Ulotka: Klarmin, Tabletki powlekane (500 mg)
Spis treści
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Klarmin, 500 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
1 tabletka powlekana zawiera 500 mg klarytromycyny (Clarithromycinum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: żółcień chinolinowa.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana.
Tabletki są podłużne, obustronnie wypukłe, barwy jasnożółtej.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Klarytromycyna jest wskazana w leczeniu zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na klarytromycynę (patrz punkt 5.1). Do zakażeń tych zaliczamy:
- zakażenia górnych dróg oddechowych (np. zapalenie gardła wywołane przez paciorkowce, zapalenie zatok),
- zakażenia dolnych dróg oddechowych (np. zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc),
- ostre zapalenie ucha środkowego,
- zakażenia skóry i tkanek miękkich (np. liszajec zakaźny, zapalenie mieszków włosowych, zapalenie tkanki łącznej, ropnie),
- rozsiane lub zlokalizowane zakażenia Mycobacterium avium lub Mycobacterium intracellulare,
- zlokalizowane zakażenia Mycobacterium chelonae, Mycobacterium fortuitum lub Mycobacterium kansasii.
U pacjentów zakażonych HIV (liczba limfocytów CD4 ≤ 100/mm3) klarytromycyna jest wskazana do zapobiegania rozsianym zakażeniom wywołanym przez kompleks Mycobacterium avium (MAC).
U pacjentów z owrzodzeniem dwunastnicy i potwierdzonym diagnostycznie zakażeniem Helicobacter pylori zaleca się leczenie klarytromycyną jednocześnie z produktami hamującymi wydzielanie soku żołądkowego oraz innym antybiotykiem.
Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania antybiotyków.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Zakażenia dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich, ostre zapalenie ucha środkowego
Dorośli. W ciężkich zakażeniach 500 mg dwa razy na dobę (co 12 godzin). Leczenie trwa zwykle od 5 do 14 dni, z wyjątkiem zapalenia płuc i zapalenia zatos, kiedy to leczenie powinno trwać 6 do 14 dni.
Dzieci i młodzież
Dzieci w wieku powyżej 12 lat.
Dawkowanie jak u dorosłych.
Dzieci w wieku poniżej 12 lat.
Nie badano stosowania klarytromycyny w postaci tabletek powlekanych u dzieci w wieku poniżej 12 lat. U tych dzieci zaleca się stosowanie klarytromycyny w postaci zawiesiny doustnej.
Pacjenci z niewydolnością nerek. U pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min.), dawkę klarytromycyny należy zmniejszyć o połowę, tzn. podawać 250 mg raz na dobę lub w ciężkich zakażeniach 250 mg dwa razy na dobę. Zaleca się wówczas stosowanie produktu zawierającego w 1 tabletce 250 mg klarytromycyny. Nie należy podawać leku dłużej niż przez 14 dni.
Zakażenia wywołane przez drobnoustroje z rodzaju Mycobacterium
Zalecana dawka dla dorosłych wynosi 500 mg klarytromycyny dwa razy na dobę.
Leczenie rozsianej postaci zakażenia wywołanego przez kompleks Mycobacterium avium (MAC) u pacjentów z AIDS należy kontynuować dopóki obserwuje się korzystne działanie kliniczne i bakteriologiczne. Klarytromycynę należy stosować w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na Mycobacterium.
W przypadku stwierdzenia innych, niegruźliczych zakażeń drobnoustrojami z rodzaju Mycobacterium należy kontynuować leczenie.
Zapobieganie zakażeniom wywoływanym przez MAC
Zalecane dawkowanie u dorosłych wynosi 500 mg dwa razy na dobę.
Zakażenia Helicobacter pylori
U pacjentów zakażonych Helicobacter pylori zalecany jest jeden z następujących sposobów leczenia:
- leczenie z zastosowaniem 3 leków
- klarytromycyna w dawce 500 mg dwa razy na dobę (co 12 godzin), lanzoprazol w dawce 30 mg dwa razy na dobę i 1 g amoksycyliny dwa razy na dobę przez 10 dni
- lub klarytromycyna w dawce 500 mg dwa razy na dobę z amoksycyliną w dawce 1 g dwa razy na dobę i 20 mg omeprazolu raz na dobę przez 7 do 10 dni
- leczenie z zastosowaniem 2 leków:
- klarytromycyna w dawce 500 mg trzy razy na dobę w skojarzeniu z omeprazolem w dawce 40 mg na dobę przez 14 dni; podawanie omeprazolu w dawce 20 mg lub 40 mg na dobę należy kontynuować przez następne 14 dni
- lub klarytromycyna w dawce 500 mg trzy razy na dobę w skojarzeniu z lanzoprazolem w dawce 60 mg na dobę przez 14 dni; w celu całkowitego wyleczenia wrzodu może być konieczne dalsze podawanie leków zmniejszających wydzielanie kwasu żołądkowego.
Sposób podawania
Podanie doustne. Tabletkę należy polknąć w całości, popijając wodą. Nie rozgryzać, ani nie ssać tabletki.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną, inne antybiotyki z grupy makrolidów lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Przeciwwskazane jest jednoczesne podawanie klarytromycyny z którymkolwiek z następujących leków: astemizol, cyzapryd, pimozyd, terfenadyna, ponieważ może to spowodować wydłużenie odstępu QT i zaburzenia rytmu serca takie, jak tachykardia komorowa, migotanie komór i komorowe zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes (patrz punkt 4.5).
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie z tikagrelorem, iwabradyną lub ranolazyną.
