Verospiron, Kapsułki twarde (50 mg)

Ulotka: Verospiron, Kapsułki twarde (50 mg)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

VEROSPIRON, 50 mg, kapsułki twarde
VEROSPIRON, 100 mg, kapsułki twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

VEROSPIRON, 50 mg, kapsułki twarde:
Każda kapsułka twarda zawiera 50 mg spironolaktonu (Spironolactonum).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna 127,50 mg.

VEROSPIRON, 100 mg, kapsułki twarde:
Każda kapsułka twarda zawiera 100 mg spironolaktonu (Spironolactonum).

Substancje pomocnicze o znanym działaniu: laktoza jednowodna 255,00 mg, żółcień pomarańczowa (E 110).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułki twarde.

VEROSPIRON, 50 mg, kapsułki twarde:
Kapsułki twarde, barwy żółto-białej. Granulat w kapsulce barwy białej.

VEROSPIRON, 100 mg, kapsułki twarde:
Kapsułki twarde, barwy pomarańczowo-żółtej. Granulat w kapsulce barwy białej.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Dorośli

• Zastoinowa niewydolność serca
• Leczenie jako dodatkowy produkt leczniczy w nadciśnieniu tętniczym, gdy dotychczasowe leczenie innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi jest niewystarczające
• Wodobrzusze i obrzęki w marskości wątroby
• Wodobrzusze spowodowane przez nowotwór złośliwy
• Obrzęki w zespole nerczycowym
• Hiperaldosteronizm pierwotny (diagnostyka i leczenie)

Dzieci i młodzież
Dzieci powinny być leczone wyłącznie pod nadzorem lekarza pediatry. Dostępne dane dotyczące stosowania u dzieci i młodzieży są ograniczone (patrz punkty 5.1 i 5.2).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli

Zastoinowa niewydolność serca z obrzękiem
W leczeniu obrzęków zaleca się zastosowanie dawki początkowej spironolaktonu 100 mg na dobę podawanej w dawce pojedynczej lub w kilku dawkach podzielonych, jednak zakres dawek może wynosić od 25 mg do 200 mg na dobę. Dawkę podtrzymującą należy wyznaczyć indywidualnie dla każdego pacjenta.

Ciężka niewydolność serca (klasy III-IV wg NYHA)
Na podstawie danych uzyskanych w badaniu RALES (ang. Randomized Aldactone Evaluation Study – patrz także punkt 5.1), należy rozpocząć leczenie spironolaktonem w dawce 25 mg raz na dobę w skojarzeniu ze standardową terapią, jeżeli stężenie potasu w surowicy wynosi ≤ 5 mEq/L, a stężenie kreatyniny w surowicy wynosi ≤ 2,5 mg/dL. Jeżeli jest to klinicznie wskazane, u pacjentów tolerujących dawkę 25 mg raz na dobę, dawkę można zwiększyć do 50 mg raz na dobę. U pacjentów, którzy nie tolerują dawki 25 mg raz na dobę, dawkę można zmniejszyć do 25 mg podawanych co drugi dzień (patrz punkt 4.4).

Leczenie dodatkowe w nadciśnieniu tętniczym, gdy dotychczasowe leczenie innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi jest niewystarczające
Dawka początkowa wynosi 25 mg na dobę, podawana w dawce pojedynczej w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Jeśli po upływie 4 tygodni nie uzyskano docelowych wartości ciśnienia tętniczego, dawkę można podwoić.
Przed rozpoczęciem stosowania spironolaktonu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, którzy są już leczeni inhibitorem ACE lub antagonistą receptora angiotensynowego, należy skontrolować stężenie potasu i kreatyniny we krwi. Leczenia nie należy rozpoczynać, jeżeli stężenie potasu we krwi wynosi > 5,0 mmol/L lub stężenie kreatyniny we krwi wynosi > 2,5 mg/dL. Częste monitorowanie stężenia potasu i kreatyniny we krwi jest konieczne podczas pierwszych trzech miesięcy od rozpoczęcia leczenia lub zwiększenia dawki spironolaktonu. Następnie stężenie potasu i kreatyniny należy oznaczać co 3-6 miesięcy. Leczenie skojarzone należy tymczasowo lub trwale przerwać w przypadku wystąpienia stężenia potasu we krwi powyżej 5,0 mmol/L lub stężenia kreatyniny we krwi powyżej 2,5 mg/dL (patrz punkt 4.4 i 4.5).

