Systen Sequi, System transdermalny, plaster

Ulotka: Systen Sequi, System transdermalny, plaster

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

SYSTEN SEQUI:
System 50; 3,2 mg, system transdermalny, plaster
System Conti; 3,2 mg +11,2 mg, system transdermalny, plaster

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Produkt leczniczy System Sequi składa się z 4 systemów transdermalnych, plastrów System 50 oraz 4 systemów transdermalnych, plastrów System Conti.

System 50 zawiera jako substancję czynną 3,2 mg estradiolu (Estradiolum), w postaci estradiolu półwodnego i uwalnia z powierzchni 16 cm² 50 mikrogramów estradiolu w ciągu 24 godzin.

System Conti zawiera jako substancje czynne 3,2 mg estradiolu (Estradiolum), w postaci estradiolu półwodnego oraz 11,2 mg noretysteronu octanu (Novethisteroni acetas) i uwalnia z powierzchni 16 cm² 50 mikrogramów estradiolu w ciągu 24 godzin oraz 170 mikrogramów noretysteronu octanu w ciągu 24 godzin.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

System transdermalny, plaster.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Hormonalna terapia zastępcza w leczeniu objawów niedoboru estrogenów u kobiet związanych z menopauzą.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Dorośli

System transdermalny, plaster System Sequi jest ciągłą sekwencyjną hormonalną terapią zastępczą.

Systemy transdermalne, plastry System 50 i System Conti powinny być stosowane sekwencyjnie, oddzielnie w następującej kolejności: kolejno 4 systemy transdermalne, plastry System 50, następnie kolejno 4 systemy transdermalne, plastry System Conti. Cykl zmiany plastrów należy powtarzać bez przerw.

Systemy transdermalne, plastry należy przyklejać dwa razy w tygodniu na skórę tułowia poniżej talii, zmieniając je co 3 lub 4 dni.

Nieprzestrzeganie opisanej kolejności stosowania systemów transdermalnych, plastrów System 50 lub System Conti, pomyłkowe stosowanie jednego systemu transdermalnego, plastra przez okres dłuższy niż 4 dni lub pozostawienie przez jakikolwiek okres bez przyklejonego systemu transdermalnego, plastra (pominięcie dawki produktu), zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia nieregularnych krwawień, krwawień śródeyklowych lub płamień.

Systemy transdermalne, plastry należy stosować w odpowiedniej kolejności zapewniającej regularne krwawienie z odstawienia. Krwawienie wystąpi u większości pacjentek, po rozpoczęciu stosowania plastra z progestągenem.

Dzieci i młodzież
Systemu transdermalnego, plastra System Sequi nie należy stosować u dzieci.

Kobiety w podeszłym wieku
Brak wystarczających danych pozwalających na stosowanie systemu transdermalnego, plastra System Sequi u kobiet w wieku powyżej 65 lat.

Zaburzenia czynności nerek
Brak wystarczających danych dotyczących dawkowania u pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.

Zaburzenia czynności wątroby
Brak wystarczających danych dotyczących dawkowania u pacjentek z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Inne grupy
W celu rozpoczęcia i kontynuacji leczenia objawów pomenopauzalnych należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. Hormonalna Terapia Zastępcza (HTZ) powinna być kontynuowana tylko tak długo, jak długo korzyści płynące ze złagodzenia ciężkich objawów przewyższają ryzyko wynikające ze stosowania HTZ.

Sposób stosowania
System transderwalny, plaster System Sequi powinien być przyklejony na czystą, suchą, zdrową i nieuszkodzoną skórę tułowia, poniżej talii. Kremy, toniki lub pudry mogą wpływać na klejące właściwości systemu transdermalnego, plastra. Systemu transdermalnego, plaster System Sequi nie wolno stosować na piersiach lub w ich okolicy. Kolejne systemy transdermalne, plastry powinny być przyklejane w innym obszarze skóry. Pomiędzy kolejnym założeniem systemu transdermalnego, plaster w danym miejscu musi upłynąć okres co najmniej jednego tygodnia. Skóra w wybranym obszarze nie może być uszkodzona ani podrażniona. Nie należy wybierać okolicy talii ze względu na możliwość zwiększonego pocierania plastra.

System transderwalny, plaster należy zastosować natychmiast po otwarciu asazetki. Po otwarciu asazetki zawierającej system transderwalny, plaster należy zdjąć jedną część folii zabezpieczającej. Odsłoniętą klejącą część należy nałożyć na skórę i przycisnąć w kierunku od krawędzi do środka. Należy przy tym unikać zagięcia systemu transdermalnego, plastra. Następnie należy zdjąć drugą część folii zabezpieczającej i przycisnąć dłonią do skóry, ponownie unikając jej zagięcia oraz przycisnąć dłonią system transderwalny, plaster do skóry przez co najmniej 10 sekund, ogrzewając go cieplem dłoni do temperatury ciała, w której przylepność systemu transdermalnego, plastra jest najlepsza.

