Haloperidol WZF 0,2%, Krople doustne, roztwór

Ulotka: Haloperidol WZF 0,2%, Krople doustne, roztwór

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

HALOPERIDOL WZF 0,2%, 2 mg/ml, krople doustne, roztwór

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

1 ml roztworu zawiera 2 mg haloperydolu (Haloperidolum).

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: metyłu parahydroksybenzoesan (E 218) i propylu parahydroksybenzoesan (E 216).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Krople doustne, roztwór

Bezbarwny, klarowny płyn.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Dorośli w wieku 18 lat i powyżej:

• Leczenie schizofrenii i zaburzeń schizoafektywnych.
• Dorażne leczenie majączenia, po niepowodzeniu leczenia niefarmakologicznego.
• Leczenie umiarkowanych do ciężkich epizodów manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej.
• Leczenie ostrego pobudzenia psychoruchowego w przebiegu zaburzeń psychotycznych lub w epizodach manii choroby afektywnej dwubiegunowej.
• Leczenie utrzymującej się agresji oraz objawów psychotycznych u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej demencja w chorobie Alzheimera i demencją pochodzenia naczyniowego, gdy leczenie niefarmakologiczne się nie powiodło, a pacjent stanowi zagrożenie dla siebie lub innych osób.
• Leczenie tików, w tym zespołu Gillesa de la Tourette’a, u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania, po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego.
• Leczenie plasawicy o nasileniu łagodnym i umiarkowanym w chorobie Huntingtona, gdy inne produkty lecznicze są nieskuteczne lub nie są tolerowane.

Dzieci i młodzież

Leczenie:

• Schizofrenii u młodzieży w wieku od 13 do 17 lat, gdy inna farmakoterapia nie jest skuteczna lub nie jest tolerowana.
• Utrzymujących się ciężkich zachowań agresywnych u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 17 lat z autyzmem lub całościowymi zaburzeniami rozwoju, gdy inna farmakoterapia nie jest skuteczna lub nie jest tolerowana.
• Tików, w tym zespołu Gillesa de la Tourette’a u dzieci i młodzieży w wieku od 10 do 17 lat, ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania, po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli

Zalecana jest niska dawka początkowa, którą można następnie dostosować w zależności od odpowiedzi na leczenie. Pacjenci muszą zawsze kontynuować leczenie minimalną dawką skuteczną (patrz punkt 5.2).

Zalecenia dotyczące dawki produktu Haloperidol WZF 0,2% przedstawiono w tabeli 1.

Tabela 1.: Zalecenia dotyczące dawki haloperydolu u dorosłych w wieku 18 lat lub starszych

Leczenie schizofrenii i zaburzeń schizoafektywnych

• Od 2 do 10 mg/dobę, w dawce pojedynczej lub w dwóch dawkach podzielonych. U pacjentów z pierwszym epizodem schizofrenii zazwyczaj skuteczna jest dawka od 2 do 4 mg/dobę, natomiast pacjenci z wielokrotnymi epizodami schizofrenii mogą potrzebować zastosowania dawek do 10 mg/dobę.
• Dawkę można dostosowywać w odstępach co 1-7 dni.
• Wykazano, że dawki powyżej 10 mg/dobę u większości pacjentów nie są bardziej skuteczne niż mniejsze dawki, i mogą powodować wzrost częstości występowania objawów pozapiramidowych. Rozważając stosowanie dawek powyżej 10 mg/dobę, należy dokonać indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka.
• Dawka maksymalna wynosi 20 mg/dobę, ponieważ dla większych dawek ryzyko przewyższa kliniczne korzyści z leczenia.

Doraźne leczenie majaczenia, po niepowodzeniu leczenia niefarmakologicznego

• 1 do 10 mg/dobę doustnie, w dawce pojedynczej lub w 2-3 dawkach podzielonych.
• Leczenie rozpoczynać od najniższej możliwej dawki, a jeśli pobudzenie się utrzymuje, dawkę dostosować w odstępach 2-4 godzinnych, aż do dawki maksymalnej 10 mg/dobę.

Leczenie umiarkowanych do ciężkich epizodów manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej

• Od 2 do 10 mg/dobę, w dawce pojedynczej lub w dwóch dawkach podzielonych.
• Dawkę można dostosowywać w odstępach co 1-3 dni.
• Wykazano, że dawki powyżej 10 mg/dobę u większości pacjentów nie są bardziej skuteczne niż niższe, a mogą powodować wzrost częstości występowania objawów pozapiramidowych. Rozważając stosowanie dawek powyżej 10 mg/dobę, należy dokonać indywidualnej oceny stosunku korzyści do ryzyka.
• Dawka maksymalna wynosi 15 mg/dobę, ponieważ dla większych dawek ryzyko przewyższa kliniczne korzyści z leczenia.
• Na wczesnym etapie leczenia należy ocenić zasadność dalszego stosowania produktu Haloperidol WZF 0,2% (patrz punkt 4.4).