Przeciwwskazane jest jednoczesne podawanie klarytromycyny i alkaloidów sporyszu (np. ergotaminy lub dihydroergotaminy), ponieważ może to wywołać objawy zatrucia sporyszem (patrz punkt 4.5).
Przeciwwskazane jest jednoczesne podawanie klarytromycyny i doustnych postaci midazolamu (patrz punkt 4.5).
Nie należy podawać klarytromycyny pacjentom, u których w przeszłości występowało wydłużenie odstępu QT (wrodzone lub udokumentowane nabyte wydłużenie odstępu QT) lub zaburzenia rytmu serca, w tym torsade de pointes (patrz punkt 4.4 i 4.5).
Nie należy podawać klarytromycyny pacjentom z zaburzeniami elektrolitowymi (hipokaliemią lub hipomagnezemią, ze względu na ryzyko wydłużenia odstępu QT).
Nie należy podawać klarytromycyny jednocześnie z inhibitorami reduktazy HMG-CoA (statyny), które są w znacznym stopniu metabolizowane przez CYP3A4 (lowastatyna lub symwastatyna) ze względu na zwiększone ryzyko miopatii, w tym rabdomiolizy (patrz punkt 4.5).
Klarytromycyny (podobnie jak innych silnych inhibitorów CYP3A4) nie należy stosować u pacjentów przyjmujących kolchicynę.
Nie należy stosować klarytromycyny u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby współistniejącą z niewydolnością nerek.
Podawanie klarytromycyny równocześnie z łomitapidem jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Kobietom w ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze, lekarz nie powinien zalecać klarytromycyny bez wnikliwej oceny, czy korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu (patrz punkt 4.6).
Należy również zachować ostrożność podczas stosowania klarytromycyny u pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek (patrz punkt 4.2).
Klarytromycyna jest wydalana głównie za pośrednictwem wątroby. Należy zatem zachować szczególną ostrożność podając ten lek pacjentom z niewydolnością wątroby. Podczas stosowania klarytromycyny notowano zaburzenia czynności wątroby, w tym zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych oraz miąższowe i (lub) cholestatyczne zapalenie wątroby z żółtaczką lub bez. Takie zaburzenie czynności wątroby może być ciężkie i jest na ogół przemijające. W niektórych przypadkach notowano niewydolność wątroby prowadzącą do zgonu. Na ogół było to związane z poważnymi chorobami podstawowymi i (lub) stosowanymi równocześnie lekami. Należy poinformować pacjentów, aby natychmiast przerwali przyjmowanie leku i zgłosili się do lekarza, jeśli wystąpią objawy przedmiotowe lub podmiotowe choroby wątroby takie, jak brak łaknienia, żółtaczka, ciemna barwa moczu, świąd lub bolesność brzucha.
Powikłaniem wynikającym ze stosowania prawie każdego leku przeciwbakteryjnego, w tym antybiotyków makrolidowych, może być rzekomobłoniaste zapalenie jelit o nasileniu od lekkiego do zagrażającego życiu. Występowanie biegunki wywołanej przez Clostridium difficile (CDAD, ang. Clostridium difficile-associated diarrhea) obserwowano w związku ze stosowaniem prawie każdego leku przeciwbakteryjnego, w tym klarytromycyny. Powikłanie to może mieć różne nasilenie – od lekkiej biegunki po prowadzące do zgonu zapalenie okrężnicy. Stosowanie leków przeciwbakteryjnych zmienia prawidłową florę okrężnicy, co może prowadzić do nadmiernego namnożenia C. difficile. Rozpoznanie CDAD należy brać pod uwagę u każdego pacjenta z biegunką występującą po leczeniu antybiotykami. Konieczne jest zebranie szczegółowego wywiadu, ponieważ o występowaniu CDAD informowano nawet po ponad dwóch miesiącach od zakończenia podawania leków przeciwbakteryjnych. Z tego powodu, bez względu na wskazanie do stosowania, należy zaprzestać leczenia klarytromycyną. Należy wykonać badania mikrobiologiczne i rozpocząć odpowiednie leczenie. Nie należy stosować leków hamujących perystaltykę jelit.
Po wprowadzeniu do obrotu obserwowano nasilenie działania toksycznego kolchicyny, kiedy stosowana była jednocześnie z klarytromycyną, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku i z niewydolnością nerek. U niektórych z tych pacjentów działanie to prowadziło do zgonu (patrz punkt 4.5). Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie klarytromycyny i kolchicyny (patrz punkt 4.3).
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i triazolowych pochodnych benzodiazepiny takich, jak triazolam i midazolam w postaci do podawania dożylnego (patrz punkt 4.5).
Należy zachować ostrożność podczas stosowania klarytromycyny w skojarzeniu z innymi lekami o działaniu ototoksycznym, zwłaszcza antybiotykami aminoglikozydowymi. W trakcie leczenia i po jego zakończeniu należy przeprowadzić badania czynności błędnika i słuchu.
