Diclovit, Kapsułki twarde

Ulotka: Diclovit, Kapsułki twarde

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Diclovit, 50 mg+50 mg+50 mg+0,25 mg, kapsułki twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 kapsułka twarda zawiera:

• Diklofenak sodowy (Diclofenacum natricum) 50,00 mg
• Tiaminy chlorowodorek (witamina B1) (Thiamini hydrochloridum) 50,00 mg
• Pirydoksyny chlorowodorek (witamina B6) (Pyridoxini hydrochloridum) 50,00 mg
• Cyjanokobalamina (witamina B12) (Cyanocobalaminum) 0,25 mg

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułka, twarda

Kapsułka twarda z korpusem, barwy kości słoniowej i wieczkiem, barwy pomarańczowej

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Diclovit wskazany jest u osób dorosłych i młodzieży w wieku od 18 lat w leczeniu:

• bólu w nieremnatoidalnych stanach zapalnych
• stanów zapalnych w chorobie zwyrodnieniowej stawów
• przewlekłe zapalenie wielostawowe
• zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (choroba Bechterewa)
• choroba zwyrodnieniowa stawów
• choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa
• zapalenie nerwów i nerwobóle jak zespół szyjny, lumbago, rwa kulszowa

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Występowanie działań niepożądanych można ograniczyć, stosując produkt w najmniejszej skutecznej dawce i nie dłużej niż to konieczne do kontrolowania objawów (patrz punkt 4.4).

Dawkowanie należy ustalać indywidulanie w zależności od obrazu klinicznego. Całkowita dawka dobowa podzielona jest zazwyczaj na dwie lub trzy dawki.

Dawkowanie
W zależności od nasilenia choroby zalecana dawka wynosi od 1 do 3 kapsulek na dobę, co odpowiada od 50 do 150 mg diklofenaku sodowego.

Dorośli i młodzież w wieku od 18 lat
Zalecana dawka początkowa wynosi od 100 to 150 mg diklofenaku sodowego (1 kapsułka dwa do trzech razy na dobę).

Wystarczająca dawka podtrzymująca wynosi zazwyczaj 1 kapsułkę raz lub dwa razy na dobę.
Nie należy przekraczać maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 3 kapsułki.

Pacjenci z niewydolnością nerek
Nie przeprowadzono specjalnych badań na temat szczególnych zaleceń dotyczących dawkowania.
Diklofenak jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek.

Pacjenci z niewydolnością wątroby
Nie przeprowadzono specjalnych badań na temat szczególnych zaleceń dotyczących dawkowania.
Diklofenak jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.

Osoby w podeszłym wieku (65 lat i starsze)
U pacjentów starszych należy zachować szczególną ostrożność z uwagi na możliwość występowania jednocześnie innych chorób lub niedowagę. Zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznej dawki u pacjentów w podeszłym wieku i osób z niedowagą (patrz punkt 4.4).

Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat
Produktu leczniczego Diclovit nie stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt 4.3).

Sposób podawania
Podanie doustne.
Kapsułki należy połykać w całości z wystarczającą ilością wody, najlepiej przed posiłkiem.
Kapsułek nie należy dzielić, ani żuć.

Czas trwania leczenia
Lekarz zadecyduje o czasie trwania leczenia.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
• Tak jak inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), diklofenak jest przeciwwskazany u pacjentów, u których po podaniu kwasu acetylosalicylowego lub innych NLPZ stwierdzono ataki astmy lub nasilenie astmy, pokrzywkę lub ostry nieżyt błony śluzowej nosa.
• Choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy, krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja przewodu pokarmowego.
• Nawracająca choroba wrzodowa lub krwawienie (stwierdzone w wywiadzie dwa lub więcej epizody choroby wrzodowej lub krwawienia).
• Stwierdzone w wywiadzie krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja w wyniku stosowania NLPZ.
• Zaburzenia hematologiczne (zaburzenia hematopoezy, uszkodzenie szpiku, porfiria, skaza krwotoczna).
• Stwierdzona zastoinowa niewydolność serca (klasa II–IV wg NYHA), choroba niedokrwienne serca, choroba naczyń obwodowych i (lub) choroba naczyń mózgowych.
• Krwawienie w obrębie mózgu.
• Ciężkie krwawienie.
• Ciężka niewydolność wątroby lub nerek (patrz punkt 4.4).
• Trzeci trymestr ciąży (patrz punkt 4.6).
• Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat (z uwagi na dużą zawartość witaminy B).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w trakcie stosowania diklofenaku w pierwszym i drugim trymestrze ciąży; stosowanie w okresie karmienia piersią nie jest wskazane (patrz punkt 4.6).
Należy unikać jednoczesnego stosowania diklofenaku i NLPZ, w tym selektywnych inhibitorów cyklooksygenazy-2, z uwagi na brak jakichkolwiek dowodów na działanie synergiczne oraz potencjalne działania niepożądane.

