Esogno, Tabletki powlekane (1 mg)

Ulotka: Esogno, Tabletki powlekane (1 mg)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Esogno, 1 mg, tabletki powlekane
Esogno, 2 mg, tabletki powlekane
Esogno, 3 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Esogno, 1 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 1 mg eszopiklonu.

Esogno, 2 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 2 mg eszopiklonu.

Esogno, 3 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 3 mg eszopiklonu.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletki powlekane

Esogno, 1 mg, tabletki powlekane
Jasnoniebieskie, okrągle, obustronnie wypukłe tabletki powlekane, z wytłoczonym oznakowaniem „1” po jednej stronie i o średnicy około 6,5 mm.

Esogno, 2 mg, tabletki powlekane
Białe, okrągle obustronnie wypukłe tabletki powlekane z wytłoczonym oznakowaniem „2” po jednej stronie i o średnicy około 6,5 mm.

Esogno, 3 mg, tabletki powlekane
Niebieskie, okrągle, obustronnie wypukłe tabletki powlekane z wytłoczonym oznakowaniem „3” po jednej stronie i o średnicy około 6,5 mm.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt leczniczy Esogno przeznaczony jest do leczenia bezsenności u dorosłych, zazwyczaj przez krótki okres.

Benzodiazepiny lub substancje o działaniu podobnym do benzodiazepin są wskazane tylko, jeśli zaburzenie snu jest ciężkie, powodujące pogorszenie jakości życia lub narazające pacjenta na skrajne cierpienie.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli: Zalecana dawka początkowa wynosi 1 mg. Dawkę można zwiększyć do 2 mg lub 3 mg, jeśli jest to klinicznie wskazane. Zaleca się stosowanie najniższej skutecznej dla pacjenta dawki eszopiklonu. Całkowita dawka nie powinna przekraczać 3 mg.

Eszopiklon należy przyjmować jednorazowo bezpośrednio przed snem. Nie należy powtarzać dawki w ciągu tej samej nocy.

Okres stosowania powinien być najkrótszy jak to możliwe do skutecznego leczenia i nie powinien przekraczać czterech tygodni, włączając w to okres zmniejszania dawki.

W niektórych przypadkach, np. w przypadku pacjentów z przewlekłą bezsemnością, może być konieczne wydłużenie okresu stosowania do maksimum sześciu miesięcy (patrz punkt 5.1). Wymaga to regularnego monitorowania i oceny stanu pacjenta, ponieważ ryzyko nadużywania i uzależnienia rośnie wraz z wydłużającym się okresem stosowania (patrz punkt 4.4).

Interakcje z innymi lekami
Dawka nie może przekraczać 2 mg u pacjentów dorosłych przyjmujących ketokonazol lub inne silne inhibitory CYP3A4. U pacjentów w podeszłym wieku przyjmujących silne inhibitory CYP3A4, eszopiklon jest przeciwwskazany (patrz punkt 4.3). Dodatkowo, zmniejszenie dawki eszopiklonu może być konieczne podczas jednoczesnego stosowania z produktami leczniczymi o znanym działaniu depresyjnym na ośrodkowy układ nerwowy (patrz punkt 4.5).

Specjalne grupy pacjentów

Pacjenci w wieku 65 lat i więcej:
Zalecana dawka początkowa dla pacjentów w podeszłym wieku wynosi 1 mg bezpośrednio przed snem. U tych pacjentów dawkę można zwiększyć do 2 mg, jeśli jest to klinicznie uzasadnione.
Nie należy przekraczać zalecanych dawek (patrz punkt 5.2).

Zaburzenia czynności wątroby:
U pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby nie jest wymagane zmniejszenie dawki (patrz punkt 5.2).
U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby eszopiklon jest przeciwwskazany, ponieważ może wywołać encefalopatię (patrz punkt 4.3 i 5.2)

Zaburzenia czynności nerek:
U pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek nie jest wymagane zmniejszenie dawki (patrz punkt 5.2).
U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek maksymalna zalecana dawka wynosi 2 mg.

