Hydroxychloroquine TZF, Tabletki powlekane

Ulotka: Hydroxychloroquine TZF, Tabletki powlekane

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Autokila, 200 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Każda tabletka powlekana zawiera 200 mg hydroksychlorochiny siarczanu (Hydroxychloroquini sulfas), co odpowiada 154,80 mg hydroksychlorochiny.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Każda tabletka powlekana zawiera 36,0 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana
Średnica: 9 mm

Wypukłe, okrągłe tabletki powlekane w kolorze jasnożółtym.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Dorośli
Produkt leczniczy Autokila jest zalecany w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, tocznia rumieniowatego krążkowego i układowego oraz chorób skóry wywoływanych lub ulegających zaostrzeniu pod wpływem światła słonecznego.

Dzieci i młodzież
Leczenie młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (w połączeniu z innymi metodami leczenia), tocznia rumieniowatego krążkowego i układowego.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Tabletki Autokila są przeznaczone do podawania doustnego. Każdą dawkę należy przyjmować z posiłkiem lub szklanką mleka.

Hydroksychlorochina działa w sposób skumulowany i wymaga kilku tygodni, aby uzyskać efekt terapeutyczny, natomiast niewielkie działania niepożądane mogą wystąpić stosunkowo wcześnie.

W przypadku chorób reumatycznych leczenie należy przerwać, jeśli nie nastąpi poprawa do 6 miesięcy jego stosowania. W przypadku chorób ulegających zaostrzeniu pod wpływem światła, leczenie należy stosować wyłącznie w okresie największej ekspozycji na światło.

Dorośli (w tym osoby w podeszłym wieku)
Należy zastosować najniższą skuteczną dawkę. Dawka ta nie powinna przekraczać 6,5 mg/kg mc./dobę (obliczona na podstawie należnej masy ciała, a nie rzeczywistej masy ciała) i powinna wynosić 200 mg lub 400 mg na dobę. Dawek 400 mg nie należy stosować u osób dorosłych o należnej masie ciała niższej niż 62 kg.

Dzieci i młodzież
Należy zastosować najniższą skuteczną dawkę, która nie powinna przekraczać 6,5 mg/kg mc./dobę w odniesieniu do należnej masy ciała. Tabletek 200 mg nie należy zatem stosować u dzieci o należnej masie ciała niższej niż 31 kg.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną, pochodne 4-aminochinoliny lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
• Wcześniej istniejąca makulopatia oka.
• Wiek poniżej 6 lat (tabletki 200 mg nie są dostosowane do podawania u pacjentów o masie ciała <35 kg) lub przy należnej masie ciała <31 kg (patrz punkt 4.2).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Retinopatia

• Wszyscy pacjenci powinni przejść badanie okulistyczne przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym Autokila. Następnie badania okulistyczne należy powtarzać przynajmniej co 12 miesięcy.
• Toksyczny wpływ na siatkówkę jest w dużej mierze zależny od dawki. Ryzyko uszkodzenia siatkówki jest niewielkie przy dobowych dawkach do 6,5 mg/kg masy ciała. Przekroczenie zalecanej dawki gwałtownie zwiększa ryzyko toksycznego wpływu na siatkówkę.

Badanie powinno obejmować sprawdzenie ostrości wzroku i widzenia barwnego, staranną oftalmoskopię, fundoskopię i badanie centralnego pola widzenia z czerwoną diodą.

Badanie to powinno odbywać się częściej i być dostosowane do pacjenta w następujących sytuacjach:

• dawka dobowa przekracza 6,5 mg/kg bezłuszczowej masy ciała. Stosowanie całkowitej masy ciała jako wskazówki dotyczącej dawkowania może spowodować przedawkowanie u osób otyłych
• niewydolność nerek
• zmniejszenie ostrości wzroku
• wiek powyżej 65 lat
• dawka skumulowana powyżej 200 g.

Należy natychmiast przerwać stosowanie produktu leczniczego Autokila u każdego pacjenta, u którego wystąpią zaburzenia pigmentacyjne, ubytki pola widzenia lub inne nieprawidłowości, których nie można wyjaśnić trudnościami z akomodacją (patrz również punkt 4.8). Pacjenci powinni być nadal obserwowani, ponieważ zmiany w obrębie siatkówki i zaburzenia widzenia mogą postępować nawet po zakończeniu leczenia (patrz również punkt 4.8).

