Sevoflurane Baxter, Płyn

Ulotka: Sevoflurane Baxter, Płyn

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Sewoflurane Baxter, 100%, płyn do sporządzania inhalacji parowej

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Sewofluran 100%

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Brak

Ten produkt leczniczy zawiera wyłącznie substancję czynną, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Płyn do sporządzania inhalacji parowej

Przezroczysty, bezbarwny płyn.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Indukcja i podtrzymanie znieczulenia ogólnego u dorosłych i dzieci.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Sposób premedykacji należy dobrać indywidualnie w zależności od potrzeb pacjenta oraz według uznania anesteziologa.

Znieczulenie chirurgiczne

Stężenie sewofluranu dostarczanego z parownika w trakcie znieczulenia powinno być znane. Jest to możliwe przy użyciu parownika kalibrowanego specjalnie dla sewofluranu.

Indukcja znieczulenia

Dawkowanie należy dobierać indywidualnie i dostosowywać do uzyskania zamierzonego efektu zależnie od wieku pacjenta i stanu klinicznego.

Przed wziewnym podaniem sewofluranu można zastosować krótko działające barbiturany lub inne środki podawane dożylnie w celu indukcji znieczulenia.

Znieczulenie można indukować sewofluranem podając wziewnie 0,5–1,0% sewofluranu w tlenie (O₂), z dodatkiem podtlenku azotu (N₂O) lub bez i zwiększając stężenie sewofluranu o 0,5–1,0%, do maksymalnego stężenia 8% u dorosłych i dzieci, aż do uzyskania pożądanej głębokości znieczulenia. U dorosłych podanie wziewne sewofluranu w stężeniu do 5% wywołuje zazwyczaj znieczulenie wymagane do zabiegu chirurgicznego w czasie poniżej 2 min. U dzieci podanie wziewne sewofluranu w stężeniu do 7% wywołuje zazwyczaj znieczulenie wymagane do zabiegu chirurgicznego w czasie poniżej 2 min.

Podtrzymanie znieczulenia

Poziomy znieczulenia wymagane do zabiegu chirurgicznego można podtrzymywać przez wziewne podawanie 0,5–3% sewofluranu w O₂, z jednoczesnym stosowaniem N₂O lub bez.

Tabela 1 Wartości MAC u pacjentów dorosłych oraz dzieci i młodzieży według wieku

Wiek pacjenta (lata)	Sewofluran w tlenie	Sewofluran w mieszaninie 65% N2O / 35% O2
0–1 miesiąc*	3,3%	2%@
1 – <6 miesięcy	3,0%	1,4%
6 miesięcy – <3 lata	2,8%	1,1%
3 – 12	2,5%	0,9%
25	2,6%	0,7%
40	2,1%
60	1,7%
80	1,4%

* Dla noworodków donoszonych. Wartości MAC nie określono u wcześniaków.
@ U dzieci i młodzieży w wieku od 1 roku życia do poniżej 3 lat stosowano mieszaninę 60% N₂O / 40% O₂

Wybudzenie ze znieczulenia

Powrót świadomości po znieczuleniu sewofluranem zazwyczaj następuje szybko, dlatego też pacjenci mogą wymagać wczesnego pooperacyjnego leczenia przeciwbólowego.

Osoby w podeszłym wieku

Wartości MAC zmniejszają się z wiekiem pacjenta. Średnie stężenie sewofluranu pozwalające na uzyskanie MAC u osoby 80 letniej stanowi ok. 50% stężenia wymaganego u osoby w wieku 20 lat.

Dzieci i młodzież

W razie podawania sewofluranu w tlenie, jednocześnie z tlenkiem azotu lub bez tlenku azotu, należy odnieść się do Tabeli 1 przedstawiającej stosowane wartości MAC u dzieci i młodzieży w zależności od wieku pacjenta.