Leczenie ostrego pobudzenia psychomotorycznego w przebiegu zaburzeń psychotycznych lub w epizodach manii choroby afektywnej dwubiegunowej

• 5 do 10 mg doustnie, w razie potrzeby podane ponownie po 12 godzinach, nie przekraczając dawki maksymalnej 20 mg/dobę.
• Na wczesnym etapie leczenia należy ocenić zasadność dalszego stosowania produktu Haloperidol WZF 0,2% (patrz punkt 4.4).
• Zmieniając leczenie z haloperydolu w postaci iniekcji domięśniowych, należy rozpocząć doustne stosowanie produktu Haloperidol WZF 0,2%, stosując przeliczenie dawki 1:1, a następnie dostosować dawkę stosownie do odpowiedzi klinicznej.

Leczenie utrzymującej się agresji oraz objawów psychotycznych u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej demencją w chorobie Alzheimera i demencją pochodzenia naczyniowego, gdy leczenie niefarmakologiczne się nie powiodło, a pacjent stanowi zagrożenie dla siebie lub innych osób.

• Od 0,5 do 5 mg/dobę doustnie, w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych.
• Dawkę można dostosowywać w odstępach co 1-3 dni.
• Potrzebę kontynuowania leczenia należy zweryfikować po nie więcej niż 6 tygodniach.

Leczenie tików, w tym zespołu Gillesa de la Tourette’a, u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania, po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego

• 0,5 do 5 mg/dobę doustnie, w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych.
• Dawkę można dostosowywać w odstępach co 1-7 dni.
• Potrzebę kontynuowania leczenia należy weryfikować co 6 do 12 miesięcy.

Leczenie plasawicy o nasileniu łagodnym i umiarkowanym w chorobie Huntingtona, gdy inne produkty lecznicze nie są skuteczne lub nie są tolerowane

• Od 2 do 10 mg/dobę, w dawce pojedynczej lub w dwóch dawkach podzielonych.
• Dawkę można dostosowywać w odstępach co 1-3 dni.

Haloperidol WZF 0,2% w butelee z kropłomierzem przeznaczony jest do stosowania dla uzyskania pojedynczych dawek do 2 mg haloperydolu (co odpowiada 20 kropłom).

W tabeli 2. przedstawiono liczbę kropli konieczne do osiągnięcia pożądanej dawki produktu Haloperidol WZF 0,2%, 2 mg/ml, krople doustne, roztwór.

Tabela 2.: Tabela przeliczeniowa dla produktu Haloperidol WZF 0,2%, 2 mg/ml, krople doustne, roztwór

mg haloperydolu	Liczba kropli produktu Haloperidol WZF 0,2% (butelka z kropłomierzem)
0,1 mg	1 kropla
0,2 mg	2 krople
0,3 mg	3 krople
0,4 mg	4 krople
0,5 mg	5 kropli
1 mg	10 kropli
2 mg	20 kropli

Postać farmaceutyczna produktu Haloperidol WZF 0,2%, 2 mg/ml, krople doustne, roztwór nie daje możliwości odmierzenia pełnego zakresu pojedynczych dawek. Należy to uwzględnić podczas przepisywania produktu.

Zakończenie leczenia
Zaleca się stopniowe odstawianie haloperydolu (patrz punkt 4.4).

Pominięcie dawki
W razie pominięcia dawki należy przyjąć kolejną dawkę o zwykłej porze. Nie należy zażywać podwójnej dawki.

Szczególne grupy pacjentów

Osoby w podeszłym wieku
Zalecenia dotyczące dawki początkowej haloperydolu u pacjentów w podeszłym wieku:

• Leczenie utrzymującej się agresji oraz objawów psychotycznych u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej demencją w chorobie Alzheimera i demencją pochodzenia naczyniowego, gdy leczenie niefarmakologiczne się nie powiodło i gdy pacjent stanowi zagrożenie dla siebie lub innych osób – 0,5 mg/dobę.
• Wszystkie inne wskazania – połowa najmniejszej zalecanej dawki dla dorosłych.

Dawkę haloperydolu można dostosować w zależności od odpowiedzi na leczenie. U pacjentów w podeszłym wieku zaleca się ostrożne i stopniowe zwiększanie dawki.
Dawka maksymalna u osób w podeszłym wieku wynosi 5 mg/dobę.
Zastosowanie dawek powyżej 5 mg/dobę można rozważyć tylko u pacjentów, którzy tolerowali większe dawki, i po powtórnej ocenie indywidualnego profilu korzyści – ryzyko dla danego pacjenta.

Zaburzenia czynności nerek
Nie oceniano wpływu zaburzeń czynności nerek na parametry farmakokinetyczne haloperydolu. Nie ma potrzeby zmiany dawkowania podczas stosowania produktu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, należy jednak zachować ostrożność. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek mogą wymagać zastosowania mniejszej dawki początkowej, a następnie łagodniejszego zwiększania dawkowania w dłuższych odstępach czasu, niż pacjenci z prawidłową czynnością nerek (patrz punkt 5.2).

Zaburzenia czynności wątroby
Nie oceniano wpływu zaburzeń czynności wątroby na parametry farmakokinetyczne haloperydolu. Ponieważ haloperydol podlega intensywnemu metabolizmowi w wątrobie, zaleca się stosowanie dawki początkowej zmniejszonej o połowę, a następnie łagodniejsze zwiększanie dawki w dłuższych odstępach czasu, niż u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby (patrz punkty 4.4 i 5.2).

Dzieci i młodzież

Zalecenia dotyczące dawki produktu Haloperidol WZF 0,2%, krople doustne, roztwór przedstawiono w tabeli 3.

