Enoxaparin sodium Ledraxen, Roztwór (4000 j.m.)

Ulotka: Enoxaparin sodium Ledraxen, Roztwór (4000 j.m.)

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Enoxaparin sodium Ledraxen, 2000 j.m. (20 mg) /0,2 mL, roztwór do wstrzykiwań w ampulko-strzykawce
Enoxaparin sodium Ledraxen, 4000 j.m. (40 mg) /0,4 mL, roztwór do wstrzykiwań w ampulko-strzykawce
Enoxaparin sodium Ledraxen, 6000 j.m. (60 mg) /0,6 mL, roztwór do wstrzykiwań w ampulko-strzykawce
Enoxaparin sodium Ledraxen, 8000 j.m. (80 mg) /0,8 mL, roztwór do wstrzykiwań w ampulko-strzykawce
Enoxaparin sodium Ledraxen, 10 000 j.m. (100 mg) /1 mL, roztwór do wstrzykiwań w ampulko-strzykawce

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

10 000 j.m./mL (100 mg/mL), roztwór do wstrzykiwań w ampulko-strzykawce

• 2000 j.m. (20 mg) /0,2 mL: Każda ampulko-strzykawka zawiera enoksaparynę sodową w ilości odpowiadającej 2000 j.m. aktywności anty-Xa (co odpowiada 20 mg) w 0,2 mL wody do wstrzykiwań.
• 4000 j.m. (40 mg) /0,4 mL: Każda ampulko-strzykawka zawiera enoksaparynę sodową w ilości odpowiadającej 4000 j.m. aktywności anty-Xa (co odpowiada 40 mg) w 0,4 mL wody do wstrzykiwań.
• 6000 j.m. (60 mg) /0,6 mL: Każda ampulko-strzykawka zawiera enoksaparynę sodową w ilości odpowiadającej 6000 j.m. aktywności anty-Xa (co odpowiada 60 mg) w 0,6 mL wody do wstrzykiwań.
• 8000 j.m. (80 mg) /0,8 mL: Każda ampulko-strzykawka zawiera enoksaparynę sodową w ilości odpowiadającej 8000 j.m. aktywności anty-Xa (co odpowiada 80 mg) w 0,8 mL wody do wstrzykiwań.
• 10 000 j.m. (100 mg) /1,0 mL: Każda ampulko-strzykawka zawiera enoksaparynę sodową w ilości odpowiadającej 10 000 j.m. aktywności anty-Xa (co odpowiada 100 mg) w 1,0 mL wody do wstrzykiwań.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Enoksaparyna sodowa jest substancją biologiczną otrzymywaną w wyniku zasadowej depolimeryzacji estru benzylowego heparyny pochodzącej z błony śluzowej jelit świń.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Roztwór do wstrzykiwań w ampulko-strzykawce.
Przejrzysty, bezbarwny lub żółtawy roztwór o wartości pH 5,5 – 7,5.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Enoxaparin sodium Ledraxen jest wskazany do stosowania u osób dorosłych w:

• Zapobieganiu żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów chirurgicznych z grup umiarkowanego i wysokiego ryzyka, w szczególności poddawanych zabiegom chirurgicznym ortopedycznym lub zabiegom w chirurgii ogólnej, w tym zabiegom w chirurgii onkologicznej.
• Zapobieganiu żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów internistycznych z ostrymi schorzeniami (takimi jak ostra niewydolność serca, niewydolność oddechowa, ciężkie zakażenia lub choroby reumatyczne) i ograniczoną mobilnością, narażonych na podwyższone ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej.
• Leczeniu zakrzepicy żył głębokich (ZŻG) i zatorowości płucnej (ZP), z wyłączeniem zatorowości płucnej, która może z dużym prawdopodobieństwem wymagać leczenia trombolitycznego lub zabiegu operacyjnego.
• Przedłużone leczenie zakrzepicy żył głębokich (ZŻG) i zatorowości płucnej (ZP) oraz zapobieganie ich nawrotom u pacjentów z aktywną chorobą nowotworową.
• Zapobieganiu tworzeniu się skrzepów w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy.
• Ostrym zespole wieńcowym:
  • Leczenie niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawalu serca bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI), w skojarzeniu z podawanym doustnie kwasem acetylosalicylowym.
  • Leczenie świeżego zawalu mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST (STEMI), w tym zarówno u pacjentów leczonych zachowawczo, jak i poddawanych przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI).