Wodobrzusze i obrzęki w marskości wątroby
Jeżeli stosunek jonów Na⁺/K⁺ w moczu ma wartość większą niż 1,0, należy zastosować dawkę 100 mg na dobę. Jeżeli stosunek ten ma wartość mniejszą niż 1,0, zaleca się dawkę 200 mg do 400 mg na dobę. Dawkę podtrzymującą należy wyznaczyć indywidualnie dla każdego pacjenta.

Wodobrzusze spowodowane nowotworem złośliwym
Zwykle stosowana dawka początkowa wynosi 100 mg do 200 mg na dobę. W ciężkich przypadkach, dawkę można stopniowo zwiększać do 400 mg na dobę. Gdy obrzęki są odpowiednio kontrolowane, dawkę podtrzymującą należy wyznaczyć indywidualnie dla każdego pacjenta.

Obrzęki w zespole nerczycowym
Zwykle stosowana dawka wynosi 100 mg do 200 mg na dobę. Nie wykazano, by spironolakton posiadał działanie przeciwzapalne, ani też wpływał na proces patologiczny. Stosowanie spironolaktonu jest zalecane jedynie w przypadku, gdy leczenie glikokortykosteroidami nie jest wystarczająco skuteczne.

Pierwotny hiperaldosteronizm

Ustalenie diagnozy
a) Test długotrwały: Produkt leczniczy Verospiron należy stosować w dawce dobowej wynoszącej 400 mg przez trzy do czterech tygodni. Wyrównanie hipokaliemii i nadciśnienia tętniczego dostarcza wstępnych dowodów do diagnozy pierwotnego hiperaldosteronizmu.
b) Test krótkotrwały: Produkt leczniczy Verospiron należy stosować w dawce dobowej wynoszącej 400 mg przez cztery dni. Jeżeli podczas podawania produktu leczniczego Verospiron stężenie potasu w surowicy wzrasta, a po odstawieniu maleje, należy rozważyć wstępną diagnozę pierwotnego hiperaldosteronizmu.

Leczenie
Produkt leczniczy Verospiron stosuje się w dawce dobowej wynoszącej 100 mg do 400 mg jako przygotowanie do zabiegu operacyjnego. U pacjentów nie zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego można stosować spironolakton jako długotrwale leczenie podtrzymujące w najmniejszej skutecznej dawce. W takim przypadku dawkę początkową można zmniejszać w odstępach 14-dniowych, aż do osiągnięcia najmniejszej skutecznej dawki. W przypadku długotrwałego leczenia zaleca się podawanie spironolaktonu w skojarzeniu z innymi lekami moczopędnymi w celu zmniejszenia ryzyka działań niepożądanych.

Pacjenci w podeszłym wieku
Zaleca się rozpoczynanie leczenia od najmniejszej dawki, a następnie stopniowo zwiększać ją, o ile jest to konieczne, aż do uzyskania maksymalnych korzyści. Należy zachować ostrożność w przypadku ciężkich zaburzeń wątroby i nerek, ponieważ może być zmieniony metabolizm i wydalanie produktu leczniczego. Dodatkowo, u pacjentów w podeszłym wieku należy wziąć pod uwagę ryzyko wystąpienia hiperkaliemii (patrz punkt 4.4).

Dzieci i młodzież
Dzieci nie powinny być leczone produktami leczniczymi Verospiron, 50 mg, kapsulki twarde i Verospiron, 100 mg, kapsulki twarde, zamiast nich może być stosowany produkt leczniczy Verospiron, 25 mg, tabletki w odpowiedniej dawce.
Dawka początkowa wynosi 1 mg do 3 mg spironolaktonu na kilogram masy ciała, podawana w dawce pojedynczej lub w 2 do 4 dawkach podzielonych. Podczas leczenia podtrzymującego lub w przypadku jednoczesnego stosowania innych leków moczopędnych, dawkę należy zmniejszyć do 1-2 mg/kg mc.(patrz punkty 4.3 i 4.4).
Dzieci powinny być leczone wyłącznie pod nadzorem lekarza pediatry. Dostępne dane dotyczące stosowania u dzieci i młodzieży są ograniczone (patrz punkty 5.1 i 5.2).

