Beto 50 ZK, Tabletki o przedłużonym uwalnianiu

Ulotka: Beto 50 ZK, Tabletki o przedłużonym uwalnianiu

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Beto 25 ZK, 23,75 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu
Beto 50 ZK, 47,5 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu
Beto 100 ZK, 95 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu
Beto 150 ZK, 142,5 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu
Beto 200 ZK, 190 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Beto 25 ZK

Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 23,75 mg metoprololu bursztynianu (Metoprololi succinas), co odpowiada 25 mg metoprololu winianu.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera do 9,31 mg sacharozy, do 0,51 mg glukozy i 4,45 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).

Beto 50 ZK

Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 47,5 mg metoprololu bursztynianu (Metoprololi succinas), co odpowiada 50 mg metoprololu winianu.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera do 18,63 mg sacharozy, do 1,02 mg glukozy i 7,18 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).

Beto 100 ZK

Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 95 mg metoprololu bursztynianu (Metoprololi succinas), co odpowiada 100 mg metoprololu winianu.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera do 37,25 mg sacharozy, do 2,04 mg glukozy i 7,11 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).

Beto 150 ZK

Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 142,5 mg metoprololu bursztynianu (Metoprololi succinas), co odpowiada 150 mg metoprololu winianu.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera do 55,88 mg sacharozy, do 3,05 mg glukozy i 10,26 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).

Beto 200 ZK

Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 190 mg metoprololu bursztynianu (Metoprololi succinas), co odpowiada 200 mg metoprololu winianu.

Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera do 74,51 mg sacharozy, do 4,07 mg glukozy i 10,26 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej).

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka o przedłużonym uwalnianiu.

• Beto 25 ZK
  Białe, podłużne tabletki z linią podziału po obu stronach.
  Tabletki można podzielić na równe dawki.
• Beto 50 ZK
  Białe, podłużne tabletki z linią podziału po obu stronach.
  Tabletki można podzielić na równe dawki.
• Beto 100 ZK
  Jasnożółte, podłużne tabletki z linią podziału po obu stronach.
  Tabletki można podzielić na równe dawki.
• Beto 150 ZK
  Białe, podłużne tabletki z dwiema liniami podziału po obu stronach.
  Tabletki można podzielić na równe dawki.
• Beto 200 ZK
  Białe, podłużne tabletki z linią podziału po obu stronach.
  Tabletki można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

• Nadciśnienie tętnicze.
• Dławica piersiowa.
• Zaburzenia rytmu serca, zwłaszcza częstoskurcz nadkomorowy.
• Zapobieganie zgonowi z przyczyn sercowych i ponownemu zawalowi mięśnia sercowego po przebytej ostrej fazie zawalu serca.
• Kołatanie serca spowodowane zaburzeniami czynnościowymi serca.
• Zapobieganie migrenie.
• Stabilna objawowa niewydolność serca (klasa II-IV według NYHA, frakcja wyrzutowa lewej komory <40%) w skojarzeniu z innymi metodami leczenia niewydolności serca (patrz punkt 5.1).

Dzieci i młodzież w wieku od 6 do 18 lat
Nadciśnienie tętnicze.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Sposób podawania
Tabletki zawierające metoprololu bursztynian należy przyjmować raz na dobę, najlepiej podczas śniadania. Tabletki należy polykać w całości lub podzielone, nie należy ich jednak żuć ani kruszyć. Tabletki należy popijać wodą (co najmniej połową szklanki).

Dawkę należy ustalać następująco:

Nadciśnienie tętnicze
Dla pacjentów z lekkim do umiarkowanego nadciśnieniem tętniczym 47,5 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 50 mg metoprololu winianu) raz na dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 95-190 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 100-200 mg metoprololu winianu) na dobę lub dodać do schematu leczenia inny lek przeciwnadciśnieniowy.

Dławica piersiowa
95-190 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 100-200 mg metoprololu winianu) raz na dobę. W razie konieczności do schematu leczenia można dodać inne leki stosowane w leczeniu choroby wieńcowej.

Zaburzenia rytmu serca
95-190 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 100-200 mg metoprololu winianu) raz na dobę.

Leczenie profilaktyczne po zawale mięśnia sercowego
190 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 200 mg metoprololu winianu) raz na dobę.