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów chirurgicznych z grup umiarkowanego i wysokiego ryzyka
Indywidualne ryzyko zakrzepowo-zatorowe u pacjentów można oszacować na podstawie zwalidowanego modelu stratyfikacji ryzyka.
U pacjentów z umiarkowanym ryzykiem żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej zalecana dawka enoksaparyny sodowej wynosi 2000 j.m. (20 mg) raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym (SC.). Wykazano, że przedoperacyjne rozpoczęcie (2 godziny przed zabiegiem chirurgicznym) podawania enoksaparyny sodowej w dawce 2000 j.m. (20 mg) jest skuteczne i bezpieczne w zabiegach chirurgicznych związanych z umiarkowanym ryzykiem.
U pacjentów z grupy umiarkowanego ryzyka stosowanie enoksaparyny sodowej należy kontynuować przez co najmniej 7–10 dni, niezależnie od stanu pacjenta (np. przywrócenia mobilności). Profilaktykę należy kontynuować dopóki występuje istotne ograniczenie sprawności ruchowej pacjenta.
U pacjentów z grupy wysokiego ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej zalecana dawka enoksaparyny sodowej wynosi 4000 j.m. (40 mg) raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym, przy czym podawanie najlepiej rozpocząć 12 godzin przed zabiegiem chirurgicznym. Jeśli istnieje potrzeba rozpoczęcia profilaktyki z zastosowaniem enoksaparyny sodowej wcześniej niż 12 godzin przed zabiegiem chirurgicznym (np. u pacjenta z grupy wysokiego ryzyka oczekującego na zabieg chirurgii ortopedycznej), ostatnie wstrzyknięcie należy wykonać nie później niż 12 godzin przed zabiegiem chirurgicznym i należy ponownie rozpocząć podawanie produktu 12 godzin po zabiegu.

• W przypadku pacjentów, którzy przeszli duży zabieg chirurgii ortopedycznej, zaleca się zastosowanie przedłużonej profilaktyki żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) trwającej do 5 tygodni.
• W przypadku pacjentów z grupy wysokiego ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ), u których wykonano zabieg chirurgiczny w obrębie jamy brzusznej lub miednicy z powodu choroby nowotworowej, zaleca się przedłużoną profilaktykę ŻChZZ przez 4 tygodnie.

Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów internistycznych
Zalecana dawka enoksaparyny sodowej wynosi 4000 j.m. (40 mg) raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym.
Leczenie z zastosowaniem enoksaparyny sodowej przepisuje się na co najmniej 6 do 14 dni, niezależnie od stanu pacjenta (np. mobilności). Nie określono korzyści ze stosowania leczenia przez czas dłuższy niż 14 dni.

Leczenie zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej
Enoksaparyna sodowa może być podawana podskórnie zarówno raz na dobę w dawce 150 j.m./kg mc. (1,5 mg/kg mc.) jak i dwa razy na dobę w dawce 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.).
Lekarz powinien wybrać schemat w oparciu o indywidualną ocenę, w tym ocenę ryzyka zakrzepowo-zatorowego i ryzyka krwawienia. Schemat dawkowania 150 j.m./kg mc. (1,5 mg/kg mc.) raz na dobę należy stosować u pacjentów bez powikłań, z niskim ryzykiem nawrotu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Schemat dawkowania 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) dwa razy na dobę należy stosować u wszystkich innych pacjentów, np. u osób z otyłością, z objawową zatorowością płucną, chorobą nowotworową, z nawrotową żylną chorobą zakrzepowo-zatorową lub z zakrzepicą proksymalną (żyły biodrowej).
Leczenie enoksaparyną sodową przepisuje się średnio na okres 10 dni. Leczenie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi należy rozpocząć, gdy jest to właściwe (patrz „Zmiana leczenia enoksaparyną sodową na doustne leki przeciwzakrzepowe” na końcu punktu 4.2).
W przedłużonym leczeniu zakrzepicy żył głębokich (ZZG) i zatorowości płucnej (ZP) oraz zapobieganiu ich nawrotom u chorych z aktywną chorobą nowotworową, lekarze powinni dokładnie ocenić indywidualne ryzyko zakrzepowo-zatorowe i ryzyko wystąpienia krwawienia u pacjenta.
Zalecana dawka to 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) podawana dwa razy na dobę we wstrzyknięciach podskórnych przez 5 do 10 dni, a następnie 150 j.m./kg mc. (1,5 mg/kg mc.) raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym podawana do 6 miesięcy. Korzyści z przedłużonego leczenia przeciwzakrzepowego należy ponownie ocenić po 6 miesiącach leczenia.

