Depralin ODT, Tabletki (5 mg)

Ulotka: Depralin ODT, Tabletki (5 mg)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Depralin ODT, 5 mg, tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej
Depralin ODT, 10 mg, tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej
Depralin ODT, 20 mg, tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Depralin ODT, 5 mg: Każda tabletka zawiera 5 mg escytalopramu (Escitalopramum) co odpowiada 6,3875 mg escytalopramu szczawianu.

Depralin ODT, 10 mg: Każda tabletka zawiera 10 mg escytalopramu (Escitalopramum) co odpowiada 12,775 mg escytalopramu szczawianu.

Depralin ODT, 20 mg: Każda tabletka zawiera 20 mg escytalopramu (Escitalopramum) co odpowiada 25,55 mg escytalopramu szczawianu.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: laktoza jednowodna i sód.

• Każda 5 mg tabletka zawiera 58,935 mg laktozy jednowodnej.
• Każda 10 mg tabletka zawiera 117,87 mg laktozy jednowodnej.
• Każda 20 mg tabletka zawiera 235,74 mg laktozy jednowodnej.
• Każda 5 mg, 10 mg, 20 mg tabletka zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej.

• Depralin ODT, 5 mg: Okrągła tabletka, barwy białej lub prawie białej, płaska ze ściętymi brzegami, o średnicy 7 mm, z wytłoczonym napisem „5” po jednej stronie.
• Depralin ODT, 10 mg: Okrągła tabletka, barwy białej lub prawie białej, płaska ze ściętymi brzegami, o średnicy 9 mm, z wytłoczonym napisem „10” po jednej stronie.
• Depralin ODT, 20 mg: Okrągła tabletka, barwy białej lub prawie białej, płaska ze ściętymi brzegami, o średnicy 12 mm, z wytłoczonym napisem „20” po jednej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

• Leczenie dużych epizodów depresji.
• Leczenie zaburzeń lękowych z napadami lęku (lęk paniczny) z agorafobią lub bez agorafobii.
• Leczenie społecznego zaburzenia lękowego (fobii społecznej).
• Leczenie uogólnionego zaburzenia lękowego.
• Leczenie zaburzenia obsesyjno – kompulsyjnego.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Nie wykazano bezpieczeństwa stosowania dawek dobowych większych niż 20 mg.

Sposób podawania
Depralin ODT podaje się w pojedynczej dawce dobowej. Tabletek nie należy przyjmować z posiłkiem. Tabletkę ulegającą rozpadowi w jamie ustnej, należy umieszczać w jamie ustnej, gdzie ulega ona szybkiemu rozpuszczeniu w ślinie i może być łatwo polknięta bez wody. Tabletka jest krucha i należy obchodzić się z nią ostrożnie.

Depralin ODT w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej jest biorównoważny z escytalopramem w postaci tabletek powlekanych, wykazując zbliżoną szybkość i stopień wchłaniania. Dawka i częstość podania leku jest taka sama jak w przypadku escytalopramu w postaci tabletek powlekanych. Depralin ODT w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej może być stosowany zamienne z escytalopramem w postaci tabletek powlekanych.

Dawkowanie

Duże epizody depresji
Zwykle stosuje się dawkę 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta dawkę dobową można zwiększyć do dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę.
Działanie przeciwdepresyjne uzyskuje się zazwyczaj po upływie 2 – 4 tygodni leczenia. W celu utrwalenia odpowiedzi na leczenie, wymagana jest kontynuacja leczenia przez co najmniej 6 miesięcy po ustapieniu objawów.

Zaburzenie lękowe z napadami leku (lęk paniczny) z agorafobią lub bez agorafobii
Przez pierwszy tydzień zaleca się podawanie początkowej dawki 5 mg na dobę, a następnie zwiększenie dawki dobowej do 10 mg. Dawka dobowa może zostać zwiększona do dawki maksymalnej, tj. 20 mg, w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie.
Największą skuteczność osiąga się po około 3 miesiącach. Leczenie trwa kilka miesięcy.

Fobia społeczna
Zwykle stosowana dawka wynosi 10 mg raz na dobę. Zazwyczaj poprawa następuje po 2 – 4 tygodniach leczenia. Następnie, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawka dobowa może zostać zmniejszona do 5 mg lub zwiększona do dawki maksymalnej, tj. 20 mg.
Fobia społeczna jest chorobą o przewlekłym przebiegu, dlatego, w celu utrwalenia odpowiedzi na leczenie zaleca się 12 tygodniowy okres terapii.
Długoterminowe leczenie osób odpowiadających na leczenie trwało przez 6 miesięcy i można je rozważyć indywidualnie w celu zapobiegania nawrotom choroby; korzyści prowadzonego leczenia powinny być oceniane w regularnych odstępach czasu.
Fobia społeczna jest ściśle zdefiniowanym rozpoznaniem określonego zaburzenia, którego nie należy mylić z nadmierną nieśmiałością.
Farmakoterapia wskazana jest wyłącznie wtedy, kiedy zaburzenie istotnie utrudnia kontakty społeczne i wykonywanie pracy zawodowej.
Nie porównywano leczenia escytalopramem z terapią poznawczo – behawioralną. Farmakoterapia jest częścią kompleksowego postępowania terapeutycznego.

