Ulotka: Lamotrix, Tabletki (25 mg)
Spis treści
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Lamotrix, 25 mg, tabletki
Lamotrix, 50 mg, tabletki
Lamotrix, 100 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Lamotrix, 25 mg
Każda tabletka zawiera 25 mg lamotryginy (Lamotrɪɡinum).
Lamotrix, 50 mg
Każda tabletka zawiera 50 mg lamotryginy (Lamotrɪɡinum).
Lamotrix, 100 mg
Każda tabletka zawiera 100 mg lamotryginy (Lamotrɪɡinum).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka
Białe, okrągle, obustronnie wypukłe tabletki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Padaczka
Dorośli i młodzież w wieku 13 lat i powyżej
- Leczenie skojarzone lub w monoterapii napadów częściowych i uogólnionych, w tym napadów toniczno-klonicznych.
- Napady związane z zespołem Lennoxa-Gastauta. Produkt Lamotrix jest stosowany w leczeniu skojarzonym, ale może być stosowany jako pierwszy lek przeciwpadaczkowy włączany do leczenia zespołu Lennoxa-Gastauta.
Dzieci i młodzież w wieku od 2 do 12 lat
- Leczenie skojarzone napadów częściowych i uogólnionych, w tym napadów toniczno-klonicznych oraz napadów związanych z zespołem Lennoxa-Gastauta.
- Monoterapia w typowych napadach nieświadomości.
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe
Dorośli w wieku 18 lat i powyżej
- Zapobieganie epizodom depresji u pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi typu I, u których występują głównie epizody depresji (patrz punkt 5.1).
Produkt leczniczy Lamotrix nie jest wskazany w doraźnym leczeniu epizodów manii ani depresji.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Jeśli obliczona dawka lamotryginy (na przykład w leczeniu dzieci z padaczką lub pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby) nie zawiera się w określonej liczbie całych tabletek, to w takim przypadku należy podawać dawkę odpowiadającą mniejszej liczbie całych tabletek.
Ponowne rozpoczynanie leczenia
W przypadku ponownego rozpoczynania leczenia lamotryginą u pacjentów, którzy przerwali stosowanie lamotryginy z jakiejkolwiek przyczyny, należy ocenić potrzebę stopniowego zwiększania dawki do dawki podtrzymującej, ponieważ ryzyko wystąpienia ciężkiej wysypki związane jest ze stosowaniem dużych dawek początkowych i zbyt szybkim, w stosunku do zalecanego schematu, zwiększaniem dawek leku w okresie wprowadzania (patrz punkt 4.4). Im dłuższa przerwa od ostatniej dawki, tym większą uwagę należy zwrócić na stopniowe zwiększanie dawki do dawki podtrzymującej. Jeśli czas od przerwania stosowania lamotryginy jest dłuższy niż pięciokrotny okres półtrwania leku (patrz punkt 5.2), należy zastosować właściwy schemat zwiększania dawki produktu Lamotrix do dawki podtrzymującej.
Zaleca się, aby nie rozpoczynać ponownie leczenia produktem Lamotrix u pacjentów, którzy wcześniej przerwali leczenie z powodu wystąpienia wysypki, chyba, że potencjalne korzyści przeważają wyraźnie nad ryzykiem związanym ze stosowaniem leku.
Padaczka
Zalecany schemat zwiększania dawek oraz dawki podtrzymujące u dorosłych i młodzieży w wieku 13 lat i powyżej (Tabela 1) oraz u dzieci i młodzieży w wieku od 2 do 12 lat (Tabela 2) przedstawiono poniżej. Z uwagi na ryzyko wysypki, nie należy przekraczać zalecanych dawek lamotryginy: początkowej i podczas zwiększania dawek (patrz punkt 4.4).
W razie odstawienia jednocześnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych, lub jeśli do schematu leczenia zawierającego lamotryginę dołączono leki przeciwpadaczkowe lub inne leki, należy rozważyć wpływ, jaki może to mieć na farmakokinetykę lamotryginy (patrz punkt 4.5).
