Capecitabine Glenmark, Tabletki powlekane (500 mg)

Ulotka: Capecitabine Glenmark, Tabletki powlekane (500 mg)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Capecitabine Glenmark, 150 mg, tabletki powlekane
Capecitabine Glenmark, 500 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Capecitabine Glenmark, 150 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 150 mg kapecytabiny.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Każda tabletka powlekana zawiera 7,640 mg laktozy bezwodnej.

Capecitabine Glenmark, 500 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 500 mg kapecytabiny.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Każda tabletka powlekana zawiera 25,470 mg laktozy bezwodnej.

Pelny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana

Capecitabine Glenmark, 150 mg, tabletki powlekane
Jasnobrzoskwiniowe, podłużne, dwustronnie wypukłe tabletki powlekane, z oznaczeniem „150” wytłoczonym po jednej stronie, gładkie po drugiej stronie.

Capecitabine Glenmark, 500 mg, tabletki powlekane
Brzoskwiniowe, podłużne, dwustronnie wypukłe tabletki powlekane, z oznaczeniem „500” wytłoczonym po jednej stronie, gładkie po drugiej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt Capecitabine Glenmark jest wskazany:

• w leczeniu uzupełniającym po operacji raka okrężnicy w stadium III (stadium C według klasyfikacji Dukesa) (patrz punkt 5.1).
• w leczeniu chorych z rakiem jelita grubego i odbytnicy z przerzutami (patrz punkt 5.1).
• w leczeniu pierwszego rzutu u chorych z zaawansowanym rakiem żołądka w skojarzeniu ze schematami zawierającymi pochodne platyny (patrz punkt 5.1).
• w skojarzeniu z docetakselem (patrz punkt 5.1) w leczeniu pacjentek z miejscowo zaawansowanym rakiem piersi lub rakiem piersi z przerzutami po niepowodzeniu leczenia cytotoksycznego. Przebyte leczenie cytotoksyczne powinno zawierać antracykliny.
• w monoterapii pacjentek z miejscowo zaawansowanym lub rozsianym rakiem piersi po niepowodzeniu leczenia taksanami i schematami zawierającymi antracykliny lub u pacjentek, u których dalsze leczenie antracyklinami jest przeciwwskazane.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Produkt Capecitabine Glenmark powinien być przepisywany tylko przez wykwalifikowanych lekarzy, doświadczonych w stosowaniu leków przeciwnowotworowych. Zaleca się staranne monitorowanie wszystkich pacjentów w czasie pierwszego cyklu leczenia.

Leczenie należy przerwać w przypadku stwierdzenia postępu choroby lub wystąpienia objawów znacznej nietolerancji leku. Wyliczone standardowe i zmniejszone dawki produktu Capecitabine Glenmark w zależności od powierzchni ciała dla dawek początkowych 1250 mg/m² pc. oraz 1000 mg/m² pc. zamieszczono odpowiednio w tabelach 1 i 2.

Dawkowanie

Zalecane dawkowanie (patrz punkt 5.1):

Monoterapia
Rak okrężnicy, rak jelita grubego oraz rak piersi
W monoterapii zalecana dawka początkowa kapecytabiny w leczeniu uzupełniającym raka okrężnicy, raka jelita grubego z przerzutami oraz pacjentek z miejscowo zaawansowanym rakiem piersi lub rakiem piersi z przerzutami wynosi 1250 mg/m² pc. podawana dwa razy na dobę (rano i wieczorem; odpowiada to całkowitej dawce dobowej 2500 mg/m² pc.) przez 14 dni a następnie siedmiodniowa przerwa. Leczenie uzupełniające pacjentów z rakiem okrężnicy w stadium III powinno być prowadzone przez okres 6 miesięcy.

Leczenie skojarzone
Rak okrężnicy, rak jelita grubego oraz rak żołądka
W leczeniu skojarzonym zaleca się zmniejszenie dawki początkowej kapecytabiny do 800 – 1000 mg/m² pc., podawanej dwa razy na dobę przez 14 dni a następnie siedmiodniowa przerwa, lub do 625 mg/m² pc. podawanej dwa razy na dobę bez przerwy (patrz punkt 5.1). W leczeniu skojarzonym z irynotekanem zalecana początkowa dawka kapecytabiny wynosi 800 mg/m² pc. podawana dwa razy na dobę przez 14 dni z następującą po tym 7 dniową przerwą, a dawka irynotekanu wynosi 200 mg/m² pc. w 1. dniu. Dołączenie bewacyzumabu do schematu leczenia skojarzonego nie powoduje konieczności zmiany dawki początkowej kapecytabiny. U pacjentów otrzymujących skojarzone leczenie kapecytabiny z cisplatyną, przed podaniem cisplatyny należy odpowiednio nawodnić pacjenta oraz zastosować leki przeciwwymiotne, zgodnie z opisem zawartym w charakterystyce produktu leczniczego cisplatyny. U pacjentów, którzy otrzymują kapecytabine z oksaliplatyną, zgodnie z zapisami charakterystyki produktu leczniczego oksaliplatyny, zaleca się zastosowanie wstępnego leczenia lekami przeciwwymiotnymi. Czas trwania leczenia uzupełniającego pacjentów z rakiem okrężnicy w stadium III powinien wynosić 6 miesięcy.