Uogólnione zaburzenie lękowe
Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. Dawkę dobową można zwiększyć do dawki maksymalnej, tj. 20 mg, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie.
Pacjenci odpowiadający na leczenie otrzymywali dawkę 20 mg na dobę przez co najmniej 6 miesięcy. Korzyści terapeutyczne oraz stosowana dawka powinny być oceniane w regularnych odstępach czasu (patrz punkt 5.1).

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne
Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. Dawka dobowa może zostać zwiększona do dawki maksymalnej, tj. 20 mg, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie.
Ponieważ zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne jest chorobą przewlekłą, pacjenci powinni być leczeni przez okres wystarczający do uzyskania pewności, że objawy ustąpiły.
Korzyści terapeutyczne oraz stosowana dawka powinny być oceniane w regularnych odstępach czasu (patrz punkt 5.1).

Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku powyżej 65 lat)
Dawka początkowa wynosi 5 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę (patrz punkt 5.2).
Nie badano skuteczności escytalopramu w leczeniu fóbii społecznej u pacjentów w podeszłym wieku.

Dzieci i młodzież
Nie należy stosować produktu Depralin ODT u dzieci oraz młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia czynności nerek
Modyfikacja dawkowania nie jest konieczna u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny Clk- mniejszy niż 30 ml/min) (patrz punkt 5.2).

Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby zaleca się dawkę początkową 5 mg na dobę przez pierwsze 2 tygodnie terapii. Dawkę dobową można zwiększyć do 10 mg, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta. Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności podczas zwiększania dawki u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (patrz punkt 5.2).

Osoby wolno metabolizujące leki z udziałem izoenzymu CYP2C19
U pacjentów, o których wiadomo, że wolno metabolizują leki z udziałem izoenzymu CYP2C19 zaleca się dawkę początkową 5 mg na dobę przez pierwsze 2 tygodnie leczenia. Dawkę dobową można zwiększyć do 10 mg, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta (patrz punkt 5.2).

Objawy z odstawienia obserwowane po zakończeniu leczenia
Należy unikać nagłego odstawienia produktu. Podczas kończenia leczenia escytalopramem dawkę należy zmniejszać stopniowo przez okres, co najmniej jednego do dwóch tygodni, w celu ograniczenia ryzyka objawów z odstawienia (patrz punkt 4.4 oraz punkt 4.8). Jeśli po zmniejszeniu dawki lub przerwaniu leczenia wystąpią nietolerowane przez pacjenta objawy, należy rozważyć wznowienie stosowania poprzednio przepisanej dawki a następnie wolniejsze jego odstawianie.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którakolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
• Jednoczesne leczenie nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, objawiającego się pobudzeniem, drženiem oraz hipertermią itp. (patrz punkt 4.5).
• Skojarzenie escytalopramu z odwracalnymi inhibitorami MAO-A (np. moklobemid) lub nieselektywnym, odwracalnym inhibitorem MAO – linezolidem jest przeciwwskazane, ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego (patrz punkt 4.5).
• Escytalopram jest przeciwwskazany u pacjentów z rozpoznanym wydłużeniem odstępu QT lub z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT.
• Przeciwwskazane jest leczenie skojarzone escytalopramem z innymi lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Poniższe specjalne ostrzeżenia oraz środki ostrożności dotyczą grupy terapeutycznej selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. SSRI- Selective Serotonin Re-uptake Inhibitors).

Dzieci i młodzież
Nie należy stosować escytalopramu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
W badaniach klinicznych leków przeciwdepresyjnych dzieci i młodzieży częściej obserwowano zachowania samobójcze (próby samobójcze i myśli samobójcze) oraz wrogość (szczególnie agresja, zachowania buntownicze, przejawy gniewu) w grupie leczonej, niż w grupie placebo. Jeżeli, w oparciu o istniejące wskazania kliniczne, pomimo to podjęta zostanie decyzja o rozpoczęciu leczenia, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia skłonności samobójczych.
Ponadto, brak długoterminowych danych dotyczących wpływu escytalopramu na wzrost, dojrzewanie, oraz rozwój poznawczy i behavioralny u dzieci i młodzieży.

Lek paradoksalny
U niektórych pacjentów z lękiem napadowym, w początkowym okresie leczenia lekami przeciwdepresyjnymi może nastąpić nasilenie objawów lękowych. Ta paradoksalna reakcja ustępuje zwykle w ciągu dwóch tygodni nieprzerwanego leczenia.
Zaleca się małą dawkę początkową, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia stanów lękowych (patrz punkt 4.2).

Drgawki
Stosowanie tego produktu leczniczego należy przerwać u każdego pacjenta, u którego wystąpią drgawki po raz pierwszy, lub jeśli nastąpi zwiększenie częstości napadów drgawek (u pacjentów wcześniej zdiagnozowanych). Należy unikać stosowania leków z grupy SSRI u pacjentów z niekontrolowaną padaczką, natomiast pacjentów z kontrolowaną padaczką należy uważnie monitorować.

Mania
Należy zachować ostrożność podczas stosowania leków z grupy SSRI u pacjentów z manią lub hipomanią w wywiadzie. Leki z grupy SSRI należy odstawić, u każdego pacjenta, u którego wystąpi faza maniakalna.

Cukrzyca
U pacjentów z cukrzycą leczenie produktami z grupy SSRI może wpływać na kontrolę glikemii (hipoglikemia lub hiperglikemia). Może okazać się konieczna zmiana dawkowania insuliny i (lub) doustnych leków o działaniu hipoglikemizującym.

