Escitil, Tabletki powlekane (20 mg)

Ulotka: Escitil, Tabletki powlekane (20 mg)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Escitil, 10 mg, tabletki powlekane
Escitil, 20 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka 10 mg zawiera 10 mg escytalopramu (Escitalopramum) (w postaci szczawianu).
Każda tabletka 20 mg zawiera 20 mg escytalopramu (Escitalopramum) (w postaci szczawianu).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana

Escitil, 10 mg: biała tabletka powlekana o owalnym kształcie (8,1 x 5,6 mm) z linią podziałową po jednej stronie.
Tabletkę można po dzielić na równe dawki.

Escitil, 20 mg: biała tabletka powlekana o owalnym kształcie (11,6 x 7,1 mm) z linią podziałową po jednej stronie.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

• Leczenie epizodów dużej depresji.
• Leczenie zaburzeń leku panicznego z agorafobią lub bez agorafobii.
• Leczenie społecznego zaburzenia lękowego (fobii społecznej).
• Leczenie uogólnionego zaburzenia lękowego
• Leczenie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie
Nie wykazano bezpieczeństwa stosowania dawek dobowych powyżej 20 mg.

Epizody dużej depresji
Zalecana dawka to 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta, dawkę można zwiększyć do maksimum 20 mg na dobę.

Działanie przeciwdepresyjne uzyskuje się zazwyczaj po 2-4 tygodniach stosowania leku. Po ustąpieniu objawów, leczenie należy kontynuować przez co najmniej 6 miesięcy, aby uzyskać utrwalenie się odpowiedzi na leczenie.

Zaburzenie leku panicznego z agorafobią lub bez agorafobii
W pierwszym tygodniu zaleca się dawkę początkową 5 mg, a następnie dawkę zwiększa się do 10 mg na dobę. Dawkę można następnie zwiększać, do maksimum 20 mg na dobę, w zależności od indywidualnej, odpowiedzi pacjenta.

Maksymalną skuteczność osiąga się po około 3 miesiącach. Leczenie trwa kilka miesięcy.

Fobia społeczna
Zalecana dawka wynosi 10 mg raz na dobę. Na ogół poprawę stanu klinicznego uzyskuje się po 2-4 tygodniach leczenia. Dawka może zostać następnie zmniejszona do 5 mg lub zwiększona maksymalnie do 20 mg na dobę, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta.

Fobia społeczna jest chorobą o przewlekłym przebiegu i zalecane jest kontynuowanie leczenia przez 12 tygodni w celu uzyskania trwałej poprawy stanu pacjenta. Badano długoterminową terapię pacjentów odpowiadających na leczenie (przez 6 miesięcy) i w indywidualnych przypadkach można ją wziąć pod uwagę w celu zapobiegania nawrotom choroby. Korzyści terapeutyczne powinny być oceniane w regularnych odstępach czasu.

Fobia społeczna jest ściśle zdefiniowanym rozpoznaniem określonej choroby i nie należy jej mylić z nadmierną nieśmiałością. Farmakoterapia jest wskazana wyłącznie wtedy, gdy zaburzenie to w istotny sposób utrudnia wykonywanie pracy zawodowej i kontakty społeczne.

Nie przeprowadzono oceny pozycji omawianego leczenia w odniesieniu do poznawczej terapii behavioralnej. Farmakoterapia jest częścią ogólnej strategii leczenia.

Uogólnione zaburzenie lękowe
Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta, dawkę można zwiększyć do maksimum 20 mg na dobę.

Leczenie długoterminowe osób odpowiadających na leczenie było badane przez co najmniej 6 miesięcy u pacjentów otrzymujących 20 mg na dobę. Korzyści terapeutyczne i stosowana dawka powinny być oceniane w regularnych odstępach czasu (patrz punkt 5.1).

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne
Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta, dawkę można zwiększyć do maksimum 20 mg na dobę.

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne to choroba przewlekła i pacjenci powinni być leczeni przez okres wystarczający do uzyskania pewności, że objawy ich choroby ustąpiły.

Korzyści terapeutyczne i stosowana dawka powinny być oceniane w regularnych odstępach czasu (patrz punkt 5.1).

Pacjenci w podeszłym wieku (>65 lat)
Dawka początkowa wynosi 5 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta, dawkę można zwiększyć do maksimum 10 mg na dobę (patrz punkt 5.2).
Nie badano skuteczności stosowania produktu leczniczego Escitil w fobii społecznej u osób w podeszłym wieku.

Dzieci i młodzież
Escitil nie powinien być stosowany w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawkowania. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (CLCR mniejszy niż >30 ml/min) (patrz punkt 5.2).

Zaburzenia czynności wątroby
W pierwszych dwóch tygodniach leczenia zaleca się stosowanie początkowej dawki 5 mg na dobę u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zaleca się ostrożność i wyjątkową staranność podczas dostosowywania dawki (patrz punkt 5.2).

Osoby wolno metabolizujące leki przy udziale izoenzymu CYP2C19
Pacjentom, o których wiadomo, że wolno metabolizują leki z udziałem izoenzymu CYP2C19, zaleca się dawkę początkową 5 mg na dobę przez pierwsze dwa tygodnie leczenia. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę (patrz punkt 5.2).

