg.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Związane z ramiprylem
Nie zaleca się stosowania inhibitorów ACE w pierwszym trymestrze ciąży (patrz punkt 4.4) . Stosowanie inhibitorów ACE jest przeciwwskazane w drugim i trzecim trymestrze ciąży (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Dane epidemiologiczne odnoszące się do ryzyka działania teratogennego w przypadku narażenia na inhibitory ACE podczas pierwszego trymestru ciąży nie są rozstrzygające; jednakże nie można wykluczyć niewielkiego zwiększenia ryzyka. Z wyjątkiem konieczności kontynuowania leczenia inhibitorem ACE, u pacjenciek planujących ciążę należy zastosować alternatywne leczenie przeciwnadeiśnieniowe, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania w ciąży. W przypadku potwierdzenia ciąży należy natychmiast przerwać podawanie inhibitorów ACE i, jeśli jest to wskazane, należy rozpocząć leczenie alternatywne.
Narażenie na inhibitory ACE w drugim i trzecim trymestrze ciąży powoduje toksyczne działanie na ludzki płód (pogorszenie czynności nerek, malowodzie, opóźnienie kostnienia czaszki) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze, hiperkaliemia). (Patrz punkt 5.3). Jeśli narażenie na inhibitory ACE wystąpiło od drugiego trymestru ciąży zaleca się badanie ultrasonograficzne czynności nerek i czaszki.
Noworodki, których matki przyjmowały inhibitory ACE należy ściśle obserwować ze względu na możliwość wystąpienia niedociśnienia (patrz punkty 4.3 i 4.4).
Związane z amlodypiną
Nie oceniano bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u kobiet w ciąży.
W badaniach na zwierzętach obserwowano toksyczny wpływ na płodność po podaniu wysokich dawek (patrz punkt 5.3). Stosowanie amlodypiny u kobiet w ciąży jest zalecane jedynie w przypadku gdy nie można zastosować innego bezpiecznego leku lub gdy korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko dla matki i płodu.
Karmienie piersią
Związane z ramiprylem
Ze względu na niewystarczające dane odnośnie stosowania ramiprylu podczas karmienia piersią (patrz punkt 5.2), nie zaleca się jego stosowania, zwłaszcza w przypadku karmienia piersią noworodka lub wcześniaka. Zaleca się podawanie innych preparatów, o ustalonym profilu bezpieczeństwa stosowania podczas karmienia piersią.
Związane z amlodypiną
Amlodypina przenika do mleka ludzkiego. Oszacowano, że odsetek dawki, jaki przyjmuje niemowlę od karmiącej go piersią matki, mieści się w przedziale międzykwartylowym od 3% do 7%, przy czym wartość maksymalna wynosi 15%. Wpływ amlodypiny na organizm niemowląt jest nieznany.
Decyzję, czy kontynuować/ przerwać karmienie piersią lub czy kontynuować/przerwać podawanie amlodypiny, należy podjąć, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia amlodypiną dla matki.
Płodność
Związane z amlodypiną
U niektórych pacjentów leczonych antagonistami wapnia opisywano odwracalne zmiany biochemiczne w główce plemników. Kliniczne dane na temat potencjalnego wpływu amlodypiny na płodność są niewystarczające. W badaniu na szczurach stwierdzono niekorzystny wpływ na płodność samców (patrz punkt 5.3).
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Egirarnlon wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Szybkość reakcji może być zaburzona jeśli u pacjentów przyjmujących amlodypinę występują zawroty głowy, ból głowy, zmęczenie lub nudności. Należy zachować ostrożność zwłaszcza na początku leczenia.
4.8 Działania niepożądane
Ramipryl
Profil bezpieczeństwa ramiprylu obejmuje uporczywy suchy kaszel i reakcje z powodu niedociśnienia. Groźne działania niepożądane obejmują obrzęk naczynioruchowy, hiperkaliemię, zaburzenie czynności nerek i wątroby, zapalenie trzustki, ciężkie reakcje skórne i neutropenie/agramulocytozę.
Amlodypina
Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi w czasie leczenia są: senność, zawroty głowy, bóle głowy, kołatanie serca, uderzenia gorąca, bóle brzucha, nudności, opuchnięcie kostek, obrzęk i zmęczenie.
