Dexilant, Kapsułki twarde (60 mg)

Ulotka: Dexilant, Kapsułki twarde (60 mg)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Dexilant, 30 mg, kapsułki o zmodyfikowanym uwalnianiu, twarde

Dexilant, 60 mg, kapsułki o zmodyfikowanym uwalnianiu, twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda kapsułka zawiera 30 mg dekslanzoprazolu.

Każda kapsułka zawiera 60 mg dekslanzoprazolu.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Każda kapsułka o zmodyfikowanym uwalnianiu o dawce 30 mg zawiera 68 mg sacharozy.
Każda kapsułka o zmodyfikowanym uwalnianiu o dawce 60 mg zawiera 76 mg sacharozy.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułki o zmodyfikowanym uwalnianiu, twarde (kapsułki)

Każda kapsułka 30 mg (rozmiar 3) jest nieprzezroczysta, z niebieskim wieczkiem i szarym korpusem, z nadrukiem „TAP” na wieczku i „30” na korpusie.

Każda kapsułka 60 mg (rozmiar 2) jest nieprzezroczysta, z niebieskim wieczkiem i korpusem, z nadrukiem „TAP” na wieczku i „60” na korpusie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy DEXILANT jest wskazany do stosowania u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 do 17 lat w następujących wskazaniach:

• Leczenie nadżerkowego refluksowego zapalenia przełyku;
• Leczenie podtrzymujące nadżerkowego refluksowego zapalenia przełyku i zgagi;
• Krótkotrwałe leczenie zgagi i zarzucania kwasu żołądkowego związanego z nienadżerkową objawową postacią choroby refluksowej przełyku (ang. GERD, gastro-oesophageal reflux disease).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

• Leczenie nadżerkowego refluksowego zapalenia przełyku
  Dorośli i młodzież w wieku od 12 do 17 lat
  Zalecana dawka wynosi 60 mg raz na dobę przez 4 tygodnie. W przypadku pacjentów, u których w okresie tym nie dojdzie do pełnego wyleczenia, leczenie może być kontynuowane w tej samej dawce przez kolejne 4 tygodnie.
• Leczenie podtrzymujące nadżerkowego refluksowego zapalenia przełyku i zgagi
  Dorośli
  U pacjentów, u których konieczne jest długotrwałe zahamowanie wydzielania kwasu solnego w żołądku zalecana dawka wynosi 30 mg raz na dobę przez okres do 6 miesięcy.
  Młodzież w wieku od 12 do 17 lat
  Zalecana dawka wynosi 30 mg raz na dobę. Nie można określić okresu leczenia na podstawie aktualnie dostępnych danych. Decyzja należy do lekarza po indywidualnym rozpatrzeniu każdego przypadku.
• Nienadżerkowa objawowa postać choroby refluksowej przełyku (GERD)
  Dorośli i młodzieży w wieku od 12 do 17 lat
  Zalecana dawka wynosi 30 mg raz na dobę przez okres do 4 tygodni.

Szczególne populacje

Pacjenci w podeszłym wieku
Z uwagi na zmniejszony klirens dekslanzoprazolu u pacjentów w podeszłym wieku konieczne może być dostosowanie dawki w zależności od indywidualnych potrzeb. U pacjentów w podeszłym wieku nie należy stosować dawki dobowej większej niż 60 mg, jeśli nie istnieją istotne wskazania kliniczne (patrz punkt 5.2).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 5.2).

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby. Pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby należy objąć regularną obserwacją; należy rozważyć zastosowanie maksymalnej dawki dobowej 30 mg. Nie przeprowadzono badań u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkty 4.4 i 5.2); nie zaleca się stosowania dekslanzoprazolu u takich pacjentów.

Dzieci i młodzież
Młodzież w wieku od 12 do 17 lat

• Leczenie nadżerkowego refluksowego zapalenia przełyku
  Dawkowanie produktu leczniczego DEXILANT u młodzieży w wieku od 12 do 17 lat jest takie samo jak u dorosłych.
• Leczenie podtrzymujące nadżerkowego refluksowego zapalenia przełyku i zgagi
  Dawkowanie produktu leczniczego DEXILANT u młodzieży w wieku od 12 do 17 lat jest takie samo jak u dorosłych.
• Nienadżerkowa objawowa postać choroby refluksowej przełyku (GERD)
  Dawkowanie produktu leczniczego DEXILANT u młodzieży w wieku od 12 do 17 lat jest takie samo jak u dorosłych.