Tabela 1: Dorośli i młodzież w wieku 13 lat i powyżej – zalecany schemat dawkowania w leczeniu padaczki.
| Schemat dawkowania Monoterapia: | Tygodnie 1 + 2 | Tygodnie 3 + 4 | Zwykle stosowana dawka podtrzymująca |
|---|---|---|---|
| 25 mg/dobę (raz na dobę) | 50 mg/dobę (raz na dobę) | 100–200 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 50 – 100 mg co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie. U niektórych pacjentów konieczne było zastosowanie dawki 500 mg/dobę w celu uzyskania pożądanej odpowiedzi na leczenie. |
|
| Leczenie skojarzone Z walproinianem (inhibitor glukuronidacji lamotryginy – patrz punkt 4.5): | |||
| Ten schemat dawkowania należy stosować w leczeniu skojarzonym z walproinianem bez względu na inne stosowane jednocześnie leki. | 12,5 mg/dobę (podawane jako 25 mg co drugi dzień) | 25 mg/dobę (raz na dobę) | 100–200 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 25-50 mg co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie. |
| Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i Z induktorami glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): | |||
| Ten schemat dawkowania należy stosować w leczeniu skojarzonym bez walproinianu, ale z: fenytoing karbamazepiną fenobarbitalem płynidonem ryfampicyną lopinawirem/ rytonawirem | 50 mg/dobę (raz na dobę) | 100 mg/dobę (w dwóch dawkach podzielonych) | 200–400 mg/dobę (w dwóch dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 100 mg co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie. U niektórych pacjentów konieczne było zastosowanie dawki 700 mg/dobę w celu uzyskania pożądanej odpowiedzi na leczenie. |
| Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i BEZ induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): | |||
| Ten schemat dawkowania należy zastosować w leczeniu skojarzonym z innymi lekami, które w znaczącym stopniu nie hamują ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy. | 25 mg/dobę (raz na dobę) | 50 mg/dobę (raz na dobę) | 100–200 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 50 – 100 mg co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie. |
| U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5), należy zastosować schemat leczenia taki jak dla lamotryginy w leczeniu skojarzonym z walproinianem. |
Tabela 2: Dzieci i młodzież w wieku od 2 do 12 lat – zalecany schemat dawkowania w leczeniu padaczki (całkowita dawka dobowa w mg/kg masy ciała na dobę).
| Schemat dawkowania | Tygodnie 1 + 2 | Tygodnie 3 + 4 | Zwykle stosowana dawka podtrzymująca |
|---|---|---|---|
| Monoterapia w leczeniu typowych napadów nieświadomości | 0,3 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) | 0,6 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) | 1–15 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 0,6 mg/kg/dobę co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej reakcji na leczenie, maksymalna dawka podtrzymująca: 200 mg/dobę. |
| Leczenie skojarzone Z walproinianem (inhibitor glukuronidacji lamotryginy – patrz punkt 4.5): | |||
| Ten schemat dawkowania należy stosować w leczeniu skojarzonym z walproinianem bez względu na inne stosowane jednocześnie leki. | 0,15 mg/kg/dobę (raz na dobę) | 0,3 mg/kg/dobę (raz na dobę) | 1–5 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 0,3 mg/kg/dobę co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej reakcji na leczenie, z maksymalną dawką podtrzymującą 200 mg/dobę. |
| Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i Z induktorami glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): | |||
| Ten schemat dawkowania należy stosować w leczeniu skojarzonym bez walproinianu, ale z: fenytoing karbamazepiną fenobarbitalem prymidonem ryfampicyną lopinawirem/ rytonawirem | 0,6 mg/kg/dobę (w dwóch dawkach podzielonych) | 1,2 mg/kg/dobę (w dwóch dawkach podzielonych) | 5–15 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 1,2 mg/kg/dobę co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej reakcji na leczenie, z maksymalną dawką podtrzymującą 400 mg/dobę. |
| Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i BEZ induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): | |||
| Ten schemat dawkowania należy zastosować w leczeniu skojarzonym z innymi lekami, które w znaczącym stopniu nie hamują ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy. | 0,3 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) | 0,6 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) | 1–10 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 0,6 mg/kg/dobę co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej reakcji na leczenie, z maksymalną dawką podtrzymującą 200 mg/dobę. |
| U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5), należy zastosować schemat leczenia taki, jak dla lamotryginy w leczeniu skojarzonym z walproinianem. |
Aby zapewnić podawanie właściwej dawki terapeutycznej, należy monitorować masę ciała dziecka, a w razie jej zmiany należy odpowiednio dostosować dawkę. U pacjentów w wieku od dwóch do sześciu lat prawdopodobnie wymagane będzie zastosowanie dawek podtrzymujących z górnego zakresu zalecanego przedziału dawkowania.