Dzieci i młodzież
Nie należy stosować eszopiklonu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat (patrz punkt 4.3). Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności u dzieci i młodzieży.

Sposób podawania
Produkt Esogno przeznaczony jest do podawania doustnego.
Nie należy rozkruszać ani łamać tabletek przed polknięciem z uwagi na gorzki smak substancji czynnej.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną, na zopiklon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
• Myasthenia gravis
• Ciężka niewydolność oddechowa
• Zespół ciężkiego bezdechu semego
• Ciężka niewydolność wątroby
• Pacjenci w podeszłym wieku przyjmujący jednocześnie silne inhibitory CYP3A4 (patrz punkt 4.5)
• Dzieci i młodzież poniżej 18 lat

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Informacje ogólne
Należy w miarę możliwości zidentyfikować przyczynę bezsenności. Czynniki leżące u podstaw bezsenności powinny być leczone przed przepisaniem leku nasennego. Brak remisji bezsenności po 7-14 dniach leczenia może wskazywać na obecność pierwotnego zaburzenia psychicznego lub fizycznego, co wymaga ponownej oceny stanu pacjenta w regularnych odstępach czasu.

Przewlekle zaburzenia oddychania
Należy zachować ostrożność przepisując eszopiklon pacjentom z niewydolnością oddechową, ponieważ wykazano, że benzodiazepiny i substancje o działaniu podobnym do benzodiazepin upośledzają czynność układu oddechowego.

Ryzyko związane z jednoczesnym stosowaniem opioidów
Jednoczesne stosowanie eszopiklonu i opioidów może wywołać uspokojenie polekowe, depresję oddechową, śpiączkę i zgon. Z uwagi na to ryzyko, jednoczesne przepisywanie leków uspokajających takich jak benzodiazepiny lub ich pochodne, np. eszopiklon, z opioidami należy zarezerwować jedynie dla pacjentów, dla których inne metody leczenia nie są możliwe. Jeśli zostanie podjęta decyzja o przepisaniu eszopiklonu razem z opioidem, należy zastosować najniższą skuteczną dawkę przez możliwie najkrótszy okres (patrz również ogólne zasady dawkowania w punkcie 4.2).
Należy dokładnie monitorować pacjenta w celu wykrycia oznak i objawów depresji oddechowej i uspokojenia polekowego. W związku z tym zdecydowanie zaleca się poinformowanie pacjentów i ich opiekunów (jeśli dotyczy), aby zdawali sobie sprawę z tych objawów (patrz punkt 4.5).

Ryzyko uzależnienia
Stosowanie benzodiazepin i substancji o działaniu podobnym do benzodiazepin takich jak eszopiklon może prowadzić do fizycznego i psychicznego uzależnienia.
Ryzyko uzależnienia wzrasta:

• razem z dawką i czasem trwania leczenia,
• u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi w wywiadzie i (lub) nadużywaniem alkoholu, leków lub innych substancji,
• u pacjentów z zaburzeniami osobowości.

Jeśli występuje uzależnienie fizyczne, nagiemu przerwaniu leczenia będą towarzyszyły objawy odstawienne. Mogą one obejmować ból głowy, ból mięśni, skrajny niepokój, napięcie, niepokój ruchowy, stan splątania i rozdrażnienie. W ciężkich przypadkach mogą wystąpić następujące objawy: derealizacja, depersonalizacja, przeczulica słuchowa, drętwienie i mrowienie kończyn, nadwrażliwość na światło, hałas i kontakt fizyczny, omamy lub napady padaczkowe.

Pacjenci wymagający przedłużonego leczenia (patrz punkt 4.2) powinni być regularnie monitorowani i oceniani pod kątem potencjalnych oznak uzależnienia (np. przyjmowanie większych dawek produktu leczniczego lub przez okres dłuższy niż zamierzony, uporczywe pragnienie lub nieudane wysiłki w celu ograniczenia lub kontroli przyjmowania produktu leczniczego) i leczeni adekwatnie do potrzeby klinicznej.