Pacjentka podczas przyklejenia systemu transdermalnego, plaster nie powinna bezpośrednio dotykać palcami warstwy przylepnej.

W przypadku odklejenia się systemu transdermalnego, plaster należy jak najszybciej założyć nowy system transderwalny, plaster odpowiednio System 50 lub System Conti. Należy jednak zachować dotychczasowy termin zmiany systemu transdermalnego, plaster na nowy.

Nie ma potrzeby zdejmowania systemu transdermalnego, plastra podczas kąpieli lub pod prysznicem. Zaleca się jednak zdejmować systemy transdermalne, plastry przed wejściem do sauny, a po wyjściu z niej założyć natychmiast newy system transderwalny, plaster.

Jeśli pacjentka zapomni zmienić plaster, pominięty plaster należy przykleić tak szybko jak to możliwe. Należy jednak zachować dotychczasowy termin zmiany systemu transdermalnego, plaster na nowy. Zapominanie zastosowania produktu może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia krwawień i plamień śródcyklowych.

W celu usunięcia produktu leczniczego System Sequi, należy odkleić od skóry krawędź systemu transdermalnego, plaster i delikatnie ciągnąć, aż do zdjęcia całego systemu transdermalnego, plastra ze skóry (patrz punkt 6.6).

Pozostałości kleju na skórze po odklejeniu systemu transdermalnego, plaster można usunąć wodą z mydłem lub zetrzeć palcami.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1;
• rak piersi rozpoznany, podejrzewany lub w wywiadzie;
• złośliwy nowotwór estrogenozależny (np. rak endometrium) rozpoznany lub podejrzewany;
• nieleczona atypowa hiperplazja endometrium;
• niezdiagnozowane krwawienia z dróg rodnych;
• ciąża lub karmienie piersią;
• ostra choroba wątroby lub choroba wątroby w wywiadzie, do czasu gdy wyniki prób czynnościowych wątroby nie powrócą do wartości prawidłowych;
• przebyta lub aktualna żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (np. zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna);
• znane stany zwiększonego krzepnięcia krwi – trombofilia (np. niedobór białka C, białka S lub antytrombiny, patrz punkt 4.4);
• czynna lub ostatnio przebyta choroba zakrzepowo- zatorowa tętnic (np. incydent naczyniowo-mózgowy, dławica piersiowa, zawal mięśnia sercowego);
• porfiria.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

W leczeniu objawów postmenopauzalnych HTZ należy stosować jedynie wtedy, gdy objawy te wpływają niekorzystnie na jakość życia. U wszystkich pacjentek, co najmniej raz w roku, należy dokonywać starannej oceny ryzyka i korzyści, a HTZ można kontynuować dopóki korzyści przeważają nad ryzykiem.

Dowody dotyczące ryzyka związanego z HTZ stosowaną w leczeniu przedwczesnej menopauzy są ograniczone. Jednakże, ze względu na niskie całkowite ryzyko u młodych kobiet, ocena korzyści i ryzyka u tych kobiet może być bardziej korzystna niż u starszych kobiet.

Badania lekarskie i obserwacja
Przed rozpoczęciem lub ponownym wprowadzeniem HTZ należy zebrać pełny wywiad lekarski, w tym rodzinny. Badanie przedmiotowe (także miednicy mniejszej i piersi) powinno uwzględniać zebrany wywiad oraz przeciwwskazania i ostrzeżenia dotyczące stosowania produktu.
Podczas leczenia zalecane są okresowe badania kontrolne o częstotliwości i charakterze dostosowanym do konkretnej pacjentki. Pacjentki powinny zostać poinformowane o konieczności powiadomienia lekarza lub pielęgniarki o zmianach dostrzeżonych w obrębie piersi (patrz niżej- „Rak piersi”). Należy przeprowadzać badania diagnostyczne, w tym regularne badania piersi i (lub) mammografię, zgodnie z aktualnie przyjętą praktyką badań przesiewowych, z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb klinicznych.