Rak piersi
W przypadku leczenia skojarzonego z docetakselem pacjentek z rakiem piersi z przerzutami, zalecana dawka początkowa kapecytabiny wynosi 1250 mg/m² pc. dwa razy na dobę przez 14 dni a następnie siedmiodniowa przerwa, a dawka docetakselu wynosi 75 mg/m² pc. w jednogodzinnym wlewie dożylnym powtarzanym co 3 tygodnie. U pacjentów otrzymujących skojarzone leczenie kapecytabiny z docetakselem, przed podaniem docetakselu należy zastosować leczenie wstępne podając doustne kortykosteroidy, takie jak deksametazon, zgodnie z opisem zawartym w charakterystyce produktu leczniczego docetakselu.

Obliczanie dawki produktu Capecitabine Glenmark

Tabela 1. Obliczone standardowe i zmniejszone dawki w zależności od powierzchni ciała dla dawki początkowej kapecytabiny 1250 mg/m² pc.

		Dawka 1250 mg/m2 (dwa razy na dobę)		Dawka zmniejszona (75%)	Dawka zmniejszona (50%)
	Pełna dawka	Liczba tabletek 150 mg i (lub) 500 mg na jedno podanie (każde podanie powinno mieć miejsce rano i wieczorem)		950 mg/m2	625 mg/m2
Powierzchnia ciała (m2)	Dawka na jedno podanie (mg)	150 mg	500 mg	Dawka na jedno podanie (mg)	Dawka na jedno podanie (mg)
≤1,26	1500	–	3	1150	800
1,27 – 1,38	1650	1	3	1300	800
1,39 – 1,52	1800	2	3	1450	950
1,53 – 1,66	2000	–	4	1500	1000
1,67 – 1,78	2150	1	4	1650	1000
1,79 – 1,92	2300	2	4	1800	1150
1,93 – 2,06	2500	–	5	1950	1300
2,07 – 2,18	2650	1	5	2000	1300
≥2,19	2800	2	5	2150	1450

Tabela 2. Obliczone standardowe i zmniejszone dawki w zależności od powierzchni ciała dla dawki początkowej kapecytabiny 1000 mg/m² pc.

		Dawka 1000 mg/m2 (dwa razy na dobę)		Dawka zmniejszona (75%)	Dawka zmniejszona (50%)
	Pełna dawka	Liczba tabletek 150 mg i (lub) 500 mg na jedno podanie (każde podanie powinno mieć miejsce rano i wieczorem)		750 mg/m2	500 mg/m2
Powierzchnia ciała (m2)	Dawka na jedno podanie (mg)	150 mg	500 mg	Dawka na jedno podanie (mg)	Dawka na jedno podanie (mg)
≤1,26	1150	1	2	800	600
1,27 – 1,38	1300	2	2	1000	600
1,39 – 1,52	1450	3	2	1100	750
1,53 – 1,66	1600	4	2	1200	800
1,67 – 1,78	1750	5	2	1300	800
1,79 – 1,92	1800	2	3	1400	900
1,93 – 2,06	2000	–	4	1500	1000
2,07 – 2,18	2150	1	4	1600	1050
≥2,19	2300	2	4	1750	1100

Dostosowanie dawkowania w trakcie leczenia

Zalecenia ogólne
Działania toksyczne kapecytabiny można zmniejszyć poprzez zastosowanie leczenia objawowego i (lub) dostosowanie dawkowania (przerwa w leczeniu lub zmniejszenie dawki). Jeżeli dawka została zmniejszona nie powinna być zwiększana w przebiegu dalszego leczenia. W przypadku działań niepożądanych, które w opinii lekarza prowadzącego leczenie prawdopodobnie nie staną się poważnymi lub zagrażającymi życiu, np. lysienie, zaburzenia smaku, zmiany w obrębie paznokci, leczenie może być kontynuowane tą samą dawką bez jej zmniejszania, czy też bez zastosowania przerwy w leczeniu. Pacjentów przyjmujących kapecytabinę należy poinformować o konieczności natychmiastowego przerwania leczenia w przypadku pojawienia się objawów umiarkowanej lub ciężkiej toksyczności. Dawek kapecytabiny, pominiętych z powodu objawów toksycznych, nie uzupełnia się w przebiegu dalszego leczenia. Poniższa tabela przedstawia zalecane zmiany dawkowania z powodu toksyczności.