Kiedy uzyska się kontrolę objawów padaczki w leczeniu skojarzonym, można odstawić jednocześnie stosowane inne leki przeciwpadaczkowe i kontynuować leczenie produktem Lamotrix w monoterapii.
Dzieci w wieku poniżej 2 lat
Dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania lamotryginy w terapii skojarzonej napadów częściowych u dzieci w wieku od 1 miesiąca do 2 lat są ograniczone (patrz punkt 4.4). Brak danych dotyczących dzieci w wieku poniżej 1 miesiąca. Z tego względu nie zaleca się stosować produktu Lamotrix u dzieci w wieku poniżej 2 lat. Jeśli jest to klinicznie uzasadnione i decyzja o leczeniu zostanie jednak podjęta, patrz punkty 4.4, 5.1 i 5.2.
Zaburzenia afektywne dwubiegunowe
Zalecany schemat zwiększania dawek oraz dawki podtrzymujące u dorosłych w wieku 18 lat i powyżej przedstawione są w tabelach poniżej. Przejściowy schemat uwzględnia etap zwiększania dawek lamotryginy, aż do uzyskania stabilizującej dawki podtrzymującej w ciągu sześciu tygodni (Tabela 3), po czym można odstawić inne leki psychotropowe lub przeciwpadaczkowe, jeśli jest to klinicznie uzasadnione (Tabela 4). Dane dotyczące dostosowania dawki po włączeniu do terapii innego leku psychotropowego lub przeciwpadaczkowego są również przedstawione poniżej (Tabela 5). Z uwagi na ryzyko wysypki, nie należy przekraczać zalecanych dawek lamotryginy: początkowej i podczas zwiększania dawek (patrz punkt 4.4).
Tabela 3: Dorośli w wieku 18 lat i starsi – zalecany schemat zwiększania dawki lamotryginy w celu osiągnięcia całkowitej podtrzymującej stabilizację dawki dobowej w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.
| Schemat dawkowania | Tygodnie 1 + 2 | Tygodnie 3 + 4 | Tydzień 5 | Docelowa dawka stabilizująca (Tydzień 6)* |
|---|---|---|---|---|
| Lamotrygina stosowana w monoterapii LUB w leczeniu skojarzonym BEZ walproinianu i BEZ induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): | ||||
| Ten schemat dawkowania należy zastosować w leczeniu skojarzonym z innymi lekami, które w znaczącym stopniu nie hamują ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy. | 25 mg/dobę (raz na dobę) | 50 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) | 100 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) | 200 mg/dobę – zwykle stosowana dawka docelowa zapewniająca optymalną odpowiedź kliniczną. (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) Dawki w zakresie 100–400 mg/dobę stosowano w badaniach klinicznych |
| Leczenie skojarzone Z walproinianem (inhibitor glukuronidacji lamotryginy – patrz punkt 4.5): | ||||
| Ten schemat dawkowania należy zastosować w leczeniu skojarzonym z walproinianem bez względu na inne stosowane jednocześnie leki. | 12,5 mg/dobę (podawane jako 25 mg co drugi dzień) | 25 mg/dobę (raz na dobę) | 50 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) | 100 mg/dobę – zwykle stosowana dawka docelowa zapewniająca optymalną odpowiedź kliniczną. (raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych) W zależności od odpowiedzi klinicznej można zastosować maksymalną dawkę 200 mg/dobę |
| Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i Z induktorami glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): | ||||
| Ten schemat dawkowania należy stosować w leczeniu skojarzonym bez walproinianu, pero z: fenytoiną karbamazepiną fenobarbitalem prymidonem ryfampicyną lopinawirem/ rytonawirem | 50 mg/dobę (raz na dobę) | 100 mg/dobę (w dwóch dawkach podzielonych) | 200 mg/dobę (w dwóch dawkach podzielonych) | 300 mg/dobę w tygodniu 6., zwiększona do zwykle stosowanej dawki docelowej 400 mg/dobę w tygodniu 7., jeśli konieczne do uzyskania optymalnej odpowiedzi klinicznej (w dwóch dawkach podzielonych) |
| U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5), należy stosować schemat leczenia, taki jak dla lamotryginy w leczeniu skojarzonym z walproinianem. *Docelowa dawka stabilizująca zależy od reakcji na leczenie. |
Tabela 4: Dorośli w wieku 18 lat i starsi – całkowita dobowa dawka lamotryginy podtrzymująca stabilizację w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, po odstawieniu jednocześnie stosowanych leków.