Zaburzenia czynności nerek
W przypadku zaburzeń czynności nerek (przesączanie klebuszkowe 10-30 mL/min) należy zmniejszyć dawkę spironolaktonu lub częstość podawania, w zależności od potrzeb. Stosowanie spironolaktonu jest przeciwwskazane w przypadku ciężkiej niewydolności nerek (przesączanie klebuszkowe <10 mL/min) (patrz punkt 4.3).

Sposób podawania
Podanie doustne.
Na ogół dawkę dobową produktu leczniczego Verospiron podaje się jako dawkę pojedynczą lub w dwóch dawkach podzielonych, podczas posiłku.
Zaleca się, aby przyjmować pierwszą dawkę danego dnia lub całkowitą dawkę dobową rano.

4.3 Przeciwwskazania

Spironolakton jest przeciwwskazany u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży w następujących przypadkach:

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
• Bezmocz.
• Ostra niewydolność nerek.
• Ciężkie zaburzenia czynności nerek (przesączanie klebuszkowe <10 mL/min).
• Hiperkaliemia.
• Choroba Addisona.
• Jednoczesne stosowanie eplerenonu lub innych leków moczopędnych oszczędzających potas.
• Umiarkowane do ciężkich zaburzenia czynności nerek u dzieci i młodzieży.

Nie należy stosować produktu leczniczy Verospiron jednocześnie z innymi lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas oraz nie należy rutynowo podawać suplementów potasu, ponieważ może wystąpić hiperkaliemia.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

• Produkt leczniczy Verospiron należy stosować bardzo ostrożnie w przypadku, gdy choroba podstawowa sprzyja rozwojowi kwasicy i (lub) hiperkaliemi.
• Pacjenci z nefropatją cukrzycową należą do grupy ryzyka wystąpienia hiperkaliemii.
• Leczenie spironolaktonem może prowadzić do przejściowego zwiększenia stężenia azotu mocznikowego (BUN), szczególnie u pacjentów, u których wcześniej występowały zaburzenia czynności nerek i hiperkaliemia. Spironolakton może powodować odwracalną metaboliczną kwasicę hiperchloremiczną. Z tego powodu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i wątroby oraz u pacjentów w podeszłym wieku należy kontrolować czynność nerek oraz stężenie elektrolitów w surowicy w regularnych odstępach.
• Jednoczesne stosowanie spironolaktonu z produktami leczniczymi, o których wiadomo, że powodują hiperkaliemię (np. z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas, inhibitorami ACE, antagonistami receptora angiotensyny II, antagonistami aldosteronu, heparyną, heparyną niskocząsteczkową suplementami potasu, dietą bogatą w potas lub zamiennikami soli kuchennej zawierającymi potas), może wywołać ciężką hiperkaliemię.
• Hiperkaliemia może prowadzić do zgonu. U pacjentów z ciężką niewydolnością serca stosujących spironolakton istotne jest monitorowanie stężenia potasu w surowicy i postępowanie odpowiednie do niego. Należy unikać stosowania innych leków moczopędnych oszczędzających potas. Należy również unikać stosowania doustnych suplementów potasu u pacjentów ze stężeniem potasu w surowicy > 3,5 mEq/L. Zalecana częstość monitorowania stężenia potasu i kreatyniny to raz w tygodniu po rozpoczęciu stosowania lub zwiększeniu dawki spironolaktonu, raz na miesiąc przez pierwsze 3 miesiące, później raz na kwartał przez rok, a następnie co 6 miesięcy. Leczenie należy odstawić lub czasowo przerwać w przypadku stężenia potasu w surowicy > 5 mEq/L lub stężenia kreatyniny w surowicy > 4 mg/dL (patrz punkt 4.2 Pacjenci z ciężką niewydolnością serca (klasy III-IV wg NYHA).
• Spironolakton należy stosować bardzo ostrożnie u pacjentów z porfirią, ponieważ wiele leków powoduje wystąpienie ostrej porfirii.
• Podczas stosowania spironolaktonu zabronione jest spożywanie alkoholu.
• Dane literaturowe oparte na badaniach na zwierzętach, u których stosowano dawki wielokrotnie przekraczające maksymalne dawki stosowane u ludzi podczas długotrwałego podawania w dużych dawkach, wskazują na ryzyko raka i białaczki szpikowej. Dlatego też należy unikać nieuzasadnionego długotrwałego podawania spironolaktonu.