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny z lekami o działaniu toksycznym na siatkówkę, takimi jak tamoksyfen.

Hipoglikemia
Wykazano, że hydroksychlorochina może powodować ciężką hipoglikemię, w tym utratę przytomności, co może zagrażać życiu pacjentów stosujących lub niestosujących leki przeciwcukrzycowe (patrz punkty 4.5 i 4.8). Należy ostrzec pacjentów leczonych hydroksychlorochiną o ryzyku wystąpienia hipoglikemii i związanych z nią objawów klinicznych. Konieczne są kontrole stężenia glukozy we krwi i w razie potrzeby skorygowanie leczenia, jeśli wystąpią objawy kliniczne wskazujące na hipoglikemię.

Wydłużenie odstępu QTe
Hydroksychlorochina może wydłużać odstęp QTe u niektórych pacjentów z grupy wysokiego ryzyka.

Hydroksychlorochinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z wrodzonym lub nabytym wydłużeniem odstępu QT i (lub) ze stwierdzonymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, takimi jak:

• choroba serca, np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego,
• zaburzenia proarytmiczne, np. bradykardia (częstość rytmu serca <50 uderzeń/min),
• epizody arytmii komorowej w wywiadzie,
• niewyrównana hipokaliemia i/lub hipomagnezemia,
• równoczesne stosowanie leków wydłużających odstęp QT (patrz punkt 4.5), ponieważ może to prowadzić do zwiększonego ryzyka występowania komorowych zaburzeń rytmu serca.

Wielkość wydłużenia odstępu QT może wzrosnąć wraz ze wzrostem stężenia substancji czynnej, dlatego nie należy przekraczać zalecanej dawki produktu leczniczego (patrz również punkty 4.5 i 4.8).

Jeśli podczas leczenia hydroksychlorochiną wystąpią objawy zaburzeń rytmu serca, należy przerwać leczenie i wykonać badanie EKG.

Przewlekła kardiotoksyczność
U pacjentów leczonych produktem leczniczym Autokila zgłaszano przypadki kardiomiopatii prowadzącej do niewydolności serca, niekiedy zakończonej zgonem (patrz punkty 4.8 i 4.9). Zaleca się obserwację kliniczną pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych kardiomiopatii. Jeśli podczas leczenia hydroksychlorochiną wystąpią objawy kardiomiopatii, leczenie należy przerwać.

W razie stwierdzenia zaburzeń przewodzenia (blok odnogi pęczka Hisa/blok przedsionkowo-komorowy serca) oraz przerostu obu komór serca, należy wziąć pod uwagę występowanie przewlekłej toksyczności (patrz punkt 4.8).

Ciężkie skórne działania niepożądane (SCAR)
W trakcie leczenia hydroksychlorochiną notowano przypadki ciężkich skórnych działań niepożądanych (SCAR, ang. severe cutaneous adverse reactions), w tym reakcje polekowe z eozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS), ostrą uogólnioną osutkę krostkową (AGEP), zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i toksyczne martwicze oddzielenie się naskórka (TEN). Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja skórna, może być konieczna hospitalizacja, ponieważ te choroby mogą zagrażać życiu i prowadzić do zgonu. Jeśli wystąpią objawy przedmiotowe i podmiotowe świadczące o ciężkich reakcjach skórnych, należy natychmiast przerwać leczenie hydroksychlorochiną i rozważyć inne leczenie.

Inne środki ostrożności
Produkt leczniczy Autokila należy stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących leki, które mogą powodować niepożądane reakcje ze strony oczu lub skóry. Należy również zachować ostrożność w razie jego stosowania w następujących przypadkach:

• pacjenci z chorobą wątroby lub nerek oraz osoby przyjmujące leki o znanym niekorzystnym wpływie na te narządy. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby należy oznaczyć stężenie hydroksychlorochiny w osoczu i odpowiednio dostosować dawkowanie leku;
• pacjenci z ciężkimi zaburzeniami przewodu pokarmowego, układu neurologicznego lub krwi.