4.3 Przeciwwskazania

• Nie należy stosować sewofluranu u pacjentów ze znaną nadwrażliwością lub podejrzeniem nadwrażliwości na sewofluran lub na inne halogenowe leki znieczulenia ogólnego (np. występujące w przeszłości zaburzenia czynności wątroby, gorączka lub leukocytoza o nieznanym podłożu po znieczuleniu z użyciem jednego z tych środków).
• Nie należy stosować sewofluranu u pacjentów, u których wcześniej wystąpiło potwierdzone zapalenie wątroby wskutek podania halogenowego anestetyku wziemnego lub u których w przeszłości wystąpiło niewyjaśnione umiarkowane lub ciężkie zaburzenie czynności wątroby z żółtaczką, gorączką i eozynofilią po znieczuleniu przy użyciu sewofluranu.
• Nie należy stosować sewofluranu u pacjentów, u których rozpoznano lub podejrzewa się genetycznie uwarunkowaną predyspozycję do rozwinięcia hipertermii złośliwej.
• Sewofluran jest przeciwwskazany u pacjentów, u których przeciwwskazane jest znieczulenie ogólne.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Sewofluran może być podawany wyłącznie przez osoby przeszkolone w stosowaniu znieczulenia ogólnego. Konieczna jest natychmiastowa dostępność urządzeń służących do utrzymania drożności dróg oddechowych, sztucznej wentylacji, tlenoterapii i resuscytacji krążeniowej. Wszyscy pacjenci poddawani znieczuleniu ogólnemu sewofluranem powinni podlegać stalemu monitorowaniu obejmującemu elektrokardiogram (EKG), ciśnienie tętnicze krwi, nasycenie krwi tlenem oraz kapnografię (CO₂).

Stężenie sewofluranu dostarczanego z parownika w trakcie znieczulenia musi być dokładnie znane.

Ponieważ anestetyki wziewne różnią się właściwościami fizycznymi, należy stosować wyłącznie parowniki specjalnie kalibrowane do podawania sewofluranu. Podawanie znieczulenia ogólnego należy dobierać indywidualnie zależnie od odpowiedzi pacjenta na działanie leku. Spadek ciśnienia krwi i depresja oddechowa narastają w miarę pogłębiania znieczulenia.

Podczas podtrzymania znieczulenia zwiększanie stężenia sewofluranu powoduje zależne od dawki spadki ciśnienia krwi. Nadmierny spadek ciśnienia krwi może mieć związek z głębokością znieczulenia i w takich przypadkach można go skorygować poprzez zmniejszenie stężenia sewofluranu podawanego wziewnie. W związku z tym, że sewofluran nie rozpuszcza się we krwi, zmiany hemodynamiczne mogą następować bardziej gwałtownie, niż w przypadku innych anestetyków wziewnych. Wybudzenie ze znieczulenia ogólnego należy ocenić przed wypisaniem pacjenta z oddziału opieki pooperacyjnej.

Powrót świadomości po znieczuleniu sewofluranem zazwyczaj następuje szybko, dlatego też pacjenci mogą wymagać wczesnego pooperacyjnego leczenia przeciwbólowego.

Pomimo, że powrót świadomości po zakończeniu podawania sewofluranu następuje zazwyczaj w ciągu kilku minut, nie badano wpływu na sprawność intelektualną przez dwa lub trzy dni po znieczuleniu. Tak jak w przypadku innych anestetyków, przez kilka dni po podaniu leku mogą utrzymywać się niewielkie zmiany nastroju (patrz punkt 4.7).

Pacjenci z chorobą niedokrwienną serca

Podobnie jak w przypadku wszystkich środków znieczulających, ważne jest utrzymanie stabilności hemodynamicznej w celu uniknięcia niedokrwienia mięśnia sercowego u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca.

Pacjentki poddawane zabiegom położniczym

Należy zachować ostrożność przy stosowaniu znieczulenia w położnictwie z uwagi na rozluźniające działanie sewofluranu na macicę i nasilanie krwotoków macicznych (patrz punkt 4.6).

Pacjenci poddawani zabiegom neurochirurgicznym

U pacjentów, u których występuje ryzyko wzrostu ciśnienia wewnątrzczaszkowego, sewofluran należy podawać ostrożnie stosując jednocześnie zabiegi obniżające ciśnienie wewnątrzczaszkowe, takie jak hiperwentylacja.

Drgawki

Odnotowano rzadkie przypadki wystąpienia drgawek, które miały związek ze stosowaniem sewofluranu.

Stwierdzono związek między podawaniem sewofluranu a drgawkami u dzieci i dorosłych (zarówno u młodych i starszych) z lub bez predysponujących czynników ryzyka. Pacjentów z ryzykiem wystąpienia drgawek należy poddawać ocenie klinicznej przed zastosowaniem sewofluranu. U dzieci należy ograniczać głębokość znieczulenia. EEG może ułatwić optymalny dobór dawki sewofluranu i pomóc w uniknięciu rozwoju aktywności drgawkowej u pacjentów predysponowanych do drgawek (patrz punkt 4.4 – Dzieci i młodzież).