Odstawienie produktu leczniczego
Po zaprzestaniu leczenia eszopiklonem zgłaszano wystąpienie objawów odstawiennych (w tym ból brzucha, ból głowy, zwiększenie apetytu i bezsenność).

Bezsenność z odbicia
Po zaprzestaniu leczenia eszopiklonem obserwowano bezsenność z odbicia objawiającą się opóźnieniem zasypiania przez jedną lub dwie noce. Objawy te znikają bez interwencji. Jest ważne, aby poinformować pacjenta o możliwości wystąpienia zjawiska bezsenności z odbicia, a tym samym zminimalizować jego lęk przed nawrotem bezsenności po odstawieniu produktu leczniczego.

Tolerancja
W badaniach klinicznych z eszopiklonem nie zaobserwowano rozwoju tolerancji na jakikolwiek parametr pomiarów snu w okresie leczenia trwającym do sześciu miesięcy (patrz punkt 5.1).

Zaburzenia pamięci i funkcji psychomotorycznych
Benzodiazepiny i substancje o działaniu podobnym do benzodiazepin, takie jak eszopiklon, mogą wywoływać amneżję następczą i zaburzenia psychoruchowe, w tym przypadkowe obrażenia i upadki. Szczególnie pacjenci w podeszłym wieku mogą być bardziej podatni na upadki powodujące urazy takie jak złamanie biodra.
Amneżja występuje zazwyczaj kilka godzin po przyjęciu produktu leczniczego. W celu zmniejszenia ryzyka, pacjenci powinni mieć zapewnioną możliwość nieprzerwanego snu przez co najmniej 8 godzin (patrz punkt 4.8).

Ryzyko zaburzeń psychomotorycznych występujących następnego dnia, w tym upośledzenie zdolności do prowadzenia pojazdów, zwiększa się:

• jeżeli eszopiklon przyjmowany jest w ciągu mniej niż 12 godzin przed podjęciem aktywności wymagającej czujności intelektualnej (patrz punkt 4.7);
• jeżeli zastosuje się dawkę większą niż zalecana;
• jeżeli eszopiklon stosowany jest jednocześnie z innymi lekami mającymi depresyjny wpływ na ośrodkowy układ nerwowy lub z innymi lekami zwiększającymi stężenie eszopiklonu we krwi, alkoholem lub narkotykami (patrz punkt 4.5).

Eszopiklon należy przyjmować w pojedynczej dawce bezpośrednio przed snem i nie należy przyjmować drugiej dawki w ciągu tej samej nocy.

Depresja i samobójstwa
Eszopiklon należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z objawami depresji.
Benzodiazepin i substancji o działaniu podobnym do benzodiazepin, takich jak eszopiklon, nie należy stosować bez odpowiedniego leczenia depresji lub lęku związanego z depresją (u takich pacjentów może dojść do samobójstwa).
Ponieważ zaburzenia te mogą być związane z tendencjami samobójczymi, pacjentom należy podawać najmniejszą możliwą dawkę eszopiklonu z uwagi na możliwość zamierzonego przedawkowania (patrz punkt 5.1). Istniejąca depresja może ujawnić się podczas stosowania eszopiklonu.

Kilka badań epidemiologicznych wykazało zwiększoną częstość występowania samobójstw i prób samobójczych wśród pacjentów z depresją lub bez depresji, leczonych benzodiazepinami lub innymi lekami nasennymi, w tym zopiklonem. Związek przyczynowo-skutkowy nie został ustalony.

Nadużywanie i (lub) uzależnienie od alkoholu, innych substancji i leków
Eszopiklon należy stosować z zachowaniem szczególnej ostrożności u pacjentów ze stwierdzonym w wywiadzie nadużywaniem lub uzależnieniem od alkoholu, innych substancji lub leków.