Wpływ na układ pokarmowy
Istnieją doniesienia, że podczas stosowania NLPZ mogą wystąpić krwawienia z układu pokarmowego, choroba wrzodowa lub perforacja, które mogą powodować zgon, z występującymi lub nie objawami ostrzegawczymi w powiązaniu lub nie ze stwierdzonymi w wywiadzie poważnymi zaburzeniami ze strony układu pokarmowego. Działania te mają zazwyczaj poważniejsze następstwa u pacjentów w podeszłym wieku.

Jeśli podczas stosowania diklofenaku wystąpi krwawienie z układu pokarmowego lub owrzodzenie, należy przerwać leczenie.

Tak jak w przypadku wszystkich NLPZ, w tym diklofenaku, wymagana jest ścisła kontrola i szczególna ostrożność w przypadku pacjentów z objawami wskazującymi na zaburzenia układu pokarmowego lub ze stwierdzonymi w wywiadzie objawami sugerującymi chorobę wrzodową żołądka lub jelit, krwawienie lub perforację (patrz punkt 4.8).

U pacjentów ze stwierdzoną w wywiadzie chorobą wrzodową, szczególnie jeśli towarzyszą jej krwawienia lub perforacja (patrz punkt 4.3) oraz u pacjentów w podeszłym wieku, ryzyko wystąpienia krwawienia z układu pokarmowego, choroby wrzodowej lub perforacji wzrasta wraz ze zwiększaniem dawki NLPZ. U tych pacjentów należy rozpoczynać leczenie od najmniejszej dostępnej dawki. Należy również rozważyć leczenie skojarzone z lekami osłonowymi (np. mizoprostolem lub inhibitorami pompy protonowej) zarówno u tych pacjentów jak i pacjentów wymagających jednoczesnego podawania niskich dawek kwasu acetylosalicylowego lub innych leków, które mogą zwiększać ryzyko powikłań ze strony układu pokarmowego (patrz poniżej i punkt 4.5).

Pacjenci z objawami toksycznego działania na układ pokarmowy stwierdzonymi w wywiadzie, a szczególnie pacjenci w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszelkie nietypowe objawy za strony układu pokarmowego (w szczególności krwawienia z układu pokarmowego), zwłaszcza na początku leczenia.

Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki mogące wzmagać ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej lub krwawienia, jak doustne kortykosteroidy, leki przeciwzakrzepowe jak warfaryna, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, leki przeciwpłytkowe jak kwas acetylosalicylowy (patrz punkt 4.5).

NLPZ należy stosować ostrożnie u pacjentów z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie (wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Leśniowskiego-Crohna), ponieważ ich stan może ulec zaostrzeniu (patrz punkt 4.8).

Stosowanie NLPZ, w tym diklofenaku, może wiązać się ze zwiększeniem ryzyka nieszczelności zespolenia żołądkowo-jelitowego. Zaleca się ścisły nadzór medyczny i zachowanie ostrożności podczas stosowania diklofenaku po operacjach przewodu pokarmowego.

Pacjenci w podeszłym wieku (> 65 lat)
U pacjentów w podeszłym wieku częściej występują działania niepożądane po podaniu NLPZ, szczególnie dotyczy to krwawienia z przewodu pokarmowego i perforacji, które mogą kończyć się zgonem.
U pacjentów w podeszłym wieku należy zachować szczególną ostrożność. W szczególności zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznej dawki u osób osłabionych i z niedowagą (patrz punkt 4.2).

Wpływ na układ krążenia i krążenie mózgowe
Należy odpowiednio monitorować i wydać właściwe zalecenia pacjentom z nadciśnieniem i (lub) łagodną do umiarkowanej zastoinową niewydolnością serca, ponieważ w związku z leczeniem NLPZ zgłaszane były zatrzymanie płynów i obrzęki.
Badania kliniczne i dane epidemiologiczne wskazują, że stosowanie diklofenaku, szczególnie w dużych dawkach (150 mg na dobę) i długotrwale związane jest z niewielkim wzrostem ryzyka tętniczych powikłań zakrzepowych (np. zawat serca lub udar) (patrz punkt 4.3 i 4.4). Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszy możliwy okres.

