Hydroxyzinum PPH, Tabletki powlekane (10 mg)

Ulotka: Hydroxyzinum PPH, Tabletki powlekane (10 mg)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Hydroxyzinum PPH, 10 mg, tabletki powlekane
Hydroxyzinum PPH, 25 mg, tabletki powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

10 mg
Każda tabletka powlekana zawiera 10 mg hydroksyzyny chlorowodorku.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Laktoza jednowodna 40,9 mg

25 mg
Każda tabletka powlekana zawiera 25 mg hydroksyzyny chlorowodorku.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Laktoza jednowodna 102,3 mg

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka powlekana

Hydroxyzinum PPH, 10 mg: białe, okrągle, wypukle tabletki powlekane o średnicy około 6 mm.
Hydroxyzinum PPH, 25 mg: białe, okrągle, obustronnie wypukle tabletki powlekane, z linią dzielącą na pół po jednej stronie i średnicy około 8 mm.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Hydroxyzinum PPH wskazany jest w:

• objawowym, leczeniu lęku u dorosłych;
• objawowym leczeniu świądu;
• premedykacji przed zabiegami chirurgicznymi.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Produkt leczniczy Hydroxyzinum PPH należy stosować w najmniejszej skutecznej dawce. Czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy.

U dorosłych i dzieci o masie ciała powyżej 40 kg, maksymalna dawka dobowa wynosi 100 mg.

Dawkowanie

• W objawowym leczeniu lęku:
  50 mg na dobę w 2-3 dawkach podzielonych.
  W ciężkich przypadkach można stosować doustnie dawki do 100 mg na dobę.
• W objawowym leczeniu świadu:
  Leczenie należy rozpocząć od dawki 25 mg przed snem, kontynuować terapię zwiększając w razie konieczności dawkę, podając po 25 mg, 3 do 4 razy na dobę.
• W premedykacji przed zabiegami chirurgicznymi:
  Po 50 mg w dwóch podaniach lub 100 mg doustnie w pojedynczej dawce.

Szczególne grupy pacjentów

Dawkowanie należy dostosowywać indywidualnie, w zalecanym zakresie dawek, w zależności od odpowiedzi pacjenta na leczenie.

Pacjenci w podeszłym wieku
Stosowanie hydroksyzyny u pacjentów w podeszłym wieku nie jest zalecane. W przypadku podjęcia decyzji o leczeniu, zaleca się rozpoczęcie leczenia od połowy zalecanej dawki. U pacjentów w podeszłym wieku, maksymalna dawka dobowa wynosi 50 mg (patrz punkt 4.4).

Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby zaleca się zmniejszenie dawki dobowej o 33%.

Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim zaburzeniem czynności nerek, ze względu na zmniejszone wydalanie metabolitu leku, cetyryzyny, należy zmniejszyć stosowane dawki.

Dzieci (w wieku od 12 miesięcy) i młodzież
W objawowym leczeniu świądu:

• od 12 miesięcy: 1 mg/kg mc. na dobę do 2 mg/kg mc. na dobę w dawkach podzielonych.

W premedykacji przed zabiegami chirurgicznymi:
0,6 mg/kg mc. doustnie w pojedynczej dawce.
Całkowita dawka dobowa nie powinna przekraczać 2 mg/kg mc. na dobę.

U dzieci i młodzieży o masie ciała do 40 kg, maksymalna dawka dobowa wynosi 2 mg/kg mc.
U dzieci i młodzieży o masie ciała powyżej 40 kg, maksymalna dawka dobowa wynosi 100 mg.

Sposób podawania

Produkt leczniczy Hydroxyzinum PPH stosuje się doustnie.

4.3 Przeciwwskazania

Hydroxyzinum PPH jest przeciwwskazany:

• u pacjentów z nadwraźliwością na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1, cetyryzynę, inne pochodne piperazyny, aminofilinę lub etylenodiaminę;
• u pacjentów z porfirią;
• u pacjentów ze znanym nabytym lub wrodzonym wydłużeniem odstępu QT.
• u pacjentów ze znanymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, w tym ze stwierdzoną chorobą układu krążenia, znaczącymi zaburzeniami elektrolitowymi (hipokaliemia, hipomagnezemia), nagłą śmiercią sercową w wywiadzie rodzinnym, znaczącą bradykardią, stosujących jednocześnie leki, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT i (lub) wywołują zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes (patrz punkty 4.4 i 4.5),
• u kobiet w ciąży i podczas karmienia piersią (patrz punkt 4.6).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Należy zachować ostrożność podczas podawania produktu pacjentom ze zwiększoną skłonnością do drgawek.