Reakcje psychiczne i „paradoksalne”
Podczas stosowania benzodiazepin lub substancje o działaniu podobnym do benzodiazepin znane jest występowanie takich reakcji jak niepokój, nasilenie bezsenności, pobudzenie, drażliwość, agresywność, urojenia, wściekłość, koszmary senne, parasomnia, depersonalizacja, omamy, psychozy, nieodpowiednie zachowanie i inne niekorzystne działania wpływające na zachowanie. Mogą one być wywołane stosowaniem leku, spontaniczne, lub być wynikiem istniejących zaburzeń psychicznych czy fizycznych. Reakcje te są bardziej prawdopodobne u osób w podeszłym wieku. Każda nowa oznaka lub każdy nowy objaw behavioralny wymaga natychmiastowej dokładnej oceny i ewentualnego rozważenia odstawienia eszopiklonu.

Somnambulizm i powiązane zachowania
U pacjentów, którzy przyjęli eszopiklon i nie byli całkowicie przytomni odnotowano chodzenie podczas snu i inne powiązane zachowania z amneżją wsteczną takie, jak prowadzenie pojazdu w półśnie (ang, sleep driving), przygotowywanie i spożywanie posiłków, prowadzenie rozmów telefonicznych lub współżycie płciowe.
Spożywanie alkoholu i innych substancji wpływających depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy razem z eszopiklonem oraz stosowanie dawek eszopiklonu przewyższających największe zalecane dawki powoduje zwiększenie ryzyka wystąpienia takich zachowań.
U pacjentów, u których wystąpiły takie zachowania zaleca się stanowczo odstawienie eszopiklonu z uwagi na niebezpieczeństwo dla pacjentów i ich otoczenia (patrz punkt 4.5 i 4.8).

Produkt leczniczy Esogno zawiera sód
Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w jednej tabletce, dlatego można powiedzieć, że jest „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Należy unikać spożywania alkoholu podczas stosowania eszopiklonu, ponieważ uspokajające działanie eszopiklonu może zostać wzmocnione (patrz punkt 4.7). W skojarzeniu z innymi substancjami wpływającymi depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy (np. leki przeciwpsychotyczne, przeciwiękowe, zwiotczające mięśnie, leki przeciwpadaczkowe i uspokajające leki przeciwhistaminowe) może wystąpić nasilenie sedacji ośrodkowej. Jeśli eszopiklon stosowany jest jednocześnie z lekami o znanym działaniu depresyjnym na ośrodkowy układ nerwowy jak olanzapina, może być konieczne zmniejszenie dawki eszopiklonu.

CYP3A4 jest głównym szlakiem metabolicznym eliminacji eszopiklonu, z dodatkowym udziałem CYP2E1. Ekspozycja na eszopiklon była zwiększona około dwukrotnie przez jednoczesne podawanie ketokonazolu, silnego inhibitora CYP3A4 w dawce 400 mg na dobę przez 5 dni. Oczekuje się, że inne silne inhibitory CYP3A4 (takie jak inne azolowe leki przeciwgrzybicze, antybiotyki makrolidowe, sok grejpfrutowy) będą miały podobne działanie. W konsekwencji nasenne działanie eszopiklonu może zostać nasilone (patrz punkt 4.4). Podczas jednoczesnego stosowania z inhibitorami CYP3A4 może być konieczne zmniejszenie dawki eszopiklonu (patrz punkt 4.2). U osób w podeszłym wieku stosujących silne inhibitory CYP3A4, eszopiklon jest przeciwwskazany (patrz punkt 4.3).
Ekspozycja na racemiczny zopiklon była zmniejszona o 80% przez jednoczesne stosowanie ryfampicyny, silnego induktora CYP3A4. Podobnego działania można oczekiwać podczas jednoczesnego stosowania eszopiklonu z innymi silnymi induktorami enzymów cytochronu P450 takimi jak karbamazepina, fenytoina i ziele dziurawca.