Kiedy docelowa dawka podtrzymująca zostanie osiągnięta, można odstawić inne produkty lecznicze zgodnie z poniższym schematem.
| Schemat dawkowania | Aktualnie stosowana dawka stabilizująca lamotryginy (przed odstawieniem) | Tydzień 1 (rozpoczynanie odstawiania) | Tydzień 2 | Tydzień 3 i następne* |
|---|---|---|---|---|
| Odstawienie walproinianu (inhibitor glukuronidacji lamotryginy – patrz punkt 4.5), w zależności od początkowej dawki lamotryginy: | ||||
| Podczas odstawiania walproinianu należy dawkę stabilizującą podwoić, lecz nie zwiększać o więcej niż 100 mg na tydzień | 100 mg/dobę | 200 mg/dobę | Należy kontynuować leczenie dawką (200 mg/dobę) (w dwóch dawkach podzielonych) | |
| 200 mg/dobę | 300 mg/dobę | 400 mg/dobę | Należy kontynuować leczenie dawką (400 mg/dobę) | |
| Odstawienie induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5), w zależności od początkowej dawki lamotryginy: | ||||
| Ten schemat dawkowania należy stosować w trakcie odstawiania: | 400 mg/dobę | 400 mg/dobę | 300 mg/dobę | 200 mg/dobę |
| fenytoiny karbamazepiny fenobarbitalu prymidonu ryfampicyny lopinawiru/rytonawiru | 300 mg/dobę | 300 mg/dobę | 225 mg/dobę | 150 mg/dobę |
| 200 mg/dobę | 200 mg/dobę | 150 mg/dobę | 100 mg/dobę | |
| Odstawianie leków, które w znaczącym stopniu NIE hamują ani NIE indukują glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): | ||||
| Ten schemat dawkowania należy zastosować w trakcie odstawiania leków, które w znaczącym stopniu nie hamują ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy. | Należy kontynuować leczenie dawką docelową uzyskaną w trakcie etapu zwiększania dawek (200 mg/dobę; w dwóch dawkach podzielonych) (zakres dawek 100-400 mg/dobę) | |||
| U pacjentów przyjmujących leki o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5), zalecanym schematem leczenia jest początkowe utrzymanie obecnie przyjmowanej dawki lamotryginy i dostosowanie terapii w zależności od odpowiedzi klinicznej. *Dawkę można w razie potrzeby zwiększyć do 400 mg/dobę. |
Tabela 5: Dorośli w wieku 18 lat i starsi – dostosowanie dawki dobowej lamotryginy po dołączeniu innych produktów leczniczych stosowanych w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.
Brak doświadczeń klinicznych dotyczących dostosowywania dawki dobowej lamotryginy po dołączeniu innych produktów leczniczych. Jednak, opierając się na badaniach interakcji z innymi produktami leczniczymi, zaleca się następujący schemat dawkowania:
| Schemat dawkowania | Aktualnie stosowana dawka stabilizująca lamotryginy (przed dołączeniem) | Tydzień 1 (rozpoczynanie włączania) | Tydzień 2 | Tydzień 3 i następne |
|---|---|---|---|---|
| Włączenie do leczenia walproinianu (inhibitor glukuronidacji lamotryginy – patrz punkt 4.5), w zależności od początkowej dawki lamotryginy: | ||||
| Ten schemat dawkowania należy stosować w przypadku dołączania walproinianu, bez względu na inne stosowane jednocześnie leki. | 200 mg/dobę | 100 mg/dobę | Należy kontynuować leczenie dawką (100 mg/dobę) | |
| 300 mg/dobę | 150 mg/dobę | Należy kontynuować leczenie dawką (150 mg/dobę) | ||
| 400 mg/dobę | 200 mg/dobę | Należy kontynuować leczenie dawką (200 mg/dobę) | ||
| Włączanie do leczenia induktorów glukuronidacji lamotryginy u pacjentów NIE przyjmujących walproinianu (patrz punkt 4.5), w zależności od początkowej dawki lamotryginy: | ||||
| Ten schemat dawkowania należy stosować w trakcie dołączania do terapii bez walproinianu: | 200 mg/dobę | 200 mg/dobę | 300 mg/dobę | 400 mg/dobę |
| fenytoiny karbamazepiny fenobarbitalu płynidonu rytampicyny lopinawiru/rytonawiru | 150 mg/dobę | 150 mg/dobę | 225 mg/dobę | 300 mg/dobę |
| 100 mg/dobę | 100 mg/dobę | 150 mg/dobę | 200 mg/dobę | |
| Dołączenie do terapii leków, które w znaczącym stopniu NIE hamują ani NIE indukują glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): | ||||
| Ten schemat dawkowania należy zastosować w trakcie dołączania do terapii leków, które w znaczącym stopniu nie hamują ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy. | Utrzymywać dawkę docelową uzyskaną w trakcie etapu zwiększania dawek (200 mg/dobę; zakres dawek 100–400 mg/dobę) | |||
| U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5), należy zastosować schemat leczenia, taki jak dla lamotryginy w leczeniu skojarzonym z walproinianem. |
Przerwanie leczenia produktem Lamotrix u pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi
W badaniach klinicznych po nagłym przerwaniu leczenia lamotryginą nie zwiększała się częstość, nasilenie czy rodzaj działań niepożądanych w porównaniu z placebo. Dlatego u tych pacjentów można przerwać stosowanie lamotryginy bez stopniowego zmniejszania dawki.
Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat
Nie zaleca się stosowania produktu Lamotrix u dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat, ponieważ w przeprowadzonym randomizowanym badaniu z odstawieniem leku wykazano brak znamiennej skuteczności oraz zgłoszono zwiększoną liczbę zachowań samobójczych (patrz punkt 4.4 i 5.1).
Ogólne zalecenia dotyczące dawkowania produktu Lamotrix w szczególnych grupach pacjentów
Kobiety stosujące hormonalne środki antykoncepcyjne
Stosowanie połączenia etynyloestradiolu/lewonorgestrelu (30 µg/150 µg) powodowało około dwukrotne zmniejszenie AUC lamotryginy (patrz punkt 4.5). W związku z tym, dawka podtrzymująca lamotryginy może wymagać dostosowania w zależności od odpowiedzi na leczenie. Podczas stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych zawierających etynyloestradiol, dawkę lamotryginy może być konieczne zwiększyć, aby osiągnąć początkową odpowiedź na leczenie. Po odstawieniu tych hormonalnych środków antykoncepcyjnych dawkę lamotryginy może być konieczne zmniejszyć, aby uniknąć zwiększenia stężenia lamotryginy w osoczu. W przypadku stosowania innych doustnych środków antykoncepcyjnych lub hormonalnej terapii zastępczej (HTZ) może być konieczne dostosowanie dawkowania lamotryginy.
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikacji dawki. Należy jednak zachować ostrożność podczas zwiększania dawki u pacjentów w podeszłym wieku, u których występują zaburzenia czynności nerek, wątroby lub serca (patrz poniżej).
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek może być konieczne zmniejszenie dawki lamotryginy. W przypadku znacznego upośledzenia czynności nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) dawka początkowa powinna być zmniejszona o 50% w porównaniu z dawką zalecaną dla pacjentów z prawidłową czynnością nerek. W zależności od odpowiedzi na leczenie, dawkę można następnie zwiększać o 50% w stosunku do zwykle zalecanej dawki, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie (patrz punkt 5.2).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (z wyjątkiem ciężkiej niewydolności wątroby) dawka początkowa powinna być zmniejszona o 50% w porównaniu z dawką zalecaną dla pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. W zależności od odpowiedzi na leczenie, dawkę można następnie zwiększać o 50% w stosunku do zwykle zalecanej dawki, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie (patrz punkt 5.2). U pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby (klasy C wg Child-Pugh) należy zachować szczególną ostrożność, a dawkę należy zmniejszyć do co najmniej 75% w porównaniu z dawką zalecaną dla pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. Należy zachować szczególną ostrożność podczas zwiększania dawki u tych pacjentów, a dawkę można zwiększać tylko wtedy, gdy jest to klinicznie uzasadnione.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, patrz punkt 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Wysypka skórna
Występowanie wysypki, zazwyczaj plamisto-grudkowej, odnotowano u 3–10% dorosłych i do 12% dzieci przyjmujących lamotryginę w badaniach klinicznych. Wysypka zwykle pojawia się w ciągu pierwszych 8 tygodni leczenia i zwykle ustępuje po odstawieniu leku. Większość wysypek jest łagodna i samoograniczająca się; jednak w rzadkich przypadkach odnotowano ciężkie, zagrażające życiu reakcje skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS), toksyczną martwicę naskórka (TEN) i zespół nadwrażliwości lekowy (HSS) (patrz punkt 4.8).