Pacjenci z uszkodzeniem nerek

Pomimo ograniczonych danych z kontrolowanych badań klinicznych z użyciem niskich przepływów, wyniki pochodzące z badań u pacjentów i zwierząt wskazują na to, że istnieje możliwość uszkodzenia nerek, co może być spowodowane przez Związek A. Badania u zwierząt i ludzi wykazują, że sewofluran podawany dłużej niż 2 MAC godziny i z zastosowaniem szybkości przepływu świeżego gazu <2 l/min może być związany z białkomoczem i cukromoczem. Patrz także punkt 5.1.
Nie określono stężenia Związku A, przy którym można spodziewać się wystąpienia klinicznej nefrotoksyczności. Należy wziąć pod uwagę wszystkie czynniki, prowadzące do ekspozycji ludzi na Związek A, zwłaszcza czas trwania ekspozycji, szybkość przepływu świeżego gazu i stężenie sewofluranu.
Stężenie wdychanego sewofluranu i szybkość przepływu czystego gazu należy dostosować tak, by zminimalizować ekspozycję na Związek A. Ekspozycja na sewofluran nie powinna przekraczać 2 MAC godzin przy szybkości przepływu 1 do <2 l/min. Szybkość przepływu świeżego gazu <1 l/min nie jest zalecana.

Pacjenci z niewydolnością nerek

Należy zachować ostrożność stosując sewofluran u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (współczynnik przesączania klebuszkowego, z ang. glomerular filtration rate GFR ≤ 60 ml/min); należy kontrolować czynność nerek po operacji.

Pacjenci z chorobami wątroby

Po wprowadzeniu produktu do obrotu obserwowano bardzo rzadkie przypadki łagodnych, umiarkowanych lub ciężkich pooperacyjnych zaburzeń czynności wątroby lub zapalenia wątroby (z żółtaczką lub bez). Jeśli stosuje się sewofluran u pacjentów ze współistniejącymi chorobami wątroby lub u pacjentów otrzymujących leki mogące potencjalnie powodować zaburzenia czynności wątroby, należy przeprowadzić ocenę kliniczną. O ile możliwe jest zastosowanie dożylnych środków do znieczulenia ogólnego lub znieczulenia miejscowego, należy unikać podawania sewofluranu pacjentom, u których w przeszłości po podaniu innych wziewnych anestetyków wystąpiło uszkodzenie wątroby, żółtaczka, gorączka o niewyjaśnionej przyczynie lub eozynofilia (patrz punkt 4.8).

Pacjenci z zaburzeniami mitochondrialnymi

Należy zachować ostrożność przy podawaniu znieczulenia ogólnego, w tym sewofluranu, pacjentom z zaburzeniami mitochondrialnymi.

Inne sytuacje dotyczące pacjenta, które należy wziąć pod uwagę

Należy zachować szczególną ostrożność przy doborze dawek leku u pacjentów ze zmniejszoną objętością krwi krążącej, niskim ciśnieniem krwi, u pacjentów osłabionych lub z innymi zaburzeniami hemodynamic, np. z powodu przyjmowania jednocześnie innych leków.

U pacjentów wielokrotnie poddawanych działaniu halogenowych węglowodorów, w tym sewofluranu, w relatywnie krótkich odstępach czasu, może wystąpić zwiększone ryzyko uszkodzenia wątroby.

Odnotowano pojedyncze przypadki wydłużenia odstępu QT, którym bardzo rzadko towarzyszyły arytmie komorowe typu torsade de pointes (w wyjątkowych przypadkach ze skutkiem śmiertelnym). Należy zachować ostrożność przy podawaniu sewofluranu pacjentom podatnym na tego typu zmiany.

Hipertermia złośliwa

U podatnych pacjentów, silne wziewne środki znieczulające mogą wywołać stan zwiększonego metabolizmu mięśni szkieletowych, prowadzący do zwiększenia zapotrzebowania na tlen i wystąpienia zespołu klinicznego znanego jako hipertermia złośliwa. Przy stosowaniu sewofluranu obserwowano rzadkie przypadki hipertermii złośliwej (patrz także punkt 4.8). Ten zespół kliniczny objawia się hiperkapnią, a w jego przebiegu wystąpić może sztywność mięśni, częstoskurcz, przyspieszenie oddechu, sinica, arytmie i (lub) niestabilne ciśnienie krwi. Niektóre z tych niespecyficznych objawów mogą także wystąpić w trakcie lekkiego znieczulения, ostrego niedotlenienia, hiperkapni i hipowolemii. Zgłoszono przypadek hipertermii złośliwej ze skutkiem śmiertelnym podczas stosowania sewofluranu. Leczenie polega na odstawieniu czynników wywołujących (np. sewofluranu), podaniu dożylnym soli sodowej dantrolenu oraz zastosowaniu leczenia podtrzymującego. W związku z możliwością wystąpienia w późniejszym czasie niewydolności nerek, należy monitorować i w miarę możności podtrzymywać wytwarzanie moczu.

Stosowaniu wziewnych środków znieczulających towarzyszyły rzadkie przypadki wzrostów stężenia potasu w surowicy, które w okresie pooperacyjnym u pacjentów pediatrycznych prowadziły do arytmii i zgonu.

Najbardziej podatni wydają się pacjenci z utajoną lub jawną chorobą nerwowo-mięśniową, zwłaszcza dystrofią mięśniową Duchenne’a. Jednoczesne stosowanie sukcypylocholiny było związane z większością, lecz nie ze wszystkimi z tych przypadków. U pacjentów tych występowały także znaczące zwiększenia aktywności kinazy kreatyniny w surowicy oraz w niektórych przypadkach, zmiany w moczu odpowiadające mioglobinurii. Pomimo podobieństwa w przebiegu do hipertermii złośliwej, żaden z tych pacjentów nie wykazywał oznak ani objawów sztywności mięśni lub stanu hipermetabolicznego. Zaleca się wczesną i agresywną interwencję w celu wyrównania hiperkaliemii, a następnie badanie w kierunku utajonej choroby nerwowo-mięśniowej.

Wymiana wyschniętego absorbentu CO₂

Reakcja egzotermiczna sewofluranu ze związkami używanymi jako absorbent CO₂ (wapno) nasila się, gdy absorbent CO₂ (wapno) ulegnie wyschnięciu, np. po długim okresie przepływu suchego gazu ponad butelką zawierającą absorbent CO₂ (wapno). Obserwowano rzadkie przypadki znacznego przegrzania, ulatniania się dymu i (lub) spontanicznego zapłonu w parowniku używanym w znieczuleniu podczas stosowania sewofluranu przy wyschniętym absorbencie (wapnie), zwłaszcza zawierającym wodorotlenek potasu. Nieoczekiwane opóźnienie wzrostu stężenia wdychanego sewofluranu lub niespodziewane zmniejszenie stężenia wdychanego sewofluranu w porównaniu z ustawieniami parownika mogą być oznakami przegrzania pojemnika z absorbentem CO₂ (wapnem).
Reakcja egzotermiczna, szybszy rozkład sewofluranu i tworzenie się produktów rozkładu może wystąpić, gdy absorbent CO₂ ulegnie wyschnięciu, np. po przedłużonym okresie przepływu suchego gazu przez pojemniki z absorbentem CO₂. Produkty rozkładu sewofluranu (metanol, formaldehyd, tlenek węgla oraz związki A, B, C i D) obserwowano w obwodzie oddechowym doświadczalnego zestawu do znieczulenia, w którym stosowano wyschnięty absorbent CO₂ i maksymalne stężenia sewofluranu (8%), przez wydłużony okres (≥ 2 godzin). Stężenia formaldehydu obserwowane w obwodzie oddechowym zestawu do znieczulenia (w którym użyto absorbentu zawierającego wodorotlenek sodu) były zbliżone do stężeń powodujących łagodne podrażnienie dróg oddechowych. Nie wiadomo, jakie jest znaczenie kliniczne produktów degradacji powstających w tym ekstremalnym modelu doświadczalnym.
Gdy lekarz podejrzewa wyschnięcie absorbentu CO₂ (wapno), powinien wymienić absorbent przed podaniem sewofluranu. Kolor wskaźnika w większości absorbentów CO₂ nie zawsze zmienia się po wyschnięciu. Dlatego też, braku istotnej zmiany koloru nie należy interpretować jako pewnej oznaki odpowiedniego nawodnienia. Absorbenty CO₂ należy wymieniać w regularnych odstępach czasu bez względu na kolor wskaźnika (patrz punkt 6.6).

Dzieci i młodzież

Stwierdzono związek między podawaniem sewofluranu a drgawkami. W wielu przypadkach występowały one u dzieci i młodych dorosłych, począwszy od 2 miesiąca życia, u których w większości nie stwierdzono żadnych predysponujących czynników ryzyka. Pacjentów z ryzykiem wystąpienia drgawek należy poddawać ocenie klinicznej podczas stosowania sewofluranu (patrz punkt 4.4 – Drgawki).
Szybki powrót świadomości po wybudzeniu ze znieczulenia u dzieci może na krótko wywołać stan pobudzenia i utrudnioną współpracę pacjenta (u około 25% dzieci poddawanych znieczuleniu).

Odnotowano pojedyncze przypadki arytmii komorowej u dzieci i młodzieży z chorobą Pompego.

U dzieci otrzymujących sewofluran w indukcji znieczulenia obserwowano samoistnie zanikające ruchy dystoniczne. Ich związek z sewofluranem nie został potwierdzony.

Zespół Downa

U dzieci z zespołem Downa, podczas i po indukcji sewofluranem, odnotowano znacznie większą częstość występowania i nasilenie bradykardii.

4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji

Wykazano, że stosownie sewofluranu jest bezpieczne i skuteczne przy podawaniu jednocześnie z różnymi środkami powszechnie stosowanymi w zabiegach chirurgicznych, takimi jak środki działające na ośrodkowy układ nerwowy, leki działające na wegetatywny układ nerwowy, środki zwiotczające mięśnie szkieletowe, leki przeciwzakażne w tym aminoglikozydy, hormony i ich syntetyczne odpowiedniki, produkty krwiopochodne i leki działające na układ krążenia, w tym adrenalina.

Podtlenek azotu

Tak jak w przypadku innych halogenowych wziewnych środków znieczulających, wartość MAC dla sewofluranu jest niższa przy podawaniu w połączeniu z podtlenkiem azotu. Wartość MAC ulega zmniejszeniu o ok. 50% u dorosłych i o ok. 25% u pacjentów pediatrycznych (patrz punkt 4.2 – Podtrzymanie znieczulenia).

Leki blokujące przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe

Tak jak inne wziewne środki znieczulające, sewofluran wpływa zarówno na intensywność, jak i na czas trwania blokady przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego wywołanej przez niedepolaryzujące środki zwiotczające mięśnie. Sewofluran zastosowany jako uzupełnienie znieczulenia wywołanego alfentanylem-podtlenkiem azotu (N₂O), nasila blok przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego indukowanego za pomocą pankuronium, wekuronium lub atrakurium. Przy podawaniu z sewofluranem, dawki tych środków zwiotczających mięśnie należy dostosować podobnie jak jest to wymagane przy izofluranie. Nie badano wpływu sewofluranu na działanie sukcynylocholiny i czasu trwania depolaryzującego bloku przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego.

Zmniejszenie dawki leków blokujących przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe podczas indukcji znieczulenia może opóźnić uzyskanie warunków umożliwiających intubację dotchawiczą lub spowodować niedostateczne zwiotczenie mięśni, ponieważ nasilenie działania leków blokujących przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe obserwuje się po kilku minutach od rozpoczęcia podawania sewofluranu.

Spośród leków niedepolaryzujących zbadano interakcje wekuronium, pankuronium i atrakurium. W przypadku braku specyficznych zaleceń: (1) do intubacji dotchawiczej, nie zmniejszać dawki niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie, i (2) w trakcie podtrzymania znieczulenia, dawka niedepolaryzujących leków zwiotczających mięśnie prawdopodobnie będzie wymagała zmniejszenia w porównaniu do znieczulenia prowadzonego przy użyciu podtlenku azotu (N₂O) z opioidami. Podawanie dodatkowych dawek leków zwiotczających mięśnie należy prowadzić w oparciu o ocenę stymulacji nervu.

Benzodiazepiny i opioidy

Benzodiazepiny i opiaty mogą przypuszczalnie obniżać wartości MAC sewofluranu w taki sam sposób, jak innych wziewnych środków znieczulenia ogólnego. Sewofluran można podawać z benzodiazepinami i opioidami powszechnie stosowanymi podczas zabiegów chirurgicznych.

Opioidy takie jak fentanyl, alfentanyl i sufentanyl w połączeniu z sewofluranem mogą wywołać synergistyczny spadek rytmu serca, ciśnienia krwi и tempa oddychania.

Leki beta-adrenolityczne

Sewofluran może nasilać ujemne działania inotropowe, chronotropowe i dromotropowe beta-adrenolityków na drodze blokowania mechanizmów kompensacyjnych układu krążenia.

Epinefryna (adrenalina)

Sewofluran wykazuje podobne do izofluranu działanie uwrażliwiające mięsień sercowy na arytmogenny efekt podanej egzogennie adrenaliny. Ustalona dawka progowa adrenaliny wywołująca liczne komorowe zaburzenia rytmu wynosi 5 mikrogramów na kg mc.

Substancje indukujące CYP2E1

Produkty lecznicze i związki chemiczne zwiększające aktywność izoenzymu CYP2E1 cytochronu P450, takie jak izoniazyd i alkohol mogą powodować nasilenie metabolizmu sewofluranu oraz prowadzić do znacznego zwiększenia stężenia fluorków w osoczu. Jednoczesne stosowanie sewofluranu i izoniazydu może nasilać hepatotoksyczne działanie izoniazydu.