Zaobserwowane w czasie leczenia działania niepożądane opisano osobno dla każdej substancji czynnej z następującą częstością ich występowania:
- Bardzo często (≥ 1/10)
- Często (≥ 1/100 do < 1/10)
- Niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100)
- Rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000)
- Bardzo rzadko (< 1/10 000)
- Nieznana (nie można ustalić częstości na podstawie dostępnych danych)
| Klasyfikacja układowo- narządowa | Częstość | Ramipryl | Anlodypina |
|---|---|---|---|
| Zaburzenia krwi i układu chłonnego | Niezbyt często | Eozynofilia | |
| Rzadko | Zmniejszenie liczby krwinek białych ( w tym neutropenia lub agranulocytoza), zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie liczby płytek krwi | ||
| Bardzo rzadko | Leukopenia, małopłytkowość | ||
| Nieznana | Niewydolność szpiku kostnego, pancytopenia, niedokrwistość hemolityczna | ||
| Zaburzenia układu immunologicznego | Bardzo rzadko | Reakcje alergiczne | |
| Nieznana | Reakcje anafilaktyczne lub rzekomo- anafilaktyczne, dodatnie miano przeciwciał przeciwjądrowych | ||
| Zaburzenia endokrynologiczne | Nieznana | Zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH) | |
| Zaburzenia metabolizmu i odżywiania | Często | Zwiększenie stężenia potasu we krwi | |
| Niezbyt często | Anoreksja, zmniejszenie apetytu | ||
| Bardzo rzadko | Hiperglikemia | ||
| Zaburzenia metabolizmu i odżywiania (cd.) | Nieznana | Zmniejszenie stężenia sodu we krwi | |
| Zaburzenia psychiczne | Niezbyt często | Obniżony nastrój, lęk, nerwowość, niepokój ruchowy, zaburzenia snu, w tym senność | Zmiany nastroju (w tym niepokój), bezsenność, depresja |
| Rzadko | Stan splątania | Splątanie | |
| Nieznana | Zaburzenia uwagi | ||
| Zaburzenia układu nerwowego | Często | Bóle głowy, zawroty głowy | Ból głowy, zawroty głowy, senność (zwłaszcza na początku leczenia) |
| Niezbyt często | Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, parestezja, utrata smaku, zaburzenia smaku | Drżenie, zaburzenia smaku, omdlenie, niedoczulica, parestezja | |
| Rzadko | Drżenie, zaburzenia równowagi | ||
| Bardzo rzadko | Wzmozone napięcie mięśni, neuropatia obwodowa | ||
| Nieznana | Niedokrwienie mózgu, w tym udar niedokrwiemny i przemijający napad niedokrwiemny, zaburzenia sprawności psychoruchowej, uczucie pieczenia, węch opaczny | Zaburzenia pozapiramidowe | |
| Zaburzenia oka | Często | Zaburzenia widzenia (w tym podwójne widzenie) | |
| Niezbyt często | Zaburzenia widzenia, w tym niewyraźne widzenie | ||
| Rzadko | Zapalenie spojówek | ||
| Zaburzenia ucha i błędnika | Niezbyt często | Szum uszny | |
| Rzadko | Zaburzenia słuchu, szum uszny | ||
| Zaburzenia serca | Często | Kolatanie serca | |
| Niezbyt często | Niedokrwienie mięśnia serca, w tym dławica piersiowa lub zawał mięśnia sercowego, tachykardia, zaburzenia rytmu, kolatanie serca, obrzęki obwodowe | Zaburzenia rytmu serca (w tym bradykardia, tachykardia komorowa i migotanie przedsionków) | |
| Bardzo rzadko | Zawał mięśnia sercowego | ||
| Zaburzenia naczyniowe | Często | Niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne, omdlenie | Nagle zaczerwienienie, zwłaszcza twarzy |
| Niezbyt często | Nagle zaczerwienienie, zwłaszcza twarzy | Niedociśnienie | |
| Rzadko | Zweżenie naczyń, hipoperfuzja, zapalenie naczyń | ||
| Bardzo rzadko | Zapalenie naczyń | ||
| Nieznana | Zjawisko Raynauda | ||
| Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia | Często | Suchy, draźniący kaszel, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok przynosowych, duszność | Duszność |