Dzieci i młodzież
Ze względu na ryzyko hiperkaliemii należy zachować ostrożność podczas stosowania diuretyków oszczędzających potas u dzieci i młodzieży z nadciśnieniem tętniczym i łagodnymi zaburzeniami czynności nerek. (Stosowanie spironolaktonu jest przeciwwskazane u dzieci i młodzieży z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek; patrz punkt 4.3).

Ważne informacje o niektórych substancjach pomocniczych produktu leczniczego Verospiron
Produkt leczniczy Verospiron, 100 mg, kapsułki zawierają barwnik – żółcień pomarańczową (E 110), który może powodować reakcje alergiczne.

Produkt leczniczy Verospiron, 50 mg, kapsułki, zawiera 127,5 mg laktozy jednowodnej, a produkt leczniczy Verospiron, 100 mg, kapsułki, zawiera 255,0 mg laktozy jednowodnej.
Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego produktu leczniczego.

Produkt leczniczy Verospiron, 50 mg, kapsułki, zawiera 2,5 mg laurylosiarezanu sodu, a produkt leczniczy Verospiron, 100 mg, kapsułki, zawiera 5 mg laurylosiarezanu sodu. Oznacza to, że lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na kapsułkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Stosowanie spironolaktonu jednocześnie z innymi lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas, inhibitorami ACE, antagonistami receptora angiotensyny II, antagonistami aldosteronu, suplementami potasu, dietą bogatą w potas lub zamiennikami soli kuchennej zawierającymi potas, może prowadzić do ciężkiej hiperkaliemii.

Oprócz innych produktów leczniczych, o których wiadomo, że powodują hiperkaliemię, jednoczesne stosowanie trimetoprimu z sulfametoksazolem (kotrimoksazol) i spironolaktonu może prowadzić do istotnej klinicznie hipokaliemii.

Leki immunosupresyjne, cyklosporyna i takrolimus mogą zwiększać ryzyko hiperkaliemii związanej ze stosowaniem spironolaktonu.

Kolestyramina i amonowy chlorek mogą również zwiększać ryzyko hiperkaliemii i metabolicznej kwasicy hiperchloremicznej.

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i leki przeciwpsychotyczne mogą nasilać hipotensyjne działanie spironolaktonu.

Leki przeciwnadciśnieniowe: występuje nasilenie działania produktów leczniczych obniżających ciśnienie tętnicze oraz może zaistnieć konieczność zmniejszenia ich dawki w przypadku, gdy produkt leczniczy Verospiron zostanie dodany do schematu leczenia. W późniejszym okresie może być konieczne dostosowanie dawkowania tych produktów leczniczych. Nie należy rutynowo stosować inhibitorów ACE jednocześnie z produktem leczniczym Verospiron, szczególnie u pacjentów ze zdiagnozowanym zaburzeniem czynności nerek, ponieważ stosowanie inhibitorów ACE jest związane ze zmniejszeniem wytwarzania aldosteronu.
Jednoczesne stosowanie z triazotanem glicerolu i innymi azotanami lub innymi lekami rozszerzającymi naczynia krwionośne może nasilać obniżenie ciśnienia tętniczego wywołanego przez produkt leczniczy Verospiron.

Alkohol, barbiturany lub leki odurzające: mogą nasilać niedociśnienie ortostatyczne spowodowane przez spironolakton.

Kortykosteroidy, ACTH: może wystąpić nasilona utrata elektrolitów, w szczególności hipokaliemia.