Dzieci w wieku poniżej 12 lat
Nie określono dotychczas skuteczności i bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego DEXILANT u dzieci w wieku poniżej 12 lat. Brak dostępnych danych. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego DEXILANT u dzieci w wieku poniżej 12 lat, z powodu ograniczonych danych klinicznych (patrz punkt 5.2), a znaczenie dla ludzi wyników badań przeprowadzonych na młodych zwierzętach nie jest obecnie znane (patrz punkt 5.3). Należy unikać leczenia małych dzieci w wieku poniżej 1 roku życia, ponieważ dostępne dane nie wykazały korzystnego wpływu na leczenie choroby refluksowej przełyku.

Sposób podawania

Podanie doustne.

Kapsułki należy połykać w całości popijając płynem. Produkt leczniczy może być przyjmowany z posiłkiem lub niezależnie od niego (patrz punkt 5.2).

Kapsułki można także otworzyć i wymieszać granulki z łyżką przecieru jabłkowego, aby ułatwić podanie. Produkt leczniczy należy podać natychmiast po zmieszaniu.

Nie należy ssać ani rozgryzać granulek.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancje pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Nowotwór żołądka
Przed zastosowaniem produktu leczniczego DEXILANT należy wykluczyć obecność złośliwego nowotworu żołądka, ponieważ dekslanzoprazol może maskować jego objawy i opóźnić rozpoznanie.

Inhibitory proteazy wirusa HIV
Nie zaleca się jednoczesnego podawania dekslanzoprazolu z inhibitorami proteazy wirusa HIV, których wchłanianie zależy od kwaśnego pH w żołądku, takimi jak atazanawir lub nelfinawir gdyż może to znacząco zmniejszyć ich biodostępność (patrz punkt 4.5).

Zaburzenia czynności wątroby
Dekslanzoprazol należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Nie zaleca się stosowania dekslanzoprazolu u pacjentów z ciężkim zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkty 4.2 i 5.2).

Infekcje żołądkowo-jelitowe wywołane przez bakterie
Zmniejszona kwaśność soku żołądkowego z jakiegokolwiek powodu, w tym również z powodu stosowania inhibitorów pompy protonowej (ang. proton pump inhibitors PPI) takich jak dekslanzoprazol, prowadzi do zwiększenia w żołądku liczby bakterii normalnie występujących w przewodzie pokarmowym. Leczenie PPI może nieznacznie zwiększyć ryzyko zakażenia przewodu pokarmowego takimi drobnoustrojami, jak: Salmonella, Campylobacter i Clostridium difficile.

Długotrwałe stosowanie
Z powodu ograniczonej liczby danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego u pacjentów leczonych dłużej niż 1 rok należy przeprowadzać regularne analizy skuteczności leczenia i dokładną ocenę stosunku korzyści do ryzyka.

Hipomagnezemia
U pacjentów leczonych inhibitorami pompy protonowej (ang. PPI), jak dekslanzoprazol, przez co najmniej trzy miesiące oraz u większości pacjentów przyjmujących PPI przez rok rzadko odnotowano przypadki występowania ciężkiej hipomagnezemii. Mogą występować ciężkie objawy hipomagnezemii, takie jak zmęczenie, tężyczka, majaczenie, drgawki, zawroty głowy oraz arytmie komorowe, jednakże mogą one rozpocząć się niepostrzeżenie i pozostać niezauważone. Hipomagnezemia może prowadzić do hipokalcemii i (lub) hipokaliemii (patrz punkt 4.8). U pacjentów z największym nasileniem hipomagnezemii (i hipomagnezemii związanej z hipokalcemią i (lub) hipokaliemią) ustępowała ona po uzupełnieniu niedoborów magnezu i odstawieniu inhibitorów pompy protonowej.

U pacjentów, u których przypuszcza się, że leczenie będzie długotrwałe lub przyjmujących inhibitory pompy protonowej łącznie z digoksyną lub innymi produktami leczniczymi mogącymi wywołać hipomagnezemię (np. diuretyki), należy rozważyć pomiar stężenia magnezu we krwi przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami pompy protonowej oraz okresowe pomiary w trakcie leczenia.

Wpływ na wchłanianie witaminy B12
Dekslanzoprazol, tak jak i inne leki hamujące wydzielanie kwasu solnego, może zmniejszać wchłanianie witaminy B12 (cyjanokobalaminy). Jest to spowodowane niedoborem kwasu solnego w soku żołądkowym lub bezkwaśnością soku żołądkowego. Należy to uwzględnić w trakcie długotrwałego leczenia pacjentów z niedoborem witaminy B12 oraz obciążonych czynnikami ryzyka zaburzonego jej wchłaniania lub jeśli wystąpią objawy kliniczne.

