Ulotka: Singulair Mini, Granulat
Spis treści
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Singulair Mini, 4 mg, granulat
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna saszetka granulatu zawiera 4 mg montelukastu w postaci montelukastu sodowego.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Granulat.
Biały granulat, gruboziarnisty, sypki, jednorodny, bez obecnych cząstek obcych.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Singulair Mini jest wskazany pomocniczo w leczeniu astmy u pacjentów w wieku od 6 miesięcy do 5 lat z astmą przewlekłą łagodną lub umiarkowaną, u których leczenie za pomocą wziewnych glikokortykosteroidów i „dorążnie” stosowanych krótko działających β-agonistów nie daje odpowiedniej klinicznej kontroli objawów astmy.
Singulair Mini może być również stosowany zamiast małych dawek wziewnych glikokortykosteroidów u pacjentów w wieku od 2 do 5 lat z astmą przewlekłą łagodną, u których w ostatnim okresie nie występowały ciężkie napady astmy wymagające stosowania doustnych glikokortykosteroidów i którzy nie potrafią stosować wziewnych glikokortykosteroidów (patrz punkt 4.2).
Singulair Mini jest również wskazany w zapobieganiu astmie u pacjentów w wieku 2 lat i starszych, u których dominującym objawem jest skurcz oskrzeli wywołany wysiłkiem fizycznym.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Ten produkt leczniczy należy podawać dziecku pod nadzorem osoby dorosłej. Zalecana dawka u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 5 lat to jedna saszetka granulatu 4 mg raz na dobę, wieczorem. W tej grupie wiekowej dostosowanie dawki nie jest konieczne. Pochodzące z badań klinicznych dane dotyczące skuteczności produktu leczniczego u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 2 lat z astmą przewlekłą są ograniczone. Stan pacjentów należy ocenić po upływie 2 do 4 tygodni leczenia montelukastem. W razie braku odpowiedzi należy przerwać leczenie. Singulair Mini 4 mg w postaci granulatu nie jest wskazany u dzieci poniżej 6. miesiąca życia.
Podawanie produktu leczniczego Singulair Mini w postaci granulatu:
Singulair Mini w postaci granulatu można podawać bezpośrednio doustnie lub po wymieszaniu z łyżką miękkiego pokarmu (np. musu jabłkowego, lodów, marchewki z ryżem), zimnego lub o temperaturze pokojowej. Saszetkę należy otworzyć bezpośrednio przed użyciem. Po otwarciu saszetki należy niezwłocznie podać dziecku całą dawkę produktu leczniczego Singulair Mini w postaci granulatu (w ciągu 15 minut). Granulatu Singulair Mini wymieszanego z pokarmem nie można przechowywać. Granulat Singulair Mini nie jest przeznaczony do podawania w postaci rozpuszczonej w płynie. Można jednak popić granulat płynem. Granulat Singulair Mini można podawać niezależnie od pory spożywania posiłków.
Zalecenia ogólne
Terapeutyczny wpływ produktu leczniczego Singulair Mini na wskaźniki kontroli astmy widoczny jest w pierwszej dobie od rozpoczęcia leczenia. Pacjentom należy zalecić kontynuowanie przyjmowania produktu leczniczego Singulair Mini zarówno wtedy, gdy objawy astmy są pod kontrolą, jak również w okresach zaostrzenia astmy.
Nie jest konieczne dostosowanie dawki u pacjentów z niewydolnością nerek lub z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Dawkowanie jest takie samo, zarówno dla pacjentów płci męskiej, jak i żeńskiej.
