Biotrakson, Proszek (2g)

Ulotka: Biotrakson, Proszek (2g)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Biotrakson, 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji
Biotrakson, 2 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda fiolka zawiera 1 g lub 2 g ceftriaksonu (Ceftriaxonum) w postaci ceftriaksonu sodowego.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: sód.
Każdy gram produktu zawiera 83 mg sodu (3,6 mmol).

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub infuzji.

Prawie biały lub żółtawy, krystaliczny proszek, słabo higroskopijny.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt Biotrakson jest wskazany do stosowania w leczeniu następujących zakażeń u dorosłych i dzieci, w tym noworodków urodzonych o czasie (od urodzenia):

• bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych,
• pozaszpitalne zapalenie płuc,
• szpitalne zapalenie płuc,
• ostre zapalenia ucha środkowego,
• zakażenia w obrębie jamy brzusznej,
• powiklane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek),
• zakażenia kości i stawów,
• powiklane zakażenia skóry i tkanck miękkich,
• rzeżączka,
• kila,
• bakteryjne zapalenie wsierdzia.

Biotrakson można stosować:

• w leczeniu zaostrzeń przewlekłej obturacyjnej choroby płuc u dorosłych,
• w leczeniu rozsianej postaci boreliozy [wezesnej (stadium II) i późnej (stadium III)] u dorosłych i dzieci, w tym noworodków od 15. dnia życia,
• w przedoperacyjnym zapobieganiu zakażeniom miejsc operowanych,
• w leczeniu pacjentów z neutropenia, u których wystąpiła gorączka prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym,
• w leczeniu pacjentów z bakteriemią, która przebiega w powiązaniu z zakażeniami wymienionymi wyżej, lub podejrzewa się, że przebiega w powiązaniu z tymi zakażeniami.

Produkt Biotrakson należy podawać w skojarzeniu z innymi lekami przeciwbakteryjnymi zawsze, gdy spektrum jego działania nie obejmuje wszystkich bakterii, które mogą wywoływać dane zakażenie (patrz punkt 4.4).

Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dawka zależy od ciężkości, wrażliwości, umiejscowienia i rodzaju zakażenia, jak również od wieku pacjenta oraz czynności jego wątroby i nerek.

Dawki zalecane w tabelach poniżej są zwykle zalecanymi dawkami w tych wskazaniach.
W szczególnie ciężkich przypadkach należy rozważyć zastosowanie dawek z górnej granicy zalecanego zakresu.

Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat (≥50 kg)

Dawka ceftriaksonu*	Częstość podawania**	Wskazania do stosowania
1 do 2 g	Raz na dobę	Pozaszpitalne zapalenie płuc
		Zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc
		Zakażenia w obrębie jamy brzusznej
		Powiklane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek)
2 g	Raz na dobę	Szpitalne zapalenie płuc
		Powiklane zakażenia skóry i tkanek miękkich
		Zakażenia kości i stawów
2 do 4 g	Raz na dobę	Leczenie pacjentów z neutropenia, u których wystąpiła gorączka prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym
		Bakteryjne zapalenie wsierdzia
		Bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych

• W potwierdzonej bakteriemii należy rozważyć zastosowanie dawek z górnej granicy zalecanego zakresu.
• Podawanie dwa razy na dobę (co 12 godzin) można rozważyć, jeśli stosuje się dawki większe niż 2 g na dobę.

Wskazania do stosowania u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 12 lat (≥50 kg), które wymagają specjalnych schematów dawkowania:

Ostre zapalenia ucha środkowego
Produkt Biotrakson można podać w pojedynczej dawce domięśniowej 1 do 2 g. Ograniczone dane wskazują, że w przypadku, gdy pacjent jest ciężko chory lub poprzednie leczenie nie przynosi poprawy, ceftriakson może być skuteczny podawany domięśniowo w dawce 1 do 2 g na dobę przez 3 dni.

Przedoperacyjne zapobieganie zakażeniom miejsc operowanych
2 g w pojedynczej dawce przed zabiegiem chirurgicznym.

Rzeżaczka
500 mg w pojedynczej dawce domięśniowej.

Kila
Zwykle zalecana dawka to 500 mg do 1 g raz na dobę, zwiększona w kile układu nerwowego do 2 g raz na dobę przez 10-14 dni. Zalecenia dotyczące dawkowania w leczeniu kily, w tym kily układu nerwowego, są ustalone na podstawie ograniczonych danych. Należy wziąć pod uwagę krajowe lub lokalne wytyczne.

Rozsiana postać boreliozy [wczesna (stadium II) i późna (stadium III)]
2 g raz na dobę przez 14-21 dni. Zaleca się różny czas trwania leczenia; należy wziąć pod uwagę krajowe lub lokalne wytyczne.

Dzieci i młodzież

Noworodki, niemowlęta i dzieci w wieku od 15. dnia do 12 lat (<50 kg)
U dzieci o masie ciała 50 kg i więcej należy stosować zwykłą dawkę dla dorosłych.