Zdarzenia sercowo-naczyniowe
Podczas stosowania antybiotyków makrolidowych, w tym klarytromycyny obserwowano wydłużenie repolaryzacji komór serca oraz odstępu QT, co zwiększa ryzyka rozwoju zaburzeń rytmu serca oraz torsade de pointes (patrz punkt 4.8) W związku z tym, że poniżej wymienione sytuacje, mogą zwiększać ryzyko komorowych zaburzeń rytmu serca (w tym torsade de pointes), należy zachować ostrożność podczas stosowania klarytromycyny u pacjentów:
- z chorobą niedokrwienną serca, ciężką niewydolnością serca, zaburzeniami przewodnictwa lub klinicznie istotną bradykardią;
- z zaburzeniami elektrolitowymi; nie podawać klarytromycyny pacjentom z hipokaliemią (patrz punkt 4.3);
- przyjmujących jednocześnie inne produkty lecznicze powodujące wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.5);
- przyjmujących astemizol, cyzapryd, pimozyd, terfenadyne – jednoczesne stosowanie klarytromycyny jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3);
- z wrodzonym lub nabytym i potwierdzonym wydłużeniem odstępu QT lub z komorowymi zaburzeniami rytmu serca występującymi w przeszłości (patrz punkt 4.3).
Wyniki badań oceniających ryzyko działania niepożądanego makrolidów na układ sercowo-naczyniowy są zmienne. W niektórych badaniach obserwacyjnych stwierdzono rzadkie, krótkoterminowe ryzyko zaburzeń rytmu serca, zawału mięśnia sercowego lub zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, związane ze stosowaniem makrolidów, w tym klarytromycyny. Przepisując klarytromycynę, należy brać pod uwagę zarówno te obserwacje, jak i korzyści terapeutyczne z zastosowania leku.
Zapalenie płuc. Ze względu na zwiększanie się oporności Streptococcus pneumoniae na antybiotyki makrolidowe, przed przepisaniem klarytromycyny w przypadkach pozaszpitalnego zapalenia płuc należy wykonać badanie antybiotykowrażliwości. W leczeniu szpitalnego zapalenia płuc klarytromycynę należy stosować w skojarzeniu z innymi odpowiednimi antybiotykami.
Zakażenia skóry i tkanek miękkich o lekkim lub umiarkowanym nasileniu. Zakażenia te są najczęściej wywoływane przez Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes, a obydwa drobnoustroje mogą być oporne na antybiotyki makrolidowe. Z tego powodu ważne jest wykonanie badań antybiotykowrażliwości. W przypadkach, gdy nie można stosować antybiotyków beta-laktamowych (np. alergia), lekiem z wyboru może być inny antybiotyk, np. klindamycyna. Obecnie uważa się, że antybiotyki makrolidowe można stosować jedynie w niektórych zakażeniach skóry i tkanek miękkich takich, jak zakażenie wywołane przez Corynebacterium minutissimum, trądzik pospolity i róża oraz w przypadkach, gdy nie można stosować leczenia penicyliną.
Jeśli wystąpią ciężkie, ostre reakcje nadwrażliwości np.anafilaksja, ciężkie skórne działania niepożądane (ang. SCAR) [np. ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP), zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella) i wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi ang. DRESS], należy niezwłocznie przerwać podawanie klarytromycyny i natychmiast wdrożyć odpowiednie leczenie.
Inhibitory reduktazy 3-hydroksy-3-metyloglutarylo-koeznymu A (HMG-CoA) – statyny
Przeciwwskazane jest stosowanie klarytromycyny w skojarzeniu z lowastatyną lub symwastatyną (patrz punkt 4.3). Należy zachować ostrożność przepisując klarytromycynę z innymi statynami. U pacjentów stosujących klarytromycynę jednocześnie ze statynami notowano przypadki rabdomiolizy. Należy obserwować, czy u pacjenta nie występują podmiotowe lub przedmiotowe objawy miopatii. Jeśli jednoczesne stosowanie klarytromycyny i statyn jest konieczne, zaleca się przepisanie najmniejszej dopuszczonej do obrotu dawki statyny. Można rozważyć zastosowanie takiej statyny, która nie jest metabolizowana z udziałem izoenzymu CYP3A (np. fluwastatyna) (patrz punkt 4.5).
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania klarytromycyny i leków, które indukują izoenzym CYP3A4 (patrz punkt 4.5).
Doustne leki przeciwcukrzycowe i (lub) insulina.
Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i doustnych leków przeciwcukrzycowych (takich, jak pochodne sulfonylomocznika) i (lub) insuliny może spowodować istotną hipoglikemię. Zaleca się dokładne monitorowanie stężenia glukozy (patrz punkt 4.5).
Doustne leki przeciwzakrzepowe.
Jeśli klarytromycyna podawana jest z warfaryną istnieje ryzyko ciężkiego krwotoku oraz istotnego zwiększenia wartości współczynnika INR (ang. International Normalized Ratio) i wydłużenia czasu protrombinowego (patrz punkt 4.5). U pacjentów stosujących równocześnie klarytromycynę i doustne leki przeciwzakrzepowe należy często kontrolować wartość współczynnika INR i czas protrombinowy.
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych o działaniu bezpośrednim, takich jak dabigatran, rywaroksaban, apiksaban i edoksaban, szczególnie u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka wystąpienia krwawienia (patrz punkt 4.5).
Długotrwale stosowanie może, jak w przypadku innych antybiotyków, spowodować rozwój niewrażliwych bakterii i grzybów. W razie wystąpienia nadkażenia należy rozpocząć odpowiednie leczenie.
Stosowanie każdego leku przeciwbakteryjnego takiego, jak klarytromycyna, w leczeniu zakażenia Helicobacter pylori może doprowadzić do wyodrębnienia się lekoopornych drobnoustrojów.
Bakterie oporne na klarytromycynę mogą wykazywać również oporność na inne antybiotyki makrolidowe, linkomycynę i klindamycynę (tzw. oporność krzyżowa).