Tabela 3.: Zalecenia dotyczące dawki haloperydolu u dzieci i młodzieży

Leczenie schizofrenii u młodzieży w wieku od 13 do 17 lat, gdy inna farmakoterapia nie jest skuteczna lub nie jest tolerowana

• Zalecana dawka wynosi 0,5 do 3 mg/dobę, podawana doustnie w dawkach podzielonych (2 do 3 razy na dobę).
• Zastosowanie dawek powyżej 3 mg/dobę wymaga oceny indywidualnego profilu korzyści – ryzyka.
• Zalecana dawka maksymalna wynosi 5 mg/dobę.
• Czas leczenia musi być ustalony indywidualnie dla każdego pacjenta.

Leczenie utrzymujących się ciężkich zachowań agresywnych u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 13 lat z autyzmem lub całościowymi zaburzeniami rozwoju, gdy inna farmakoterapia nie jest skuteczna lub nie jest tolerowana

• Zalecane dawki wynoszą 0,5 do 3 mg/dobę u dzieci w wieku od 6 do 11 lat i od 0,5 do 5 mg/dobę u młodzieży w wieku od 12 do 17 lat, podawane doustnie w dawkach podzielonych (2 do 3 razy na dobę).
• Potrzebę kontynuowania leczenia należy zweryfikować po 6 tygodniach.

Leczenie tików, w tym zespołu Gillesa de la Tourette’a u dzieci i młodzieży w wieku od 10 do 17 lat ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania, po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego

• Zalecane dawki wynoszą 0,5 do 3 mg/dobę u dzieci i młodzieży w wieku od 10 do 17 lat, podawane doustnie w dawkach podzielonych (2 do 3 razy na dobę).
• Potrzebę kontynuowania leczenia należy weryfikować co 6 do 12 miesięcy.

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu Haloperidol WZF 0,2% krople doustne, roztwór u dzieci w wieku poniżej zdefiniowanego we wskazaniach. Brak dostępnych danych u dzieci w wieku poniżej 3 lat.

Sposób podawania
Produkt leczniczy Haloperidol WZF 0,2% przeznaczony jest do podania doustnego. Można go mieszać z wodą, aby ułatwić podanie dawki, natomiast nie wolno mieszać go z innymi płynami. Rozcieńczony roztwór należy przyjąć niezwłocznie.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Stan śpiączki.
Depresja ośrodkowego układu nerwowego (OUN).
Choroba Parkinsona.
Otepienie z ciałami Lewy’ego.
Postępujące porażenie nadjądrowe.
Stwierdzone wydłużenie odstępu QTc lub wrodzony zespół wydłużonego QT.
Niedawno przebyty ostry zawał mięśnia sercowego.
Niewyrównana niewydolność serca.
Zaburzenia rytmu komorowego lub torsade de pointes w wywiadzie.
Niewyrównana hipokaliemia.
Stosowanie produktów leczniczych wydłużających odstęp QT (patrz punkt 4.5).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Zwiększona śmiertelność wśród osób w podeszłym wieku z otepieniem

Odnotowano rzadkie przypadki nagłych zgonów pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, którzy otrzymywali leki przeciwpsychotyczne, w tym haloperydol (patrz punkt 4.8).

Pacjenci w podeszłym wieku z psychozą związaną z otepieniem, otrzymujący leki przeciwpsychotyczne są narażeni na zwiększone ryzyko zgonu. Analizy siedemnastu badań z kontrolą placebo (średni czas trwania 10 tygodni), głównie z udziałem pacjentów przyjmujących atypowe leki przeciwpsychotyczne, wykazały, że ryzyko zgonu u pacjentów otrzymujących lek było 1,6 do 1,7 razy większe, niż ryzyko zgonu u pacjentów otrzymujących placebo. Podczas typowego 10 tygodniowego badania z grupą kontrolną odsetek zgonów u pacjentów otrzymujących leki przeciwpsychotyczne wynosił 4,5%, w porównaniu do około 2,6% w grupie placebo. Chociaż przyczyny zgonu były różne, większość wiązała się albo z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi (np. niewydolność serca, nagły zgon) albo z zakażeniami (np. zapalenie płuc). Badania obserwacyjne wskazują, że leczeniu haloperydolem pacjentów w podeszłym wieku towarzyszy zwiększona umieralność. Ten związek może być silniejszy dla haloperydolu, niż dla atypowych leków przeciwpsychotycznych, jest bardziej zauważalny w pierwszych 30 dniach od rozpoczęcia leczenia i utrzymuje się przez co najmniej 6 miesięcy. Nie ustalono jeszcze, w jakim zakresie zwiększenie umieralności w badaniach obserwacyjnych można przypisać lekowi przeciwpsychotycznemu, a w jakim niektórym indywidualnym cechom pacjenta.

Wpływ na układ sercowo-naczyniowy
Donoszono o przypadkach wydłużenia odstępu QTc i (lub) komorowych zaburzeń rytmu, towarzyszących rzadkim przypadkom nagłych zgonów, po zastosowaniu haloperydolu (patrz punkty 4.3 i 4.8). Ryzyko takich zdarzeń zwiększa się po zastosowaniu dużych dawek, przy dużym stężeniu w osoczu oraz u predysponowanych pacjentów lub po podaniu pozajelitowym, a w szczególności dożylnym.