Dawka ceftriaksonu*	Częstość podawania**	Wskazania do stosowania
50 do 80 mg/kg mc.	Raz na dobę	Zakażenia w obrębie jamy brzusznej Powiklane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek)
		Pozaszpitalne zapalenie płuc
		Szpitalne zapalenie płuc
50 do 100 mg/kg mc. (maksymalnie 4 g)	Raz na dobę	Powiklane zakażenia skóry i tkanek miękkich
		Zakażenia kości i stawów
		Leczenie pacjentów z neutropenia, u których wystąpiła gorączka, prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym
80 do 100 mg/kg mc. (maksymalnie 4 g)	Raz na dobę	Bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
100 mg/kg mc. (maksymalnie 4 g)	Raz na dobę	Bakteryjne zapalenie wsierdzia

• W potwierdzonej bakteriemii należy rozważyć zastosowanie dawki z górnej granicy zalecanego zakresu.
• Podawanie dwa razy na dobę (co 12 godzin) można rozważyć, jeśli stosuje się dawki większe niż 2 g na dobę.

Wskazania do stosowania u noworodków, niemowląt i dzieci w wieku od 15. dnia do 12 lat (<50 kg), które wymagają specjalnych schematów dawkowania

Ostre zapalenia ucha środkowego
W początkowym leczeniu ostrego zapalenia ucha środkowego można podać produkt Biotrakson w pojedynczej dawce domięśniowej 50 mg/kg mc. Ograniczone dane wskazują, że w przypadku, gdy dziecko jest ciężko chore lub gdy początkowe leczenie nie przynosi poprawy, produkt Biotrakson może być skuteczny podczas podawania domięśniowego w dawce 50 mg/kg mc. na dobę przez 3 dni.

Przedoperacyjne zapobieganie zakażeniom miejsc operowanych
50 do 80 mg/kg mc. w pojedynczej dawce przed zabiegiem chirurgicznym.

Kila
Zwykle zalecana dawka to 75 do 100 mg/kg mc. raz na dobę (maksymalnie 4 g) przez 10-14 dni. Zalecenia dotyczące dawkowania w leczeniu kiły, w tym kiły układu nerwowego, są ustalone na podstawie bardzo ograniczonych danych. Należy wziąć pod uwagę krajowe lub lokalne wytyczne.

Rozsiana postać boreliozy [wczesna (stadium II) i późna (stadium III)]
50 do 80 mg/kg mc. raz na dobę przez 14-21 dni. Zaleca się różny czas trwania leczenia; należy wziąć pod uwagę krajowe lub lokalne wytyczne.

Noworodki w wieku 0-14 dni

Biotrakson jest przeciwwskazany u wcześniaków w wieku do 41 tygodni licząc od daty ostatniej miesiączki (wiek ciążowy + wiek chronologiczny).

Dawkowanie ceftriaksonu*	Częstość podawania	Wskazania do stosowania
20 do 50 mg/kg mc.	Raz na dobę	Zakażenia w obrębie jamy brzusznej
		Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich
		Powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek)
		Pozaszpitalne zapalenie płuc
		Szpitalne zapalenie płuc
		Zakażenia kości i stawów
		Leczenie pacjentów z neutropenia, u których wystąpiła gorączka prawdopodobnie spowodowana zakażeniem bakteryjnym
50 mg/kg mc.	Raz na dobę	Bakteryjne zapalenie opon mózgowo- rdzeniowych
50 mg/kg mc.	Raz na dobę	Bakteryjne zapalenie wsierdzia

• W potwierdzonej bakteriemii należy rozważyć zastosowanie dawki z górnej granicy zalecanego zakresu.
  Nie należy przekraczać maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 50 mg/kg mc.

Wskazania do stosowania u noworodków w wieku 0-14 dni, które wymagają specjalnych schematów dawkowania

Ostre zapalenia ucha środkowego
W początkowym leczeniu ostrego zapalenia ucha środkowego można podać produkt Biotrakson w pojedynczej dawce domięśniowej 50 mg/kg mc.

Przedoperacyjne zapobieganie zakażeniom miejsc operowanych
20 do 50 mg/kg mc. w pojedynczej dawce przed zabiegiem chirurgicznym.

Kila
Zwykle zalecana dawka to 50 mg/kg mc. raz na dobę przez 10-14 dni. Zalecenia dotyczące dawkowania w leczeniu kily, w tym kily układu nerwowego, są ustalone na podstawie bardzo ograniczonych danych. Należy wziąć pod uwagę krajowe lub lokalne wytyczne.

Czas trwania leczenia

Czas trwania leczenia jest różny w zależności od przebiegu choroby. Zgodnie z ogólnymi zasadami antybiotykoterapii, podawanie ceftriaksonu należy kontynuować przez 48 do 72 godzin po ustąpieniu gorączki u pacjenta lub potwierdzeniu eradykacji bakterii.