Eszopiklon nie wpływa na profil farmakokinetyczny i farmakodynamiczny paroksetyny, digoksyny, warfaryny, czy na farmakodynamiczny profil lorazepamu.

U pacjentów z zaburzeniami nastroju jednoczesne podawanie eszopiklonu z fluoksetyną lub escitalopramem nie miało niekorzystnego wpływu na farmakodynamicę eszopiklonu lub przeciwdepresyjnego produktu leczniczego (patrz punkt 5.1).

Jednoczesne stosowanie z benzodiazepinami lub substancjami o działaniu podobnym do benzodiazepin w tym z narkotycznymi lekami przeciwbólowymi może nasilać ich działanie euforyczne i prowadzić do zwiększenia uzależnienia fizycznego.

Opioidy
Jednoczesne stosowanie leków uspokajających takich jak benzodiazepiny lub substancji o działaniu podobnym do benzodiazepin, takich jak eszopiklon z opioidami może zwiększyć ryzyko wystąpienia uspokojenia polekowego, depresji oddechowej, śpiączki i zgonu z powodu addytywnego działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy. Dawkowanie i okres jednoczesnego stosowania powinny być ograniczone (patrz punkt 4.4).

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża
Brak jest danych lub istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania eszopikłonu u kobiet ciężarnych. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Potencjalne ryzyko dla ludzi jest nieznane. Produkt leczniczy Esogno nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym nie stosujących antykoncepcji.

Jeśli racemiczny zopiklon stosowany jest o późnym okresie ciąży, u noworodka mogą wystąpić objawy odstawienne. W ostatnim trymestrze ciąży istnieje ryzyko niekorzystnego działania farmakologicznego na płód i (lub) noworodka, takiego jak hipotonia, depresja oddechowa i hipotermia.

Karmienie piersią
Nie jest wiadomo, czy eszopiklon lub jego metabolit (S)-N-demetylozopiklon przenikają do mleka kobiecego. Badania na ludziach i zwierzętach z zastosowaniem racemicznego zopiklonu wykazały przenikanie do mleka kobiecego. Nie można wykluczyć ryzyka dla dziecka karmionego piersią.
Nie należy stosować produktu leczniczego Esogno w okresie karmienia piersią.

Płodność
W badaniach klinicznych na ludziach nie zaobserwowano oznak upośledzenia płodności u mężczyzn i kobiet po leczeniu przez okres 6 miesięcy.
Jednak badania na zwierzętach dotyczące eszopiklonu wykazały upośledzenie płodności samców i samic różnych gatunków (patrz punkt 5.3). Wpływ eszopiklonu na płodność mężczyzn i kobiet po długotrwałym (> 6 miesięcy) podawaniu jest nieznany.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Eszopiklon ma duży wpływ na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn w ciągu kilku godzin po podaniu. Sędacja, amnezja, niewyraźne widzenie, zaburzenia koncentracji i zaburzenia czynności mięśni mogą mieć niekorzystny wpływ na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jeśli sen nie będzie trwał wystarczająco długo, prawdopodobieństwo zaburzenia czujności może się zwiększać.
Należy zalecić pacjentom, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali maszyn, jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów następnego dnia po zastosowaniu eszopiklonu. Zaleca się zachowanie co najmniej 12-godzinnego odstępu czasu pomiędzy zastosowaniem eszopiklonu a prowadzeniem pojazdu, obsługiwaniem maszyn lub pracami na wysokości, aby zminimalizować ryzyko.

W przypadku stosowania tylko eszopiklonu w dawkach terapeutycznych występowały zaburzenia zdolności do prowadzenia pojazdów i zaburzenia zachowania takiej jak prowadzenie pojazdu w półśnie (patrz punkt 4.4).

Dodatkowo, jednoczesne stosowanie eszopiklonu z alkoholem lub lekami wpływającymi depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy zwiększa ryzyko takich zachowań (patrz punkt 4.4 i 4.5). Należy uprzedzić pacjentów, żeby nie spożywali alkoholu lub innych substancji psychoaktywnych podczas stosowania eszopiklonu.