Diklofenak należy stosować ostrożnie u pacjentów z istotnymi czynnikami ryzyka zdarzeń dotyczących układu krążenia (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu).

Produkt ten należy stosować możliwie jak najkrócej i w najmniejszej skutecznej dawce dobowej, ze względu na możliwość nasilenia ryzyka dotyczącego układu krążenia po zastosowaniu diklofenaku w dużych dawkach i długotrwale. Należy okresowo kontrolować konieczność kontynuacji leczenia objawowego i odpowiedź na leczenie.

Reakcja skórne
Podczas stosowania NLPZ bardzo rzadko zgłaszano poważne reakcje skórne, niektóre zakończone zgonem, w tym złuszczające zapalenie skóry, zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (patrz punkt 4.8). Wydaje się, że pacjenci najbardziej narażeni są na ryzyko takich powikłań na początku leczenia, działania te występują w większości przypadków w pierwszym miesiącu leczenia. Diklofenak należy odstawić po pierwszych objawach wysypki skórnej, zmian na bionach śluzowych lub jakichkolwiek innych objawach nadwrażliwości.

Wpływ na wątrobę
U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby wymagana jest ścisła kontrola medyczna, ponieważ ich stan może się pogorszyć.
Tak jak w przypadku innych NLPZ, w tym diklofenaku, wartości jednego lub wielu enzymów wątrobowych mogą zwiększyć się. Podczas przedłużającego się leczenia diklofenakiem, zaleca się jako środek zapobiegawczy regularny monitoring czynności wątroby. Jeśli nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby utrzymują się lub nasilają, jeśli objawy kliniczne lub objawy wskazujące na chorobę wątroby rozwijają się lub jeśli występują inne objawy (np. eozynofilia, wysypka), diklofenak należy odstawić. Zapalenie wątroby może wystąpić bez objawów prodromalnych.
Należy zachować ostrożność podczas stosowaniu diklofenaku u pacjentów z porfirią wątrobową, ponieważ może to wywołać napad choroby.

Wpływ na krążenie i nerki oraz bilans płynów i elektrolitów
W związku ze stosowaniem NLPZ odnotowano zatrzymanie płynów i obrzęk, dlatego należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z zaburzeniami serca lub nerek, ze stwierdzonym w wywiadzie nadciśnieniem tętniczym, u pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów stosujących jednocześnie leki moczopędne lub inne leki mogące w znacznym stopniu zaburzać czynność nerek.

U pacjentów z istotnym zmniejszeniem objętości płynów zewnątrzkomórkowych z jakiegokolwiek powodu, np. przed lub po dużym zabiegu chirurgicznym, należy zachować szczególną ostrożność z uwagi na ryzyko powikłań w tym krwawienie lub zaburzenia równowagi elektrolitowej.
Zaleca się monitoring czynności nerek jako środek zapobiegawczy podczas stosowania diklofenaku w takich przypadkach.

Ryzyko działań niepożądanych ze strony nerek wzrasta, jeśli diklofenak stosowany jest równocześnie z inhibitorem ACE (patrz punkt 4.5).

Hematologia
Podczas przedłużającego się leczenia diklofenakiem, tak jak w przypadku innych NLPZ, zaleca się monitorowanie morfologii krwi.
Szczególna ostrożność zalecana jest u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia i trombocytopenią (patrz również punkt 4.3). Tak jak inne NLPZ, diklofenak po zastosowaniu większych dawek może hamować agregacje płytek krwi.

Ośrodkowy układ nerwowy
Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami psychicznymi, padaczką lub chorobą Parkinsona (patrz również punkt 4.8).
Podczas długotrwałego (od 6 do 12 miesięcy) stosowania witaminy B6 w dawce dobowej przekraczającej 50 mg oraz w czasie krótkotrwałego (w ciągu 2 miesięcy) stosowania witaminy B6 w dawce dobowej przekraczającej 1 g obserwowano neuropatie. Jeśli u pacjenta wystąpią oznaki lub objawy czuciowej neuropatii obwodowej (parestezja), należy rozważyć zmianę dawki i odstawienie produktu jeśli konieczne.