| Niezbyt często | Skurcz oskrzeli, w tym zaostrzenie astmy, niedrożność nosa z powodu przekrwienia błony śluzowej | Kaszel, nieżyt błony śluzowej nosa | |
| Zaburzenia żołądka i jelit | Często | Zapalenie żołądka i jelit, zaburzenia trawienia, dyskomfort w jamie brzusznej, niestrawność, biegunka, nudności, wymioty | Nudności, ból brzucha, niestrawność, zmiany rytmu wypróżnień ( w tym biegunka i zaparcie) |
| Niezbyt często | Zapalenie trzustki (zgłaszano bardzo rzadkie przypadki zgonów u pacjentów leczonych inhibitorami ACE), zwiększenie aktywności enzymów trzustkowych, obrzęk naczynioruchowy jelita cienkiego, ból w nadbrzuszu, w tym zapalenie błony śluzowej żołądka, zaparcie, suchość błony śluzowej jamy ustnej | Wymioty, suchość błony śluzowej jamy ustnej | |
| Rzadko | Zapalenie języka | ||
| Bardzo rzadko | Zapalenie trzustki, zapalenie żołądka, rozrost dziąseł | ||
| Nieznana | Aftowe zapalenie jamy ustnej | ||
| Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych | Niezbyt często | Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i (lub) zwiększenie stężenia bilirubiny sprzężonej | |
| Rzadko | Żółtaczka cholestatyczna, uszkodzenie hepatocytów | ||
| Bardzo rzadko | Żółtaczka*, zapalenie wątroby*, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych* | ||
| Nieznana | Ostra niewydolność wątroby, zapalenie wątroby cholestatyczne lub cytolityczne (bardzo rzadko zakończone zgonem) | ||
| Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | Często | Wysypka, w szczególności plamkowo-grudkowa | |
| Niezbyt często | Obrzęk naczynioruchowy – niedrożność dróg oddechowych w wyniku obrzęku naczynioruchowego może w wyjątkowych przypadkach doprowadzić do zgonu; świąd, nadmierna potliwość | ||
| Rzadko | Złuszczające zapalenie skóry, pokrzywka, oddzielenie paznokcia od łożyska | ||
| Bardzo rzadko | Reakcje nadwrażliwości na światło | Obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa- Johnsona, obrzęk Quinckego, nadwrażliwość na światło | |
| Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej (cd.) | Nieznana | Toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, pęcherzyca, zaostrzenie łuszczycy, łuszczycopodobne zapalenie skóry, lisząjowata lub podobna do pęcherzycy wysypka na skórze lub błonach śluzowych , łysienie | Toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka |
| Zaburzenia mięśniowo- szkieletowe i tkanki łącznej | Często | Kurcze mięśni, ból mięśni | Obrzęk okolicy kostek, kurcze mięśni |
| Niezbyt często | Ból stawów, ból mięśni, ból pleców | ||
| Zaburzenia nerek i dróg moczowych | Niezbyt często | Zaburzenia czynności nerek, w tym ostra niewydolność nerek, zwiększenie diurezy, nasilenie wcześniej występującego białkomoczu, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyning we krwi | Zaburzenia oddawania moczu, oddawanie moczu w nocy, zwiększenie częstości oddawania moczu |
| Zaburzenia układu rozrodczego i piersi | Niezbyt często | Przemijająca impotencja, zmniejszenie libido | Impotencja, ginekomastia |
| Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania | Nieznana | Ginekomastia | |
| Bardzo często | Obrzęk | ||
| Często | Ból w klatce piersiowej, zmęczenie | Zmęczenie, osłabienie | |
| Niezbyt często | Ból w klatce piersiowej, ból, złe samopoczucie | ||
| Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania (cd.) | Rzadko | Gorączka | |
| Badania diagnostyczne | Niezbyt często | Zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi | |
| Rzadko | Zmniejszenie stężenia glukozy we krwi, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych |
*W większości przypadków obserwowano u pacjentów przyjmujących amlodypine z innymi lekami, w tym lekami o znanym potencjale hepatotoksycznym.