4.8 Działania niepożądane

Informacje na temat działań niepożądanych opierają się na doświadczeniach z badań klinicznych trwających do 6 miesięcy, prowadzonych z dawką 1 do 3 mg eszopiklonu lub placebo w grupie dorosłych nie w podeszłym wieku. W tych badaniach klinicznych całkowita liczba pacjentów przyjmujących eszopiklon wynosiła 1626, a pacjentów przyjmujących placebo – 858. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym były zaburzenia smaku (nieprzyjemny smak). Ból głowy, senność, suchość w ustach, zawroty głowy i nudności również były często obserwowane (<10% pacjentów).

W poniższej tabeli, działania niepożądane występujące z częstością większą niż przy placebo i u co najmniej 2 pacjentów wymieniono według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) oraz częstość nieznana (nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania, działania niepożądane wymieniono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem).

Układ / Narząd	Częstość	Działanie niepożądane
Zakażenia i infestacje	Niezbyt często	Zakażenia, zakażenia wirusowe
	Rzadko
Zaburzenia krwi i układu limfatycznego	Niezbyt często	niedokrwistość hipochromowa, niedokrwistość, leukopenia, eozynofilia
	Rzadko
Zaburzenia układu odpornościowego	Niezbyt często	reakcje alergiczne
	Rzadko	obrzęk naczynioruchowy*, reakcje anafilaktyczne*
Zaburzenia endokrynologiczne	Niezbyt często	nadczynność tarczycy
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania	Niezbyt często	obrzęk obwodowy, anoreksja, pragnienie, zwiększony apetyt, hipokaliemia
Zaburzenia psychiczne	Często	nerwowość, depresja, lęk
	Niezbyt często	niestabilność emocjonalna, obniżone libido, stan splątania, pobudzenie, omamy, bezsenność, apatia, euforia
	Rzadko	drażliwość*, agresja*, niepokój*, przywidzenia*, złość*, nieprawidłowe zachowanie (prawdopodobnie związane z amneżją)* i somnambulizm (patrz punkt 4.4)
	Częstość nieznana	uzależnienie (patrz punkt 4.4), objawy odstawienne*, sftumione emocje*
Zaburzenia układu nerwowego	Bardzo często	zaburzenia smaku (nieprzyjemny smak)
	Często	ból głowy, senność, zawroty głowy, nieprawidłowe sny, zaburzenia pamięci, nieprawidłowe myślenie
	Niezbyt często	zawroty głowy, ataksja, nieprawidłowy chód, brak koordynacji, hipokinezja, parestezje, otępienie, drżenie
	Częstość nieznana	zaburzenia węchu, zaburzenia uwagi*, wydłużony czas reakcji*
Zaburzenia oka	Często	zanglone widzenie (szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku)
	Niezbyt często	suche oko
	Częstość nieznana	podwójne widzenie*
Zaburzenia ucha i błędnika	Niezbyt często	szumy uszne, ból ucha
Zaburzenia naczyniowe	Często	migrena
	Niezbyt często	nadciśnienie, omdlenia
Zaburzenia oddychania, klatki piersiowej i śródpiersia	Często	zapalenie gardła
	Niezbyt często	duszność, nieżyt nosa, czkawka
	Częstość nieznana	depresja oddechowa (patrz punkt 4.4)*
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe	Często	suchość w ustach, biegunka, nudności, niestrawność, ból brzucha, wymioty
	Niezbyt często	cuchnący oddech, owrzodzenie jamy ustnej, zapalenie jelita grubego, zapalenie żołądka i jelit, obrzęk języka
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych	Niezbyt często	zaburzenia czynności wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej	Często	wysypka
	Niezbyt często	świąd, pocenie się, trądzik, wyprysk, łysienie, zmiany skórne, zapalenie skóry
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej	Często	ból pleców
	Niezbyt często	ból szyi, ból stawów, skurcze mięśni, ból kończyn, zapalenie stawów
Zaburzenia nerek i dróg moczowych	Często	zakażenie dróg moczowych
	Niezbyt często	krwiomocz, nietrzymanie moczu, częstomocz, zatrzymanie moczu
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi	Często	bolesne miesiączkowanie
	Niezbyt często	zaburzenia miesiączkowania, zapalenie pochwy, wydzielina z piersi, zaburzenia wytrysku, zaburzenia seksualne, ból piersi
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania	Często	ból, grypopodobne objawy, astenia, złe samopoczucie
	Niezbyt często	gorączka, ból w klatce piersiowej, zmęczenie, uraz, ból twarzy, obrzęk
Badania diagnostyczne	Niezbyt często	nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zwiększenie masy ciała