Należy zachować ostrożność u pacjentów z rzadkoskurczem, chorobą serca, wydłużeniem odstępu QTc w wywiadzie rodzinnym lub nadużywających kiedykolwiek w przeszłości lub aktualnie alkoholu. Należy również zachować ostrożność u pacjentów, u których stężenia haloperydolu w osoczu mogą osiągać wysokie wartości (patrz punkt 4.4 Osoby wolno metabolizujące przy udziale CYP2D6).

Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się przeprowadzenie badania EKG. W trakcie leczenia, u każdego pacjenta należy rozważyć potrzebę przeprowadzenia badań EKG, w celu wykrycia wydłużenia odstępu QTc lub komorowych zaburzeń rytmu. Jeżeli w trakcie leczenia odstęp QT się wydłuży, zaleca się zmniejszenie dawki, jednak gdy odstęp QTc będzie dłuższy niż 500 ms, haloperydol należy odstawić.

Zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia i hipomagnezemia, zwiększają ryzyko komorowych zaburzeń rytmu i należy je skorygować przed rozpoczęciem leczenia haloperydolem. Dlatego zaleca się wykonanie badania stężenia elektrolitów przed rozpoczęciem leczenia i okresowe monitorowanie w trakcie leczenia.

Zgłaszano również przypadki częstoskurczu i niedociśnienia (w tym niedociśnienia ortostatycznego) (patrz punkt 4.8). Zaleca się zachowanie ostrożności w przypadku podawania haloperydolu pacjentom z objawami niedociśnienia lub niedociśnienia ortostatycznego.

Zdarzenia naczyniowo-mózgowe
W randomizowanych badaniach klinicznych z kontrolą placebo, przeprowadzonych wśród pacjentów z otepieniem, odnotowano około 3-krotny wzrost ryzyka naczyniowo-mózgowych zdarzeń niepożądanych podczas stosowania niektórych atypowych leków przeciwpsychotycznych. Badania obserwacyjne porównujące odsetek udarów u pacjentów w podeszłym wieku otrzymujących jakiekolwiek leki przeciwpsychotyczne wobec odsetka udarów u pacjentów, którzy nie otrzymywali tego typu produktów leczniczych, wykazały podwyższony odsetek udarów wśród pacjentów otrzymujących leczenie. Wzrost ten może być większy w przypadku stosowania każdej z pochodnych butyrofenonu, w tym haloperydolu. Mechanizm prowadzący do tego wzrostu częstości udarów nie został poznany. Nie można wykluczyć zwiększonego ryzyka w innych grupach pacjentów. Należy zachować ostrożność stosując produkt Haloperidol WZF 0,2% u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru.

Złośliwy zespół neuroleptyczny
Stosowanie haloperydolu wiązało się z występowaniem złośliwego zespołu neuroleptycznego, rzadko występującą reakcją osobniczą, charakteryzującą się wysoką gorączką, uogólnionym wzmożonym napięciem mięśniowym, dysfunkcją układu autonomicznego, zaburzeniami świadomości oraz podwyższoną aktywnością fosfokinazy kreatyninowej w osoczu. Hipertermia jest często wczesnym objawem tego zespołu. Należy niezwłocznie przerwać podawanie leku przeciwpsychotycznego i wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe oraz uważnie obserwować pacjenta.

Dyskinezy późne
U niektórych pacjentów po długotrwałym leczeniu lub po zakończeniu stosowania produktu leczniczego mogą wystąpić dyskinezy późne. Charakteryzują je przede wszystkim rytmiczne, mimowolne ruchy języka, twarzy, ust lub żuchwy. U niektórych pacjentów objawy te mogą utrzymywać się stale. Objawy te mogą być zamaskowane podczas wznawiania leczenia, zwiększania dawki lub zamiany na inny lek przeciwpsychotyczny. Jeśli wystąpią objawy przedmiotowe lub podmiotowe dyskinez późnych, należy rozważyć przerwanie stosowania każdego z leków przeciwpsychotycznych, w tym produktu Haloperidol WZF 0,2%.

Objawy zespołu pozapiramidowego
Mogą wystąpić objawy zespołu pozapiramidowego (np. drżenie, wzmożone napięcie mięśni, nadmierne wydzielanie śliny, spowolnienie ruchów, akatyzja, ostra dystonia). Stosowanie haloperydolu wiązało się z wystąpieniem akatyzji, charakteryzującej się subiektywnym uczuciem nieprzyjemnego niepokoju i rozdrażnienia oraz potrzebą poruszania się, czemu często towarzyszy niemożność pozostania nieruchomo w pozycji siedzącej lub stojącej. Z większym prawdopodobieństwem objawy te mogą wystąpić w kilku pierwszych tygodniach leczenia. U pacjentów z tego typu objawami zwiększanie dawki może prowadzić do ich nasilenia.

Ostra dystonia może wystąpić w pierwszych dniach leczenia produktem Haloperidol WZF 0,2%, lecz stwierdzano ją także później lub po zwiększeniu dawki. Do objawów dystonii należą m.in.: kręcz szyi, grymasy twarzy, szczękościsk, protruzja języka oraz nietypowe ruchy gałek ocznych, w tym napadowe przymusowe patrzenie z rotacją gałek ocznych. Większe ryzyko tego typu reakcji występuje u mężczyzn oraz w grupach osób w młodszym wieku. Ostra dystonia może wymagać przerwania stosowania produktu leczniczego.