Zapobieganie tworzeniu się skrzepów podczas hemodializy
Zalecana dawka wynosi 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) enoksaparyny sodowej.
U pacjentów z wysokim ryzykiem krwawienia dawkę należy zmniejszyć do 50 j.m./kg mc. (0,5 mg/kg mc.) w przypadku stosowania podwójnego dostępu naczyniowego lub do 75 j.m./kg mc.(0,75 mg/kg mc.), jeśli dostęp naczyniowy jest pojedynczy.
Podczas hemodializy enoksaparynę sodową należy podać do linii tętnicowej krążenia pozaustrojowego na początku sesji dializy. Efekt takiej dawki jest zazwyczaj wystarczający na 4-godzinną sesję; jednak w przypadku zaobserwowania pierścieni fibrynowych, na przykład po dłuższej niż zwykle sesji dializy, można podać dodatkową dawkę od 50 j.m. do 100 j.m./kg mc. (od 0,5 do 1 mg/kg mc.).
Nie ma dostępnych danych na temat pacjentów stosujących enoksaparynę sodową w profilaktyce lub leczeniu poddawanych sesjom hemodializy.

Ostry zespół wieńcowy: leczenie niestabilnej dławicy piersiowej i zawalu mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST oraz leczenie świeżego zawalu mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST
W leczeniu niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawalu mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST zalecana dawka enoksaparyny sodowej wynosi 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) co 12 godzin we wstrzyknięciu podskórnym w skojarzeniu z terapią przeciwpłytkową. Leczenie należy kontynuować przez co najmniej 2 dni, a następnie do czasu ustabilizowania się stanu klinicznego pacjenta. Zwykle leczenie trwa od 2 do 8 dni.
Zaleca się także podawanie kwasu acetylosalicylowego u wszystkich pacjentów bez przeciwwskazań w początkowej nasycającej dawce doustnej 150–300 mg (u pacjentów, którzy nie otrzymywali wcześniej kwasu acetylosalicylowego), a następnie w dawce podtrzymującej 75– 325 mg/dobę przez długi czas, niezależnie od strategii leczenia.
W leczeniu świeżego zawalu mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST zalecana dawka enoksaparyny sodowej to 3000 j.m. (30 mg) w pojedynczym szybkim wstrzyknięciu dożylnym (iv., bolus) w połączeniu z dawką podskórną 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.), a następnie należy podawać podskórnie 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) co 12 godzin (maksymalnie 10 000 j.m. (100 mg) w przypadku każdej z pierwszych dwóch dawek podskórnych). Jednocześnie należy wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwpłytkowe, takie jak podawany doustnie kwas acetylosalicylowy (w dawce 75 mg do 325 mg raz na dobę), o ile nie występują przeciwwskazania do takiego leczenia. Zalecany czas trwania leczenia wynosi 8 dni lub do czasu wypisu ze szpitala, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. Podczas jednoczesnego stosowania z leczeniem trombolitycznym (o swoistym działaniu na fibrynę lub bez swoistego działania na fibrynę), enoksaparynę sodową należy podać w okresie od 15 minut przed do 30 minut po rozpoczęciu leczenia fibrynolitycznego.

• Dawkowanie u pacjentów w wieku ≥75 lat przedstawiono w punkcie „Pacjenci w podeszłym wieku”.
• W przypadku pacjentów poddawanych przezskórnej interwencji wieńcowej, jeśli ostatnią dawkę enoksaparyny sodowej podano podskórnie mniej niż 8 godzin przed wypełnieniem balonu, wówczas nie jest konieczne podawanie dodatkowych dawek. Jeśli ostatnią dawkę podskórną podano więcej niż 8 godzin przed wypełnieniem balonu, wówczas należy podać enoksaparynę sodową w szybkim wstrzyknięciu dożylnym w dawce 30 j.m./kg mc. (0,3 mg/kg mc.).

