Hydroquenin, Tabletki powlekane

Ulotka: Hydroquenin, Tabletki powlekane

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Hydroquenin, 200 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana zawiera 200 mg hydroksychlorochiny siarczanu (Hydroxychloroquini sulphas).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana

Tabletki powlekane, okrągłe, o średnicy 9,5 mm, dwuwypukłe, o barwie białej, z wytłoczonym napisem „200” po jednej stronie, gładkie po drugiej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Dorośli:

• Profilaktyka i leczenie malarii,
• Reumatoidalne zapalenie stawów,
• Zaburzenia dermatologiczne spowodowane lub zaostrzone przez światło słoneczne (fotodermatozy),
• Toczń rumieniowaty: układowy i krążkowy.

Dzieci i młodzież:

• Leczenie młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (w skojarzeniu z innymi terapiami),
• Toczń rumieniowaty: układowy i krążkowy.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Malaria

Profilaktyka malarii
Dawkę należy podawać w tym samym dniu każdego tygodnia.
Profilaktykę należy rozpocząć na tydzień przed przybyciem na obszar, na którym występuje malaria i kontynuować przez 4 tygodnie po opuszczeniu tego obszar.
Dorośli: 400 mg (2 tabletki) raz w tygodniu.

Leczenie malarii
Dorośli: początkowo 800 mg (4 tabletki), po upływie 6 godzin 400 mg (2 tabletki), a następnie 400 mg (2 tabletki) na dobę przez 2 dni, a przez 3 dni dla osób o masie ciała powyżej 60 kg.

Fotodermatozy
Dorośli: 200–400 mg (1–2 tabletki) na dobę, zaczynając 14 dni przed przewidywanym początkiem ekspozycji na światło.

Toczń rumieniowaty krążkowy
Dorośli: początkowo 400–800 mg (2–4 tabletki) na dobę. Dawka podtrzymująca 200–400 mg (1–2 tabletki) na dobę.

Choroby tkanki łącznej
Dorośli: 200–400 mg (1–2 tabletki) na dobę.

Dzieci i młodzież
Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę, która nie powinna przekraczać 6,5 mg/kg/dobę w oparciu o idealną masę ciała. Tabletka 200 mg nie jest zatem odpowiednia do stosowania u dzieci o idealnej masie ciała mniejszej niż 31 kg.

Sposób podawania
Podanie doustne.
Nie należy pić soku grejfrutowego podczas przyjmowania leku.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na hydroksychlorochine, pochodne 4-aminochinoliny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
• Łuszczyca.
• Retinopatia, makulopatia. Zmiany pola widzenia, niezależnie od pochodzenia.
• Neurogenny ubytek słuchu.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Należy przestrzegać oficjalnych wytycznych dotyczących zapobiegania i leczenia malarii.

Okres leczenia nie powinien przekraczać 3 lat, chyba że korzyści z leczenia przewyższają ryzyko.

Malaria: Hydroksychlorochina nie jest skuteczna przeciwko opornym na chlorochinę szczepom P. falciparum i P. vivax, a także nie działa na pozaerytrocytowe formy P. vivax, P. ovale i P. malariae. Dlatego hydroksychlorochina nie może zapobiegać infekcjom spowodowanym przez te mikroorganizmy, gdy jest podawana profilaktycznie, ani zapobiegać nawrotom zakażeń wywołanych przez te mikroorganizmy.

Ze względu na ryzyko przedawkowania, dzieci o masie ciała <35 kg nie powinny być leczone tym produktem leczniczym.
Małe dzieci są szczególnie wrażliwe na zatrucie 4-aminochinolinami, dlatego należy ostrzec pacjentów, aby trzymali produkt leczniczy poza zasięgiem dzieci.

Należy poinformować pacjentów, aby w trakcie przyjmowania produktu leczniczego unikali bezpośredniego działania promieni słonecznych.