Kołatania serca spowodowane czynnościowymi zaburzeniami serca
95 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 100 mg metoprololu winianu) raz na dobę. W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 190 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 200 mg metoprololu winianu).

Zapobieganie migrenie
95-190 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 100-200 mg metoprololu winianu) raz na dobę.

Stabilna objawowa niewydolność serca
U pacjentów ze stabilną objawową niewydolnością serca leczoną innymi lekami dawkę metoprololu bursztynianu ustala się indywidualnie. Zalecana dawka początkowa u pacjentów z niewydolnością serca klasy III-IV według NYHA wynosi 11,88 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 12,5 mg metoprololu winianu) raz na dobę w pierwszym tygodniu leczenia. Dawkę można zwiększyć do 23,75 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 25 mg metoprololu winianu) raz na dobę w drugim tygodniu. Zalecana dawka początkowa u pacjentów z niewydolnością serca klasy II według NYHA wynosi 23,75 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 25 mg metoprololu winianu) raz na dobę w pierwszych dwóch tygodniach leczenia. Następnie zaleca się podwojenie dawki. Dawkę zwiększa się co drugi tydzień do 190 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 200 mg metoprololu winianu) raz na dobę lub do największej dawki tolerowanej przez pacjenta. W długotrwałym leczeniu dawkę docelową należy ustalić na poziomie 190 mg metoprololu bursztynianu (co odpowiada 200 mg metoprololu winianu) raz na dobę lub do maksymalnej dawki tolerowanej przez pacjenta. Zaleca się, aby lekarz prowadzący miał odpowiednie doświadczenie w leczeniu stabilnej objawowej niewydolności serca. Po każdorazowym zwiększeniu dawki należy starannie ocenić stan pacjenta. W razie spadku ciśnienia tętniczego może być konieczne zmniejszenie dawki innego, jednocześnie stosowanego leku. Spadek ciśnienia tętniczego nie musi być przeszkodą w długotrwałym stosowaniu metoprololu, jednak dawkę należy zmniejszyć do czasu ustabilizowania stanu pacjenta.

Zaburzenia czynności nerek
Brak badań dotyczących pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca i zaburzeniami czynności nerek. Dawkę u takich pacjentów należy zwiększać ze szczególną ostrożnością.

Zaburzenia czynności wątroby
W przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby wydalanie bursztynianu metoprololu jest zmniejszone, co w pewnych okolicznościach wymaga zmniejszenia dawki. Brak badań dotyczących pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca i zaburzeniami czynności wątroby. Dawkę u takich pacjentów należy zwiększać ze szczególną ostrożnością.

Pacjenci w podeszłym wieku
Brak badań dotyczących pacjentów w wieku powyżej 80 lat. Dawkę należy zwiększać u nich ze szczególną ostrożnością.

Dzieci i młodzież
Nadciśnienie tętnicze
Zalecana początkowa dawka metoprololu bursztynianu u pacjentów w wieku powyżej 6 lat z nadciśnieniem tętniczym wynosi 0,48 mg/kg mc. raz na dobę. Docelowa dawka wyrażona w miligramach powinna odpowiadać w przybliżeniu najbliższej dawce obliczonej w mg/kg mc.

U pacjentów, u których nie uzyskuje się odpowiedzi na 0,48 mg/kg mc., dawkę można zwiększyć do 0,95 mg/kg mc., ale nie więcej niż 47,5 mg metoprololu bursztynianu. U pacjentów, u których nie uzyskuje się odpowiedzi na 0,95 mg/kg mc., dawkę można zwiększyć do maksymalnej dawki dobowej metoprololu bursztynianu, wynoszącej 1,9 mg/kg mc. U dzieci i młodzieży nie oceniano stosowania dawek metoprololu bursztynianu większych niż 190 mg raz na dobę. Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u dzieci w wieku poniżej 6 lat, dlatego nie zaleca się stosowania metoprololu w tej grupie wiekowej.

Zmiana dawki lub przerwanie leczenia
Przerwanie leczenia lub zmiana dawki muszą zostać zlecone przez lekarza prowadzącego. Czas trwania leczenia powinien ustalić lekarz prowadzący.
Jeśli leczenie produktem leczniczym Beto ZK ma być przerwane lub zakończone po dłuższym okresie stosowania (zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością serca, chorobą niedokrwienną serca lub zawałem mięśnia sercowego), lek należy odstawiać stopniowo, przez co najmniej dwa tygodnie, zmniejszając kolejno dawkę o połowę, aż do osiągnięcia najmniejszej dawki, tj. połowy tabletki o przedłużonym uwalnianiu produktu Beto 25 ZK. Ostatnią dawkę należy stosować przez co najmniej cztery dni przed całkowitym odstawieniem produktu leczniczego. W przypadku skarg pacjenta procedurę należy spowolnić. Nagłe odstawienie leczenia może spowodować zaostrzenie niewydolności serca ze zwiększonym ryzykiem nagłej śmierci sercowej lub niedokrwienia mięśnia sercowego z zaostrzeniem dławicy piersiowej albo zawałem mięśnia sercowego lub nawrót nadciśnienia tętniczego.

4.3 Przeciwwskazania

• Rozpoznana nadwrażliwość na metoprolol i pochodne związki lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
• Nadwrażliwość na inne leki beta-adrenolityczne (możliwa jest krzyżowa nadwrażliwość między beta-adrenolitykami).
• Blok przedsionkowo-komorowy drugiego lub trzeciego stopnia.
• Nieleczona niewydolność serca (obrzęk płuc, zastój krwi lub niedociśnienie) i stałe lub okresowe stosowanie leków zwiększających kurczliwość mięśnia sercowego (agonistów receptorów beta-adrenergicznych).
• Objawowa i klinicznie istotna bradycardia zatokowa (czynność serca poniżej 50 uderzeń/min w spoczynku przed leczeniem).
• Zespół chorego węzła zatokowego, z wyjątkiem pacjentów z wszczepionym stymulatorem serca.
• Wstrząs kardiogenny.
• Bloki zatokowo-przedsionkowe wysokiego stopnia.
• Ciężkie zaburzenia obwodowego krążenia tętniczego.
• Niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe <90 mm Hg).
• Kwasica metaboliczna.
• Ciężka astma oskrzelowa lub przewlekła obturacyjna choroba płuc.
• Jednoczesne stosowanie inhibitorów monoaminooksydazy (innych niż inhibitory MAO-B).

Bursztynian metoprololu jest przeciwwskazany u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca z:

• niestabilną, niewyrównaną niewydolnością serca (obrzęk płuc, hipoperfuzja lub niedociśnienie),
• ciągłym lub przerywanym leczeniem beta-sympatykomimetykami o działaniu inotropowo dodatnim,
• czynnością serca <68 uderzeń/min. w spoczynku przed leczeniem,
• powtarzającym się obniżonym ciśnieniem tętniczym poniżej 100 mmHg (wymagane powtórne badania przed rozpoczęciem leczenia).

Jednoczesne podawanie dożylne antagonistów wapnia typu werapamilu i diltiazemu lub innych produktów leczniczych o działaniu przeciwarytmicznym (jak dyzopiramid) jest przeciwwskazane z wyjątkiem oddziału intensywnej opieki medycznej.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Szczególnie dokładna kontrola medyczna jest wymagana w przypadku:

• bloku przedsionkowo-komorowego I stopnia, ponieważ może wystąpić zaostrzenie, które może prowadzić do całkowitego bloku przedsionkowo-komorowego,
• chorych na cukrzycę z wahaniami stężenia glukozy we krwi i na ścisłym poście,
• pacjentów z guzami rdzenia nadnerczy wydzielającymi hormony (guz chromochłonny, wymagana wcześniejsza i jednoczesna terapia alfa-adrenolitykami),
• pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.2).

U pacjentów z ostrym zawałem mięśnia sercowego obserwowano zwiększone ryzyko wstrząsu kardiogennego. Ponieważ szczególnie dotyczy to pacjentów niestabilnych hemodynamicznie, metoprolol można podawać dopiero po ustabilizowaniu hemodynamicznie pacjentów.

Pacjenci z łuszczycą lub z łuszczycą w wywiadzie indywidualnym albo rodzinnym, powinni otrzymywać leki beta-adrenolityczne wyłącznie po dokładnej analizie stosunku korzyści do ryzyka.

U pacjentów z astmą należy wprowadzić jednoczesne leczenie beta-2-sympatykomimetykami (w postaci tabletek i (lub) inhalacji). Na początku leczenia bursztynianem metoprololu w określonych okolicznościach należy dostosować (zwiększyć) dawkę beta-2-sympatykomimetyków.

Przed zabiegiem chirurgicznym należy poinformować anestezjologa, o tym że pacjent jest leczony metoprololem. Pacjenci poddawani zabiegom niekardiochirurgicznym nie powinni otrzymywać jako początkowego leczenia stanów ostrych dużych dawek metoprololu, ponieważ są one związane z bradykardią, niedociśnieniem i udarem mózgu (w tym zakończonym zgonem) u pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia.

U pacjentów przyjmujących beta-adrenolityki występuje cięższy przebieg choroby we wstrząsie anafilaktycznym.

Doświadczenie w leczeniu bursztynianem metoprololu pacjentów z niewydolnością serca i następującymi chorobami współistniejącymi jest obecnie niewystarczające:

• niestabilna niewydolność serca klasy IV wg skali NYHA (pacjenci z hipoperfuzją, niedociśnieniem i (lub) obrzękiem płuc),
• ostry zawał mięśnia sercowego i niestabilna dławica piersiowa w ciągu ostatnich 28 dni,
• zaburzenia czynności nerek,
• zaburzenia czynności wątroby,
• pacjenci w wieku powyżej 80. roku życia,
• pacjenci w wieku poniżej 40. roku życia,
• istotne hemodynamicznie choroby zastawek serca,
• przerostowa kardiomiopatia zaporowa,
• w trakcie lub po operacji kardiochirurgicznej w ciągu ostatnich czterech miesięcy przed leczeniem metoprololem.

Stosowanie metoprololu może powodować dodatnie wyniki testów antydopingowych.

Dławica Prinzmetala
Beta-adrenolityki mogą zwiększyć liczbę i wydłużyć czas trwania napadów dławicowych u pacjentów z dławicą Prinzmetala (odmiana dławicy piersiowej).

Zespół oczno-śluzówkowo-skórny
Podczas stosowania metoprololu nie obserwowano pełnego zespołu oczno-śluzówkowo-skórnego. Występowały jednak niektóre objawy tego zespołu (suchość oczu albo sama, albo sporadycznie z wysypką skórną), ustępujące w większości przypadków po przerwaniu leczenia metoprololem. Pacjentów należy uważnie obserwować, czy nie występują u nich objawy oczne, a w razie ich wystąpienia należy rozważyć stopniowe odstawienie metoprololu.

Zaburzenia krążenia obwodowego
Metoprolol należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami obwodowego krążenia tętniczego (np. z chorobą lub zespołem Raynauda, chromaniem przestankowym), gdyż leczenie beta-adrenolitykami może zaostrzyć ich przebieg (patrz punkt 4.3).

Nadczynność tarczycy
Beta-adrenolityki maskują niektóre objawy kliniczne nadczynności tarczycy. Dlatego w przypadku podawania metoprololu pacjentom, u których stwierdzono nadczynność tarczycy lub podejrzewa się jej rozwój, należy ściśle kontrolować czynność tarczycy i serca.

Produkt leczniczy Beto ZK zawiera sacharozę, glukozę i laktozę
Ten produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nietolerancją fruktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Wpływ innych produktów leczniczych na metoprolol
Metoprolol jest substratem izoenzymu CYP2D6 cytochrome P450. Produkt leczniczy zawierający substancje, które są induktorami lub inhibitorami izoenzymów, może wpływać na stężenie metoprololu w osoczu. Jeśli metoprolol jest stosowany jednocześnie z innymi substancjami, które są metabolizowane przez izoenzym CYP2D6, stężenie metoprololu w osoczu może wzrosnąć. Należą do nich leki przeciwarytmiczne, leki przeciwhistaminowe, antagoniści receptora H2, leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, inhibitory COX-2, leki przeciwretrowirusowe, takie jak rytonawir, leki przeciwmalaryczne, takie jak hydroksychlorochina lub chinidyna oraz leki przeciwgrzybicze, takie jak terbinafina. Ryfampicyna zmniejsza stężenie metoprololu w osoczu, a alkohol i hydralazyna może je zwiększać.
Działanie metoprololu oraz innych leków przeciwnadciśnieniowych na ciśnienie tętnicze jest zazwyczaj addytywne. Należy uważnie monitorować stan pacjentów otrzymujących jednocześnie leki zmniejszające stężenie amin katecholowych, inne beta-adrenolityki (w tym również tymolol w kroplach do oczu) lub inhibitory monoaminooksydazy (IMAO). Ponadto w czasie do 14 dni od odstawienia jednocześnie stosowanego nieodwracalnego inhibitora MAO istnieje teoretyczna możliwość wystąpienia znaczącego nadciśnienia tętniczego.

Następujące produkty lecznicze mogą zwiększać działanie metoprololu lub stężenie metoprololu w osoczu

Antagoniści wapnia (podanie dożylne)
Antagoniści wapnia typu werapamilu lub diltiazemu mogą nasilać hamujące działanie beta-adrenolityków na ciśnienie tętnicze, częstość akcji serca, kurczliwość serca i przewodzenie przedsionkowo-komorowe. Pacjentom otrzymującym metoprolol nie należy podawać dożylnie antagonisty wapnia typu werapamilu (fenyloalkiloamin) ze względu na ryzyko zatrzymania akcji serca (patrz punkt 4.3).

Antagoniści wapnia (podanie doustne)
Jednoczesne stosowanie beta-adrenolityku z antagonistą wapnia może spowodować addytywne zmniejszenie kurczliwości serca na skutek ujemnego działania chronotropowego i inotropowego. Pacjentów otrzymujących doustnie antagonistę wapnia typu werapamilu w skojarzeniu z metoprololem należy ściśle monitorować.

Leki przeciwarytmiczne
Leki beta-adrenolityczne mogą nasilać ujemne działanie inotropowe leków przeciwarytmicznych i ich wpływ na czas przewodzenia przedsionkowego. W szczególności u pacjentów z zespołem chorego węzła zatokowo-przedsionkowego jednoczesne stosowanie amiodaronu może addytywnie wpływać na czynność elektryczną serca, wywołując między innymi bradykardię, zahamowanie zatokowe i blok przedsionkowo-komorowy. Leki przeciwarytmiczne, takie jak chinidyna, tokainid, prokainamid, ajmalina, amiodaron, flekainid, propafenon i dyzopiramid, mogą nasilać działanie metoprololu na częstość akcji serca i przewodzenie przedsionkowo-komorowe. Może to spowodować ciężkie hemodynamiczne działania niepożądane u pacjentów z zaburzeniami czynności lewej komory. Takiego leczenia skojarzonego należy również unikać w zespole chorej zatoki i nieprawidłowym przewodzeniu przedsionkowo-komorowym. Najlepiej udokumentowana jest interakcja z dyzopiramidem.

Nitrogliceryna
Nitrogliceryna może nasilić hipotensyjne działanie metoprololu.

Inne produkty lecznicze powodujące zmniejszenie częstości akcji serca
Jednoczesne podawanie beta-adrenolityków z innymi produktami leczniczymi, o których wiadomo, że zmniejszają częstość akcji serca, takimi jak modulatory receptora fosforanu sfingozyny 1 (np. fingolimod), może wywołać addytywne działanie zmniejszające częstość akcji serca.

Inne produkty lecznicze powodujące obniżenie ciśnienia tętniczego
Jednoczesne podawanie beta-adrenolityków z innymi produktami leczniczymi, o których wiadomo, że obniżają ciśnienie tętnicze, takimi jak aldesleukina, może wywołać nasilone działanie hipotensyjne.

Znieczulenie ogólne
Niektóre wziewne leki stosowane do znieczulenia ogólnego mogą nasilać kardiodepresyjne działanie beta-adrenolityków (patrz punkt 4.4).

Hydralazyna
Jednocześnie stosowana hydralazyna może hamować metabolizm pierwszego przejścia metoprololu, co prowadzi do zwiększenia jego stężenia.

Antagoniści receptora alfa-adrenergicznego
Ostre niedociśnienie ortostatyczne, które może wystąpić po podaniu pierwszej dawki prazosyny lub doksazosyny, może być silniejsze u pacjentów przyjmujących lek beta-adrenolityczny.

Glikozydy naparstnicy
Jednoczesne stosowanie glikozydów naparstnicy może spowodować nadmierną bradykardię i (lub) wydłużenie czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Zaleca się kontrolowanie częstości akcji serca i odstępu PR.

Następujące produkty lecznicze mogą zmniejszać działanie metoprololu lub stężenie metoprololu w osoczu

Sympatykomimetyki
Adrenalina lub inne leki sympatykomimetyczne (np. zawarte w lekach przeciwkaszlowych lub kroplach do nosa i oczu) stosowane jednocześnie z beta-adrenolitykami mogą powodować zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi. Jest to mniej prawdopodobne podczas stosowania leczniczych dawek wybiórczych leków beta-1-adrenolitycznych niż niewybiórczych beta-adrenolityków.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne
Jednoczesne stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (w tym inhibitorów COX-2) i beta-adrenolityków może zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie metoprololu. Prawdopodobną przyczyną jest zahamowanie syntezy prostaglandyn w nerkach oraz retencja sodu i płynów w wyniku działania NLPZ.

Leki indukujące enzymy wątrobowe
Leki indukujące aktywność enzymów wątrobowych mogą wpływać na stężenie metoprololu w osoczu. Przykładowo, rytampicyna zmniejsza stężenie metoprololu w osoczu.

Wpływ metoprololu na inne produkty lecznicze

Leki adrenolityczne
Leki beta-adrenolityczne mogą zwiększać przeciwnadciśnieniowe działanie leków alfa-adrenolitycznych (takich jak guanetydyna, betanidyna, rezerpina, alfa-metylodopa lub klonidyna). Również przeciwnie, leki beta-adrenolityczne mogą nasilać nadciśnienie tętnicze jako odpowiedź na odstawienie klonidyny u pacjentów otrzymujących jednocześnie klonidynę i beta-adrenolityk. Jeśli konieczne jest przerwanie leczenia klonidyną stosowaną jednocześnie z metoprololem, metoprolol należy odstawić na kilka dni wcześniej przed odstawieniem klonidyny.

Leki przeciwcukrzycowe i insulina
Beta-adrenolityki mogą zakłócać prawidłową odpowiedź hemodynamiczną organizmu na hipoglikemię i powodować zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi związanego z ciężką bradykardią. U pacjentów z cukrzycą, którzy otrzymują insulinę, leczenie beta-adrenolitykiem może spowodować nasilenie lub przedłużenie hipoglikemii. Beta-adrenolityki mogą również antagonizować hipoglikemizujące działanie pochodnych sulfonylomocznika. Ryzyko każdego z tych działań jest mniejsze podczas stosowania wybiórczego leku beta-1-adrenolitycznego (takiego jak metoprolol) niż niewybiórczego beta-adrenolityku. Jednak pacjentów z cukrzycą otrzymujących metoprolol należy monitorować, aby upewnić się, że utrzymana jest u nich kontrola glikemii.

Leki przeciwpsychotyczne
Leki przeciwpsychotyczne i beta-adrenolityki mogą nasilać wzajemne działanie hipotensyjne.

Inhibitory anhydrazy węglanowej
Jednoczesne stosowanie inhibitorów anhydrazy węglanowej (np. acetazolamidu) może powodować nasilenie działania hipotensyjnego.

Leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona
Jednoczesne stosowanie lewodopy i beta-adrenolityków może powodować ciężkie niedociśnienie i bradykardię.

Cholinesterazy
Jednoczesne stosowanie inhibitorów cholinesterazy (np. donepezilu, galantaminy, rywastygminy) może nasilać działanie beta-adrenolityków na częstość akcji serca i przewodzenie przedsionkowo-komorowe.

Leki znieczulające miejscowo
Leki znieczulające miejscowo (np. lidokaina) mogą zwiększać ryzyko działań niepożądanych ze strony układu sercowo-naczyniowego, gdyż beta-adrenolityki zmniejszają kurczliwość mięśnia sercowego i przewodzenie przedsionkowo-komorowe.

Barbiturany
Barbiturany mogą zmniejszać stężenie metoprololu w osoczu.

Alkohol
Alkohol może zwiększać stężenie metoprololu w osoczu.

Leki stosowane w leczeniu nadciśnienia płucnego
Jednoczesne stosowanie beta-adrenolityków z agonistami receptora endoteliny (np. bosentanem) może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych ze strony wątroby.

Leki stosowane w leczeniu choroby Alzheimera
Jednoczesne stosowanie beta-adrenolityków z inhibitorami cholinesterazy (np. donepezilem, galantaminą, rywastygminą) może zwiększać ryzyko wystąpienia bradykardii.

4.6 Ciąża i laktacja

Ciaża
W ciąży metoprolol można stosować jedynie wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne. Beta-adrenolityki mogą powodować działania farmakologiczne, takie jak bradykardia u płodu i noworodka, które mogą wystąpić w czasie ciąży lub porodu. W przypadku stosowania metoprololu w okresie ciąży, należy monitorować stan płodu i noworodka pod kątem wystąpienia objawów bradykardii, hipoglikemii i innych działań niepożądanych związanych z beta-adrenolizą. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych u noworodka, może być konieczne leczenie objawowe. Jeśli metoprolol jest stosowany w okresie ciąży, należy go odstawić na 2-3 dni przed porodem, ponieważ istnieje ryzyko wystąpienia bradykardii u noworodka. Jeśli nie jest to możliwe, noworodek powinien być ściśle monitorowany przez 48 godzin po porodzie pod kątem wystąpienia objawów bradykardii i hipoglikemii.

Laktacja
Metoprolol przenika do mleka kobiecego w stężeniu znacznie niższym niż w osoczu matki (stosunek stężeń mleko/osocze wynosi około 3). Jednak u noworodków karmionych piersią, których matki przyjmowały metoprolol, nie obserwowano działań niepożądanych. Niemniej jednak należy zachować ostrożność podczas stosowania metoprololu u kobiet karmiących piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Wpływ metoprololu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn jest niewielki. Jednak w trakcie leczenia mogą wystąpić zawroty głowy i zmęczenie, dlatego należy zachować ostrożność, szczególnie na początku leczenia.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane są zwykle łagodne i przemijające. Częstość ich występowania zmniejsza się w trakcie leczenia.

Poniżej wymieniono działania niepożądane według częstości występowania: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Rzadko: małopłytkowość.
Bardzo rzadko: leukopenia, agranulocytoza.

Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: nadwrażliwość.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Rzadko: zwiększenie masy ciała.

Zaburzenia psychiczne
Często: depresja, zaburzenia snu, koszmary senne.
Rzadko: splątanie, omamy.

Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo często: zawroty głowy, ból głowy.
Często: parestezje, drżenie, skurcze mięśni.
Rzadko: zwiększone pocenie się, utrata smaku.

Zaburzenia oka
Rzadko: zaburzenia widzenia, suchość i podrażnienie oczu, zapalenie spojówek.
Częstość nieznana: zespół oczno-śluzówkowo-skórny (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia ucha i błędnika
Rzadko: szum w uszach.

Zaburzenia serca
Bardzo często: bradykardia.
Często: zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, zaostrzenie niewydolności serca.
Rzadko: kardiomiopatia rozstrzeniowa.

Zaburzenia naczyniowe
Bardzo często: zawroty głowy ortostatyczne.
Często: uczucie zimna w kończynach, niedociśnienie tętnicze, skurcz naczyń obwodowych.
Rzadko: zespół Raynauda.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Często: duszność.
Rzadko: skurcz oskrzeli, nieżyt nosa.

Zaburzenia żołądka i jelit
Często: nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka, zaparcia.
Rzadko: suchość błony śluzowej jamy ustnej.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Rzadko: zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych.
Bardzo rzadko: zapalenie wątroby.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: wysypka (w postaci pokrzywki, osutki plamisto-grudkowej), świąd.
Rzadko: nadmierne wypadanie włosów.
Bardzo rzadko: fotodermatoza, zaostrzenie łuszczycy.
Częstość nieznana: rumień wielopostaciowy, toksyczna nekroliza naskórka.

Zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego i tkanki łącznej
Rzadko: bóle stawów.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Rzadko: zaburzenia oddawania moczu.

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Rzadko: zaburzenia potencji.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Bardzo często: zwiększone zmęczenie.
Często: osłabienie.

Badania diagnostyczne
Rzadko: zwiększenie stężenia trójglicerydów w osoczu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy przedawkowania obejmują: bradykardię, hipotonię, ostrą niewydolność serca, skurcz oskrzeli, zaburzenia świadomości, śpiączkę, nudności, wymioty i sinicę.