Osoby w podeszłym wieku

U osób w podeszłym wieku nie jest konieczna modyfikacja dawki zalecanej dla dorosłych pod warunkiem zadowalającej czynności wątroby i nerek.

Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby

Dostępne dane nie wskazują na konieczność dostosowania dawki w lekkich lub umiarkowanych zaburzeniach czynności wątroby pod warunkiem, że czynność nerek nie jest zaburzona.
Nie ma danych z badań dotyczących pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (patrz punkt 5.2).

Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek nie ma konieczności zmniejszania dawki ceftriaksonu pod warunkiem, że czynność wątroby nie jest zaburzona. Tylko w schyłkowej niewydolności nerek (kli rens kreatyniny <10 ml/min) dawka ceftriaksonu nie powinna być większa niż 2 g na dobę.
U pacjentów dializowanych nie ma konieczności stosowania dawek uzupełniających po dializie.
Ceftriakson nie jest usuwany podczas hemodializy ani dializy otrzewnowej. Zaleca się ścisłą obserwację kliniczną w celu oceny bezpieczeństwa i skuteczności.

Pacjenci z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby i nerek

U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności zarówno nerek, jak i wątroby, zaleca się ścisłą obserwację kliniczną w celu oceny bezpieczeństwa i skuteczności.

Sposób podawania

Produkt Biotrakson można podawać w infuzji dożylnej trwającej co najmniej 30 minut (zalecany sposób podania) lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym trwającym 5 minut, lub w głębokim wstrzyknięciu domięśniowym. W dożylnym przerywanym wstrzyknięciu produkt należy podawać przez 5 minut, najlepiej do dużej żyły. U niemowląt i dzieci w wieku poniżej 12 lat dawki dożylne wynoszące 50 mg/kg mc. lub więcej należy podawać w postaci infuzji. U noworodków dawki dożylne należy podawać w czasie dłuższym niż 60 minut, aby zmniejszyć ryzyko encefalopatii bilirubinowej (patrz punkty 4.3 i 4.4). Wstrzyknięcia domięśniowe należy wykonywać na odpowiednią głębokość w obrębie względnie dużego mięśnia; nie podawać w jedno miejsce więcej niż 1 g. Podawanie domięśniowe należy rozważyć wtedy, gdy podanie dożylne nie jest możliwe lub jest mniej odpowiednie dla danego pacjenta. Dawki większe niż 2 g należy podawać dożylnie.

Nigdy nie podawać dożylnie roztworów, w których zastosowano jako rozpuszczalnik roztwór lidokainy (patrz punkt 4.3). Należy wziąć pod uwagę informacje podane w Charakterystyce Produktu Leczniczego dla lidokainy.

Ceftriakson jest przeciwwskazany u noworodków (w wieku ≤28 dni), u których jest konieczne (lub oczekuje się, że będzie konieczne) dożylne leczenie roztworami zawierającymi wapń, w tym ciągłymi infuzjami zawierającymi wapń, takimi jak roztwory do żywienia pozajelitowego, ze względu na ryzyko wytrącenia się soli wapniowej ceftriaksonu (patrz punkt 4.3).

Ze względu na ryzyko wytrącenia się osadu nie wolno używać rozcieńczalników zawierających wapń (np. roztworu Ringera lub roztworu Hartmanna) do rozpuszczenia ceftriaksonu w fiolkach ani do dalszego rozcieńczania przygotowanego roztworu do podania dożylnego. Sól wapniowa ceftriaksonu może się także wytrącić w razie zmieszania ceftriaksonu z roztworem zawierającym wapń w tym samym zestawie do podawania dożylnego. W związku z tym ceftriaksonu nie wolno mieszać ani podawać jednocześnie z roztworami zawierającymi wapń (patrz punkty 4.3, 4.4 i 6.2).

W celu przedoperacyjnego zapobiegania zakażeniom miejsca operowanego, ceftriakson należy podać 30-90 minut przed zabiegiem chirurgicznym.

Instrukcja dotycząca rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt. 6.6.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na ceftriakson lub na jakąkolwiek inną cefalosporynę.
Ciężka reakcja nadwrażliwości (np. reakcja anafilaktyczna) na jakikolwiek inny antybiotyk beta-laktamowy (penicyliny, monobaktamy lub karbapenemy) w wywiadzie.

Ceftriakson jest przeciwwskazany u:

• weześniaków w wieku do 41 tygodni licząc od ostatniej miesiączki (wiek ciążowy + wiek chronologiczny)*;
• noworodków urodzonych o czasie (w wieku do 28 dni):
  • z hiperbilirubinemią, żółtaczką lub z hipoalbuminemią lub kwasicą, ponieważ są to stany, w których wiązanie bilirubiny jest najprawdopodobniej zaburzone*,
  • u których jest konieczne (lub oczekuje się, że będzie konieczne) dożylne leczenie preparatami wapnia lub infuzjami zawierającymi wapń, ze względu na ryzyko wytrącenia się soli wapniowej ceftriaksonu (patrz punkty 4.4, 4.8 i 6.2).