Zaleca się również zachowanie ostrożności w przypadku pacjentów z nadwrażliwością na chininę, z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej, z porfirią skórną późną, które mogą ulec zaostrzeniu pod wpływem stosowania hydroksychlorochiny, oraz u pacjentów z łuszczycą, ponieważ wydaje się, że leczenie zwiększa ryzyko występowania reakcji skórnych.

Małe dzieci są szczególnie wrażliwe na toksyczne działanie 4-aminochinolin. W związku z tym pacjentów należy poinformować o konieczności przechowywania produktu leczniczego w miejscu niedostępnym dla dzieci.

Inne sposoby monitorowania przy długotrwałym stosowaniu
Podczas długotrwałego leczenia u pacjentów należy okresowo wykonywać badanie morfologii krwi z rozmazem, a w przypadku wystąpienia nieprawidłowości, należy przerwać leczenie hydroksychlorochiną (patrz punkt 4.8).

Wszyscy pacjenci leczeni długotrwale powinni być poddawani okresowym badaniom czynności mięśni szkieletowych i odruchów ścięgnistych. W razie ich osłabienia, produkt leczniczy należy odstawić (patrz punkt 4.8).

Hepatotoksyczność
Podczas stosowania siarczanu hydroksychlorochiny zgłaszano poważne przypadki polekowego uszkodzenia wątroby (DILI), w tym uszkodzenie komórek wątrobowych, cholestatyczne uszkodzenie wątroby, ostre zapalenie wątroby, mieszane uszkodzenie wątrobowokomórkowe/cholestatyczne i piorunującą niewydolność wątroby (w tym przypadki zakończone zgonem). Czynniki ryzyka mogą obejmować istniejącą wcześniej chorobę wątroby lub stany predysponujące, takie jak niedobór dekarboksylazy uroporfirynogenu lub jednoczesne stosowanie leków hepatotoksycznych.
Należy niezwłocznie przeprowadzić ocenę kliniczną i pomiary parametrów czynnościowych wątroby u pacjentów, którzy zgłaszają objawy mogące wskazywać na uszkodzenie wątroby. W przypadku pacjentów ze znacznymi nieprawidłowościami w pracy wątroby, lekarz powinien ocenić stosunek korzyści do ryzyka z kontynuacji leczenia.

Reaktywacja wirusowego zapalenia wątroby typu B
Reaktywację wirusa zapalenia wątroby typu B zgłaszano u pacjentów leczonych hydroksychlorochiną w połączeniu z innymi lekami immunosupresyjnymi.

Potencjalne ryzyko rakotwórczości
Dane dotyczące rakotwórczości u zwierząt dostępne są tylko dla jednego gatunku w odniesieniu do leku macierzystego chlorochiny, a w badaniu tym uzyskano wynik negatywny (patrz punkt 5.3). Nie ma wystarczających danych dotyczących ludzi, aby możliwe było wykluczenie podwyższonego ryzyka rozwoju raka u pacjentów przyjmujących leczenie przewlekłe.

Zachowania samobójcze i zaburzenia psychiczne
U niektórych pacjentów leczonych hydroksychlorochiną notowano zachowania samobójcze i zaburzenia psychiczne (patrz punkt 4.8). Zaburzenia psychiczne, stanowiące działanie niepożądane, zwykle występowały w ciągu miesiąca po rozpoczęciu leczenia hydroksychlorochiną-występowały także u pacjentów, u których w wywiadzie nie stwierdzono takich zaburzeń. Należy poinstruować pacjentów, aby niezwłocznie zasięgnęli porady lekarza, jeśli podczas leczenia wystąpią u nich objawy psychiczne.

Zaburzenia pozapiramidowe
Podczas stosowania produktu leczniczego Autokila mogą wystąpić zaburzenia pozapiramidowe (patrz punkt 4.8).

Ten produkt leczniczy zawiera laktozę. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Interakcje farmakodynamiczne

Leki wydłużające odstęp QT
Należy unikać jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny z innymi lekami wydłużającymi odstęp QT, takimi jak:

• leki przeciwarytmiczne klasy IA (np. chinidyna, dysopyramid) i klasy III (np. amiodaron, sotalol),
• leki przeciwpsychotyczne (np. haloperidol, rysperydon),
• leki przeciwdepresyjne (np. citalopram, amitryptylina),
• leki przeciwdrobnoustrojowe (np. erytromycyna, klarytromycyna, lewofloksacyna, moksyfloksacyna, spiramycyna, pentamidyna, antymalaryki, np. meflochina, lumefantryna),
• leki przeciwhistaminowe (np. astemizol, terfenadyna),
• leki przeciwwymiotne (np. ondansetron, domperydon),
• leki przeciwmalaryczne (np. chinina, meflochina, chlorochina),
• leki przeciwpasożytnicze (np. halofantryna, prazikwantel),
• leki przeciwnowotworowe (np. toremifen, winkrystyna),
• leki stosowane w chorobach serca (np. beprydyl, iwabradyna),
• leki rozszerzające oskrzela (np. salbutamol),
• leki moczopędne (np. indapamid, furosemid),
• leki immunosupresyjne (np. takrolimus),
• leki stosowane w chorobie Parkinsona (np. bromokryptyna),
• leki stosowane w leczeniu uzależnień (np. metadon).

Jeśli jednoczesne stosowanie jest nieuniknione, należy zachować ostrożność i rozważyć monitorowanie EKG.

Leki wywołujące hipoglikemię
Hydroksychlorochina może zwiększać ryzyko hipoglikemii w przypadku jednoczesnego stosowania z lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną. W przypadku jednoczesnego stosowania może być konieczne zmniejszenie dawki leków przeciwcukrzycowych lub insuliny. Należy monitorować stężenie glukozy we krwi.

Leki o działaniu toksycznym na siatkówkę
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny z lekami o działaniu toksycznym na siatkówkę, takimi jak tamoksyfen.

Leki wywołujące skórne reakcje nadwrażliwości
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny z lekami, które mogą powodować skórne reakcje nadwrażliwości, ponieważ może to zwiększać ryzyko wystąpienia ciężkich skórnych działań niepożądanych (SCAR).

Leki wywołujące zaburzenia hematologiczne
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny z lekami, które mogą powodować zaburzenia hematologiczne.

Leki obniżające próg drgawkowy
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania hydroksychlorochiny z lekami, które mogą obniżać próg drgawkowy (np. antydepresanty trójpierścieniowe, leki przeciwpsychotyczne, bupropion, tramadol, meflochina, chinina, chinidyna, antybiotyki chinolonowe, werapamil, izoniazyd).

Interakcje farmakokinetyczne

Leki wpływające na pH w żołądku
Leki zobojętniające sok żołądkowy mogą zmniejszać wchłanianie hydroksychlorochiny. Należy zachować odstęp co najmniej 4 godzin pomiędzy podaniem leku zobojętniającego a hydroksychlorochiny.

Leki wpływające na aktywność enzymów wątrobowych
Hydroksychlorochina jest metabolizowana głównie przez CYP2D6, CYP3A4, CYP2C8 i CYP1A1. Jednoczesne stosowanie z inhibitorami lub induktorami tych enzymów może zmieniać stężenie hydroksychlorochiny w osoczu.

• Inhibitory CYP2D6 (np. fluoksetyna, duloksetyna, bupropion, paroksetyna, sertralina, citalopram, escitalopram, chlorpromazyna, haloperidol, propranolol, metoprolol, chinidyna, cymetydyna): mogą zwiększać stężenie hydroksychlorochiny w osoczu.
• Induktory CYP3A4 (np. ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina, fenobarbital, ziele dziurawca): mogą zmniejszać stężenie hydroksychlorochiny w osoczu.
• Inhibitory CYP3A4 (np. cyklosporyna, itrakonazol, ketokonazol, erytromycyna, klarytromycyna, werapamil, diltiazem, cymetydyna): mogą zwiększać stężenie hydroksychlorochiny w osoczu.

W przypadku jednoczesnego stosowania z silnymi inhibitorami lub induktorami enzymów wątrobowych, może być konieczne dostosowanie dawki hydroksychlorochiny.

Leki wpływające na transport przez P-glikoproteinę (P-gp)
Hydroksychlorochina jest substratem dla P-gp. Jednoczesne stosowanie z inhibitorami P-gp (np. cyklosporyna, werapamil, itrakonazol, ketokonazol, erytromycyna, chinidyna) może zwiększać stężenie hydroksychlorochiny w osoczu.