* Działania niepożądane, które zostały zidentyfikowane podczas stosowania po wprowadzeniu produktu do obrotu, ale nie zostały zaobserwowane w badaniach klinicznych.

U pacjentów w podeszłym wieku częstość występowania działań niepożądanych była podobna do częstości obserwowanej u pacjentów nie w podeszłym wieku. Jednak częstość występowania zawrotów głowy i niewyraźnego widzenia była wyższa u pacjentów w podeszłym wieku.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby wykonujące zawód medyczny powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: pochodne piperazyny, kody ATC: N05C F13

Mechanizm działania
Eszopiklon jest niebenzodiazepinowym lekiem nasennym z grupy cyklopirolonów, będącym aktywnym enancjomerem racemicznego zopiklonu. Działa poprzez wiązanie się z kompleksem receptora GABA_A-benzodiazepinowego i modulowanie go poprzez zwiększenie neuroprzekaźnictwa GABA-ergicznego. Wiązanie eszopiklonu z kompleksem receptora GABA_A zachodzi w sposób odmienny niż w przypadku benzodiazepin.

W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z pierwotną bezsennością, eszopiklon podawany w dawkach 2 i 3 mg skracał czas zasypiania i poprawiał podtrzymanie snu. W dawkach 1 mg i 2 mg poprawiał podtrzymanie snu u pacjentów z bezsennością, którzy mieli trudności z zasypianiem i (lub) utrzymaniem snu. W dawkach 3 mg poprawiał zarówno zasypianie, jak i podtrzymanie snu. Skuteczność eszopiklonu była utrzymywana przez okres do 6 miesięcy.

W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów w podeszłym wieku z bezsennością, eszopiklon w dawce 2 mg poprawiał podtrzymanie snu. W dawce 1 mg poprawiał podtrzymanie snu u pacjentów z bezsennością, którzy mieli trudności z zasypianiem i (lub) utrzymaniem snu.

W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z zaburzeniami nastroju, którym podawano przeciwdepresyjne produkty lecznicze, eszopiklon w dawce 3 mg poprawiał jakość snu.

W badaniach klinicznych nie zaobserwowano rozwoju tolerancji na jakikolwiek parametr pomiarów snu w okresie leczenia trwającym do sześciu miesięcy.

W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z bezsennością, którym podawano eszopiklon w dawce 3 mg, nie zaobserwowano pogorszenia jakości snu po odstawieniu produktu leczniczego w porównaniu z placebo.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Eszopiklon jest szybko wchłaniany po podaniu doustnym, osiągając maksymalne stężenie w osoczu (C_max) w ciągu około 1 godziny. Biodostępność wynosi około 80% po podaniu doustnym. Wchłanianie eszopiklonu jest opóźnione, gdy jest przyjmowany z pokarmem o wysokiej zawartości tłuszczu, co prowadzi do zmniejszenia C_max o około 31% i wydłużenia czasu do osiągnięcia C_max do około 1,5 godziny. Jednak całkowita ekspozycja (AUC) nie ulega zmianie, co wskazuje, że pokarm nie wpływa na ogólny stopień wchłaniania eszopiklonu.