• Badania in vitro wykazały, że ceftriakson może wypierać bilirubinę z jej miejsc wiązania z albuminami surowicy, stwarzając w ten sposób ryzyko encefalopatii bilirubinowej u takich pacjentów.

Przed domięśniowym wstrzyknięciem ceftriaksonu rozpuszczonego w roztworze lidokainy należy upewnić się, że pacjenta nie dotyczą przeciwwskazania do stosowania lidokainy (patrz punkt 4.4). Należy zapoznać się z informacjami podanymi w Charakterystyce Produktu Leczniczego dla lidokainy, zwłaszcza dotyczącymi przeciwwskazań.
Roztworów ceftriaksonu zawierających lidokainę nie wolno nigdy podawać dożylnie.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Reakcje nadwrażliwości

Podobnie jak w przypadku wszystkich antybiotyków beta-laktamowych, obserwowano ciężkie i niekiedy prowadzące do zgonu reakcje nadwrażliwości (patrz punkt 4.8). Reakcje nadwrażliwości mogą również prowadzić do rozwoju zespołu Kounisa – ciężkiej reakcji alergicznej, której skutkiem może być zawał mięśnia sercowego (patrz punkt 4.8). Jeśli wystąpi ciężka reakcja nadwrażliwości, należy natychmiast przerwać leczenie ceftriaksonem i zastosować odpowiednie leczenie ratunkowe.
Przed rozpoczęciem leczenia należy ustalić, czy pacjent nie przebył w przeszłości ciężkiej reakcji nadwrażliwości na ceftriakson, inne cefalosporyny lub jakikolwiek inny antybiotyk beta-laktamowy. Należy zachować ostrożność podczas stosowania ceftriaksonu u pacjentów с nieciężką reakcją nadwrażliwości na inne antybiotyki beta-laktamowe w wywiadzie.

W związku z leczeniem ceftriaksonem obserwowano ciężkie działania niepożądane w obrębie skóry [zespół Stevensa-Johnsona (pęcherzowy rumień wielopostaciowy) lub toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyella) oraz reakcje polekowe z cozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (zespół DRESS)], mogące zagrażać życiu lub prowadzić do zgonu, jednakże częstość występowania tych działań jest nieznana (patrz punkt 4.8).

Reakcja Jarischa-Herxheimera

U niektórych pacjentów z zakażeniem wywołanym krętkami, krótko po rozpoczęciu leczenia ceftriaksonem może wystąpić reakcja Jarischa-Herxheimera. Reakcja ta zwykle ma przebieg samoorganiczający się lub można ją leczyć objawowo. W razie wystąpienia takiej reakcji nie należy odstawiać antybiotykoterapii.

Interakcja z produktami zawierającymi wapń

Opisano przypadki zgonów w wyniku wytrącania się soli wapniowej ceftriaksonu w płucach i nerkach u wcześniaków i urodzonych o czasie noworodków w pierwszym miesiącu życia. Co najmniej jedno z dzieci otrzymywało ceftriakson i wapń w różnym czasie i przez różne zestawy do podawania dożylnego. W dostępnych danych naukowych nie ma potwierdzonych doniesień o wewnątrznaczyniowych stratach u pacjentów innych niż noworodki, leczonych ceftriaksonem i roztworami zawierającymi wapń lub innymi produktami zawierającymi wapń. W badaniach in vitro wykazano, że u noworodków występuje zwiększone, w porównaniu do innych grup wiekowych, ryzyko wytrącania się soli wapniowej ceftriaksonu.

U pacjentów, niezależnie od wieku, nie wolno mieszać ani podawać ceftriaksonu jednocześnie z roztworami do podawania dożylnego zawierającymi wapń, nawet jeśli stosuje się różne linie infuzyjne lub podaje się w różne miejsca.

Jednak w celu uniknięcia wytrącenia osadu, u pacjentów w wieku powyżej 28 dni ceftriakson i roztwory zawierające wapń można podawać kolejno jeden po drugim, jeżeli linie infuzyjne są wkłute w różne miejsca lub są wymienione, lub pomiędzy infuzjami zostaną starannie przepłukane fizjologicznym roztworem soli. Jeśli u pacjentów konieczne jest podawanie w ciągłej infuzji roztworów do całkowitego żywienia pozajelitowego zawierających wapń (ang. total parenteral nutrition, TPN), osoba z fachowego personelu medycznego może rozważyć zastosowanie alternatywnych metod leczenia przeciwbakteryjnego, które nie wiążą się z takim ryzykiem wytrącania się osadu. Jeżeli zastosowanie ceftriaksonu u pacjentów, u których konieczne jest ciągłe żywienie pozajelitowe, zostanie uznane za niezbędne, ceftriakson i roztwory do TPN można podawać jednocześnie, ale przez różne linie infuzyjne wkłute w różne miejsca. Inna możliwość to przerwanie podawania TPN na czas infuzji ceftriaksonu i przepłukanie linii infuzyjnej pomiędzy podaniem roztworów (patrz punkty 4.3, 4.8, 5.2 i 6.2).