Stany wymagające nadzoru
Pacjentka wymaga ścisłego nadzoru, jeśli którykolwiek z niżej wymienionych stanów występuje obecnie lub występował w przeszłości i (lub) uległ pogorszeniu w trakcie ciąży lub poprzedniej terapii hormonalnej. Należy mieć na uwadze fakt, że choroby te mogą nawrócić lub zaostrzyć się podczas leczenia systemem transdermalnym, plastrem System Sequi może dojść do nawrotów lub zaostrzeń poniższych stanów:

• mięśniaki macicy lub endometrioza;
• czynniki ryzyka lub występowanie w przeszłości zaburzeń zakrzepowo-zatorowych (patrz dalej);
• czynniki ryzyka dla nowotworów estrogenozależnych, np. rak piersi u krewnych pierwszego stopnia;
• nadciśnienie tętnicze;
• choroby wątroby (np. gruczolak wątroby);
• cukrzyca;
• kamica żółciowa;
• migrena lub silne bóle głowy;
• toczeń rumieniowały układowy;
• hyperplazja endometrium w wywiadzie (patrz dalej);
• padaczka;
• astma;
• otoskleroza;
• mastopatia.

Wskazania do natychmiastowego zaprzestania leczenia:
Leczenie powinno być przerywane w przypadku stwierdzenia przeciwwskazań oraz w następujących sytuacjach:

• żółtaczka lub pogorszenie czynności wątroby;
• znaczny wzrost ciśnienia tętniczego;
• nowy rzut bólów głowy typu migrenowego;
• ciąża.

Rozrost i rak endometrium
U kobiet z zachowaną macicą ryzyko rozrostu i raka endometrium ulega zwiększeniu, gdy estrogeny stosuje się w monoterapii przez dłuższe okresy czasu. Zaobserwowano, że u kobiet stosujących leczenie samymi estrogenami, wzrost ryzyka wystąpienia raka endometrium jest od 2 do 12 razy większy w porównaniu z ryzykiem u kobiet nie stosujących tych preparatów, w zależności od czasu trwania leczenia i dawki estrogenów (patrz punkt 4.8). Po przerwaniu leczenia zwiększone ryzyko może utrzymywać się jeszcze przez co najmniej 10 lat.
Cykliczne stosowanie dodatkowego progestagenu 12 dni w miesiącu przy 28-dniowym cyklu leczenia lub stosowanie skojarzenia estrogenu z progestagenem w sposób ciągły u kobiet z zachowaną macicą, zapobiega wzrostowi ryzyka związanego ze stosowaniem HTZ samymi estrogenami.

W pierwszych miesiącach leczenia może dojść do krwawienia lub plamienia śródcyklowego. Gdy tego typu objawy wystąpią po pewnym czasie od rozpoczęcia terapii lub będą się utrzymywać po jej zakończeniu, należy przeprowadzić badania ukierunkowane na wykrycie ich przyczyny. Do badań tych może należeć biopsja endometrium w celu wykluczenia nowotworu złośliwego endometrium.

Rak piersi
Wszystkie dane potwierdzają zwiększone ryzyko wystąpienia raka piersi u kobiet przyjmujących HTZ w postaci skojarzenia estrogenu i progestagenulub samego estrogenu, co zależy od czasu trwania HTZ.

Skojarzona terapia estrogenowo-progestagenowa
Randomizowane, kontrolowane placebo, badanie Women’s Heath Initiative (WHI) oraz metaanaliza prospektywnych badań epidemiologicznych zgodnie potwierdzają zwiększone ryzyko raka piersi u kobiet przyjmujących skojarzoną estrogenowo-progestagenową HTZ, co uwidacznia się po około 3 (1–4) latach (patrz punkt 4.8).

Wyniki szeroko zakrojonej metaanalizy wykazały, że po zaprzestaniu terapii dodatkowe ryzyko z czasem maleje, a czas powrotu do poziomu początkowego zależy od czasu trwania HTZ. Jeśli HTZ trwała ponad 5 lat, ryzyko może się utrzymywać przez 10 lat lub dłużej.

Terapia wyłączne estrogenowa:
W badaniu WHI nie stwierdzono zwiększonego ryzyka raka piersi u kobiet po histerektomii stosujących wyłącznie estrogenową HTZ. Badania obserwacyjne raportowały w większości niewielkie zwiększenie ryzyka rozpoznania raka piersi, które jest mniejsze niż u stosujących skojarzenie estrogen-progestagen.

HTZ a zwłaszcza leczenie skojarzone estrogen-progestagen, zwiększa gęstość obrazów mammograficznych piersi, co może wpływać niekorzystnie na możliwość radiologicznej diagnozy raka piersi.