Leki stosowane w parkinsonizmie o działaniu cholinolitycznym mogą być stosowane, jeżeli wymaga tego opanowanie objawów zespołu pozapiramidowego, lecz nie zaleca się rutynowego ich przepisywania, jako środka zapobiegawczego. Jeśli zachodzi konieczność jednoczesnego podawania leków przeciw parkinsonizmowi, można kontynuować ich stosowanie po odstawieniu produktu Haloperidol WZF 0,2%, jeżeli ich wydalanie przebiega szybciej niż haloperydolu, aby uniknąć wystąpienia lub nasilenia objawów zespołu pozapiramidowego. Należy pamiętać o możliwości zwiększenia ciśnienia wewnątrzgałkowego w razie jednoczesnego stosowania cholinolitycznych produktów leczniczych, w tym leków stosowanych w parkinsonizmie, z produktem leczniczym Haloperidol WZF 0,2%.

Napady drgawkowe/Drgawki
Odnotowano, że haloperydol może wywołać napady drgawkowe. Należy zachować ostrożność u pacjentów z padaczką oraz u osób predysponowanych do drgawek (np. pacjenci odstawiający alkohol i z uszkodzeniem mózgu).

Objawy ze strony wątroby i dróg żółciowych
Haloperydol metabolizowany jest w wątrobie, dlatego zaleca się dostosowanie dawki i zachowanie ostrożności, stosując lek u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkty 4.2 i 5.2). Odnotowano pojedyncze przypadki zaburzenia czynności wątroby lub zapalenia wątroby, najczęściej z zastojem żółci (patrz punkt 4.8).

Objawy ze strony układu dokrewnego
Tyroksyna może nasilać działanie toksyczne haloperydolu. U osób z nadczynnością tarczycy leki przeciwpsychotyczne można podawać tylko z zachowaniem ostrożności, jednocześnie zawsze stosując leczenie w celu utrzymania prawidłowej czynności tarczycy.

Wpływ leków przeciwpsychotycznych na gospodarkę hormonalną obejmuje hiperprolaktynemie, która może wywołać mlekotok, ginekomastię, skąpe miesiączkowanie lub brak miesiączki (patrz punkt 4.8). Badania z zastosowaniem ludzkich hodowli tkankowych wskazują, że prolaktyna może stymulować wzrost komórek nowotworów piersi. Chociaż w badaniach klinicznych oraz epidemiologicznych nie wykazano wyraźnego związku pomiędzy podawaniem leków przeciwpsychotycznych a nowotworami piersi u ludzi, należy zachować ostrożność u pacjentek z nowotworem piersi w wywiadzie. Należy zachować ostrożność stosując produkt Haloperidol WZF 0,2% u pacjentów ze stwierdzoną hiperprolaktynemią oraz u pacjentów z nowotworami prolaktyno-zalężnymi (patrz punkt 5.3).

Odnotowano przypadki hipoglikemii oraz zespołu nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego, związane ze stosowaniem haloperydolu (patrz punkt 4.8).

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa
Odnotowano przypadki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE, ang.: Venous Thromboembolism) związane ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych. Z uwagi na to, że u pacjentów otrzymujących leki przeciwpsychotyczne często występują nabyte czynniki ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, przed rozpoczęciem oraz podczas leczenia produktem Haloperidol WZF 0,2% należy rozpoznać wszystkie możliwe czynniki ryzyka VTE oraz podjąć odpowiednie działania prewencyjne.

Odpowiedź na leczenie oraz zakończenie leczenia
W schizofrenii odpowiedź terapeutyczna na stosowanie leków przeciwpsychotycznych może być opóźniona.

Po odstawieniu leków przeciwpsychotycznych, nawrót objawów choroby podstawowej może nie być widoczny przez kilka tygodni lub miesięcy.

Bardzo rzadko donoszono o przypadkach ostrych objawów odstawienia (w tym nudnościach, wymiotach oraz bezsenności) po nagłym odstawieniu wysokich dawek leków przeciwpsychotycznych. Jako środek ostrożności zaleca się stopniowe odstawianie.

Osoby wolno metabolizujące przy udziale CYP2D6
U około 7% populacji kaukaskiej występuje zmniejszona zdolność metabolizowania leków, które są substratami dla CYP2D6 (tzw. „wolni metabolizatorzy”). Stężenia haloperydolu w osoczu mogą być u nich wyższe, co może zwiększać ryzyko działań niepożądanych. U tych pacjentów zaleca się stosowanie mniejszej dawki początkowej i ostrożne dostosowywanie dawki.

Pacjenci z zespołem Downa
U pacjentów z zespołem Downa, którzy otrzymywali haloperydol, odnotowano przypadki ciężkich objawów pozapiramidowych. Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu Haloperidol WZF 0,2% u pacjentów z zespołem Downa.

Pacjenci z miastenią
U pacjentów z miastenią gravis odnotowano przypadki nasilenia objawów lub zaostrzenia miastenii podczas stosowania haloperydolu. Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu Haloperidol WZF 0,2% u pacjentów z miastenią.