Dzieci i młodzież

Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność ceftriaksonu u noworodków, niemowląt i dzieci określono dla schematów dawkowania opisanych w punkcie „Dawkowanie i sposób podawania“ (patrz punkt 4.2). Badania wykazały, że ceftriakson, podobnie jak niektóre inne cefalosporyny, może wypierać bilirubing z miejsce wiązania z albuminami surowicy.

Produkt Biotrakson jest przeciwwskazany u wcześniaków oraz donoszonych noworodków, u których występuje ryzyko encefalopatii bilirubinowej (patrz punkt 4.3).

Autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna

Obserwowano przypadki autoimmunologicznej niedokrwistości hemolitycznej u pacjentów otrzymujących antybiotyki z grupy cefalosporyn, w tym produkt Biotrakson (patrz punkt 4.8). Obserwowano ciężkie przypadki niedokrwistości hemolitycznej, w tym zakończone zgonem, podczas leczenia produktem Biotrakson, zarówno u dorosłych, jak i u dzieci.

Jeżeli podczas leczenia ceftriaksonem u pacjenta wystąpi niedokrwistość, należy wziąć pod uwagę możliwość niedokrwistości związanej z cefalosporyną i przerwać leczenie ceftriaksonem do czasu określenia etiologii niedokrwistości.

Długotrwale leczenie

W trakcie długotrwałego leczenia należy regularnie oznaczać morfologię krwi.

Zapalenie jelita grubego, nadmierny wzrost drobnoustrojów niewrażliwych

Obserwowano występowanie zapalenia jelita grubego i rzekomobloniastego zapalenia jelita grubego związane ze stosowaniem leków przeciwbakteryjnych, podczas stosowania niemal każdego z leków przeciwbakteryjnych, także ceftriaksonu. Może ono mieć przebieg od postaci lekkiej do zagrażającej życiu. Dlatego ważne jest, aby wziąć pod uwagę takie rozpoznanie u pacjentów z biegunką, która wystąpiła podczas lub po zakończeniu stosowania ceftriaksonu (patrz punkt 4.8). Należy rozważyć przerwanie leczenia ceftriaksonem i podanie leków działających swoiście na Clostridium difficile. Nie należy podawać produktów leczniczych hamujących perystaltykę.
Podobnie jak podczas stosowania innych leków przeciwbakteryjnych, może dojść do nadkażenia niewrażliwymi drobnoustrojami.

Ciężka niewydolność nerek i wątroby

U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek i wątroby zaleca się ścisłą obserwację kliniczną w celu oceny bezpieczeństwa i skuteczności (patrz punkt 4.2).

Zaburzenia wyników testów serologicznych

Biotrakson może wpływać na wyniki testu Coombsa, bowiem może spowodować fałszywie dodatni wynik testu. Biotrakson może też spowodować fałszywie dodatni wynik testu na galaktozemię (patrz punkt 4.8).
Nieenzymatyczne metody oznaczania glukozy w moczu mogą dać fałszywie dodatnie wyniki. Podczas leczenia produktem Biotrakson zawartość glukozy w moczu należy oznaczać metodami enzymatycznymi (patrz punkt 4.8).
Obecność ceftriaksonu może fałszywie zaniżać poziom glukozy we krwi podczas niektórych badań diagnostycznych monitorujących poziom glukozy we krwi. Należy zapoznać się z instrukcją obsługi każdego stosowanego systemu oraz zastosować alternatywne metody badania, jeśli jest to konieczne.

Zakres działania przeciwbakteryjnego

Ceftriakson ma ograniczony zakres działania przeciwbakteryjnego i może nie być odpowiedni jako monoterapia w leczeniu niektórych rodzajów zakażeń, chyba że czynnik etiologiczny jest znany i wykazuje wrażliwość na ceftriakson. W przypadku braku danych o czynniku etiologicznym zaleca się stosowanie ceftriaksonu w skojarzeniu z innymi antybiotykami o odpowiednim spektrum działania, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia.

W przypadku podejrzenia lub potwierdzenia zakażenia wywołanego przez metycylinooporne szczepy gronkowca (MRSA) lub enterokoki oporne na wankomycynę (VRE) należy zastosować odpowiednie leczenie.

Ograniczenia dotyczące rozpuszczalników

Do sporządzania roztworów ceftriaksonu nie wolno używać rozpuszczalników zawierających wapń, takich jak roztwór Ringera lub roztwór Hartmanna (patrz punkty 4.3, 4.8 i 6.2).