Zaburzenia żołądka i jelit
U pacjentów przyjmujących lanzoprazol zaobserwowano bardzo rzadkie przypadki zapalenia okrężnicy. Można oczekiwać wystąpienia podobnych efektów podczas stosowania dekslanzoprazolu. W związku z tym, w przypadku wystąpienia ciężkiej i (lub) utrzymującej się biegunki, należy rozważyć przerwanie leczenia.

Złamania kości
Stosowanie inhibitorów pompy protonowej, zwłaszcza przyjmowanych w dużych dawkach oraz w długoterminowej terapii (dłużej niż 1 rok) może nieznacznie zwiększyć ryzyko złamań kości biodrowej, kości nadgarstka lub kręgosłupa, szczególnie u osób w podeszłym wieku lub u osób z innymi czynnikami ryzyka. Badania obserwacyjne wykazują, że inhibitory pompy protonowej mogą zwiększać ogólne ryzyko złamań o 10-40%. Wzrost ryzyka może być spowodowany również innymi czynnikami. Pacjenci z ryzykiem wystąpienia osteoporozy powinni być leczeni zgodnie z obowiązującymi wytycznymi klinicznymi w celu zapewnienia przyjmowania odpowiedniej dawki witaminy D i wapnia.

Metotreksat
U niektórych pacjentów zaobserwowano, że równoczesne stosowanie metotreksatu z PPI prowadziło do zwiększenia stężenia metotreksatu. Dlatego też u pacjentów przyjmujących duże dawki metotreksatu należy rozważyć czasowe przerwanie stosowania dekslanzoprazolu.

Ciężkie skórne działania niepożądane
W związku ze stosowaniem IPP były zgłaszane ciężkie skórne działania niepożądane obejmujące zespół Stevensa-Johnsona (ang. Stevens-Johnson syndrome, SJS), toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (ang. toxic epidermal necrolysis, TEN), reakcję polekową z eozynofilią i objawami układowymi (ang. drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms, DRESS) oraz rumień wielopostaciowy (patrz punkt 4.8). Należy przerwać stosowanie dekslanzoprazolu przy pierwszych objawach przedmiotowych i podmiotowych ciężkich skórnych działań niepożądanych lub innych oznakach nadwrażliwości i rozważyć dalszą ocenę.

Podostra postać skórna tocznia rumieniowatego (SCLE)
Stosowanie inhibitorów pompy protonowej jest związane ze sporadycznym występowaniem SCLE. Jeśli pojawią się zmiany skórne, zwłaszcza w miejscach narażonych na działanie promieni słonecznych, z jednoczesnym bólem stawów, pacjent powinien niezwłocznie poszukać pomocy medycznej, a lekarz powinien rozważyć możliwość przerwania stosowania produktu Dexilant. Wystąpienie SCLE w wyniku wcześniejszego leczenia inhibitorem pompy protonowej może zwiększyć ryzyko SCLE w wyniku leczenia innymi inhibitorami pompy protonowej.

Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów przyjmujących dekslanzoprazol obserwowano ostre cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek (CŚZN), które może wystąpić w dowolnym momencie leczenia dekslanzoprazolem (patrz punkt 4.8). Ostre cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek może prowadzić do niewydolności nerek.

Jeśli u pacjenta podejrzewa się ostre CŚZN, należy odstawić dekslanzoprazol i niezwłocznie rozpocząć odpowiednie leczenie.

Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
Zwiększenie stężenia chromatograminy A (CgA) może zakłócać badania wykrywające obecność guzów neuroendokrynnych. Aby tego uniknąć, należy przerwać leczenie produktem leczniczym DEXILANT na co najmniej 5 dni przed pomiarem stężenia CgA (patrz punkt 5.1). Jeżeli po pomiarze wstępnym wartości stężenia CgA i gastryny nadal wykraczają poza zakres referencyjny, pomiary należy powtórzyć po 14 dniach od zaprzestania leczenia inhibitorami pompy protonowej.

DEXILANT zawiera sacharozę
Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować tego produktu leczniczego.

Lek DEXILANT zawiera sód
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych.

Wpływ innych produktów leczniczych na dekslanzoprazol

Wykazano, że w metabolizmie dekslanzoprazolu biorą udział cytochrony CYP2C19 i CYP3A4.

Produkty lecznicze hamujące działanie CYP2C19
Inhibitory CYP2C19 (takie jak fluwoksamina) z dużym prawdopodobieństwem mogą zwiększyć ogólnoustrojową ekspozycję na dekslanzoprazol.

Produkty lecznicze indukujące CYP2C19 i CYP3A4
Produkty lecznicze o działaniu indukującym CYP2C19 i CYP3A4, takie jak rytampicyna i produkty lecznicze zawierające ziele dziurawca (Hypericum perforatum) mogą zmniejszyć stężenie dekslanzoprazolu w osoczu.