Astma, nadwrażliwość, układ odpornościowy
U pacjentów z astmą, sezonowym alergicznym nieżytem nosa, obrzękiem błony śluzowej nosa (polipy), przewlekłą obturacyjną chorobą płuc lub przewlekłymi infekcjami dróg oddechowych (szczególnie w powiązaniu z objawami podobnymi do alergicznego nieżytu nosa) reakcje na NLPZ jak zaostrzenia astmy (tzw. astma aspirynowa czyli nietolerancja na leki przeciwbólowe), obrzęk Quinckego lub pokrzywka występują częściej niż u innych pacjentów. Z tego powodu, u takich pacjentów należy zachować szczególną ostrożność (gotowość do udzielenia natychmiastowej pomocy medycznej). Dotyczy to również pacjentów, u których występuje alergia na inne substancje np. w postaci reakcji skórnych, wysypki czy pokrzywki.

Tak jak w przypadku innych NLPZ reakcje alergiczne w tym reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne mogą wystąpić również u pacjentów, którzy wcześniej nie stosowali tego produktu leczniczego. Reakcje nadwrażliwości mogą także rozwinąć się w zespół Kounisa, ciężką reakcję alergiczną, która może prowadzić do zawatu mięśnia sercowego. Objawy takich reakcji mogą obejmować ból w klatce piersiowej występujący w związku z reakcją alergiczną na diklofenak. Należy uprzedzić pacjentów, że w przypadku wystąpienia reakcji nadwrażliwości takich jak obrzęk twarzy, obrzęk dróg oddechowych (np. obrzęk gardła), trudności w oddychaniu, astma, przyspieszone bicie serca, reakcje skórne (rumień, wysypka, pokrzywka, świąd) i (lub) niedociśnienie, należy przerwać stosowanie produktu, który mógł spowodować te reakcje i bezzwłocznie poszukać pomocy lekarskiej.

Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z toczniem rumieniowatym układowym i mieszaną chorobą tkanki łącznej. U pacjentów z tymi współistniejącymi chorobami, podczas leczenia NLPZ zgłaszano objawy aseptycznego zapalenia opon mózgowych z sztywnością karku, bólem głowy, nudnościami, wymiotami, gorączką i utratą świadomości (patrz punkt 4.8).

Uwagi ogólne
Z powodu swoich właściwości farmakodynamicznych, diklofenak – podobnie jak inne NLPZ – może maskować oznaki i objawy zakażenia (np. ból). Należy uprzedzić pacjentów o konieczności natychmiastowego zasięgnięcia porady lekarskiej, jeśli ból i inne objawy zapalenia utrzymują się lub nasilają, np. pogorszenie ogólnego stanu lub wystąpienie gorączki podczas leczenia.

Bóle głowy wywołane lekami przeciwbólowymi
Wraz z przedłużającym się okresem stosowania leków przeciwbólowych w dużych dawkach lub niezgodnie z zaleceniami, mogą wystąpić bóle głowy, których nie należy leczyć zwiększając dawkę produktu leczniczego. Należy poinformować pacjenta o takiej możliwości.

Nefropatia
Przewlekle stosowanie leków przeciwbólowych, a zwłaszcza kilku różnych produktów o różnych substancjach czynnych, może prowadzić do stałego uszkodzenia nerek prowadzącego do niewydolności nerek. Należy poinformować pacjenta o takiej możliwości.

Badania laboratoryjne
W zależności od czasu trwania leczenia diklofenakiem, może być wskazane przeprowadzenie następujących badań: jonogram, badanie równowagi kwasowo-zasadowej, bilans płynów, aktywność enzymów wątrobowych, czynność nerek, morfologia krwi oraz testy krzepnięcia i krew utajoną w kale.

Jeśli jednocześnie stosowane są doustne leki przeciwcukrzycowe, należy monitorować stężenie głukozy we krwi.
Jeśli jednocześnie stosowane są leki moczopedne oszczędzające potas, należy monitorować stężenie potasu.
Jeśli jednocześnie stosowane są leki przeciwzakrzepowe, należy monitorować parametry krzepliwości.

Stosowanie produktów zawierających witaminę B12 może ukryć obraz kliniczny i wyniki badań laboratoryjnych wskazujące na powrózkowe zwyrodnienia rdzenia kręgowego i anemię złośliwą.

W celu uzyskania dalszych informacji patrz punkt 4.5.

Informacje dotyczące płodności u kobiet, patrz punkt 4.6.