Objawy odstawienia obserwowane po zakończeniu leczenia
Należy unikać nagłego odstawienia leku. Podczas kończenia leczenia produktem leczniczym Escitil dawkę należy stopniowo zmniejszać przez okres przynajmniej 1-2 tygodni, aby uniknąć wystąpienia objawów odstawienia (patrz punkty 4.4 i 4.8). Jeśli po zmniejszeniu dawki lub przerwaniu leczenia wystąpią nietolerowane przez pacjenta objawy, należy rozważyć wznowienie stosowania poprzednio przepisanej dawki. Następnie lekarz może kontynuować zmniejszanie dawki, ale w bardziej stopniowym tempie.

Sposób podawania
Do stosowania doustnego.
Escitil podaje się w pojedynczej dawce dobowej i może być przyjmowany niezależnie od posiłków.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
• Jednoczesne leczenie nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) jest przeciwwskazane z uwagi na ryzyko zespołu serotoninowego z pobudzeniem, drżeniem, hipertermią itd. (patrz punkt 4.5).
• Skojarzenie escytalopramu z odwracalnymi inhibitorami MAO-A (np. moklobemiđ) lub odwracalnym nieselektywnym inhibitorem MAO – linezolidem jest przeciwwskazane, z uwagi na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego (patrz punkt 4.5).
• Escytalopram jest przeciwwskazany u pacjentów z rozpoznanym wydłużeniem odstępu QT lub wrodzonym zespołem wydłużonego QT.
• Escytalopram jest przeciwwskazany w połączeniu z innymi lekami, o których wiadomo, że mogą wydłużać odstęp QT (patrz punkt 4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wymienione poniżej specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania odnoszą się do grupy terapeutycznej selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) (ang. SSRI – Selective Serotonin Re-uptake Inhibitors).

Dzieci i młodzież
Escitil nie powinien być stosowany w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. W badaniach klinicznych zachowania samobójcze (próby samobójcze oraz myśli samobójcze), a także wrogość (szczególnie agresja, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) obserwowano częściej u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż w grupie, której podawano placebo. Jeśli jednak zostanie podjęta decyzja o leczeniu, w oparciu o istniejącą potrzebę kliniczną, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia objawów samobójczych. Ponadto, brak długoterminowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży dotyczących wpływu na wzrost, dojrzewanie, oraz rozwój poznawczy i rozwój zachowania.

Lek paradoksalny
U niektórych pacjentów z zaburzeniem lęku panicznego na początku leczenia środkami przeciwdepresyjnymi może nastąpić nasilenie objawów lękowych. Ta paradoksalna reakcja zazwyczaj ustępuje w ciągu dwóch tygodni nieprzerwanego leczenia. Zaleca się stosowanie małej dawki początkowej w celu zmniejszenia prawdopodobieństwa wystąpienia stanów lękowych (patrz punkt 4.2).

Drgawki
Stosowanie produktu leczniczego Escitil należy przerwać u pacjenta, u którego wystąpią drgawki po raz pierwszy lub w razie zwiększenia częstości występowania napadów drgawkowych (u pacjentów z wcześniej zdiagnozowaną padaczką). U pacjentów z niestabilną padaczką należy unikać stosowania leków z grupy SSRI, a pacjenci z kontrolowaną padaczką powinni być uważnie monitorowani.

Mania
Leki grupy SSRI należy stosować ostrożnie u pacjentów z manią/hipomanią w wywiadzie. Leki z grupy SSRI należy odstawić u każdego pacjenta, wchodzącego w fazę maniakalną.

Cukrzyca
U pacjentów z cukrzycą leczenie środkami z grupy SSRI może zaburzać kontrolę glikemii (hipoglikemia lub hiperglikemia). Konieczne może być dostosowanie dawkowania insuliny oraz (lub) doustnych leków o działaniu hipoglikemizującym.

Samobójstwo/ myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego
Depresja wiąże się ze zwiększonym ryzykiem występowania myśli samobójczych, samouszkodzenia i samobójstwa (zdarzeń związanych z samobójstwem. Ryzyko takie utrzymuje się aż do uzyskania istotnej remisji. Ponieważ poprawa może nie występować w pierwszych tygodniach leczenia lub nawet dłużej, pacjent powinien być uważnie monitorowany aż do momentu jej wystąpienia. Ogólne doświadczenie kliniczne wskazuje, że ryzyko samobójstwa może się zwiększyć we wczesnym okresie uzyskiwania poprawy.

Inne zaburzenia psychiczne, w leczeniu których przepisywany jest escytalopram, również mogą wiązać się ze zwiększonym ryzykiem zdarzeń związanych z samobójstwem. Poza tym, zaburzenia te mogą współistnieć z dużymi zaburzeniami depresyjnymi. Dlatego podczas leczenia pacjentów z innymi zaburzeniami psychiatrycznymi należy zachować takie same środki ostrożności, jak w podczas leczenia pacjentów z epizodami dużej depresji.