Inne
Sukralfat/produkty zobojętniające kwas solny w żołądku mogą zmniejszać dostępność biologiczną dekslanzoprazolu. W związku z tym dekslanzoprazol należy przyjmować co najmniej jedną godzinę po przyjęciu takich produktów leczniczych.

Wpływ dekslanzoprazolu na inne produkty lecznicze

Produkty lecznicze, których wchłanianie zależy od pH
Dekslanzoprazol może zaburzać wchłanianie produktów leczniczych, których dostępność biologiczna zależy od pH soku żołądkowego.

Inhibitory proteazy wirusa HIV
Nie zaleca się jednoczesnego podawania dekslanzoprazolu z inhibitorami proteazy wirusa HIV, których wchłanianie zależy od kwaśnego pH w żołądku, takimi jak atazanawir lub nelfinawir gdyż może to znacząco zmniejszyć ich biodostępność (patrz punkt 4.4).

Ketokonazol, itrakonazol i erlotynib
Wchłanianie ketokonazolu, itrakonazolu i erlotynibu z przewodu pokarmowego zwiększa się w obecności kwasu solnego w żołądku. Ponieważ stosowanie dekslanzoprazolu może prowadzić do zmniejszenia stężenia ketokonazolu, itrakonazolu i erlotynibu do poziomu subterapeutycznego, należy unikać skojarzonego stosowania tych leków.

Digoksyna
Jednoczesne podawanie dekslanzoprazolu i digoksyny może powodować zwiększenie stężenia digoksyny w osoczu. W związku z tym należy kontrolować stężenie digoksyny w osoczu, a na początku i pod koniec leczenia dekslanzoprazolem w razie konieczności dostosować jej dawkę.

Produkty lecznicze metabolizowane przez izoenzymy P450
W badaniach in vitro wykazano, że produkt leczniczy DEXILANT najprawdopodobniej nie ma działania hamującego izoenzymy CYP: 1A1, 1A2, 2A6, 2B6, 2C8, 2C9, 2D6, 2E1 i 3A4. W związku z tym nie oczekuje się występowania klinicznie istotnych interakcji z produktami leczniczymi metabolizowanymi przez te izoenzymy CYP. Ponadto w badaniach in vivo wykazano, że produkt leczniczy DEXILANT nie ma wpływu na farmakokinetykę podawanej jednocześnie fenytoiny (substratu CYP2C9) ani teofiliny (substratu CYP1A2). W badaniu interakcji z innymi lekami dotyczącym teofiliny u pacjentów nie określano genotypu CYP1A2. Badania in vitro wykazały, że produkt leczniczy DEXILANT może teoretycznie hamować CYP2C19, jednakże badanie interakcji in vivo obejmujące głównie pacjentów z intensywnym i średnim metabolizmem przez CYP2C19 wykazało, że produkt leczniczy DEXILANT nie ma wpływu na farmakokinetykę diazepamu (substratu CYP2C19).

Takrolimus
Jednoczesne podawanie z dekslanzoprazolem może zwiększyć stężenie takrolimusu (substratu izoenzymu CYP3A i glikoproteiny P) w osoczu, zwłaszcza u biorców przeszczepu ze średnim i wolnym metabolizmem przez CYP2C19. Zaleca się kontrolowanie stężenia takrolimusu w osoczu w momencie rozpoczęcia i zakończenia jednoczesnego leczenia dekslanzoprazolem.

Warfaryna
W jednym z badań jednoczesne podawanie produktu leczniczego DEXILANT i warfaryny nie spowodowało znaczących różnic w farmakokinetyce warfaryny i wartości wskaźnika INR w porównaniu do podawania warfaryny z placebo. Istnieją jednak doniesienia na temat zwiększenia wartości INR i wydłużenia czasu protrombinowego u pacjentów stosujących jednocześnie PPI i warfarynę. Konieczne może być monitorowanie pacjentów leczonych jednocześnie PPI i warfaryną pod kątem zwiększenia wartości INR i czasu protrombinowego, zwłaszcza w przypadku rozpoczęcia lub zakończenia podawania jednego z tych leków.

Klopidogrel
W jednym z badań wykazano, że jednoczesne stosowanie u zdrowych ochotników dekslanzoprazolu (w dawce 60 mg raz na dobę) i klopidogrelu w dawce 75 mg powodowało zmniejszenie ekspozycji na czynny metabolit klopidogrelu (zmniejszenie AUC o około 9% i Cmax o około 27%). Jednoczesne podawanie dekslanzoprazolu nie ma klinicznie znaczącego wpływu na farmakodynamicę klopidogrelu. Nie ma konieczności modyfikacji dawki klopidogrelu przy jednoczesnym podawaniu z produktem leczniczym DEXILANT w zarejestrowanej dawce.