Małe dzieci są bardziej narażone na wystąpienie działań niepożądanych ze strony ośrodkowego układu nerwowego – OUN (patrz punkt 4.8). U dzieci występowanie drgawek zgłaszano częściej niż u dorosłych.

Ze względu na potencjalne działanie przeciwcholinergiczne, należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu u pacjentów z jaskrą, pacjentów z utrudnionym odpływem moczu z pęcherza moczowego, osłabioną perystaltyką przewodu pokarmowego, miasthenia gravis oraz otepieniem.

Może być konieczne dostosowanie dawkowania, jeśli hydroksyzyna jest stosowana jednocześnie z innymi lekami działającymi depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy lub z lekami o właściwościach przeciwcholinergicznych (patrz punkt 4.5).

Należy unikać jednoczesnego picia alkoholu podczas stosowania hydroksyzyny (patrz punkt 4.5).

Wpływ na układ krążenia

Wydłużenie odstępu QT
Stosowanie hydroksyzyny było związane z wydłużeniem odstępu QT w elektrokardiogramie.
W okresie po wprowadzeniu do obrotu, u pacjentów przyjmujących hydroksyzynę zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT oraz zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes. U większości tych pacjentów występowały inne czynniki ryzyka, takie jak zaburzenia elektrolitowe oraz jednoczesne stosowanie innych leków, które mogły przyczynić się do wystąpienia tych zdarzeń (patrz punkt 4.8).

Hydroksyzynę należy stosować w najmniejszej skutecznej dawce. Czas trwania leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy.

Leczenie hydroksyzyną należy przerwać, jeśli wystąpią objawy przedmiotowe lub podmiotowe, które mogą być związane z zaburzeniami rytmu serca. Pacjenci powinni natychmiast zgłosić się do lekarza. Należy poinstruować pacjentów, by niezwłocznie zgłaszali wszelkie objawy związane z sercem.

Pacjenci w podeszłym wieku
Nie zaleca się stosowania hydroksyzyny u pacjentów w podeszłym wieku, ze względu na zmniejszoną eliminację hydroksyzyny w tej grupie pacjentów, w porównaniu do pacjentów dorosłych, oraz ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (np. działanie przeciwcholinergiczne) (patrz punkty 4.2 i 4.8).

Zaburzenia czynności nerek i wątroby
U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek należy zmniejszyć stosowane dawki (patrz punkt 4.2).

Tabletki zawierają laktozę. Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Podczas jednoczesnego stosowania hydroksyzyny z produktami leczniczymi działającymi depresyjnie na OUN lub z produktami leczniczymi o działaniu przeciwcholinergicznym, należy rozważyć możliwość nasilenia działania. Dawkowanie należy dostosować indywidualnie.

Również alkohol nasila działanie hydroksyzyny.

Hydroksyzyna działa antagonistycznie w stosunku do betahistyny oraz inhibitorów cholinoesterazy.
Leczenie należy przerwać na co najmniej 5 dni przed przeprowadzeniem testów na alergie lub testu prowokacji oskrzelowej z metaboliną, aby uniknąć wpływu na wyniki tych badań.

Należy unikać jednoczesnego podawania hydroksyzyny z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO).

Hydroksyzyna osłabia działanie adrenaliny (epinefryny) zwiększające ciśnienie krwi.

Hydroksyzyna zmniejszała działanie przeciwdrgawkowe fenytoiny u szczurów.

Wykazano, że cymetydyna w dawce 600 mg podawanej dwa razy na dobę zwiększa stężenie hydroksyzyny w surowicy o 36% oraz zmniejsza stężenie jej metabolitu, cetyryzyny, o 20%.

Hydroksyzyna jest inhibitorem CYP2D6 i, w dużych dawkach, powoduje interakcje z substratami enzymu CYP2D6.