Opis wybranych działań niepożądanych
Obrzęk naczynioruchowy
U pacjentów leczonych ramiprylem może wystąpić obrzęk naczynioruchowy obejmujący twarz, kończyny, wargi, język, struny głosowe i (lub) krtań. Może on wystąpić w dowolnym czasie w trakcie leczenia (patrz punkt 4.3). W razie wystąpienia obrzęku naczynioruchowego należy natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego Egiramlon i wdrożyć odpowiednie leczenie oraz monitorować pacjenta do czasu ustąpienia objawów. Nawet jeśli obrzęk jest ograniczony tylko do języka i nie występują objawy ze strony układu oddechowego, może być konieczne podanie adrenaliny i (lub) zapewnienie drożności dróg oddechowych.
W przypadku obrzęku naczynioruchowego w wywiadzie ryzyko jego wystąpienia jest większe u pacjentów leczonych inhibitorami ACE w porównaniu z pacjentami leczonymi innymi lekami (patrz punkt 4.3).
U pacjentów rasy czarnej częściej występuje obrzęk naczynioruchowy w porównaniu z pacjentami rasy białej (patrz punkt 4.4).
U pacjentów z obrzękiem naczynioruchowym wywołanym przez inhibitor ACE w wywiadzie, którzy są leczeni lekiem blokującym układ renina-angiotensyna, może wystąpić zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego (patrz punkt 4.5).
Kaszel
Podczas stosowania inhibitorów ACE może wystąpić suchy kaszel, który utrzymuje się przez cały okres leczenia, a ustępuje po odstawieniu leku. Należy wziąć pod uwagę kaszel wywołany przez inhibitory ACE w diagnostyce różnicowej.
Hiperkaliemia
U pacjentów leczonych ramiprylem może wystąpić zwiększenie stężenia potasu we krwi, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek, cukrzycą lub stosujących leki zwiększające stężenie potasu we krwi (patrz punkt 4.4).
Obrzęk
Obrzęk obwodowy jest najczęściej obserwowanym działaniem niepożądanym podczas leczenia amlodypiną. Częstość występowania obrzęku obwodowego jest zależna od dawki i wieku pacjenta. Obrzęk obwodowy występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Obrzęk obwodowy jest zwykle łagodny lub umiarkowany i zwykle nie wymaga przerwania leczenia. Obrzęk obwodowy może ustąpić podczas leczenia moczopędnym.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Pozwala to na nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania.
4.9 Przedawkowanie
Objawy
Objawy przedawkowania produktu leczniczego Egiramlon są głównie spowodowane działaniem składników: ramiprylu i amlodypiny.
Ramipryl
Objawami przedawkowania ramiprylu są: niedociśnienie tętnicze, wstrząs, zaburzenia równowagi elektrolitowej, bradykardia, zaburzenia czynności nerek, hiperwentylacja, tachykardia, zawroty głowy, niepokój i kaszel.
Amlodypina
Przedawkowanie amlodypiny może prowadzić do nadmiernego rozszerzenia naczyń obwodowych i w następstwie do wyraźnego, a czasem znacznego niedociśnienia tętniczego, a także do tachykardii odruchowej. Może to spowodować zaburzenia świadomości, w tym śpiączkę, a nawet zgon.
Leczenie
W przypadku przedawkowania produktu leczniczego Egiramlon należy przerwać jego stosowanie, a pacjenta obserwować i wdrożyć leczenie objawowe i podtrzymujące. Leczenie niedociśnienia polega na ułożeniu pacjenta na plecach z uniesionymi nogami oraz, jeśli to konieczne, na dożylnym podaniu roztworu chlorku sodu (0,9%) i (lub) innych odpowiednich roztworów. W celu przywrócenia napięcia naczyniowego można zastosować sympatykomimetyki (z wyjątkiem beta-sympatykomimetyków).
W przypadku bradykardii opornej na leczenie można rozważyć zastosowanie rozrusznika serca.
Należy usunąć amlodypine z organizmu, stosując płukanie żołądka i (lub) podanie węgla aktywnego, szczególnie jeśli nastąpiło to wkrótce po przyjęciu leku. Należy monitorować czynność serca i stan krążenia. W celu leczenia niewydolności serca należy stosować tradycyjne metody.
Amlodypina jest w dużym stopniu związana z białkami osocza, dlatego dializa nie jest skuteczna.