Stosowanie produktu leczniczego Singulair Mini zamiast małych dawek wziewnych glikokortykosteroidów u pacjentów z astmą przewlekłą łagodną
Montelukast nie jest zalecany do stosowania w monoterapii u pacjentów z astmą przewlekłą umiarkowaną. Stosowanie montelukastu zamiast małych dawek wziewnych glikokortykosteroidów u dzieci w wieku od 2 do 5 lat z astmą przewlekłą łagodną należy rozważać jedynie wtedy, gdy w ostatnim okresie nie występowały u nich ciężkie napady astmy wymagające stosowania doustnych glikokortykosteroidów oraz u pacjentów, którzy nie potrafią stosować glikokortykosteroidów wziewnych (patrz punkt 1.b). Zgodnie z definicją, astma przewlekła łagodna charakteryzuje się występowaniem objawów astmy częściej niż jeden raz w tygodniu, ale rzadziej niż jeden raz na dobę, występowaniem objawów nocnych częściej niż dwa razy w miesiącu, ale rzadziej niż jeden raz w tygodniu oraz prawidłową czynnością płuc pomiędzy kolejnymi epizodami. Jeżeli do wizyty kontrolnej (zwykle w ciągu jednego miesiąca) nie udaje się w zadowalającym stopniu opanować objawów astmy, należy rozważyć zastosowanie dodatkowego leku przeciwzapalnego lub zmianę leku zgodnie ze schematem leczenia astmy. Należy okresowo oceniać u pacjentów stopień kontroli objawów astmy.
Stosowanie produktu leczniczego Singulair Mini w zapobieganiu astmie u pacjentów w wieku od 2 do 5 lat, u których dominującym objawem jest skurcz oskrzeli wywołany wysiłkiem fizycznym
U pacjentów w wieku od 2 do 5 lat, skurcz oskrzeli wywołany wysiłkiem fizycznym może być głównym objawem przewlekłej astmy, która wymaga leczenia wziewnymi glikokortykosteroidami. Stan pacjenta należy ocenić po upływie 2 do 4 tygodni leczenia montelukastem. Jeżeli nie została osiągnięta zadowalająca odpowiedź, należy rozważyć zastosowanie dodatkowego lub innego leczenia.
Leczenie produktem leczniczym Singulair Mini a inne metody leczenia astmy
Jeżeli leczenie produktem leczniczym Singulair Mini stosowane jest jako terapia wspomagająca wobec wziewnych glikokortykosteroidów, nie należy nagle zastępować wziewnych glikokortykosteroidów produktem leczniczym Singulair Mini (patrz punkt 4.4).
Tabletki powlekane 10 mg są przeznaczone do stosowania u osób dorosłych i młodzieży w wieku 15 lat i starszej.
Dzieci i młodzież
Produktu leczniczego Singulair Mini w postaci granulatu 4 mg nie należy stosować u dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego Singulair Mini w postaci granulatu 4 mg u dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy.
Tabletki do rozgryzania i żucia 5 mg są przeznaczone do stosowania u dzieci w wieku od 6 do 14 lat. Tabletki do rozgryzania i żucia 4 mg stanowią postać alternatywną przeznaczoną do stosowania u dzieci w wieku od 2 do 5 lat.
Sposób podawania
Podanie doustne.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Rozpoznanie astmy przewlekłej u bardzo małych dzieci (w wieku od 6 miesięcy do 2 lat) powinno być ustalone przez pediatrę lub pulmonologa.
Pacjentów należy poinformować, że montelukastu w postaci doustnej nie wolno stosować w leczeniu ostrych napadów astmy i w takim przypadku powinni mieć łatwy dostęp do zwykle stosowanego przez nich „dorążnie” odpowiedniego leku. Jeśli wystąpi ostry napad astmy, należy stosować produkt leczniczy krótko działającego B-agonisty w postaci wziewnej. Jeśli konieczne będzie zastosowanie więcej niż zwykle inhalacji krótko działającego B-agonisty, pacjenci powinni jak najszybciej zasięgnąć porady lekarza.
Montelukastem nie należy nagle zastępować glikokortykosteroidów w postaci wziewnej lub doustnej.
Brak danych wskazujących na możliwość zmniejszenia dawki glikokortykosteroidów doustnych podczas jednoczesnego stosowania montelukastu.