Tabela 3. Schemat zmniejszania dawek kapecytabiny (w cyklu trzytygodniowym lub terapii ciągłej).

Stopień toksyczności*	Zmiany dawki w okresie podawania leku	Dostosowanie dawki podczas następnego cyklu/podania (% dawki początkowej)
● Stopień 1	Dawkowanie bez zmian	Dawkowanie bez zmian
● Stopień 2	– 1-sze wystąpienie objawu	Przerwać leczenie do jego ustąpienia do stopnia 0-1
	– 2-gie wystąpienie objawu	75%
	– 3-cie wystąpienie objawu	50%
	– 4-te wystąpienie objawu	Odstawić lek na stałe
● Stopień 3	– 1-sze wystąpienie objawu	Przerwać leczenie do jego ustąpienia do stopnia 0-1
	– 2-gie wystąpienie objawu	50%
	– 3-cie wystąpienie objawu	Odstawić lek na stałe
● Stopień 4	– 1-sze wystąpienie objawu	Odstawić lek na stałe lub jeśli lekarz uzna iż kontynuacja leczenia jest w najlepszym interesie pacjenta należy przerwać leczenie do jego ustąpienia do stopnia 0-1
	– 2-gie wystąpienie objawu	Odstawić lek na stałe

* Zgodnie z Kryteriami Powszechnego Stopniowania Toksyczności (wersja 1) wg National Cancer Institute of Canada Clinical Trial Group (NCIC CTG) lub Common Terminology Criteria for Adverse Events (CTCAE) wg Cancer Therapy Evaluation Program, US National Cancer Institute, wersja 4.0. Dla zespołu ręka-stopa oraz hiperbilirubinemii, patrz punkt 4.4.

Hematologia:
Pacjenci z wyjściową liczbą neutroffii <1,5 x 10⁹/l i (lub) liczbą trombocytów <100 x 10⁹/l nie powinni być leczeni kapecytabiną. Jeśli rutynowe badanie laboratoryjne wykonane w czasie trwania cyklu leczenia wykaże zmniejszenie liczby neutroffii poniżej 1,0 x 10⁹/l lub zmniejszenie liczby trombocytów poniżej 75 x 10⁹/l leczenie kapecytabiną powinno zostać przerwane.

Zmiany dawkowania z powodu toksyczności w przypadku stosowania kapecytabiny w cyklu trzytygodniowym w połączeniu z innymi produktami leczniczymi
Zmiany dawkowania z powodu toksyczności w przypadku stosowania kapecytabiny w cyklu trzytygodniowym w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi powinny być dokonywane zgodnie ze wskazówkami zawartymi w tabeli 3 dla kapecytabiny oraz zgodnie ze stosownymi zapisami charakterystyki produktu leczniczego leku(-ów) stosowanych w skojarzeniu.

Jeżeli na początku cyklu terapeutycznego wskazane jest czasowe przerwanie podania kapecytabiny lub jednocześnie stosowanego(-ych) produktu(-ów) leczniczego(-ych), należy przerwać leczniczych wszystkie terapie do momentu, kiedy zostaną spełnione kryteria ponownego ich włączenia.

W przypadku wystąpienia w trakcie cyklu terapeutycznego objawów toksyczności, które w opinii lekarza prowadzącego leczenie, nie są spowodowane stosowaniem kapecytabiny, leczenie kapecytabiną powinno być kontynuowane, a dawka produktu leczniczego stosowanego jednocześnie powinna zostać zmieniona zgodnie ze stosowną dokumentacją produktu leczniczego.

Jeżeli należy na stałe odstawić produkt(-y) leczniczy(-e) stosowany(-e) jednocześnie, podawanie kapecytabiny można wznowić, jeśli są spełnione kryteria ponownego włączenia leczenia.

To zalecenie dotyczy wszystkich wskazań i każdej grupy pacjentów.