Nie ma specyficznej odtrutki na ramipryl. Należy zastosować ogólne środki, takie jak płukanie żołądka, wchłanianie za pomocą węgla aktywnego, podanie roztworu chlorku sodu (0,9%) w celu wyrównania objętości płynów ustrojowych, a także w razie potrzeby korektę zaburzeń równowagi elektrolitowej.
Ramiprylat można usunąć z organizmu za pomocą dializy. Szybkość eliminacji ramiprylu i jego metabolitów podczas dializy jest podobna do szybkości eliminacji u pacjentów z prawidłową czynnością nerek.
5.1 WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę w połączeniu z antagonistami wapnia, kod ATC: C09BB06
Mechanizm działania
Produkt leczniczy Egiramlon jest złożonym produktem leczniczym zawierającym inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE) – ramipryl i pochodną dihydropirydyny – antagonistę kanału wapniowego – amlodypine.
Połączenie ramiprylu i amlodypiny wykazuje synergistyczny efekt przeciwnadciśnieniowy, obniżając ciśnienie tętnicze bardziej niż każdy z tych leków podawany osobno. Ponadto, połączenie to zapewnia szybsze osiągnięcie docelowych wartości ciśnienia tętniczego niż monoterapia.
Ramipryl
Ramipryl jest niesulfhydrylowym prodrugiem. Po podaniu doustnym jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego i w wątrobie ulega hydrolizie do aktywnego metabolitu – ramiprylatu. Ramipryl jest inhibitorem dipeptydylokarboksypeptydazy I (inhibitor ACE). Enzym ten (kininaza II) katalizuje konwersję angiotensyny I do silnie wazopresyjnej angiotensyny II oraz rozkład bradykininy do nieaktywnego heptapeptydu. Hamowanie ACE prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II, w wyniku czego zmniejsza się opór obwodowy, a także zmniejsza się wydzielanie aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia wydalania sodu. Jednocześnie hamowanie rozpadu bradykininy nasila efekt rozszerzenia naczyń. Mechanizm działania hipotensyjnego ramiprylu polega głównie na hamowaniu układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAAS).
Amlodypina
Amlodypina jest antagonistą kanału wapniowego, pochodną dihydropirydyny. Hamuje napływ jonów wapnia do komórek przez błonę komórkową. Większe powinowactwo amlodypiny wykazano w stosunku do komórek mięśniowych naczyń niż do komórek mięśnia sercowego.
Amlodypina jest lekiem rozszerzającym naczynia obwodowe, który bezpośrednio rozluźnia mięśnie gładkie naczyń krwionośnych i powoduje zmniejszenie oporu obwodowego, co skutkuje obniżeniem ciśnienia tętniczego.
Właściwości farmakodynamiczne połączonego stosowania ramiprylu i amlodypiny
W badaniu klinicznym oceniającym skuteczność i bezpieczeństwo połączenia ramiprylu i amlodypiny u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, u których nie uzyskano kontroli ciśnienia tętniczego w monoterapii, wykazano, że połączenie ramiprylu i amlodypiny powodowało istotne statystycznie obniżenie skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego w porównaniu z monoterapią. W badaniu klinicznym u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory wykazano, że połączenie ramiprylu i amlodypiny powodowało większą regresję przerostu lewej komory niż monoterapia amlodypiną.
Dane kliniczne
W badaniu klinicznym ASCOT (Anglo-Scandinavian Cardiac Outcomes Trial) oceniano wpływ leczenia skojarzonego amlodypiny z peryndoprylem w porównaniu z atenololem z bendroflumetiazydem na punkty końcowe dotyczące choroby wieńcowej serca u 19 257 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i co najmniej trzema dodatkowymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego.