Samobójstwo i (lub) myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego
Depresja wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samouszkodzeń i samobójstw (zdarzenia związane z samobójstwem). Ryzyko to utrzymuje się aż do wystąpienia znaczącej poprawy. Ponieważ, poprawa może nie nastąpić w pierwszych kilku tygodniach leczenia lub dłużej, pacjentów należy ściśle obserwować do czasu jej uzyskania. Powszechne doświadczenie kliniczne wskazuje na to, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnym okresie ustępowania objawów choroby.
W innych zaburzeniach psychicznych, w których stosuje się escytalopram, ryzyko zdarzeń związanych z samobójstwem może być także zwiększone. Poza tym, zaburzenia te mogą współistnieć z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. Dlatego podczas leczenia pacjentów z innymi zaburzeniami psychicznymi należy zachować takie same środki ostrożności, jak w przypadku pacjentów z dużym epizodem depresji.
Ryzyko wystąpienia myśli samobójczych lub podjęcia prób samobójczych u pacjentów ze zdarzeniami związanymi z samobójstwem w wywiadzie, u których przed rozpoczęciem leczenia istniały nasilone wyobrażenia samobójcze jest większe, dlatego podczas leczenia osoby te powinny być objęte ścisłą observacją.
Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych dotyczących stosowania leków przeciwdepresyjnych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, wykazała większe ryzyko zachowań samobójczych u pacjentów przyjmujących leki przeciwdepresyjne w porównaniu do pacjentów przyjmujących placebo, u pacjentów w wieku poniżej 25 lat.
Terapii powinno towarzyszyć dokładne monitorowanie pacjentów, zwłaszcza tych z grupy wysokiego ryzyka, szczególnie we wczesnym okresie leczenia i po zmianie dawki.
Pacjentów (i ich opiekunów) należy poinformować o konieczności zachowania czujności i kontrolowania pacjenta pod kątem każdego pogorszenia stanu klinicznego, pojawienia się myśli i zachowań samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu i natychmiastowego zwrócenia się o poradę do lekarza, gdy tylko wystąpią takie objawy.

Akatyzja i (lub) niepokój psychoruchowy
Stosowanie produktów leczniczych z grupy SSRI/SNRI (ang. SNRI – Serotonin-Norepinephrine Re-uptake Inhibitors) wiąże się z rozwojem akatyzji, charakteryzującej się nieprzyjemnie odczuwanym stanem niepokoju oraz przymusem pozostawania w ciągłym ruchu, często połączoną z niemożnością siedzenia lub stania w bezruchu. Wystąpienie tych objawów jest najbardziej prawdopodobne w pierwszych kilku tygodni leczenia. W przypadku pacjentów, u których te objawy wystąpią, zwiększanie dawki może być szkodliwe.

Hiponatremia
Rzadko donoszono o hiponatremii, prawdopodobnie spowodowanej nieprawidłowym wydzielaniem hormonu antydiuretycznego (ang. SIADH), podczas leczenia lekami z grupy SSRI, na ogół ustępującej po przerwaniu leczenia.
Należy zachować ostrożność u pacjentów z grup ryzyka takich, jak: osoby w podeszłym wieku, pacjenci z marskością wątroby oraz jeśli równocześnie stosowane są leki, które mogą powodować hiponatremię.

Krwawienie
Podczas leczenia produktami z grupy SSRI informowano o występowaniu krwawień w obrębie skóry, takich jak: wybroczyny i płamica. Ostrożność zalecana jest szczególnie u pacjentów przyjmujących produkty z grupy SSRI, zwłaszcza w przypadku jednoczesnego stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych, produktów wpływających na czynność płytek krwi (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne i pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwas acetylosalicylowy, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), tyklopidyna i dipirydamol), a także u pacjentów z rozpoznaną skłonnością do krwawień.
Leki z grupy SSRI i SNRI mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwotoku poporodowego (patrz punkty 4.6 i 4.8).

Leczenie elektrowstrząsami
Doświadczenia kliniczne dotyczące jednoczesnej terapii lekami z grupy SSRI oraz leczenia elektrowstrząsami są ograniczone, dlatego zaleca się ostrożność.

Zespół serotoninowy
Zaleca się ostrożność podczas stosowania escytalopramu jednocześnie z produktami o działaniu serotoninergicznym takich, jak: sumatryptan i inne tryptany, tramadol i tryptofan oraz z buprenorfiną.
W rzadkich przypadkach informowano o wystąpieniu zespołu serotoninowego u pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI jednocześnie z produktami leczniczymi o działaniu serotoninergicznym oraz z buprenorfiną. Jednoczesne wystąpienie objawów takich, jak: pobudzenie, drżenia mięśniowe, drgawki miokloniczne oraz hipertermia mogą wskazywać na rozwój tego zespołu. Jeśli dojdzie do jego wystąpienia, leczenie lekiem z grupy SSRI oraz lekiem o działaniu serotoninergicznym lub buprenorfiną należy niezwłocznie przerwać i rozpocząć leczenie objawowe.

Ziele dziurawca
Jednoczesne leczenie produktami leczniczymi z grupy SSRI i produktami roślinnymi zawierającymi ziele dziurawca (Hypericum perforatum) może prowadzić do zwiększenia częstości działań niepożądanych (patrz punkt 4.5).