Zmiany dawkowania z powodu toksyczności w przypadku stosowania kapecytabiny w leczeniu ciągłym w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi
Zmiany dawkowania z powodu toksyczności w przypadku stosowania kapecytabiny w terapii ciągłej w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi powinny być dokonywane zgodnie ze wskazówkami zawartymi w tabeli 3 dla kapecytabiny oraz zgodnie ze stosownymi zapisami charakterystyki produktu leczniczego leku(-ów) stosowanego(-ych) jednocześnie.

Dostosowanie dawkowania u szczególnych grup pacjentów:

Zaburzenia czynności wątroby
Brak dostatecznych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania i skuteczności kapecytabiny u pacjentów zaburzeniami czynności wątroby nie pozwala na podanie zaleceń zmian dawek. Brak również informacji na temat stosowania kapecytabiny w przypadku uszkodzenia wątroby w wyniku jej marskości lub zapalenia.

Zaburzenia czynności nerek
Kapecytabina jest przeciwwskazana u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (wartość wyjściowa klirensu kreatyniny poniżej 30 ml/min [Cockcroft i Gault]). Częstość występowania działań niepożądanych stopnia 3. lub 4. u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (wartość wyjściowa klirensu kreatyniny 30-50 ml/min) jest zwiększona w porównaniu z całością populacji. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek przed rozpoczęciem leczenia, wskazane jest obniżenie dawki kapecytabiny do 75% dawki początkowej 1250 mg/m² pc. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek przed rozpoczęciem leczenia, nie ma potrzeby obniżania dawki początkowej 1000 mg/m² pc. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 51-80 ml/min w momencie planowania leczenia) nie jest wymagana zmiana dawkowania kapecytabiny. Zaleca się uważne monitorowanie i natychmiastowe przerwanie leczenia, jeśli u pacjenta wystąpią objawy niepożądane stopnia 2., 3. lub 4. a następnie należy dostosować dawkę kapecytabiny zgodnie z przedstawioną powyżej tabelą 3. Jeśli obliczony klirens kreatyniny zmniejszy się podczas leczenia poniżej 30 ml/min, należy przerwać stosowanie produktu Capecitabine Glennark. Zmiany dawek w przypadku zaburzeń czynności nerek dotyczą zarówno leczenia w monoterapii jak i w leczeniu skojarzonym (patrz również „Pacjenci w podeszłym wieku” poniżej).

Pacjenci w podeszłym wieku
W przypadku monoterapii nie ma potrzeby obniżania dawki początkowej kapecytabiną. Stwierdzono jednak częstsze występowanie działań niepożądanych o nasileniu 3. lub 4. stopnia po zastosowaniu kapecytabiny u pacjentów w wieku ≥60 lat, niż u pacjentów młodszych.

Gdy kapecytabina była stosowana jednocześnie z innymi produktami leczniczymi, u pacjentów w podeszłym wieku (≥65 lat) w porównaniu do pacjentów młodszych, częściej występowały działania niepożądane po zastosowaniu kapecytabiny o nasileniu 3. i 4. stopnia, w tym działania powodujące konieczność przerwania leczenia. Zaleca się uważne kontrolowanie przebiegu leczenia pacjentów w wieku ≥60 lat.

• W leczeniu skojarzonym z docetakselem: u pacjentów w wieku powyżej 60 lat, stwierdzono częstsze występowanie po zastosowaniu kapecytabiny nasilonych działań niepożądanych oraz działań niepożądanych o nasileniu 3. i 4. stopnia (patrz punkt 5.1). U pacjentów w wieku powyżej 60 lat zalecane jest zmniejszenie początkowej dawki kapecytabiny do 75% (950 mg/m² pc. dwa razy na dobę). Jeżeli nie obserwuje się działań niepożądanych u pacjentów w wieku powyżej 60 lat po zastosowaniu zmniejszonej dawki początkowej kapecytabiny w skojarzonym leczeniu z docetakselem, to dawkę kapecytabiny można ostrożnie zwiększyć do 1250 mg/m² pc. dwa razy na dobę.

Dzieci i młodzież
Nie stosowano kapecytabiny u dzieci i młodzieży w takim wskazaniu jak rak okrężnicy, jelita grubego, żołądka i piersi.

Sposób podawania
Tabletki produktu leczniczego Capecitabine Glenmark należy potknąć w całości, popijając wodą w ciągu 30 minut po posiłku.
Tabletek produktu leczniczego Capecitabine Glenmark nie należy rozkruszać ani przecinać.