W badaniu ASCOT wykazano, że leczenie skojarzone amlodypiny z peryndoprylem w porównaniu z atenololem z bendroflumetiazydem spowodowało istotne statystycznie zmniejszenie częstości występowania:
- śmiertelności ogólnej o 11% (współczynnik ryzyka 0,89; 95% CI: 0,81-0,99; p=0,0247),
- śmiertelności z powodu choroby wieńcowej serca o 13% (współczynnik ryzyka 0,87; 95% CI: 0,76-0,99; p=0,0432),
- śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych o 24% (współczynnik ryzyka 0,76; 95% CI: 0,65-0,89; p=0,0010),
- wszystkich zdarzeń wieńcowych o 13% (współczynnik ryzyka 0,87; 95% CI: 0,79-0,96; p=0,0048),
- wszystkich zdarzeń sercowo-naczyniowych i procedur rewaskularyzacji o 16% (współczynnik ryzyka 0,84; 95% CI: 0,78-0,90; p<0,0001),
- udaru mózgu o 23% (współczynnik ryzyka 0,77; 95% CI: 0,66-0,89; p=0,0003).
5.1.2 Właściwości farmakokinetyczne
Ramipryl
Po podaniu doustnym ramipryl jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego. Biodostępność ramiprylu po podaniu doustnym wynosi 50%-60%. Wiązanie z białkami osocza wynosi około 73% dla ramiprylu i 56% dla ramiprylatu. Maksymalne stężenie ramiprylu w osoczu osiągane jest po około 1 godzinie, a ramiprylatu po 2-4 godzinach od podania doustnego. Ramipryl jest prawie całkowicie metabolizowany. Głównym metabolitem jest ramiprylat, który jest około 6 razy bardziej aktywny niż ramipryl. Pozostałe metabolity są nieaktywne. Ramipryl jest wydalany głównie przez nerki. Około 60% podanej dawki jest wydalane z moczem, a pozostała część z kałem w postaci metabolitów. Okres półtrwania ramiprylu wynosi około 1 godziny, a ramiprylatu około 13-17 godzin. Okres półtrwania ramiprylatu wydłuża się w przypadku niewydolności nerek.
Amlodypina
Po podaniu doustnym amlodypina jest dobrze wchłaniana z przewodu pokarmowego. Biodostępność wynosi około 60%-70%. Maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po 6-12 godzinach od podania doustnego. Wiązanie z białkami osocza wynosi około 98%. Amlodypina jest metabolizowana w wątrobie do nieaktywnych metabolitów. Okres półtrwania wynosi około 35-50 godzin. Amlodypina jest wydalana głównie z moczem (około 60% dawki), a około 20%-25% jest wydalane z kałem.
Interakcje farmakokinetyczne
Nie przeprowadzono badań interakcji farmakokinetycznych pomiędzy ramiprylem i amlodypiną. Jednakże, nie oczekuje się istotnych interakcji farmakokinetycznych pomiędzy tymi substancjami.
5.2 WŁAŚCIWOŚCI FARMAKACEUTYCZNE
Substancje pomocnicze o znanym działaniu
Lek zawiera laktozę jednowodną.
Nie należy stosować produktu leczniczego Egiramlon u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Tabletki 2,5 mg/5 mg, 5 mg/5 mg, 5 mg/10 mg, 10 mg/5 mg, 10 mg/10 mg:
Substancje pomocnicze: monohydrat laktozy, skrobia kukurydziana, żelatyyna, sód wodorowęglan, krospowidon, stearynian magnezu.
6.2 Niezgodności
Brak.
6.3 Okres ważności
3 lata.
6.4 Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.
6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania
Opakowania: 14, 28, 30, 50, 56, 84, 90, 98, 100 tabletek.
Butelka z poli(tereftalanu etylenu) z zakrętką z polietylenu i folią uszczelniającą z polietylenu z krzemionką w saszetce. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania do stosowania
Brak szczególnych zaleceń.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY ZA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EGIS Pharmaceuticals PLC
1106 Budapest, Keresztúri út 30-38.
Węgry
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Tabletki 2,5 mg/5 mg: 27746
Tabletki 5 mg/5 mg: 27747
Tabletki 5 mg/10 mg: 27748
Tabletki 10 mg/5 mg: 27749
Tabletki 10 mg/10 mg: 27750
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA ODNOWIENIA POZWOLENIA
Data pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 26.03.2021 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA TREŚCI CHARAKTERYSTYKI
Data zatwierdzenia tekstu: 26.03.2021 r.
11. DATA OSTATNIEJ REWIZJI TREŚCI CHARAKTERYSTYKI
Data ostatniej rewizji: 26.03.2021 r.