Ryzyko komorowych zaburzeń rytmu serca wzrasta w przypadku jednoczesnego stosowania spironolaktonu i terfenadyny (antyhistamina) z powodu hipokaliemii i innych zaburzeń elektrolitowych.

Aminy presyjne (np. noradrenalina): spironolakton zmniejsza odpowiedź naczyniową na noradrenaline. Należy zachować ostrożność u pacjentów leczonych produktem leczniczym Verospiron w przypadku znieczulenia miejscowego lub ogólnego.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ): u niektórych pacjentów stosowanie leków z grupy NLPZ może osłabiać działanie moczopędne, natriuretyczne i przeciwnadciśnieniowe diuretyków pętlowych, leków moczopędnych oszczędzających potas oraz tiazydowych leków moczopędnych. Skojarzone podawanie leków z grupy NLPZ, np. kwasu acetylosalicylowego, indometacyny i kwasu mefenamowego z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas było związane z występowaniem ciężkiej hiperkaliemii. Dlatego też w przypadku skojarzonego podawania spironolaktonu i leków z grupy NLPZ należy dokładnie obserwować, czy u pacjenta wystąpiło oczekiwane działanie moczopędne.

Digoksyna: spironolakton może wydłużać okres półtrwania digoksyny, co może prowadzić do zwiększonego stężenia digoksyny w osoczu, a następnie do wystąpienia objawów jej toksyczności. Podczas stosowania spironolaktonu konieczne może być zmniejszenie dawki digoksyny, należy również uważnie monitorować pacjenta w celu uniknięcia zarówno supra- jak subterapeutycznych stężeń digoksyny.

Interakcje dotyczące oznaczania leków/wyników badań laboratoryjnych: w piśmiennictwie znajduje się kilka opisów dotyczących możliwego oddziaływania spironolaktonu lub jego metaboliców z zestawami do oznaczania digoksyny metodą radioimmunologiczną. Jednakże znaczenie kliniczne tych doniesień nie jest jeszcze znane.
W zestawach do oznaczania metodą fluorymetryczną spironolakton może zakłócać oznaczanie związków o podobnych właściwościach fluorescencyjnych (np. kortyzol, adrenalina).

Spironolakton wiąże się z receptorem androgenowym i może zwiększać stężenie swoistego antygenu gruczołu krokowego (PSA, ang. prostate specific antigen) u pacjentów z nowotworem złośliwym gruczołu krokowego leczonych abirateronem. W związku z tym nie zaleca się jednoczesnego stosowania z abirateronem.

Fenazon: Spironolakton nasila metabolizm fenazonu.

Lit: nie należy stosować litu jednocześnie z lekami moczopędnymi. Leki moczopędne zmniejszają klirens nerkowy litu i znacząco zwiększają ryzyko jego toksyczności.

Karbenoksolon może powodować retencję sodu i przez to zmniejszać skuteczność spironolaktonu. Należy unikać jednoczesnego stosowania tych dwóch związków.

Karbamazepina stosowana jednocześnie z lekami moczopędnymi może powodować hiponatremię o znaczeniu klinicznym.

Heparyna, heparyna drobnocząsteczkowa. Stosowanie spironolaktonu z heparyną lub heparyną drobnocząsteczkową może prowadzić do ciężkiej hiperkaliemii.

Spironolakton może zmniejszać działanie antyagregacyjne leków z grupy pochodnych kumaryny.

Spironolakton może nasilać działanie analogów gonadoliberyny (tryptorelina, buserelina, gonadorelina).

Spironolakton może zmniejszać stężenie mitotanu w osoczu u pacjentów z rakiem kory nadnerczy leczonych mitotanem i nie powinien być stosowany jednocześnie z mitotanem.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża
Istnieją ograniczone dane dotyczące stosowania spironolaktonu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję, związany z antyandrogennym działaniem spironolaktonu (patrz punkt 5.3).

Diuretyki mogą powodować zmniejszenie perfuzji łożyska, a tym samym zaburzenie wzrostu wewnątrzmacicznego i dlatego nie są zalecane w standardowym leczeniu nadciśnienia tętniczego i obrzęków podczas ciąży.