Ryzyko wystąpienia ciężkiej wysypki jest większe u dzieci niż u dorosłych. Dostępne dane sugerują, że u dzieci w wieku poniżej 6 lat częstość występowania ciężkiej wysypki może być wyższa niż u dzieci starszych.
Występowanie wszystkich rodzajów wysypek skórnych jest związane ze stosowaniem dużych dawek początkowych i zbyt szybkim, w stosunku do zalecanego schematu, zwiększaniem dawek leku w okresie wprowadzania (patrz punkt 4.2). Ponadto, u pacjentów z wcześniejszą historią nadwrażliwości na inne leki przeciwpadaczkowe, ryzyko wystąpienia niepożądanych reakcji skórnych jest zwiększone.
W przypadku wystąpienia wysypki należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Jeśli wysypka nie jest jednoznacznie łagodna, należy natychmiast odstawić lamotryginę. Nie należy ponownie rozpoczynać leczenia u pacjentów, u których wystąpiła wysypka związana z leczeniem lamotryginą, chyba że potencjalne korzyści wyraźnie przewyższają ryzyko. Jeśli decyzja o ponownym rozpoczęciu leczenia zostanie podjęta, należy ponownie ocenić pacjenta i rozważyć ponowne wprowadzanie leku od bardzo małej dawki, ponieważ zwiększa to ryzyko wystąpienia poważnych reakcji skórnych.
Reakcje nadwrażliwości
Oprócz reakcji skórnych, reakcje nadwrażliwości mogą obejmować wielonarządowe reakcje ogólnoustrojowe, w tym objawy ze strony wątroby i zaburzenia krzepnięcia krwi, które mogą prowadzić do niewydolności wątroby i krzepnięcia wewnątrznaczyniowego (DIC). Występowanie takich reakcji, w tym bez towarzyszącej wysypki skórnej, zostało zgłoszone. Jeśli u pacjenta wystąpią objawy nadwrażliwości (np. gorączka, limfadenopatia, objawy ze strony wątroby, eozynofilia, zaburzenia krzepnięcia), należy natychmiast odstawić lamotryginę i przeprowadzić pełną ocenę kliniczną. Należy poinformować pacjenta, że te objawy mogą stanowić zagrożenie dla życia.
Pacjenci z padaczką
Jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, u niektórych pacjentów może dojść do zwiększenia częstości napadów podczas leczenia lamotryginą. W przypadku wystąpienia tego zjawiska, może być konieczne dostosowanie dawki leku. W większości przypadków efekt ten jest przejściowy i nie wymaga odstawienia leku.
Nagłe odstawienie jakiegokolwiek leku przeciwpadaczkowego może spowodować wystąpienie napadów padaczkowych. Dlatego, z wyjątkiem sytuacji związanych z bezpieczeństwem (np. ciężka wysypka), dawkę lamotryginy należy zmniejszać stopniowo w ciągu co najmniej 2 tygodni.
Myśli samobójcze i samookaleczenie
U pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymi z powodu jakiegokolwiek wskazania, zgłaszano myśli samobójcze i zachowania samobójcze. Metaanaliza badań klinicznych leków przeciwpadaczkowych wykazała niewielkie zwiększenie ryzyka myśli samobójczych i zachowań samobójczych. Mechanizm tego ryzyka nie jest znany i nie można wykluczyć, że ryzyko to dotyczy również wszystkich leków przeciwpadaczkowych. Dlatego należy monitorować pacjentów pod kątem wystąpienia objawów depresji, myśli samobójczych lub zmian w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia należy rozważyć odpowiednie leczenie.
Dzieci w wieku poniżej 2 lat
Dane dotyczące stosowania lamotryginy u dzieci w wieku od 1 miesiąca do 2 lat są ograniczone. Z tego względu nie zaleca się stosować produktu Lamotrix u dzieci w wieku poniżej 2 lat, chyba że potencjalne korzyści wyraźnie przewyższają ryzyko (patrz punkt 4.2).
Pacjenci z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi
Pacjenci z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi mogą doświadczać epizodów depresji i/lub manii lub hipomanii podczas leczenia lamotryginą. Należy poinformować pacjentów, aby natychmiast zgłaszali wszelkie zmiany nastroju lub zachowania.