Kardiotoksyczność przewlekła
U pacjentów leczonych produktem leczniczym Hydroquenin zgłaszano przypadki kardiomiopatii, prowadzącej do niewydolności serca, niekiedy zakończonej zgonem (patrz punkty 4.8 i 4.9). Zaleca się okresową obserwację kliniczną pod kątem przedmiotowych i podmiotowych objawów kardiomiopatii. Jeżeli podczas leczenia produktem leczniczym Hydroquenin wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy kardiomiopatii, należy przerwać stosowanie produktu leczniczego. W razie rozpoznania zaburzeń przewodzenia serca (blok odnogi pęczka Hisa i (lub) blok przedsionkowo-komorowy serca) oraz przerostu dwukomorowego, należy wziąć pod uwagę przewlekłą toksyczność (patrz punkt 4.8).

Należy zachować ostrożność:

• u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek, a także u pacjentów przyjmujących leki, które mogą wpływać na te czynności, może być konieczne zmniejszenie dawki. Nie można określić stałych wytycznych dotyczących takiego zmniejszenia dawki.
• w przypadku ciężkich zaburzeń żołądkowo-jelitowych;
• w przypadku zaburzeń neurologicznych;
• w przypadku zaburzeń hematologicznych;
• w przypadku nadwrażliwości na chininę;
• w przypadku zaburzeń przewodzenia w sercu;
• w przypadku niedoboru dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej;
• w przypadku porfirii.

Nie należy stosować z preparatami zawierającymi sole złota lub fenylobutazonem ze względu na ryzyko zapalenia skóry wywołanego przez produkt leczniczy.

Hepatotoksyczność
Ciężkie przypadki polekowego uszkodzenia wątroby (DILI, ang. drug-induced liver injury), obejmujące typ wątrobowokomórkowy, typ cholestatyczny, ostre zapalenie wątroby, typ mieszany wątrobowokomórkowy i (lub) cholestatyczny oraz piorunująca niewydolność wątroby (w tym przypadki śmiertelne) były zgłaszane podczas stosowania hydroksychlorochiny.
Czynniki ryzyka mogą obejmować istniejącą wcześniej chorobę wątroby lub czynniki predysponujące do niej takie jak: niedobór dekarboksylazy uroporfirynogenu lub jednoczesne stosowanie leków działających hepatotoksycznie.
Bezzwłoczne przeprowadzenie oceny klinicznej i wykonanie testów czynności wątrobowych powinno być wykonane u pacjentów, którzy zgłaszają objawy mogące wskazywać na uszkodzenie wątroby.
W przypadku pacjentów z istotnymi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.8) lekarz powinien ocenić stosunek korzyści do ryzyka dla kontynuacji leczenia.

Reaktywacja wirusowego zapalenia wątroby typu B
U pacjentów leczonych hydroksychlorochiną w skojarzeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi zgłaszano reaktywację wirusa zapalenia wątroby typu B.

Hipoglikemia
Wykazano, że hydroksychlorochina może wywołać ciężką hipoglikemię, w tym utratę przytomności, która może zagrażać życiu pacjentów leczonych lub nieleczonych lekami przeciwcukrzycowymi (patrz punkty 4.5 i 4.8). Pacjenci leczeni hydroksychlorochiną powinni zostać poinformowani o tym ryzyku oraz o przedmiotowych i podmiotowych objawach klinicznych związanych z hipoglikemią.
U pacjentów z objawami klinicznymi sugerującymi hipoglikemię podczas leczenia hydroksychlorochiną należy sprawdzić stężenie glukozy we krwi i w razie potrzeby zweryfikować leczenie.

Wydłużenie odstępu QT
Hydroksychlorochina może potencjalnie wydłużać odstęp QTc u pacjentów z określonymi czynnikami ryzyka. Hydroksychlorochinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z wrodzonym lub udokumentowanym nabytym wydłużeniem odstępu QT i (lub) ze znanymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, takimi jak np.:

• choroby serca, np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego
• zaburzenia proarytmiczne, np. bradykardia (<50 uderzeń/min)
• arytmia komorowa w wywiadzie
• niewyrównana hipokaliemia i (lub) hipomagnezemia
• jednoczesne stosowanie leków wydłużających odstęp QT (patrz punkt 4.5), ponieważ może to powodować zwiększenie ryzyka arytmii komorowych.