Spironolakton nie powinien być stosowany w czasie ciąży, chyba że potencjalne korzyści przewyższają potencjalne ryzyko.

Karmienie piersią
Kameron, główny aktywny metabolit spironolaktonu, przenika do mleka ludzkiego. Nie ma wystarczających informacji na temat wpływu spironolaktonu na noworodki/niemowlęta.

Nie należy stosować spironolaktonu w okresie karmienia piersią. Przy podejmowaniu decyzji odnośnie przerwania karmienia piersią lub przerwania/powstrzymania się od stosowania spironolaktonu, należy wziąć pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z leczenia dla kobiety.

Płodność
Spironolakton podawany samicom myszy zmniejszał płodność (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

U niektórych pacjentów zgłaszano występowanie senności i zawrotów głowy. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn do czasu ustalenia reakcji na rozpoczęte leczenie.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane wynikają z kompetycyjnego działania antagonistycznego względem nasilenia wydalania potasu przez aldosteron oraz z antyandrogennego działania spironolaktonu.

Działania niepożądane przedstawiono za pomocą klasyfikacji układów i narządów MedDRA oraz klasyfikacji częstości MedDRA: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Klasyfikacja układów i narządów MedDRA	Bardzo często	Często	Niezbyt często	Rzadko	Bardzo rzadko	Nieznana
Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy)			Łagodne nowotwory piersi (mężczyźni)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego					leukopenia, małopłytkowość, agranulocytoza, eozynofilia	niedokrwistość, plamica
Zaburzenia układu immunologicznego			nadwrażliwość
Zaburzenia układu endokrynologicznego					hirsutyzm
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania1	hiperkaliemia1	hiperkaliemia2	zaburzenia elektrolitowe	hiponatremia, odwodnienie, porfiria		kwasica hiperchloremiczna
Zaburzenia psychiczne		splątanie
Zaburzenia układu nerwowego		zawroty głowy	senność3, ból głowy		porażenie, paraplegia	ataksja, letarg
Zaburzenia serca	niemiarowość4
Zaburzenia naczyniowe					zapalenie naczyń zmiana głosu	niedociśnienie tętnicze
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Zaburzenia żołądka i jelit		nudności, wymioty		zapalenie błony śluzowej żołądka, wrzody, krwawienie z żołądka, ból żołądka, biegunka
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych			zaburzenia czynności wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej		wysypka, rumień, świąd	pokrzywka	łysienie, nadmierne owłosienie, zmiany skórne	toczeń rumieniowaty, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej						skurcze mięśni
Zaburzenia nerek i dróg moczowych			ostra niewydolność nerek
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi			ginekomastia, zaburzenia erekcji, zmniejszenie libido, nieregularne miesiączkowanie lub brak miesiączki, krwawienie z pochwy
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania		osłabienie	złe samopoczucie	gorączka
Badania diagnostyczne		zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy

¹ Bardzo często u pacjentów z ciężką niewydolnością serca leczonych spironolaktonem w dawce 25 mg na dobę w badaniu RALES (patrz punkt 5.1).
² Często u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym leczonych spironolaktonem w dawce 25 mg na dobę.
³ W tym letarg.
⁴ Niemiarowość, która może być związana z hiperkaliemią, była bardzo często obserwowana u pacjentów z ciężką niewydolnością serca leczonych spironolaktonem w dawce 25 mg na dobę w badaniu RALES (patrz punkt 5.1).

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego.

4.9 Przedawkowanie

Objawy przedawkowania mogą obejmować: odwodnienie, hiponatremię, hiperkaliemię, hipotonię ortostatyczną, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności i wymioty.

W przypadku wystąpienia hiperkaliemii, należy natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego Verospiron. W razie potrzeby, należy podjąć odpowiednie leczenie hiperkaliemii, takie jak podanie dożylne 10-20 ml 10% roztworu glukonianu wapnia lub 40-160 mg furosemidu dożylnie. W przypadku ciężkiej hiperkaliemii może być konieczna dializa.

W przypadku wystąpienia hipotensji, należy podać płyny i elektrolity.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki moczopędne oszczędzające potas; antagoniści aldosteronu; kod ATC: C03DA01.