Metotreksat
Doniesienia z przypadków, wyniki opublikowanych badań farmakokinetyki populacyjnej oraz analiz retrospektywnych sugerują, że jednoczesne podawanie PPI oraz metotreksatu (przede wszystkim w dużych dawkach, patrz ChPL metotreksatu) może spowodować długotrwałe zwiększenie stężenia metotreksatu i (lub) jego metabolitu hydroksymetotreksatu w surowicy co może prowadzić do toksyczności metotreksatu. Dlatego też u pacjentów, u których stosowane są duże dawki metotreksatu należy rozważyć tymczasowe przerwanie leczenia dekslanzoprazolem. Jednakże nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji pomiędzy PPI i metotreksatem stosowanym w dużych dawkach.

Produkty lecznicze transportowane przez glikoproteinę P
W warunkach in vitro obserwowano zahamowanie przez lanzoprazol aktywności białka transportowego, glikoproteiny P (P-gp). Można oczekiwać wystąpienia podobnych efektów przy stosowaniu dekslanzoprazolu. Znaczenie kliniczne tej obserwacji jest nieznane.

Inne
Nie wykazano klinicznie znaczących interakcji pomiędzy dekslanzoprazolem a niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, chociaż nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża
Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania dekslanzoprazolu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania produktu leczniczego DEXILANT w okresie ciąży.

Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy dekslanzoprazol przenika do mleka ludzkiego. W badaniach na zwierzętach wykazano, że dekslanzoprazol przenika do mleka.

Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/niemowląt. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią lub przerwać podawanie produktu leczniczego DEXILANT, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Płodność
W badaniach na zwierzętach nie wykazano zaburzeń płodności po podaniu lanzoprazolu (patrz punkt 5.3). Można oczekiwać podobnych wyników dla dekslanzoprazolu.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Mogą wystąpić działania niepożądane leku, takie jak zawroty głowy, zaburzenia widzenia i senność (patrz punkt 4.8). Zdolność reakcji może być wtedy zmniejszona.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Dorośli
Bezpieczeństwo stosowania produktu leczniczego DEXILANT w dawkach 30, 60 i 90 mg oceniano w badaniach klinicznych obejmujących pacjentów leczonych przez okres do 1 roku. Działania niepożądane związane z leczeniem produktu leczniczego DEXILANT obserwowane w tych badaniach klinicznych były przeważnie łagodne lub umiarkowane, a ich ogólna częstość występowania była podobna do obserwowanej przy podawaniu placebo i lanzoprazolu. Najczęściej zgłaszane działania niepożądane obejmowały: biegunkę, bóle brzucha, bóle głowy, nudności, dyskomfort w jamie brzusznej, wzdęcia i zaparcia. Częstość występowania tych działań niepożądanych była niezależna od płci, wieku i rasy.

Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych

Działania niepożądane zgłoszone dla produktu leczniczego DEXILANT (w dawce 30 mg, 60 mg lub 90 mg) w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu do obrotu wymienione są poniżej zgodnie z preferowaną terminologią i klasyfikacją układów i narządów MedDRA oraz bezwzględną częstością występowania. Częstość występowania zdefiniowana jest następująco: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Dla wszystkich działań niepożądanych zgłoszonych po wprowadzeniu produktu do obrotu, nie jest możliwe zastosowanie klasyfikacji częstości, dlatego ich częstość jest oznaczona jako „nieznana”. W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.