Sympatykomimetyki o działaniu pośrednim

Istnieje niebezpieczeństwo ostrego epizodu nadciśnienia tętniczego przy równoczesnym stosowaniu sewofluranu i produktów leczniczych o pośrednim działaniu sympatykomimetycznym (amfetaminy, efedryny).

Werapamil

Obserwowano zaburzenie przewodnictwa przedsionkowo-komorowego podczas równoczesnego stosowania werapamilu i sewofluranu.

Ziele dziurawca

U pacjentów długotrwale leczonych zielem dziurawca odnotowywano ciężkie niedociśnienie i opóźnione wybudzanie ze znieczulenia wywołanego za pomocą halogenowych anestetyków wziewnych.

Barbiturany

Sewofluran można podawać z barbituranami, propofolem i innymi powszechnie stosowanymi anestetykami dożylnymi. Niższe stężenia sewofluranu mogą być wymagane po zastosowaniu anestetyków dożylnych.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania sewofluranu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Dlatego sewofluran należy stosować u kobiet w ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących antykoncepcji wyłącznie jeśli jest to wyraźnie konieczne.

Poród

W badaniach klinicznych wykazano bezpieczeństwo stosowania sewofluranu dla matek i niemowląt w przypadku użycia do znieczulenia podczas cięcia cesarskiego. Bezpieczeństwo stosowania sewofluranu w porodzie naturalnym nie zostało dotychczas określone.

Należy zachować ostrożność przy stosowaniu znieczulenia w położnictwie z uwagi na rozluźniające działanie sewofluranu na macięc i nasilanie krwotoków macicznych.

Karmienie piersią

Nie wiadomo czy sewofluran jest wydzielany do mleka ludzkiego. Należy zachować ostrożność podając sewofluran kobietom karmiącym piersią.

Płodność

Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Brak danych dotyczących wpływu na płodność u ludzi.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu

Należy poinformować pacjentów, że wykonywanie czynności wymagających sprawności umysłowej, takich jak prowadzenie pojazdów silnikowych lub obsługa niebezpiecznych urządzeń mechanicznych może być upośledzone przez pewien czas po znieczuleniu ogólnym (patrz punkt 4.4).
Pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów po znieczuleniu z użyciem sewofluranu przez czas określony przez lekarza anestezjologa.

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Podobnie jak inne silnie działające wziewne środki znieczulenia ogólnego, sewofluran może wywoływać depresję oddechową, depresję układu krążenia i zaburzenia rytmu serca. W trakcie indukcji znieczulения mogą wystąpić kaszel, zatrzymanie oddechu, skurcz krtani i podrażnienie dróg oddechowych.

Działania niepożądane zgłaszane po podaniu sewofluranu są podobne do działań niepożądanych obserwowanych po podaniu innych wziewnych środków znieczulających. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi były: nudności, wymioty, zwiększone wydzielanie śliny i kaszel.

Poniżej wymieniono działania niepożądane, które mogą wystąpić podczas stosowania sewofluranu.

Lista działań niepożądanych

Działania niepożądane są wymienione według klasyfikacji układów i narządów MedDRA oraz częstości występowania. Częstość występowania definiuje się jako: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10000) i nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

• Bardzo rzadko: leukocytoza

Zaburzenia układu immunologicznego

• Bardzo rzadko: reakcje nadwrażliwości (w tym pokrzywka, rumień, zapalenie skóry, świąd, skurcz oskrzeli, wstrząs anafilaktyczny)

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania

• Bardzo rzadko: hiperkaliemia

Zaburzenia psychiczne

• Niezbyt często: pobudzenie
• Rzadko: dezorientacja, koszmary senne
• Bardzo rzadko: zachowania agresywne, pobudzenie psychoruchowe
• Nieznana: zmiany nastroju

Zaburzenia układu nerwowego

• Często: ból głowy, senność
• Rzadko: drgawki, zawroty głowy
• Bardzo rzadko: drżenie, parestezje, zaburzenia mowy, zaburzenia pamięci, zaburzenia koordynacji ruchowej

Zaburzenia serca

• Często: tachykardia, bradykardia
• Niezbyt często: zaburzenia rytmu serca (w tym częstoskurcz nadkomorowy, częstoskurcz komorowy, migotanie komór, dodatkowe skurcze komorowe, trzepotanie komór, bigeminia, skurcze dodatkowe nadkomorowe)
• Rzadko: zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego, wydłużenie odstępu QT, zatrzymanie krążenia
• Bardzo rzadko: niestabilność hemodynamiczna, zmniejszenie rzutu serca, blok serca

Zaburzenia naczyniowe

• Często: niedociśnienie, nadciśnienie

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia

• Często: kaszel, odruch wymiotny, skurcz krtani, bezdech, zwiększone wydzielanie w drogach oddechowych, depresja oddechowa
• Niezbyt często: świst krtaniowy, duszność, skurcz oskrzeli
• Rzadko: odruch gardłowy, odruch kaszlowy, hipoksemia
• Bardzo rzadko: odma opłucnowa, obrzęk płuc, niedodma

Zaburzenia żołądka i jelit

• Bardzo często: nudności
• Często: wymioty
• Niezbyt często: ślinotok, biegunka
• Rzadko: nietrzymanie stolca

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

• Rzadko: zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych
• Bardzo rzadko: zapalenie wątroby, żółtaczka, niewydolność wątroby

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

• Rzadko: wysypka
• Bardzo rzadko: rumień

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

• Rzadko: zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy krwi
• Bardzo rzadko: niewydolność nerek, białkomocz, cukromocz

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

• Często: dreszcze
• Rzadko: gorączka, ból w klatce piersiowej, zmęczenie, ból w miejscu podania
• Bardzo rzadko: złe samopoczucie, nadmierne pocenie się, hipertermia złośliwa

Badania diagnostyczne

• Rzadko: nieprawidłowy zapis EEG, nieprawidłowy zapis EKG

Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach

• Rzadko: ruchomość podczas znieczulenia

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Środki znieczulające ogólnie, halogenowane węglowodory
Kod ATC: N01AB08

Sewofluran jest halogenowanym eterem stosowanym do wziewnego podawania w celu indukcji i podtrzymania znieczulenia ogólnego u dorosłych i dzieci.

Mechanizm działania wziewnych środków znieczulających nie został w pełni poznany. Jednak uważa się, że ich działanie polega na wzmacnianiu aktywności hamującej neuroprzekaźnika GABA w OUN oraz na bezpośrednim hamowaniu pobudzających neuroprzekaźników, takich jak glutaminian i acetylocholina.

W badaniach na zwierzętach wykazano, że sewofluran zmniejsza opór dróg oddechowych i rozluźnia mięśnie oskrzeli. Może być stosowany u pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc i astmą.

Sewofluran nie podrażnia dróg oddechowych i ma przyjemny zapach, co ułatwia indukcję znieczulenia u dzieci i dorosłych.

Podobnie jak inne wziewne środki znieczulające, sewofluran wywołuje zależne od dawki zmniejszenie wentylacji minutowej. Wziewne środki znieczulające osłabiają odpowiedź na hiperkapnię. Sewofluran jest depresantem oddechowym podobnym do izofluranu, ale silniejszym niż halotan.

Podobnie jak inne wziewne środki znieczulające, sewofluran powoduje zależne od dawki zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi. Spadek ciśnienia tętniczego krwi jest spowodowany zmniejszeniem oporu obwodowego. Sewofluran nie zwiększa wrażliwości mięśnia sercowego na katecholaminy w takim stopniu, jak halotan, ale w stopniu podobnym do izofluranu.

Sewofluran zmniejsza przepływ krwi wieńcowej, ale w mniejszym stopniu niż izofluran. Sewofluran nie powoduje „kradzieży wieńcowej” w modelu doświadczalnym.

Sewofluran nie wpływa na czynność płytek krwi ani nie wydłuża czasu protrombinowego ani czasu częściowej tromboplastyny po aktywacji.

Podobnie jak inne wziewne środki znieczulające, sewofluran powoduje zależne od dawki zwiększenie stężenia fluorków w osoczu w wyniku metabolizmu. Maksymalne stężenie fluorków w osoczu występuje w ciągu 2 godzin po zakończeniu podawania sewofluranu i powraca do wartości wyjściowych w ciągu 48 godzin po znieczuleniu.

U pacjentów z prawidłową czynnością nerek, po podaniu sewofluranu nie obserwowano upośledzenia czynności nerek. Jednak u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (GFR ≤ 60 ml/min) należy zachować ostrożność (patrz punkt 4.4).