Objawy z odstawienia obserwowane po przerwaniu leczenia
Objawy z odstawienia występują często po przerwaniu leczenia, szczególnie, gdy leczenie przerwano nagle (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych zdarzenia niepożądane obserwowane po przerwaniu leczenia występowały u około 25% pacjentów leczonych escytalopramem oraz u 15% pacjentów przyjmujących placebo.
Ryzyko objawów z odstawienia może zależeć od kilku czynników, do których należą czas trwania leczenia oraz wielkość dawki, a także szybkość zmniejszania dawki. Najczęściej zgłaszane objawy to: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje i wrażenie porażenia prądem elektrycznym), zaburzenia snu (w tym bezsenność i wyraziste sny), pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub) wymioty, drżenie, splątanie, nadmierne pocenie, bóle głowy, biegunka, kołatanie serca, niestabilność emoejonalna, drażliwość oraz zaburzenia widzenia. Na ogół objawy te mają nasilenie małe do umiarkowanego, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie.
Występują zwykle w ciągu pierwszych kilku dni po odstawieniu leku, jednak istnieją bardzo rzadkie doniesienia o ich wystąpieniu u pacjentów, którzy nieumyślnie pominęli dawkę.
Na ogół objawy te ustępują samoistnie, zazwyczaj w ciągu 2 tygodni, chociaż u niektórych osób mogą utrzymywać się dłużej (2-3 miesiące lub dłużej). Dlatego też w przypadku zakończenia leczenia zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki escytalopramu przez okres kilku tygodni lub miesięcy, w zależności od reakcji pacjenta (patrz punkt 4.2 „Objawy z odstawienia występujące po zakończeniu leczenia”).

Choroba niedokrwienne serca
Ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne zaleca się ostrożność u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (patrz punkt 5.3).

Wydłużenie odstępu QT
Wykazano, że escytalopram powoduje zależne od dawki wydłużenie odstępu QT. Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT oraz arytmii komorowych, w tym zaburzenia typu Torsade de Pointes, głównie u pacjentów płci żeńskiej, u osób z hipokaliemią oraz u pacjentów z wydłużeniem odstępu QT lub innymi chorobami serca (patrz punkty 4.3, 4.5, 4.8, 4.9 i 5.1).
Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z bradykardią, u pacjentów po przebytym niedawno zawale mięśnia sercowego lub niewyrównaną niewydolnością serca.
Zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia i hipomagnezemia zwiększają ryzyko złośliwych arytmi i należy je wyrównać przed rozpoczęciem leczenia escytalopramem.
Przed rozpoczęciem leczenia pacjentów ze stabilną chorobą serca należy rozważyć wykonanie EKG.
Jeśli wystąpią zaburzenia rytmu serca podczas leczenia escytalopramem, lek należy odstawić i konieczne jest wykonanie EKG.

Jaskra z zamkniętym kątem
Produkty lecznicze z grupy SSRI, w tym escytalopram, mogą wpływać na wielkość źrenicy, czego efektem jest jej rozszerzenie. Rozszerzenie źrenicy może powodować zwężenie kąta przesączania, w wyniku czego następuje zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego oraz rozwój jaskry z zamkniętym kątem, szczególnie u pacjentów, u których występują czynniki predysponujące. Należy zachować ostrożność podczas stosowania escytalopramu u pacjentów z jaskrą z zamkniętym kątem lub jaskrą w wywiadzie.

Zaburzenia czynności seksualnych
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitors, SSRI) oraz inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. serotonin norepinephrine _reuptake inhibitors, SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych_ (patrz punkt 4.8). Zgłaszano przypadki długotrwałych zaburzeń czynności seksualnych, w których objawy utrzymywały się pomimo przerwania stosowania SSRI i (lub) SNRI.

Substancje pomocnicze
Produkt zawiera laktozę jednowodną. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozo-galaktozy.
Produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakodynamiczne

Przeciwwskazane terapie skojarzone:

• Nieodwracalne, nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (MAO): Donoszono o wystąpieniu ciężkich reakcji u pacjentów otrzymujących produkty z grupy SSRI w skojarzeniu z nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) oraz u pacjentów, którzy niedawno przerwali leczenie produktami z grupy SSRI i rozpoczęli leczenie takim inhibitorem MAO (patrz punkt 4.3). U niektórych pacjentów wystąpił zespół serotoninowy (patrz punkt 4.8). Escytalopram jest przeciwwskazany w skojarzeniu z nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO). Stosowanie escytalopramu można rozpocząć 14 dni po zakończeniu stosowania nieodwracalnego inhibitora monoaminooksydazy (IMAO). Należy zachować co najmniej 7 dniową przerwę od zakończenia przyjmowania escytalopramu do momentu rozpoczęcia leczenia nieodwracalnym, nieselektywnym inhibitorem monoaminooksydazy (MAO).
• Selektywny, odwracalny inhibitor MAO-A (moklobemia): Ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego skojarzenie escytalopramu z inhibitorem MAO-A, takim jak moklobemić, jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Jeśli jednak takie leczenie skojarzone okaże się konieczne, leczenie należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki, a pacjent powinien pozostawać pod stałą kontrolą kliniczną.
• Odwracalny, nieselektywny inhibitor MAO (linezolid): Linezolid jest antybiotykiem – odwracalnym, nieselektywnym inhibitorem MAO i nie należy go podawać pacjentom leczonym escytalopramem. Jeśli jednak takie leczenie skojarzone okaże się konieczne, leczenie należy zacząć od najmniejszej zalecanej dawki, a pacjent powinien pozostawać pod stałą kontrolą kliniczną (patrz punkt 4.3).
• Nieodwracalny, selektywny, inhibitor MAO-B (selegilina): Zaleca się ostrożność podczas stosowania escytalopramu w skojarzeniu z selegiling (nieodwracalnym inhibitorem MAO-B) z uwagi na ryzyko rozwoju zespołu serotoninowego. Selegilina była bezpiecznie stosowana w dawce do 10 mg na dobę w skojarzeniu z mieszaniną racemiczną cytalopramu.
• Wydłużenie odstępu QT: Nie przeprowadzono farmakokinetycznych i farmakodynamicznych badań dotyczących stosowania escytalopramu w skojarzeniu z innymi lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT. Nie można jednak wykluczyć addytywnego działania escytalopramu z tymi lekami. Dlatego przeciwwskazane jest jednoczesne podawanie escytalopramu z lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT, np. leki przeciwarytmiczne klasy la i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna IV, pentamidyna, leki przeciw malarii – szczególnie halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna).