Substancje pomocnicze
Lek zawiera żółcień chinolinową (barwnik), która u osób wrażliwych może powodować reakcje alergiczne.
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Produkty lecznicze, których stosowanie z klarytromycyną jest bezwzględnie przeciwwskazane ze względu na możliwość wystąpienia ciężkich działań niepożądanych spowodowanych interakcjami
Cyzapryd, pimozyd, astemizol, terfenadyna
U pacjentów leczonych równocześnie klarytromycyną i cyzaprydem wykazano zwiększenie stężenia cyzaprydu. Może to spowodować zmiany w zapisie EKG – wydłużenie odstępu QT oraz zaburzenia rytmu serca takie, jak częstoskurcz komorowy, migotanie komór oraz zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes. Podobne zaburzenia obserwowano u pacjentów stosujących równocześnie klarytromycynę i pimozyd (patrz punkt 4.3).
Informowano o wpływie antybiotyków makrolidowych na metabolizm terfenadyny. Stwierdzono zwiększenie stężenia terfenadyny, związane niekiedy z wystąpieniem niemiarowości pracy serca, z objawami takimi jak wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, częstoskurcz komorowy, migotanie komór i zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes (patrz punkt 4.3). W badaniu z udziałem 14 zdrowych ochotników jednoczesne podawanie klarytromycyny i terfenadyny spowodowało 2- do 3-krotne zwiększenie stężenia kwaśnego metabolitu terfenadyny w surowicy oraz wydłużenie odstępu QT, bez wykrywalnych objawów klinicznych. Podobne działania obserwowano podczas skojarzonego podawania astemizolu i innych antybiotyków makrolidowych.
Alkaloidy sporyszu
Po wprowadzeniu klarytromycyny w postaci tabletek powlekanych do obrotu informowano, że jednoczesne podawanie klarytromycyny i ergotaminy lub dihydroergotaminy powodowało ostre zatrucie alkaloidami sporyszu, charakteryzujące się skurczem naczyń oraz niedokrwieniem kończyn i innych tkanek, w tym także ośrodkowego układu nerwowego.
Inhibitory reduktazy 3-hydroksy-3-metyloglutarylo-koenzymu A (HMG-CoA) – statyny
Przeciwwskazane jest stosowanie klarytromycyny w skojarzeniu z lowastatyną lub symwastatyną (patrz punkt 4.3), ponieważ statyny te są w znacznym stopniu metaboliczowane przez CYP3A4. Jednoczesne stosowanie ich z klarytromycyną powoduje zwiększenie ich stężeń w osoczu, co zwiększa ryzyko miopatii, w tym rabdomiolizy. U pacjentów stosujących klarytromycynę jednocześnie z tymi statynami notowano występowanie rabdomiolizy. Jeśli stosowanie klarytromycyny jest konieczne, należy zaprzestać stosowania lowastatyny lub symwastatyny w okresie leczenia.
Należy zachować ostrożność przepisując klarytromycynę razem ze statynami. W sytuacji, w której jednoczesne stosowanie klarytromycyny i statyn jest konieczne, zaleca się przepisanie najmniejszej dopuszczonej do obrotu dawki statyny. Można rozważyć zastosowanie takiej statyny, która nie jest metabolizowana z udziałem izoenzymu CYP3A (np. fluwastatyna). Należy obserwować, czy u pacjenta nie występują podmiotowe lub przedmiotowe objawy miopatii.
Lomitapid
Podawanie klarytromycyny równocześnie z lomitapidem jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko znacznego zwiększenia aktywności aminotransferaz (patrz punkt 4.3).
Wpływ innych produktów leczniczych na klarytromycynę
Produkty lecznicze, które indukują izoenzym CYP3A (np. ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, dziurawiec zwyczajny) mogą indukować metabolizm klarytromycyny. Może to spowodować zmniejszenie stężenia klarytromycyny poniżej stężenia terapeutycznego, co prowadzi do osłabienia jej skuteczności. Może być konieczne oznaczanie w osoczu stężenia leku indukującego izoenzym CYP3A, ponieważ może ono zwiększyć się w wyniku hamowania CYP3A przez klarytromycynę (patrz informacje o podawanym produkcie leczniczym, który jest inhibitorem CYP3A4). Jednoczesne podawanie ryfabutyny i klarytromycyny spowodowało zwiększenie w surowicy stężenia ryfabutyny i zmniejszenie stężenia klarytromycyny oraz zwiększenie ryzyka zapalenia błony naczyniowej oka.
Wiadomo lub przypuszcza się, że wymienione poniżej produkty lecznicze wpływają na stężenie klarytromycyny we krwi. Dlatego może być konieczna odpowiednia modyfikacja dawkowania klarytromycyny lub rozważenie zastosowania innego leczenia.
Efawirenz, newirapina, ryfampicyna, ryfabutyna i ryfapentyna
Produkty silnie indukujące układ enzymatyczny cytochromu P-450, takie jak efawirenz, newirapina, ryfampicyna, ryfabutyna i ryfapentyna mogą przyspieszać metabolizm klarytromycyny i wobec tego zmniejszać stężenie klarytromycyny w osoczu oraz zwiększać stężenie 14(R)-hydroksyklarytromycyny (14-OH-klarytromycyny), metabolitu, który jest również mikrobiologicznie czynny. Ponieważ klarytromycyna i 14-OH-klarytromycyna w różny sposób działają na różne bakterie, zamierzone działanie lecznicze może ulec osłabieniu podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i produktów leczniczych indukujących enzymy cytochromu P-450.