Ryzyko wystąpienia myśli samobójczych lub podjęcia prób samobójczych u pacjentów ze zdarzeniami związanymi z samobójstwem w wywiadzie, u których przed rozpoczęciem leczenia istniały nasilone wyobrażenia samobójcze jest większe i dlatego podczas leczenia powinni być objęci ścisłą obserwacją. Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych leków przeciwdepresyjnych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychiatrycznymi, wykazała większe ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów przyjmujących leki przeciwdepresyjnye w porównaniu do pacjentów przyjmujących placebo, u pacjentów w wieku poniżej 25 lat.
Leczeniu powinna towarzyszyć ścisła obserwacja pacjentów, zwłaszcza tych z grupy wysokiego ryzyka i szczególnie we wczesnym okresie leczenia oraz po zmianach dawki.

Należy zwrócić szczególną uwagę pacjentów (oraz ich opiekunów) na konieczność monitorowania każdego pogorszenia klinicznego, zachowań lub myśli samobójczych i niezwykłych zmian zachowania oraz natychmiastowego zwrócenia się o poradę do lekarza, gdy tylko wystąpią takie objawy.

Akatyzja/ niepokój psychoruchowy
Stosowanie leków z grupy SSRI/SNRI (SNRI-Serotonin-Norepinephrine Reuptake Inhibitors) wiąże się z rozwojem akatyzji, charakteryzującej się subiektywnym odczuwanym jako nieprzyjemny lub przykry niepokój i koniecznością poruszania się, którym często towarzyszy którym często towarzyszy niemożność siedzenia lub stania bez ruchu. Wystąpienie tych objawów jest najbardziej prawdopodobne w pierwszych kilku tygodniach leczenia. U pacjentów, u których wystąpią te objawy, zwiększanie dawki może być szkodliwe.

Hiponatremia
Rzadko informowano o hiponatremii, prawdopodobnie spowodowanej niedekwatnym wydzielaniem hormonu antydiuretycznego (ang. SIADH) podczas leczenia z użyciem produktów leczniczych z grupy SSRI i zazwyczaj ustępuje po zaprzestaniu leczenia. Należy zachować ostrożność u pacjentów z grup ryzyka, takich jak osoby w podeszłym wieku lub z marskością wątroby, lub stosujące jednocześnie inne leki, które mogą powodować hiponatremię.

Krwawienie
Podczas stosowania leków z grupy SSRI informowano o nieprawidłowym krwawieniu w obrębie skóry takim, jak wybroczyny i płamica. Ostrożność zalecana jest szczególnie u pacjentów przyjmujących produkty z grupy SSRI, szczególnie podczas jednoczesnego stosowania doustnych leków przeciwzakprzepowych, leków wpływających na czynność płytek krwi (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne oraz pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), tyklopidyna, dipirydamoł) i u pacjentów z rozpoznaną skazą krwotoczną.

Leki z grupy SSRI i SNRI mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwotoku poporodowego (patrz punkty 4.6 i 4.8).

Leczenie elektrowstrząsami
Doświadczenia kliniczne dotyczące równoczesnego stosowania leków z grupy SSRI i leczenia elektrowstrząsami są ograniczone, i dlatego zaleca się zachowanie ostrożności.

Zespół serotoninowy
Zaleca się zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania escytalopramu z lekami o działaniu serotoninergicznym takimi jak tryptany (w tym sumatryptan), opioidy (w tym buprenorfina z naloksonem lub bez, petydyna, tramadol) i tryptofan (patrz rozdział 4.5, 4.8 i 4.9).

W rzadkich przypadkach informowano o wystąpieniu zespołu serotoninowego u pacjentów stosujących leki z grupy SSRI jednocześnie z lekami o działaniu serotoninergicznym, co jest stanem potencjalnie zagrażającym życiu. Na zespół ten wskazuje jednoczesne wystąpienie takich objawów, jak pobudzenie, drżenia mięśniowe, drgawki kloniczne mięśni i hipertermia. W razie wystąpienia tych zespołu objawów, lek z grupy SSRI i lek o działaniu serotoninergicznym należy natychmiast odstawić oraz rozpocząć leczenie objawowe.
Jeżeli jednoczesne stosowanie innych leków serotoninergicznych jest wskazane klinicznie, zaleca się uważne monitorowanie pacjenta, zwłaszcza na początku leczenia i podczas zwiększania dawek.

Dziurawiec zwyczajny
Jednoczesne stosowanie leków z grupy SSRI i produktów ziołowych zawierających dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) może doprowadzić do zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych (patrz punkt 4.5).

Objawy odstawienia obserwowane po odstawieniu leku
Objawy odstawienia po przerwaniu leczenia występują często, zwłaszcza jeśli lek odstawiono nagle (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych zdarzenia niepożądane obserwowane po przerwaniu leczenia wystąpiły u około 25% leczonych escytalopramem i 15% pacjentów przyjmujących placebo.

Ryzyko objawów odstawienia może zależeć od kilku czynników, w tym czasu trwania leczenia i dawki oraz szybkości zmniejszania dawki. Najczęściej zgłaszanymi reakcjami są zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezie i wrażenie porażenia prądem elektrycznym), zaburzenia snu (w tym bezsenność i wyraziste sny), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie, splątanie, pocenie się, bóle głowy, biegunka, kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, drażliwość oraz zaburzenia widzenia. Na ogół objawy te są łagodne do umiarkowanych, jednak u niektórych pacjentów ich nasilenie może być duże.