Poziom wydłużenia odstępu QT może się zwiększyć wraz ze wzrostem stężenia substancji czynnej. Dlatego nie należy przekraczać zalecanej dawki (patrz także punkty 4.5 i 4.9).

Retinopatia
Należy przeprowadzić dokładne badanie okulistyczne obu oczu, w tym badanie oftalmoskopowe w zakresie ostrości widzenia, centralnego pola widzenia i widzenia barw oraz dna oka przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia, a następnie co najmniej 1 raz w roku w trakcie leczenia.

Dzieci powinny być zawsze zbadane przez okulistę. Pacjenci z ostrością wzroku poniżej 0,8 oraz pacjenci w wieku powyżej 65 lat powinni zostać zbadani przez okulistę przed rozpoczęciem leczenia.

Regularne kontrole wzroku (co 3-6 miesięcy) należy wykonywać w następujących sytuacjach:

• dawka dobowa przekracza 6,5 mg/kg idealnej masy ciała (lean body mass). Stosowanie bezwzględnej masy ciała do ustalenia dawki może prowadzić do przedawkowania u pacjentów otyłych
• dawka skumulowana przekraczająca 200 g
• u pacjentów z niewydolnością nerek
• u osób starszych
• u pacjentów z pogorszoną ostrością widzenia.

Zgłaszano zwiększone ryzyko toksycznej retinopatii podczas długotrwałego leczenia hydroksychlorochiną w połączeniu z tamoksyfenu cytrynianem. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny i leków o znanym działaniu toksycznym na siatkówkę oka, np. tamoksyfenu.

W przypadku wystąpienia zaburzeń widzenia (ostrości i barw) należy przerwać stosowanie produktu leczniczego i uważnie obserwować pacjenta pod kątem ewentualnego pogorszenia. Zmiany siatkówki oka (i zaburzenia widzenia) mogą ulec pogorszeniu nawet po zakończeniu leczenia (patrz punkt 4.8).

Działanie toksyczne na siatkówkę zależy głównie od dawki. Ryzyko uszkodzenia siatkówki jest niewielkie przy dobowych dawkach nieprzekraczających 6,5 mg/kg masy ciała. Przekroczenie zalecanej dawki dobowej znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia toksycznego działania na siatkówkę. W przypadku wystąpienia retinopatii należy natychmiast przerwać leczenie.

Inne monitorowanie przy długotrwałym stosowaniu
W przypadku długotrwałego stosowania należy wykonywać regularne badania krwi, nieprawidłowość należy oceniać na wizycie kontrolnej pacjenta.
W przypadku wystąpienia nieprawidłowości, leczenie należy przerwać (patrz punkt 4.8).

W przypadku długotrwałego stosowania podczas każdej wizyty u lekarza należy sprawdzić czynność mięśni i odruchy ścięgniste. W przypadku wystąpienia osłabienia należy przerwać leczenie (patrz punkt 4.8).

Zachowania samobójcze i zaburzenia psychiczne
U niektórych pacjentów leczonych hydroksychlorochiną zgłaszano zachowania samobójcze i zaburzenia psychiczne (patrz punkt 4.8). Zaburzenia psychiczne, stanowiące działania niepożądane, zwykle występowały w ciągu miesiąca po rozpoczęciu leczenia hydroksychlorochiną i występowały także u pacjentów, u których w wywiadzie nie stwierdzono takich zaburzeń. Należy zalecić pacjentowi, aby niezwłocznie zgłosił się po pomoc medyczną, jeśli w trakcie leczenia wystąpią u niego objawy zaburzeń psychicznych.

Zaburzenia pozapirramidowe
Podczas leczenia hydroksychlorochiną mogą wystąpić zaburzenia pozapirramidowe (patrz punkt 4.8).