Klasyfikacja układów i narządów	Często	Niezbyt często	Rzadko	Nieznana
Zaburzenia krwi i układu chłonnego				Autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna¹² Idiopatyczna plamica małopłytkowa²
Zaburzenia układu immunologicznego				Reakcje anafilaktyczne² Reakcje nadwrażliwości¹² Wstrząs anafilaktyczny²
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania				Hiponatremia² Hipomagnezemia² Hipokalcemia²³ Hipokaliemia²³
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej		Złamania kości biodrowej, kości nadgarstka lub kręgosłupa (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia psychiczne		Bezsenność Depresja	Omamy słuchowe	Omamy wzrokowe
Zaburzenia układu nerwowego	Ból głowy	Zawroty głowy Zaburzenia smaku	Drgawki Parestezje
Zaburzenia oka			Zaburzenia widzenia	Nieostre widzenie²
Zaburzenia ucha i błędnika		Zawroty głowy
Zaburzenia serca		Kołatanie serca		Zaburzenia rytmu serca²
Zaburzenia naczyniowe				Zakrzepica żył²
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia				Skurcz oskrzeli²
Zaburzenia żołądka i jelit	Biegunka Nudności Ból brzucha Wzdęcia Zaparcia Dyskomfort w jamie brzusznej	Wymioty Suchość w jamie ustnej Zaburzenia trawienia Zaburzenia perystaltyki przełyku Odczucie pełności w jamie brzusznej Zaburzenia w oddawaniu stolca	Zapalenie błony śluzowej jamy ustnej Zapalenie języka Zapalenie trzustki	Zapalenie okrężnicy (w tym rzekomobłoniaste zapalenie jelit)¹²
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych		Zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych	Zapalenie wątroby	Niewydolność wątroby² Encefalopatia wątrobowa²
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej		Wysypka Pokrzywka	Świąd	Obrzęk naczynioruchowy² Zespół Stevensa-Johnsona² Toksyczna martwica naskórka² Rumień wielopostaciowy² Reakcja polekowa z eozynofilią i objawami układowymi (DRESS)² Łysienie² Podostra postać skórna tocznia rumieniowatego (SCLE)²
Zaburzenia nerek i dróg moczowych				Ostre cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek¹²
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania		Zmęczenie	Obrzęk obwodowy Ból w klatce piersiowej	Gorączka²
Badania diagnostyczne		Zwiększenie stężenia bilirubiny		Zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy²

¹ Zgłaszane również w badaniach klinicznych.
² Zgłaszane po wprowadzeniu do obrotu.
³ Może być wtórna do hipomagnezemii.

Młodzież w wieku od 12 do 17 lat
Profil bezpieczeństwa produktu leczniczego DEXILANT u młodzieży w wieku od 12 do 17 lat był podobny do obserwowanego u dorosłych. W badaniach klinicznych najczęściej zgłaszane działania niepożądane obejmowały: ból głowy, biegunkę, ból brzucha, nudności i zapalenie gardła.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Pozwala to na nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego.

4.9 Przedawkowanie

W przypadku przedawkowania produktu leczniczego DEXILANT należy zastosować leczenie objawowe i leczenie podtrzymujące.

W badaniach klinicznych podawano dawki do 120 mg przez 7 dni i 300 mg na dobę przez 2 dni. Nie zaobserwowano działań niepożądanych.

Dekslanzoprazol nie jest usuwany z organizmu w wyniku hemodializy.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki stosowane w chorobie wrzodowej i w chorobie refluksowej przełyku (GERD), kod ATC: A02BC06

Mechanizm działania
Dekslanzoprazol jest izomerem R lanzoprazolu i inhibitorem pompy protonowej (PPI). Dekslanzoprazol hamuje w sposób specyficzny i trwały wytwarzanie kwasu solnego w żołądku poprzez hamowanie układu enzymatycznego H⁺/K⁺ ATP-azy w komórkach okładzinowych żołądka. Dekslanzoprazol jest lewoskrętnym enancjomerem lanzoprazolu i jest wytwarzany w postaci optycznie czynnej. W badaniach in vitro dekslanzoprazol wykazywał dwukrotnie silniejsze powinowactwo do H⁺/K⁺ ATP-azy w komórkach okładzinowych żołądka niż lanzoprazol.

Wpływ na wydzielanie kwasu solnego w żołądku
U zdrowych ochotników doustne podanie dekslanzoprazolu powodowało szybkie i skuteczne zahamowanie wydzielania kwasu solnego w żołądku. Po podaniu pierwszej dawki 30 mg lub 60 mg dekslanzoprazolu, maksymalne hamowanie wydzielania kwasu solnego w żołądku osiągano w ciągu 1 do 4 godzin. U zdrowych ochotników, którym podawano 60 mg dekslanzoprazolu raz na dobę przez 5 dni, średnie 24-godzinne pH w żołądku wynosiło 4,3. Utrzymujące się hamowanie wydzielania kwasu solnego w żołądku obserwowano przez cały okres leczenia.

Wpływ na stężenie gastryny w surowicy
W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z nadżerkowym refluksowym zapaleniem przełyku, którym podawano 30 mg lub 60 mg dekslanzoprazolu raz na dobę przez 4 lub 8 tygodni, średnie stężenie gastryny w surowicy zwiększyło się o 1,5 do 2,0 razy w porównaniu z wartościami wyjściowymi. U większości pacjentów stężenie gastryny w surowicy powróciło do wartości wyjściowych po zakończeniu leczenia.

Wpływ na stężenie chromatyny A (CgA)
Zwiększenie stężenia CgA może zakłócać badania wykrywające obecność guzów neuroendokrynnych. Aby tego uniknąć, należy przerwać leczenie produktem leczniczym DEXILANT na co najmniej 5 dni przed pomiarem stężenia CgA (patrz punkt 4.4).