Rak jajnika
Rak jajnika występuje znacznie rzadziej niż rak piersi. Dane epidemiologiczne z dużej metaanalizy wskazują na nieznacznie zwiększone ryzyko u kobiet stosujących hormonalną terapię zastępczą zawierającą wyłącznie estrogeny lub złożoną z estrogenów i progestagenów, które staje się zauważalne w ciągu 5 lat terapii i zmniejsza się stopniowo od jej przerwania. Metaanaliza 52 badań epidemiologicznych wykazała zwiększone ryzyko raka jajnika u kobiet aktualnie stosujących HTZ w porównaniu z kobietami, które nigdy nie stosowały HTZ (RR 1,43; 95% CI 1,31-1,56). U kobiet w wieku od 50 do 54 lat, które nie stosują HTZ, około 2 kobiety na 2000 będzie miało rozpoznanie raka jajnika w ciągu 5 lat. U kobiet w wieku od 50 do 54 lat, stosujących HTZ wynik ten zwiększy się o dodatkowy 1 przypadek na 2000 użytkowniczek lub o około 3 przypadki na 2000 w grupie poddanej terapii. Niektóre inne badania, w tym badanie WHI, wskazują, że stosowanie złożonej HTZ może wiązać się z podobnym lub nieznacznie mniejszym ryzykiem (patrz punkt 4.8).

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ)
Stosowanie HTZ wiąże się z 1,3-3-krotnym wzrostem ryzyka wystąpienia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ), tj. zakrzepicy żył głębokich lub zatorowości płucnej.
Wystąpienie przypadków zakrzepicy żylnej jest bardziej prawdopodobne w pierwszym roku stosowania HTZ, niż w latach późniejszych (patrz punkt 4.8).
U pacjentek ze skłonnością do zakrzepicy żył ryzyko wystąpienia ŻChZZ jest większe, a HTZ może to ryzyko zwiększyć. Z tego względu stosowanie HTZ u tych pacjentek jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Powszechnie uznane czynniki ryzyka wystąpienia ŻChZZ obejmują: stosowanie estrogenów, starszy wiek, rozległy zabieg operacyjny, dłuższe unieruchomienie, znaczną otyłość (wskaźnik masy ciała BMI > 30 kg/m²), ciąża/okres poporodowy, toczeń rumieniowaty układowy (SLE) oraz nowotwór. Badacze nie są zgodni, co do roli żylaków w występowaniu ŻChZZ.

Jak w przypadku wszystkich pacjentów poddanych operacji należy rozważyć profilaktykę, aby zapobiegać wystąpieniu ŻChZZ po zabiegu chirurgicznym. W przypadku dłuższego unieruchomienia pacjentki w związku z planowaną operacją, zaleca się przerwanie HTZ na 4 do 6 tygodni wcześniej. Nie należy rozpoczynać leczenia zanim pacjentka nie osiągnie pełnej aktywności ruchowej.
Kobietom bez ŻChZZ w wywiadzie, których krewny pierwszego stopnia doznał zakrzepicy w młodym wieku można zaproponować badania przesiewowe informując je wcześniej o ograniczeniach takich badań (jedynie część zaburzeń świadczących o skłonnościach do zakrzepicy jest wykrywana w badaniach przesiewowych). Jeśli badania wykażą zaburzenia świadczące o skłonności do zakrzepicy u kobiet z zakrzepicą w wywiadzie rodzinnym, lub jeśli zaburzenia te są ciężkie (niedobór antytrombiny, białka C lub białka S bądź współwystępowanie tych niedoborów), stosowanie HTZ jest przeciwwskazane.
U kobiet przewlekłe stosujących leki przeciwzakrzepowe należy dokładnie rozważyć, czy ryzyko związane ze stosowaniem HTZ nie przewyższa oczekiwanych korzyści.

W razie wystąpienia żylnych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych po rozpoczęciu HTZ należy przerwać stosowanie systemu transdermalnego, plaster System Sequi. Należy poinformować pacjentkę o konieczności natychmiastowego zgłoszenia się do lekarza w razie wystąpienia objawów choroby zakrzepowo-zatorowej (np. bolesny obrzęk kończyny dolnej, nagły ból w klatce piersiowej, duszność).

Choroba niedokrwienne serca
Wyniki randomizowanych, kontrolowanych badań klinicznych nie wykazały działania zapobiegającego zawałowi mięśnia sercowego u kobiet z chorobą niedokrwiemą serca lub bez tej choroby, które otrzymywały leczenie skojarzone estrogenami z progestagenem lub HTZ samymi estrogenami.

Terapia estrogenowo-progestagenowa:
względne ryzyko choroby niedokrwiennej serca podczas stosowania skojarzonej estrogenowo-progestagenowej HTZ jest lekko zwiększone. Bezwzględne ryzyko choroby niedokrwiennej serca silnie zależy od wieku. Liczba dodatkowych przypadków choroby niedokrwiennej serca związanych ze stosowaniem skojarzenia estrogen-progestagen jest bardzo mała u zdrowych kobiet przed menopauzą, lecz zwiększa się w bardziej zaawansowanym wieku.