Zazwyczaj objawy występują w ciągu kilku pierwszych dni po odstawieniu leku, choć istnieją bardzo rządkie doniesienia o takich objawach u pacjentów, którzy nieumyślnie opuśelli dawkę leku.

Na ogół objawy te ustępują samoistnie, zazwyczaj w ciągu 2 tygodni, choć u niektórych osób mogą utrzymywać się dłużej (2-3 miesięcy lub dłużej). W razie odstawiania leku zaleca się zatem stopniowe zmniejszanie dawki escytolopramu przez okres kilku tygodni lub miesięcy, w zależności od potrzeb pacjenta (patrz „Objawy odstawienia obserwowane po zakończeniu leczenia”, punkt 4.2).

Zaburzenia seksualne
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) / inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny norepinefryny (SNRI) mogą powodować objawy zaburzeń seksualnych (patrz punkt 4.8). Istnieją doniesienia o długotrwałych zaburzeniach seksualnych, w których objawy utrzymują się pomimo przerwania stosowania SSRI / SNRI.

Choroba niedokrwienna serca
Ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne zaleca się ostrożność u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (patrz punkt 5.3).

Wydłużenie odstępu QT
Stwierdzono, że escytalopram powoduje zależne od dawki wydłużenie odstępu QT. W okresie porejestracyjnym opisywano przypadki wydłużenia odstępu QT i komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym torsade de pointes, szczególnie u kobiet, u osób z hipokalemią i u osób z istniejącym wcześniej wydłużeniem odstępu QT lub innymi chorobami serca (patrz punkty 4.3, 4.5, 4.8, 4.9 i 5.1).

Zaleca się ostrożność u pacjentów z istotną bradykardią lub u osób po niedawno przebytym ostrym zawale mięśnia sercowego, lub z niewyrównaną niewydolnością serca.

Zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokalemia i hipomagnezemia, zwiększają ryzyko złośliwych zaburzeń rytmu serca i przed rozpoczęciem leczenia escytalopramem powinny być skorygowane.

W przypadku leczenia pacjentów ze stabilną chorobą serca przed rozpoczęciem leczenia należy rozważyć kontrolę EKG.
Jeśli w czasie leczenia escytalopramem wystąpią objawy zaburzeń rytmu serca leczenie należy przerwać i wykonać badanie EKG.

Jaskra z zamkniętym kątem przesączania
Leki z grupy SSRI, w tym escytalopram, mogą wpływać na wielkość żrenic, powodując ich rozszerzenie. Działanie to zawęża kąt widzenia, powoduje zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego i wystąpienie jaskry z wąskim katem przesączania, szczególnie u pacjentów predysponowanych. Z tego względu escytalopram należy stosować ostrożnie u pacjentów z jaskrą z wąskim kątem przesączania stwierdzoną w wywiadzie.

Sód
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę powlekaną, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakodynamiczne

Połączenia leków przeciwwskazane

Nieodwracalne, nieselektywne, inhibitory MAO
Donoszono o przypadkach ciężkich reakcji u pacjentów leczonych produktem z grupy SSRI w skojarzeniu z nieselektywnym, nieodwracalnym inhibitorem monoaminooksydazy (MAOI) oraz u pacjentów, którzy niedawno przerwali leczenie produktem z grupy SSRI i rozpoczęli leczenie inhibitorem MAO (patrz punkt 4.3). W niektórych przypadkach u pacjentów wystąpił zespół serotoninowy (patrz punkt 4.8).
Escytalopram jest przeciwwskazany w skojarzeniu z nieselelektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami MAO. Stosowanie escytalopramu można rozpocząć 14 dni po zaprzestaniu stosowania nieodwracalnego inhibitora MAOI. Należy zachować co najmniej 7-dniową przerwę od zakończenia przyjmowania escytalopramu do momentu rozpoczęcia leczenia nieselektywnym nieodwracalnym inhibitorem monoaminooksydazy (MAOI).

Odwracalny, selektywny inhibitor MAO-A (moklobenid)
Ze względu na ryzyko zespołu serotoninowego jest przeciwwskazane stosowanie skojarzenia escytalopramu i inhibitora MAO-A, takiego jak moklobenid (patrz punkt 4.3). Jeśli takie połączenie okaże się konieczne, leczenie należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki i wprowadzić ścisłe monitorowanie kliniczne.

Odwracalny, nieselektywny inhibitor MAO (linezolid)
Antybiotyk linezolid jest odwracalnym nieselektywnym inhibitorem MAO i nie należy go podawać pacjentom leczonym escytalopramem. Jeśli takie skojarzenie okaże się konieczne, należy stosować minimalne dawki i wprowadzić ścisłe monitorowanie kliniczne (patrz punkt 4.3).

Nieodwracalny, selektywny inhibitor MAO-B (selegilina)
Stosowanie w skojarzeniu z selegiliną (nieodwracalnym inhibitorem MAO-B) wymaga ostrożności ze względu na ryzyko zespołu serotoninowego. Selegilina w dawce do 10 mg na dobę była stosowana bezpiecznie w skojarzeniu z racemicznym cytalopramem.