Wpływ na drobnoustroje żołądkowo-jelitowe
Zmniejszenie kwaśności soku żołądkowego z jakiegokolwiek powodu, w tym również z powodu stosowania inhibitorów pompy protonowej (PPI) takich jak dekslanzoprazol, prowadzi do zwiększenia w żołądku liczby bakterii normalnie występujących w przewodzie pokarmowym. Leczenie PPI może nieznacznie zwiększyć ryzyko zakażenia przewodu pokarmowego takimi drobnoustrojami, jak: Salmonella, Campylobacter i Clostridium difficile (patrz punkt 4.4).

Kliniczna skuteczność i bezpieczeństwo

Leczenie nadżerkowego refluksowego zapalenia przełyku
W dwóch randomizowanych, podwójnie zaślepionych, aktywnych badaniach kontrolowanych, obejmujących 4092 pacjentów z nadżerkowym refluksowym zapaleniem przełyku, dekslanzoprazol w dawce 60 mg raz na dobę był nie gorszy od lanzoprazolu w dawce 30 mg raz na dobę pod względem odsetka wyleczeń po 8 tygodniach leczenia. W badaniach tych odsetek wyleczeń po 4 tygodniach leczenia dekslanzoprazolem w dawce 60 mg raz na dobę wynosił 87% i 85% w porównaniu z 85% i 79% w przypadku lanzoprazolu w dawce 30 mg raz na dobę. Po 8 tygodniach leczenia odsetek wyleczeń wynosił 95% i 92% w przypadku dekslanzoprazolu w dawce 60 mg raz na dobę w porównaniu z 94% i 89% w przypadku lanzoprazolu w dawce 30 mg raz na dobę.

Leczenie podtrzymujące nadżerkowego refluksowego zapalenia przełyku
W randomizowanym, podwójnie zaślepionym, kontrolowanym placebo badaniu z udziałem 445 pacjentów z wyleczonym nadżerkowym refluksowym zapaleniem przełyku, którym podawano dekslanzoprazol w dawce 30 mg lub 60 mg raz na dobę przez 6 miesięcy, odsetek utrzymania remisji wynosił odpowiednio 66% i 65% w porównaniu z 14% w przypadku placebo.

Leczenie nienadżerkowej objawowej postaci choroby refluksowej przełyku (GERD)
W randomizowanym, podwójnie zaślepionym, kontrolowanym placebo badaniu z udziałem 947 pacjentów z nienadżerkową objawową postacią choroby refluksowej przełyku, którym podawano dekslanzoprazol w dawce 30 mg raz na dobę przez 4 tygodnie, odsetek pacjentów z całkowitym ustąpieniem zgagi w ciągu 24 godzin wynosił 54% w porównaniu z 19% w przypadku placebo.

Młodzież w wieku od 12 do 17 lat
W randomizowanym, podwójnie zaślepionym, wieloośrodkowym badaniu z udziałem 108 pacjentów w wieku od 12 do 17 lat z objawową GERD (z nadżerkami lub bez), którym podawano dekslanzoprazol w dawce 30 mg lub 60 mg raz na dobę przez 4 tygodnie, odsetek pacjentów z całkowitym ustąpieniem zgagi w ciągu 24 godzin wynosił 71,8% w grupie otrzymującej 30 mg i 70% w grupie otrzymującej 60 mg.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie
Po podaniu doustnym dekslanzoprazolu w postaci kapsułki o zmodyfikowanym uwalnianiu, maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) i pole pod krzywą (AUC) są w przybliżeniu proporcjonalne do dawki w zakresie od 30 do 60 mg. Przy podawaniu raz na dobę, farmakokinetyka dekslanzoprazolu nie zmienia się w czasie. Biodostępność dekslanzoprazolu po podaniu doustnym wynosi około 50% w porównaniu z podaniem dożylnym.

Po podaniu doustnym dekslanzoprazolu w postaci kapsułki o zmodyfikowanym uwalnianiu, średni czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia (Tmax) wynosi od 1 do 2 godzin. Przyjmowanie pokarmu (wysokotłuszczowy lub niskotłuszczowy posiłek) opóźniało Tmax o 1 do 2 godzin, ale nie miało wpływu na AUC i Cmax.

Rozprowadzanie
Dekslanzoprazol wiąże się z białkami osocza w około 96%. Szacunkowa objętość dystrybucji po podaniu dożylnym wynosi około 40 l.

Metabolizm
Dekslanzoprazol jest szybko metabolizowany w wątrobie, głównie przez utlenianie za pośrednictwem izoenzymu CYP2C19, z wytworzeniem 5-hydroksydekslanzoprazolu i dezmetoksydekslanzoprazolu. W mniejszym stopniu bierze w tym udział izoenzym CYP3A4, z wytworzeniem sulfonu. Metabolity nie wykazują istotnej aktywności farmakologicznej.