Terapia wyłączne estrogenowa:
dane z randomizowanych, kontrolowanych badań nie wykazały zwiększonego ryzyka choroby niedokrwiennej serca u kobiet po histerektomii stosujących terapię wyłącznie estrogenową. Pojawiają się dowody, że wprowadzenie terapii wyłącznie estrogenowej na początku menopauzy może zmniejszyć ryzyko choroby niedokrwiennej serca.

Udar mózgu
W jednym dużym randomizowanym badaniu klinicznym (WHI) stwierdzono, jako dodatkowy punkt końcowy, zwiększenie ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu wśród zdrowych kobiet w czasie ciągłego, skojarzonego przyjmowania estrogenów skonługowanych i octanu medroksyprogesteronu. W grupie kobiet, które nie stosują hormonalnej terapii zastępczej, liczbę przypadków udaru mózgu w okresie 5 lat szacuje się na około 3 na 1000 kobiet w wieku 50-59 lat oraz około 11 na 1000 kobiet w wieku 60-69 lat. Szacuje się, że w odniesieniu do kobiet, które przyjmują skonługowane estrogeny i octan medroksyprogesteronu przez okres 5 lat, liczba dodatkowych przypadków zachorowań wyniesie od 0 do 3 (najprawdopodobniej jeden) na 1000 kobiet w wieku 50-59 lat oraz od 1 do 9 (najprawdopodobniej cztery) na 1000 kobiet w wieku 60-69 lat. Nie wiadomo, czy zwiększone ryzyko dotyczy także innych leków stosowanych w hormonalnej terapii zastępczej.

Skojarzonej estrogenowo-progestagenowej i wyłącznie estrogenowej terapii towarzyszy zwiększenie do 1,5 razy ryzyka udaru niedokrwiennego. Względne ryzyko nie zmienia się z wiekiem czy czasem od menopauzy. Jednakże, skoro wyjściowe ryzyko jest silnie zależne od wieku, całkowite ryzyko udaru u kobiet stosujących HTZ będzie zwiększać się w czasie (patrz punkt 4.8).

Niedoczynność tarczycy
Pacjentki wymagające stosowania terapii zastępczej hormonalni tarczycy powinny regularnie kontrolować czynność tarczycy podczas przyjmowania HTZ, aby upewnić się, że stężenie hormonów tarczycy mieści się w dopuszczalnym zakresie wartości.

Obrzek naczynioruchowy
Estrogeny mogą wywoływać lub zaostrzać objawy obrzęku naczynioruchowego, w szczególności u kobiet z dziedzicznym obrzękiem naczynioruchowym.

Wirusowe zapalenie wątroby typu C
Podczas badań klinicznych z zastosowaniem schematu leczenia skojarzonego zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) za pomocą ombitaswiru/parytaprewiru/rytonawiru oraz dazabuwiru z rybawiryną lub bez rybawiryny, zwiększenie aktywności AlAT ponad 5-krotnie przekraczających górną granicę normy (GGN) występowało istotnie częściej u kobiet stosujących produkty lecznicze zawierające etynyloestradiol, takie jak złożone hormonalne środki antykoncepcyjne. Ponadto, również u pacjentek leczonych glekaprewirem/pibrentaswirem lub sofosbuwirem/webpataswirem/woksylaprewirem, zwiększenie aktywności AlAT obserwowano u kobiet stosujących produkty lecznicze zawierające etynyloestradiol, takie jak złożone hormonalne środki antykoncepcyjne.
U kobiet przyjmujących produkty lecznicze zawierające estrogeny inne niż etynyloestradiol, takie jak estradiol, a także ombitaswir/parytaprewir/rytonawir i dazabuwir z rybawiryną lub bez rybawiryny odsetek zwiększenia aktywności AlAT był podobny, jak u kobiet nieprzyjmujących żadnych estrogenów. Jednakże ze względu na ograniczoną liczbę kobiet przyjmujących te inne estrogeny należy zachować ostrożność podczas ich jednoczesnego podawania z następującymi schematami leczenia skojarzonego: za pomocą ombitaswiru/parytaprewiru/rytonawiru i dazabuwiru z rybawiryną lub bez rybawiryny, za pomocą glekaprewiru/pibrentaswiru lub sofosbuwiru/webpataswiru/woksylaprewiru. Patrz punkt 4.5.