Hydroksyzyna w stężeniu 100 µM nie wykazuje działania hamującego na izoenzymy 1A1 i 1A6 UDP-glukuronylotransferazy, w ludzkich mikrosomach wątrobowych. Hamuje ona izoenzymy 2C9, 2C19 i 3A4 cytochromu P450, w stężeniach znacznie większych niż stężenia maksymalne w osoczu (IC50:103 do 140 µM; 46 do 52 µg/ml). Dlatego jest mało prawdopodobne, aby hydroksyzyna wpływała niekorzystnie na metabolizm leków, które są substratami tych enzymów.

Metabolit – cetyryzyna, w stężeniu 100 µM nie wykazuje działania hamującego na cytochrom P450 (1A2, 2A6, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 i 3A4) ani na izoenzymy UDP-glukuronylotransferazy.

Połączenia przeciwwskazane
Jednoczesne stosowanie hydroksyzyny z lekami, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT i (lub) wywołują zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, np. z lekami przeciwarytmicznymi klasy IA (np. chinidyna, dyzopiramid), klasy III (np. amiodaron, sotalol), niektórymi lekami przeciwhistaminowymi, niektórymi lekami przeciwpsychotycznymi (np. haloperydol), niektórymi lekami przeciwdepresyjnymi (np. cytalopram, escytalopram), niektórymi lekami przeciwmalarycznymi (np. meflochina, hydroksychlorochina), niektórymi antybiotykami (np. erytromycyna, lewofloksacyna, moksyfloksacyna), niektórymi lekami przeciwgrzybiczymi (np. pentamidyna), niektórymi lekami stosowanymi w chorobach układu pokarmowego (np. prukalopryd), niektórymi lekami stosowanymi w leczeniu raka (np. toremifen, wandetanib), metadonem, zwiększa ryzyko zaburzeń rytmu serca. Z tego względu jednoczesne stosowanie tych leków jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).

Połączenia wymagające zachowania ostrożności
Wskazane jest zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego stosowania z lekami wywołującymi bradykardię i hipokaliemię.

Hydroksyzyna jest metabolizowana przez dehydrogenazę alkoholową oraz CYP3A4/5 i podczas jednoczesnego stosowania leków, o których wiadomo, że są silnymi inhibitorami tych enzymów można spodziewać się zwiększenia stężenia hydroksyzyny we krwi. W przypadku, kiedy hamowany jest tylko jeden ze szlaków metabolicznych, inny może częściowo go kompensować.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Kobiety w wieku rozrodczym / Antykoncepcja u mężczyzn i kobiet
Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję w celu zapobiegania ciąży w czasie leczenia hydroksyzyną.

Częstość nieznana: zwiększenie masy ciała.

Częstość nieznana: komorowe zaburzenia rytmu serca (np. torsade de pointes), wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.4).

Częstość nieznana: zapalenie wątroby

Częstość nieznana: zmiany pęcherzowe (np. martwica toksyczno-rozpływna naskórka, pemfigoid)

Częstość nieznana: utrata przytomności (omdlenie)

Ciaża
Badania na zwierzętach wykazały toksyczność reprodukcyjną.

Hydroksyzyna przenika przez barierę lożyskową, osiągając wyższe stężenie w organizmie płodu niż u matki. Do chwili obecnej, nie ma istotnych danych epidemiologicznych dotyczących stosowania hydroksyzyny podczas ciąży.

U noworodków, których matki otrzymywaly hydroksyzynę w późnej ciąży i (lub) podczas porodu, odnotowano następujące zdarzenia bezpośrednio lub dopiero po kilku godzinach po urodzeniu: hipotonię, zaburzenia ruchowe, w tym zaburzenia pozapiramidowe, ruchy kloniczne, depresję ośrodkowego układu nerwowego (OUN), niedotlenienie noworodka lub zatrzymanie moczu.

Z tego powodu hydroksyzyna jest przeciwwskazana w czasie ciąży.

Karmienie piersią
Cetyryzyna, główny metabolit hydroksyzyny, przenika do mleka kobiecego. Nie przeprowadzono standardowych badań dotyczących wydzielania hydroksyzyny do mleka kobiecego, jednak obserwowano ciężkie działania niepożądane u noworodków i niemowląt karmionych piersią przez matki przyjmujące hydroksyzynę. Dlatego hydroksyzyna jest przeciwwskazana podczas laktacji. Karmienie piersią należy przerwać, jeżeli konieczne jest leczenie hydroksyzyną.

Płodność
Dane dotyczące wpływu hydroksyzyny chlorowodorku na płodność nie są dostępne. Badania na zwierzętach z zastosowaniem hydroksyzyny chlorowodorku nie wykazały negatywnego wpływu na płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływy na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Hydroksyzyna może powodować zmęczenie, zawroty głowy, sedację, zaburzenia widzenia i w ten sposób wywierać umiarkowany do znacznego wpływ na zdolność reakcji i koncentracji, szczególnie w dużych dawkach i (lub) w przypadku jednoczesnego stosowania alkoholu lub leków uspokajających. Należy o tym poinformować pacjentów i przestrzec ich przed prowadzeniem pojazdów oraz obsługiwaniem maszyn. Należy unikać jednoczesnego stosowania leku Hydroxyzinum PPH z alkoholem lub innymi lekami uspokajającymi, gdyż nasila to ich działanie.

4.8 Działania niepożądane

Badania kliniczne

Podsumowanie
Działania niepożądane są związane przede wszystkim z depresyjnym lub paradoksalnym działaniem pobudzającym OUN, z działaniem przeciweholinergicznym lub z reakcjami nadwrażliwości.

Działania niepożądane
Działania niepożądane wymieniono zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA i szacowaną częstością występowania. Częstość występowania została określona w następujący sposób: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Hydroksyzyna – podanie doustne
Poniższa tabela zawiera działania niepożądane, które wystąpiły u co najmniej 1% pacjentów, zgłoszone w badaniach klinicznych z hydroksyzyną kontrolowanych placebo. W badaniach uczestniczyło 735 pacjentów, przyjmujących hydroksyzynę w dawkach do 50 mg na dobę oraz 630 pacjentów przyjmujących placebo.

Działania niepożądane (zalecane określenie)	Częstość występowania (% działań niepożądanych) hydroksyzyna	Częstość występowania (% działań niepożądanych) placebo
Zaburzenia układu nerwowego
Senność	Bardzo często (13,74)	Często (2,70)
Ból głowy	Często (1,63)	Często (1,90)
Zaburzenia żołądka i jelit
Suchość w jamie ustnej	Często (1,22)	Niezbyt często (0,63)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Znęczenie	Często (1,36)	Niezbyt często (0,63)

Opis wybranych działań niepożądanych
Zaobserwowano następujące działania niepożądane związane z cetyryzyną, głównym metabolitem hydroksyzyny, i mogą one potencjalnie wystąpić również po podaniu hydroksyzyny: trombocytopenia, agresja, depresja, tiki, dystonia, parestezja, napady przymusowego patrzenia z rotacją gałek ocznych, biegunka, trudności w oddawaniu moczu, mimowolne oddawanie moczu, astenia, obrzęk

Szczególne grupy pacjentów
Brak danych.

Dane z okresu po wprowadzeniu do obrotu:

Poniższa lista zawiera działania niepożądane zgłoszone po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu wymienione zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA i częstością występowania. Częstość występowania została określona w następujący sposób: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

• Zaburzenia układu immunologicznego:
  Rzadko: reakcje nadwrażliwości
  Bardzo rzadko: wstrząs anafilaktyczny
• Zaburzenia psychiczne:
  Niezbyt często: pobudzenie, splątanie
  Rzadko: dezorientacja, omamy
• Zaburzenia układu nerwowego:
  Często: sedacja
  Niezbyt często: zawroty głowy, bezsenność, drżenie
  Rzadko: drgawki, dyskineza
  Częstość nieznana: utrata przytomności (omdlenie)
• Zaburzenia oka:
  Rzadko: zaburzenia akomodacji, niewyraźne widzenie
• Zaburzenia serca:
  Rzadko: tachykardia
  Częstość nieznana: komorowe zaburzenia rytmu serca (np. torsade de pointes), wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.4).
• Zaburzenia naczyń:
  Rzadko: niedociśnienie tętnicze
• Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia:
  Bardzo rzadko: skurcz oskrzeli
• Zaburzenia żołądka i jelit:
  Niezbyt często: nudności
  Rzadko: zaparcia, wymioty
• Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:
  Rzadko: nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby
  Częstość nieznana: zapalenie wątroby
• Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:
  Rzadko: świąd, wysypka rumieniowa, wysypka grudkowo-plamkowa, pokrzywka, zapalenie skóry
  Bardzo rzadko: obrzęk naczynioruchowy, wzmożona potliwość, utrwalona wysypka polekowa, ostra uogólniona osutka krosikowa, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona
  Częstość nieznana: zmiany pęcherzowe (np. martwica toksyczno-rozpływna naskórka, pemfigoid)
• Zaburzenia nerek i dróg moczowych:
  Rzadko: zatrzymanie moczu
• Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:
  Często: zmęczenie
  Niezbyt często: złe samopoczucie, gorączka
• Badania diagnostyczne:
  Częstość nieznana: zwiększenie masy ciała.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Objawy
Objawy obserwowane po znacznym przedawkowaniu wiążą się głównie z nadmiernym działaniem przeciwcholinergicznym, depresją lub paradoksalnym pobudzeniem ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Objawy obejmują nudności, wymioty, tachykardię, gorączkę, senność, zaburzenia odruchu żronicznego, drżenie, spłatanie oraz omamy, następnie może wystąpić obniżony poziom świadomości, depresja oddechowa, drgawki lub niedociśnienie tętnicze lub zaburzenia rytmu serca (w tym bradykardia) oraz pogłębiająca się śpiączka i zapaść krążeniowo-oddechowa.