4.3 Przeciwwskazania

• wcześniejsze występowanie ciężkich i niespodziewanych działań niepożądanych po zastosowaniu fluoropirymidyn,
• nadwrażliwość na kapecytabinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 lub fluorouracyl,
• rozpoznany całkowity niedobór dehydrogenazy dihydropirymidynowej (DPD) (patrz punkt 4.4),
• okres ciąży i karmienia piersią,
• u pacjentów z ciężką leukopenią, neutropenia i trombocytopenią,
• u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby,
• u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min),
• Niedawne lub jednoczesne leczenie brywudyną (patrz punkt 4.4, 4.5 interakcje z innymi lekami),
• jeżeli istnieją przeciwwskazania do stosowania produktów leczniczych wykorzystywanych w leczeniu skojarzonym z kapecytabiną, wówczas takiego produktu leczniczego nie należy stosować.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Działania niepożądane ograniczające wielkość dawki
Działania niepożądane ograniczające wielkość dawki obejmują biegunkę, bóle brzucha, nudności, zapalenie jamy ustnej i zespół ręka-stopa (skórna reakcja rąk i stóp, erytrodyzesteżja dłoniowopodeszwowa). Większość działań niepożądanych jest odwracalna i nie jest wymagane stałe odstawienie produktu leczniczego, chociaż może być konieczne wstrzymanie podawania kolejnych dawek lub zmniejszenie dawki.

Biegunka. Pacjentów z ciężką biegunką należy dokładnie monitorować, a w przypadku odwodnienia, uzupełniać płyny i elektrolity. Można zastosować standardowe leczenie przeciwbiegunkowe (np. loperamid). Biegunka 2. stopnia (wg NCIC CTC) jest definiowana jako 4 do 6 wyróżnień na dobę lub wyróżnienia w nocy, biegunka 3. stopnia jest definiowana jako 7 do 9 wyróżnień na dobę lub nietrzymanie stoica i zaburzenie wchłaniania. Biegunka 4. stopnia jest definiowana jako 10 lub więcej wyróżnień na dobę lub biegunkę krwawą, lub konieczność żywienia pozajelitowego. W razie konieczności należy zastosować mniejszą dawkę (patrz punkt 4.2).

Odwodnienie. Należy zapobiegać wystąpieniu odwodnienia lub je korygować, jeśli wystąpi. U pacjentów z jadlowstrętem, astenią, nudnościami, wymiotami lub biegunką odwodnienie może nastąpić szybko. Odwodnienie może spowodować wystąpienie ostrej niewydolności nerek, szczególnie u pacjentów z wcześniej współistniejącym zaburzeniem czynności nerek lub w przypadku, gdy kapecytabina stosowana jest łącznie z lekami o znanym działaniu nefrotoksycznym. Ostra niewydolność nerek, wtórna do odwodnienia, może być potencjalnie śmiertelna. W przypadku wystąpienia odwodnienia 2. stopnia (lub wyższego), podawanie kapecytabiny powinno zostać natychmiast przerwane, a odwodnienie skorygowane. Nie należy wznawiać leczenia, dopóki nawodnienie pacjenta nie będzie wystarczające, a czynnik, który wywołał odwodnienie, nie będzie skorygowany lub kontrolowany w sposób wystarczający. Zastosowana zmiana dawki powinna odpowiadać dawce, która spowodowała wystąpienie zdarzenia niepożądanego będącego przyczyną odwodnienia (patrz punkt 4.2).

Zespół ręka-stopa (określany także jako skórna reakcja rąk i stóp, erytrodyzestezja dłoniowo- podeszwowa lub wywołany chemioterapią rumień kończynowy). Zespół ręka -stopa 1. stopnia określa się jako: drętwienie, zaburzenia czucia i (lub) przeczulica, mrowienie, bezbolesny obrzęk lub rumień rąk i (lub) stóp i (lub) dyskomfort niezaburzający normalnej aktywności pacjenta.
Zespół ręka-stopa 2. stopnia to bolesny rumień i obrzęk rąk i (lub) stóp i (lub) dyskomfort zaburzający codzienną aktywność pacjenta.
Zespół ręka-stopa 3. stopnia to wilgotne łuszczenie, owrzodzenia, pęcherze i silny ból rąk i (lub) stóp i (lub) ciężki dyskomfort uniemożliwiający pracę lub wykonywanie codziennych czynności.
Utrzymujący się lub ciężki zespół ręka-stopa (stopnia 2. lub wyższego) może w końcu doprowadzić do utraty linii papilarnych (odcisków palców), co może wpłynąć na identyfikację pacjenta. Jeśli wystąpi zespół ręka-stopa, należy zastosować odpowiednie leczenie objawowe. W razie konieczności należy zastosować mniejszą dawkę (patrz punkt 4.2).