Eszopiklon jest w umiarkowanym stopniu wiązany z białkami osocza (52-59%).

Eszopiklon jest metabolizowany głównie przez oksydazę CYP3A4, z mniejszym udziałem CYP2E1. Głównymi metabolitami w osoczu są (S)-N-demetylozopiklon i (S)-zopiklon N-tlenek. (S)-N-demetylozopiklon wykazuje słabe powinowactwo do receptora GABA_A-benzodiazepinowego, podczas gdy (S)-zopiklon N-tlenek jest nieaktywny.

Średni okres półtrwania eszopiklonu wynosi około 6 godzin. Klirens całkowity wynosi około 3,6 l/h/kg. Około 75% przyjętej dawki jest wydalane w moczu, głównie w postaci metabolitów, a mniej niż 10% w postaci niezmienionej. Pozostała część jest wydalana w kale.

Pacjenci w podeszłym wieku
U zdrowych osób w podeszłym wieku farmakokinetyka eszopiklonu jest podobna do obserwowanej u osób młodych. Jednak u pacjentów w podeszłym wieku z bezsennością C_max i AUC były odpowiednio o 41% i 64% wyższe niż u młodych pacjentów z bezsennością. Zaleca się rozpoczęcie leczenia od dawki 1 mg u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 4.2).

Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby farmakokinetyka eszopiklonu nie ulega znaczącej zmianie. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby klirens eszopiklonu jest zmniejszony, co prowadzi do zwiększenia ekspozycji (AUC) o ponad dwukrotność. Ponadto, okres półtrwania eszopiklonu jest wydłużony do około 9 godzin. Eszopiklon jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (patrz punkt 4.3).

Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z łagodnym do umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek farmakokinetyka eszopiklonu nie ulega znaczącej zmianie. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek AUC niezmienionego eszopiklonu jest zwiększona o około 50%, a okres półtrwania jest nieznacznie wydłużony (do około 7 godzin). Maksymalna zalecana dawka u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek wynosi 2 mg (patrz punkt 4.2).

5.3 Dane przedkliniczne

Dane przedkliniczne oparte na konwencjonalnych badaniach farmakologicznych bezpieczeństwa, genotoksyczności i kancerogenności nie wykazały szczególnego zagrożenia dla ludzi.

W badaniach na zwierzętach dotyczących eszopiklonu wykazano upośledzenie płodności samców i samic różnych gatunków. Obserwowano zmniejszenie liczby ciąż i liczby żywych płodów u samic szczurów, którym podawano dawki powodujące ekspozycję (AUC) około 4 razy większą niż u ludzi po dawce 3 mg. U samców szczurów poddanych badaniu toksyczności dla narządów rozrodczych zaobserwowano zmniejszenie ruchliwości i liczby plemników oraz zwiększenie odsetka plemników o nieprawidłowej morfologii przy dawkach powodujących ekspozycję (AUC) około 5 razy większą niż u ludzi po dawce 3 mg. W badaniu toksyczności dla narządów rozrodczych u królików zaobserwowano zmniejszenie liczby ciałek żółtych, liczby implantacji i liczby żywych płodów przy dawkach powodujących ekspozycję (AUC) około 3 razy większą niż u ludzi po dawce 3 mg.

6. INNE INFORMACJE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Substancje pomocnicze w tabletce powlekanej to:

• Rdzeń tabletki: skrobia kukurydziana, celuloza mikrokrystaliczna, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), magnezu stearynian
• Otoczka: hypromeloza, tytanu dwutlenek (E171), laktoza jednowodna, triacetyna
• Dodatkowo w Esogno 1 mg i Esogno 3 mg: indygotyna (E132)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Blister z folii PVC/PVDC lub PVC/PE/PVDC, zatwierdzonej do stosowania w kontakcie z żywnością, i folii aluminiowej. Wielkości opakowań: 7, 10, 14, 20, 21, 28, 30, 50, 56, 60, 84, 90, 98 i 100 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Instrukcja stosowania

Nie dotyczy.