Ciężkie skórne działania niepożądane (SCARs)
W trakcie leczenia hydroksychlorochiną notowano przypadki ciężkich skórnych działań niepożądanych (SCARs, ang. severe cutaneous adverse reactions), w tym reakcje polekowe z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS), ostrą uogólnioną osutkę krostkową (AGEP) i zespół Stevensa-Johnsona (SJS) (patrz punkt 4.8).
Pacjenci powinni być świadomi objawów SCARs i powinni zostać poinstruowani, aby przerwali leczenie i natychmiast zgłosili się do lekarza, jeśli wystąpią objawy sugerujące SCARs (np. postępująca wysypka, często z towarzyszącą gorączką lub powiększeniem węzłów chłonnych).

Miopatia i neuropatia
W trakcie leczenia hydroksychlorochiną zgłaszano przypadki miopatii i neuropatii prowadzące do postępującego osłabienia mięśni i zaniku mięśni z towarzyszącymi zaburzeniami czucia, takimi jak mrowienie (patrz punkt 4.8).
Należy zalecić pacjentowi, aby niezwłocznie zgłosił się do lekarza, jeśli wystąpią u niego objawy miopatii lub neuropatii. W przypadku wystąpienia objawów miopatii lub neuropatii, należy rozważyć przerwanie leczenia hydroksychlorochiną i zastosowanie odpowiedniego leczenia.

Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
Hydroksychlorochina może powodować fałszywie dodatnie wyniki testu przesiewowego na obecność barbituranów w moczu przy użyciu testu immunoabsorpcyjnego i może powodować fałszywie dodatnie wyniki testu na 17-hydroksykortykosteroidy przy użyciu odczynnika Portera-Silbera.

4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Nie należy stosować z preparatami zawierającymi sole złota lub fenylobutazonem ze względu na ryzyko zapalenia skóry wywołanego przez produkt leczniczy.

Hydroksychlorochina może nasilać działanie leków hipoglikemizujących i insuliny. Może być konieczne zmniejszenie dawki leków hipoglikemizujących.

Hydroksychlorochina może nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych.

Nie należy stosować jednocześnie z lekami o znanym działaniu toksycznym na siatkówkę oka, np. tamoksyfenu cytrynianem, ze względu na zwiększone ryzyko toksycznej retinopatii.

Leki, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT, np. niektóre leki przeciwmalaryczne (chinina, meflochina), leki przeciwarytmiczne (amiodaron, sotalol, disopyramid), niektóre leki przeciwhistaminowe (terfenadyna, astemizol), niektóre leki przeciwdepresyjne (cymetydyna), niektóre antybiotyki (makrolidy, fluorochinolony, imidazole) i leki przeciwpsychotyczne (fenotiazyny) mogą zwiększać ryzyko wystąpienia arytmii komorowych, w tym torsade de pointes.

Leki, takie jak pankuronium, sukcynylocholina i neostygmina, mogą nasilać działanie hydroksychlorochiny na nerwowo-mięśniową transmisję.

Digoksyna: hydroksychlorochina może zwiększać stężenie digoksyny w osoczu.

Cymetydyna: może hamować metabolizm hydroksychlorochiny, co prowadzi do zwiększenia jej stężenia w osoczu.

Leki zobojętniające sok żołądkowy: mogą zmniejszać wchłanianie hydroksychlorochiny. Należy zachować odstęp co najmniej 4 godzin między podaniem leku zobojętniającego a hydroksychlorochiny.

Ampicylina: hydroksychlorochina może zmniejszać stężenie ampicyliny w osoczu.

Metotreksat: hydroksychlorochina może zwiększać stężenie metotreksatu w osoczu.

Cyklosporyna: hydroksychlorochina może zwiększać stężenie cyklosporyny w osoczu.