Wydłużenie odstępu QT
Nie prowadzono farmakokinetycznych ani farmakodynamicznych badań escytalopramu stosowanego łącznie z innymi produktami leczniczymi mogącymi wydłużać podstęp QT. Nie można jednak wykluczyć addycyjnego działania escytalopramu i takich produktów leczniczych. W związku z tym jednoczesne stosowanie escytalopramu i produktów, które wydłużają odstęp QT, takich jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciw drobnoustrojom (np., sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna i.v., pentamidyna, leki przeciwmalaryczne, szczególnie halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, hydroksyzyna, mizolastyna), jest przeciwwskazane.

Leczenie skojarzone wymagające ostrożnego stosowania:

Produkty lecznicze o działaniu serotoninergicznym i opioidy
Podawanie leków o działaniu serotoninergicznym jednocześnie z np. opioidami (w tym buprenorfiną lub połączeniem buprenorfiny i naloksonu, petydyną, tramadolem) oraz tryptanami (w tym sumatryptanem) może prowadzić do zespołu serotoninowego, stanu potencjalnie zagrażającego życiu (patrz punkty 4.4 i 4.8).

Produkty lecznicze obniżające próg drgawkowy
Leki z grupy SSRI mogą obniżać próg drgawkowy. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania w skojarzeniu z innymi lekami, które mogą obniżać próg drgawkowy [np. leki przeciwdrepresyjne (leki trójcykliczne, leki z grupy SSRI), neuroleptyki (pochodne fenotiazyny, pochodne tłoksantenu i pochodne butyrofenonu), meflochina, bupropion i tramadol).

Lit, tryptofan
Istnieją doniesienia o nasileniu działania podczas stosowania produktów z grupy SSRI jednocześnie z litem lub tryptofanem ,dlatego w przypadku skojarzonego leczenia produktami z grupy SSRI oraz wymienionymi lekami należy zachować ostrożność.

Dziurawiec zwyczajny
Stosowanie w skojarzeniu leków z grupy SSRI i produktów ziołowych zawierających dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) może prowadzić do zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych (patrz punkt 4.4).

Krwawienie
Stosowanie escytalopramu w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi może zmieniać ich działanie. W czasie rozpoczynania leczenia escytalopramem lub jego odstawiania u pacjentów leczonych doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, należy uważnie monitorować parametry krzepnięcia krwi (patrz punkt 4.4).
Jednoczesne stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) może zwiększyć skłonność do krwawień (patrz punkt 4.4).

Alkohol
Nie należy spodziewać się interakcji farmakodynamicznych lub farmakokinetycznych escytalopramu z alkoholem. Jednakże, podobnie jak w przypadku innych produktów leczniczych psychotropowych, połączenie z alkoholem nie jest zalecane.

Produkty lecznicze wywołujące hipokaliemię/hipomagnezemię
Należy zachować ostrożność w razie jednoczesnego stosowania produktów leczniczych wywołujących hipokaliemię/ hipomagnezemię, gdyż takie stany zwiększają ryzyko złośliwych zaburzeń rytmu serca (patrz punkt 4.4).

Interakcje farmakokinetyczne

Wpływ innych produktów leczniczych na farmakokinetykę escytalopramu
Metabolizm escytalopramu zachodzi głównie przy udziale izoenzymu CYP3A4 oraz w mniejszym stopniu CYP2C19. Jednoczesne stosowanie escytalopramu i omeprazolu (inhibitora CYP2C19) 30 mg na dobę prowadziło do umiarkowanego (około 50%) zwiększenia stężenia escytalopramu. Uważa się, że nie ma to istotnego znaczenia klinicznego.
Jednoczesne stosowanie escytalopramu i inhibitorów CYP3A4 może prowadzić do zwiększenia stężeń escytalopramu. Wpływ inhibitorów CYP3A4 na farmakokinetykę escytalopramu nie był badany. W przypadku jednoczesnego stosowania escytalopramu z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. itrakonazol, klarytromycyna) zaleca się zmniejszenie dawki początkowej escytalopramu. Dalsze dostosowanie dawki powinno być oparte na indywidualnej odpowiedzi pacjenta.
Induktory enzymów wątrobowych są w stanie przyspieszyć metabolizm escytalopramu.

Wpływ escytalopramu na farmakokinetykę innych produktów leczniczych
Escytalopram jest inhibitorem CYP2D6. W przypadku jednoczesnego stosowania z escytalopramem produktów leczniczych metabolizowanych przez CYP2D6 i o wąskim indeksie terapeutycznym, takich jak flekainid, propafenon, metoprolol (w leczeniu zastoinowej niewydolności serca), desypramina, klomipramina, nortryptylina i risperydona, zaleca się stosowanie najmniejszej dawki tych produktów leczniczych. Jednoczesne stosowanie escytalopramu z desypraminą, lek przeciwdepresyjnym metabolizowanym przez CYP2D6, prowadziło do dwukrotnego zwiększenia stężenia desypraminy.
Escytalopram jest słabym lub umiarkowanym inhibitorem CYP2C19. W przypadku jednoczesnego stosowania z escytalopramem produktów leczniczych metabolizowanych przez CYP2C19, należy wziąć pod uwagę możliwość zwiększenia stężeń tych produktów leczniczych.

4.6 Ciąża i laktacja

Ciaża
Dane dotyczące stosowania escytalopramu u kobiet w ciąży (> 2500 wyników) nie wskazują na działanie teratogenne escytalopramu. Jednakże, opisano zwiększone ryzyko wad serca związane ze stosowaniem inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) w czasie ciąży. W badaniach epidemiologicznych stwierdzono, że częstość występowania wad serca po ekspozycji w I trymestrze ciąży wynosiła około 1,5% w przypadku SSRI w porównaniu z 1% w grupie kontrolnej.
Jeśli escytalopram jest stosowany w czasie ciąży, lub jeśli pacjentka zachodzi w ciążę podczas przyjmowania escytalopramu, należy poinformować ją o potencjalnym zagrożeniu dla płodu. Stosowanie escytalopramu w okresie ciąży, szczególnie w ostatnim trymestrze, może zwiększać ryzyko wystąpienia nadciśnienia płucnego u noworodków (PPHN). Obserwowane ryzyko było około 5 na 1000 ciąż. W populacji ogólnej występuje ono u 1-2 na 1000 ciąż.
U noworodków matek przyjmujących leki z grupy SSRI, szczególnie w ostatnim trymestrze ciąży, mogą wystąpić objawy odstawienia. Objawy te mogą obejmować: zaburzenia oddychania, sinicę, bezdech, drgawki, niestabilność temperatury ciała, trudności w karmieniu, wymioty, hipoglikemię, hipertonię, hipotonię, nadmierne odruchy, drżenie, drażliwość, letarg, nieustający płacz i senność. Objawy te mogą wynikać z działania serotoninergicznego lub objawów odstawienia. W większości przypadków objawy te mają łagodny lub umiarkowany stopień nasilenia i ustępują samoistnie, jednak w niektórych przypadkach mogą być ciężkie i wymagać hospitalizacji.
U noworodków matek przyjmujących leki z grupy SSRI w późnej ciąży mogą wystąpić zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD). Dane epidemiologiczne wskazują, że ekspozycja na inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny w czasie ciąży, szczególnie w późnej ciąży, może zwiększać ryzyko wystąpienia ASD u potomstwa. W badaniu obejmującym ponad 700 000 dzieci, ryzyko wystąpienia ASD w grupie eksponowanej na SSRI w czasie ciąży wynosiło 4,5 na 1000 osobolat, w porównaniu z 2,9 na 1000 osobolat w grupie kontrolnej. Należy zachować ostrożność przy przepisywaniu leków z grupy SSRI kobietom w ciąży, szczególnie w I i III trymestrze ciąży.

Karmienie piersią
Escytalopram jest wydzielany do mleka kobiecego, a u niemowląt karmionych piersią stwierdzano stężenia w osoczu wynoszące około 5% stężeń w osoczu matki. Nie odnotowano działań niepożądanych u niemowląt. Jednakże, w przypadku stosowania escytalopramu w okresie karmienia piersią należy zachować ostrożność.

Płodność
Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Badania nie wykazały wpływu lub wpływu istotnego klinicznie. Jednakże, ze względu na indywidualne różnice w podatności na leki psychotropowe, zaleca się zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Poniżej wymieniono działania niepożądane zaobserwowane w trakcie leczenia escytalopramem i występujące z częstością większą niż w grupie placebo, w badaniach kontrolowanych placebo. Większość działań niepożądanych jest łagodna i przemijająca.

Poniższe kategorie częstości oparto na klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO):
Bardzo często: ≥1/10
Często: ≥1/100 do <1/10
Niezbyt często: ≥1/1 000 do <1/100
Rzadko: ≥1/10 000 do <1/1 000
Bardzo rzadko: <1/10 000
Niezmana częstość (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Rzadko: małopłytkowość, krwawienie (najczęściej krwawienie z skóry i błon śluzowych, takie jak wybroczyny).
Niezmana częstość: wydłużenie czasu krwawienia.

Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: reakcje anafilaktyczne.

Zaburzenia endokrynne
Rzadko: zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny (SIADH).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Często: zmniejszenie łaknienia, zwiększenie masy ciała.
Niezbyt często: zwiększenie łaknienia.
Rzadko: hiponatremia (głównie u osób w podeszłym wieku), zmniejszenie masy ciała.

Zaburzenia psychiczne
Bardzo często: bezsenność, pobudzenie.
Często: zmniejszenie libido, lęk, nerwowość, niespokojne sny, zaburzenia orgazmu u kobiet.
Niezbyt często: splątanie, depersonalizacja, koszmary senne, zwiększenie libido.
Rzadko: agresja, depresja, omamy, zachowania samobójcze (próby samobójcze i myśli samobójcze), mania, napady paniki, zespół niespokojnych nóg.
Niezmana częstość: zachowania samobójcze, zespół serotoninowy (objawy mogą obejmować pobudzenie, drżenia mięśniowe, drgawki kloniczne mięśni i hipertermię).

Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: zawroty głowy, ból głowy, senność.
Często: drżenie, parestezje.
Niezbyt często: zaburzenia uwagi, zaburzenia smaku, drgawki, zaburzenia ruchu (w tym hiperkinezja i mimowolne ruchy mięśni), omdlenie, zaburzenia czucia.
Rzadko: akatyzja, dystonia, dyskineza.
Niezmana częstość: zespół niespokojnych nóg.

Zaburzenia oka
Niezbyt często: zaburzenia widzenia, rozszerzenie źrenic.
Rzadko: jaskra.

Zaburzenia ucha i błędnika
Niezbyt często: szum w uszach.

Zaburzenia serca
Niezbyt często: tachykardia.
Rzadko: wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, zaburzenia rytmu serca (w tym zagrażające życiu komorowe zaburzenia rytmu serca i torsade de pointes).

Zaburzenia naczyniowe
Niezbyt często: niedociśnienie ortostatyczne.

Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia
Niezbyt często: zapalenie zatok przynosowych, ziewanie.

Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: nudności.
Często: suchość w jamie ustnej, zaparcie, biegunka, wymioty.
Niezbyt często: niestrawność, odbijanie.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Rzadko: zaburzenia czynności wątroby (np. podwyższona aktywność aminotransferaz wątrobowych).
Bardzo rzadko: zapalenie wątroby.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: zwiększona potliwość.
Niezbyt często: pokrzywka, wypadanie włosów, wysypka, świąd.
Rzadko: obrzęk naczynioruchowy.
Bardzo rzadko: reakcje pęcherzowe (w tym zespół Stevensa-Johnsona i toksyczna nekroliza naskórka).

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Często: ból stawów.
Niezbyt często: ból mięśni.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Niezbyt często: zatrzymanie moczu.

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Często: zaburzenia wytrysku, zaburzenia erekcji.
Niezbyt często: brak miesiączki, wydzielina z piersi, zaburzenia miesiączkowania.
Rzadko: krwawienie z dróg rodnych (np. krwawienie z macicy).
Niezmana częstość: mlekotok, priapizm, długotrwałe zaburzenia erekcji.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Bardzo często: zmęczenie.
Często: gorączka, osłabienie.
Niezbyt często: obrzęk obwodowy.

Badania diagnostyczne
Niezbyt często: niewielkie zwiększenie stężenia TSH w surowicy.

Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach
Niezmana częstość: złamania.

Objawy odstawienia po przerwaniu leczenia
Objawy odstawienia po przerwaniu leczenia występują często, zwłaszcza jeśli lek odstawiono nagle (patrz punkt 4.4).
Najczęściej zgłaszanymi reakcjami są zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje i wrażenie porażenia prądem elektrycznym), zaburzenia snu (w tym bezsenność i wyraziste sny), pobudzenie lub lęk, nudności i (lub) wymioty, drżenie, splątanie, pocenie się, bóle głowy, biegunka, kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, drażliwość oraz zaburzenia widzenia. Na ogół objawy te są łagodne do umiarkowanych, jednak u niektórych pacjentów ich nasilenie może być duże. Zazwyczaj objawy występują w ciągu kilku pierwszych dni po odstawieniu leku. Na ogół objawy te ustępują samoistnie, zazwyczaj w ciągu 2 tygodni, choć u niektórych osób mogą utrzymywać się dłużej (2-3 miesięcy lub dłużej).

4.9 Przedawkowanie

Objawy
Wiadomo, że objawy przedawkowania produktów z grupy SSRI to: zawroty głowy, zmęczenie, pobudzenie, niepokój, splątanie, senność, drgawki kloniczno-toniczne, śpiączka, nudności, wymioty, tachykardia zatokowa, zmiany w zapisie EKG (wydłużenie odstępu QT, zaburzenia rytmu serca, w tym zagrażające życiu komorowe zaburzenia rytmu serca i torsade de pointes), zmiany ciśnienia tętniczego (zarówno nadciśnienie jak i niedociśnienie), rozszerzenie źrenic i objawy zespołu serotoninowego (patrz punkty 4.4 i 4.8).

Leczenie
Nie ma specyficznej odtrutki. Leczenie powinno być objawowe i wspomagające. Zaleca się monitorowanie czynności serca i parametrów życiowych. Należy rozważyć wykonanie EKG w przypadku przyjęcia dużej dawki leku.
Stosowanie leków zwiększających wydalanie (diureza) lub płukanie żołądka nie zwiększa eliminacji leku.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, kod ATC: N06AB10.

Escytalopram jest najczystszym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny spośród wszystkich leków z grupy SSRI. Escytalopram jest aktywnym enancjomerem racemicznego związku cytalopramu. Mechanizm działania przeciwdepresyjnego escytalopramu polega na hamowaniu wychwytu zwrotnego serotoniny w neuronach ośrodkowego układu nerwowego, co prowadzi do wzmocnienia aktywności serotoninergicznej w ośrodkowym układzie nerwowym. Escytalopram wykazuje bardzo słabe powinowactwo do receptorów noradrenergicznych, dopaminergicznych, histaminergicznych, muskarynowych i benzodiazepinowych.

W badaniach klinicznych wykazano, że escytalopram jest skuteczny w leczeniu epizodów dużej depresji. Wykazano również skuteczność escytalopramu w leczeniu zaburzeń leku panicznego z agorafobią lub bez agorafobii, fobii społecznej, uogólnionego zaburzenia lekowego i zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego.

W badaniu z udziałem zdrowych ochotników escytalopram powodował zależne od dawki, klinicznie istotne wydłużenie odstępu QT. Przy średnim wydłużeniu odstępu QTcF wynoszącym 7,5 ms (90% CI: 6,5; 8,5) w dawce 10 mg i 16,5 ms (90% CI: 15,0; 18,1) w dawce 30 mg. W okresie porejestracyjnym opisywano przypadki wydłużenia odstępu QT i komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym torsade de pointes, szczególnie u kobiet, u osób z hipokalemią i u osób z istniejącym wcześniej wydłużeniem odstępu QT lub innymi chorobami serca (patrz punkty 4.3, 4.4, 4.5, 4.8 i 4.9).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie
Escytalopram jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) osiągane jest po około 4 godzinach od podania doustnego. Biodostępność wynosi około 80%. Przyjmowanie pokarmu nie wpływa na wchłanianie escytalopramu.

Dystrybucja
Objętość dystrybucji po podaniu dożylnym wynosi około 12-26 l/kg. Wiązanie z białkami osocza jest mniejsze niż 80%.

Metabolizm
Escytalopram jest metabolizowany w wątrobie do demetylowanej i demetylowanej karboksylowej pochodnej. Osoczowe stężenia metabolitów są znacznie niższe niż stężenia escytalopramu. Demetylacja escytalopramu zachodzi głównie przy udziale izoenzymu CYP3A4 oraz w mniejszym stopniu CYP2C19. Metabolity nie są uważane za przyczynę działania farmakologicznego escytalopramu.

Eliminacja
Średni okres półtrwania escytalopramu wynosi około 30 godzin. Klirens metaboliczny po podaniu dożylnym wynosi około 0,6 l/min, a klirens nerkowy około 0,12 l/min. Głównymi metabolitami są wydalane z moczem (jako glukuronidy) i w mniejszym stopniu z kałem. W stanie ustalonym stężenie escytalopramu w osoczu jest przewidywalne na podstawie dawki i stężenia.

Zależność od wieku
U osób w podeszłym wieku (>65 lat) okres półtrwania escytalopramu jest dłuższy, a klirens metaboliczny niższy niż u osób młodszych. U osób w podeszłym wieku zaleca się stosowanie mniejszych dawek (patrz punkt 4.2).

Zależność od płci
Stężenie escytalopramu w stanie ustalonym u kobiet jest o około 50% wyższe niż u mężczyzn. Nie ma to istotnego znaczenia klinicznego i nie ma potrzeby dostosowywania dawki.

Niewydolność wątroby
U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby (klasa A i B wg Child-Pugh) okres półtrwania escytalopramu jest około dwukrotnie dłuższy, a ekspozycja zwiększa się prawie dwukrotnie w porównaniu z osobami z prawidłową czynnością wątroby. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (klasa C wg Child-Pugh) zaleca się ostrożność i wyjątkową staranność podczas dostosowywania dawki (patrz punkt 4.2).

Niewydolność nerek
U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek nie ma potrzeby dostosowywania dawki. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min) okres półtrwania escytalopramu może być dłuższy, a stężenie w stanie ustalonym może być wyższe. Zaleca się ostrożność (patrz punkt 4.2).

Polimorfizm genetyczny
U osób, o których wiadomo, że wolno metabolizują leki z udziałem izoenzymu CYP2C19, stężenie escytalopramu w stanie ustalonym jest dwukrotnie wyższe niż u osób szybko metabolizujących. Zaleca się stosowanie mniejszych dawek (patrz punkt 4.2).

5.3 Dane przedkliniczne dotyczące bezpieczeństwa

Dane przedkliniczne uzyskane w konwencjonalnych badaniach toksyczności, genotoksyczności i rakotwórczości nie ujawniły szczególnego zagrożenia dla ludzi.

W badaniach na zwierzętach nie wykazano bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na ciążę, rozwój zarodka/płodu, poród lub rozwój poporodowy. W badaniach na szczurach stwierdzono zmniejszenie przeżywalności potomstwa w okresie poporodowym w dawce powodującej toksyczność u samic. W badaniach na zwierzętach nie wykazano wpływu na płodność.

6. INNE INFORMACJE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Substancje pomocnicze to:
Rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, skrobia kukurydziana, kroskarmeloza sodowa, krzemionka koloidalna bezwodna, stearynian magnezu.
Otoczka: hypromeloza 5 cP, hypromeloza 15 cP, dwutlenek tytanu (E171), makrogol 400.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Brak.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne przechowywanie

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Tabletki powlekane Escitil, 10 mg i 20 mg są pakowane w blistry z folii PVC/PVDC i folii aluminiowej, umieszczone w tekturowym pudełku.
Dostępne wielkości opakowań: 14, 28, 56, 98 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą być dostępne w handlu.

6.6 Instrukcja stosowania

Tabletkę należy połykać w całości, popijając wodą. Tabletkę można dzielić na równe dawki.

6.7 Podmiot odpowiedzialny

KRKA, d.d., Novo mesto, Šmarješka cesta 6, 8501 Novo mesto, Słowenia

6.8 Data zatwierdzenia

Data pierwszej autoryzacji: 2004-06-25
Data ostatniej odnowienia: 2023-06-26

6.9 Data zatwierdzenia tekstu Charakterystyki Produktu Leczniczego

2023-06-26