Etrawiryna
Etrawiryna zmniejszała całkowity wpływ klarytromycyny na organizm, jednak stężenie aktywnego metabolitu, 14-OH-klarytromycyny, było zwiększone. Ponieważ 14-OH-klarytromycyna wykazuje słabsze działanie na kompleks Mycobacterium avium (MAC), może zmienić się całkowite działanie produktu leczniczego na ten patogen. Z tego powodu w leczeniu zakażenia wywołanego przez MAC należy rozważyć zastosowanie innego produktu leczniczego.
Flukonazol
Jednoczesne podawanie flukonazolu w dawce 200 mg na dobę i klarytromycyny w dawce 500 mg dwa razy na dobę 21 zdrowym ochotnikom spowodowało zwiększenie średniego minimalnego stężenia klarytromycyny w stanie stacjonarnym (Cmin) i pola pod krzywą (AUC) o odpowiednio 33% i 18%. Jednoczesne podawanie flukonazolu nie wpłynęło istotnie na stężenia w stanie stacjonarnym czynnego metabolitu 14-OH-klarytromycyny. Nie jest konieczna modyfikacja dawki klarytromycyny.
Ritonawir
Badania farmakokinetyczne wykazały, że jednoczesne podawanie rytonawiru w dawce 200 mg co 8 godzin i klarytromycyny w dawce 500 mg co 12 godzin powoduje hamowanie metabolizmu klarytromycyny. W wyniku działania rytonawiru Cmax klarytromycyny zwiększyło się o 31%, Cmin o 182%, a wartość AUC o 77%. Notowano prawie całkowite zahamowanie powstawania czynnego metabolitu – 14-OH-klarytromycyny. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek nie ma konieczności zmiany dawkowania, ze względu na szeroki przedział terapeutyczny klarytromycyny. U pacjentów z niewydolnością nerek konieczne jest jednak zmniejszenie podawanej dawki w zależności od klirensu kreatyniny. Jeśli klirens kreatyniny wynosi 30-60 ml/min, dawkę należy zmniejszyć o 50%, a jeśli wynosi <30 ml/min, dawkę zmniejsza się o 75%. Klarytromycyny w dawce większej niż 1 gram na dobę nie należy podawać jednocześnie z rytonawirem.
Podobne interakcje mogą wystąpić z innymi inhibitorami proteazy HIV, które są inhibitorem CYP3A4.
Winkrystyna, winblastyna i doksorubicyna
Klarytromycyna może hamować metabolizm winkrystyny, winblastyny i doksorubicyny. Ponieważ stężenia tych leków mogą się zwiększyć, może to prowadzić do nasilenia ich działań niepożądanych.
Wpływ klarytromycyny na inne produkty lecznicze
Klarytromycyna jest inhibitorem izoenzymu CYP3A4. Jednoczesne podawanie klarytromycyny i produktów leczniczych metabolizowanych przez CYP3A4 może spowodować zmniejszenie klirensu tych produktów leczniczych, co może prowadzić do zwiększenia lub przedłużenia ich działania, zarówno terapeutycznego, jak i niepożądanego. W przypadku jednoczesnego stosowania klarytromycyny i produktów leczniczych metabolizowanych przez CYP3A4 może być konieczne zmniejszenie dawki tych produktów leczniczych lub rozważenie zastosowania innego leczenia. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i produktów leczniczych o wąskim przedziale terapeutycznym, metabolizowanych przez CYP3A4 (np. karbamazepina, cyklosporyna, takrolimus, syldenafil).
Alfentanyl
Klarytromycyna może hamować metabolizm alfentanylu i powodować przedłużenie jego działania.
Alprazolam, midazolam, triazolam
Klarytromycyna hamuje metabolizm triazolamu, midazolamu i alprazolamu, co może prowadzić do nasilenia działania farmakologicznego tych leków. Podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i triazolamu, midazolamu lub alprazolamu mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak nadmierne uspokojenie i wydłużenie czasu reakcji. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i doustnych postaci midazolamu jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i midazolamu w postaci do podawania dożylnego (patrz punkt 4.4).
Amiodaron
Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i amiodaronu może zwiększać ryzyko działań niepożądanych ze strony układu sercowo-naczyniowego, w tym wydłużenia odstępu QT. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i amiodaronu.
Atorwastatyna
Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i atorwastatyny może zwiększać stężenie atorwastatyny w osoczu i ryzyko miopatii. Należy rozważyć zmniejszenie dawki atorwastatyny.
Buszpiron
Klarytromycyna może hamować metabolizm buspironu i powodować zwiększenie jego stężenia w osoczu. Może to prowadzić do nasilenia działania farmakologicznego buspironu. Należy rozważyć zmniejszenie dawki buspironu.
Karbamazepina
Klarytromycyna hamuje metabolizm karbamazepiny. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i karbamazepiny może spowodować zwiększenie stężenia karbamazepiny w osoczu i nasilenie jej działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy, nudności, wymioty, ataksja, a nawet toksyczne objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Należy monitorować stężenie karbamazepiny w osoczu i w razie potrzeby zmniejszyć jej dawkę.
Cyklosporyna, takrolimus, syrolimus
Klarytromycyna może hamować metabolizm cyklosporyny, takrolimusa i syrolimusa. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i cyklosporyny, takrolimusa lub syrolimusa może spowodować zwiększenie stężenia tych leków w osoczu. Należy monitorować stężenie cyklosporyny, takrolimusa lub syrolimusa w osoczu i w razie potrzeby zmniejszyć ich dawkę.