Leki obniżające próg drgawkowy (np. chloropromazyna, izoniazyd, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, bupropion, lit, doksepina, klomipramina, maprotylina, opipramol, tianeptyna, mirtazapina, wenlafaksyna, duloksetyna, agomelatyna, vortioksetyna, leki przeciwdrgawkowe, chinolony, chlorochina, meflochina, pentamidyna, atowakwon, inhibitory acetylocholinoesterazy, sympatykomimetyki, teofilina, tramadol) mogą zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek.

Sok grejfrutowy: jednoczesne podanie soku grejfrutowego może zwiększać stężenie hydroksychlorochiny w osoczu. Nie należy pić soku grejfrutowego podczas przyjmowania leku.

Leki, które mogą powodować bradykardię (np. beta-blokery, werapamil, diltiazem, iwabradyna, klonidyna, sympatykomimetyki, glikozydy naparstnicy, pilokarpina) mogą nasilać bradykardię wywołaną przez hydroksychlorochinę.

Leki, które mogą powodować hipokaliemię (np. leki moczopędne, amfoterycyna B, glikokortykosteroidy, tetrakozaktyd, sole wapnia, środki przeczyszczające) mogą zwiększać ryzyko wystąpienia arytmii komorowych.

Leki, które mogą powodować hipomagnezemię (np. leki moczopędne, amfoterycyna B, cisplatyna, foskarnet, pentamidyna, aminoglikozydy) mogą zwiększać ryzyko wystąpienia arytmii komorowych.

4.6 Ciąża i laktacja

Ciaża
Produkt leczniczy Hydroquenin może być stosowany w ciąży tylko wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne. Należy unikać stosowania w I trymestrze ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. W przypadku stosowania w ciąży należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Karmienie piersią
Hydroksychlorochina przenika do mleka kobiecego. Należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub o przerwaniu/niepodejmowaniu leczenia produktem leczniczym Hydroquenin, uwzględniając korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Produkt leczniczy może powodować zaburzenia widzenia, zawroty głowy i inne działania niepożądane, które mogą mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Należy zachować ostrożność.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane są wymienione według klas układów narządów i częstości. Częstość definiuje się jako: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Niezbyt często: niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia, agranulocytoza, leukopenia, małopłytkowość.
Nieznana: niedokrwistość hemolityczna u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej.

Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk naczynioruchowy i pokrzywka.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Nieznana: hipoglikemia, w tym ciężka hipoglikemia prowadząca do śpiączki.

Zaburzenia psychiczne
Nieznana: zaburzenia psychiczne, w tym: psychoza, halucynacje, depresja, zachowania samobójcze, myśli samobójcze, lęk, koszmary senne, bezsenność, drażliwość, pobudzenie, splątanie, agresja.

Zaburzenia układu nerwowego
Często: ból głowy, zawroty głowy.
Niezbyt często: drgawki, szum w uszach, utrata słuchu, zaburzenia słuchu (w tym głuchota), neuropatia obwodowa, nerwoból, zawroty głowy, zaburzenia równowagi.
Rzadko: zaburzenia pozapirramidowe (w tym dystonia, dyskineza, drżenie).
Nieznana: miopatia (w tym osłabienie mięśni), neuromiopatia.

Zaburzenia oka
Niezbyt często: zaburzenia widzenia, zaburzenia akomodacji, zmętnienie rogówki, obrzęk rogówki, retinopatia (w tym zmiany barwnikowe siatkówki, zwyrodnienie plamki żółtej, zwyrodnienie siatkówki, ślepota nocna, ślepota), zaburzenia pola widzenia (w tym mroczki), zaburzenia widzenia barw.
Rzadko: podwójne widzenie.
Nieznana: światłowstręt, zapalenie nerwu wzrokowego, zanik nerwu wzrokowego.

Zaburzenia serca
Rzadko: kardiomiopatia, która może prowadzić do niewydolności serca, a w niektórych przypadkach do zgonu, zaburzenia przewodzenia serca (blok odnogi pęczka Hisa i (lub) blok przedsionkowo-komorowy serca), przerost dwukomorowy, zaburzenia rytmu serca (w tym migotanie przedsionków, trzepotanie przedsionków, częstoskurcz komorowy, torsade de pointes, zatrzymanie akcji serca), wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, bradykardia.
Nieznana: wstrząs kardiogenny.