Lidokaina

Przed domięśniowym wstrzyknięciem ceftriaksonu rozpuszczonego w roztworze lidokainy należy upewnić się, że pacjenta nie dotyczą przeciwwskazania do stosowania lidokainy. Należy zapoznać się z informacjami podanymi w Charakterystyce Produktu Leczniczego dla lidokainy, zwłaszcza dotyczącymi przeciwwskazań.
Roztworów ceftriaksonu zawierających lidokainę nie wolno nigdy podawać dożylnie.

Zapalenie pęcherzyka żółciowego

Opisano przypadki zapalenia pęcherzyka żółciowego, które mogło być związane z leczeniem ceftriaksonem. W razie wystąpienia objawów sugerujących zapalenie pęcherzyka żółciowego, należy rozważyć to rozpoznanie i zastosować odpowiednie leczenie (patrz punkt 4.8).

Kamica nerkowa i moczowodowa

Opisano przypadki kamicy nerkowej i moczowodowej, które ustąpiły po odstawieniu ceftriaksonu. W razie wystąpienia objawów sugerujących kamicę nerkową lub moczowodową, należy rozważyć to rozpoznanie i zastosować odpowiednie leczenie (patrz punkt 4.8).

Zapalenie trzustki

Opisano przypadki zapalenia trzustki, które mogło być związane z niedrożnością dróg żółciowych. Większość pacjentów miała czynniki ryzyka zastoju żółci, np. wcześniejsze leczenie, całkowite żywienie pozajelitowe lub poważną chorobę podstawową. W razie wystąpienia objawów sugerujących zapalenie trzustki, należy rozważyć to rozpoznanie i zastosować odpowiednie leczenie (patrz punkt 4.8).

Zaburzenia neurologiczne

Podczas leczenia ceftriaksonem, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek, mogą wystąpić zaburzenia neurologiczne, takie jak encefalopatia (zaburzenia świadomości, w tym splątanie, drgawki, zaburzenia ruchowe). Jeśli wystąpią objawy encefalopatii, należy przerwać leczenie ceftriaksonem i w razie potrzeby rozpocząć leczenie objawowe (patrz punkt 4.8).

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Ze względu na ryzyko wytrącania się osadu ceftriaksonu nie wolno mieszać z roztworami zawierającymi wapń (patrz punkty 4.3, 4.4 i 6.2).

Podczas stosowania leków moczopędnych, takich jak furosemid, nie zaobserwowano nasilenia działania nefrotoksycznego.

Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków cefalosporynowych, nie zaleca się jednoczesnego podawania z aminoglikozydami.

Jednoczesne stosowanie z chloramfenikolem wykazuje działanie antagonistyczne in vitro.
Nie należy stosować jednocześnie z innymi lekami bakteriostatycznymi.

Podobnie jak w przypadku innych antybiotyków, zaleca się zachowanie 48-godzinnego odstępu pomiędzy podaniem ceftriaksonu a doustnych szczepionek przeciwko durowi brzusznemu zawierających szczep Ty21a.

W badaniach klinicznych wykazano, że ceftriakson nie wpływa na wiązanie z albuminami doustnych środków antykoncepcyjnych.

Jednoczesne stosowanie z probenecydem nie wpływa na eliminację ceftriaksonu.

W badaniach in vitro stwierdzono, że ceftriakson nie hamuje izoenzymów cytochromu P450.

4.6 Ciąża i laktacja

Ciaża

Brak jest odpowiednich danych dotyczących stosowania ceftriaksonu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na rozród. Ze względów bezpieczeństwa nie należy stosować produktu Biotrakson u kobiet w ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne.

Karmienie piersią

Ceftriakson jest wydzielany do mleka kobiecego w małych ilościach (około 3-4% stężenia w surowicy matki). W czasie karmienia piersią należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu Biotrakson.

Płodność

Brak jest danych dotyczących wpływu ceftriaksonu na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże ze względu na możliwość wystąpienia zawrotów głowy pacjenci powinni zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane są wymienione według częstości występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

• Często: eozynofilia, leukopenia, małopłytkowość, granulocytopenia.
• Niezbyt często: niedokrwistość, hemoliza.
• Rzadko: wydłużenie czasu protrombinowego, agranulocytoza.
• Częstość nieznana: autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia układu immunologicznego

• Częstość nieznana: reakcje anafilaktyczne (w tym wstrząs anafilaktyczny), reakcje nadwrażliwości (np. skurcz oskrzeli).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

• Częstość nieznana: hiperkreatyninemia.

Zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego

• Często: ból głowy, zawroty głowy.
• Rzadko: drgawki.
• Częstość nieznana: encefalopatia (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia naczyniowe

• Niezbyt często: zapalenie naczyń.