Cylostazol
Klarytromycyna może hamować metabolizm cylostazolu i jednego z jego aktywnych metabolitów. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i cylostazolu może spowodować zwiększenie stężenia cylostazolu i jego aktywnego metabolitu w osoczu. Może to prowadzić do nasilenia działania farmakologicznego cylostazolu. Należy rozważyć zmniejszenie dawki cylostazolu.
Cytydyna
Klarytromycyna może hamować metabolizm cytydyny. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i cytydyny może spowodować zwiększenie stężenia cytydyny w osoczu i nasilenie jej działań niepożądanych.
Digoksyna
Klarytromycyna może zwiększać stężenie digoksyny w osoczu. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i digoksyny może spowodować zwiększenie stężenia digoksyny w osoczu i nasilenie jej działań niepożądanych. Należy monitorować stężenie digoksyny w osoczu i w razie potrzeby zmniejszyć jej dawkę.
Dizopiramid
Klarytromycyna może hamować metabolizm dizopiramidu. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i dizopiramidu może spowodować zwiększenie stężenia dizopiramidu w osoczu i nasilenie jego działań niepożądanych, w tym wydłużenie odstępu QT. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i dizopiramidu.
Erytromycyna
Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i erytromycyny nie jest zalecane, ponieważ oba leki należą do tej samej grupy antybiotyków i mogą konkurować o te same miejsca wiązania.
Fenytoina, kwas walproinowy
Klarytromycyna może hamować metabolizm fenytoiny i kwasu walproinowego. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i fenytoiny lub kwasu walproinowego może spowodować zwiększenie stężenia tych leków w osoczu i nasilenie ich działań niepożądanych. Należy monitorować stężenie fenytoiny lub kwasu walproinowego w osoczu i w razie potrzeby zmniejszyć ich dawkę.
Fezoterodyna
Klarytromycyna może hamować metabolizm fezoterodyny. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i fezoterodyny może spowodować zwiększenie stężenia fezoterodyny w osoczu i nasilenie jej działań niepożądanych. Należy rozważyć zmniejszenie dawki fezoterodyny.
Glinidy (np. repaglinid, nateglinid)
Klarytromycyna może hamować metabolizm glinidów. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i glinidów może spowodować zwiększenie stężenia glinidów w osoczu i nasilenie ich działania hipoglikemizującego. Należy monitorować stężenie glukozy we krwi i w razie potrzeby zmniejszyć dawkę glinidów.
Halofantryna
Klarytromycyna może hamować metabolizm halofantryny. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i halofantryny może spowodować zwiększenie stężenia halofantryny w osoczu i nasilenie jej działań niepożądanych, w tym wydłużenie odstępu QT. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i halofantryny.
Iwabradyna
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie klarytromycyny i iwabradyny (patrz punkt 4.3).
Leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna, acenokumarol, dabigatran, rywaroksaban, apiksaban, edoksaban)
Klarytromycyna może hamować metabolizm doustnych leków przeciwzakrzepowych. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych może spowodować zwiększenie ich stężenia w osoczu i nasilenie ich działania przeciwzakrzepowego, co może prowadzić do zwiększenia ryzyka krwawień. Należy często kontrolować wartość współczynnika INR i czas protrombinowy. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych o działaniu bezpośrednim, takich jak dabigatran, rywaroksaban, apiksaban i edoksaban, szczególnie u pacjentów z grupy wysokiego ryzyka wystąpienia krwawienia (patrz punkt 4.4).
Leki przeciwcukrzycowe (pochodne sulfonylomocznika, np. glimepirydu, glipizyd, glibenklamid) i (lub) insulina
Klarytromycyna może nasilać działanie hipoglikemizujące doustnych leków przeciwcukrzycowych i (lub) insuliny. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i doustnych leków przeciwcukrzycowych i (lub) insuliny może spowodować istotną hipoglikemię. Zaleca się dokładne monitorowanie stężenia glukozy we krwi (patrz punkt 4.4).
Leki przeciwpsychotyczne (np. haloperidol, kwetiapina, olanzapina, rysperydon)
Klarytromycyna może hamować metabolizm leków przeciwpsychotycznych. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i leków przeciwpsychotycznych może spowodować zwiększenie ich stężenia w osoczu i nasilenie ich działań niepożądanych, w tym wydłużenie odstępu QT. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i leków przeciwpsychotycznych.
Leki z grupy pochodnych kwasu kumarynowego (np. warfaryna, acenokumarol)
Patrz: Leki przeciwzakrzepowe.
Lomitapid
Patrz punkt 4.3.
Metadon
Klarytromycyna może hamować metabolizm metadonu. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i metadonu może spowodować zwiększenie stężenia metadonu w osoczu i nasilenie jego działań niepożądanych. Należy monitorować stężenie metadonu w osoczu i w razie potrzeby zmniejszyć jego dawkę.
Metyloprednizolon
Klarytromycyna może hamować metabolizm metyloprednizolonu. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i metyloprednizolonu może spowodować zwiększenie stężenia metyloprednizolonu w osoczu i nasilenie jego działań niepożądanych. Należy rozważyć zmniejszenie dawki metyloprednizolonu.
Omeprazol
Klarytromycyna może hamować metabolizm omeprazolu. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i omeprazolu może spowodować zwiększenie stężenia omeprazolu w osoczu. Nie ma jednak konieczności modyfikacji dawkowania omeprazolu.
Pochodne ergotaminy
Patrz: Alkaloidy sporyszu.