Inne stany wymagające obserwacji podczas terapii estrogenowej

• estrogeny mogą powodować zastój płynów i dlatego należy szczególnie obserwować pacjentki z zaburzeniami czynności serca i nerek;
• zaburzenia lub łagodna niewydolność wątroby;
• żółtaczka cholestatyczna w wywiadzie;
• występująca wcześniej hipertrójglicerydemia. Kobiety z wcześniej istniejącą hipertrójglicerydemią muszą być dokładnie obserwowane w trakcie estrogenowej terapii zastępczej lub hormonalnej terapii zastępczej, gdyż stwierdzono rzadkie przypadki znacznego zwiększenia stężenia trójglicerydów w osoczu, prowadzące do zapalenia trzustki podczas estrogenowej terapii u kobiet z tym zaburzeniem;
• estrogeny zwiększają stężenia globuliny wiążącej tyroksynę (TBG), prowadząc do zwiększenia ogólnego stężenia krążących hormonów tarczycy, ocenianych na podstawie pomiarów poziom jodu związanego z białkami (PBI), stężenia T4 (metoda kolumnowa lub radioinmunologiczna RIA) oraz stężenie T3 (badanie RIA). Zmniejszone jest wiązanie T3 przez żywicę, co odzwierciedla zwiększone stężenie TBG. Stężenia wolnych hormonów T4 i T3 pozostają niezmienione. Mogą występować zwiększone stężenia innych białek wiążących w osoczu, np. globuliny wiążącej kortykosteroidy (CBG), globuliny wiążącej hormony płciowe (SHBG), co prowadzi odpowiednio do wzrostu stężenia krążących we krwi kortykosteroidów i steroidów płciowych. Stężenia wolnych lub biologicznie aktywnych hormonów pozostają niezmienione. Stężenie innych białek osocza mogą również ulec zwiększeniu (substrat angiotensynogenu/ reniny, alfa-1-antytrypsyna, ceruloplazmina);
• HTZ nie poprawia funkcji poznawczych. Istnieją dowody o zwiększonym ryzyku prawdopodobnego otępienia u kobiet rozpoczynających leczenie ciągle, złożone lub wyłącznie estrogenowe w wieku powyżej 65 lat.
• Egzogenne estrogeny mogą wywoływać lub nasilać objawy dziedzicznego i nabytego obrzęku naczynioruchowego.

Produktu leczniczego System Sequi nie stosuje się w celu antykoncepcji.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Metabolizm estrogenów (i progestagenów) może ulec nasileniu na skutek równoczesnego stosowania substancji pobudzających działanie enzymów metabolizujących leki, w szczególności enzymów cytochromu P450, takich jak barbiturany, hydantoina, karbamazepina, rytampicyna, rytabutyna, bozentan, i niektórych nienukleozydowych inhibitorów odwrotnej transkryptazy (np. newirapina i efawirenz).

Rytonawir, telaprewir i nelfinawir są znanymi silnymi inhibitorami izoenzymów cytochromu P450, jednak podczas jednoczesnego stosowania z hormonalmi steroidowymi mają właściwości pobudzające te enzymy.
Preparaty ziołowe zawierające dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) mogą indukować metabolizm estrogenów (i progestagenów). Indukcja izoenzymów P450 może skutkować zmniejszeniem stężenia składnika estrogenowego produktu leczniczego System Sequi, co może powodować osłabienie efektu terapeutycznego i nieplanowe krwawienie. Podczas podawania przczskórnego unika się efektu pierwszego przejścia przez wątrobę i przez to induktory enzymów mają być może mniejszy wpływ na estrogeny stosowane transdermalnie, niż na hormony podawane doustnie. Możliwe jest, że indukcja tych samych izoenzymów może skutkować ograniczeniem protekcyjnego działania przeciw estrogenozależnej hiperplazji endometrium.

Wpływ HTZ z estrogenami na inne produkty lecznicze
Wykazano, że hormonalne środki antykoncepcyjne zawierające estrogeny znacznie zmniejszają stężenie lamotryginy w osoczu podczas jednoczesnego podawania, z powodu indukcji glukuronidacji lamotryginy. Może to zmniejszyć kontrolę napadów. Chociaż potencjalna interakcja między hormonalną terapią zastępczą i lamotryginą nie była badana, spodziewa się, że istnieje podobna interakcja, która może prowadzić do osłabienia kontroli napadów u kobiet przyjmujących oba produkty lecznicze jednocześnie.

Terapia estrogenowa może wpływać na niektóre wyniki badań laboratoryjnych, np. test tolerancji glukozy lub badania czynnościowe tarczycy.