Terapie skojarzone wymagające zachowania ostrożności:

• Produkty lecznicze o działaniu serotoninoergicznym: Jednoczesne podawanie z produktami leczniczymi o działaniu serotoninoergicznym (np. tramadol, sumatryptan oraz inne tryptany) lub z burpenorfiną może prowadzić do zespołu serotoninowego (patrz punkt 4.4).
• Produkty lecznicze obniżające próg drgawkowy: Podczas stosowania escytalopramu w skojarzeniu z lekami obniżającymi próg drgawkowy (np. leki przeciwpsychotyczne (fenotiazyny, tioksanteny, butyrofenony), meflochina, bupropion, tramadol) należy zachować ostrożność.
• Lity: Podczas jednoczesnego stosowania escytalopramu z litem należy zachować ostrożność, ponieważ lit może nasilać działanie serotoninergiczne escytalopramu. Zaleca się kontrolę stężenia litu we krwi. Jednakże, w badaniach klinicznych mieszaniny racemicznej cytalopramu nie zaobserwowano istotnego wpływu litu na farmakokinetykę cytalopramu.
• Leki przeciwzakrzepowe i leki wpływające na czynność płytek krwi: Podczas stosowania produktów z grupy SSRI w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, należy zachować ostrożność. Zaleca się uważne monitorowanie czasu protrombinowego po rozpoczęciu i po zakończeniu leczenia escytalopramem. Krwawienia podskórne i zaburzenia krzepnięcia krwi (np. przedłużenie czasu krwawienia) obserwowano podczas stosowania produktów z grupy SSRI. W związku z tym, zaleca się ostrożność podczas stosowania escytalopramu w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi, lekami wpływającymi na czynność płytek krwi (np. atypowe leki przeciwpsychotyczne i pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwas acetylosalicylowy, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), tyklopidyna i dipirydamol) oraz u pacjentów ze skłonnością do krwawień (patrz punkt 4.4).
• Alkohol etylowy: Nie zaobserwowano wpływu escytalopramu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Jednak, ze względu na indywidualną wrażliwość, może wystąpić pewien wpływ na te czynności. Dlatego pacjenci powinni zachować ostrożność, dopóki nie ustali się indywidualnej reakcji na lek. Nie zaleca się spożywania alkoholu podczas leczenia escytalopramem.

Interakcje farmakokinetyczne

Wpływ innych produktów leczniczych na escytalopram

• Metabolizm: Escytalopram jest metabolizowany głównie przez izoenzym CYP2C19. Jednoczesne stosowanie escytalopramu z omeprazolem (inhibitorem CYP2C19) w dawce 30 mg na dobę prowadziło do umiarkowanego (około 50%) zwiększenia stężenia escytalopramu. Jednoczesne stosowanie escytalopramu z inhibitorem CYP2C19 może wymagać zmniejszenia dawki escytalopramu.
• Inhibitory CYP3A4 i CYP2C19: Jednoczesne stosowanie escytalopramu z cymetydyną (inhibitorem CYP3A4, CYP2C19 i CYP2D6) w dawce 400 mg na dobę prowadziło do podwyższenia stężenia escytalopramu (o 70%). Zaleca się zmniejszenie dawki początkowej escytalopramu.
• Induktory enzymów metabolizujących: Stosowanie escytalopramu jednocześnie z induktorami enzymów metabolizujących (np. karbamazepina, ryfampicyna) może prowadzić do obniżenia stężenia escytalopramu. Może okazać się konieczne zwiększenie dawki escytalopramu podczas leczenia skojarzonego, a po jego zakończeniu – jej zmniejszenie.

Wpływ escytalopramu na inne produkty lecznicze

• Metabolizm: Escytalopram jest inhibitorem CYP2D6. Podczas jednoczesnego stosowania escytalopramu z produktami leczniczymi metabolizowanymi głównie przez CYP2D6, a o wąskim indeksie terapeutycznym, takich jak: flekainid, propafenon, metoprolol (w leczeniu zastoinowej niewydolności serca), dezypramina, klomipramina, nortryptylina, rywaroksaban, może być konieczne zmniejszenie dawki tych leków. Jednoczesne stosowanie escytalopramu (20 mg na dobę) z desypraminą (substrat CYP2D6) w dawce 50 mg prowadziło do dwukrotnego zwiększenia stężenia desypraminy. Należy zachować ostrożność podczas stosowania escytalopramu w skojarzeniu z lekami metabolizowanymi przez CYP2D6.
• Escytalopram jest inhibitorem CYP2C19. Podczas jednoczesnego stosowania escytalopramu z produktami leczniczymi metabolizowanymi przez CYP2C19, może być konieczne zmniejszenie dawki tych leków.