Hiperbilirubinemia. W przypadku wystąpienia hiperbilirubinemii 2. stopnia (1,5 do 3,0 x górna granica normy) lub wyższego, należy przerwać leczenie kapecytabiną do momentu, gdy stężenie bilirubiny w surowicy spadnie do wartości poniżej 1,5 x górna granica normy. W razie konieczności należy zastosować mniejszą dawkę (patrz punkt 4.2).

Zaburzenia hematologiczne. U pacjentów z wyjściową liczbą neutrofilów <1,5 x 10⁹/l i (lub) liczbą trombocytów <100 x 10⁹/l nie należy rozpoczynać leczenia kapecytabiną. Jeśli rutynowe badanie laboratoryjne wykonane w czasie trwania cyklu leczenia wykaże zmniejszenie liczby neutrofilów poniżej 1,0 x 10⁹/l lub zmniejszenie liczby trombocytów poniżej 75 x 10⁹/l leczenie kapecytabiną powinno zostać przerwane.

Zaburzenia serca. U pacjentów, u których w trakcie leczenia wystąpią objawy sugerujące kardiomiopatię (np. duszność, wzmożona męczliwość, kaszel) należy przeprowadzić diagnostykę w kierunku kardiomiopatii i w razie potrzeby zastosować odpowiednie leczenie. W przypadku rozpoznania kardiomiopatii należy odstawić kapecytabinę.

Niedobór dehydrogenazy dihydropirymidynowej (DPD)
Niedobór dehydrogenazy dihydropirymidynowej (DPD) może prowadzić do przedłużonej ekspozycji na 5-fluorouracyl (5-FU) i w konsekwencji do zwiększonego ryzyka wystąpienia ciężkich i zagrażających życiu działań niepożądanych (np. neutropenia, małopłytkowość, zapalenie błony śluzowej, biegunka) (patrz punkt 4.3). W przypadku wystąpienia wczesnych objawów ciężkiej toksyczności (np. zapalenie błony śluzowej, biegunka, neutropenia, neurotoksyczność) należy natychmiast przerwać leczenie kapecytabiną i przeprowadzić diagnostykę w kierunku niedoboru DPD. W przypadku potwierdzenia niedoboru DPD, kapecytabina jest przeciwwskazana.

Interakcje z innymi lekami
Patrz punkt 4.5.

Pacjenci w podeszłym wieku
Patrz punkt 4.2.

Zaburzenia czynności nerek
Patrz punkt 4.2.

Zaburzenia czynności wątroby
Patrz punkt 4.2.

Zawartość laktozy
Produkt leczniczy zawiera laktozę. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego produktu leczniczego.

Zawartość sodu
Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na tabletkę, to znaczy jest zasadniczo „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakodynamiczne
Leki przeciwzakrzepowe: U pacjentów przyjmujących jednocześnie doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryn (np. warfaryna) i kapecytabinę, w ciągu kilku dni do kilku miesięcy po rozpoczęciu leczenia kapecytabiną lub w ciągu miesiąca po jego zakończeniu, obserwowano przypadki nieprawidłowych wyników badań układu krzepnięcia i krwawień, w tym zgonów. W przypadku konieczności jednoczesnego stosowania doustnego leku przeciwzakrzepowego z grupy kumaryn i kapecytabiny należy często monitorować wskaźnik INR lub czas protrombinowy i odpowiednio dostosować dawkę doustnego leku przeciwzakrzepowego.

Fenytoma: W czasie leczenia kapecytabiną u pacjenta przyjmującego fenytoma odnotowano zwiększone stężenie fenytomy w osoczu. Zaleca się monitorowanie stężenia fenytomy w osoczu u pacjentów przyjmujących jednocześnie kapecytabinę i fenytome.

Leki wpływające na czynność nerek: Stosowanie leków, które mogą wpływać na czynność nerek (np. niesteroidowe leki przeciwzapalne) może zmniejszać klirens kreatyniny i zwiększać stężenie kapecytabiny i jej metabolitów w osoczu. W związku z tym, stosowanie takich leków w połączeniu z kapecytabiną może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Leki o działaniu nefrotoksycznym: Stosowanie leków o działaniu nefrotoksycznym w połączeniu z kapecytabiną może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Leki hamujące lub indukujące enzymy wątrobowe: Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji kapecytabiny z lekami hamującymi lub indukującymi enzymy wątrobowe.