Pozostałe interakcje
Podczas jednoczesnego stosowania estrogenów z produktami leczniczymi wpływającymi na metabolizm wątrobowy, takimi jak ryfampicyna, barbiturany, karbamazepina, fenytoina, rytabutyna, bozentan, telaprewir, rytonawir, nelfinawir, newirapina i efawirenz, może dojść do zwiększenia klirensu estrogenów.
Wpływ na metabolizm estrogenów może być mniej wyraźny w przypadku stosowania przezskórnego niż w przypadku stosowania doustnego.

Jednoczesne stosowanie niektórych antybiotyków, takich jak penicyliny i tetracykliny, może zmniejszać krążenie jelitowo-wątrobowe estrogenów, co może prowadzić do zmniejszenia stężenia estrogenów.

Estrogeny mogą wpływać na metabolizm innych leków. W związku z tym może być konieczne dostosowanie dawki tych leków (np. kortykosteroidów).

Ze względu na ryzyko hiperkalcemii, należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania estrogenów i pochodnych witaminy D.

Podczas jednoczesnego stosowania produktu leczniczego System Sequi z lekami wpływającymi na krzepliwość krwi, może być konieczne dostosowanie dawki leków przeciwzakrzepowych.

U pacjentek z niedoczynnością tarczycy stosujących terapię zastępczą hormonami tarczycy, może być konieczne zwiększenie dawki hormonów tarczycy, ponieważ pod wpływem estrogenów zwiększa się stężenie globuliny wiążącej tyroksynę.

Wyniki niektórych badań laboratoryjnych mogą ulec zmianie pod wpływem estrogenów.

4.6 Ciąża i karmienie piersią

Systemu transdermalnego, plaster System Sequi nie stosuje się w ciąży. Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę podczas stosowania produktu leczniczego System Sequi, należy natychmiast przerwać leczenie.

Systemu transdermalnego, plaster System Sequi nie stosuje się w okresie karmienia piersią.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Poniżej wymieniono działania niepożądane zgłaszane w związku ze stosowaniem HTZ w badaniach klinicznych i po wprowadzeniu do obrotu. Większość działań niepożądanych ma charakter łagodny i przejściowy.

W poniższej tabeli przedstawiono działania niepożądane, które wystąpiły w badaniach klinicznych z zastosowaniem systemu transdermalnego, plastra System Sequi.

Działania niepożądane są wymienione według klasy układów i narządów oraz częstości występowania. Częstość występowania definiuje się jako: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Układ narządów	Działanie niepożądane	Częstość
Zaburzenia układu immunologicznego	Reakcje nadwrażliwości (np. reakcje anafilaktyczne/anafilaktoidalne)	Nieznana
Zaburzenia metaboliczne i odżywiania	Hipertrójglicerydemia	Nieznana
Zaburzenia psychiczne	Zmiany nastroju (np. depresja, obniżenie nastroju, zmiany nastroju, dysforia), zaburzenia libido	Często
Zaburzenia układu nerwowego	Ból głowy, migrena, zawroty głowy	Często
Zaburzenia naczyniowe	Zwiększenie ciśnienia tętniczego, udar mózgu, zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna	Nieznana
Zaburzenia żołądka i jelit	Nudności, ból brzucha, wzdęcia	Często
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej	Pokrzywka, świąd, wysypka, rumień, łysienie, hirsutyzm, świąd, zapalenie skóry, wyprysk, suchość skóry, przebarwienia skóry, reakcje w miejscu przyklejenia (np. rumień, świąd, ból, pieczenie, pęcherze, wysypka, podrażnienie, pokrzywka, zapalenie skóry, wyprysk, przebarwienia skóry)	Często
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej	Bóle kończyn, bóle pleców, skurcze nóg	Często
Zaburzenia narządu rodnego i piersi	Ból piersi, powiększenie piersi, krwawienie z dróg rodnych, plamienie, ból w miednicy mniejszej, skurcze macicy, rozrost endometrium, polipy szyjki macicy, suchość pochwy, upławy	Często
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania	Zatrzymanie płynów, obrzęk obwodowy, zwiększenie masy ciała, zmęczenie, złe samopoczucie, ból	Często
Badania diagnostyczne	Zwiększenie masy ciała	Często

Poniżej przedstawiono działania niepożądane zgłaszane w związku ze stosowaniem HTZ, ale niekoniecznie w badaniach klinicznych z zastosowaniem systemu transdermalnego, plastra System Sequi.

• Rak piersi (patrz punkt 4.4)
• Rak endometrium (patrz punkt 4.4)
• Rak jajnika (patrz punkt 4.4)
• Choroba pęcherzyka żółciowego
• Prawdopodobnie zwiększone ryzyko udaru mózgu (patrz punkt 4.4)
• Zwiększenie i bolesność piersi
• Nieregularne krwawienia z macicy/plamienia
• Zmiany w wynikach badań czynności wątroby
• Cholestaza
• Guzy wątroby (łagodne i złośliwe)
• Zmiany w tolerancji glukozy
• Wrażenie wzdęcia

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Pozwala to na nieprzerwany monitoring stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego.

5. DANE FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Estrogeny w połączeniu z progestagenami, kod ATC: G03F A10

System transdermalny, plaster System Sequi jest ciągłą sekwencyjną hormonalną terapią zastępczą, która dostarcza estrogen i progestagen przez skórę.

Estradiol jest identyczny z ludzkim hormonem estrogenowym, 17β-estradiolem. Noretysteron octan jest pochodną progesteronu. Działanie progestagenu polega na przekształceniu endometrium proliferacyjnego w endometrium wydzielnicze, a następnie złuszczeniu endometrium po odstawieniu progestagenu. W ten sposób zapobiega się rozrostowi endometrium, który może wystąpić podczas nieprzerwanego stosowania estrogenów.

System transdermalny, plaster System Sequi jest wskazany do leczenia objawów niedoboru estrogenów u kobiet związanych z menopauzą.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Estradiol
Po przyklejeniu systemu transdermalnego, plaster System Sequi na skórę, estradiol jest uwalniany w sposób ciągły i przenika przez naskórek do krążenia systemowego. Stężenie estradiolu w osoczu wzrasta w ciągu pierwszych godzin po przyklejeniu systemu transdermalnego, plaster i osiąga stężenie stabilne w ciągu około 8 godzin. Stężenie estradiolu w osoczu utrzymuje się na stałym poziomie przez okres 3-4 dni stosowania systemu transdermalnego, plaster. Po usunięciu systemu transdermalnego, plaster stężenie estradiolu w osoczu szybko spada do wartości wyjściowych.

Estradiol wiąże się z białkami osocza, głównie z albuminą i globuliną wiążącą hormony płciowe (SHBG). Metabolizm estradiolu zachodzi głównie w wątrobie, gdzie ulega hydroksylacji i sprzęganiu z kwasem glukuronowym i siarkowym. Metabolity są wydalane głównie z moczem.

Noretysteron octan
Noretysteron octan jest szybko metabolizowany do noretysteronu po wchłonięciu przez skórę. Stężenie noretysteronu w osoczu wzrasta w ciągu pierwszych godzin po przyklejeniu systemu transdermalnego, plaster i osiąga stężenie stabilne w ciągu około 24 godzin. Stężenie noretysteronu w osoczu utrzymuje się na stałym poziomie przez okres 3-4 dni stosowania systemu transdermalnego, plaster. Po usunięciu systemu transdermalnego, plaster stężenie noretysteronu w osoczu spada z okresem półtrwania około 8 godzin.

Noretysteron wiąże się z białkami osocza, głównie z albuminą. Metabolizm noretysteronu zachodzi głównie w wątrobie, gdzie ulega hydroksylacji i sprzęganiu z kwasem glukuronowym. Metabolity są wydalane głównie z moczem.

5.3 Dane przedkliniczne dotyczące bezpieczeństwa

Dane przedkliniczne nie ujawniły szczególnego zagrożenia dla ludzi, opartego na konwencjonalnych badaniach bezpieczeństwa farmakologicznego, toksyczności po podaniu pojedynczej dawki, toksyczności po podaniu wielokrotnej dawki, genotoksyczności i rakotwórczości.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

System transdermalny, plaster System Sequi zawiera następujące substancje pomocnicze:

• kopolimer akrylanowy
• kopolimer winylu octanu
• olej mineralny
• folia polietylenowa
• folia poliestrowa

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

36 miesięcy.

6.4 Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

System transdermalny, plaster System Sequi jest dostępny w opakowaniach zawierających 8 systemów transdermalnych, plastrów (4 systemy transdermalne, plastry System 50 i 4 systemy transdermalne, plastry System Conti).

6.6 Instrukcja stosowania produktu leczniczego i postępowania z nim

Instrukcja dla pacjentki dotycząca stosowania systemu transdermalnego, plaster System Sequi znajduje się w opakowaniu produktu.

Zużytych systemów transdermalnych, plastrów nie należy wyrzucać do kanalizacji. Należy je umieścić w zamkniętym worku i wyrzucić do kosza na śmieci.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Theramex Ireland Limited
3rd Floor, Kilmore House,
Park Lane, Spencer Dock,
Dublin 1
D01 YE64
Irlandia

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

4448

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 7 październik 1999
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 20 luty 2017

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

08.2025