Sód
Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na kapsułkę, to znaczy produkt uznaje się za „wołny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Jednoczesne stosowanie diklofenaku z:	Mogą wystąpić następujące działania niepożądane:
Kwas acetylosalicylowy	Wzajemne działanie zmniejszające stężenie w surowicy i dodatkowo ryzyko uszkodzenia układu pokarmowego (skojarzenie niewskazane).
Alkohol	Zwiększone ryzyko zaostrzenia krwawienia z przewodu pokarmowego (należy unikać tego skojarzenia).
Leki przeciwzakrzepowe i przeciwpłytkowe	Należy zachować ostrożność, ze względu na zwiększone ryzyko krwawienia. Wprawdzie badania kliniczne nie wskazują, aby diklofenak wpływał na działanie leków przeciwzakrzepowych, jednak donoszono o zwiększonym ryzyku krwotoku u pacjentów przyjmujących jednocześnie diklofenak i leki przeciwzakrzepowe. Pacjentów takich należy uważnie kontrolować.
Doustne leki przeciwcukrzycowe	Możliwe są zmiany stężenia głukozy we krwi (zalecany jest częsty monitoring).
Glikozydy nasercowe (np. digoksyna)	Zwiększone stężenie digoksyny we krwi – zalecany jest odpowiedni monitoring i, jeśli wskazane, dostosowanie dawki.
Cyklosporyna	Hiperkaliemia, zwiększone ryzyko toksycznego wpływu na układ pokarmowy, wątrobę i nerki (zaleca się unikanie tego skojarzenia lub zmniejszenie dawki diklofenaku; zaleca się monitoring czynności wątroby i nerek).
Cholestyramina, kolestypol	Opóźnienie lub zmniejszenie wchłaniania diklofenaku; diklofenak należy przyjmować 1 godzinę przed lub 4 do 6 godzin po zastosowaniu cholestyraminy lub kolestypolu.
Kortykosteroidy	Zwiększone ryzyko wystąpienia choroby wrzodowej układu pokarmowego lub krwawienia (patrz punkt 4.4).
Silne inhibitory CYP2C9 (jak sulfinpirazon i worykonazol)	Znaczące zwiększenie stężenia diklofenaku we krwi z powodu zahamowania metabolizmu diklofenaku (zalecane zmniejszenie dawki diklofenaku i monitoring).
Leki moczopędne lub przeciwnadciśnieniowe (np. leki beta-adrenolityczne, inhibitory ACE)	Patrz punkt 4.4; Tak jak w przypadku innych NLPZ, możliwe jest osłabienie działania przeciwnadciśnieniowego (zalecany jest częstszy monitoring ciśnienia krwi, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku). Zwiększone ryzyko toksycznego wpływu na nerki z uwagi na zahamowanie cyklooksygenazy (może wystąpić ciężka niewydolność nerek, szczególnie u pacjentów odwodnionych – zaleca się monitoring czynności nerek, konieczne jest nawodnienie!). Patrz również w punkcie „leki moczopędne oszczędzające potas”.
Leki moczopędne oszczędzające potas	Nasiłone działanie i ryzyko wystąpienia hiperkaliemii (zalecany jest monitoring ciśnienia krwi i stężenia potasu).
Lit	Zwiększenie stężenia litu w osoczu – zalecany jest monitoring i, jeśli konieczne, dostosowanie dawki.
Moklobemid	Nasiłenie działania diklofenaku.
Metotreksat	Diklofenak może hamować klirens herkowy w kanalikach herkowych. Zalecana jest ostrożność, jeśli NLPZ stosowany jest mniej niż 24 godziny przed lub po zastosowaniu metotreksatu; stężenie metotreksatu we krwi może wzrosnąć i zwiększyć swoją toksyczność.
Inne NLPZ	Nasiłenie działań niepożądanych, w szczególności zwiększenie ryzyka owrzodzenia układu pokarmowego lub krwawienia, patrz punkt 4.4 (skojarzenia niezalecane).
Fenytoina	Zalecany monitoring stężenia fenytoiny we krwi z uwagi na możliwy wzrost stężenia i, jeśli konieczne, należy dostosować dawkę.
Chinolony	Zgłaszano drgawki (skojarzenia niezalecane).
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)	Zwiększone ryzyko krwawienia z układu pokarmowego (patrz punkt 4.4).
Takrolimus	Hiperkaliemia, niewydolność nerek (należy unikać tego skojarzenia).
Triamteren	Niewydolność nerek.
Trimetoprym	Hiperkaliemia (zalecany uważny monitoring).
Zydowudyna	Zwiększone ryzyko hematotoksyczności.