Spironolakton jest syntetycznym steroidem, który działa jako antagonista aldosteronu. Spironolakton i jego metabolity konkurują z aldosteronem o miejsce wiązania w komórkach kanalików nerkowych, a tym samym hamują działanie aldosteronu. Spironolakton zwiększa wydalanie sodu i wody, natomiast zmniejsza wydalanie potasu. Spironolakton ma również działanie antyandrogenne.

W badaniu RALES (Randomized Aldactone Evaluation Study) oceniano wpływ spironolaktonu na śmiertelność u pacjentów z ciężką niewydolnością serca (klasa III-IV wg NYHA), którzy byli leczeni standardową terapią, w tym inhibitorami ACE, lekami moczopędnymi, w większości przypadków glikozydami nasercowymi, a w wielu przypadkach beta-adrenolitykami. W badaniu tym spironolakton podawano w dawce 25 mg raz na dobę, którą można było zwiększyć do 50 mg raz na dobę. W grupie leczonej spironolaktonem zaobserwowano zmniejszenie śmiertelności całkowitej o 30% w porównaniu z grupą placebo. W grupie spironolaktonu zaobserwowano również zmniejszenie częstości hospitalizacji z powodu niewydolności serca o 35% oraz poprawę w zakresie objawów klinicznych niewydolności serca.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Spironolakton jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego. Wątrobowy metabolizm pierwszego przejścia jest rozległy. Spironolakton jest metabolizowany do kilku aktywnych metabolitów, w tym do kameronu, który jest głównym aktywnym metabolitem. Spironolakton i jego metabolity wiążą się z białkami osocza. Okres półtrwania spironolaktonu wynosi około 1,4 godziny, a kameronu około 16,5 godziny. Spironolakton i jego metabolity są wydalane głównie z moczem, a w mniejszym stopniu z kałem.

U dzieci i młodzieży farmakokinetyka spironolaktonu nie została w pełni scharakteryzowana.

5.3 Dane przedkliniczne

Badania toksyczności powtarzanego podawania na zwierzętach wykazały, że spironolakton może powodować nowotwory. W badaniach na szczurach stwierdzono występowanie łagodnych gruczolaków i raków tarczycy oraz jąder. W badaniach na myszach stwierdzono występowanie złośliwych guzów wątroby. W badaniach na zwierzętach wykazano również działanie antyandrogenne spironolaktonu, które może wpływać na rozwój narządów rozrodczych u płodu męskiego.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Verospiron, 50 mg, kapsułki twarde:

• Sodu laurylosiarezan
• Magnezu stearynian
• Skrobia kukurydziana
• Laktoza jednowodna

Skład otoczki

Część górna:

• Żółcień chinolinowa (E 104)
• Tytanu dwutlenek (E 171)
• Żelatyna

Część dolna:

• Tytanu dwutlenek (E 171)
• Żelatyna

Verospiron, 100 mg, kapsułki twarde:

• Sodu laurylosiarezan
• Magnezu stearynian
• Skrobia kukurydziana
• Laktoza jednowodna

Skład otoczki

Część górna:

• Żółcień pomarańczowa (E 110)
• Tytanu dwutlenek (E 171)
• Żelatyna

Część dolna:

• Żółcień pomarańczowa (E 110)
• Tytanu dwutlenek (E 171)
• Żółcień chinolinowa (E 104)
• Żelatyna

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

5 lat.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii Aluminium/PVC w tekturowym pudełku.

30 kapsułek twardych.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Bez specjalnych wymagań.

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Gedeon Richter Plc.
Gyömrői út 19-21
1103 Budapest
Węgry

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Verospiron, 50 mg, kapsułki twarde:
Pozwolenie nr 4884

Verospiron, 100 mg, kapsułki twarde:
Pozwolenie nr 4885

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDLUŻENIA POZWOLENIA

Verospiron, 50 mg, kapsułki twarde:
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 06.04.2000 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 11.07.2013 r.

Verospiron, 100 mg, kapsułki twarde:
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 06.04.2000 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 24.10.2013 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

23.05.2025 r.