W rzadkich przypadkach u pacjentów przyjmujących leki przeciwastmatyczne, w tym montelukast, może wystąpić układowa eozynofilia, niekiedy z objawami klinicznymi zapalenia naczyń krwionośnych, co odpowiada rozpoznaniu zespołu Churga-Strauss, często leczonego glikokortykosteroidami stosowanymi ogólnie. Przypadki wystąpienia tego zespołu niekiedy były związane ze zmniejszeniem dawki lub przerwaniem leczenia glikokortykosteroidem stosowanym doustnie. Pomimo tego, że związek przyczynowy ze stosowaniem antagonistów receptora leukotrienowego nie został ustalony, lekarze powinni zwracać szczególną uwagę na takie objawy, jak eozynofilia, wysypka pochodzenia naczyniowego, nasilenie się objawów płucnych, powikłania kardiologiczne i (lub) neuropatia. Pacjentów, u których wystąpią takie objawy, należy ponownie zbadać i zweryfikować stosowany dotychczas schemat leczenia.
U pacjentów z astmą i nadwrażliwością na kwas acetylosalicylowy, pomimo leczenia montelukastem, należy nadal unikać stosowania kwasu acetylosalicylowego i innych niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
Zdarzenia o podłożu neuropsychiatrycznym, takie jak zmiany w zachowaniu, depresja i skłonności samobójcze były zgłaszane we wszystkich grupach wiekowych przyjmujących montelukast (patrz punkt 4.8). Objawy mogą być poważne i utrzymywać się, jeśli leczenie nie zostanie przerwane. Dlatego należy przerwać leczenie montelukastem, jeśli podczas leczenia wystąpią zdarzenia o podłożu neuropsychiatrycznym.
Pacjentów i (lub) opiekunów należy poinformować o zdarzeniach o podłożu neuropsychiatrycznym i poinstruować o konieczności powiadomienia lekarza prowadzącego w przypadku wystąpienia takich zmian w zachowaniu.
Sód
Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na saszetkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Montelukast można stosować jednocześnie z innymi lekami zwykle podawanymi w zapobieganiu i długotrwałym leczeniu astmy. W badaniach interakcji leków, montelukast w zalecanej dawce klinicznej nie wpływał istotnie klinicznie na farmakokinetykę następujących produktów leczniczych: teofiliny, prednizonu, prednizolonu, doustnych środków antykoncepcyjnych (etynyloestradioI z noretyndronem w stosunku 35:1), terfenadyny, digoksyny i warfaryny.
U osób otrzymujących jednocześnie fenobarbital pole pod krzywą stężenia montelukastu w osoczu (AUC) zmniejszyło się o około 40%. Ze względu na to, że montelukast jest metabolizowany z udziałem izoenzymów CYP 3A4, 2C8 i 2C9, należy zachować ostrożność, szczególnie u dzieci, podczas jednoczesnego podawania montelukastu z lekami pobudzającymi aktywność CYP 3A4, 2C8 i 2C9, takimi jak fenytoina, fenobarbital i rytampicyna.
Badania in vitro wykazały, że montelukast jest silnym inhibitorem CYP 2C8. Jednakże, dane z badania klinicznego dotyczącego interakcji montelukastu z rozyglitaronem (substrat testowy reprezentatywny dla produktów leczniczych metabolicowanych głównie z udziałem CYP 2C8) wskazywały, że montelukast nie hamuje izoenzymu CYP 2C8 in vivo. Dlatego nie przewiduje się, że montelukast znacząco zmienia metabolizm produktów leczniczych metabolicowanych z udziałem tego enzymu (np. paklitaksel, rozyglitaron i repaglinid).
W badaniach in vitro wykazano, że montelukast jest substratem CYP 2C8 oraz w znacznie mniejszym stopniu 2C9 i 3A4. W badaniu klinicznym dotyczącym interakcji leków, w tym gdy zastosowano montelukast z gemfibrozylem (inhibitorem zarówno CYP 2C8, jak i 2C9) wykazano, że gemfibrozyl 4,4-krotnie zwiększa układową ekspozycję na montelukast. Nie jest wymagane dostosowanie dawkowania montelukastu podczas jednoczesnego stosowania z gemfibrozylem lub innymi silnymi inhibitorami CYP 2C8, ale lekarzy powinni wziąć pod uwagę, że częstość występowania działań niepożądanych może być zwiększona.