Eliminacja
Średni końcowy okres półtrwania (T1/2) dekslanzoprazolu wynosi od 1 do 2 godzin. Klirens całkowity po podaniu dożylnym wynosi około 11 l/h. Po podaniu doustnym dekslanzoprazol jest wydalany głównie z moczem w postaci metabolitów; mniej niż 1% dawki jest wydalane w postaci niezmienionej.

Szczególne populacje pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku
U zdrowych ochotników w podeszłym wieku (w wieku od 65 do 80 lat) klirens dekslanzoprazolu był zmniejszony, co skutkowało około dwukrotnie większym AUC w porównaniu z młodymi ochotnikami (w wieku od 18 do 45 lat).

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (w tym z ciężkimi zaburzeniami) farmakokinetyka dekslanzoprazolu nie ulegała istotnym zmianom.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa A wg Childa-Pugha) farmakokinetyka dekslanzoprazolu nie ulegała istotnym zmianom. U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa B wg Childa-Pugha) AUC dekslanzoprazolu była około 4 razy większa, a T1/2 około 3 razy dłuższy w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością wątroby. Nie badano farmakokinetyki dekslanzoprazolu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg Childa-Pugha).

Młodzież w wieku od 12 do 17 lat
U młodzieży w wieku od 12 do 17 lat z objawową GERD farmakokinetyka dekslanzoprazolu po podaniu 30 mg lub 60 mg raz na dobę była podobna do obserwowanej u dorosłych.

Polimorfizm CYP2C19
U osób z genotypem odpowiadającym intensywnemu metabolizmowi przez CYP2C19, AUC dekslanzoprazolu była około 3 razy mniejsza, a klirens około 3 razy większy w porównaniu z osobami z genotypem odpowiadającym słabemu metabolizmowi przez CYP2C19.

5.3 Dane przedkliniczne dotyczące bezpieczeństwa

W badaniach toksyczności powtarzanej u szczurów i psów, w których podawano dekslanzoprazol w dawkach do 150 mg/kg/dobę i 30 mg/kg/dobę odpowiednio, głównymi objawami toksyczności były zwiększenie masy gruczołów nadnerczy (u obu gatunków) oraz zwiększenie masy wątroby i zmiany w wątrobie (u szczurów). W badaniach tych nie określono dawki niepowodującej działań toksycznych (NOAEL).

W badaniach na młodych szczurach, w których podawano lanzoprazol w dawkach do 100 mg/kg/dobę, obserwowano zmniejszenie masy ciała i opóźnienie rozwoju. W badaniu toksyczności dla rozrodczości u szczurów, w którym podawano lanzoprazol w dawkach do 100 mg/kg/dobę, nie obserwowano zaburzeń płodności.

W badaniach mutagenności dekslanzoprazol nie wykazywał działania genotoksycznego.

W badaniach kancerogenności u szczurów, w których podawano lanzoprazol w dawkach do 50 mg/kg/dobę, obserwowano zwiększenie częstości występowania guzów komórek ECL w żołądku, co jest znanym działaniem inhibitorów pompy protonowej. W badaniu kancerogenności u myszy, w którym podawano lanzoprazol w dawkach do 150 mg/kg/dobę, nie obserwowano zwiększenia częstości występowania nowotworów.

6. INFORMACJE DOTYCZĄCE PRODUKTU LECZNICZEGO

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Substancje pomocnicze to: sacharoza, kwas winowy, hydroksypropyloceluloza, niskopodstawiona hydroksypropyloceluloza, dwutlenek tytanu (E171), talk, szelak, żelaza tlenek czarny (E172), żelaza tlenek żółty (E172), żelaza tlenek czerwony (E172), hypromeloza, makrogol, dwutlenek krzemu, magnezu stearynian, laurylosiarczan sodu.

Skład otoczki kapsułki: żelatyna, tytanu dwutlenek (E171), laurylosiarczan sodu.

Nadruk na kapsułce: szelak, żelaza tlenek czarny (E172), butanol, alkohol propylowy, alkohol izopropylowy, amoniak, wodorotlenek potasu.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

2 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Kapsułki pakowane w blistry z folii PVC/PVdC i folii aluminiowej. Opakowania zawierające 7, 14, 28, 30, 56, 60, 84, 90 lub 100 kapsułek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Brak szczególnych wymagań.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Takeda Pharma Sp. z o.o.
ul. Prosta 68
00-838 Warszawa

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

21616
21617

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 13 grudnia 2013
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 15 grudnia 2023 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

02 września 2024 r.