W przypadku przedawkowania leczenie jest objawowe. W razie potrzeby należy podjąć działania mające na celu wyeliminowanie niespożytego produktu leczniczego z przewodu pokarmowego. W przypadku objawów spowodowanych przedawkowaniem, szczególnie bradykardii i niedociśnienia tętniczego, należy podjąć odpowiednie leczenie. Bradykardię można leczyć podając atropinę. Jeśli niedostateczna odpowiedź na atropinę, można rozważyć podanie izoprenaliny (dożylnie) do czasu wszczepienia rozrusznika serca. Niewydolność serca leczona jest lekami moczopędnymi i glikozydami nasercowymi. Skurcz oskrzeli można leczyć podając beta-2-sympatykomimetyki (dożylnie lub w inhalacji) lub aminofilinę (dożylnie). W ciężkich przypadkach można rozważyć podanie glukagonu (dożylnie).

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Beta-adrenolityki, beta-adrenolityki selektywne.
Kod ATC: C07AB02.

Metoprolol jest wybiórczym beta-1-adrenolitykiem. Działa antagonistycznie na receptory beta-1-adrenergiczne w sercu. Działanie to powoduje zmniejszenie częstości akcji serca i siły jego skurczu, co prowadzi do zmniejszenia zapotrzebowania mięśnia sercowego na tlen. Metoprolol zmniejsza również pobudliwość mięśnia sercowego. W wyższych dawkach metoprolol może działać na receptory beta-2-adrenergiczne w oskrzelach i naczyniach krwionośnych.

W leczeniu niewydolności serca metoprolol hamuje szkodliwe działanie układu współczulnego na serce, co prowadzi do poprawy czynności serca, zwiększenia frakcji wyrzutowej lewej komory, zmniejszenia częstości akcji serca, zmniejszenia ryzyka nagłej śmierci sercowej i zmniejszenia objawów niewydolności serca.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Metoprolol jest prawie całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego. Wchłanianie nie zależy od przyjmowania pokarmu. Biologiczny okres półtrwania metoprololu wynosi 3-4 godziny. Metoprolol jest metabolizowany w wątrobie, a metabolity są wydalane głównie z moczem. Około 5% dawki jest wydalane w postaci niezmienionej. Metoprolol przenika przez barierę krew-mózg i łożysko, a także do mleka kobiecego.

5.3 Dane przedkliniczne dotyczące bezpieczeństwa

Badania toksyczności ostrej i przewlekłej nie wykazały zagrożeń dla ludzi w zalecanych dawkach. Badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego, ale wykazały embriotoksyczność w wysokich dawkach.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń tabletki: hypromeloza, wodorotlenek sodu, kwas stearynowy, celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka koloidalna bezwodna.
Otoczka: hypromeloza, makrogol 400, tytanu dwutlenek (E171), talk.
Dodatkowo dla Beto 100 ZK: żelaza tlenek żółty (E172).

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Brak szczególnych zaleceń.

6.3 Okres ważności

3 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią. Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Tabletki o przedłużonym uwalnianiu Beto 25 ZK, Beto 50 ZK, Beto 100 ZK, Beto 150 ZK, Beto 200 ZK są pakowane w blistry z folii PVC/PVDC i folii aluminiowej. Opakowania: 7, 10, 14, 20, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 98, 100 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i innych manipulacji

Brak szczególnych zaleceń. Każdy niewykorzystany produkt leczniczy lub odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi wymaganiami.

7. POSIADACZE POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Zakłady Farmaceutyczne „Polfarmex” S.A.
ul. Wolności 142
91-413 Łódź
Polska

8. NUMER(Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Beto 25 ZK, 23,75 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu – 20453
Beto 50 ZK, 47,5 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu – 20454
Beto 100 ZK, 95 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu – 20455
Beto 150 ZK, 142,5 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu – 20456
Beto 200 ZK, 190 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu – 20457

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA ODNOWIENIA POZWOLENIA

Data pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 19.03.2007 r.
Data odnowienia pozwolenia: 19.03.2012 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA (LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY) TEKSTU CHARAKTERYSTYKI

11.10.2021 r.