Inne interakcje

• Ziele dziurawca (Hypericum perforatum): Jednoczesne stosowanie produktów z grupy SSRI i produktów roślinnych zawierających ziele dziurawca może prowadzić do zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych (patrz punkt 4.4).

4.6 Ciąża i laktacja

Ciaża
Dane epidemiologiczne dotyczące kobiet w ciąży wskazują, że escytalopram nie zwiększa ryzyka wad wrodzonych ogółem. Niektóre badania wykazały zwiększone ryzyko wad wrodzonych serca związane ze stosowaniem escytalopramu, podczas gdy inne nie. W trzech badaniach epidemiologicznych stwierdzono zwiększone ryzyko (w przybliżeniu 2-krotne) wrodzonych wad serca związane ze stosowaniem escytalopramu w czasie ciąży, w tym w jednym badaniu stwierdzono zwiększone ryzyko w przypadku stosowania w dowolnym momencie ciąży, a w dwóch badaniach stwierdzono zwiększone ryzyko w przypadku stosowania w pierwszym trymestrze ciąży. W jednym badaniu ryzyko bezwzględne urodzenia dziecka z wrodzoną wadą serca wynosiło około 2% u kobiet stosujących escytalopram, w porównaniu z około 1% u kobiet niestosujących leków przeciwdepresyjnych.
Jeśli escytalopram jest stosowany w czasie ciąży lub jeśli pacjentka zachodzi w ciążę podczas stosowania leku, należy poinformować ją o potencjalnym zagrożeniu dla płodu. Należy ostrożnie rozważyć stosowanie escytalopramu w czasie ciąży i tylko wtedy, gdy jest to wyraźnie konieczne. Jeśli leczenie escytalopramem jest kontynuowane do końca ciąży, należy rozważyć zmniejszenie dawki w trzecim trymestrze.
W przypadku stosowania escytalopramu pod koniec ciąży, zwłaszcza w ostatnim trymestrze, mogą wystąpić następujące objawy u noworodka: trudności w oddychaniu, zasinienie, drgawki, niestabilność temperatury ciała, trudności w karmieniu, wymioty, hipoglikemia, wzmożone lub osłabione napięcie mięśniowe, wzmożone odruchy, drżenie, nerwowość, drażliwość, letarg, ciągły płacz, senność i trudności ze snem. Objawy te mogą wynikać z działania serotoninergicznego lub zespołu odstawienia. W większości przypadków objawy te mają łagodny lub umiarkowany stopień nasilenia i zwykle ustępują samoistnie.
U noworodków matek, które stosowały selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI) w późnej ciąży, może wystąpić zwiększone ryzyko wystąpienia nadciśnienia płucnego u noworodka (ang. persistent pulmonary hypertension of the newborn, PPHN). PPHN występuje z częstością od 2 do 12 na 1000 noworodków w populacji ogólnej i wiąże się ze znaczną zachorowalnością i śmiertelnością.
U noworodków matek stosujących leki z grupy SSRI w czasie ciąży, zwłaszcza w późnej ciąży, donoszono o występowaniu zaburzeń adaptacyjnych, które mogą mieć wpływ na układ nerwowy lub oddechowy.
W badaniach na zwierzętach wykazano, że escytalopram wywiera działanie reprodukcyjne toksyczne (patrz punkt 5.3).

Karmienie piersią
Escytalopram jest wydzielany do mleka kobiecego, a u niemowląt karmionych piersią stwierdzano stężenia w osoczu wynoszące około 5% stężeń w osoczu matki. Nie zaobserwowano działań niepożądanych u niemowląt. Jednakże, ze względu na brak wystarczających danych, nie zaleca się stosowania escytalopramu w okresie karmienia piersią, chyba że jest to wyraźnie konieczne. Jeśli escytalopram jest stosowany w okresie karmienia piersią, należy monitorować występowanie działań niepożądanych u dziecka.

Płodność
W badaniach na zwierzętach nie wykazano wpływu escytalopramu na płodność (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Chociaż escytalopram nie wpływa lub wpływa w nieznacznym stopniu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, należy jednak poinformować pacjentów, aby nie prowadzili pojazdów mechanicznych i nie obsługiwali urządzeń mechanicznych w ruchu do czasu ustalenia ich indywidualnej reakcji na lek.
Należy poinformować pacjentów, aby nie spożywali alkoholu podczas leczenia escytalopramem.

4.8 Działania niepożądane

Poniżej wymieniono działania niepożądane zgłaszane podczas leczenia escytalopramem w dawkach do 20 mg na dobę oraz w okresie po zakończeniu leczenia, z częstością występowania określoną w następujący sposób:
Bardzo często (≥1/10); Często (≥1/100 do <1/10); Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); Bardzo rzadko (<1/10 000); Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Rzadko: małopłytkowość.
Częstość nieznana: krwawienie (najczęściej wybroczyny skórne i krwotoki, takie jak krwawienia z przewodu pokarmowego i ginekologiczne, patrz punkt 4.4).

Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: reakcje anafilaktyczne.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Często: zmniejszenie łaknienia, zwiększenie masy ciała.
Niezbyt często: hiponatremia (patrz punkt 4.4).
Rzadko: zespół nieadekwatnego wydzielania wazopresyny (SIADH).

Zaburzenia psychiczne
Bardzo często: bezsenność, pobudzenie.
Często: zmniejszenie libido, lęk, nerwowość, niespokojne sny, bruksizm.
Niezbyt często: splątanie, depersonalizacja, halucynacje, mania.
Rzadko: agresywne zachowania, zachowania samobójcze (patrz punkt 4.4).
Częstość nieznana: myśli samobójcze i zachowania samobójcze (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: zawroty głowy, ból głowy, senność.
Często: drżenie, parestezje.
Niezbyt często: zaburzenia uwagi, zaburzenia smaku, drgawki, zaburzenia ruchu (np. dyskineza, drżenie mięśniowe, mioklonie, ataksja), omdlenie, zespół niespokojnych nóg.
Rzadko: zespół serotoninowy, którego objawami mogą być: pobudzenie, majaczenie, drżenia mięśniowe, drgawki miokloniczne i hipertermia (patrz punkt 4.4).
Częstość nieznana: akatyzja (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia oka
Często: zaburzenia akomodacji.
Niezbyt często: rozszerzenie źrenicy.
Częstość nieznana: jaskra (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia ucha i błędnika
Często: szumy uszne.

Zaburzenia serca
Niezbyt często: tachykardia zatokowa.
Rzadko: wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG.
Bardzo rzadko: zaburzenia rytmu serca, w tym zaburzenia rytmu komorowego, takie jak Torsade de Pointes, zwykle u pacjentów z czynnikami predysponującymi (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia naczyniowe
Często: uderzenia gorąca.
Niezbyt często: niedociśnienie ortostatyczne.

Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: nudności.
Często: suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia, biegunka, wymioty.
Niezbyt często: krwawienie z przewodu pokarmowego.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Rzadko: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.
Bardzo rzadko: zaburzenia czynności wątroby (np. zapalenie wątroby z towarzyszącą żółtaczką lub bez).

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: zwiększona potliwość.
Niezbyt często: pokrzywka, wysypka, świąd.
Rzadko: obrzęk naczynioruchowy.
Bardzo rzadko: reakcje nadwrażliwości fototypu.
Częstość nieznana: rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Często: bóle stawów, bóle mięśni.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Rzadko: zatrzymanie moczu.

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Bardzo często: zaburzenia wytrysku u mężczyzn.
Często: zaburzenia czynności seksualnych u mężczyzn (w tym zaburzenia erekcji), zaburzenia miesiączkowania (np. krwawienie z macicy), wydzielanie mleka z piersi u kobiet i mężczyzn.
Niezbyt często: krwawienie z macicy.
Częstość nieznana: długotrwałe zaburzenia czynności seksualnych (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Bardzo często: zmęczenie.
Często: osłabienie, gorączka.
Niezbyt często: obrzęk obwodowy.

Badania diagnostyczne
Często: zwiększenie stężenia cholesterolu w surowicy krwi, zwiększenie stężenia triglicerydów w surowicy krwi.
Niezbyt często: zwiększenie stężenia kortyzolu w surowicy krwi, zmniejszenie stężenia sodu w surowicy krwi, zwiększenie lub zmniejszenie stężenia glukozy w surowicy krwi, zwiększenie aktywności AlAT, zwiększenie aktywności AspAT.

Objawy z odstawienia występujące po przerwaniu leczenia
Objawy z odstawienia występują często po przerwaniu leczenia, szczególnie, gdy leczenie przerwano nagle (patrz punkt 4.4).
Często: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje i wrażenie porażenia prądem elektrycznym), zaburzenia snu (w tym bezsenność i wyraziste sny), pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub) wymioty, drżenie, splątanie, nadmierne pocenie, bóle głowy, biegunka, kołatanie serca, niestabilność emocjonalna, drażliwość oraz zaburzenia widzenia.
Na ogół objawy te mają nasilenie małe do umiarkowanego, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie. Występują zwykle w ciągu pierwszych kilku dni po odstawieniu leku. Na ogół objawy te ustępują samoistnie, zazwyczaj w ciągu 2 tygodni, chociaż u niektórych osób mogą utrzymywać się dłużej (2-3 miesiące lub dłużej).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych.
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego.

4.9 Przedawkowanie

Objawy
Przedawkowanie escytalopramu może prowadzić do wystąpienia objawów toksyczności ze strony ośrodkowego układu nerwowego i układu sercowo-naczyniowego, w tym: zawroty głowy, drżenia, pobudzenie, splątanie, senność, utrata przytomności, drgawki, tachykardia, zaburzenia rytmu serca, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze oraz wydłużenie odstępu QT. Zgłaszano przypadki śmiertelne.
Inne objawy zgłaszane w przypadku przedawkowania mieszaniny racemicznej (cytalopram) obejmowały: wymioty, sinicę, ataki paniki, jadłowstręt, suchość w jamie ustnej, rozszerzenie źrenic, nadmierne pocenie się, ziewanie, letarg, obrzęk naczynioruchowy, hiperwentylacja, halucynacje, hipertermia, sztywność mięśni i rabdomioliza.
Przedawkowaniu escytalopramu może towarzyszyć przedawkowanie innych leków.