Leki wpływające na pH moczu
Leki zakwaszające mocz (np. chlorek amonu, kwas askorbinowy w dużych dawkach) mogą zwiększać wydalanie hydroksychlorochiny, podczas gdy leki alkalizujące mocz (np. wodorowęglan sodu, acetazolamid) mogą zmniejszać jej wydalanie.

Digoksyna
Hydroksychlorochina może zwiększać stężenie digoksyny w osoczu. W przypadku jednoczesnego stosowania należy monitorować stężenie digoksyny i w razie potrzeby dostosować jej dawkę.

Metotreksat
Hydroksychlorochina może zwiększać stężenie metotreksatu w osoczu. W przypadku jednoczesnego stosowania należy monitorować parametry toksyczności metotreksatu.

Cyklosporyna
Hydroksychlorochina może zwiększać stężenie cyklosporyny w osoczu. W przypadku jednoczesnego stosowania należy monitorować stężenie cyklosporyny i w razie potrzeby dostosować jej dawkę.

Pefloksacyna
Jednoczesne stosowanie hydroksychlorochiny z pefloksacyną może zwiększać ryzyko wystąpienia drgawek.

Agoniści beta-adrenergiczni
Hydroksychlorochina może osłabiać działanie agonistów beta-adrenergicznych, takich jak salbutamol.

Leki przeciwzakrzepowe
Hydroksychlorochina może potencjalnie nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych (np. warfaryny). W przypadku jednoczesnego stosowania należy monitorować parametry krzepnięcia.

Leki przeciwwirusowe
Hydroksychlorochina może osłabiać działanie niektórych leków przeciwwirusowych (np. remdesiwiru) poprzez podwyższanie pH wewnątrzkomórkowych przedziałów.

Szczepionki
Hydroksychlorochina może osłabiać odpowiedź immunologiczną na szczepionki żywe. Należy unikać jednoczesnego stosowania ze szczepionkami żywymi. W przypadku szczepionek inaktywowanych odpowiedź immunologiczna może być nieznacznie osłabiona.

Inne interakcje
Alkohol może zwiększać wchłanianie hydroksychlorochiny, dlatego należy unikać spożywania alkoholu podczas leczenia.

Zalecenia dotyczące monitorowania
W przypadku jednoczesnego stosowania z innymi lekami, które mogą wchodzić w interakcje z hydroksychlorochiną, należy rozważyć monitorowanie:

• EKG (szczególnie odstępu QT)
• Stężenia glukozy we krwi
• Stężenia digoksyny, metotreksatu, cyklosporyny (w razie potrzeby)
• Parametrów krzepnięcia (w przypadku leków przeciwzakrzepowych)
• Parametrów hematologicznych
• Parametrów czynności wątroby i nerek

Należy pamiętać, że lista ta może nie być kompletna. Przed przepisaniem hydroksychlorochiny w skojarzeniu z innymi lekami należy zawsze sprawdzić możliwość wystąpienia interakcji.

4.6 Ciąża i laktacja

Ciaża
Przed zastosowaniem produktu leczniczego Autokila w okresie ciąży należy rozważyć stosunek korzyści do ryzyka. Hydroksychlorochina przenika przez łożysko. Dane dotyczące stosowania w ciąży u ludzi są ograniczone. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na rozrodczość (patrz punkt 5.3).

Produkt leczniczy Autokila można stosować w okresie ciąży tylko wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne i pod ścisłym nadzorem lekarza.

Karmienie piersią
Hydroksychlorochina jest wydzielana do mleka kobiecego w małych ilościach. Ryzyko dla dziecka karmionego piersią nie jest znane. Należy podjąć decyzję o przerwaniu karmienia piersią lub zaprzestaniu/ powstrzymaniu się od stosowania produktu leczniczego Autokila, uwzględniając korzyść z karmienia piersią dla dziecka i korzyść z leczenia dla matki.

Płodność
Wpływ hydroksychlorochiny na płodność u ludzi nie jest znany. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność (patrz punkt 5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Hydroksychlorochina może powodować zaburzenia widzenia, zawroty głowy i inne działania niepożądane, które mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci powinni zachować ostrożność, dopóki nie poznają swojego indywidualnego wpływu na te czynności.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane są uporządkowane według częstości występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (nie może być oszacowana na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Niezbyt często: niedokrwistość, małopłytkowość, leukopenia, agranulocytoza, aplazja szpiku kostnego.
Rzadko: pancytopenia.
Bardzo rzadko: niedokrwistość hemolityczna u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej.

Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: reakcje nadwrażliwości, w tym obrzęk naczynioruchowy i pokrzywka.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Często: zmniejszenie apetytu.
Niezbyt często: hipoglikemia (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia psychiczne
Często: bezsenność.
Niezbyt często: nerwowość, depresja, lęk, agresja, pobudzenie, omamy, splątanie, koszmary senne, zaburzenia snu.
Rzadko: psychoza, zachowania samobójcze, myśli samobójcze, paranoja, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, dysforia.
Nieznana: mania.

Zaburzenia układu nerwowego
Często: ból głowy, zawroty głowy.
Niezbyt często: drgawki, senność, parestezje, hipoestezja, szum w uszach, utrata słuchu, zaburzenia równowagi, zaburzenia smaku.
Rzadko: oczopląs, zaburzenia pozapiramidowe (w tym dystonia, dyskineza, drżenie), neuropatia obwodowa, zapalenie nerwu.
Bardzo rzadko: neuromiopatia.

Zaburzenia oka
Często: zaburzenia widzenia (w tym niewyraźne widzenie i zmiany w rogówce, które są zwykle odwracalne po odstawieniu leku).
Niezbyt często: retinopatia z charakterystycznymi zmianami w siatkówce (zmiany barwnikowe w obrębie plamki, zanik nerwu wzrokowego, zwężenie tętnic, ziarnistości w obrębie nabłonka barwnikowego siatkówki i komórek zwojowych), zaburzenia widzenia barw, ślepota, mroczki, światłowstręt, obrzęk rogówki, zmniejszenie ostrości wzroku.
Rzadko: zaburzenia akomodacji, podwójne widzenie, zaćma, zaburzenia pola widzenia (w tym mroczki centralne i koncentryczne zwężenie pola widzenia).
Bardzo rzadko: zwyrodnienie plamki żółtej, zapalenie nerwu wzrokowego.

Zaburzenia ucha i błędnika
Niezbyt często: zaburzenia słuchu, szum w uszach, zawroty głowy.

Zaburzenia serca
Niezbyt często: kardiomiopatia, która może prowadzić do niewydolności serca, a w niektórych przypadkach do zgonu (patrz punkt 4.4), zaburzenia rytmu serca (w tym migotanie komór, tachyarytmia komorowa, torsade de pointes), wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, blok serca, bradykardia.
Rzadko: niewydolność serca, kardiomegalia.
Bardzo rzadko: zapalenie mięśnia sercowego.

Zaburzenia naczyniowe
Niezbyt często: niedociśnienie.

Zaburzenia żołądka i jelit
Często: nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha, skurcze brzucha.
Niezbyt często: zapalenie żołądka, wzdęcia, zaparcia, niestrawność.
Rzadko: suchość w jamie ustnej.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Niezbyt często: zwiększona aktywność aminotransferaz w surowicy, zapalenie wątroby, cholestaza, żółtaczka.
Rzadko: niewydolność wątroby (w tym przypadki śmiertelne).

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: wysypka, świąd, pokrzywka, łysienie, zmiany barwnikowe skóry i błon śluzowych.
Niezbyt często: zaostrzenie łuszczycy, fotouwrażliwość, wyprysk, łuszczycopodobne zmiany skórne, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna martwica naskórka, ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), reakcje polekowe z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS), zapalenie skóry, złuszczające zapalenie skóry, rumień, zwiększona pigmentacja skóry.
Rzadko: toczeń rumieniowaty układowy, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, rumień guzowaty, porfiria skórna późna.
Bardzo rzadko: zapalenie mieszków włosowych.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Niezbyt często: osłabienie mięśni, miopatia, skurcze mięśni.
Rzadko: zaburzenia ruchu.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Rzadko: niewydolność nerek.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: zmęczenie.
Niezbyt często: obrzęk obwodowy, gorączka.

Badania diagnostyczne
Niezbyt często: zmniejszenie masy ciała.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu ważne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka dotyczącego produktu leczniczego.

4.9 Przedawkowanie

Objawy przedawkowania są podobne do objawów zatrucia chlorochiną i obejmują: ból głowy, zaburzenia widzenia, zaburzenia układu sercowo-naczyniowego (w tym wstrząs, zaburzenia przewodzenia i rytmu serca, takie jak blok przedsionkowo-komorowy, wydłużenie odstępu QT, częstoskurcz komorowy, torsade de pointes, migotanie komór, zatrzymanie krążenia), hipokaliemia, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty, biegunka), zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego (senność, senność, utrata przytomności, drgawki, depresja oddechowa), a także ciężka hipoglikemia prowadząca do śpiączki.

Leczenie przedawkowania powinno być natychmiastowe i objawowe. W przypadku niedawnego przyjęcia doustnego należy rozważyć płukanie żołądka. Wskazane jest monitorowanie EKG i stężenia elektrolitów w surowicy, zwłaszcza potasu. W przypadku ciężkich zaburzeń rytmu serca i bloku przedsionkowo-komorowego może być konieczne zastosowanie rozrusznika serca. Hipokaliemię należy korygować. Drgawki można leczyć diazepamem. W przypadku ciężkiej hipoglikemii konieczne jest podanie dożylne glukozy. Wymiana osocza może przyspieszyć eliminację hydroksychlorochiny.

Nie ma specyficznej odtrutki. Leczenie jest objawowe i wspomagające.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwpasożytnicze, leki przeciwmalaryczne; aminochinoliny, kod ATC: P01BA02

Mechanizm działania hydroksychlorochiny nie jest w pełni poznany. W leczeniu chorób reumatycznych uważa się, że hydroksychlorochina moduluje odpowiedź immunologiczną poprzez hamowanie prezentacji antygenu, syntezy cytokin i proliferacji komórek T. W leczeniu malarii hydroksychlorochina gromadzi się w komórkach zarodźca malarii i zakwasza wakuole pokarmowe, co prowadzi do zakłócenia wykorzystania hemozoin i śmierci pasożyta.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie
Hydroksychlorochina jest szybko i prawie całkowicie wchłaniana z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w osoczu (Cmax) osiąga po około 2-4 godzinach od podania doustnego. Biodostępność wynosi około 74%.

Dystrybucja
Hydroksychlorochina wiąże się z białkami osocza w około 45%. Ma dużą objętość dystrybucji (Vd), co wskazuje na szerokie rozprowadzenie w tkankach. Stężenia w krwinkach są około 2-5 razy wyższe niż w osoczu.

Metabolizm
Hydroksychlorochina jest metabolizowana w wątrobie głównie przez izoenzymy cytochromu P450, w tym CYP2D6, CYP3A4, CYP2C8 i CYP1A1, do aktywnych metabolitów, takich N-desetylo-hydroksychlorochina.

Eliminacja
Hydroksychlorochina jest powoli eliminowana z organizmu. Okres półtrwania wynosi około 40-50 dni. Wydalanie odbywa się głównie przez nerki, przy czym około 15-25% niezmienionej hydroksychlorochiny jest wydalane z moczem. Wydalanie z kałem stanowi mniejszą część eliminacji.

Specjalne grupy pacjentów
U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby klirens hydroksychlorochiny może być zmniejszony, co może prowadzić do zwiększenia stężeń w osoczu i ryzyka toksyczności. U takich pacjentów może być konieczne dostosowanie dawki.

5.3 Przedkliniczne dane bezpieczeństwa

Badania toksyczności po podaniu wielokrotnym u zwierząt wykazały, że głównymi narządami docelowymi toksyczności były oczy (retinopatia) i układ sercowo-naczyniowy. W badaniach na zwierzętach nie stwierdzono genotoksyczności ani rakotwórczości hydroksychlorochiny. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na rozrodczość.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń

• Skrobia kukurydziana
• Laktoza jednowodna
• Magnezu stearynian
• Powidon K29-32

Otoczka Aqua Polish P Yellow 020.202

• Hypromeloza, 6 mPa
• Tytanu dwutlenek (E171)
• Talk
• Makrogol 6000
• Żelaza tlenek, żółty (E172)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

30 miesięcy

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry PVC/PVDC/Aluminium w tekturowym pudełku.
Opakowanie zawiera 28, 30, 56 lub 60 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Bez specjalnych wymagań.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne „Polfa” Spółka Akcyjna
ul. A. Fleminga 2
03-176 Warszawa

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Autokila, 200 mg: 28057

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 17.10.2023

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

14