Leki wpływające na metabolizm fluoropirymidyn: Należy unikać jednoczesnego stosowania leków, które mogą hamować metabolizm fluoropirymidyn (np. metotreksat), ponieważ może to zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Brywudyna i jej analogi: Jednoczesne stosowanie brywudyny (lub jej analogów) i fluoropirymidyn (w tym kapecytabiny) jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkich i zagrażających życiu działań niepożądanych (patrz punkt 4.3).

4.6 Ciąża i laktacja

Ciaża
Kapecytabina jest przeciwwskazana w ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji w czasie leczenia i przez co najmniej 6 miesięcy po jego zakończeniu.

Karmienie piersią
Kapecytabina jest przeciwwskazana w okresie karmienia piersią. Nie wiadomo, czy kapecytabina i jej metabolity są wydzielane do mleka kobiecego. Nie należy karmić piersią w czasie leczenia i przez co najmniej 2 tygodnie po jego zakończeniu.

Płodność
Nie ma wystarczających danych dotyczących wpływu kapecytabiny na płodność u ludzi. U zwierząt kapecytabina może powodować uszkodzenie gonad. Zaleca się, aby pacjenci rozważali zachowanie nasienia lub komórek jajowych przed rozpoczęciem leczenia.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Kapecytabina może powodować działania niepożądane, takie jak zmęczenie, senność, zawroty głowy, nudności, wymioty lub biegunka, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci powinni zachować ostrożność, aż do poznania indywidualnej reakcji na lek.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane są zwykle odwracalne i można nimi zarządzać poprzez zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia. Częstość występowania działań niepożądanych może być większa u pacjentów w podeszłym wieku i u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Poniższe działania niepożądane są wymienione zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz częstością występowania. Częstość występowania definiuje się jako: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (nie może być oszacowana na podstawie dostępnych danych).

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Często: zakażenia (np. zapalenie dróg moczowych, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, pęcherza moczowego, skóry, błon śluzowych, grzybicze).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Bardzo często: neutropenia, małopłytkowość, anemia.
Często: leukopenia.
Niezbyt często: pancytopenia, agranulocytoza.
Bardzo rzadko: niedokrwistość hemolityczna.

Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: reakcje nadwrażliwości (w tym wstrząs anafilaktyczny).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo często: jadłowstręt.
Często: odwodnienie.

Zaburzenia psychiczne
Często: depresja, bezsenność.

Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: parestezje, ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia smaku.
Często: neuropatia obwodowa, senność.
Niezbyt często: ataksja, dysgeuzja, zaburzenia koordynacji.
Rzadko: encefalopatia.

Zaburzenia oka
Często: zapalenie spojówek, łzawienie.
Niezbyt często: podrażnienie oczu.

Zaburzenia ucha i błędnika
Często: zawroty głowy.

Zaburzenia serca
Niezbyt często: kardiomiopatia, niedokrwienie mięśnia sercowego (w tym dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego), zaburzenia rytmu serca (w tym migotanie przedsionków, trzepotanie przedsionków, częstoskurcz nadkomorowy, częstoskurcz komorowy).
Rzadko: niewydolność serca.
Bardzo rzadko: zatrzymanie akcji serca.

Zaburzenia naczyniowe
Często: zakrzepowe zapalenie żył, nadciśnienie tętnicze, zasinienie.
Niezbyt często: zakrzepica żylna, zatorowość płucna, niedociśnienie tętnicze, udar mózgu, przemijający atak niedokrwienny.
Rzadko: krwawienie.

Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, zapalenie jamy ustnej.
Często: zaparcia, niestrawność, ból w nadbrzuszu, suchość błony śluzowej jamy ustnej.
Niezbyt często: krwawienie z przewodu pokarmowego (w tym krwawienie z odbytu, krwawienie z żołądka, krwawienie z odbytnicy, krwotok z odbytu), zapalenie przełyku, zapalenie żołądka, zapalenie jelit, niedrożność jelit.
Rzadko: perforacja jelita.
Bardzo rzadko: martwicze zapalenie jelit.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Bardzo często: hiperbilirubinemia.
Często: zwiększona aktywność aminotransferaz, zwiększona aktywność fosfatazy alkalicznej.
Niezbyt często: żółtaczka.
Rzadko: niewydolność wątroby.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Bardzo często: zespół ręka-stopa, wysypka, łuszczenie się skóry, suchość skóry, świąd, wypadanie włosów.
Często: rumień, zapalenie skóry, przebarwienia skóry, onycholiza.
Niezbyt często: fotouwrażliwość, pokrzywka.
Rzadko: zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Często: ból kończyn, ból pleców, bóle stawów, bóle mięśni.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Często: zwiększone stężenie kreatyniny w surowicy.
Niezbyt często: ostra niewydolność nerek, zaburzenia czynności nerek.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Bardzo często: zmęczenie, osłabienie.
Często: ból w klatce piersiowej, gorączka, obrzęk obwodowy.
Niezbyt często: ból w miejscu podania.