Leczenie
Nie ma specyficznej odtrutki. Leczenie powinno być objawowe i podtrzymujące. Zaleca się monitorowanie czynności serca i parametrów życiowych, w tym EKG.
Należy rozważyć podanie węgla aktywowanego, płukanie żołądka oraz zastosowanie leków przeczyszczających, jeśli przedawkowanie jest duże i ma miejsce krótko po przyjęciu leku.
Hospitalizacja jest konieczna w przypadku dużego przedawkowania lub u pacjentów z objawami klinicznymi.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny.
Kod ATC: N06AB10.

Mechanizm działania
Escytalopram jest selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) o wysokim powinowactwie do miejsca pierwotnego wiązania. Escytalopram jest najczystszym inhibitorem S z dotychczas poznanych. Escytalopram ma niewielkie powinowactwo lub nie ma go wcale do receptorów noradrenergicznych, dopaminergicznych, histaminowych, muskarynowych, opioidowych i benzodiazepinowych. Działanie przeciwdepresyjne escytalopramu wynika z hamowania wychwytu zwrotnego serotoniny w synapsach neuronów ośrodkowego układu nerwowego, co prowadzi do wzmocnienia aktywności serotoninergicznej, która jest zaburzona w depresji.

Działanie farmakodynamiczne
W badaniach klinicznych wykazano, że escytalopram jest skuteczny w leczeniu dużego epizodu depresji. Wykazano również skuteczność escytalopramu w leczeniu społecznego zaburzenia lękowego (fobii społecznej), zaburzenia lękowego z napadami lęku (lęku panicznego) z agorafobią lub bez, uogólnionego zaburzenia lękowego oraz zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego.
Wykazano, że escytalopram powoduje zależne od dawki, klinicznie istotne wydłużenie odstępu QT. W badaniu szczegółowej oceny wpływu na odstęp QT, średnie wydłużenie odstępu QTc w stosunku do wartości wyjściowej po podaniu 10 mg escytalopramu wynosiło 7,3 ms, a po podaniu 30 mg escytalopramu 19,7 ms.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie
Escytalopram jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego po podaniu doustnym. Stężenie maksymalne w osoczu (Cmax) osiągane jest po około 4 godzinach od podania doustnego. Biodostępność wynosi około 80%. Przyjmowanie pokarmu nie wpływa na wchłanianie escytalopramu.

Dystrybucja
Pozorna objętość dystrybucji po podaniu dożylnym wynosi około 12-26 l/kg. Wiązanie z białkami osocza jest mniejsze niż 80%.

Metabolizm
Escytalopram jest metabolizowany w wątrobie do demetylowanych i demetylowanych metabolitów. Demetylowane metabolity są inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny, ale są one mniej aktywne niż escytalopram. Głównymi izoenzymami cytochromu P450 odpowiedzialnymi za metabolizm escytalopramu są CYP2C19, CYP3A4 i CYP2D6.

Eliminacja
Średni okres półtrwania escytalopramu wynosi około 30 godzin. Escytalopram jest wydalany głównie z moczem (około 2/3) w postaci metabolitów, a w mniejszym stopniu w postaci niezmienionej (około 10%). Reszta jest wydalana z kałem.

Zależność od wieku
U osób w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) obserwuje się wolniejszą eliminację escytalopramu, co może wymagać dostosowania dawki.

Zależność od płci
Stężenia escytalopramu są wyższe u kobiet niż u mężczyzn, ale nie ma to istotnego znaczenia klinicznego.

Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby okres półtrwania escytalopramu jest wydłużony, co może wymagać dostosowania dawki. U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby zaleca się ostrożność.

Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek nie ma konieczności dostosowania dawki. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) okres półtrwania escytalopramu może być wydłużony, co może wymagać dostosowania dawki.

5.3 Dane przedkliniczne

Dane przedkliniczne nie ujawniły szczególnego zagrożenia dla ludzi, opartego na konwencjonalnych badaniach bezpieczeństwa farmakologicznego, toksyczności po podaniu pojedynczej dawki, toksyczności po podaniu powtarzanych dawek, genotoksyczności i potencjale rakotwórczym.
W badaniach na zwierzętach nie wykazano bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu w odniesieniu do ciąży, rozwoju zarodka/płodu, porodu lub rozwoju poporodowego.
W badaniach na szczurach wykazano, że escytalopram i jego metabolity przenikają do mleka. W badaniach na zwierzętach nie wykazano wpływu na płodność.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

• Mannitol (E421)
• Krospowidon
• Koloidalny dwutlenek krzemu
• Stearynian magnezu
• Słodzik (aspartam, E951)
• Aromat pomarańczowy

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Brak szczególnych zaleceń.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej pakowane są w blistry z folii PVC/PVDC, umieszczone w tekturowym pudełku.
Wielkości opakowań: 14, 28, 56 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania produktu leczniczego

Nie wymagane żadne specjalne środki ostrożności.

7. POSIADACZE POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Medice Pharma GmbH & Co. KG
Kuhlowstr. 49
33609 Bielefeld
Niemcy

8. NUMER(Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

• Depralin ODT, 5 mg – Rz 11377
• Depralin ODT, 10 mg – Rz 11378
• Depralin ODT, 20 mg – Rz 11379

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 2006-03-23

10. DATA ZATWIERDZENIA TEKSTU CHARAKTERYSTYKI

2023-10-16