Zmiana leczenia enoksaparyną sodową na doustne leki przeciwzakrzepowe
Leczenie enoksaparyną sodową należy kontynuować do czasu, gdy międzynarodowy współczynnik znormalizowany (INR) osiągnie wartość docelową (zwykle od 2,0 do 3,0) przez co najmniej 24 godziny.

Sposób podawania
Enoxaparin sodium Ledraxen jest przeznaczony do podawania podskórnego lub dożylnego. Nie należy podawać domięśniowo.
Wstrzyknięcie podskórne należy wykonać w pozycji leżącej, naprzemiennie w lewą i prawą stronę przednio-bocznej i tylno-bocznej ściany brzucha. Aby uniknąć utraty leku, nie należy usuwać pęcherzyków powietrza z wypełnionej strzykawki przed wstrzyknięciem. Igłę należy wprowadzić w całości w zagłębienie skóry utworzone przez ujęcie fałdu skórnego między kciukiem a palcem wskazującym. Fałd skórny należy utrzymywać przez cały czas podawania leku.

4.3 Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, na heparynę lub inne heparyny drobnocząsteczkowe (HDCzM), w tym heparynoidy, lub na produkty pochodzenia wieprzowego.
• Znaczna aktywna krwotoczna diathesis.
• Ostry, klinicznie istotny krwotok.
• Choroby przebiegające ze zwiększonym ryzykiem krwawienia.
• Ostra bakteryjne zapalenie wsierdzia.
• Znaczne zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny < 15 ml/min).
• Leczenie, w którym stosuje się niefrakcjonowaną heparynę (NFH), heparynę drobnocząsteczkową (HDCzM) (enoksaparynę) lub heparynoidy w ostrych epizodach zakrzepowo-zatorowych.
• Przypadki, w których występuje opóźnienie w koagulacji lub w zwiększonym ryzyku krwawienia związanym z podawaniem enoksaparyny sodowej.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Krwawienie
Jak w przypadku wszystkich leków przeciwzakrzepowych, istnieje ryzyko krwawienia podczas leczenia enoksaparyną sodową. Należy zachować ostrożność u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem krwawienia, np. z wrodzonym lub nabytym zaburzeniem krzepnięcia, z aktywnym owrzodzeniem żołądkowo-jelitowym, z niedawno przebytym udarem krwotocznym mózgu, z niekontrolowanym ciężkim nadciśnieniem tętniczym, z retinopatią cukrzycową lub niedawno poddanym zabiegowi chirurgii oka, mózgu lub rdzenia kręgowego. W przypadku wystąpienia poważnego krwawienia, należy natychmiast przerwać podawanie enoksaparyny sodowej.

Małopłytkowość
Podczas leczenia heparyną (niezależnie od rodzaju heparyny) może wystąpić małopłytkowość. Może to być łagodna i odwracalna małopłytkowość typu I, która zwykle pojawia się w ciągu pierwszych 5 dni leczenia. Rzadziej może wystąpić ciężka małopłytkowość typu II (HIT), która ma podłoże immunologiczne i zwykle pojawia się między 5. a 21. dniem leczenia, ale może wystąpić również wcześniej u pacjentów, którzy wcześniej byli leczeni heparyną. HIT wiąże się z zakrzepicą tętniczą i/lub żylną, która może być zagrażająca życiu. W przypadku HIT liczba płytek krwi zwykle spada o 30–50% od wartości wyjściowej (nawet jeśli liczba płytek krwi mieści się w granicach normy) i często występują powikłania zakrzepowe. W przypadku podejrzenia lub potwierdzenia HIT, leczenie enoksaparyną sodową należy natychmiast przerwać. Nie należy podawać heparyny (w tym HDCzM) w przypadku HIT lub w przypadku historii HIT, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. W takich sytuacjach należy rozważyć zastosowanie alternatywnego leku przeciwzakrzepowego.

Zaburzenia czynności nerek
Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U tych pacjentów może być konieczna korekta dawki. Enoksaparyna sodowa jest przeciwwskazana u pacjentów ze znaczną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 15 ml/min).

Zaburzenia czynności wątroby
Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.

Otyłość
U pacjentów otyłych (BMI > 30 kg/m2) leczonych z powodu ostrego zespołu wieńcowego, leczenie enoksaparyną sodową należy prowadzić ze szczególną ostrożnością.