Pacjenci z jaskrą z zamkniętym kątem przesączania
Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu Haloperidol WZF 0,2% u pacjentów z jaskrą z zamkniętym kątem przesączania.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Nie oceniano wpływu zaburzeń czynności nerek na parametry farmakokinetyczne haloperydolu. Nie ma potrzeby zmiany dawkowania podczas stosowania produktu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, należy jednak zachować ostrożność. Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek mogą wymagać zastosowania mniejszej dawki początkowej, a następnie łagodniejszego zwiększania dawkowania w dłuższych odstępach czasu, niż pacjenci z prawidłową czynnością nerek (patrz punkty 4.2 i 5.2).

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Nie oceniano wpływu zaburzeń czynności wątroby na parametry farmakokinetyczne haloperydolu. Ponieważ haloperydol podlega intensywnemu metabolizmowi w wątrobie, zaleca się stosowanie dawki początkowej zmniejszonej o połowę, a następnie łagodniejsze zwiększanie dawki w dłuższych odstępach czasu, niż u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby (patrz punkty 4.2 i 5.2).

Pacjenci z fenyloketonurią
Produkt Haloperidol WZF 0,2% zawiera aspartam (E 951), który jest źródłem fenyloalaniny. Może to być szkodliwe dla pacjentów z fenyloketonurią. Każda kropla produktu Haloperidol WZF 0,2% zawiera około 0,03 mg fenyloalaniny. Każda butelka zawiera 20 mg/ml fenyloalaniny. Należy uwzględnić to podczas obliczania dziennego spożycia fenyloalaniny z diety.

Pacjenci z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy
Produkt Haloperidol WZF 0,2% zawiera laktozę. Nie należy stosować tego produktu u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu
Produkt Haloperidol WZF 0,2% zawiera metylu parahydroksybenzoesan (E 218) i propylu parahydroksybenzoesan (E 216), które mogą powodować reakcje alergiczne (możliwe opóźnione).

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Poniżej przedstawiono interakcje farmakodynamiczne i farmakokinetyczne, które mogą być istotne podczas stosowania produktu Haloperidol WZF 0,2%.

Interakcje farmakodynamiczne

Leki wydłużające odstęp QT
Stosowanie produktu Haloperidol WZF 0,2% jest przeciwwskazane w przypadku jednoczesnego stosowania produktów leczniczych wydłużających odstęp QT (patrz punkt 4.3).

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania produktu Haloperidol WZF 0,2% z innymi produktami leczniczymi, które mogą wydłużać odstęp QT, takimi jak leki przeciwarytmiczne klasy IA (np. chinidyna, dysopiramid, prokainamid) i III (np. amiodaron, sotalol), niektóre leki przeciwhistaminowe (np. terfenadyna, astemizol, mizolastyna), niektóre leki przeciwdepresyjne (np. citalopram, escitalopram), niektóre leki przeciwmalaryczne (np. halofantryna, chinina, meflochina), leki przeciwbakteryjne (np. erytromycyna, klarytromycyna, spiramycyna), leki przeciwpsychotyczne (np. tiorydazyna, sertindol, pimozyd), leki przeciwgrzybicze (np. pentamidyna, leki przeciwgrzybicze z grupy azoli), leki prokinetyczne (np. cisapryd), leki przeciwnowotworowe (np. toremifen, winkrystyna) oraz niektóre leki przeciwwymiotne (np. ondansetron, dolasetron, granisetron).

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania produktu Haloperidol WZF 0,2% z innymi produktami leczniczymi, które mogą powodować zaburzenia elektrolitowe, takie jak leki moczopędne, amfoterycyna B i glikokortykosteroidy.

Leki działające depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy (OUN)
Haloperydol może nasilać działanie innych leków działających depresyjnie na OUN, takich jak: leki uspokajające i nasenne (np. barbiturany, benzodiazepiny, pochodne kwasu γ-hydroksymasłowego (GHB) i zolpidem), leki przeciwhistaminowe o działaniu uspokajającym, opioidy, leki znieczulenia ogólnego oraz leki przeciwpadaczkowe. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania produktu Haloperidol WZF 0,2% z tymi produktami leczniczymi.

Alkohol
Haloperydol może nasilać działanie alkoholu. Należy unikać spożywania alkoholu podczas stosowania produktu Haloperidol WZF 0,2%.

Leki o działaniu cholinergicznym
Haloperydol może nasilać działanie cholinolityków, takich jak leki stosowane w parkinsonizmie, leki przeciwhistaminowe, atropina, leki przeciwdepresyjne, disopyramid, leki stosowane w leczeniu nietrzymania moczu oraz niektóre rośliny lecznicze (np. pokrzyk wilcza jagoda).

Leki o działaniu antycholinergicznym
Jednoczesne stosowanie produktu Haloperidol WZF 0,2% z lekami o działaniu antycholinergicznym może zwiększać ryzyko wystąpienia zespołu neuroleptycznego (patrz punkt 4.4).

Leki przeciwnadciśnieniowe
Haloperydol może nasilać działanie leków przeciwnadciśnieniowych. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania produktu Haloperidol WZF 0,2% z lekami przeciwnadciśnieniowymi.

Lewodopa
Haloperydol może osłabiać działanie lewodopy. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania produktu Haloperidol WZF 0,2% z lewodopą.