W badaniach klinicznych u pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi leczonych lamotryginą odnotowano rzadkie przypadki zaostrzenia objawów psychotycznych. Należy zachować ostrożność u pacjentów z historią psychozy.
Jak w przypadku innych leków stosowanych w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych, u pacjentów leczonych lamotryginą mogą wystąpić myśli samobójcze i zachowania samobójcze. Należy monitorować pacjentów pod kątem wystąpienia tych objawów, szczególnie na początku leczenia lub po zmianie dawki.
Interakcje z innymi lekami
Lamotrygina może wchodzić w interakcje z innymi lekami, szczególnie tymi, które wpływają na metabolizm glukuronidacji (patrz punkt 4.5). Należy zachować ostrożność podczas rozpoczynania lub kończenia stosowania takich leków, ponieważ może to wymagać dostosowania dawki lamotryginy.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek może być konieczne dostosowanie dawkowania (patrz punkt 4.2). Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby.
Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku może występować obniżona czynność nerek lub wątroby, dlatego może być konieczne dostosowanie dawkowania (patrz punkt 4.2).
Kobiety w ciąży i karmiące piersią
Przed rozpoczęciem leczenia lamotryginą u kobiet w wieku rozrodczym należy rozważyć potencjalne ryzyko dla płodu. Lamotrygina przenika przez łożysko i może powodować wady wrodzone. Należy stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia. Jeśli ciąża wystąpi podczas leczenia, należy skonsultować się z lekarzem w celu oceny ryzyka i korzyści. Lamotrygina przenika do mleka kobiecego, dlatego należy rozważyć korzyści i ryzyko związane z karmieniem piersią podczas leczenia.
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Lamotrygina może powodować zawroty głowy i senność, co może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci powinni zachować ostrożność, aż do poznania indywidualnej reakcji na lek.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Lamotrygina jest metabolizowana głównie przez glukuronidację. Leki, które indukują lub hamują enzymy odpowiedzialne za glukuronidację, mogą wpływać na metabolizm lamotryginy.
Leki indukujące glukuronidację (np. fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, prymidon, ryfampicyna, lopinawir/rytonawir)
Stosowanie tych leków może zwiększać klirens lamotryginy i zmniejszać jej stężenie w osoczu. Może to wymagać zwiększenia dawki lamotryginy. Odstawienie tych leków może zmniejszyć klirens lamotryginy i zwiększyć jej stężenie w osoczu, co może wymagać zmniejszenia dawki lamotryginy.
Leki hamujące glukuronidację (np. walproinian)
Walproinian hamuje metabolizm lamotryginy, co prowadzi do około dwukrotnego zwiększenia okresu półtrwania lamotryginy. Stosowanie lamotryginy z walproinianem wymaga zmniejszenia dawki lamotryginy (patrz punkt 4.2). Odstawienie walproinianu może zwiększyć klirens lamotryginy i zmniejszyć jej stężenie w osoczu, co może wymagać zwiększenia dawki lamotryginy.
Hormonalne środki antykoncepcyjne zawierające etynyloestradiol
Stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych zawierających etynyloestradiol może zmniejszać stężenie lamotryginy w osoczu nawet o 50%, co może prowadzić do zmniejszenia skuteczności. Może być konieczne zwiększenie dawki lamotryginy podczas stosowania tych środków. Odstawienie hormonalnych środków antykoncepcyjnych może zwiększyć stężenie lamotryginy w osoczu, co może wymagać zmniejszenia dawki.
Inne leki
Stosowanie lamotryginy z innymi lekami przeciwpadaczkowymi (np. fenytoina, karbamazepina) może wpływać na stężenia tych leków. Należy monitorować stężenia leków, jeśli jest to klinicznie wskazane.
Stosowanie lamotryginy z lekami psychotropowymi (np. olanzapina, risperidon) może wymagać dostosowania dawek.
Lamotrygina może w niewielkim stopniu indukować metabolizm leków metabolizowanych przez CYP450, jednak kliniczne znaczenie tej interakcji jest prawdopodobnie niewielkie.
Interakcje z alkoholem
Alkohol może nasilać działanie depresyjne lamotryginy na ośrodkowy układ nerwowy. Należy unikać lub ograniczać spożycie alkoholu podczas leczenia.