Zaburzenia naczyniowe
Rzadko: niedociśnienie.

Zaburzenia żołądka i jelit
Często: nudności, ból brzucha, wymioty, biegunka.
Niezyt często: zapalenie żołądka, zapalenie wątroby, zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: wysypka, świąd.
Niezyt często: łysienie, przebarwienia skóry i błon śluzowych, fotouwrażliwość, wyprysk, łuszczycopodobne wysypki, porfiria skórna późna, toksyczna nekroliza naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), reakcje polekowe z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS).
Rzadko: pokrzywka, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry.
Nieznana: rumień guzowaty.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Nieznana: osłabienie mięśni.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: zmęczenie.

Badania diagnostyczne
Niezyt często: zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Dzięki temu można zapewnić ciągłe monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego.

4.9 Przedawkowanie

Objawy przedawkowania obejmują: ból głowy, zaburzenia widzenia, zaburzenia sercowo-naczyniowe (w tym wstrząs, zaburzenia przewodzenia serca, takie jak blok przedsionkowo-komorowy i blok odnogi pęczka Hisa, zaburzenia rytmu serca, w tym migotanie komór, które mogą prowadzić do zatrzymania akcji serca i zgonu), hipokaliemia, nudności, senność, drgawki, śpiączka i zatrzymanie oddechu.

Leczenie: W przypadku przedawkowania należy natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego i wdrożyć leczenie objawowe i wspomagające. Należy monitorować czynność serca i stężenie elektrolitów. W przypadku ciężkiego przedawkowania może być konieczne leczenie w oddziale intensywnej terapii.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwpasożytnicze; leki przeciwmalaryczne; aminochinoliny. Kod ATC: P01BA02.

Hydroksychlorochina jest pochodną 4-aminochinoliny o działaniu przeciwmalarycznym, przeciwzapalnym i immunosupresyjnym. Mechanizm działania przeciwmalarycznego polega na hamowaniu polimeryzacji hemozoiny w krwinkach pasożyta, co prowadzi do gromadzenia się toksycznych stężeń hem. Mechanizm działania przeciwzapalnego i immunosupresyjnego nie jest w pełni poznany, ale może obejmować hamowanie prezentacji antygenu, hamowanie chemotaksji i fagocytozy, stabilizację błon lizosomalnych oraz hamowanie uwalniania enzymów lizosomalnych i cytokin prozapalnych.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie: Hydroksychlorochina jest dobrze wchłaniana z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po 2-4 godzinach od podania doustnego.

Rozprowadzanie: Hydroksychlorochina jest szeroko rozprowadzana w organizmie, z wysokim powinowactwem do tkanek. Wiązanie z białkami osocza wynosi około 45%.

Metabolizm: Hydroksychlorochina jest metabolizowana w wątrobie do aktywnych metabolitów, takich jak dezetylohydroksychlorochina.

Eliminacja: Okres półtrwania eliminacji wynosi około 40-50 dni. Wydalanie następuje głównie z moczem, w niewielkim stopniu z kałem.

6. DANE FARMAKACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Skrobia kukurydziana, celuloza mikrokrystaliczna, powidon, magnezu stearynian, hypromeloza, tytanu dwutlenek (E171), makrogol 400.

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią. Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Butelka z poli(tereftalanu etylenu) (PET) z zakrętką z polietylenu o dużej gęstości (HDPE) i wkładką z politlenku etylenu. Opakowanie zawiera 30 tabletek powlekanych.

7. POSIADACZ POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

PharmaSwiss Česká republika s.r.o., Jankovcova 1569/2c, 170 00 Praga 7, Czechy

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

PL/15723/0001

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA ODNOWIENIA POZWOLENIA

11.07.2019

10. DATA ZATWIERDZENIA TREŚCI ULOTKI

11.07.2019