Interakcje farmakokinetyczne

Leki wpływające na aktywność enzymów wątrobowych
Haloperydol jest metabolizowany głównie przez enzymy CYP3A4 i w mniejszym stopniu przez CYP2D6. Dlatego induktory i inhibitory tych enzymów mogą wpływać na stężenie haloperydolu w osoczu.

Induktory enzymów wątrobowych
Induktory enzymów wątrobowych, takie jak karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, ryfampicyna i ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum), mogą zwiększać klirens haloperydolu, co prowadzi do obniżenia jego stężenia w osoczu. Może to skutkować zmniejszeniem skuteczności klinicznej. W przypadku jednoczesnego stosowania z tymi produktami leczniczymi może być konieczne zwiększenie dawki produktu Haloperidol WZF 0,2%. Po odstawieniu induktora enzymów wątrobowych może być konieczne zmniejszenie dawki produktu Haloperidol WZF 0,2%.

Inhibitory enzymów wątrobowych
Inhibitory enzymów wątrobowych, takie jak inhibitory CYP3A4 (np. azolowe leki przeciwgrzybicze, takie jak ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, inhibitory proteazy HIV, takie jak rytonawir, indynawir, inhibitory pompy protonowej, takie jak omeprazol, niektóre makrolidy, takie jak erytromycyna, klarytromycyna) oraz inhibitory CYP2D6 (np. chinidyna, fluoksetyna, paroksetyna), mogą zmniejszać klirens haloperydolu, co prowadzi do zwiększenia jego stężenia w osoczu. Może to skutkować zwiększeniem działań niepożądanych. W przypadku jednoczesnego stosowania z tymi produktami leczniczymi może być konieczne zmniejszenie dawki produktu Haloperidol WZF 0,2%.

Leki wpływające na stężenie haloperydolu w osoczu
Donoszono, że jednoczesne stosowanie haloperydolu z buspironem może zwiększać stężenie haloperydolu w osoczu.

4.6 Ciąża i laktacja

Ciaża
Nie zaleca się stosowania produktu Haloperidol WZF 0,2% w okresie ciąży, chyba że jest to wyraźnie konieczne. Jeśli produkt Haloperidol WZF 0,2% jest stosowany w okresie ciąży, lub jeśli pacjentka zajdzie w ciążę podczas stosowania tego produktu leczniczego, należy poinformować ją o potencjalnym zagrożeniu dla płodu.

W badaniach na zwierzętach wykazano działanie embriotoksyczne i teratogenne (patrz punkt 5.3). Dane dotyczące stosowania u ludzi są ograniczone. W pojedynczych przypadkach donoszono o wadach wrodzonych po ekspozycji na haloperydol w pierwszym trymestrze ciąży. W trzecim trymestrze ciąży istnieje ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych lub odstawiennych u noworodka. Należy zatem unikać stosowania produktu Haloperidol WZF 0,2% w okresie ciąży, chyba że potencjalne korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Jeśli produkt Haloperidol WZF 0,2% jest stosowany w okresie ciąży, należy rozważyć zmniejszenie dawki.

Laktacja
Haloperydol przenika do mleka kobiecego. Nie zaleca się stosowania produktu Haloperidol WZF 0,2% w okresie karmienia piersią. Jeśli produkt Haloperidol WZF 0,2% jest stosowany w okresie karmienia piersią, należy rozważyć odstawienie dziecka od piersi, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią oraz korzyści z leczenia dla matki.

Płodność
W badaniach na zwierzętach wykazano, że haloperydol może wpływać na płodność (patrz punkt 5.3). Wpływ haloperydolu na płodność u ludzi nie jest znany.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Haloperydol może powodować senność, zawroty głowy, zaburzenia widzenia i omamy, co może mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, jeśli wystąpią u nich takie działania niepożądane.

4.8 Działania niepożądane

Poniżej wymieniono działania niepożądane związane ze stosowaniem haloperydolu, zgłaszane spontanicznie oraz w badaniach klinicznych.

Częstość występowania działań niepożądanych zdefiniowano jako:
Bardzo często (≥1/10); Często (≥1/100 do <1/10); Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); Bardzo rzadko (<1/10 000); Nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Rzadko: Małopłytkowość, leukopenia, neutropenia.
Bardzo rzadko: Agranulocytoza, niedokrwistość hemolityczna.
Nieznana: Eozynofilia.

Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: Reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne.

Zaburzenia endokrynne
Często: Hiperprolaktynemia.
Niezbyt często: Zaburzenia miesiączkowania, ginekomastia, mlekotok.
Rzadko: Zaburzenia erekcji, obniżenie libido.
Bardzo rzadko: Zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Często: Przyrost masy ciała.
Niezbyt często: Utrata masy ciała.
Rzadko: Anoreksja.
Bardzo rzadko: Hipoglikemia, hiperglikemia.

Zaburzenia psychiczne
Często: Lęk, pobudzenie, bezsenność, depresja.
Niezbyt często: Splątanie, omamy, koszmary senne.
Rzadko: Halucynacje, majaczenie.
Bardzo rzadko: Napady drgawkowe.

Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: Objawy pozapiramidowe (w tym drżenie, wzmożone napięcie mięśniowe, nadmierne wydzielanie śliny, spowolnienie ruchów, akatyzja, ostra dystonia).
Często: Ból głowy, senność, zawroty głowy.
Niezbyt często: Dyskinezy późne, drgawki.
Rzadko: Złośliwy zespół neuroleptyczny, omdlenie.
Bardzo rzadko: Napady drgawkowe.

Zaburzenia oka
Niezbyt często: Zaburzenia widzenia.
Rzadko: Zaćma, retinopatia.

Zaburzenia ucha i błędnika
Niezbyt często: Szumy uszne.

Zaburzenia serca
Niezbyt często: Tachykardia, kołatanie serca.
Rzadko: Wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, zaburzenia rytmu serca (w tym torsade de pointes, częstoskurcz komorowy, migotanie komór).
Bardzo rzadko: Nagły zgon.
Nieznana: Bradykardia.

Zaburzenia naczyniowe
Często: Niedociśnienie ortostatyczne.
Niezbyt często: Nadciśnienie tętnicze.
Rzadko: Obrzęk obwodowy.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Niezbyt często: Duszność.
Rzadko: Skurcz oskrzeli.

Zaburzenia żołądka i jelit
Często: Nudności, wymioty, zaparcia, suchość błony śluzowej jamy ustnej.
Niezbyt często: Biegunka, dyspepsja.
Rzadko: Niedrożność jelit.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Niezbyt często: Zaburzenia czynności wątroby.
Rzadko: Zapalenie wątroby, żółtaczka.
Bardzo rzadko: Martwica wątroby.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: Wysypka, świąd.
Niezbyt często: Pokrzywka.
Rzadko: Łysienie, fotouwrażliwość.
Bardzo rzadko: Toczeń rumieniowaty układowy.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Niezbyt często: Bóle mięśniowe, sztywność mięśni.
Rzadko: Rabdomioliza.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Rzadko: Zaburzenia oddawania moczu, zatrzymanie moczu.

Zaburzenia rozrodcze i piersi
Niezbyt często: Ginekomastia, mlekotok.
Rzadko: Zaburzenia erekcji, obniżenie libido.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: Osłabienie, zmęczenie.
Niezbyt często: Obrzęk obwodowy, gorączka.
Rzadko: Nagły zgon.

Badania diagnostyczne
Często: Podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych (ALT, AST).
Niezbyt często: Podwyższenie stężenia bilirubiny.
Rzadko: Podwyższenie stężenia glukozy we krwi, obniżenie stężenia sodu we krwi.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Pochodne butyrofenonu, kod ATC: N05AD01

Haloperydol jest lekiem przeciwpsychotycznym z grupy pochodnych butyrofenonu. Jego działanie przeciwpsychotyczne związane jest z antagonistycznym wpływem na receptory dopaminergiczne D2 w mózgu. Haloperydol wykazuje również działanie uspokajające, przeciwwymiotne i przeciwbólowe.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Haloperydol jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego. Biodostępność po podaniu doustnym wynosi około 60%. Maksymalne stężenie w osoczu osiąga po 2-6 godzinach od podania. Haloperydol wiąże się z białkami osocza w około 90%. Przenika przez barierę krew-mózg i łożysko. Metabolizm haloperydolu zachodzi w wątrobie, głównie przy udziale izoenzymów CYP3A4 i CYP2D6. Okres półtrwania wynosi około 12-36 godzin. Haloperydol jest wydalany głównie z moczem i w mniejszym stopniu z kałem.

5.3 Dane przedkliniczne

W badaniach na zwierzętach wykazano, że haloperydol może powodować embriotoksyczność i teratogenność. W badaniach na szczurach i królikach obserwowano zwiększoną częstość resorpcji płodów, opóźnienie rozwoju płodów oraz wady wrodzone. Haloperydol może również wpływać na płodność, powodując zaburzenia cyklu miesiączkowego i obniżenie libido.

6. INNE INFORMACJE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Kwas solny stężony, wodorotlenek sodu, laktoza jednowodna, aspartam (E 951), metylu parahydroksybenzoesan (E 218), propylu parahydroksybenzoesan (E 216), woda oczyszczona.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Brak istotnych niezgodności farmaceutycznych.

6.3 Okres ważności

3 lata.

Po pierwszym otwarciu butelki: 3 miesiące.

6.4 Specjalne przechowywanie

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Butelka z ciemnego szkła z zakrętką z kroplomierzem, zawierająca 20 ml roztworu.
Wielkość opakowania: 1 butelka.

6.6 Instrukcja stosowania

Przed użyciem należy dokładnie wstrząsnąć butelką. Krople należy odmierzać za pomocą dołączonego kroplomierza. Krople można mieszać z wodą, aby ułatwić podanie dawki. Rozcieńczony roztwór należy przyjąć niezwłocznie.

6.7 Podmiot odpowiedzialny

Zakłady Farmaceutyczne „Warszawskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa S.A.”
ul. Karolkowa 22/24, 01-207 Warszawa, Polska

6.8 Data zatwierdzenia

Data ostatniego zatwierdzenia: {Data}

6.9 Numer pozwolenia na dopuszczenie do obrotu

Pozwolenie na dopuszczenie do obrotu nr: {Numer}

6.10 Data pierwszej autoryzacji/odnowienia

Data pierwszej autoryzacji: {Data}