Na podstawie danych z badań in vitro nie oczekuje się występowania klinicznie istotnych interakcji leku z mniej silnymi inhibitorami CYP 2C8 (np. trimetoprimem). Jednoczesne podawanie montelukastu z itrakonazolem, silnym inhibitorem CYP 3A4, nie powodowało istotnego zwiększenia ogólnoustrojowej ekspozycji na montelukast.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Badania na zwierzętach nie wykazują szkodliwego wpływu na przebieg ciąży lub rozwój zarodka i (lub) płodu.
Dostępne dane z opublikowanych prospektywnych i retrospektywnych badań kohortowych dotyczących stosowania montelukastu u kobiet w ciąży, oceniających poważne wady wrodzone nie wykazały ryzyka związanego ze stosowaniem produktu leczniczego. Dostępne badania mają ograniczenia metodologiczne, w tym małą liczebność próby, w niektórych przypadkach retrospektywne zbieranie danych oraz niespójne grupy porównawcze.
Singulair Mini można stosować w ciąży jedynie wówczas, gdy zostanie to uznane za bezwzględnie konieczne.
Karmienie piersią
W badaniach na szczurach wykazano, że montelukast przenika do mleka (patrz punkt 5.3). Nie wiadomo, czy montelukast lub jego metabolity przenikają do mleka ludzkiego.
Singulair Mini może być stosowany u kobiet karmiących piersią jedynie wówczas, gdy zostanie to uznane za bezwzględnie konieczne.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Singulair nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże pacjenci zgłaszali występowanie senności lub zawrotów głowy.
4.8 Działania niepożądane
U pacjentów z astmą przewlekłą montelukast oceniano w następujących badaniach klinicznych:
- tabletki powlekane 10 mg u około 4000 pacjentów dorosłych i młodzieży w wieku 15 lat i starszej
- tabletki do rozgryzania i żucia 5 mg u około 1750 dzieci w wieku od 6 do 14 lat
- tabletki do rozgryzania i żucia 4 mg u 851 dzieci w wieku od 2 do 5 lat oraz
- granulat 4 mg u 175 dzieci w wieku od 6 miesięcy do 2 lat.
U pacjentów z astmą sporadyczną montelukast oceniano w następującym badaniu klinicznym:
- granulat oraz tabletki do rozgryzania i żucia 4 mg u 1038 dzieci w wieku od 6 miesięcy do 5 lat.
W badaniach klinicznych następujące działania niepożądane, związane ze stosowaniem produktu leczniczego, były zgłaszane często (≥1/100 do <1/10) u pacjentów leczonych montelukastem i występowały częściej niż u pacjentów otrzymujących placebo:
| Klasyfikacja układów i narządów | Pacjenci dorośli i młodzież w wieku 15 lat i starsi (dwa badania 12-tygodniowe; n=795) | Dzieci w wieku od 6 do 14 lat (jedno badanie 8-tygodniowe; n=201) (dwa badania 56-tygodniowe; n=615) | Dzieci w wieku od 2 do 5 lat (jedno badanie 12-tygodniowe; n=461) (jedno badanie 48-tygodniowe; n=278) | Dzieci w wieku od 6 miesięcy do 2 lat (jedno badanie 6-tygodniowe; n=175) |
|---|---|---|---|---|
| Zaburzenia układu nerwowego | ból głowy | ból głowy | hiperkinezja | |
| Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia | astma | |||
| Zaburzenia żołądka i jelit | ból brzucha | ból brzucha | biegunka | |
| Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | egzematyczne zapalenie skóry, wysypka | |||
| Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania | nadmierne pragnienie |
W badaniach klinicznych z udziałem ograniczonej liczby pacjentów, podczas długotrwałego stosowania produktu leczniczego przez okres do 2 lat u osób dorosłych oraz do 12 miesięcy u dzieci w wieku od 6 do 14 lat nie stwierdzono zmiany profilu bezpieczeństwa stosowania.
Łącznie 502 dzieci w wieku od 2 do 5 lat było leczonych montelukastem przez co najmniej 3 miesiące, 338 przez 6 miesięcy lub dłużej oraz 534 pacjentów przez 12 miesięcy lub dłużej. Również u tych pacjentów profil bezpieczeństwa nie zmieniał się podczas długotrwałego leczenia. Profil bezpieczeństwa stosowania u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 2 lat nie uległ zmianie podczas leczenia trwającego do 3 miesięcy.
Wykaz działań niepożądanych w ujęciu tabelarycznym
Działania niepożądane odnotowane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, zostały wymienione poniżej w tabeli, zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz określoną terminologią działań niepożądanych. Częstość występowania działań niepożądanych została ustalona na podstawie odpowiednich badań klinicznych.
| Klasyfikacja układów i narządów | Działanie niepożądane | Częstość występowania* |
|---|---|---|
| Zakażenia i zarażenia pasożytnicze | zakażenie górnych dróg oddechowych† | Bardzo często |
| Zaburzenia krwi i układu chłonnego | zwiększona skłonność do krwawień | Rzadko |
| trombocytopenia | Bardzo rzadko | |
| Zaburzenia układu immunologicznego | reakcje nadwrażliwości, w tym anafilaksja | Niezbyt często |
| nacieki eozynofilowe w wątrobie | Bardzo rzadko | |
| Zaburzenia psychiczne | zaburzenia snu, w tym koszmary senne, bezsenność, somnambulizm, niepokój, pobudzenie, w tym zachowanie agresywne lub wrogie nastawienie, depresja, nadpobudliwość psychoruchowa (w tym drażliwość, niepokój ruchowy, drżenie§) | Niezbyt często |
| zaburzenia uwagi, zaburzenia pamięci, tiki | Rzadko | |
| omamy, dezorientacja, myśli i zachowania samobójcze (skłonności samobójcze), objawy obsesyjno-kompulsywne, zacinanie się w mowie | Bardzo rzadko | |
| Zaburzenia układu nerwowego | zawroty głowy, senność, paresteżja i (lub) hipoesteżja, napady drgawkowe | Niezbyt często |
| Zaburzenia serca | kolatanie serca | Rzadko |
| Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia | krwawienie z nosa | Niezbyt często |
| zespół Churga-Strauss (ang. Churg-Strauss Syndrome, CSS) (patrz punkt 4.4) | Bardzo rzadko | |
| eozynofilia płucna | Bardzo rzadko | |
| Zaburzenia żołądka i jelit | biegunka‡, nudności‡, wymioty‡ | Często |
| suchość błony śluzowej jamy ustnej, niestrawność | Niezbyt często | |
| Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych | zwiększona aktywność aminotransferaz w surowicy (AIAT, AspAT) | Często |
| zapalenie wątroby (w tym cholestatyczne, wątrobowokomórkowe oraz uszkodzenie wątroby o mieszanej etiologii) | Bardzo rzadko | |
| Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej | wysypka‡ | Często |
| siniaczenie, pokrzywka, świad | Niezbyt często | |
| obrzęk naczynioruchowy | Rzadko | |
| rumień guzowaty, rumień wielopostaciowy | Bardzo rzadko | |
| Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej | bóle stawów, bóle mięśni, w tym kurcze mięśni | Niezbyt często |
| Zaburzenia nerek i dróg moczowych | minnowolne oddawanie moczu u dzieci | Niezbyt często |
| Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania | gorączka‡ | Często |
| osłabienie i (lub) zmęczenie, złe samopoczucie, obrzęk | Niezbyt często |
| Klasyfikacja układów i narządów | Działanie niepożądane | Częstość występowania* |
|---|---|---|
| *Częstość występowania: Zdefiniowana dla działań niepożądanych na podstawie częstości występowania w badaniach klinicznych: Bardzo często (≥ 1/10), Często (≥ 1/100 do < 1/10), Niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100), Rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000), Bardzo rzadko (< 1/10 000). 1Działanie niepożądane zgłaszane jako bardzo częste zarówno u pacjentów leczonych montelukastem, jak i u pacjentów otrzymujących placebo w badaniach klinicznych. 2Działanie niepożądane zgłaszane jako częste zarówno u pacjentów leczonych montelukastem, jak i u pacjentów otrzymujących placebo w badaniach klinicznych. 3Kategoria częstości: Rzadko. |
||
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, Strona internetowa: https://smz.czdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
W długotrwałych badaniach dotyczących astmy, w których dorosłym pacjentom podawano montelukast w dawkach do 200 mg na dobę przez 22 tygodnie, a w badaniach krótkotrwałych w dawkach do 900 mg na dobę przez około tydzień, nie stwierdzono klinicznie istotnych działań niepożądanych.
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu oraz podczas badań klinicznych zgłaszano przypadki ostrego przedawkowania montelukastu. Przypadki te zaobserwowano u dorosłych i u dzieci po przyjęciu dawki tak dużej, jak 1000 mg (około 61 mg/kg mc. u 42-miesięcznego dziecka). Obserwacje kliniczne i laboratoryjne były zgodne z profilem bezpieczeństwa stosowania u pacjentów dorosłych i dzieci. W większości przypadków przedawkowania nie wystąpiły działania niepożądane.
Objawy przedawkowania
Najczęściej występujące działania niepożądane były zgodne z profilem bezpieczeństwa montelukastu i należały do nich: ból brzucha, senność, nadmierne pragnienie, ból głowy, wymioty i nadmierna aktywność psychoruchowa.
Postępowanie w przypadku przedawkowania
Brak dokładnych informacji dotyczących leczenia przedawkowania montelukastu. Nie wiadomo, czy montelukast jest usuwany w trakcie dializy otrzewnowej lub hemodializy.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Antagoniści receptora leukotrienowego
kod ATC: R03D C03
Mechanizm działania
Leukotrieny cysteinylowe (LTC4, LTD4, LTE4) to eikozanoidy o silnym działaniu zapalnym, uwalniane z różnych komórek, w tym z komórek tucznych i eczynofilów. Te ważne mediatory astmy i alergii wiążą się z receptorami cysteinylowymi leukotrienów (CysLT), które występują w drogach oddechowych człowieka. Montelukast jest silnym i selektywnym antagonistą receptora CysLT1, który hamuje działanie fizjologiczne LTD4 w drogach oddechowych, zmniejszając skurcz oskrzeli wywołany LTD4 u pacjentów z astmą.
Właściwości farmakodynamiczne
W badaniach klinicznych montelukast, podawany raz na dobę wieczorem, wykazał istotną poprawę w zakresie wskaźników kontroli astmy. Montelukast powodował znaczącą poprawę w zakresie porannych i wieczornych wartości PEFR, zmniejszenie liczby napadów astmy w ciągu dnia i w nocy oraz zmniejszenie zapotrzebowania na leki rozszerzające oskrzela stosowane „dorążnie”. Poprawa w zakresie wskaźników czynności płuc była widoczna po pierwszej dawce. Montelukast zapobiegał również skurczowi oskrzeli wywołanemu wysiłkiem fizycznym u pacjentów pediatrycznych i dorosłych, gdy był podawany w dawkach terapeutycznych.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Montelukast jest szybko wchłaniany po podaniu doustnym. U dorosłych maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) osiągane jest w ciągu 3 do 4 godzin po podaniu na czczo. Średnia biodostępność wynosi 64%.
Po podaniu granulatu montelukastu dzieciom w wieku od 6 miesięcy do 2 lat, maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest w ciągu 2 do 2,5 godziny po podaniu na czczo. Średnia biodostępność względna w porównaniu z roztworem wynosi 133% (90% CI: 117%, 152%).
Rozprowadzanie
Montelukast wiąże się z białkami osocza w ponad 99%. Objętość dystrybucji w stanie ustalonym wynosi średnio 8 do 11 litrów. Badania na szczurach z użyciem radioznacznika wykazały minimalne przenikanie montelukastu przez barierę krew-mózg. Ponadto stężenie montelukastu w mleku karmiących szczurów wynosiło około 25% stężenia w osoczu.
Metabolizm
Montelukast jest metabolizowany w wątrobie.
Eliminacja
Średni klirens plazmowy u zdrowych osób dorosłych wynosi 45 ml/min. Po podaniu doustnym radioznakowanego montelukastu, 86% radioaktywności zostało wydalone z kałem w ciągu 5 dni, a < 0,2% zostało wydalone z moczem. Okres półtrwania montelukastu wynosi od 2,7 do 5,5 godzin u młodych osób dorosłych.