Pochodne sulfonylomocznika
Patrz: Leki przeciwcukrzycowe.
Kwinydyna, disopyramid
Klarytromycyna może hamować metabolizm kwinydyny i disopyramidu. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i kwinydyny lub disopyramidu może spowodować zwiększenie ich stężenia w osoczu i nasilenie ich działań niepożądanych, w tym wydłużenie odstępu QT. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania klarytromycyny i kwinydyny lub disopyramidu.
Ranolazyna
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie klarytromycyny i ranolazyny (patrz punkt 4.3).
Sildenafil, tadalafil, wardenafil
Klarytromycyna może hamować metabolizm syldenafilu, tadalafilu i wardenafilu. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i syldenafilu, tadalafilu lub wardenafilu może spowodować zwiększenie ich stężenia w osoczu i nasilenie ich działań niepożądanych. Należy rozważyć zmniejszenie dawki syldenafilu, tadalafilu lub wardenafilu.
Sirolimus
Patrz: Cyklosporyna, takrolimus, syrolimus.
Tacrolimus
Patrz: Cyklosporyna, takrolimus, syrolimus.
Teofilina
Klarytromycyna może hamować metabolizm teofiliny. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i teofiliny może spowodować zwiększenie stężenia teofiliny w osoczu i nasilenie jej działań niepożądanych. Należy monitorować stężenie teofiliny w osoczu i w razie potrzeby zmniejszyć jej dawkę.
Tikagrelor
Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie klarytromycyny i tikagreloru (patrz punkt 4.3).
Tolterodyna
Klarytromycyna może hamować metabolizm tolterodyny. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i tolterodyny może spowodować zwiększenie stężenia tolterodyny w osoczu i nasilenie jej działań niepożądanych. Należy rozważyć zmniejszenie dawki tolterodyny.
Warfaryna
Patrz: Leki przeciwzakrzepowe.
Zidowudyna (AZT)
Klarytromycyna może zmniejszać wchłanianie zidowudyny. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i zidowudyny może spowodować zmniejszenie stężenia zidowudyny w osoczu. Należy rozważyć zwiększenie dawki zidowudyny.
Zolpidem
Klarytromycyna może hamować metabolizm zolpidemu. Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i zolpidemu może spowodować zwiększenie stężenia zolpidemu w osoczu i nasilenie jego działania nasennego. Należy rozważyć zmniejszenie dawki zolpidemu.
Inne interakcje
Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i leków zobojętniających kwas solny w żołądku może spowodować zmniejszenie stężenia klarytromycyny w osoczu. Należy zachować odstęp co najmniej 2 godzin między podaniem klarytromycyny a leku zobojętniającego.
Jednoczesne stosowanie klarytromycyny i ranitydyny nie wpływa na stężenie klarytromycyny w osoczu.
4.6 Ciąża i laktacja
Ciąża
Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na rozród. Ze względu na brak odpowiednich danych z badań klinicznych, podobnie jak w przypadku wielu innych leków, klarytromycyny nie należy stosować w ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze, chyba że lekarz uzna to za bezwzględnie konieczne.
Karmienie piersią
Klarytromycyna przenika do mleka kobiecego. Nie należy stosować klarytromycyny u kobiet karmiących piersią.
Płodność
Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu klarytromycyny na płodność.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu klarytromycyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże, ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy i dezorientacja, należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Poniżej wymieniono działania niepożądane związane ze stosowaniem klarytromycyny, które mogą wystąpić podczas leczenia. Częstość występowania określono następująco:
- bardzo często (≥1/10)
- często (≥1/100 do <1/10)
- niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100)
- rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000)
- bardzo rzadko (<1/10 000)
- nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
niezbyt często: eozynofilia, małopłytkowość
rzadko: leukopenia
bardzo rzadko: agranulocytoza, pancytopenia, wydłużenie czasu protrombinowego, zwiększenie wartości INR, małopłytkowość (czasami ciężka), zakrzepowa plamica małopłytkowa
Zaburzenia układu immunologicznego
rzadko: anafilaksja, reakcje anafilaktyczne (w tym wstrząs)
nieznana: reakcje nadwrażliwości
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
rzadko: anoreksja
nieznana: zmniejszenie apetytu, hipoglikemia (może prowadzić do śpiączki)
Zaburzenia psychiczne
niezbyt często: bezsenność
rzadko: dezorientacja, pobudzenie, koszmary senne, lęk, nerwowość, depersonalizacja
nieznana: agresja, psychoza, omamy, splątanie, depresja, majaczenie, zaburzenia zachowania
Zaburzenia układu nerwowego
często: ból głowy, zaburzenia smaku
niezbyt często: zawroty głowy, parestezje, drgawki (w tym duży napad drgawkowy), zaburzenia węchu (w tym anosmia), zawroty głowy
rzadko: utrata smaku, zaburzenia smaku (często opisywane jako metaliczny posmak), zaburzenia słuchu, szumy uszne, utrata słuchu (w tym głuchota)
bardzo rzadko: zaburzenia słuchu (w tym głuchota), które mogą być trwałe
nieznana: zaburzenia węchu (w tym anosmia), które mogą być trwałe, oszołomienie, senność, drżenie
Zaburzenia serca
rzadko: kołatanie serca
bardzo rzadko: zaburzenia rytmu serca (w tym migotanie przedsionków i trzepotanie przedsionków), częstoskurcz komorowy, migotanie komór, torsade de pointes, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG
nieznana: zaburzenia rytmu serca (w tym torsade de pointes), które mogą prowadzić do zatrzymania krążenia
Zaburzenia naczyniowe
rzadko: niedociśnienie, krwotok