Zastępowanie zastawki serca
Bezpieczeństwo i skuteczność enoksaparyny sodowej u pacjentów z zastawkami mechanicznymi serca nie zostały odpowiednio ocenione. W rzadkich przypadkach, gdy leczenie enoksaparyną sodową jest uważane za konieczne u tych pacjentów, należy zachować szczególną ostrożność i zapewnić bardzo ścisły monitoring.

Zastosowanie zewnątrzoponowe lub doszpikowe
Enoksaparyna sodowa powinna być stosowana z ostrożnością u pacjentów, u których planuje się lub którzy niedawno przeszli znieczulenie zewnątrzoponowe lub doszpikowe lub u których planuje się nakłucie lędźwiowe, ze względu na ryzyko powstania krwiaka, który może prowadzić do długotrwałych lub trwałych porażeń. Ryzyko to może wzrosnąć przy stosowaniu cewników zewnątrzoponowych, jednoczesnym stosowaniu innych leków wpływających na hemostazę (np. NLPZ) lub w przypadku urazowego lub powtarzanego nakłucia. Należy rozważyć obserwację neurologiczna w celu wykrycia objawów i oznak uszkodzenia neurologicznego. Jeśli wystąpią, należy natychmiast wdrożyć leczenie.

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku
Ze względu na zmniejszoną czynność nerek u pacjentów w podeszłym wieku, klirens enoksaparyny sodowej może być zmniejszony. U pacjentów w wieku ≥75 lat z ostrym zespołem wieńcowym (NSTEMI, niestabilna dławica piersiowa lub STEMI) leczenie enoksaparyną sodową należy prowadzić ze szczególną ostrożnością i należy unikać schematu dawkowania 100 j.m./kg mc. (1 mg/kg mc.) dwa razy na dobę. W leczeniu niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST u pacjentów w wieku ≥75 lat zalecana dawka enoksaparyny sodowej wynosi 75 j.m./kg mc. (0,75 mg/kg mc.) co 12 godzin (maksymalnie 7500 j.m. (75 mg) w ciągu pierwszych 2 dawek, następnie 7500 j.m. (75 mg) co 12 godzin). W leczeniu świeżego zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST u pacjentów w wieku ≥75 lat nie należy podawać bolusa dożylnego. Należy podawać 75 j.m./kg mc. (0,75 mg/kg mc.) co 12 godzin (maksymalnie 7500 j.m. (75 mg) w przypadku każdej z pierwszych dwóch dawek podskórnych, następnie 7500 j.m. (75 mg) co 12 godzin).

Stosowanie u dzieci
Bezpieczeństwo i skuteczność enoksaparyny sodowej u dzieci nie zostały ustalone.

Testy laboratoryjne
Enoksaparyna sodowa wpływa na mechanizm krzepnięcia. Z tego powodu może powodować krwawienie, które może być widoczne w wynikach badań laboratoryjnych służących do monitorowania krzepnięcia. Należy zachować ostrożność przy interpretacji wyników badań laboratoryjnych u pacjentów otrzymujących enoksaparynę sodową.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Stosowanie enoksaparyny sodowej z lekami, które mogą zwiększać ryzyko krwawienia, powinno być starannie rozważone. Należą do nich:

• Leki wpływające na agregację płytek krwi: kwas acetylosalicylowy, salicylany, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ, w tym ketorolak), diklofenak, dipirydamol, klopidogrel, tiklopidyna, abcyksymab, eptyfibatyd, tyrofiban.
• Leki przeciwzakrzepowe: antagoniści witaminy K (warfaryna i pochodne kumaryny lub indandionu), heparyna i inne heparyny drobnocząsteczkowe, heparynoidy, bezpośrednie inhibitory trombiny (dabigatran), bezpośrednie inhibitory czynnika Xa (rywaroksaban, apiksaban).
• Dextran.
• Fibrinolityki.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania enoksaparyny sodowej z innymi lekami, które mogą zwiększać ryzyko krwawienia, takimi jak glikokortykosteroidy (ogólnoustrojowe) lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI).

4.6 Ciąża i laktacja

Ciaża
Dane dotyczące stosowania u kobiet w ciąży są ograniczone. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na rozrodczość. Jako środek ostrożności, zaleca się unikanie stosowania enoksaparyny sodowej w ciąży, chyba że jest to wyraźnie konieczne. Jeśli enoksaparyna sodowa jest stosowana w ciąży, należy dokładnie monitorować liczbę płytek krwi.

Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy enoksaparyna sodowa jest wydzielana do mleka kobiecego. Należy podjąć decyzję o zaprzestaniu karmienia piersią lub zaprzestaniu/ powstrzymaniu się od stosowania enoksaparyny sodowej, uwzględniając korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla matki.

Płodność
Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu enoksaparyny sodowej na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na płodność.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Enoksaparyna sodowa nie ma wpływu lub ma nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym jest krwawienie. Częstość występowania krwawień może wzrosnąć u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek i u pacjentów w podeszłym wieku.
Poniższe działania niepożądane są wymienione według częstości występowania, przy użyciu następujących kategorii: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000); nieznana (nie można oszacować na podstawie dostępnych danych).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Często: krwawienie (np. z rany, w miejscu wstrzyknięcia), małopłytkowość (w tym małopłytkowość typu I).
Niezbyt często: małopłytkowość typu II (HIT).
Rzadko: eozynofilia.
Bardzo rzadko: krwotok (np. dootrzewnowy, śródczaszkowy, z przewodu pokarmowego, z dróg rodnych, z dróg moczowych, z dróg oddechowych), krwawienie z nadnerczy, niedokrwistość pokrwotoczna, małopłytkowość z zakrzepicą, agranulocytoza.

Zaburzenia układu immunologicznego
Rzadko: reakcje nadwrażliwości (w tym reakcje anafilaktyczne/anafilaktoidalne).
Bardzo rzadko: reakcje alergiczne.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo rzadko: hiperkaliemia.

Zaburzenia układu nerwowego
Bardzo rzadko: krwotok śródczaszkowy, krwotok podpajęczynówkowy, krwotok rdzeniowy, porażenie kończyn (w tym paraplegia) związane z krwotokiem zewnątrzoponowym lub krwiakiem podtwardówkowym po znieczuleniu lub nakłuciu lędźwiowym.

Zaburzenia naczyniowe
Rzadko: wylew krwawy w miejscu wstrzyknięcia.
Bardzo rzadko: reakcje w miejscu wstrzyknięcia (np. rumień, ból, stwardnienie, krwiak).

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: krwiak w miejscu wstrzyknięcia.
Niezbyt często: pokrzywka, wysypka, świąd.
Rzadko: martwica skóry w miejscu wstrzyknięcia (zwykle poprzedzona rumieniem, wysypką, krwiakiem lub bólem), rumień.
Bardzo rzadko: wyprysk, pęcherzyce, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Bardzo rzadko: osteoporoza po długotrwałym leczeniu.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: obrzęk.
Niezbyt często: gorączka.

Badania diagnostyczne
Często: zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych (ALT, AST).
Niezbyt często: zwiększenie stężenia bilirubiny.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu jest ważne. Pozwala na ciągłe monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka produktu leczniczego.

4.9 Przedawkowanie

Przedawkowanie enoksaparyny sodowej może prowadzić do powikłań krwotocznych. W przypadku wystąpienia krwawienia w wyniku przedawkowania, należy natychmiast przerwać podawanie leku. W razie potrzeby można podać siarczan protaminy. 1 mg siarczanu protaminy neutralizuje około 1 mg enoksaparyny sodowej. Należy wziąć pod uwagę, że około 60% dawki enoksaparyny sodowej jest neutralizowane przez siarczan protaminy, ponieważ zdolność neutralizująca protaminy zmniejsza się wraz z upływem czasu od podania enoksaparyny sodowej. Jeśli enoksaparyna sodowa została podana w ciągu ostatnich 8 godzin, należy podać dawkę 1 mg siarczanu protaminy na każde 100 j.m. (1 mg) podanej enoksaparyny sodowej. Jeśli krwawienie nadal występuje, można podać drugą dawkę siarczanu protaminy w ilości 0,5 mg na każde 100 j.m. (1 mg) enoksaparyny sodowej podanej w ciągu poprzednich 8 godzin. Jeśli minęło więcej niż 8 godzin od podania enoksaparyny sodowej lub jeśli konieczne jest podanie więcej niż dwóch dawek siarczanu protaminy, należy podać mniejszą dawkę siarczanu protaminy, ponieważ tylko około 25% dawki enoksaparyny sodowej jest neutralizowane przez siarczan protaminy. Należy zawsze brać pod uwagę całą dawkę enoksaparyny sodowej podaną w ciągu ostatnich 24 godzin. Maksymalna pojedyncza dawka siarczanu protaminy nie powinna przekraczać 50 mg. Siarczan protaminy należy podawać powoli w wlewie dożylnym w ciągu 10 minut.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: antytrombina, kod ATC: B01AB05.
Enoksaparyna sodowa jest heparyną drobnocząsteczkową (HDCzM) o średniej masie cząsteczkowej około 4500 daltonów. Działa przez wiązanie się z antytrombiną (AT) i wzmocnienie jej inhibitory działania (zwłaszcza wobec czynnika Xa i, w mniejszym stopniu, wobec czynnika IIa (trombiny)). Stosunek aktywności anty-Xa do anty-IIa wynosi około 4:1.

W badaniach klinicznych wykazano skuteczność enoksaparyny sodowej w zapobieganiu żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów chirurgicznych i internistycznych, w leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej oraz w leczeniu ostrych zespołów wieńcowych.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Po podaniu podskórnym enoksaparyna sodowa jest szybko i prawie całkowicie wchłaniana. Maksymalną aktywność anty-Xa osiąga po 3–5 godzinach. Biodostępność absolutna wynosi około 100% w oparciu o aktywność anty-Xa. Wiązanie z białkami osocza jest niewielkie. Enoksaparyna sodowa jest metabolizowana głównie w wątrobie przez desulfatację i depolimeryzację. Jest wydalana głównie z moczem. Okres półtrwania w osoczu wynosi około 4–5 godzin po podaniu podskórnym. Klirens enoksaparyny sodowej jest zmniejszony u pacjentów z niewydolnością nerek i u osób w podeszłym wieku.

5.3 Dane przedkliniczne dotyczące bezpieczeństwa

Dane przedkliniczne oparte na konwencjonalnych badaniach toksyczności, genotoksyczności i toksyczności dla rozrodczości nie ujawniły szczególnego zagrożenia dla ludzi.

6. INFORMACJE DOTYCZĄCE POSTACI FARMACEUTYCZNEJ

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Woda do wstrzykiwań.

6.2 Niezgodności

Nie mieszać z innymi produktami leczniczymi.

6.3 Okres ważności

2 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności dotyczące przechowywania

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. Nie zamrażać.

6.5 Rodzaj opakowania i wielkość opakowania

Ampulko-strzykawki z igłą, wykonane z przezroczystego szkła typu I, z tłokiem z bromobutylokauczuku i osłonką igły z bromobutylokauczuku.
Wielkości opakowań: 2, 5, 10, 20, 25, 30, 50, 100 ampulko-strzykawek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą być dostępne.

6.6 Instrukcja użycia i postępowania

Przed użyciem należy sprawdzić wizualnie roztwór pod kątem obecności ciał obcych i zmiany zabarwienia. Nie stosować, jeśli roztwór jest mętny lub zawiera widoczne cząstki. Usunąć osłonkę igły bezpośrednio przed użyciem. Nie usuwać pęcherzyków powietrza ze strzykawki przed podaniem. Wstrzyknąć całą zawartość strzykawki.

7. POSIADACZE POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Medochemie Ltd, P.O. Box 1409, 6301 Larnaca, Cypr

8. NUMER(Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Enoxaparin sodium Ledraxen 2000 j.m. (20 mg)/0,2 mL: EU/1/21/1584/001-008
Enoxaparin sodium Ledraxen 4000 j.m. (40 mg)/0,4 mL: EU/1/21/1584/009-016
Enoxaparin sodium Ledraxen 6000 j.m. (60 mg)/0,6 mL: EU/1/21/1584/017-024
Enoxaparin sodium Ledraxen 8000 j.m. (80 mg)/0,8 mL: EU/1/21/1584/025-032
Enoxaparin sodium Ledraxen 10 000 j.m. (100 mg)/1 mL: EU/1/21/1584/033-040

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU / DATA ODNOWIENIA POZWOLENIA

Data pierwszego pozwolenia: 21.12.2021

10. DATA ZATWIERDZENIA TREŚCI CHARAKTERYSTYKI

Data ostatniej rewizji: 21.12.2021

11. INNE INFORMACJE

Brak.