Właściwości farmakokinetyczne u poszczególnych grup pacjentów
Nie stwierdzono klinicznie istotnych różnic w farmakokinetyce montelukastu u osób w podeszłym wieku (≥ 65 lat) lub u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby. Brak danych dotyczących farmakokinetyki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Farmakokinetyka montelukastu była podobna u mężczyzn i kobiet.
5.3 Dane przedkliniczne dotyczące bezpieczeństwa
W badaniach toksyczności wielokrotnego podawania, przeprowadzonych na szczurach i małpach, stosowano dawki montelukastu odpowiednio do 200 mg/kg mc./dobę i 800 mg/kg mc./dobę. Obserwowane działania niepożądane były związane z farmakologicznym działaniem antagonisty receptora leukotrienowego. W badaniach toksyczności wielokrotnego podawania u szczurów, w których dawka wynosiła 200 mg/kg mc./dobę, stwierdzano zapalenie wątroby i martwicę wątroby. W badaniu toksyczności wielokrotnego podawania u małp, w którym dawka wynosiła 800 mg/kg mc./dobę, nie stwierdzono uszkodzenia wątroby. W badaniach toksyczności wielokrotnego podawania u małp, w których dawka wynosiła 100 mg/kg mc./dobę, nie stwierdzono uszkodzenia wątroby.
W standardowych badaniach mutagenności nie stwierdzono potencjału mutagennego montelukastu. Nie stwierdzono działania rakotwórczego u myszy w 92-tygodniowym badaniu z podawaniem doustnym montelukastu w dawkach do 100 mg/kg mc./dobę (maksymalna zalecana dawka dobowa u ludzi u dorosłych wynosi 10 mg). W 104-tygodniowym badaniu na szczurach, w którym stosowano dawki do 200 mg/kg mc./dobę, stwierdzono zwiększoną częstość występowania gruczolaków wątroby i raka wątrobowokomórkowego u samców szczurów. Te nowotwory wątroby u szczurów były związane z indukcją peroksysomów. Ogólnie przyjmuje się, że indukcja peroksysomów u szczurów nie jest istotna dla ludzi.
Montelukast nie wpływał na płodność samców i samic szczurów w dawkach do 200 mg/kg mc./dobę (około 160 razy większych od maksymalnej zalecanej dawki dobowej u ludzi u dorosłych, w przeliczeniu na powierzchnię ciała).
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Hydroksypropyloceluloza (E463), laktoza jednowodna, magnezu stearynian, aromat manny (zawiera maltodekstrynę, gumę arabską, aromat).
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
3 lata.
6.4 Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.
6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania
Opakowanie jednostkowe: 28 saszetek z folii OPA/Al/PE, pakowane w kartonik wraz z ulotką dla pacjenta.
6.6 Instrukcja stosowania i postępowania
Każdą saszetkę należy otworzyć bezpośrednio przed użyciem. Po otwarciu saszetki należy niezwłocznie podać dziecku całą dawkę produktu leczniczego Singulair Mini w postaci granulatu (w ciągu 15 minut).
Granulat Singulair Mini można podawać bezpośrednio doustnie lub po wymieszaniu z łyżką miękkiego pokarmu (np. musu jabłkowego, lodów, marchewki z ryżem), zimnego lub o temperaturze pokojowej. Granulatu Singulair Mini wymieszanego z pokarmem nie można przechowywać. Granulat Singulair Mini nie jest przeznaczony do podawania w postaci rozpuszczonej w płynie. Można jednak popić granulat płynem.
Wszelkie niewykorzystane granulki lub granulki, które zostały rozsypane, należy wyrzucić.
Nie stosować produktu leczniczego po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.
6.7. Instrukcja użycia leku
Nie dotyczy.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Organon Polska Sp. z o.o.
ul. Marszałkowska 126/134
00-008 Warszawa
Tel.: + 48 22 105 50 01
e-mail: organonpolska@organon.com
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 15421
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 29 kwietnia 2009 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 08 maja 2015 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
21.04.2023 r.