Jednoczesne stosowanie tiaminy z:	Mogą wystąpić następujące działania niepożądane:
Alkohol, herbata	Zmniejszone wchłanianie tiaminy.
Antacydy	Zmniejszone wchłanianie tiaminy.
Napoje zawierające siarczany np. wino	Nasilony rozkład tiaminy.
5- fluorouracyl	Kompetencyjne hamowanie fosforylacji tiaminy do pirofosforanu tiaminy – dezaktywacja tiaminy.
Diuretyki pętlowe np. furosemid	Zahamowanie reabsorpcji w kanalikach nerkowych i tym samym wydalanie tiaminy podczas długotrwałego leczenia (zmniejszenie stężenia tiaminy).

Jednoczesne stosowanie pirydoksyny z:	Mogą wystąpić następujące działania niepożądane:
L-dopa	Zmniejszenie działania lewodopy.
Antagonistci pirydoksyny (np. izoniazyd, hydralazyna, D-penicylamina, cykloseryna)	Zwiększone zapotrzebowanie na witaminę B6.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Diklofenak
Zahamowanie syntezy prostaglandyny może negatywnie wpływać na ciążę i (lub) rozwój zarodka i plodu. Dane z badań epidemiologicznych sugerują zwiększone ryzyko poronienia lub wad serca i wytrzewienia u plodu po zastosowaniu inhibitorów prostaglandyny we wczesnym okresie ciąży.
Uważa się, że ryzyko wzrasta wraz ze zwiększaniem dawki i wydłużeniem czasu leczenia.
Bezwzględne ryzyko wad układu sercowo-naczyniowego wzrasta z mniej niż 1% do około 1,5%.
W trzecim trymestrze ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyny mogą narażać płód na:
– kardiotoksyczność (z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego i nadciśnieniem płucnym);
– zaburzenia czynności nerek, które mogą prowadzić do skąpomoczu i małowodzia;
oraz matkę i noworodka pod koniec ciąży na:
– możliwość przedłużenia czasu krwawienia, działanie antyagregacyjne, które może wystąpić nawet po zastosowaniu bardzo małych dawek;
– hamowanie skurczów macicy, co może prowadzić do opóźnienia lub przedłużenia porodu.
W związku z tym diklofenak jest przeciwwskazany w trzecim trymestrze ciąży.

W pierwszym i drugim trymestrze ciąży nie należy stosować diklofenaku, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Jeśli diklofenak jest stosowany u kobiet starających się o dziecko lub w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszy możliwy okres.

Podczas stosowania diklofenaku w okresie około poczęcia, donoszono o przypadkach niepłodności u kobiet, która ustępowała po odstawieniu leczenia.

Witaminy B1, B6, B12
Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania produktu Diclovit u kobiet w ciąży. Produktu nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że lekarz uzna to za bezwzględnie konieczne.

Karmienie piersią
Diklofenak przenika do mleka kobiecego w niewielkich ilościach, jednak nie odnotowano żadnych działań niepożądanych u dzieci karmionych piersią. Ponieważ nie można wykluczyć ryzyka dla noworodka lub wcześniaka, należy unikać stosowania diklofenaku podczas karmienia piersią.
Witaminy B1, B6, B12 przenikają do mleka kobiecego, jednak nie oczekuje się działań niepożądanych u dzieci karmionych piersią.
Produktu Diclovit nie należy stosować w okresie karmienia piersią.

Płodność
Dane z badań na zwierzętach wskazują, że diklofenak może zaburzać płodność u kobiet poprzez wpływ na owulację. Wpływ ten jest odwracalny po odstawieniu leczenia.
Nie jest znany wpływ na płodność u ludzi.
Witaminy B1, B6, B12 nie wpływają na płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Podczas stosowania produktu mogą wystąpić zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia lub inne zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego (patrz punkt 4.8).
W związku z tym zaleca się zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane można ograniczyć, stosując produkt w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy okres niezbędny do opanowania objawów (patrz punkt 4.4).

Poniżej wymieniono działania niepożądane związane ze stosowaniem diklofenaku, które mogą wystąpić podczas stosowania produktu Diclovit.

Działania niepożądane diklofenaku
Częstość występowania działań niepożądanych definiuje się następująco:
Bardzo często (≥1/10); Często (≥1/100 do <1/10); Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); Bardzo rzadko (<1/10 000); Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Częstość nieznana: małopłytkowość, leukopenia, anemia hemolityczna, anemia aplastyczna, agranulocytoza.