Zaburzenia żołądka i jelit

• Często: biegunka, nudności, wymioty.
• Rzadko: zapalenie języka, zapalenie jamy ustnej.
• Częstość nieznana: rzekomobłoniaste zapalenie jelit (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

• Często: zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy (ALAT, AspAT).
• Niezbyt często: zwiększenie stężenia bilirubiny w surowicy.
• Rzadko: zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej w surowicy.
• Częstość nieznana: zapalenie pęcherzyka żółciowego (patrz punkt 4.4), kamica pęcherzyka żółciowego (ceftriakson może wytrącać się w pęcherzyku żółciowym, co może objawiać się objawami przypominającymi kamicę pęcherzyka żółciowego), zapalenie trzustki (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

• Często: wysypka, pokrzywka, świąd.
• Rzadko: rumień wielopostaciowy.
• Częstość nieznana: zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka, ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), reakcje polekowe z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi (DRESS), obrzęk naczynioruchowy.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

• Często: zwiększenie stężenia mocznika we krwi.
• Niezbyt często: zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi.
• Rzadko: skąpomocz.
• Częstość nieznana: kamica nerkowa i moczowodowa (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

• Często: reakcje w miejscu podania (ból, ucisk lub wrażenie ciepła w miejscu wstrzyknięcia).
• Niezbyt często: gorączka.

Badania diagnostyczne

• Często: fałszywie dodatni wynik testu Coombsa.
• Rzadko: fałszywie dodatni wynik testu na galaktozemię.
• Częstość nieznana: fałszywie dodatni wynik testu na glukozę w moczu (przy zastosowaniu nieenzymatycznych metod).

Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach

• Częstość nieznana: wytrącanie się soli wapniowej ceftriaksonu (patrz punkty 4.3 i 4.4).

5. DANE FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: antybiotyki cefalosporynowe i inne cefamycyny, kod ATC: J01DD04.

Mechanizm działania: ceftriakson jest bakteriobójczą cefalosporyną III generacji do podania pozajelitowego. Działa przez wiązanie z białkami wiążącymi penicylinę (PBP), co prowadzi do zahamowania syntezy ściany komórkowej bakterii.

Mechanizm oporności: oporność na ceftriakson może wynikać z hydrolizy leku przez beta-laktamazy, zmniejszonej przepuszczalności ściany komórkowej bakterii Gram-ujemnych lub zmienionych białek PBP.

Wrażliwość drobnoustrojów: ceftriakson ma szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego przeciwko wielu Gram-dodatnim i Gram-ujemnym tlenowym bakteriom.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Stężenie w surowicy wzrasta proporcjonalnie do dawki w zakresie od 0,15 do 3,0 g. Okres półtrwania w surowicy wynosi około 8 godzin. Wiązanie z białkami osocza jest odwrotnie zależne od stężenia i wynosi 95% przy stężeniu w surowicy poniżej 100 mg/l. Wydalany jest w postaci niezmienionej, około 60% z moczem, a 40% z żółcią.

5.3 Dane przedkliniczne dotyczące bezpieczeństwa

Badania toksykologiczne nie wykazały szczególnego ryzyka dla ludzi.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Nie zawiera.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Zgodnie z doniesieniami literaturowymi, ceftriakson jest niezgodny z am sakryną, wankomycyną, flukonazolem i antybiotykami aminoglikozydowymi.

Roztworów zawierających ceftriakson nie wolno mieszać z innymi środkami ani dodawać do nich innych środków, oprócz tych wymienionych w punkcie 6.6. W szczególności, ze względu na ryzyko wytrącania się osadu, nie wolno używać rozcieńczalników zawierających wapń (np. roztworu Ringera lub roztworu Hartmanna) do rozpuszczenia ceftriaksonu w fiolce ani do dalszego rozcieńczania przygotowanego roztworu do podania dożylnego. Ceftriaksonu nie wolno mieszać ani podawać jednocześnie z roztworami zawierającymi wapń, w tym stosowanych w całkowitym żywieniu pozajelitowym (patrz punkty 4.2, 4.3, 4.4 i 4.8).

6.3 Okres ważności

2 lata
Sporządzony roztwór można przechowywać 24 godziny w lodówce, tj. w temperaturze od 2°C do 8°C.
Zaleca się podanie roztworu produktu Biotrakson bezpośrednio po sporządzeniu.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze do 25°C. Chronić od światła.

Sporządzony roztwór – patrz punkt 6.3.
Roztworów do infuzji dożylnych sporządzonych z użyciem jednocześnie chlorku sodu i glukozy nie należy przechowywać w chłodni (2-8°C) ze względu na niezgodność fizyczną składników w niskich temperaturach.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Biotrakson, 1 g: fiolka szklana o pojemności 26 ml, zamknięta gumowym korkiem i zabezpieczona aluminiowym kapslem lub aluminiowym kapslem z kapturkiem, w tekturowym pudełku.

Biotrakson, 2 g: fiolka bezbarwna szklana o pojemności 26 ml, zamknięta korkiem z gumy bromobutylowej i zabezpieczona aluminiowym kapslem lub aluminiowym kapslem z kapturkiem, w tekturowym pudełku.

Opakowanie zawiera 1 lub 10 fiolek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Przed zastosowaniem produktu sprawdzić termin ważności. Nie stosować produktu po terminie podanym na opakowaniu.