nieznana: zapalenie naczyń
Zaburzenia żołądka i jelit
często: biegunka, wymioty, nudności, ból brzucha, niestrawność
niezbyt często: wzdęcia, suchość w jamie ustnej, zapalenie jamy ustnej, zaparcie, zmiana zabarwienia języka, zmiana zabarwienia zębów
rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie jelit (patrz punkt 4.4)
bardzo rzadko: zapalenie trzustki, przebarwienia zębów (zwykle ustępują po profesjonalnym czyszczeniu zębów)
nieznana: biegunka związana z Clostridium difficile
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
często: zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy
niezbyt często: zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej w surowicy, zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy
rzadko: zapalenie wątroby (głównie cholestatyczne), żółtaczka cholestatyczna, niewydolność wątroby (w tym zgon)
bardzo rzadko: martwica wątroby, ostra niewydolność wątroby
nieznana: zapalenie wątroby, żółtaczka
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
niezbyt często: wysypka, pokrzywka, świąd, nadmierna potliwość
rzadko: rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella)
bardzo rzadko: pęcherzowe zapalenie skóry, ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS), łysienie, zmiany barwnikowe paznokci
nieznana: rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella), które mogą zagrażać życiu
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
rzadko: ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek
nieznana: niewydolność nerek
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
często: osłabienie
niezbyt często: złe samopoczucie, ból, gorączka, obrzęk, ból w klatce piersiowej
nieznana: astenia
Badania diagnostyczne
często: zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy
niezbyt często: zwiększenie stężenia mocznika w surowicy
nieznana: nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach
nieznana: rabdomioliza
4.9 Przedawkowanie
Objawy przedawkowania klarytromycyny obejmują nudności, wymioty, biegunkę i ból brzucha. W przypadku przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe i wspomagające. Klarytromycyna jest w niewielkim stopniu usuwana z krwi za pomocą hemodializy lub dializy otrzewnowej.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: antybiotyki makrolidowe, kod ATC: J01FA09.
Klarytromycyna jest półsyntetycznym antybiotykiem makrolidowym. Działa bakteriostatycznie przez wiązanie się z podjednostką 50S rybosomu bakterii, hamując w ten sposób syntezę białek bakteryjnych.
Wrażliwe drobnoustroje:
- Gram-dodatnie: Staphylococcus aureus (wrażliwe na metycylinę), Streptococcus pneumoniae (wrażliwe na penicylinę), Streptococcus pyogenes.
- Gram-ujemne: Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Moraxella catarrhalis, Neisseria gonorrhoeae.
- Inne: Mycoplasma pneumoniae, Chlamydia trachomatis, Chlamydia pneumoniae, Legionella pneumophila, Mycobacterium avium, Mycobacterium intracellulare, Mycobacterium chelonae, Mycobacterium fortuitum, Mycobacterium kansasii, Helicobacter pylori.
Oporność na klarytromycynę może rozwijać się poprzez modyfikację miejsca wiązania lub aktywne usuwanie leku z komórki bakteryjnej.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie: Klarytromycyna jest dobrze wchłaniana z przewodu pokarmowego. Stężenie maksymalne w osoczu osiąga po około 2-4 godzinach od podania.
Dystrybucja: Klarytromycyna dobrze przenika do tkanek i płynów ustrojowych, w tym do płuc, migdałków, skóry i tkanek miękkich. Wiązanie z białkami osocza wynosi około 65-75%.
Metabolizm: Klarytromycyna jest metabolizowana w wątrobie, głównie przez izoenzym CYP3A4, do kilku metabolitów, w tym do 14-OH-klarytromycyny, która również wykazuje aktywność przeciwbakteryjną.
Wydalanie: Klarytromycyna jest wydalana głównie z kałem (około 40%) i w mniejszym stopniu z moczem (około 20-30%). Okres półtrwania wynosi około 3-7 godzin.
Specjalne grupy pacjentów: U pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby może dojść do zwiększenia stężenia klarytromycyny w osoczu i wydłużenia jej okresu półtrwania.
5.3 Dane przedkliniczne dotyczące bezpieczeństwa
Badania toksyczności przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że klarytromycyna ma niską toksyczność ogólną. W badaniach na szczurach i myszach nie stwierdzono działania rakotwórczego. W badaniach na zwierzętach klarytromycyna nie wykazywała działania genotoksycznego. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu na płodność.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń
- Celuloza mikrokrystaliczna
- Kroskarmeloza sodowa
- Krzemionka koloidalna
- Powidon (E 1201)
- Talk (E 553b)
- Kwas stearynowy (E 570)
- Magnezu stearynian (E 470b)
Otoczka
- Alkohol poliwinylowy
- Tytanu dwutlenek (E 171)
- Talk (E 553b)
- Żółcień chinolinowa lak (E 104)
- Lecytyna sojowa (E 322)
- Guma ksantan (E 415)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
3 lata.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry z folii PVC/PE/PVDC/Aluminium, w tekturowym pudełku. W opakowaniu jednostkowym z nadrukiem umieszcza się 14 lub 28 tabletek powlekanych wraz z ulotką informacyjną.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania
Bez specjalnych wymagań. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Bausch Health Ireland Limited
3013 Lake Drive
Citywest Business Campus
Dublin 24, D24PPT3
Irlandia
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 10301
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 26 marca 2004 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 05 czerwca 2014 r.