Zaburzenia układu immunologicznego
Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości (patrz punkt 4.4), anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne reakcje (w tym obniżenie ciśnienia tętniczego i wstrząs).

Zaburzenia psychiczne
Częstość nieznana: dezorientacja, depresja, bezsenność, koszmary senne, drażliwość, zaburzenia psychiczne.

Zaburzenia układu nerwowego
Często: ból głowy, zawroty głowy.
Niezbyt często: senność.
Rzadko: parestezje, zaburzenia pamięci, drgawki, zaburzenia czucia, drżenie.
Bardzo rzadko: zaburzenia smaku, przemijające udar mózgu.
Częstość nieznana: aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (patrz punkt 4.4), dyskineza, otępienie.

Zaburzenia oka
Rzadko: zaburzenia widzenia (niewyraźne widzenie, podwójne widzenie).
Bardzo rzadko: zaburzenia oka.

Zaburzenia ucha i błędnika
Często: zawroty głowy.
Rzadko: szum w uszach.
Bardzo rzadko: zaburzenia słuchu.

Zaburzenia serca
Niezbyt często: niewydolność serca, ból w klatce piersiowej, kołatanie serca.
Rzadko: zawał mięśnia sercowego.
Bardzo rzadko: zaburzenia rytmu serca (w tym migotanie komór).
Częstość nieznana: zespół Kounisa (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia naczyniowe
Niezbyt często: nadciśnienie tętnicze, zapalenie naczyń.
Rzadko: niedociśnienie tętnicze.
Bardzo rzadko: obrzęk płuc.

Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia
Rzadko: astma (w tym duszność).
Bardzo rzadko: zapalenie płuc.
Częstość nieznana: obrzęk gardła, obrzęk krtani.

Zaburzenia żołądka i jelit
Często: nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, niestrawność, wzdęcia, utrata apetytu.
Niezbyt często: zaparcia, zapalenie błony śluzowej żołądka, wzdęcia.
Rzadko: zapalenie przełyku, owrzodzenie jamy ustnej.
Bardzo rzadko: zapalenie trzustki.
Częstość nieznana: zapalenie błony śluzowej żołądka i jelit, krwawienie z przewodu pokarmowego, perforacja przewodu pokarmowego, zaostrzenie choroby Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (patrz punkt 4.4), zaparcie, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Niezbyt często: zwiększenie aktywności aminotransferaz.
Rzadko: zapalenie wątroby, żółtaczka, zaburzenia czynności wątroby.
Bardzo rzadko: martwica wątroby, żółtaczka z zastoju żółci.
Częstość nieznana: piorunująca niewydolność wątroby.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: wysypka.
Niezbyt często: pokrzywka.
Rzadko: wypadanie włosów, wyprysk, nadwrażliwość na światło.
Bardzo rzadko: pęcherzowe zapalenie skóry (w tym zespół Stevensa-Johnsona i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka), rumień wielopostaciowy, wysypka grudkowa, świąd, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy).
Częstość nieznana: złuszczające zapalenie skóry.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Niezbyt często: obrzęk.
Rzadko: zaburzenia czynności nerek, zespół nerczycowy, białkomocz, krwiomocz.
Bardzo rzadko: ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, martwica brodawek nerkowych.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: obrzęk.
Niezbyt często: zmęczenie.
Rzadko: reakcje w miejscu podania.

Badania diagnostyczne
Często: zwiększenie stężenia mocznika we krwi i (lub) kreatyniny.
Niezbyt często: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.
Rzadko: zwiększenie stężenia potasu we krwi.
Bardzo rzadko: zmniejszenie stężenia sodu we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej, zmiany w innych parametrach laboratoryjnych.

Działania niepożądane witamin z grupy B
Działania niepożądane witamin z grupy B są rzadkie i mogą wystąpić w następujących przypadkach:

Tiamina (witamina B1)
Reakcje nadwrażliwości takie jak pokrzywka, świąd, zaczerwienienie skóry, nudności, niepokój, trudności w oddychaniu, obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny, zwiększone pocenie się, zespół podobny do wstrząsu („sickness syndrom”).

Pirydoksyna (witamina B6)
Neuropatia czuciowa (patrz punkt 4.4), reakcje nadwrażliwości takie jak pokrzywka, świąd, zaczerwienienie skóry, nudności, niepokój, trudności w oddychaniu, obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny, zwiększone pocenie się, zespół podobny do wstrząsu („sickness syndrom”).

Cyjanokobalamina (witamina B12)
Reakcje nadwrażliwości takie jak pokrzywka, świąd, zaczerwienienie skóry, nudności, niepokój, trudności w oddychaniu, obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny, zwiększone pocenie się, zespół podobny do wstrząsu („sickness syndrom”), trądzik.

4.9 Przedawkowanie

Objawy
Objawy przedawkowania diklofenaku są zwykle łagodne i obejmują ból głowy, nudności, wymioty, ból w nadbrzuszu, krwawienie z przewodu pokarmowego, rzadko – drgawki, podwyższone ciśnienie tętnicze, ostrą niewydolność nerek i zaburzenia oddychania. W pojedynczych przypadkach po przedawkowaniu dużych dawek diklofenaku (około 400 mg) odnotowywano porażenie, śpiączkę i przemijające uszkodzenie nerek.
Witaminy B1, B6 i B12 nie powodują działań toksycznych, nawet w dawkach wielokrotnie przekraczających zalecane dzienne spożycie. Jednak podczas długotrwałego stosowania witaminy B6 w dawkach większych niż 50 mg na dobę może wystąpić neuropatia czuciowa (patrz punkt 4.4).

Postępowanie
Nie ma specyficznej odtrutki. W przypadku przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe i podtrzymujące. Wskazane jest wywołanie wymiotów i (lub) płukanie żołądka oraz podanie węgla aktywowanego w celu zmniejszenia wchłaniania. Wymuszone diureza, dializa lub hemoperfuzja prawdopodobnie nie są skuteczne ze względu na wysokie wiązanie diklofenaku z białkami osocza i jego duży rozkład metaboliczny.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: NLPZ, podawany ogólnie, kod ATC: M01AB05.

Diklofenak należy do grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Działanie diklofenaku polega na hamowaniu cyklooksygenazy, co prowadzi do zmniejszenia syntezy prostaglandyn, które są mediatorami stanu zapalnego, bólu i gorączki.
Diklofenak wykazuje silne działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwgorączkowe.
Witaminy z grupy B (B1, B6, B12) są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego. W stanach niedoboru witamin z grupy B, ich suplementacja może wspomagać leczenie bólu i stanu zapalnego.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Diklofenak
Po podaniu doustnym diklofenak jest szybko i prawie całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego. Pokarm opóźnia wchłanianie i zmniejsza maksymalne stężenie diklofenaku we krwi. Maksymalne stężenie we krwi osiągane jest po 2 do 3 godzin. Diklofenak wiąże się z białkami osocza w ponad 99%.
Diklofenak jest metabolizowany w wątrobie, głównie przez izoenzym CYP2C9. Okres półtrwania we krwi wynosi 1 do 2 godzin. Około 60% dawki jest wydalane z moczem, głównie w postaci metabolitów, a reszta z żółcią.

Tiamina (witamina B1)
Tiamina jest wchłaniana z przewodu pokarmowego, głównie w dwunastnicy i jelicie cienkim. W organizmie jest przekształcana do aktywnej postaci – pirofosforanu tiaminy. Wydalana jest z moczem.

Pirydoksyna (witamina B6)
Pirydoksyna jest szybko wchłaniana z przewodu pokarmowego. W organizmie jest przekształcana do aktywnych form – pirydoksalu i pirydoksaminy. Wydalana jest z moczem.

Cyjanokobalamina (witamina B12)
Cyjanokobalamina jest wchłaniana w jelicie krętym w obecności czynnika wewnętrznego. W organizmie jest magazynowana w wątrobie. Wydalana jest z żółcią i moczem.

5.3 Dane przedkliniczne dotyczące bezpieczeństwa

Dane przedkliniczne nie wykazały szczególnego ryzyka dla ludzi, poza informacjami już wymienionymi w innych punktach charakterystyki.

6. INNE INFORMACJE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Substancje pomocnicze:
Skrobia kukurydziana, skrobia żelowana, talk, celuloza mikrokrystaliczna, sodu kroskarmeloza, magnezu stearynian, żelaza tlenek czerwony (E172), żelaza tlenek żółty (E172), tytanu dwutlenek (E171), żelatyna.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Brak istotnych niezgodności farmaceutycznych.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Kapsułki twarde pakowane są w blistry z folii PVC/PVDC i aluminium lub folii PP/aluminium. Opakowania zawierają 20, 30, 50, 60, 90 lub 100 kapsułek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Instrukcja stosowania

Brak specjalnych instrukcji stosowania.