W celu nakłucia korka należy użyć igły o średnicy nie większej niż 0,8 mm (21 G w skali Gauge [G]). Igłę należy wbić w centralnie wyznaczonym polu pod kątem 90°.

Przed podaniem produktu należy sprawdzić, czy roztwór jest przezroczysty i nie zawiera nierozpuszczalnych cząstek. Jeśli jest mętny lub zawiera stałe cząstki, nie nadaje się do użycia. Roztwór może być bezbarwny lub jasnożółty, nasilenie zabarwienia zależy od rodzaju rozpuszczalnika i stężenia ceftriaksonu.

Do sporządzania roztworu należy stosować wodę do wstrzykiwań lub jeden z wymienionych poniżej rozpuszczalników.

Sporządzanie roztworów do wstrzykiwań i infuzji

Zawartość antybiotyku w fiolce	Objętość rozpuszczalnika
	Wstrzyknięcie domięśniowe	Wstrzyknięcie dożylne	Infuzja dożylna
1 g	3,5 ml	10 ml	40-50 ml
2 g	7,0 ml	20 ml	40-50 ml

Wstrzyknięcie domięśniowe

Produkt należy podawać głęboko domięśniowo po rozpuszczeniu w odpowiedniej ilości wody do wstrzykiwań lub 1% roztworu lidokainy.
Produktu nie należy mieszać w tej samej strzykawce z żadnymi lekami innymi niż 1% roztwór lidokainy chlorowodorku.
Nie podawać dożylnie roztworu produktu z lidokainą.
Dawki większe niż 1 g należy dzielić i wstrzykiwać w więcej niż jedno miejsce.
Dawki większe niż 2 g należy podawać dożylnie.

Wstrzyknięcie dożylne (5 minut)

Zawartość fiolki rozpuszcza się w wodzie do wstrzykiwań, w objętości zależnej od dawki, jak przedstawiono w powyższej tabeli.
Nie podawać dożylnie roztworu produktu z lidokainą.

Infuzja dożylna (co najmniej 30 minut)

W celu sporządzenia roztworów do infuzji dożylnej o stężeniu ceftriaksonu od 10 mg/ml do 40 mg/ml, proszek rozpuszcza się w wodzie do wstrzykiwań. Otrzymany roztwór należy następnie rozcieńczyć jednym z następujących roztworów:

• 0,9% roztwór chlorku sodu,
• 5% roztwór glukozy,
• 10% roztwór glukozy,
• 6% roztwór dekstranu w 5% roztworze glukozy,
• 0,45% roztwór chlorku sodu w 2,5% roztworze glukozy.

Nie podawać dożylnie roztworu produktu z lidokainą.

Roztworów do infuzji dożylnych przygotowanych z użyciem jednocześnie sodu chlorku i glukozy nie należy przechowywać w chłodni (2-8°C) ze względu na niezgodność fizyczną składników w niskich temperaturach.

Objętość wyparcia produktu Biotrakson 1 g wynosi 0,68 ml, zarówno w wodzie do wstrzykiwań jak i w 1% roztworze lidokainy.
Po dodaniu 10 ml wody do wstrzykiwań, końcowe stężenie otrzymanego roztworu wynosi 93,63 mg/ml.
Po dodaniu 3,5 ml 1% roztworu lidokainy końcowe stężenie otrzymanego roztworu wynosi 239,23 mg/ml.

Objętość wyparcia produktu Biotrakson 2 g wynosi 1,36 ml w wodzie do wstrzykiwań.

Do rekonstytucji produktu Biotrakson ani do dalszego rozcieńczania sporządzonego roztworu do podania dożylnego nie używać rozcieńczalników zawierających wapń, takich jak roztwór Ringera lub roztwór Hartmanna, ze względu na ryzyko wytrącenia się osadu. Sól wapniowa ceftriaksonu może się także wytrącić podczas zmieszania ceftriaksonu z roztworem zawierającym wapń w tym samym zestawie do podawania dożylnego. Nie podawać przez trójnik ceftriaksonu jednocześnie z zawierającymi wapń roztworami do podawania dożylnego, w tym z zawierającymi wapń roztworami do infuzji dożylnych, np. do żywienia pozajelitowego. Jednakże u pacjentów innych niż noworodki, ceftriakson i roztwory zawierające wapń można podawać kolejno jeden po drugim, jeżeli linie infuzyjne zostaną starannie przepłukane pomiędzy infuzjami odpowiednim, zgodnym farmaceutycznie roztworem.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A.
ul. Pelplińska 19
83-200 Starogard Gdański

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Biotrakson, 1 g: Pozwolenie nr R/0796
Biotrakson, 2 g: Pozwolenie nr 10101

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Biotrakson, 1 g
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 29.11.1990 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 03.08.2013 r.

Biotrakson, 2 g
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 04.12.2003 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 03.08.2013 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

08.05.2024 r.