Podczas stosowania sewofluranu z niskimi przepływami świeżego gazu (<2 l/min) przez dłuższy czas (≥ 2 MAC godziny) może dojść do kumulacji Związku A (fluoro-metyl-2,2-difluoro-1-(trifluorometylo)winylo eter) w obwodzie oddechowym aparatu do znieczulenia. Związek A powstaje w wyniku oddziaływania sewofluranu z absorbentem CO₂ (wapnem sodowanym lub wapnem potasowanym). Badania na zwierzętach wykazały, że Związek A w stężeniach ≥ 50 ppm powoduje uszkodzenie kanalików nerkowych. U ludzi stężenia Związku A wynoszące 20–40 ppm obserwowano podczas znieczulenia z użyciem sewofluranu przy niskich przepływach świeżego gazu. Nie określono stężenia Związku A, przy którym można spodziewać się wystąpienia klinicznej nefrotoksyczności (patrz punkt 4.4).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Sewofluran jest usuwany z organizmu głównie w postaci niezmienionej przez płuca. Mniej niż 5% podanej dawki ulega metabolizmowi.

Wchłanianie i dystrybucja

Współczynnik podziału krwi/gaz dla sewofluranu wynosi 0,68, co wskazuje na niską rozpuszczalność we krwi. Niska rozpuszczalność we krwi powoduje szybką równowagę pomiędzy stężeniem wdychanym a stężeniem we krwi tętniczej, co umożliwia szybką indukcję i szybkie wybudzanie ze znieczulenia. Równowaga pomiędzy stężeniem wdychanym a stężeniem w mózgu jest osiągana w ciągu 10–15 minut.

Metabolizm

Sewofluran jest metabolizowany w wątrobie przez izoenzym cytochromu P450 (głównie CYP2E1). Głównymi metabolitami są heksafluorooizopropanol (HFIP), związek nieorganiczny (fluorek) i formaldehyd. HFIP jest szybko sprzęgany z kwasem glukuronowym i wydalany z moczem. Mniej niż 1% podanego sewofluranu jest wydalane w postaci metabolitów z moczem.

Eliminacja

Okres półtrwania eliminacji wynosi 15–23 godzin dla fluorków. Stężenie fluorków w osoczu powraca do wartości wyjściowych w ciągu 48 godzin po znieczuleniu.

Pacjenci w podeszłym wieku

U osób w podeszłym wieku obserwowano zwiększone stężenie sewofluranu we krwi w porównaniu z młodymi dorosłymi przy tym samym stężeniu wdychanym, co może wynikać ze zmniejszonej wentylacji minutowej i zmniejszonego przepływu krwi przez wątrobę.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

U pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie obserwowano istotnych zmian farmakokinetyki sewofluranu.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie obserwowano istotnych zmian farmakokinetyki sewofluranu.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Badania toksyczności ostrej i przewlekłej wykazały, że sewofluran ma niską toksyczność ogólną. Badania na zwierzętach wykazały, że sewofluran może powodować uszkodzenie nerek i wątroby przy długotrwałym podawaniu w wysokich dawkach.

Badania genotoksyczności nie wykazały mutagennego potencjału sewofluranu.

Badania rakotwórczości na szczurach i myszach nie wykazały zwiększonego ryzyka nowotworów.

Badania na zwierzętach wykazały, że sewofluran może powodować opóźnienie rozwoju płodu i zwiększenie śmiertelności płodów przy podawaniu w wysokich dawkach. Obserwowano również zmniejszenie płodności u samców i samic zwierząt.

6. INNE INFORMACJE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Brak

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Brak

6.3 Okres ważności

5 lat

Nie stosować po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.

6.4 Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Butelka z politrifluorochloroetylenu (PTFCE) zawierająca 250 ml sewofluranu.
Opakowanie zawiera 1 butelkę.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Sewofluran należy podawać przy użyciu parownika specjalnie wykalibrowanego dla sewofluranu. Napełnianie odbywa się bezpośrednio z butelki poprzez zintegrowany zawór lub w przypadku butelki bez zintegrowanego zaworu przy użyciu odpowiedniego adaptora, zaprojektowanego specjalnie aby pasował do parownika dla sewofluranu. Do podawania tego produktu leczniczego należy stosować jedynie parowniki, dla których wykazano zgodność z tym produktem. Sewofluran ulega degradacji w obecności silnych kwasów Lewisa, które mogą powstawać w skrajnych warunkach na metalowych lub szklanych powierzchniach i dlatego należy unikać stosowania parowników zawierających silne kwasy Lewisa lub takich, które mogą powodować ich tworzenie w warunkach normalnego stosowania.

Nie wolno dopuścić do wyschnięcia absorbentów CO₂ w trakcie podawania wziewnych środków znieczulenia ogólnego. Jeżeli istnieje podejrzenie, że absorbent CO₂ uległ wysuszeniu, należy go wymienić.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Baxter Polska Sp. z o.o.
ul. Kruczkowskiego 8
00-380 Warszawa

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

11883

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 02.11.2005
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 01.09.2010

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

Listopad 2023