Postępowanie
W razie znacznego przedawkowania konieczne jest ścisłe kontrolowanie drożności dróg oddechowych, oddychania i krążenia poprzez ciągły zapis EKG oraz zapewnienie odpowiedniej podaży tlenu. Monitorowanie akcji serca i ciśnienia tętniczego należy kontynuować przez 24 godziny, do ustąpienia objawów przedawkowania. U pacjentów z zaburzeniami świadomości należy ustalić, czy nie przyjmowali jednocześnie innych leków lub alkoholu oraz podać im tlen, nalokson, glukozę i tiaminę, jeśli zaistnieje taka konieczność.

Jesli konieczne jest podanie środka obkurczającego naczynia, należy zastosować noradrenaline (norepinefryne) lub metaraminol. Nie należy stosować adrenaliny (epinefryny).

U osób z objawami przedawkowania oraz u których mogą wystąpić objawy zaburzeń świadomości, śpiączka lub drgawki, nie należy stosować syropu z wymiotnicy ze względu na niebezpieczeństwo rozwoju zachłystowego zapalenia płuc. Jeżeli nastąpiło klinicznie znaczące spożycie leku można wykonać płukanie żołądka, z uprzednią intu bacią dote hawiczą.
Istnieje niewiele danych potwierdzających działanie zastosowanego węgla aktywnego.
Wątpliwe jest, by hemodializa lub hemoperfuzja miały jakiekolwiek istotne znaczenie.
Nie istnieje swoista odtrutka.

Dane literaturowe wskazują, że w przypadku silnego, zagrażającego życiu działania przeciwoholinergicznego, opornego na stosowanie innych środków, skuteczne może być podanie fizostygminy w dawce terapeutycznej. Nie należy stosować fizostygminy wyłącznie w celu niedopuszczenia do zapadnięcia pacjenta w sen.
Jeśli doszło do jednoczesnego spożycia trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, stosowanie fizostygminy może wywołać drgawki i oporne na leczenie zatrzymanie akcji serca.
Należy również unikać fizostygminy u pacjentów z zaburzeniami przewodzenia sercowego.

5. WAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki psycholeptyczne, anksjolityki,
kod ATC: N05BB01

Substancja czynna, hydroksyzyny chlorowodorek, jest pochodną difenylometanu, chemicznie nie związaną z fenotiazynami, rezerpiną, neprohamatem czy benzodiazepinami.

Mechanizm działania
Hydroksyzyny chlorowodorek nie hamuje czynności kory mózgu, ale jej działanie może polegać na hamowaniu aktywności niektórych głównych obszarów podkorowych ośrodkowego układu nerwowego.

Działanie farmakodynamiczne
Działanie przeciwhistaminowe i rozszerzające oskrzela zostało udowodnione doświadczalnie i potwierdzone klinicznie. Działanie przeciwwymiotne wykazano w próbie apomorfinowej i w próbie veriloidowej. Badania farmakologiczne i kliniczne wskazują, że hydroksyzyna w dawkach terapeutycznych nie zwiększa wydzielania kwasu żołądkowego ani jego kwasowości oraz w większości przypadków wykazuje łagodne działanie przeciwwydzielnicze. Wykazano zmniejszenie odczynu bąbel-rumień u zdrowych, dorosłych ochotników oraz u dzieci, po śródskórnym podaniu histaminy lub antygenów. Wykazano również skuteczność hydroksyzyny w zmniejszaniu świądu u pacjentów z różnymi chorobami skóry.

Hydroksyzyna ma działanie anksjolityczne, co zostało potwierdzone w badaniach klinicznych. W badaniach na zwierzętach wykazano, że hydroksyzyna ma działanie przeciwlękowe, porównywalne z działaniem benzodiazepin, ale bez działania uspokajającego, miorelaksacyjnego i uzależniającego. Działanie przeciwlękowe hydroksyzyny jest związane z blokowaniem receptorów histaminowych H1, serotoninowych 5-HT2A i dopaminowych D2.

Hydroksyzyna jest metabolizowana do cetyryzyny, która jest aktywnym metabolitem o działaniu przeciwhistaminowym.

W badaniach klinicznych wykazano, że hydroksyzyna w dawce 50 mg na dobę jest skuteczna w leczeniu lęku uogólnionego.

W badaniach klinicznych wykazano, że hydroksyzyna w dawce 25 mg na dobę jest skuteczna w leczeniu świądu.

W badaniach klinicznych wykazano, że hydroksyzyna w dawce 50 mg na dobę jest skuteczna w premedykacji przed zabiegami chirurgicznymi.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie
Hydroksyzyna jest szybko wchłaniana z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w osoczu osiąga po około 2 godzinach od podania doustnego.

Dystrybucja
Hydroksyzyna jest w około 90% związana z białkami osocza. Przenika przez barierę krew-mózg i łożysko. Przechodzi do mleka kobiecego.

Metabolizm
Hydroksyzyna jest metabolizowana w wątrobie. Głównym metabolitem jest cetyryzyna, która jest aktywna farmakologicznie. Inne metabolity to estry hydroksyzyny i ich pochodne.

Eliminacja
Okres półtrwania hydroksyzyny wynosi około 20 godzin. Hydroksyzyna jest wydalana głównie z moczem w postaci metabolitów. Tylko niewielka ilość jest wydalana w postaci niezmienionej.

Właściwości farmakokinetyczne w szczególnych grupach pacjentów
U pacjentów w podeszłym wieku eliminacja hydroksyzyny jest wolniejsza niż u młodszych dorosłych. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i nerek eliminacja hydroksyzyny może być wydłużona.

5.3 Dane przedkliniczne

Badania toksyczności ostrej, podostrej i przewlekłej wykazały, że hydroksyzyna jest dobrze tolerowana. W badaniach toksyczności przewlekłej u szczurów i psów, w dawkach do 100 mg/kg mc./dobę, nie zaobserwowano istotnych zmian toksycznych.

Badania genotoksyczności nie wykazały mutagennego potencjału hydroksyzyny.

Badania kancerogenności nie wykazały zwiększonego ryzyka nowotworów u szczurów i myszy.

Badania reprodukcyjne na zwierzętach nie wykazały negatywnego wpływu na płodność. W badaniach na szczurach i królikach wykazano embriotoksyczność i teratogenność w dawkach toksycznych dla matek.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Rdzeń:

• Celuloza mikrokrystaliczna
• Laktoza jednowodna
• Krzemionka koloidalna bezwodna
• Magnezu stearynian

Otoczka:

• Hypromeloza (E 464)
• Tytanu dwutlenek (E 171)
• Makrogol 6000

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Hydroxyzinum PPH jest pakowany w pojemniki z HDPE z wieczkiem z HDPE/LDPE oraz blistry PVDC/PVC/Aluminium.

10 mg:
Blistry: 25, 30, 100 tabletek
Pojemniki HDPE: 25, 100, 250 tabletek

25 mg:
Blistry: 10, 20, 25, 30, 60, 100 tabletek
Pojemniki HDPE: 25, 100, 250 tabletek

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do stosowania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A.
ul. Pelpińska 19, 83-200 Starogard Gdański

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

10 mg:
Pozwolenie Nr 23839

25 mg:
Pozwolenie Nr 23840

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDLUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 24.03.2017 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

23.12.2021 r.