Badania diagnostyczne
Bardzo często: zmniejszenie masy ciała.

Urazy, zatrucia i powikłania proceduralne
Niezbyt często: złamania patologiczne.

4.9 Przedawkowanie

Objawy przedawkowania kapecytabiny są spodziewane jako nasilenie jej działań niepożądanych, w szczególności: biegunka, nudności, wymioty, zapalenie błony śluzowej żołądka i jelit, objawy hematologiczne. Nie ma specyficznej odtrutki. Leczenie powinno być objawowe i wspomagające. W przypadku wystąpienia przedawkowania należy przerwać leczenie kapecytabiną i wdrożyć odpowiednie leczenie podtrzymujące. Należy rozważyć podanie tymidyny lub jej prekursorów. Hemodializa nie jest skuteczną metodą usuwania kapecytabiny i jej metabolitów z organizmu.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwnowotworowe, antagoniści kwasu foliowego, kod ATC: L01BC06.
Kapecytabina jest prolekiem fluorouracylu (5-FU). Jest przekształcana do 5-FU w komórkach nowotworowych poprzez enzymy, które są wyższe w wielu guzach w porównaniu z prawidłowymi tkankami. Mechanizm działania 5-FU polega na hamowaniu syntezy DNA i RNA, co prowadzi do śmierci komórek nowotworowych.

Kapecytabina wykazała skuteczność w leczeniu uzupełniającym raka okrężnicy w stadium III, raka jelita grubego z przerzutami, zaawansowanego raka żołądka oraz raka piersi (miejscowo zaawansowanego i z przerzutami) w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami cytotoksycznymi.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Kapecytabina jest szybko i prawie całkowicie wchłaniana z przewodu pokarmowego. Jest metabolizowana w wątrobie i innych tkankach do aktywnych metabolitów. Maksymalne stężenie we krwi osiąga po 1,5-2 godzinach. Głównym metabolitem jest 5-FU. Okres półtrwania kapecytabiny wynosi około 0,5-1 godziny, a 5-FU około 0,5-1 godziny. Kapecytabina i jej metabolity są wydalane głównie z moczem.

5.3 Dane przedkliniczne dotyczące bezpieczeństwa

W badaniach na zwierzętach kapecytabina wykazywała działanie teratogenne, embriotoksyczne i gonadotoksyczne. Działała również toksycznie na szpik kostny i błonę śluzową przewodu pokarmowego. Długotrwałe podawanie kapecytabiny wiązało się z zwiększonym ryzykiem nowotworów.

6. INNE INFORMACJE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Tabletki powlekane 150 mg:
Substancje pomocnicze: laktoza bezwodna, celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, hypromeloza, magnezu stearynian.
Otoczka: hypromeloza, talk, tytanu dwutlenek (E171), żelaza tlenek czerwony (E172), żelaza tlenek żółty (E172).

Tabletki powlekane 500 mg:
Substancje pomocnicze: laktoza bezwodna, celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, hypromeloza, magnezu stearynian.
Otoczka: hypromeloza, talk, tytanu dwutlenek (E171), żelaza tlenek czerwony (E172), żelaza tlenek żółty (E172).

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Tabletki powlekane 150 mg: blistery z folii PVC/PVDC i folii aluminiowej. Opakowania zawierają 60 lub 120 tabletek.
Tabletki powlekane 500 mg: blistery z folii PVC/PVDC i folii aluminiowej. Opakowania zawierają 60 lub 120 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Instrukcja stosowania i postępowania

Produkt leczniczy wydawany na receptę. Lek należy przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. Tabletek nie rozgryzać, nie kruszyć ani nie przecinać. Połykać w całości, popijając wodą, w ciągu 30 minut po posiłku.

6.7 Posiadacz pozwolenia na dopuszczenie do obrotu

Glenmark Pharmaceuticals Europe Limited
Laxmi House, 2B Dancer Road, St. Albans, Hertfordshire, AL3 5PE, Wielka Brytania

6.8 Wytwórca

Glenmark Pharmaceuticals s.r.o.
Hvězdova 1716/2b, 140 00 Praga 4, Czechy

6.9 Data zatwierdzenia charakterystyki

Data ostatniej aktualizacji: