Rosucard, Tabletki powlekane (10 mg)

Ulotka: Rosucard, Tabletki powlekane (10 mg)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Rosucard, 10 mg, tabletki powlekane
Rosucard, 20 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Rosucard, 10 mg, tabletki powlekane: Każda tabletka powlekana zawiera 10,4 mg rozuwastatyny wapniowej, co odpowiada 10 mg rozuwastatyny.

Rosucard, 20 mg, tabletki powlekane: Każda tabletka powlekana zawiera 20,8 mg rozuwastatyny wapniowej, co odpowiada 20 mg rozuwastatyny.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna.

• Rosucard, 10 mg, tabletki powlekane: Jedna tabletka zawiera 60 mg laktozy jednowodnej
• Rosucard, 20 mg, tabletki powlekane: Jedna tabletka zawiera 120 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana.

• Rosucard, 10 mg, tabletki powlekane: Jasnoróżowe, powlekane, owalne, dwuwypukłe tabletki z linią podziału o długości około 8,8 mm i szerokości około 4,5 mm. Tabletkę można podzielić na równe dawki.
• Rosucard, 20 mg, tabletki powlekane: Różowe, powlekane, owalne, dwuwypukłe tabletki o długości około 11,1 mm i szerokości około 5,6 mm.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Leczenie hipercholesterolemii

Pierwotna hipercholesterolemia u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku 6 lat i starszych (typu IIa w tym heterozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna) lub mieszana dyslipidemia (typu IIb) jako uzupełnienie diety, gdy stosowanie diety i innych niefarmakologicznych sposobów leczenia (np. ćwiczenia fizyczne, zmniejszenie masy ciała) jest niewystarczające.

Rodzinna homozygotyczna hipercholesterolemia u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku 6 lat i starszych jako uzupełnienie diety i innych sposobów leczenia zmniejszającego stężenie lipidów (np. afereza LDL) lub jeśli inne sposoby leczenia są niewłaściwe.

Zapobieganie zdarzeniom sercowo-naczyniowym

Zapobieganie poważnym zdarzeniom sercowo-naczyniowym u pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia takiego zdarzenia po raz pierwszy (patrz punkt 5.1), razem z działaniami mającymi na celu redukcję pozostałych czynników ryzyka.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Przed rozpoczęciem i w czasie leczenia pacjent powinien stosować dietę mającą na celu zmniejszenie stężenia cholesterolu. Dawkowanie należy ustalać indywidualnie, zgodnie z obowiązującymi zaleceniami zależnie od celu terapii oraz reakcji pacjenta na leczenie.

Dawkowanie

Leczenie hipercholesterolemii
Zalecana dawka początkowa to 5 mg lub 10 mg, doustnie, raz na dobę zarówno u pacjentów, którzy nie byli wcześniej leczeni innymi lekami z grupy statyn, jak również u leczonych innymi inhibitorami reduktazy HMG-CoA. Dawkę 5 mg można otrzymać dzieląc tabletkę 10 mg wzdłuż zaznaczonej na niej linii podziału.
W trakcie ustalania dawki początkowej u każdego pacjenta należy wziąć pod uwagę stężenie cholesterolu, czynniki ryzyka wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego w przyszłości, jak również ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (patrz punkty 4.4 i 4.8).
Jeśli jest to konieczne, po 4 tygodniach leczenia dawkę można zwiększyć (patrz punkt 5.1). Z powodu zwiększonej częstości występowania działań niepożądanych po podaniu dawki 40 mg w porównaniu ze stosowaniem mniejszych dawek (patrz punkt 4.8), ostateczne zwiększenie dawki do dawki maksymalnej 40 mg można rozważyć jedynie u pacjentów z ciężką hipercholesterolemią, należących do grupy wysokiego ryzyka wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego (szczególnie pacjenci z rodzinną hipercholesterolemią), u których nie uzyskano spodziewanego celu terapii po zastosowaniu dawki 20 mg oraz którym zapewniona zostanie rutynowa kontrola (patrz punkt 4.4). Zaleca się, aby leczenie dawką 40 mg było prowadzone pod kontrolą specjalisty.

Zapobieganie zdarzeniom sercowo-naczyniowym
W badaniu oceniającym zmniejszenie ryzyka wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych stosowano dawkę 20 mg na dobę (patrz punkt 5.1).

Dzieci i młodzież
Stosowanie leku u dzieci i młodzieży powinno być prowadzone przez specjalistę.
Dzieci i młodzież w wieku od 6 do 17 lat (w fazie < II-V wg. skali Tannera).
Heterozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna
U dzieci i młodzieży z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną zwykle stosowana dawka początkowa to 5 mg na dobę.

• U dzieci w wieku od 6 do 9 lat z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną, zakres zwykle stosowanych dawek to 5 – 10 mg doustnie raz na dobę. Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania dawek większych niż 10 mg w tej grupie wiekowej.
• U dzieci w wieku od 10 do 17 lat z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną, zakres zwykle stosowanych dawek to 5 – 20 mg doustnie raz na dobę. Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania dawek większych niż 20 mg w tej grupie wiekowej.

Zwiększanie dawki powinno odbywać się na podstawie indywidualnej odpowiedzi i tolerancji dzieci na leczenie, jak zalecają rekomendacje dotyczące leczenia dzieci i młodzieży (patrz punkt 4.4). Przed rozpoczęciem leczenia rozuwastatyną u dzieci i młodzieży należy zastosować standardową dietę obniżającą stężenie cholesterolu; stosowanie diety powinno być kontynuowane podczas leczenia rozuwastatyną.

Homozygotyczna hipercholesterolemia rodzinna
U dzieci w wieku od 6 do 17 lat z homozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną zalecana maksymalna dawka wynosi 20 mg raz na dobę. Zalecana dawka początkowa wynosi od 5 do 10 mg raz na dobę zależnie od wieku, masy ciała i wcześniejszego stosowania statyn. Zwiększanie dawki do dawki maksymalnej wynoszącej 20 mg raz na dobę powinno odbywać się na podstawie indywidualnej odpowiedzi i tolerancji dzieci na leczenie, zgodnie z rekomendacjami dotyczącymi leczenia dzieci i młodzieży (patrz punkt 4.4). Przed rozpoczęciem leczenia rozuwastatyną u dzieci i młodzieży należy zastosować standardową dietę zmniejszającą stężenie cholesterolu; stosowanie diety należy kontynuować podczas leczenia rozuwastatyną. Doświadczenie w stosowaniu dawek innych niż 20 mg w tej grupie pacjentów jest ograniczone.

Tabletki 40 mg nie są przeznaczone do stosowania u dzieci i młodzieży.
Dzieci w wieku poniżej 6 lat
Nie badano bezpieczeństwa i skuteczności stosowania rozuwastatyny u dzieci w wieku poniżej 6 lat. Dlatego nie zaleca się stosowania rozuwastatyny u dzieci w wieku poniżej 6 lat.

Pacjenci w podeszłym wieku
Zalecana dawka początkowa u pacjentów w wieku powyżej 70 lat wynosi 5 mg (patrz punkt 4.4). Nie ma konieczności zmiany dawki produktu leczniczego w zależności od wieku pacjenta.

Zaburzenia czynności nerek
Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Zalecana dawka początkowa u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 60 ml/min) wynosi 5 mg. Stosowanie dawki 40 mg jest przeciwwskazane u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. Stosowanie rozuwastatyny w jakiejkolwiek dawce jest przeciwwskazane u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkty 4.3 i 5.2).

Zaburzenia czynności wątroby
Nie stwierdzono zwiększenia ekspozycji ustrojowej na rozuwastatyne u pacjentów z 7 punktami lub mniejszą liczbą punktów w skali Child-Pugh. Jednakże u pacjentów z 8 lub 9 punktami w skali Child-Pugh obserwowano zwiększenie ekspozycji ustrojowej na rozuwastatyne (patrz punkt 5.2). U tych pacjentów należy rozważyć ocenę czynności nerek (patrz punkt 4.4). Nie ma danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u pacjentów z grupy powyżej 9 punktów w skali Child-Pugh. Stosowanie rozuwastatyny jest przeciwwskazane u pacjentów z czynną chorobą wątroby (patrz punkt 4.3).

Rasa
U pacjentów pochodzących z Azji stwierdzano zwiększoną ekspozycję ustrojową na rozuwastatyne (patrz punkty 4.3, 4.4 i 5.2). U pacjentów pochodzenia azjatyckiego zalecana dawka początkowa wynosi 5 mg. Stosowanie dawki 40 mg jest przeciwwskazane u tych pacjentów.

Polimorfizm genetyczny
Znane są konkretne typy polimorfizmu genetycznego, które mogą prowadzić do zwiększenia ekspozycji na rozuwastatyne (patrz punkt 5.2). U pacjentów, u których występuje tego typu polimorfizm zalecane jest stosowanie mniejszej dobowej dawki rozuwastatyny.

Pacjenci z czynnikami predysponującymi do miopatii
Zalecana dawka początkowa u pacjentów z czynnikami predysponującymi do miopatii wynosi 5 mg (patrz punkt 4.4).
Stosowanie dawki 40 mg jest przeciwwskazane u niektórych pacjentów z tej grupy (patrz punkt 4.3).

Leczenie skojarzone
Rozuwastatyna jest substratem różnych białek transportowych (np. OATP1B1 oraz BCRP). Ryzyko wystąpienia miopatii (w tym rabdomiolizy) zwiększa się, gdy rozuwastatyna jest podawana jednocześnie z niektórymi produktami leczniczymi (np. cyklosporyną i niektórymi inhibitorami proteaz, w tym rytonawirem w skojarzeniu z atazanawirem, lopinawirem i (lub) typranawirem, patrz punkty 4.4 i 4.5), które mogą zwiększać stężenie rozuwastatyny w osoczu z powodu interakcji z tymi białkami transportowymi. Jeśli jest to możliwe, należy rozważyć zastosowanie alternatywnych produktów leczniczych i jeżeli jest to konieczne, należy rozważyć tymczasowe przerwanie leczenia rozuwastatyną. W przypadku gdy jednoczesne zastosowanie tych produktów leczniczych z rozuwastatyną jest niemożliwe do uniknięcia należy dokładnie rozważyć korzyści i ryzyko wynikające z jednoczesnego leczenia oraz dostosowanie dawki rozuwastatyny (patrz punkt 4.5).

Sposób podawania
Produkt leczniczy Rosucard może być przyjmowany o każdej porze dnia, z pokarmem lub bez pokarmu.

4.3 Przeciwwskazania

Stosowanie rozuwastatyny jest przeciwwskazane:

• u pacjentów z nadwrażliwością na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
• u pacjentów z czynną chorobą wątroby, w tym z niewyjaśnioną, trwale zwiększoną aktywnością aminotransferaz w surowicy i ponad 3-krotnym zwiększeniem aktywności jednej z nich powyżej górnej granicy normy (GGN).
• u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min).
• u pacjentów z miopatłą.
• u pacjentów otrzymujących jednocześnie sofosbuwir/webpataswir/woksylaprewir w skojarzeniu (patrz punkt 4.5).
• u pacjentów jednocześnie leczonych cyklosporyną.
• u pacjentek w ciąży, w okresie karmienia piersią i u pacjentek w wieku rozrodczym nie stosujących skutecznych metod zapobiegania ciąży.

Stosowanie produktu leczniczego w dawce 40 mg jest przeciwwskazane u pacjentów z czynnikami predysponującymi do występowania miopatii lub rabdomiolizy. Należą do nich:

• umiarkowane zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny < 60 ml/min).
• niedoczynność tarczycy.
• genetycznie uwarunkowane choroby mięśni u pacjenta lub członków jego rodziny.
• wystąpienie objawów uszkodzenia mięśni po zastosowaniu innego inhibitora reduktazy HMG-CoA lub leku z grupy fibratów w przeszłości.
• nadużywanie alkoholu.
• sytuacje, w których może dojść do zwiększenia stężenia substancji czynnej w osoczu.
• pochodzenie z Azji.
• jednoczesne stosowanie leków z grupy fibratów (patrz punkty 4.4, 4.5 i 5.2).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wpływ na nerki
U pacjentów leczonych dużymi dawkami rozuwastatyny, zwłaszcza dawką 40 mg, stwierdzano przemijające lub sporadyczne występowanie proteinurii, głównie pochodzenia kanalikowego, wykrywanej testem paskowym. Nie stwierdzono, aby występowanie proteinurii poprzedzało wystąpienie ostrej lub postępującej choroby nerek (patrz punkt 4.8). Po wprowadzeniu produktu do obrotu obserwowano częstsze występowanie ciężkich zaburzeń czynności nerek w przypadku stosowania dawki 40 mg. U pacjentów leczonych dawką 40 mg należy rozważyć kontrolę czynności nerek podczas rutynowej kontroli.

Wpływ na mięśnie
U pacjentów leczonych wszystkimi dawkami rozuwastatyny, zwłaszcza dawkami powyżej 20 mg, stwierdzano występowanie działania na mięśnie szkieletowe, np. bólów mięśni, miopatii oraz rzadko rabdomiolizy. W bardzo rzadkich przypadkach obserwowano występowanie rabdomiolizy podczas stosowania inhibitorów reduktazy HMG-CoA w skojarzeniu z ezetymibem. Należy zachować ostrożność jeśli te leki są stosowane łącznie, ponieważ nie można wykluczyć interakcji farmakodynamicznej (patrz punkt 4.5). Podobnie jak w przypadku innych inhibitorów reduktazy HMG-CoA, po wprowadzeniu produktu do obrotu obserwowano częstsze występowanie rabdomiolizy związanej z podawaniem rozuwastatyny podczas stosowania dawki 40 mg.

Miastenia
W kilku przypadkach zaobserwowano, że statyny wywołują miastenię de novo lub nasilają już występującą miastenię lub miastenię oczną (patrz punkt 4.8). Jeśli nastąpi nasilenie objawów, należy przerwać stosowanie produktu Rosucard. Odnotowano nawroty choroby po podaniu (ponownym podaniu) tej samej lub innej statyny.

Pomiar aktywności kinazy kreatynowej
Nie należy badać aktywności kinazy kreatynowej (CK) po intensywnym wysiłku fizycznym lub, kiedy występują inne możliwe przyczyny zwiększenia aktywności CK, co może prowadzić do nieprawidłowej interpretacji wyniku badania. Jeśli przed rozpoczęciem leczenia aktywność kinazy kreatynowej była znacznie zwiększona (> 5 x GGN), należy po 5-7 dniach wykonać badanie kontrolne. Nie należy rozpoczynać leczenia, jeśli w powtórzonym badaniu CK > 5 x GGN.

Przed rozpoczęciem leczenia
Rozuwastatyne, tak jak inne inhibitory reduktazy HMG-CoA, należy stosować ostrożnie u pacjentów z czynnikami predysponującymi do wystąpienia miopatii i (lub) rabdomiolizy. Do czynników tych zalicza się:

• zaburzenia czynności nerek.
• niedoczynność tarczycy.
• genetycznie uwarunkowane choroby mięśni u pacjenta lub członków jego rodziny.
• wystąpienie objawów uszkodzenia mięśni po zastosowaniu innego inhibitora reduktazy HMG-CoA lub leków z grupy fibratów w przeszłości.
• nadużywanie alkoholu.
• wiek > 70 lat.
• sytuacje, w których może dojść do zwiększenia stężenia produktu leczniczego w osoczu (patrz punkty 4.2, 4.5 oraz 5.2).
• jednoczesne stosowanie leków z grupy fibratów.

W tej grupie pacjentów należy rozważyć ryzyko i możliwe korzyści leczenia, a w trakcie leczenia zaleca się obserwację pacjenta. Jeśli u pacjenta w badaniu wykonanym przed leczeniem stwierdza się znacznie zwiększoną aktywność kinazy kreatynowej (> 5 x GGN), nie należy rozpoczynać terapii.

W trakcie leczenia
Należy poinformować pacjenta, aby niezwłocznie powiadomił lekarza, jeśli wystąpią niewyjaśnione bóle mięśni, osłabienie siły mięśniowej lub skurcze mięśni, szczególnie jeśli towarzyszy im złe samopoczucie lub gorączka. U tych pacjentów należy wykonać badanie aktywności kinazy kreatynowej. Jeśli aktywność kinazy kreatynowej jest znacząco zwiększona (> 5 x GGN) lub jeśli objawy ze strony mięśni są nasilone i powodują dolegliwości podczas codziennych czynności (nawet wtedy, gdy CK ≤ 5 x GGN), należy przerwać leczenie. Po ustąpieniu objawów klinicznych i zmniejszeniu aktywności kinazy kreatynowej do wartości prawidłowych można rozważyć ponowne zastosowanie rozuwastatyny lub innego inhibitora reduktazy HMG-CoA w najmniejszej dawce, przy jednocześnie prowadzonej obserwacji pacjenta. Jeśli u pacjenta nie występują objawy kliniczne, nie jest konieczna rutynowa kontrola aktywności kinazy kreatynowej. Zgłoszono bardzo rzadkie przypadki wystąpienia immunozależnej miopatii martwiezej (ang. Immune-mediated necrotising myopathy, IMNM) w trakcie leczenia statynami lub po jego zakończeniu. Cechy kliniczne IMNM to utrzymujące się osłabienie mięśni proksymalnych oraz zwiększona aktywność kinazy kreatynowej w surowicy, utrzymująca się mimo przerwania leczenia statynami.
Dane z badań klinicznych u małej grupy pacjentów nie zawierają dowodów zwiększonego działania rozuwastatyny na mięśnie szkieletowe, jeśli była ona stosowana z innymi lekami. Jednakże u pacjentów leczonych jednocześnie innymi inhibitorami reduktazy HMG-CoA, pochodnymi kwasu fibrynowego, w tym gemfibrozylem, cyklosporyną, kwasem nikotynowym, lekami przeciwgrzybiczymi z grupy azoli, inhibitorami proteazy oraz antybiotykami makrolidowymi stwierdzano zwiększenie częstości występowania zapalenia mięśni i miopatii. Gemfibrozyl stosowany jednocześnie z niektórymi inhibitorami reduktazy HMG-CoA zwiększa ryzyko wystąpienia miopatii. Dlatego nie zaleca się jednoczesnego stosowania gemfibrozylu i rozuwastatyny. Należy dokładnie rozważyć korzyści wynikające ze zmiany stężenia lipidów i ryzyko związane z jednoczesnym stosowaniem leków z grupy fibratów lub niacyny z rozuwastatyną. Dawka 40 mg jest przeciwwskazana podczas jednoczesnego stosowania leków z grupy fibratów (patrz punkty 4.5 i 4.8).
Produktu leczniczego Rostoard nie wolno stosować jednocześnie z kwasem fusydowym podawanym ogólnoustrojowo a także w ciągu 7 dni od zakończenia leczenia kwasem fusydowym. U pacjentów, u których ogólnoustrojowe podawanie kwasu fusydowego jest konieczne, należy przerwać leczenie statynami na cały okres trwania leczenia kwasem fusydowym. Istnieją doniesienia o przypadkach rabdomiolizy (w tym niektórych zakończonych zgonem) wśród pacjentów leczonych skojarzeniem kwasu fusydowego i statyn (patrz punkt 4.5). Pacjentów należy poinformować o konieczności niezwłocznej konsultacji z lekarzem w przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów osłabienia, bólu lub tkliwości mięśni. Leczenie statyną można wznowić po upływie 7 dni od podania ostatniej dawki kwasu fusydowego.
W wyjątkowych okolicznościach, gdy konieczne jest długotrwałe podawanie ogólnoustrojowe kwasu fusydowego, np. w leczeniu ciężkich zakażeń, jednoczesne stosowanie produktu leczniczego Rosucard i kwasu fusydowego można rozważyć tylko w indywidualnych przypadkach oraz pod ścisłym nadzorem lekarza.
Nie należy stosować rozuwastatyny, jeśli u pacjenta występują ostre, ciężkie objawy mogące świadczyć o młopatii, lub predysponujące do wystąpienia wtórnej niewydolności nerek na skutek rabdomiolizy (np. sepsa, niedociśnienie, rozległy zabieg chirurgiczny, uraz, ciężkie zaburzenia metaboliczne, wewnątrzwydzielnicze i elektrolitowe lub niekontrolowane drgawki).

Ciężkie skórne reakcje niepożądane
Podczas stosowania rozuwastatyny występowały ciężkie skórne działania niepożądane w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS ang. Stevens-Johnson syndrome) i reakcja polekowa z eczynofilią i objawami ogólnymi (DRESS, ang. drug reaction with cosinophilia and systemic symptoms), mogące zagrażać życiu lub zakończyć się zgonem. Przepisując lek, należy poinformować pacjenta o przedmiotowych i podmiotowych objawach ciężkich reakcji skórnych oraz uważnie go obserwować w czasie leczenia. Jeśli objawy przedmiotowe i podmiotowe wskazują na wystąpienie tych reakcji, należy natychmiast przerwać stosowanie leku Rosucard i rozważyć alternatywne leczenie. Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja, taka jak SJS lub DRESS podczas stosowania leku Rosucard, nie należy nigdy ponownie stosować leku Rosucard u tego pacjenta.

Wpływ na wątrobę
Rozuwastatyna, tak jak inne inhibitory reduktazy HMG-CoA, powinna być stosowana ostrożnie u pacjentów nadużywających alkoholu i (lub) z chorobą wątroby w wywiadzie.
Zaleca się wykonanie badań czynności wątroby przed rozpoczęciem leczenia i 3 miesiące po jego rozpoczęciu. Należy przerwać leczenie lub zmniejszyć dawkę rozuwastatyny, jeśli aktywność aminotransferaz jest ponad 3-krotnie większa niż górna granica normy. Częstość występowania ciężkich działań niepożądanych ze strony wątroby (głównie zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych) zgłaszanych po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu jest większa po dawce 40 mg.
U pacjentów z wtórną hipercholesterolemią spowodowaną niedoczynnością tarczycy lub zespołem nerczycowym przed rozpoczęciem leczenia rozuwastatyną należy zastosować odpowiednie leczenie choroby podstawowej.

Rasa
W badaniach farmakokinetyki wykazano zwiększoną ekspozycję na lek u pacjentów pochodzących z Azji w porównaniu z rasą kaukaską (patrz punkty 4.2, 4.3 i 5.2).

Inhibitory proteazy
Zwiększenie ogólnoustrojowej ekspozycji na rozuwastatynę zaobserwowano u osób otrzymujących rozuwastatynę jednocześnie z różnymi inhibitorami proteaz w skojarzeniu z rytonawirem. Należy wziąć pod uwagę zarówno korzyść wynikającą z obniżenia stężenia lipidów wskutek zastosowania rozuwastatyny u pacjentów zakażonych wirusem HIV, otrzymujących inhibitory proteazy, jak i możliwość zwiększenia stężenia rozuwastatyny w osoczu podczas rozpoczynania leczenia i zwiększania dawki rozuwastatyny u pacjentów leczonych inhibitorami proteaz. Jednoczesne stosowanie z niektórymi inhibitorami proteaz nie jest zalecane, chyba że dostosuje się dawkę rozuwastatyny (patrz punkty 4.2 i 4.5).

Śródmiąższowa choroba płuc
Zgłaszano pojedyncze przypadki śródmiąższowej choroby płuc po zastosowaniu niektórych leków z grupy statyn, szczególnie podczas długotrwałego leczenia (patrz punkt 4.8). Objawy mogą obejmować duszność, kaszel bez odkrztuszania oraz pogorszenie ogólnego stanu zdrowia pacjenta (zmęczenie, zmniejszenie masy ciała oraz gorączka). Jeśli u pacjenta istnieje podejrzenie śródmiąższowej choroby pluc należy przerwać leczenie statynami.

Cukrzyca
Niektóre dane sugerują, że wszystkie leki z grupy statyn zwiększają stężenie glukozy we krwi i u niektórych pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia cukrzycy w przyszłości mogą powodować hiperglikemię o nasileniu wymagającym odpowiedniej opieki diabetologicznej. Nad tym ryzykiem przeważa jednak korzyść w postaci zmniejszenia ryzyka rozwoju chorób naczyniowych, a zatem nie powinno się z tego powodu przerywać leczenia statynami. Pacjentów z grupy ryzyka (pacjentów, u których stężenie glukozy na czczo wynosi od 5,6 do 6,9 mmol/l, BMI > 30 kg/m[2], ze zwiększonym stężeniem trójglicerydów, z nadciśnieniem tętniczym) należy poddać kontroli klinicznej i biochemicznej zgodnie z lokalnymi wytycznymi.
W przeprowadzonym badaniu JUPITER, całkowita częstość zgłaszanych przypadków występowania cukrzycy wyniosła 2,8% u pacjentów przyjmujących rozuwastatynę oraz 2,3% u pacjentów przyjmujących placebo, u większości pacjentów z cukrzycą stężenie glukozy na czczo wynosiło od 5,6 do 6,9 mmol/l.

Dzieci i młodzież
Ocena wzrostu, masy ciała, wskaźnika BMI (ang. BMI, body mass index) i stopnia rozwoju drugorzędowych cech płciowych według skali Tamrera u dzieci od 6 do 17 lat stosujących rozuwastatynę jest ograniczona do 2 lat. Po dwóch latach stosowania leczenia w ramach badań klinicznych, nie wykryto wpływu na wzrost, masę ciała, wskaźnik BMI lub dojrzałość płciową (patrz punkt 5.1).
W badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży przyjmujących rozuwastatynę przez 52 tygodnie, wzrost aktywności kinazy kreatyniny > 10 x GGN (górna granica normy) i objawy mięśniowe następujące po ćwiczeniach lub zwiększonej aktywności fizycznej obserwowano częściej niż podczas badań klinicznych u osób dorosłych (patrz punkt 4.8).

Substancje pomocnicze
Produkt leczniczy zawiera laktozę jednowodną. Produktu nie należy stosować u pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem ziego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w tabletce; to znaczy zasadniczo uznaje się go za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wpływ jednocześnie stosowanych produktów leczniczych na rozuwastatynę

Inhibitory białek transportujących
Rozuwastatyna jest substratem dla niektórych białek transportujących, w tym transportera wychwytu wątrobowego OATP1B1 oraz transportera wypompowującego BCRP. Jednoczesne stosowanie rozuwastatyny z produktami leczniczymi będącymi inhibitorami tych białek transportujących może prowadzić do zwiększenia stężenia rozuwastatyny w osoczu i zwiększenia ryzyka wystąpienia miopatii (patrz punkt 4.4).

Cyklosporyna
Podczas jednoczesnego stosowania rozuwastatyny i cyklosporyny, w czasie pierwszego podania, stężenie rozuwastatyny w osoczu było średnio 7-krotnie większe w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami (patrz punkt 4.3). Nie zaleca się stosowania rozuwastatyny u pacjentów otrzymujących cyklosporynę.

Inhibitory proteazy
Chociaż dokładny mechanizm interakcji nie jest znany, jednoczesne stosowanie inhibitorów proteazy z rozuwastatyną może znacznie zwiększać stężenie rozuwastatyny w osoczu. W badaniu przeprowadzonym u zdrowych ochotników jednoczesne stosowanie rozuwastatyny (10 mg raz na dobę) z kombinacją inhibitorów proteazy (200 mg lopinawiru + 50 mg rytonawiru) powodowało około 2-krotne i 5-krotne zwiększenie wartości AUC i Cmax rozuwastatyny. W związku z tym jednoczesne stosowanie rozuwastatyny i niektórych inhibitorów proteazy nie jest zalecane, chyba że dostosuje się dawkę rozuwastatyny (patrz punkty 4.2 i 4.4).

Gemfibrozyl
Jednoczesne stosowanie rozuwastatyny (80 mg) i gemfibrozylu (600 mg dwa razy na dobę) powodowało 2,2-krotne zwiększenie wartości Cmax i 1,9-krotne zwiększenie wartości AUC rozuwastatyny. W związku z tym nie zaleca się jednoczesnego stosowania gemfibrozylu z rozuwastatyną (patrz punkt 4.4).

Eltrombopag
Jednoczesne stosowanie eltrombopagu (75 mg raz na dobę) i rozuwastatyny (10 mg) zwiększało AUC(0-24) i Cmax rozuwastatyny odpowiednio 2-krotnie i 2,3-krotnie. W związku z tym, podczas jednoczesnego stosowania rozuwastatyny i eltrombopagu, należy rozważyć rozpoczęcie leczenia od dawki 5 mg rozuwastatyny (patrz punkt 4.2).

Kwas fusydowy
Jednoczesne stosowanie kwasu fusydowego podawanego ogólnoustrojowo i statyn może prowadzić do rabdomiolizy, w tym rabdomiolizy zakończonej zgonem. Mechanizm tej interakcji nie jest w pełni poznany, ale może obejmować wpływ na transport leków w wątrobie. Produktu leczniczego Rosucard nie należy stosować jednocześnie z kwasem fusydowym podawanym ogólnoustrojowo, a także w ciągu 7 dni od zakończenia leczenia kwasem fusydowym (patrz punkt 4.4).

Leki zobojętniające
Jednoczesne podawanie leku zobojętniającego zawierającego wodorotlenek glinu i wodorotlenek magnezu powodowało zmniejszenie stężenia rozuwastatyny w osoczu o około 50%. Działanie to było mniej nasilone, gdy lek zobojętniający był podawany 2 godziny po podaniu rozuwastatyny. Nie jest jasne, czy kliniczne działanie rozuwastatyny może ulec zmniejszeniu podczas jednoczesnego stosowania z lekiem zobojętniającym. W związku z tym, jeśli konieczne jest jednoczesne stosowanie leku zobojętniającego i rozuwastatyny, należy rozważyć podanie leku zobojętniającego 2 godziny po podaniu rozuwastatyny.

Erytromycyna
Erytromycyna jest inhibitorem transportera wychwytu OATP1B1 i transportera wypompowującego BCRP oraz inhibitorem cytochromu P-450 3A4. Jednoczesne stosowanie erytromycyny i rozuwastatyny powodowało zmniejszenie AUC(0-t) rozuwastatyny o 20% i zwiększenie Cmax rozuwastatyny o 30%. Zmiany te są uważane za klinicznie nieistotne.

Fenofibrat
Jednoczesne stosowanie fenofibratu i rozuwastatyny nie miało istotnego klinicznie wpływu na stężenie rozuwastatyny w osoczu.

Niacyna
W wyniku jednoczesnego stosowania rozuwastatyny i niacyny w dawce 1 g obserwowano zwiększenie ryzyka wystąpienia niepożądanych działań klinicznych na mięśnie.

Leki przeciwnowotworowe
Regorafenib (inhibitor BCRP) może zwiększać stężenie rozuwastatyny w osoczu. Podczas jednoczesnego stosowania rozuwastatyny z regorafenibem należy zachować ostrożność i rozważyć zmniejszenie dawki rozuwastatyny.

Sofosbuwir/wełpataswir/woksylaprewir
Sofosbuwir/wełpataswir/woksylaprewir (inhibitory BCRP) mogą zwiększać stężenie rozuwastatyny w osoczu. Jednoczesne stosowanie rozuwastatyny z sofosbuwirem/wełpataswirem/woksylaprewirem jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

Wpływ rozuwastatyny na jednocześnie stosowane produkty lecznicze

Warfaryna
W wyniku jednoczesnego stosowania rozuwastatyny i warfaryny nie obserwowano istotnego wpływu na międzynarodowy współczynnik znormalizowany (INR). Jednakże po wprowadzeniu produktu do obrotu odnotowano przypadki zwiększenia INR u pacjentów otrzymujących jednocześnie warfarynę i rozuwastatynę. U pacjentów otrzymujących jednocześnie warfarynę i rozuwastatynę należy oznaczyć INR przed rozpoczęciem leczenia rozuwastatyną i w początkowym okresie leczenia.

Pochodne kumaryny
W wyniku jednoczesnego stosowania rozuwastatyny i pochodnych kumaryny (fenprokumonu) nie obserwowano istotnego wpływu na międzynarodowy współczynnik znormalizowany (INR). Jednakże po wprowadzeniu produktu do obrotu odnotowano przypadki zwiększenia INR u pacjentów otrzymujących jednocześnie pochodne kumaryny i rozuwastatynę. U pacjentów otrzymujących jednocześnie pochodne kumaryny i rozuwastatynę należy oznaczyć INR przed rozpoczęciem leczenia rozuwastatyną i w początkowym okresie leczenia.

Doustne środki antykoncepcyjne/hormonalna terapia zastępcza
Jednoczesne stosowanie rozuwastatyny i doustnego środka antykoncepcyjnego zwiększało stężenie etynyloestradiolu i norgestrelu w osoczu odpowiednio o 26% i 34%. Należy to uwzględnić przy wyborze doustnego środka antykoncepcyjnego u pacjentek stosujących rozuwastatynę. Zwiększenie stężenia hormonów w osoczu podczas jednoczesnego stosowania z hormonalną terapią zastępczą nie powinno mieć znaczenia klinicznego. Jednakże w badaniach klinicznych z zastosowaniem hormonalnej terapii zastępczej nie stwierdzono klinicznie istotnych działań niepożądanych.

Digoksyna
Jednoczesne stosowanie digoksyny i rozuwastatyny nie miało wpływu na stężenie digoksyny w osoczu.

Gemfibrozyl
Jednoczesne stosowanie rozuwastatyny (80 mg) i gemfibrozylu (600 mg dwa razy na dobę) powodowało 2-krotne zwiększenie wartości Cmax i 1,9-krotne zwiększenie wartości AUC gemfibrozylu.

Cyklosporyna
Wykazano, że u pacjentów otrzymujących jednocześnie rozuwastatynę i cyklosporynę stężenie cyklosporyny w osoczu nie ulega zmianie.

Inne
W badaniach interakcji nie stwierdzono klinicznie istotnych interakcji z ezetymibem, fenofibratem, kwasem fusydowym lub lekami zobojętniającymi.

4.6 Ciąża i laktacja

Ciaża
Stosowanie rozuwastatyny jest przeciwwskazane w ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym nie stosujących skutecznych metod zapobiegania ciąży (patrz punkt 4.3). Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować odpowiednie metody antykoncepcji podczas leczenia rozuwastatyną. Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę w czasie stosowania tego produktu, należy natychmiast przerwać leczenie.
Dane dotyczące stosowania rozuwastatyny w ciąży są ograniczone. Kilka doniesień wskazuje na wady wrodzone po ekspozycji w ciąży na inhibitory reduktazy HMG-CoA. W badaniach na zwierzętach wykazano działanie zarodkowo-toksyczne w dawkach powodujących ekspozycję na lek podobną do ekspozycji u ludzi.
W badaniach na zwierzętach wykazano, że statyny mogą zmniejszać syntezę substancji steroidowych i prawdopodobnie wywierać niekorzystny wpływ na rozwój płodu. Inhibitory reduktazy HMG-CoA hamują syntezę mewalonianu, który jest prekursorem cholesterolu.
Cholesterol i inne produkty szlaku syntezy cholesterolu z mewalonianu są niezbędne do prawidłowego rozwoju płodu (w tym do syntezy steroidów i błon komórkowych). Ze względu na te mechanizmy inhibitory reduktazy HMG-CoA mogą wywierać niekorzystny wpływ na płód.
Ponadto leczenie hipercholesterolemii nie jest wskazane w ciąży, ponieważ stężenie cholesterolu i trójglicerydów zwiększa się w czasie prawidłowo przebiegającej ciąży, a cholesterol i kwasy tłuszczowe wytwarzane w organizmie są niezbędne do prawidłowego rozwoju płodu.

Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy rozuwastatyna i jej metabolity są wydzielane z mlekiem ludzkim. Dostępne dane wskazują, że rozuwastatyna jest wydzielana z mlekiem szczurzym. Ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych u niemowląt, rozuwastatyny nie należy stosować u kobiet karmiących piersią (patrz punkt 4.3). Kobiety przyjmujące rozuwastatynę nie powinny karmić piersią.

Płodność
W badaniach na zwierzętach nie wykazano wpływu rozuwastatyny na płodność samców i samic. Wpływ na płodność u ludzi nie jest znany.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu rozuwastatyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak na podstawie właściwości farmakodynamicznych nie oczekuje się, aby rozuwastatyna miała wpływ na te czynności. Należy jednak wziąć pod uwagę, że u niektórych pacjentów mogą występować zawroty głowy.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane, które wystąpiły w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu produktu do obrotu, przedstawiono w tabeli poniżej. Częstość występowania działań niepożądanych określono jako: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000), bardzo rzadko (< 1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Układ narządów	Częstość	Działanie niepożądane
Zaburzenia krwi i układu chłonnego	Rzadko	Małopłytkowość
	Częstość nieznana	Eozynofilia
Zaburzenia układu immunologicznego	Rzadko	Reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk naczynioruchowy
	Częstość nieznana	Reakcja polekowa z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS)
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania	Często	Hiperglikemia
Zaburzenia psychiczne	Niezbyt często	Zaburzenia snu, w tym bezsenność i koszmary senne
	Rzadko	Depresja
Zaburzenia układu nerwowego	Często	Zawroty głowy, ból głowy
	Rzadko	Zaburzenia pamięci
Zaburzenia ucha i błędnika	Rzadko	Szumy uszne
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia	Rzadko	Kaszel, duszność
Zaburzenia żołądka i jelit	Często	Zaparcie, nudności, ból brzucha
	Niezbyt często	Wzdęcie
	Rzadko	Zapalenie trzustki
	Częstość nieznana	Biegunka
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych	Niezbyt często	Zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych
	Rzadko	Żółtaczka, zapalenie wątroby
	Częstość nieznana	Śmiertelne i nieśmiertelne przypadki niewydolności wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej	Niezbyt często	Wysypka, świąd, pokrzywka
	Rzadko	Zespół Stevensa-Johnsona
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej	Często	Ból mięśni
	Niezbyt często	Miopatia (w tym zapalenie mięśni)
	Rzadko	Rabdomioliza
	Częstość nieznana	Ból stawów
		Immunozależna miopatia martwicza
		Miastenia
Zaburzenia nerek i dróg moczowych	Niezbyt często	Ból w okolicy lędźwiowej
	Rzadko	Białkomocz
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania	Często	Osłabienie
Badania diagnostyczne	Często	Zwiększenie aktywności kinazy kreatynowej we krwi

W badaniu JUPITER (u 17 802 pacjentów leczonych rozuwastatyną 20 mg lub placebo) częstość występowania miopatii wynosiła odpowiednio 0,2% i 0,1%, a częstość występowania rabdomiolizy odpowiednio 0,1% i 0,0% u pacjentów otrzymujących rozuwastatynę i placebo.
U dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat częstość występowania działań niepożądanych była ogólnie podobna do częstości występowania działań niepożądanych u osób dorosłych. Jednak w badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży przyjmujących rozuwastatynę przez 52 tygodnie, wzrost aktywności kinazy kreatyniny > 10 x GGN i objawy mięśniowe następujące po ćwiczeniach lub zwiększonej aktywności fizycznej obserwowano częściej niż podczas badań klinicznych u osób dorosłych.
W badaniach klinicznych u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat nie obserwowano wpływu na wzrost, masę ciała, wskaźnik BMI (ang. BMI, body mass index) lub dojrzałość płciową (patrz punkt 4.4).
Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano również następujące działania niepożądane: śródmiąższowa choroba płuc (patrz punkt 4.4).

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Inhibitory reduktazy HMG-CoA, kod ATC: C10AA07.
Rozuwastatyna jest selektywnym, kompetencyjnym inhibitorem reduktazy HMG-CoA, enzymu przekształcającego 3-hydroksy-3-metyloglutarylo-koenzym A w mewalonian, prekursor cholesterolu. Głównym działaniem rozuwastatyny jest zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL i apolipoproteiny B w osoczu u pacjentów z hipercholesterolemią homozygotyczną i heterozygotyczną oraz mieszaną dyslipidemią. Rozuwastatyna zmniejsza również stężenie trójglicerydów i zwiększa stężenie cholesterolu HDL.
Rozuwastatyna wpływa na aterogenne cząsteczki lipidowe i wykazuje silne działanie na stężenie cholesterolu LDL-C. Wykazano, że zapobiega rozwojowi miażdżycy, zarówno w badaniach klinicznych, jak i przedklinicznych.

Badania kliniczne
W badaniu JUPITER (Justification for the Use of Statins in Prevention: an Intervention Trial Evaluating Rosuvastatin) oceniano wpływ rozuwastatyny w dawce 20 mg raz na dobę w porównaniu z placebo na występowanie poważnych incydentów sercowo-naczyniowych u 17 802 pacjentów (6 801 kobiet i 11 001 mężczyzn), którzy w momencie włączenia do badania mieli co najmniej 50 lat (kobiety co najmniej 60 lat), nie mieli w wywiadzie choroby wieńcowej, udaru mózgu ani choroby tętnic obwodowych, a stężenie cholesterolu LDL-C było < 3,4 mmol/l (130 mg/dl) i stężenie białka C-reaktywnego hsCRP ≥ 2 mg/l. Badanie zostało zakończone przedwcześnie po obserwacji mediany wynoszącej 1,9 roku, ponieważ osiągnięto pierwotny punkt końcowy. W badaniu JUPITER wykazano statystycznie istotne zmniejszenie częstości występowania pierwotnego złożonego punktu końcowego (zawał mięśnia sercowego, udar mózgu, rehospitalizacja z powodu niestabilnej choroby wieńcowej, śmierć z przyczyn sercowo-naczyniowych lub zabieg rewaskularyzacji tętnic wieńcowych) o 44% u pacjentów otrzymujących rozuwastatynę w porównaniu z placebo.

W badaniu METEOR (Measuring Effects on Intima Media Thickness: an Evaluation Of Rosuvastatin) oceniano wpływ leczenia rozuwastatyną w dawce 40 mg na postęp miażdżycy u 984 pacjentów z hipercholesterolemią. W badaniu wykazano, że leczenie rozuwastatyną w dawce 40 mg przez 2 lata istotnie spowalnia postęp miażdżycy mierzonej za pomocą ultrasonografii wewnątrznaczyniowej w porównaniu z placebo.

W badaniu ASTEROID (A Study to Evaluate the Effect of Rosuvastatin on Intravascular Ultrasound-Derived Coronary Atheroma Burden) oceniano wpływ leczenia rozuwastatyną w dawce 40 mg na cofanie się miażdżycy u 507 pacjentów z chorobą wieńcową. W badaniu wykazano, że leczenie rozuwastatyną w dawce 40 mg przez 24 miesiące istotnie zmniejszało objętość blaszek miażdżycowych w porównaniu z wartością wyjściową.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie
Stężenie maksymalne rozuwastatyny w osoczu osiągane jest około 5 godzin po podaniu doustnym. Biodostępność absolutna wynosi około 20%.

Dystrybucja
Rozuwastatyna wiąże się z białkami osocza, głównie z albuminą, w około 90%. Objętość dystrybucji w stanie ustalonym wynosi około 134 litrów.

Metabolizm
Rozuwastatyna ulega ograniczonemu metabolizmowi (około 10%). Jest metabolizowana głównie przez izoenzym CYP2C9, a w mniejszym stopniu przez izoenzym CYP2C19. Głównym zidentyfikowanym metabolitem jest N-dwumetylo rozuwastatyna, która jest farmakologicznie mniej aktywna niż rozuwastatyna.

Wydalanie
Po podaniu doustnym rozuwastatyna jest wydalana w około 90% w postaci niezmienionej z kałem (składająca się z wydzielonej i nie wchłoniętej substancji czynnej) i w około 10% z moczem. Okres półtrwania wynosi około 19 godzin.

Liniowość
Stężenie rozuwastatyny w osoczu zwiększa się proporcjonalnie do dawki w zakresie dawek od 10 mg do 80 mg.

Wpływ wieku, płci, rasy i masy ciała
Wiek i płeć nie mają klinicznie istotnego wpływu na farmakokinetykę rozuwastatyny.
Stężenie rozuwastatyny w osoczu było około 2-krotnie większe u pacjentów pochodzących z Azji (pochodzenia chińskiego, japońskiego, filipińskiego, wietnamskiego, koreańskiego i indyjskiego) w porównaniu z rasą kaukaską.
U pacjentów z niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie należy stosować tego produktu leczniczego.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
U pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek stężenie rozuwastatyny w osoczu nie ulega zmianie. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) stężenie rozuwastatyny w osoczu było 3-krotnie większe w porównaniu z ochotnikami ze zdrowymi nerkami.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
U pacjentów z 7 punktami lub mniejszą liczbą punktów w skali Child-Pugh nie stwierdzono zwiększenia ekspozycji ustrojowej na rozuwastatyne. Jednakże u pacjentów z 8 lub 9 punktami w skali Child-Pugh obserwowano zwiększenie ekspozycji ustrojowej na rozuwastatyne.

Polimorfizm genetyczny
Stężenie rozuwastatyny w osoczu było zwiększone u pacjentów z polimorfizmem genów kodujących białka transportujące OATP1B1 i BCRP.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1. Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń

• Laktoza jednowodna
• Celuloza mikrokrystaliczna
• Kroskarmeloza sodowa
• Krzemionka koloidalna bezwodna
• Magnezu stearynian

Otoczka

• Hypromeloza
• Makrogol 6000
• Tytanu dwutlenek (E171)
• Talk
• Żelaza tlenek czerwony (E172)

6.2. Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3. Okres ważności

2 lata

6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25˚C w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem i wilgocią.

6.5. Rodzaj i zawartość opakowania

Blister z folii OPA/Aluminium/PVC/Aluminium lub PVC/PVDC/Aluminium w tekturowym pudełku.

Wielkość opakowań: 28, 30, 84, 90, 98, 100 tabletek powlekanych.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Zentiva k.s.
U kabelovny 130
Dolni Měcholupy
102 37 Praga 10
Republika Czeska

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Pozwolenie nr:
16712 (Rosucard, 10 mg)
16713 (Rosucard, 20 mg)

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDLUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 13.04.2010
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 31.08.2015

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

10/2024